Hoe verder Ontrouwe echtgenoot
Een aantal maanden geleden ben ik achter de ontrouw van mijn man gekomen.
Ik ben en was woest, wil heel graag verder met hem maar hoe....
Ik ben vooral woedend op de vrouw, zij is zo manipulerend bezig geweest, en heeft mijn man en ons gezin kapot gemaakt.
Ik ben zo kwaad op haar, maar waarom, mijn man is net zo fout.
Mijn woede is zo groot dat ik haar wel wat aan wil doen, en dat herken ik totaal niet van mezelf, ik ben altijd heel liefdevol.....maar nu....pfftttt.
Jo Hanna
Dank je wel......hier kan ik echt iets mee.....het opend deuren die ik nog niet gezien had.
Ik heb jou stukje van de zeden advocaat al.geprint, en ga het zeker gebruiken mocht het nodig zijn
Dank je voor je wijze woorden.
❤
Begrip en vergeven
Als je samen verder wil, is het belangrijk om te begrijpen waar de ontrouw vandaan kwam. De ontrouw had niet als doel om jou pijn te doen. Het is belangrijk dat voor ogen te houden. Ik kan me goed voorstellen dat je man onzeker is. Door zijn impotentie en daarbij nu ook nog eens de Parkinson. Als er dan een vrouw aandacht aan hem besteed gaf hem dat vast een heel goed gevoel. Dus ik snap wel dat hij daar gevoelig voor was.
Vanuit begrip is vergeven, wat uiteindelijk wel echt nodig is om verder te kunnen, een stuk gemakkelijker.
Dat neemt niet weg dat het wel heel kwalijk is dat hij daarbij totaal geen rekening heeft gehouden met jou en jouw gevoel. Daar mag (moet?) je dus boos over zijn. En verdrietig, en teleurgesteld.
Als jullie sámen boos kunnen zijn op deze dame (niet echt van toepassing eigenlijk, dame...), samen het proces aangaan om haar uit jullie parochie te weren, kan dat heel goed helend werken.
Pennestreek
Oh hoe waar pennestreek.... en dat stuk was ik uit het oog verloren, hoe onzeker en belangrijk het voor hem was....
De ander bedolf hem onder complimentjes en dat voelde goed voor hem, tevens snapt hij ook dat je in het normale huwelijk elkaar niet doodgooit met complimenten.
En dat stuk was hij toen kwijt, en duwde mij voor het gemak weg....
We zijn inderdaad samen de weg ingeslagen en samen boos op haar, hij snapt meer en meer wat er is gebeurd.
Jij snapt ook hoe .... en dat je moet vechten, samen moet vechten, dat willen we allebei.
Mijn hoofd en gedachten gaan soms met me op de loop, en dan lees ik jullie en dat doet me goed.
Ik hoef me niet anders voor te doen, ik sta mijlenver van die vrouw af, ik mag trots op mezelf zijn.
Pennestreek
Ik vind oprecht dat je veel te veel meegaat in de gedachte van ontrouw waarmee Margo deze topic begon. En je borduurt er op voort. Je projecteert je eigen verhaal en je eigen gevoel daarbij op haar. Maar Margo is jou niet en haar man is jouw man niet. De situatie waar dit van de man van Margo plaatsvond is in de kern een andere dan die van jouw man en zijn relatie.
Alles wat hier speelt lijkt het gewone te raken: een man die gevoelig was voor aandacht en complimenten en een vrouw die op het goede (of beter gezegd het verkeerde moment) dat aanwakkerde.
Maar in feite was het een totaal andere situatie. Een hulpverlener die op basis van opleiding en ervaring haarfijn kon weten waar de zwakte lag van de man van Margo. Er was uit de aard van de situatie een machtsverschil (al was het maar omdat zij een functie bekleedde waardoor hij tegen haar op keek en zich hij voor hulp afhankelijk voelde van haar) en manipulatie (haar laten zien dat hij een man was). En dat maakt het totaal anders dan die van de overspelige echtgenoot die uit vrije wil en met volle verstand een relatie begint buiten de eigen relatie. De man van Margo is misbruikt. Zijn situatie lijkt meer op die van de slachtoffers van Harvey Weinstein (waren toch ook volwassen vrouwen) dan die van jou.
Wat jij nu beschrijft komt heel dicht bij de gevoelens die Margo al had. Die ook te snappen zijn want het is afschuwelijk om te moeten ervaren dat hij je man na 30 jaar impotentie wel seksuele activiteiten met een ander heeft ontplooid. En het is naar als je man nu anders bleek dan je dacht/hoopte. En dat Margo daar moeite mee heeft is meer dan begrijpelijk. En dat ze daar hulp bij nodig heeft, blijkt ook.
Door jouw verhaal en jouw gevoel zo op te projecteren op het verhaal van Margo ga je voorbij aan wat misbruik is. En Margo blijft zo gevoed worden vanuit gevoelens over (excusez le mot) ‘gewone’ ontrouw. Terwijl haar situatie een andere is. Haar man is misbruikt. Was minder/niet vrij om te kiezen voor dit of iets anders. Hoewel de gevoelens die dat oplevert blijkbaar overeenkomsten hebben, is juist nu de kunst om het specifieke gevoel dat voortkomt uit het misbruik naar boven te halen en daar aandacht aan te geven.
Pastor
'Haar man is misbruikt. Was minder/niet vrij om te kiezen voor dit of iets anders. Hoewel de gevoelens die dat oplevert blijkbaar overeenkomsten hebben, is juist nu de kunst om het specifieke gevoel dat voortkomt uit het misbruik naar boven te halen en daar aandacht aan te geven.'
Dat de vrouw misbruik heeft gemaakt van de situatie, wil niet zeggen dat de man geen verantwoordelijkheid heeft. Hoezo was hij niet vrij om te kiezen? Wat een onzin. Zij was fout, maar hij net zo goed. Die vrouw als zondebok wegzetten, doet de relatie tussen TS en haar man geen goed.
Wat ik me bovendien afvraag, is waarom haar man zo graag bij TS wil blijven. Omdat hij een verpleegster nodig heeft? Omdat hij daarmee binnen de kerk mag blijven?
ElenaH
In een ander draadje gaat het over misbruik bij vrouwen. Daar wordt terecht door een aantal mensen keer op keer betoogd dat de vrouwen niet verantwoordelijk zijn voor het misbruik. Dat het er niet toe doet wat ze aanhebben en hoe ze zich gedragen. Hoewel er ondertussen ook de nuance is dat eigen gedrag ‘iets zou doen’ blijft de terechte stelling dat de verantwoordelijkheid niet bij de misbruikte vrouwen ligt maar bij de misbruikende mannen.
Wat maakt dit anders?
Wat betreft jouw laatste vraag: waarom hij wel of niet bij Margo wil blijven, daar heb ik geen oordeel over. Zeker niet op basis van wat hier geschreven staat. Daar moeten Margo en haar man zelf uitkomen en achterkomen.
Pastor
'Wat maakt dit anders?'
Serieus? Het feit dat deze man niets zou verliezen als hij 'nee' had gezegd. En daartoe ook alle ruimte had. Of had die vrouw net zo veel macht binnen de kerk als Harvey Weinstein in de filmwereld?
Ja serieus
Het gaat niet om de uiteindelijke positie van Weinstein of de uiteindelijke positie in de kerk van deze mevrouw.
Het gaat er om dat er een afhankelijkheidsrelatie was in welke vorm dan ook. En ja, die was er in de situatie van Weinstein en de vrouwen en die is er ook in elke hulpverlenersrelatie. Net als in elke zorgrelatie en in elke docent-leerlingrelatie. Er zijn niet voor niets gedragscodes in deze beroepen die heel duidelijk grenzen aangeven.
Ik snap dat de verleiding groot is om te denken ‘hij is een volwassen man, hij had ‘nee’ moeten zeggen.’ Maar macht en manipulatie doen iets met vrije wil. Neemt niet weg dat ik best snap dat het een thema is en voorlopig blijft en dat het goed is te kijken naar wat dit mede in de hand werkte. Maar de misbruiker (en op basis van wat hier staat, is dat wat het is) is altijd verantwoordelijk. De misbruikte niet. Of op z’n minst (als je er echt aan hangt om het ook zo bij hem neer te leggen) veel minder.
Tjonge, is het jarenlang gegaan over de grote schande van het misbruik in de kerk en het feit dat het ook schandelijk werd toegedekt.... Worden daarin eindelijk stappen gezet en leed erkend, gaan jullie op de toer van ‘eigen verantwoordelijkheid’. En ook dat misbruik ging niet alleen (wel vooral) over kinderen maar ook over volwassenen.
Eens met Pastor
Ik denk zelfs dat het veel ingewikkelder is dan wel of geen eigen verantwoordelijkheid of misbruik. Ik maak van dichtbij iemand mee met Parkinson en het is verbijsterend te zien hoe de ziete kan inwerken op je geestelijke en mentale vermogens. Ik weet niet hoe het in dit specifieke geval is, maar als partner maak je een intensief proces door, vooral als er dan ook nog eens een "hulpverlener" zich mee gaat bezighouden. Zeker melding van doen. Dit is echt afschuwelijk.
Ja en nee
De reden dat mijn man nog een tweede kans vroeg heeft niks te maken dat hij een verpleegster nodig heeft, maar alles met wat we hebben.
Op de een of andere manier kon en durfde hij geen nee te zeggen, hij zonk steeds dieper weg, met zelfdoding gedachten aan toe, want dan was het weg.
Ook tegen de andere vrouw heeft hij dat benoemt, waarop zij bleef hameren op geheimhouding.
Ik zag hem wegzakken en heb van alles geprobeert, tot het moment dat hij me midden in de nacht wakker heeft gemaakt en huilend alles verteld heeft.
We zijn nu zo.n 2 maand verder, waarin hulp is in geschakeld, zijn parkinson medikatie is verhoogd, en een anti depresiva slikt.
Het gaat langzaam weer beter met hem, maar mijn man zoals we getrouwd zijn komt nooit meer terug.
@emma heeft gelijk, het is een slopende alles vernietigende ziekte.
Ik weet ook niet in hoeverre de ziekte er mee te maken heeft, daar zijn we mee bezig uit te zoeken.
Wat ik wrl weet is dat ik 40 jaar huwelijk, en een zieke man niet zomaar aan de kant zet
Margo
Als ik het goed gelezen heb dan ben je al 40 jaar samen met deze man en is hij al 30 jaar impotent en ziek. Als jullie kinderen hebben dan zijn die waarschijnlijk op een leeftijd dat ze een eigen gezin hebben.
Toen de kinderen nog thuis waren is de zorg waarschijnlijk grotendeels op jou neergekomen naast de zorg voor je man. Ik kan mij voorstellen dat impotentie er flink inhakt in een relatie zeker toen je nog jonger was maar nu misschien ook nog.
Heb je wel eens nagedacht over wat jouw behoeften zijn? Krijg jij wel eens aandacht? Ik kan mij voorstellen dat je nu heel erg boos bent maar gaat het er eigenlijk niet over dat jij alleen maar altijd gezorgd hebt en niet gezien bent?
Wat wil je met de rest van je leven? Misschien moet je eerst leren ervaren wat je zelf werkelijk voelt en wie je eigenlijk bent?
En val niet in de valkuil dat je je man eventueel niet wil verlaten omdat hij ziek is.
Sterkte maar misschien is het ook een kantelpunt in je leven naar iets beters en mooiers.
Pastor
"Tjonge, is het jarenlang gegaan over de grote schande van het misbruik in de kerk en het feit dat het ook schandelijk werd toegedekt.... Worden daarin eindelijk stappen gezet en leed erkend, gaan jullie op de toer van ‘eigen verantwoordelijkheid’. En ook dat misbruik ging niet alleen (wel vooral) over kinderen maar ook over volwassenen."
Daarom denk ik ook dat de pastoor zelf ook melding heeft gemaakt in Utrecht, en ons ook heeft geadviseerd.
Dit moet zeker stoppen, en daar zijn ze goed mee bezig.
Wij weten nog niet wat er beslist is, en of dat wij nog naar Utrecht moeten om ons verhaal te doen.
Zij krijgt 6 weken om zich te verdedigen.
Miekemieke.
Klopt, 30 jaar geleden heeft hij een dwarslaesie gehad, waar hij van is hersteld lopen, fietsen gaat prima, maar de impotentie bleef.
Onze kinderen zijn volwassen, en hebben zelf kinderen, we hebben 5 prachtige kleinkinderen.
Ik heb wel de zorg voor de kinderen gehad, hij was "druk" met werk maar toen niet echt de zorg voor hem als in parkinson.
Je hebt helemaal gelijk dat IK nu aan de beurt ben, en geloof me ik kies heel bewust voor mezelf.
Wij wonen redelijk dicht bij de kinderen, dus als het slechter gaat mogen zij een dagje oppassen.
Ik ben ook druk aan het onderzoeken wat ik nu.wil.
Serieus
Eens met Pastor. Je man is ziek en afhankelijk, hoewel jij hem misschien nog niet zo ziet. Wanneer je al dertig jaar het verdriet van impotentie voelt dan ben je zeer kwetsbaar. Het is daarom diep treurig dat dit gebeurd is en het feit dat zowel de huisarts als de pastoor melding doen van misbruik zegt genoeg.
Jouw man biecht het in tranen aan je op. Hij vindt het ook verschrikkelijk en heeft dit niet gewild. Dit misbruik doet natuurlijk wel iets met jou maar heeft eigenlijk niets met jou te maken. Ik hoop dat jullie elkaar weer kunnen vinden Margo en ik vind zeker dat jij in deze situatie ook aandacht voor jezelf mag vragen.
Jutta
Wat lief..........dank je wel.
❤❤❤❤❤
Kinderen
Hoe reageerden de kinderen op het vreemdgaan?
Ook eens met Pastor
Zij en anderen hebben al hele ware en waardevolle dingen tegen je gezegd. En eigenlijk heb ik er niet zoveel aan toe te voegen, behalve dat ik hoop dat het helpt je anders tegen de situatie aan te kijken . Dat zij hamerde op geheimhouding geeft zo aan dat het misbruik betreft en dat ze donders goed wist dat ze fout zat. In tegenstelling tot sommigen anderen hier geloof ik wel degelijk dat mannen ook slachtoffer van sexueel misbruik kunnen worden. Misbruik raakt niet alleen het directe slachtoffer, maar het hele gezin.Het is niet alleen hem overkomen, maar jullie samen. Na veertig jaar huwelijk is er meer dat jullie bindt, dan dat jullie scheidt.
Mamaveertigplus
Waarom wil je dat weten mvp?
Kenfan
Is ook zo....ik ga langzaam anders kijken, wat ook inderdaad de pijn niet zomaar weghaalt.
Mooi gezecht trouwens meer dat ons bind dan dat ons scheidt
🙏🏻
Daarom
Omdat ik benieuwd ben hoe de kinderen erop reageren. Lijkt me erg heftig om als kinderen te horen dat vader is vreemdgegaan en wat er gebeurd is.
Kinderen
Het gaat hier om volwassen kinderen met eigen gezinnen en een zieke vader die halverwege de zestig of ouder is. Niet om ongenuanceerde pubers van een vitale veertiger die buiten de pot piest . Ik zou vertellen dat er op een nare manier misbruik is een gemaakt van hun vader die een foute hulpverlener, dat details verder niet zo belangrijk zijn en of dat die liever voor jezelf houdt, maar dat je allebei wel zo ontdaan bent dat wat steun, praktisch of emotioneel in deze tijd fijn zou zijn.
Eerlijk
Ok niu als je t zo brengt doe je net of vader tot sex gedwongej is dat hij t niet wilde en eigenlijk aangerand is
Terwijl vader t zelf ook wilde en er volledig bewust en vrijwillig in mee is gegaan.
Leeftijd maakt hier niet uit. Openheid en de kinderen vertellen dat pa vreemd is gegaan lijkt mij wel zo eerlijk. Lijkt me vreselijk als mijn ouders zoiets voor mij verborgen zouden houden.
Mvp
‘Ok niu als je t zo brengt doe je net of vader tot sex gedwongej is dat hij t niet wilde en eigenlijk aangerand is‘
Ja....precies dat is wat is gebeurd.
Mvp
We hebben toch net kunnen lezen hoe ts er zelf in staat? Wat blijf jij doordrammen zeg over vreemdgaan en eigen verantwoordelijkheid.
Huh
Nee het was toch met wederzijdse toestemming en man wilde t zelf ook graag?
Why
#87 pastor.. Als man aangerand is en gedwongen tot sex terwijl hij dat zelf absoluut niet wilde..
WAAROM is to dan in vredesnaam boos op haar man??
tja
Ik vind natuurlijk ook dat er absoluut sprake is geweest van abject machtsmisbruik vzv we kunnen beoordelen. De vrouw had dit absoluut niet mogen doen in haar positie.
Maar daar vind ik MVP wel een punt hebben: waarom kwaad zijn op iemand die misbruikt is?
Het draadje heet immers ook "Hoe verder met ontrouwe echtgenoot" en niet "hoe mijn misbruikte man steunen?"
Begrijp ik goed ts, dat in jullie relatie impotentie speelde? Dan kan me voorstellen dat het extra zuur en wrang voor je is dat dit is gebeurd. Ik zou ook razend zijn
Zucht mvp
1. Wederzijdse toestemming voor seks(uele handelingen) gaat niet op binnen een hulpverlenersrelatie. Die is altijd ongelijkwaardig en kent een machtsverschil.
2. Ts maakt iets ingrijpends mee waar ze mee moet leren omgaan. Boosheid en onzekerheid over van alles en nog wat horen daarbij. Hier zijn er dan ook nog mensen die het vreemdgaan blijven noemen en de boosheid op dat vlak voeden.
Parkinson
Bij het verwerken van geestelijke aftakeling/depressie bij je partner kun je behoorlijk gefrustreerd raken. Ts zegt ook in het begin dat ze haar eigen woede niet begrijpt. Het is ook voor de partner een proces waarin niet alles zomaar klakkeloos wordt geaccepteerd.
bijzonder
Niet om vervelende reacties uit te lokken of ts te kwetsen maar ik vind het zo apart dat een impotente man vreemdgaat. Het klinkt zo tegenstrijdig maar ik begrijp dat zoenen en intensief emotioneel contact ook vreemdgaan is.
