Hoe verder Ontrouwe echtgenoot
Een aantal maanden geleden ben ik achter de ontrouw van mijn man gekomen.
Ik ben en was woest, wil heel graag verder met hem maar hoe....
Ik ben vooral woedend op de vrouw, zij is zo manipulerend bezig geweest, en heeft mijn man en ons gezin kapot gemaakt.
Ik ben zo kwaad op haar, maar waarom, mijn man is net zo fout.
Mijn woede is zo groot dat ik haar wel wat aan wil doen, en dat herken ik totaal niet van mezelf, ik ben altijd heel liefdevol.....maar nu....pfftttt.
Juf ank en mari
Geloof mij, ik ben woest op hem, en dit komt ook bij de hulpverlening naar buiten.
Ik ben zeker niet bang voor hem.
Ik wil door, maar ben me ook terdege bewust dat het misschien niet lukt, maar ik wil het in ieder geval een kans geven.
Pastor
Bij mij komen nu de tranen..... dank je wel 🙏🏻
Waarom wil je door?
Afgezien van de schuldvraag, waarvan ik denk dat dat bijna geheel bij de hulpverlener ligt, waarom wil je met hem door? Hij klinkt niet echt als een lot uit de loterij.
Pastor
Zo zie ik het ook, ik ga met het volste vertrouwen naar mijn huisarts, is een leuke man.
Mochten mijn man en deze vrouw verlieft zijn geworden hadden ze daar werk van moeten maken, hadden ze moeten kiezen voor elkaar.
Mevr heeft gekozen voor zwijgen, haar baan niet te verliezen.
Phryne Fisher
40 jaar, en heel veel meegemaakt, goede en minder goede dingen.
Een lot uit de loterij, wie heeft dat wel, wellicht ben ik ook geen lot uit de loterij.
Hij is lief, doet zijn best, vind mij een leuk wijf.
Wat ik nu wil is kijken of onze relatie nog een kans heeft
Anders
Denk maar niet dat dat zo makkelijk gaat. Als het met wederzijds instemmen gebeurt in de zorg of onderwijs is t niet per definitie misbruik. Zou mooie boel worden. Dan kan een man die in het zh ligt lekker van bil gaan met een verpleegster. En alle schuld ligt dan bij haar. Zo werkt dat echtniet.
Er kan sprake zijn van machtsmisbruik als leerling bv met cijfers wordt gechanteerd door leerkracht. Dat kan. Maar als beiden t willen dan is t echt wel anders hoor.
Mamaveertigplus
Ik merk dat mijn verhaal jou nog steeds verdriet doet, dat snap ik wel, mijn verdriet is er ook, en ik weet ook niet of ik dat kan handelen.
Maar elke situatie is anders, elk huwelijk is anders, elke vreemdgaan is anders.
Voor nu kies ik voor mijn huwelijk, en wat er over een tijd is, weet ik niet, ik hoop dat we samen weer gelukkig kunnen worden.
Maar voor mezelf hoop ik dat de woede voor de andere vrouw weggaat, dat voelt vreselijk voor mij, en ik hoop samen met mijn therapeut het een plek te mogen geven.
Ik wens me dat jij jou verdriet ook een plek mag geven.
🙏🏻
Mvp
Volgens mij weet je echt niet hoe het werkt. De voorbeelden die jij beschrijft leveren ontslag op. Omdat het misbruik is. Wederkerigheid bestaat niet in dit soort situaties.
Mvp
Nou, blij dat jij blij bent dat je ervan af bent. Maar wil je alsjeblieft je woordgebruik aanpassen? Niet alleen hier overigens, maar in alle draadjes? Ik word er gewoon een beetje onpasselijk van.
Daarnaast, de vraag van Margo is hoe ze het aan moet pakken als ze de relatie nog een kans wil geven, dan heeft het niet zo heel veel zin om te roeptoeteren dat jij dat niet kon en blij bent dat je ervan af bent, denk je wel?
Margo, er zijn diverse draadjes over verder gaan na ontrouw te vinden op dit forum. Ik heb daar ook in meegeschreven. Heel veel leesvoer, je haalt er vast tips uit.
Voor nu zou ik denken dat die boosheid een fase in het rouwproces is. Verdriet en ongeloof horen daar ook bij. Dat je die boosheid vooral op haar projecteert is logisch, als je met je man verder wil. En in jullie geval ook deels terecht. Maar je man gaat niet vrijuit natuurlijk. Ik weet niet in hoeverre hij zich schuldig voelt en hoe hij het probeert goed te maken met je. Kunnen jullie erover praten? Geeft hij antwoord op je vragen? Als hij zich niet schuldig voelt, en geen excuses aan wil bieden of het boetekleed aantrekken denk ik niet dat jullie verder kunnen. Doet hij dat wel, dan kan het vertrouwen deels terugkomen. Helemaal terugkomen doet het niet, weet ik uit ervaring. Zodra er een vrouw ter sprake komt schieten mijn voelsprieten tevoorschijn. Maar daar blijft het intussen gelukkig bij.
Fijn dat de klacht over haar serieus wordt genomen door kerk en huisarts. Dat zal jou, en ik denk ook hem, zeker helpen.
Mamaveertigplus
Nogmaals je kent het hele verhaal niet, en daarom kan je er ook niet over oordelen.
Terecht boos
Ik zou niet weten waarom je niet boos zou moeten zijn. Toen ik van boven naar beneden las en nog niet wist dat er sprake was van een hulpverleningscontact vond ik ook dat je bozer moest zijn op je man. Maar toen de aap uit mouw kwam dat zij zijn hulpverlener was, het inkleedde als therapeutisch en geheimhouding eiste, ben ik omgedraaid als een blad aan een boom. Je bent volkomen terecht woest op deze vrouw! Ze heeft misbruik gemaakt van je mans kwetsbaarheid! Natuurlijk betekent het in jullie relatie echt wel wat. Ik vind niet dat je je alleen maar begripvol hoeft op te stellen naar je man. Het hakt er bij jou ook nogal in. Maar ik vind je man wel echt een slachtoffer van deze vrouw, die waarschijnlijk met compleet van de pot gerukte reddersfantasieen rondloopt. Laat jezelf nou voorlopig maar gewoon boos zijn. Het is niet meer dan normaal! En zorg er maar voor dat duidelijk wordt wat die vrouw met cliënten doet. Zij moet in ieder geval stoppen met dit werk.
Lief van je pennestreek
Wat lief van je, je hebt gelijk, dat was ook mijn vraag, ik ben ook te diep op mvp ingegaan......
Ja, we praten veel, ik mag ook boos worden, dan houd hij wijselijk zijn mond.
Hij heeft echt alles eerlijk verteld, en als ik vragen heb, geeft hij eerlijk antwoord.
Ook hebben we hulp hierin.
Hij wil graag dat alles weer normaal wordt, maar realiseerd zich dat het niet zo werkt.
Hij vind het belangrijk mij op nummer 1 te zetten, en soms irriteerd me dat, maar daar moet ik wat mee.
Hoe lang is het bij jullie nu?
En gaat het weer goed??
Exuus als mijn vragen ongepast zijn
☀️
Jo Hanna
Dank je wel.....voelt fijn dat ik boos mag zijn.
Ze heeft niet alleen mijn man ingepakt maar nu we sinds een week weten heeft ze ook geprobeerd mijn schoondochter in te palmen.....(onzettend lief en onzeker meisje)
Is het erg slecht als ik hoop op dr ontslag?
Slecht?
Are you kidding? Als ze een professional is moet er een tuchtklacht, strafontslag en met een beetje pech voor haar een verbod op het uitoefenen van het beroep komen! Als het is zoals jij hier schetst is deze vrouw zeer onprofessioneel en grensoverschrijdend bezig geweest.
Margo
Nee hoor, niet ongepast. Ik heb hier destijds mijn ziel en zaligheid bloot gelegd en dat heeft mij door die donkere periode heen geholpen.
Hier is het nu bijna 4 jaar geleden dat man wilde scheiden. Situatie was anders dan bij jullie, omdat er op dat moment nog geen ander was. Die kwam er (uiteraard) wel. Lang verhaal kort, na ruim 1,5 jaar geklooi en was de scheiding rond, maar man schrok terug om zijn handtekening te zetten. We besloten de relatie nog een kans te geven, dus we zijn in therapie gegaan (EFT, Emotionally Focussed Therapy) en we hadden het geluk een fantastische therapeut te treffen. Man heeft zich voor 100% ingezet en we zijn er goed gekomen. We zijn nu gelukkiger dan ooit. Maar dat heeft wel 2 jaar gekost, met ups en downs, en veel tranen en boosheid. Het was hard werken en veel geduld hebben. We hebben ieder voor zich ook hard aan onszelf gewerkt. Geef het tijd, 2 jaar is denk ik wel waar je aan moet denken. Maar zo’n lang huwelijk, waarin je samen een heel leven hebt gedeeld en waarin verder niet echt iets scheef zit (zat), is het zeker waard om voor te vechten.
Al had je het natuurlijk liever niet meegemaakt, het kan je ook best wat brengen. Al was het maar omdat je jezelf ook weer ontwikkelt en beter leert kennen in dit soort heftige situaties. Dat geld in ieder geval voor mij. Ik ben er als persoon erg door gegroeid.
Jo Hanna
Op het moment dat deze vrouw zich aanbood, zat mijn man slecht in zijn vel, moeder lag op sterven, doofheid, parkinson, en zij bood aan om te luisteren, en mijn man had wel behoefte aan luisterende oor, ook omdat ze pastoraal medewerkster was, dus haar beroep.
Ze heeft zichzelf ook bij de uitvaart van mijn schoonmoeder ingezet, zonder ons medeweten.
Het is allemaal te bizar voor woorden, en soms denk ik, was dit wel echt?? Zoiets lees je in griezel boeken....
Margo
'Is het erg slecht als ik hoop op dr ontslag?'
Nee. Sterker nog, ik vind dat je mag eisen dat jij en je gezin niet meer geconfronteerd worden met die mevrouw. Het is aan de organisatie om dat te regelen.
Pennestreek
Ohhh wat wens ik me dat.
Je hebt gelijk hoor, ik zette anderen altijd voor, maar dat doe ik niet meer, ik ben belangrijk.
Vind mezelf echt wel een leuk mens.
Eft, ik lees er veel over, ik ga me daar eens in verdiepen, deze hulpverlener is goed hoor, maar soms denk ik okay, hier schiet ik niks mee op.
Wat een fijne post stuur je, daar kan ik wat mee.
Ik ga eens kijken of ik jou berichten kan vinden...
🙏🏻
ElenaH
En dat we met haar geconfronteerd kunnen blijven is reëel als ze blijft werken.
Ze doet/deed de kerkdienst in ons dorp
Niet met mantel der liefde bedekken
Wij horen het verhaal natuurlijk alleen van jou maar wat jij vertelt, klinkt zeer ernstig. Als dit vaker is gebeurd met cliënten is haar positie zonder enige twijfel onhoudbaar in jullie geloofsgemeenschap. Ik zou dan ook expliciet de eis neerleggen dat jullie niet meer met haar geconfronteerd willen worden. Niet pappen en nathouden. Ook voor je man moet volkomen duidelijk zijn dat er (machts)misbruik heeft plaatsgevonden. Natuurlijk is er een vertrouwenscrisis tussen jullie. Dat zou er bijvoorbeeld ook zijn als je man jullie hele vermogen aan een oplichter had gegeven. Maar ik vind dit toch echt iets anders dan vreemdgaan. Om het vertrouwen te herstellen moet wel duidelijk zijn hoe het zit. En dit is geen ‘relatie’ geweest.
“Hij kan toch nee zeggen”
https://www.zedenadvocaat.nl/seksuele-relatie-hulpverlener/
Zo wordt juridisch geformuleerd waarom dat anders in elkaar zit:
“3.2 [Vooropgesteld moet worden] dat met de strafbaarstelling in art. 249, tweede lid aanhef en onder 3°, Sr van "degene die, werkzaam in de gezondheidszorg of maatschappelijke zorg, ontucht pleegt met iemand die zich als patiënt of cliënt aan zijn hulp of zorg heeft toevertrouwd" is beoogd ook strafrechtelijke bescherming te bieden tegen seksuele benadering van de zijde van de genoemde hulpverleners. Daarbij is uitgangspunt dat de strafbaarstelling in art. 249, tweede lid aanhef en onder 3°, Sr, gelet op de strekking daarvan, geldt voor alle gevallen waarin tussen de betrokkenen een relatie als in deze wetsbepaling bedoeld bestaat (vgl. HR 30 maart 1999, NJ 1999/482). Deze bepaling beschermt de patiënt of cliënt onder meer tegen misbruik van het psychisch overwicht dat de hulpverlener op hem heeft of van de afhankelijke positie van de patiënt of cliënt dan wel van het vertrouwen dat hij van hem heeft gewonnen.
Verwijdering berichten
Beste forumdeelnemers,
ik heb een aantal berichten verwijderd die niet of niet genoeg met het bericht van de draadstarter te maken hebben.
Mocht het nodig zijn verwijder ik nog meer berichten zonder verdere kennisgeving.
Met vriendelijke groet,
Heidi Sour
Forumbeheer Ouders Online
Jo Hanna
Klopt, dit is mijn -ons verhaal.
Het is de waarheid, ik merk heel duidelijk dat mijn.man alles verteld, zo is hij ook, ook al heeft hij de laatste tijden gelogen dat deed hij om haar.
Wij hebben geen bewijs dat ze dit vaker heeft gedaan, ze heeft wel zoiets laten " vallen" tegenover mijn man.
Hoogstwaarschijnlijk moeten we naar het bisfom Utrecht om ons verhaal te doen, en daar heb ik al dingen voor opgeschreven.
Het waarom zal ik nooit weten,maar het knaagt wel
Margo
Eens met degenen die zeggen dat je boos mag zijn. Heel erg boos. Dit had niet mogen gebeuren.
En vind ook dat je mag hopen op het ontslag van de betreffende mevrouw. Ik hoop met je mee. Dit soort mensen is een schande voor het vak. Wegsturen, nooit meer benoemen en juridisch vervolgen. Dat is wat moet.
Ik snap natuurlijk ook wel dat dit iets betekent voor de relatie met je man. Tegelijkertijd vind ik dat hier nog wel heel erg gedacht wordt vanuit de gedachte dat hij wel erg verantwoordelijk is. Terwijl juist een kenmerk van misbruik is dat manipulatie iets met de verantwoordelijkheid van de ander doet. Die minder maakt/grotendeels wegneemt misschien.
Dus ik snap je verscheurdheid, zonder meer. Die mag je voelen. Het is ook niet niks om dit met elkaar door te moeten maken. Het wakkert je eigen onzekerheid en mss je eigen twijfel en onvrede aan. Het plaatst je man in een ander daglicht. Hij is niet de mannelijke man die we graag zien in onze wereld. Hij is op een kwetsbaar moment gemanipuleerd, er is misbruik van hem gemaakt. Hij is misbruikt.
Jo Hanna artikel
Dank je wel.....
Pastor
Mee eens, ze is zeker een schande, ze maakt haar beroep en god belachelijk......
Zeker is mijn man ook verantwoordelijk, en dat neem ik hem ook kwalijk.
De grote sterke man waar ik altijd beschutting achter zocht, is met de parkinson verdwenen.
Ik ben nu de grote sterke vrouw.
🙏🏻
Margo
Mijn punt is juist dat het misbruik maakt hij veel minder verantwoordelijk is dan sommigen hier doen. Of misschien niet of bijna niet.
Dat neemt niet weg dat ik jouw verscheurdheid en boosheid snap.
Eens met Pastor
Ik vind niet dat je jezelf voor hem moet wegcijferen. Er is met jouw vertrouwen echt wel iets ernstigs gebeurd en daar mag je zeker aandacht voor vragen. Maar in feite is je man erin ingeluisd omdat hij kwetsbaar was. Ik zou echt proberen het uit de ontrouw-sfeer te halen. Ik lees nergens dat je man aan jou twijfelt, of aan jullie huwelijk en liefde. Pastor zegt het voor mijn gevoel heel kernachtig: hij is kwetsbaarder dan gedacht en dat maakt dat je minder dan voorheen voelt dat je op hem kan vertrouwen. Dat is pijnlijk en moeilijk om te verwerken, voor jou en voor hem. Een nieuwe balans zoeken zal echt moeten. Het kan zijn dat dat niet lukt. Maar ik kan dit niet zomaar zien als ontrouw. Je man is opgelicht.
Jo Hanna
Mee eens hoor, en nee, mezelf wegcijferen voor hem zal nooit meer gebeuren, het heeft me wel gesterkt.
We zitten nu samen in huwelijks therapie, maar half aug ga ik alleen met een therapeute aan het werk.
Mijn vertrouwen moet weer groeien....
We hadden het er net over, en hij zei dat hij nooit een relatie met haar was aangegaan als zij zich niet zo opgesteld had, met zo bedoelde hij veel en vaak contact zoeken.
Hij gelooft zeker nog in ons, hij smeekte om een tweede kans.
Hij is echt een stuk zwakker, kan op veel niet meer op hem vertrouwen, maar ontrouw zalnooit meer voorkomen.
Dat voel ik ook wel.
Het komt tegelijk, de ontrouw, het afglijden door de parkinson.
Daarom wil ik ook alleen in therapie
Oh en
Een misbruiker die een bekende is zal altijd beweren dat het misbruik uit liefde gebeurt. Dat is natuurlijk niet zo. Die vrouw doet dit voor zichzelf. Het kan best zijn dat je man nog niet helemaal los is van de illusie dat er iets wederzijds speelde. Maar ik denk dat er helemaal niks van waar is. Trap er dus niet in.
Dat ik benadruk dat wij het van jou horen, is niet omdat ik je niet geloof. Ik wil alleen benadrukken dat ik nogal vergaande conclusies trek, alleen op basis van de informatie die ik hier lees, wat logischerwijs beperkt is. Meer een disclaimer voor wat ik zeg dus.
