Ik heb problemen met nieuwe baan vriend.
hallo allemaal,
Ik ben op zoek naar tips en meningen om de situatie misschien anders te bekijken.
Mijn vriend heeft altijd een eigen bedrijf gehad. Gewoon overdag van maandag t/m vrijdag. Hier is hij mee gestopt omdat het financieel te onzeker was. Hij heeft een buitenkansje gekregen en werkt nu in loondienst. Een ontzettend goed betaalde baan waar hij het ook naar zijn zin heeft. Alleen ik vind het verschrikkelijk! Hij werkt nu van maandag t/m donderdag van 12:00 tot 2 uur snachts. Plus een werkweekend per maand. Hij moet 2 uur naar zijn werk rijden, vandaar de lange dagen. Ik werk gewoon overdag. Dus ik zie hem nauwelijks meer. En als ik hem zie is hij moe. Door zijn werktijden ligt hij op vrije dagen tot de middag op bed. Ik wil eigenlijk gewoon dat hij een andere baan zoekt, met gewoon dagdiensten. Hij wil dit niet want heeft het naar zijn zin en het betaald zeer goed. Ik ben hier erg verdrietig over. Ik zou zelf nooit een baan nemen waardoor ik mijn vriend zo weinig zie. Dus het voelt voor mij alsof ik geen prioriteit ben en hij het helemaal niet erg vind mij zo weinig te zien. Vriend zegt dat hij het juist voor ons doet, voor financiele zekerheid en een mooie toekomst samen. Ik heb mijn vriend nu 2 weken niet gezien omdat ik ontploft ben. Ik heb hem eigenlijk een beetje laten kiezen tussen mij en zijn baan. Dit wil ik natuurlijk helemaal niet doen en ik wil hem niet kwijt. Ik voel me alleen zo verdrietig door zijn baan keuze. Wat vinden jullie hiervan? Is het normaal dat ik me niet belangrijk meer voel of moet ik er anders naar kijken? Alvast bedankt. 😊
Renate46 schreef op 03-11-2025 om 20:24:
[..]
Wat was de reden van je scheiding als ik het vragen mag?
Mijn ex man had al jaren een affaire.
Anoniemvoornu schreef op 03-11-2025 om 20:53:
[..]
Je werkt in de zorg? Vind jij dan ook van collega's die wel avonden werken dat ze hun gezin of partner niet als prioriteit hebben?
Nee. Maar dat is toch heel wat anders. Een avonddienst is bij ons van 19 tot 23. Dat is wat anders dan van 12 tot 2 weg zijn. Dan is er gewoon geen mogelijkheid elkaar te zien. En leef je dus langs elkaar heen.
Anne-X schreef op 03-11-2025 om 20:02:
[..]
Tuurlijk wel. Van er elke avond zijn, naar maar 3 avonden per week en 1x per maand zelfs maar 1 avond per week is een groot verschil. Ik werk zelf in de zorg, dus ook weekenden maar dan wel overdag. Het is mij gewoon te weinig. Misschien is het verstikkend. Maar ik breng gewoon graag tijd door met mijn vent. En hij heeft ook nog hobby's hoor. Gamen en motor rijden. Dat doet hij ook nog in zijn vrije dagen. Dus er blijft heeeel weinig tijd over voor ons samen. Misschien ligt het aan mij. Ik zoek ook meningen om het anders te zien.
Ik krijg niet het idee dat jij het anders wilt gaan zien.
Als jij een relatie wil waarbij een man alles samen met jou moet doen omdat dat in jou ogen dan een bevestiging van zijn liefde aan jou is moet je zo'n man zoeken. Vertel hem dan bij eerste contact dat dat is wat jij onder houden van verstaat. Dan heeft zo'n man de keuze dat hij kan afhaken omdat hem dat te verstikkend is of je treft een man die er net zo instaat als jij.
Maar leg jouw probleem nu niet bij jouw vriend neer zoals je nu doet. Zijn liefde voor jou kan best oprecht zijn.
Dus hou het bij jezelf en gun jouw vriend een eigen leven zonder jou want ook al zou hij deze baan opzeggen dan nog gaan jullie niet gelukkig worden samen want jij hebt je al helemaal vastgebeten in hoe jij die relatie wil en laat geen ruimte voor hem.
Hebben jullie voor en tijdens de sollicitatie niet besproken of jullie dit allebei wel willen op deze manier? Wat de consequenties zouden zijn?
Bij ons heeft man lang geleden een keer een baan geweigerd, mede omdat ik dat niet wilde. Hij twijfelde zelf ook al. Dat was best spannend, hij was al ruim een half jaar werkloos toen. Gelukkig vond hij niet lang daarna een baan, waar we allebei wel heel blij mee waren, al betekende het wel dat we moesten verhuizen.
Maar goed, dat punt zijn jullie nu al voorbij. Is zijn baan dichter bij zijn eigen huis? Is het dan een optie dat hij doordeweeks in zijn eigen huis is? Dat scheelt hem dan reistijd en dan is hij in het weekend misschien minder moe.
Begrijpt hij ook hoe jij je voelt, heeft hij daar begrip voor? Ziet hij dit zelf als een baan voor altijd of voor een paar jaar? Kun jij ook blij zijn voor hem dat hij een baan gevonden heeft waar hij het naar zijn zin heeft? Mocht hij ervoor openstaan, zijn er vacatures bij jullie in de buurt voor hetzelfde werk?
Ik kan zelf heel goed alleen zijn, voordat ik een relatie kreeg met mijn man had ik nog nooit een relatie gehad en woonde ik alleen. Maar als mijn man nu opeens een baan neemt met vier uur reistijd per dag waarbij hij alleen in de avond/nacht werkt en mij en dochter nauwelijks meer ziet, dan zou ik ook zeggen 'ja hallo, zo zijn we niet getrouwd'. Als mijn man een onregelmatige baan zou hebben, zou ik daar niet per se moeite mee hebben. Dan heb je ook wel eens vroege dienst en ben je in de middag en avond thuis. Of nachtdienst en ben je als je kind uit school komt wel weer wakker, kun je koken en samen eten en eind van de avond ga je dan een keer naar werk. De meeste mensen met onregelmatige diensten reizen niet twee uur naar hun werk.
Het ding met een relatie is dat er dan verwachtingen zijn wederzijds. Als goede vrienden zo'n baan zouden nemen, zou ik dat helemaal hun feestje vinden. Als je een relatie hebt, neem je je partner doorgaans mee in beslissingen met dergelijke gevolgen.
Als je geen relatie hebt, verwacht je dat je in de avond alleen bent. Als je wel een relatie hebt, maar diegene is er bijna nooit omdat hij al zijn tijd in zijn werk en/of hobby's steekt, dan doet dat pijn. Omdat je een verwachting hebt en de ander daar niet aan voldoet. Communicatie is dan de sleutel. En niet met elkaar verder gaan kan dan ook een uitkomst zijn.
Jullie wonen officieel niet samen. Hij heeft zijn eigen huis aangehouden. Jij hebt een dochter. Waarom zouden jullie elke godganse dag bij elkaar moeten zijn? En wat vindt je dochter ervan? Voor haar moet het toch ook lekker zijn dat ze veel tijd samen heeft met haar moeder?
Ik krijg het idee dat je heel krampachtig een kerngezin wil zijn. Maar dit wordt nooit je kerngezin. Jouw kerngezin bestaat, hoe verdrietig ook, niet meer. Probeer minder afhankelijk te zijn van (de aandacht) van je vriend.
Anne-X schreef op 03-11-2025 om 21:36:
[..]
Mijn ex man had al jaren een affaire.
Zit hier niet nog heel veel pijn. En wellicht ook wantrouwen. Want wat je ex heeft gedaan kan een ander ook doen. Wil je hem daarom misschien ook veilig dichtbij houden?
Ik denk ook dat je teveel vergelijkingen maakt met een kerngezin. Dat zijn jullie niet. Jullie hebben (heel verstandig) een eigen huis en latten gewoon. Hij heeft zijn eigen leven maar jij lijkt dat niet te hebben. Je werkt maar minimaal en hebt geen hobby's of veel sociale contacten en zit verder hele dagen en avonden thuis. Dat is een eigen keuze waar hij niet voor verantwoordelijk is. Wat iemand zegt over kosten delen is echt absurd. Jullie wonen niet samen. Hij is maar minimaal bij jou en regelt zijn eigen eten. Dat hij aangeeft dat hij spaart voor later is natuurlijk heel mooi. Maar het is zijn geld. Niet dat van jou.
Wees eerlijk: hij heeft geen behoefte aan iedere avond bij jou op de bank. Hij wil meer dan dat en doet dat dan ook. Jij bent geen invulling maar een aanvulling naast andere zaken. Andersom is dat niet zo. Hem laten stoppen met die baan lijkt mij onmogelijk en onwenselijk. Accepteren of stoppen dus.
Anoniemvoornu schreef op 03-11-2025 om 20:53:
[..]
Je werkt in de zorg? Vind jij dan ook van collega's die wel avonden werken dat ze hun gezin of partner niet als prioriteit hebben?
Ik vind dit een kille reactie, ook van een aantal andere mensen. Sowieso dat TO claimend zou zijn, verstikkend en dergelijke.... Je hoeft heus niet alle dagen samen op de bank te zitten, zeker niet als je niet samenwoont. Voor iemand die voornemens is om een toekomst op te bouwen, is de vriend van TO erg weinig beschikbaar. Tenminste, als je denkt dat iemand die zegt te sparen voor een mooi huis voor hun samen....
Er zit wel een verschil tussen in de avonden werken en 4 héle lange dagen maken, zodanig dat er de andere dagen weinig kwaliteit van samenzijn is. Het lijkt erop dat hij het naar zijn zin heeft, dus dan zou ik inderdaad zeggen dat geld verdienen en de baan prioriteit voor hem zijn, niet de relatie op dit moment. Hij kan haast beter dicht bij zijn werk gaan wonen en alleen in het weekend naar zijn vriendin gaan, dan is hij waarschijnlijk frisser en fruitiger dan nu.
Ik zou als ik TO was dit helder willen hebben van vriend: is de baan tijdelijk of vindt hij het wel prima zo? Ziet hij voor zich dat ze op termijn gaan samenwonen, en op welke termijn dan? Misschien passen hun verwachtingen helemaal niet bij elkaar, dat zou ik niet willen omschrijven als dat TO niet alleen kan zijn e.d.
Overigens had mijn vader vroeger ook een baan met veel nacht- en weekenddiensten en lange dagen. Wel relatief veel vakantie. Maar een gezinsleven was er niet, want we konden bijna nooit wat leuks doen in het weekend, er waren geen gezamenlijke maaltijden, mijn ouders leefden totaal langs elkaar heen. In mijn omgeving ken ik ook iemand met een man die 50-60 uur per week werkt, veel reist voor het werk bovendien. Met zo'n relatie ben je eerder een soort van alleenstaand, kan me helemaal voorstellen dat dit niet is wat je zoekt.
Schemerlampje schreef op 03-11-2025 om 22:14:
Hebben jullie voor en tijdens de sollicitatie niet besproken of jullie dit allebei wel willen op deze manier? Wat de consequenties zouden zijn?
Bij ons heeft man lang geleden een keer een baan geweigerd, mede omdat ik dat niet wilde. Hij twijfelde zelf ook al. Dat was best spannend, hij was al ruim een half jaar werkloos toen. Gelukkig vond hij niet lang daarna een baan, waar we allebei wel heel blij mee waren, al betekende het wel dat we moesten verhuizen.
Maar goed, dat punt zijn jullie nu al voorbij. Is zijn baan dichter bij zijn eigen huis? Is het dan een optie dat hij doordeweeks in zijn eigen huis is? Dat scheelt hem dan reistijd en dan is hij in het weekend misschien minder moe.
Begrijpt hij ook hoe jij je voelt, heeft hij daar begrip voor? Ziet hij dit zelf als een baan voor altijd of voor een paar jaar? Kun jij ook blij zijn voor hem dat hij een baan gevonden heeft waar hij het naar zijn zin heeft? Mocht hij ervoor openstaan, zijn er vacatures bij jullie in de buurt voor hetzelfde werk?
Oja, nou dit dus. Schemerlampje was me voor.
Dweedledee schreef op 03-11-2025 om 23:16:
Jullie wonen officieel niet samen. Hij heeft zijn eigen huis aangehouden. Jij hebt een dochter. Waarom zouden jullie elke godganse dag bij elkaar moeten zijn? En wat vindt je dochter ervan? Voor haar moet het toch ook lekker zijn dat ze veel tijd samen heeft met haar moeder?
Ik krijg het idee dat je heel krampachtig een kerngezin wil zijn. Maar dit wordt nooit je kerngezin. Jouw kerngezin bestaat, hoe verdrietig ook, niet meer. Probeer minder afhankelijk te zijn van (de aandacht) van je vriend.
Dit klopt wel. Ik wil teveel terug naar een kerngezin. Wat natuurlijk niet kan. Maar ik mis dat wel. Ik denk dat dit er inderdaad achter zit. Jou post heeft me flink laten nadenken.
