Ik heb problemen met nieuwe baan vriend.

Daarbij lees ik veel financiële ongelijkheid. Jij hebt een ton of meer op de spaarrekening staan?! En kunt daardoor minimaal werken. Hij zat lang in financiële onzekerheid. Dan is het makkelijk praten vanuit een luxe positie. En logisch dat hij nu goed wil sparen voor zichzelf. Uiteindelijk zijn jullie niets van elkaar en blijft hij bij een breuk berooid achter. 

Izza schreef op 04-11-2025 om 16:37:

Daarbij lees ik veel financiële ongelijkheid. Jij hebt een ton of meer op de spaarrekening staan?! En kunt daardoor minimaal werken. Hij zat lang in financiële onzekerheid. Dan is het makkelijk praten vanuit een luxe positie. En logisch dat hij nu goed wil sparen voor zichzelf. Uiteindelijk zijn jullie niets van elkaar en blijft hij bij een breuk berooid achter.

Haha, nu interpreteer je wel heel ver heen. 😆 

Dat hij geen vast inkomen had, betekent niet per se dat hij weinig inkomen had. Hij had een eigen zaak, dat betekent meestal dat goede en minder goede periodes elkaar afwisselen, niet dat je niks verdient. In die periode verbleef hij vrijwel altijd bij TO, schrijft ze, en hij had genoeg geld om zijn eigen woning aan te houden, die hij dus vrijwel niet gebruikte. Klinkt niet als berooid. En dan heeft hij nu ook al 9 maanden een zeer goed betaalde baan. Ik denk zomaar niet dat hij op zwart zaad zit.

Denk je niet dat wanneer zijn 'weg'-tijd in balans is met de 'thuis'-tijd dat je het dan helemaal prima vindt? 

Na alles wat al geschreven is, en wat ik ook vind, namelijk dat het feit dat je vriend een keuze maakt, waardoor jullie elkaar minder zien, niets zegt over zijn liefde voor jou, snap ik ook goed dat je gevolgen van de keuze van deze baan een dealbreaker vindt.  Ik zou als licht-slaper echt niet 4 van de 7 nachten in de week om 3.00 uur wakker willen worden. Tel daarbij op dat hij vrijdag moet bijkomen, slaapt en daarna als ontspanning gaat gamen. Dus je hebt 6 (weekend-)dagen in de maand tijd voor elkaar (1 weekend werkt hij daarvan), waarvan ook nog tijd afgaat aan familiebezoek, zijn vrienden en op de motor zitten. 
Dan zou ik ook gaan uitkijken naar een meer huiselijke man, die het fijn vind om vaker bij zijn vrouw te zijn.

... en het niet erg vindt om weinig te verdienen en te wonen in een huurhuis en niet een mooie woning te bouwen (/kopen) voor zijn gezin (c.q. kind en vrouw die niet teveel wil werken, wat hij prima vindt).  

Jullie hebben allebei je eigen huis, dus feitelijk woon je niet samen. Als ik niet samen woon, probeer ik de momenten die ik samen heb te genieten.
Maar het klinkt een beetje alsof het een gunst aan jou is. Dat hij steeds naar jou toe komt. Daardoor vind jij dat je veel andere dingen moet accepteren. Zo lees ik het tenminste, bijv de kosten die je toch al hebt.

Je schrijft dat het twee uur heen en twee uur terug is van zijn werk naar jouw huis. Van zijn huis naar jouw huis is 3 kwartier. Zit zijn huis halverwege werk en jouw huis? Zou hij dan niet vaker thuis kunnen overnachten? Dat scheelt al voor die dagen. Als zijn huis verder is dan jouw huis, verandert mijn beeld wel een beetje.

Ik had vroeger ook zo’n man met duizend hobby’s. Een sport die van 11:00 tot 23:00 duurde, inclusief nakletsen en borrelen erbij. Doordeweeks wilde hij squashen, naar het café, soms naar andere vrienden. En ik ben veel huiselijker. Het argument dat ik dan kreeg was: “Eis je tijd op en ga ook weg, dan kan hij op de kinderen passen.” Maar ik hoefde niet per se weg van huis. Het leek me gewoon heerlijk om een avondje gezellig op de bank tv te kijken, of dat ik een boek las en hij tv keek, of dat we allebei iets in huis rommelden. We hoefden echt niet alles samen te doen, maar het was fijn als hij er in ieder geval was. Om tussendoor een praatje te maken, een kopje koffie te drinken en daarna weer je eigen ding te doen. Niet om aldoor alleen thuis te zijn.

Uiteindelijk ging hij vreemd, vertrok uit huis, en toen was ik echt alleen. Dat kon ik beter handelen dan alleen zijn in mijn huwelijk, want toen voelde ik me echt verlaten.
Ex is inmiddels getrouwd geweest, weer gescheiden, en na twee andere vriendinnen is hij nu al een tijd bij zijn huidige vriendin. Zijn wilde haren is hij kwijt en zegt tegen mij: “Nu zit ik gezellig op de bank een serie te bingen met mijn vriendin, nu ben ik de man die jij altijd graag wilde.” Pas nu snapte hij wat ik gezellig vond.
Ik wilde nooit de vrouw zijn die zei: “je mag dit niet, je mag dat niet.” Ik wilde natuurlijk wel dat hij thuis was, maar omdat hij het zelf leuk zou vinden. (natuurlijk heb ik al die jaren aangegeven wat ik graag wilde, want hij kan geen gedachten lezen). Maar hij koos voor zijn eigen pleziertjes. In die tijd van zijn leven had hij het erg druk met van alles en nog wat, behalve met zijn gezin.

Wat ook heel opvallend was, is dat hij qua gedrag precies hetzelfde deed als zijn vader in zijn huwelijk.(gescheiden ouders) En ik juist een man zocht zoals mijn eigen vader was: een huiselijke man die gezellig met mijn moeder op de bank tv keek met een hapje en een drankje.
(toen wij elkaar net leerden kennen en nog geen kinderen hadden, ging ik meestal mee met mijn vriend (later man) maar toen we eenmaal kinderen hadden, ging dat niet meer en ontdekte ik dat hij doorging met wat hij altijd deed

Anne-X schreef op 04-11-2025 om 20:06:

[..]

Dat denk ik wel. Maar dat is het nu dus niet. En ik wil best wat schuiven als hij zo happy is met die baan. Maar ik wil ook tijd samen. Dus hopelijk kan er wat minder familie bezocht worden. Niet elke vrije dag gamen. En ook niet bij mooi weer elke dag weg om motor te rijden. Tuurlijk moet mijn vriend hobbys hebben! En tuurlijk gun ik hem zijn me-time! Maar als ik hem maar 3 dagen per week kan zien. En 1 week in de maand zelf maar 1 dag... dan is het me teveel als dat ook nog vol geduwd word met familie en hobby's. Misschien vraag ik veel. Maar ik ben niet gelukkig met de relatie nu. Als we in ieder geval 2 avonden in de week en 1 middag echt voor ons samen kunnen vrijhouden vind ik dat wel iets om nog te proberen. Ik vind zelf niet dat ik dan heel claimend en verstikkend ben.

Dit klinkt allemaal een beetje als lood om oud ijzer wb jouw eis over zijn baan dat hij moest kiezen tussen jou en zijn baan. Nu accepteer je de baan wel maar moet hij kiezen tussen motor,gamen,familiebezoek.

Hij is op deze manier diegene die de grootste offers moet brengen om met jou een relatie te mogen hebben, je claimt zijn vrije tijd nog steeds. Kan hij gelukkig worden ( als persoon die hij is) met deze eisen van jou. 

Ik ben bang dat dit zoals ik eerder aangaf zich op de lange termijn gaat wreken als hij die offers nu gaat brengen ( hij moet zich nu in dat hokje gaan passen) maar dat is iets wat alleen hij kan bepalen. 

Met daarbij nog het risico dat jij dit op de lange termijn niet gaat volhouden omdat jij nog niet weet hoe om te gaan met jouw eigen gevoel van niet belangrijk genoeg vinden als hij iets anders doet dan met jou zijn. En jij uiteindelijk toch terug valt in " ik wil een man die alles met mij samen doet". Welke garantie geef jij hem hierin?

Waar komt toch het idee vandaan dat TO wil dat vriend alles met haar samen doet? Ze wil dat hij meer met haar samen doet. En als hij zijn tijd naast eten, slapen en douchen besteedt aan werk/reizen naar werk/uitslapen om te herstellen van werk/ hobby's buiten de deur/familiebezoek dan vind ik het echt niet zo heel onredelijk dat TO het idee heeft er wat bekaaid vanaf te komen. 

Temet schreef op 05-11-2025 om 13:25:

Waar komt toch het idee vandaan dat TO wil dat vriend alles met haar samen doet? Ze wil dat hij meer met haar samen doet. En als hij zijn tijd naast eten, slapen en douchen besteedt aan werk/reizen naar werk/uitslapen om te herstellen van werk/ hobby's buiten de deur/familiebezoek dan vind ik het echt niet zo heel onredelijk dat TO het idee heeft er wat bekaaid vanaf te komen.

Dat zegt ze, letterlijk, zelf. Pagina 3. Reactie van 3/11 om 19:31.