Ik kan geen vrienden maken

Herkenning

Ik herken een hoop in jullie verhalen, ik voel me ook altijd teveel en laat mensen ook niet toe. Ik ben altijd bang afgewezen te worden. Wat ik knap vind ik dat sommige van jullie gewoon hyves hebben en die ook hier neer zetten. Ik durf niet eens aan de hyves, bang om alleen man en kinderen als "vriend" te hebben. Hoe sneu kan je zijn?

Ach koffieleut

Ontvrienden is dé trend voor 2009. Al die mensen met 300+ vrienden worden de losers en juist de mensen met maar 3 vrienden worden de waardevolle mensen

Tirza

Ontvrienden

Oei Tirza, dat wist ik niet van die trend. 'ns even kijken wie ik van mijn vrienden nog allemaal moet dumpen dan dus. Want ja: een mens moet een beetje met zijn tijd meegaan, nietwaar
ff serieus: ik denk dat Knofje een hoop aanbiedingen heeft lopen. Als ze irl zo reageert als hier (m.a.w.: niet of nauwelijks dus) dan lijkt het me vrij moeilijk om nieuwe vrienden te maken. Komop Knofje, vriendschap moet wel van twee kanten komen!
n@nny

Koffieleut

gewoon hyves maken en hier neer zetten ik weet zeker dat je zo vrienden hebt hoor!

Techniek en verwachtingen

Er zijn in mijn leven ook weinig mensen die ik als echte vrienden beschouw: 2, misschien 3. Ik zie ze niet veel en ook op mijn verjaardag komen die ook niet per se omdat ze ver weg wonen. Ik onderhoud met twee van die drie dus vooral contact per telefoon. Toch voel ik mij niet iemand die 'geen vrienden kan maken'. In het verleden heb ik van dat gevoel wel meer last van gehad. Ik ging bijvoorbeeld ook nooit naar feestjes of andere activiteiten omdat ik mezelf daar heel ongemakkelijk voelde. Ik heb dat toen als volgt aangepakt: ik ben bij een activiteitenclub gegaan (dat was voor singles dus dat is niet voor iedereen hier weggelegd . Daar heb ik destijds 1 vriendin aan overgehouden die helaas inmiddels is overleden. Maar wat ik daar vooral nuttig aan vond was dat ik oefende met het contact leggen met mensen. Ten eerste leerde ik mijn verwachtingen bij te stellen. Ik sprak met mezelf bijvoorbeeld af dat ik zelf het initiatief nam om met twee mensen een gesprekje aan te knopen. Als ik dat gedaan had, was ik tevreden, of het nou een leuk gesprek was of niet. Of met feestjes, ik sprak met mezelf af te gaan en minimaal een uur te blijven. Als ik mezelf dan nog in de weg zat mocht ik naar huis. Dat deed ik uiteindelijk nooit. Wat ik ook leerde was dat de belangrijkste techniek van het contact leggen bestaat uit vragen stellen, niet uit vertellen. Je denkt al gauw dat je van alles te vertellen moet hebben om een gesprek te kunnen hebben maar dat is helemaal niet per se zo. Als je vragen stelt, zit je binnen de kortste keren geanimeerd te praten. En vaak heb je uiteindelijk zelf ook heus van alles te vertellen naar aanleiding van wat de ander zegt.
Ook op een ander punt denk ik dat het belangrijk is dat je je verwachtingen bijstelt. Ik ben anderhalf jaar geleden verhuisd naar een andere woonplaats, ver van mijn oude. Ik heb hier nog geen enkele vriend gemaakt. Ik vraag me ook af in hoeverre je dat moet verwachten. Ik ga wel geregeld op de koffie bij mensen: ouders van vriendjes van de kinderen, oude kennissen van vroeger (ik ben in huidige woonplaats opgegroeid maar ben er 25 jaar weggeweest), nichtjes. Maar die mensen hebben allemaal drukke eigen levens met kinderen en er is ook simpelweg niet zoveel ruimte voor intensieve vriendschappen. Ik denk dat dat op deze leeftijd anders is dan als je jonger bent. Nu hebben mensen zoveel verplichtingen en verantwoordelijkheden. Ik neem het feit dat een koffieleut-relatie nooit een stadium verder komt helemaal niet persoonlijk op. Ik vind het gewoon hartstikke leuk om af en toe met mensen een kletspraatje te hebben en verder wacht ik het wel af. Er zal heus wel eens een keer iemand komen met wie ik een echte klik voel en met wie er wel iets op gang komt.
Ik snap wel dat het eenzaam maakt als je echt helemaal geen vrienden hebt. Maar volgens mij moet je je daar dan ook echt actief voor inzetten. Veel initiatief nemen, uitspreken dat je graag leuke dingen met iemand wil doen en uitnodigen. Met het risico dat je een afwijzing moet incasseren. Ja, dat wel. Maar ook dat hoef je niet persoonlijk op te nemen. Als is dat wel makkelijker gezegd dan gedaan, dat geef ik toe.
Succes! Hannes

Juist wel hyves

want daarop kun je heel vrijblijvend en oppervlakkig mensen aanspreken (goh, nieuwe jas? Ik zag je fietsen! Leuk!)
Dan merk je meteen wel met wie het klikt en heb je de volgende keer ook meteen iets om over te praten. (waar heb je die jas gekocht).

Hyves

ik vind het ook wel fijn hyves.
erg leuk om op die manier toch een beetje contact te hebben met mensen

Oef, wat herkenbaar

en toch ook prettig om te lezen dat ik niet de enige ben zonder.
Ook hier een man die weinig behoefte heeft aan sociale contacten, drukke baan en daarnaast weinig zin/puf om erop uit te gaan.
Ik heb wel een vriendin en een goede kennis. Die laatste is om af en toe eens koffie mee te leuten, maar ik ga eigenlijk altijd daarheen, nooit komt er iemand bij mij thuis hiervoor.
Mijn verjaardag vier ik ook nooit, alleen maar met man en kinderen. Ik zorg er wel altijd voor dat we uit eten gaan of iets anders leuks gaan doen. Zodat het voor mij en voor de kids niet opvalt dat niemand aan mijn verjaardag denkt. Mijn eigen familie is zover uitgedund, geen ouders meer, en een broer die zover weg woont en met wie ik al wel 20 jaar geen contact meer heb.
Schoonfamilie, tja, daar hoeven we het ook niet van te hebben.
Ik denk ook dat heel veel mensen niet weten dat ik me zo vaak alleen voel, schijnbaar straal ik (gelukkig) die wanhopigheid niet uit.
Geprobeerd heb ik het wel, het aangaan van meer contacten. Met een moeder van school samen een cursus volgen. Leuk contact, wat na die cursus ook weer verwaterd. En zo gaat dat zo vaak.
Wat mij zo leuk lijkt is om een soort van eetclubje te hebben met een stel vriendinnen. Eens per maand bij elkaar eten, beetje kletsen, beetje gein maken.

Koffieleut

kreadoe heeft een eigen hyves, zag ik net. Daar kun je vast wel iemand vinden die mee wil gaan.
kreadoe.hyves.net. Je hoeft zelf geen lid te zijn om er te kunnen kijken of om er te posten.

Tips

Toen ik net kinderen had, had ik hetzelfde probleem. Mijn moeder en zussen wonen ver weg, schoonfamilie ook en oude vriendinnen ook. Maar ik wilde in de wijk zo graag contacten hebben! De contacten in de wijk kun je vanzelf krijgen, maar je moet er wel wat moed voor hebben. Gewoon aanbellen! Dan natuurlijk wel bij mensen van wie je ziet dat ze kinderen hebben in dezelfde leeftijd. Nou, en dan gewoon voorstellen en zeggen "goh, ik zie dat je ook kinderen hebt, ik woon daar en daar, ik hou binnenkort een koffie-ochtend voor wat moeders in de wijk, vind je het leuk om ook te komen? En dan vooral erbij zeggen dat je het niet leuk zou vinden als je iemand (zij dus) over zou slaan. Dan komt het niet over alsof je zo om contacten verlegen zit... Nou en echt, voor je het weet heb je met een paar maanden een heel leuk netwerk in de wijk. Mocht je dat niet durven, dan tip 2:
maak leuke foto's als je kind iemand te spelen heeft, vraag een paar dagen later nonchalant het emailadres aan de moeder, zo van: "goh, ik heb wat leuke foto's en die wil ik je graag toesturen". Dan stuur je ze toe met een koetje kalfje verhaal erbij en je merkt vanzelf of iemand dan leuk reageert. En dan kan je heel makkelijk aansturen op nog een speelafspraakje of wat dan ook voor prietpraat. Soms blijft het daarbij (en dan is het goed, want het ging toch om die foto's?), maar soms hou je er echt iets leuks aan over.

Succes ermee!

Ooo

Ik ben er nog niet uit of ik het niet kan of niet wil. Mijn ontwikkeling is wat gaan afwijken in de hoogste klassen van de middelbare school, toen iedereen met andere dingen aan de gang ging dan ik. Het heeft wel zo'n 10 jaar geduurd. Vreselijk was dat. Dan heb je alleen maar kennissen en geen vrienden. Nu ben ik weer redelijk bijgetrokken qua volwassenheid, maar ik kan nog steeds geen vrienden opnoemen. Ik weet alleen niet of ik er solitairder van ben geworden uit noodzaak of dat ik dat gewoon al was. Ik kan het wel met iedereen goed vinden - tot een bepaalde grens.

Het is mij ook best vaak overkomen dat ik achteraf hoor dat 'iedereen' samen iets gedaan heeft. Of dat nou echt iedereen was of niet, ik was er in ieder geval nooit bij

Eigenlijk is dit een leuk draadje

Ik herken zoveel in jullie verhalen.

Ik zat ook bij zo'n zwangerschapgym groepje dat altijd na dat de kids geboren waren koffie ochtenden hield.
Ik ging ook vrolijk mee en het was altijd erg gezellig maar,toen ik aan de beurt was belde er al 4 af met een stomme smoes.de een had een puppy de ander vond het te ver nou ja zulke dingen.
Op de ochtend zelf zouden er nog 8 komen en je raad het al er kwam er ééntje zat ik dan met mijn koffie en koeken en zelf gebakken cake.
Ik was zoooo boos! en verdrietig voor die ene moeder die er wel was was het ook niet echt leuk ik was niet echt een gezellige gastvrouw.Ik ben daarna nooit meer naar die ochtenden gegaan.

Zulke dingen maken je ook zo onzeker vind ik.

Vriendinnen gezocht omg. amsterdam

Hi allemaal,

ik ben ook op zoek naar vriendinnen in de buurt!
Woon in Amsterdam, ben op weg naar de 40 en heb een baby van bijna een jaar. Wie heeft zin om samen te buggyen, Artis in te gaan, baby-zwemmen of een bakkie te doen? Graag!

Mijn mailadres is [email protected]

Nou een leuk draadje, hm

Ik weet niet of ik het echt leuk vind. Het is voor het eerst dat ik eigenlijk toegeef dat ik best een vriendin mis. Wat jij zegt Branca, klopt, het maakt je onzeker. Als het maar vaak genoeg gebeurt, heeft dat zoveel effect op je latere leven. Ik voelde me op de middelbare school altijd al te veel, iedereen had altijd een leuker leven dan ik (tenminste dat dacht ik). Ik had hele jonge, strenge ouders, ik mocht niet veel, iedereen mocht uit en ik als enige niet. Dat maakt dat je er buiten komt te staan en dat je je ook steeds meer afsluit. Het heeft mijn man ook heel veel moeite gekost mij ervan te overtuigen dat hij mij wil en echt niemand anders (en nog kan ik daarover zo onzeker zijn).

Ik leer ook nooit mensen kennen in de vakantie, ja, de ouders van de vriendjes van de kinderen, maar dat is alleen hallo en dag. Terwijl ik van andere mensen hoor dat ze nog jaren na vakanties contact met mensen hebben die ze in vakanties ontmoet hebben.

Dat mensen hier naar een meeting durven vind ik ook zo knap. Stel nou dat je daar helemaal alleen zit en dat niemand met je praat. Dat iedereen na afloop contact met elkaar houdt maar jij als enige niet omdat ze je niet moeten. Daarom zal ik nooit gaan.

Facebook-vrienden

Die 'hyves' is dat een soort facebook ? ik vind de facebook ook wel fijn om terug contact te hebben met oude kennissen,
Als jullie oudere (of nieuwe) vrienden tegenkomen, weten jullie dan altijd waarover je het moet hebben ? vallen er dan geen vervelenden stiltes ? hoe vangen jullie die dan op ?

Het verandert volgens mij

Als student had ik massa's vrienden en vriendinnen - waarvan ik toen al wist dat de meesten zouden wegvallen. Als student heb je gewoon meer tijd voor vriendschap dan als werkende jonge ouder. Dan blijven er alleen wat mensen over die je echt dierbaar zijn, waar je moeite voor doet - en die moeite moet dan ook nog van twee kanten komen, anders is het alsnog afgelopen. Daarnaast vallen er ook vaak mensen weg door verhuizingen, jobhoppen en door persoonlijke omstandigheden. Als je bijvoorbeeld een langdurig ziek(e) partner/vader/moeder/kind hebt, vallen er ook weer mensen weg vanwege gebrek aan tijd en energie.
Bij mij zijn er in plaats van die vrienden van vroeger veel anderen gekomen, zoals familiebanden die nauwer aangehaald zijn (met mijn zussen bijvoorbeeld), buurvrouwen/buurmannen, collega's. Dat zijn niet allemaal per se vrienden, maar wel mensen met wie je zeer regelmatig omgaat.
En tenslotte breng ik met niemand zo graag tijd door als met mijn dochtertje, en mijn vrije tijd is schaars. Dat zal voor veel meer mensen gelden: minder vrije tijd, kinderen, misschien hulpbehoevenden in de directe omgeving. Voor je het weet ben je jaren verder, kijkt om je heen en denkt: hee, waar is iedereen?
Groetjes
Massi

Koffieleut

Hoi,

Er is bij mij ook een periode geweest dat ik weinig vriendinnen had. De oude kring van vrienden en klasgenoten was nogal verwaterd en ik hád wel een vriendin maar tja... daar had ik eigenlijk niet veel aan. Was nogal een saai type geworden (helaas) had nooit zin om iets te doen, (had ze ook al toen we samen op de middelbare school zaten, maar dit was alleen maar erger geworden) inmiddels was ze getrouwd en het enige wat haar interesseerde waren soapseries en de story en privé (ja echt...!) verder wilde ze altijd al om 21.00 naar huis, dus uitgaan ofzo was er ook niet bij. Afijn, een hele tijd heb ik dus amper vriendinnen gehad. Totdat de kinderen naar school gingen en ik daarvan moeders leerde kennen bij het ophalen van de kinderen. Uiteindelijk heb ik daar een paar vriendinnen uit overgehouden. (let wel 80% procent van die moeders die ik leerde kennen, ken ik verder nog steeds niet hoor, daar is het altijd alleen maar 'hallo en dag' bij gebleven) maar bij 2-3 moeders kwam er meer en wij zijn goede vriendinnen geworden. Het heeft denk ik wel te maken met dat je jezelf toch meer opent naar de anderen toe, en daar heb je inderdaad wél de anderen voor nodig die erop ingaan. Van de 10 moeders van school lukte het dus bij 2 moeders, bij de andere 8 niet. Het begon met een kopje thee/koffie aanbieden als ze de kinderen kwamen ophalen, 8 zeiden altijd nee en 2 zeiden op een gegeven moment 'ja gezellig'...tja...en dat ik die andere keren aldoor mijn neus stootte was écht niet leuk natuurlijk. Nou ja en bij het koffie/thee drinken kan je het eens hebben over de clubjes van de kinderen, waar iets van kleding gekocht wordt enz enz. Biedt eens aan als iemand omhoog zit met oppas en het wordt steeds hechter. Ik weet inmiddels wel dat je zelf ook initiatieven moet blijven nemen en zo nu en dan zelf mensen vraagt, als je gaat wachten tot iemand jou vraagt dan kan je lang wachten.
Maar goed, zit het probleem niet in het gevoel wat je zelf over jezelf hebt? Zo van, ik ben toch niet leuk? Dus hoe kan een ander het nu leuk vinden bij mij? Maar daar kan je je goed in vergissen hoor.
Ik heb ooit voor mijn werk waar ik een cursus deed een vragenlijst door meerdere mensen moeten laten invullen. Het waren allemaal vragen over hoe mensen over degene die de vragenlijst aan ze gaf (ik dus in dit geval) dachten, goh...dat was leuk om te lezen, ik werd helemaal trots, ze vonden me grappig, een doorzetter, vriendelijk enz enz....

Maar doe iets, ga desnoods in therapie (ja is eng om heen te gaan, heb het ook gedaan) maar daar kan je leren je zelfvertrouwen op te vijzelen, en je zal daarna echt nog wel mensen tegenkomen waarbij het 'hallo en dag' blijft, maar dat heeft iedereen. Maar je zult ook mensen tegen gaan komen waar je hele leuke en lieve vriendschappen aan over kan houden. Ik gun het je !

Maxime

Herkenbaar

Gelukkig, ik ben niet de enige. Ik maak me ook regelmatig zorgen dat ik geen echte vriendinnen (meer) heb. Wel gehad hoor, maar door diverse omstandigheden en met name verhuizingen naar de andere kant van het land zijn alle vriendschappen verwaterd.

Ik heb wel leuk contact met mijn collega's, maar als ik dan hun verhalen hoor: de een gaat met een bevriend stel op wintersport, de ander gaat met een vriendin naar de sauna, weer een ander gaat iedere week met een vriendin wandelen, dan steekt dat wel. Ik wil dat ook!!!

Ook heb ik best leuk contact op het schoolplein en blijf ik soms even theedrinken als ik mijn zoontje ophaal bij een vriendje, maar het blijft zo oppervlakkig. Het lijkt me zo fijn om een vriendin te hebben waar ik mijn hart eens bij uit kan storten.
Gelukkig heb ik een hele lieve man, maar wij hebben ook wel eens dipjes en dan mis ik echt wel iemand bij wie ik mijn verhaal even kan doen. Ik denk zelfs wel eens: stel dat mijn man mij verlaat (niet dat daar tekenen voor zijn, maar je hoort zoveel rare verhalen) dan heb ik echt helemaal niemand bij wie ik terecht kan.

Maar goed, heb is even niet anders. Wie weet als de kinderen straks wat groter en zelfstandiger zijn, heb ik dan wat meer tijd en energie om actief op zoek te gaan naar een vriendin. Wat ik moet ook eerlijk zeggen dat dat nu een beetje ontbreekt, tijd en energie.

Nog iets en luna...

Hoi,

Als eerste, ik was nog even aan het googlen en ik wil dat jullie ook een zoeken op ' vrienden maken' er zijn dus echt cursussen voor! Doen lijkt mij!!

Verder schrijft Luna, dat ze graag een vriendin zou willen hebben waar ze haar hart bij uit kan storten. Soms is het gewoon een gevalletje 'wie begint'. Ikzelf durfde dat nooit maar mijn nieuwe vriendin (sinds een jaar of 8) begon vrij snel met het delen van haar gevoel, dus zij hield het niet oppervlakkig maar begon te vertellen over waar ze problemen mee had, dingen die waren gebeurd die niet leuk waren. Uiteraard niet meteen de allerdiepste geheimen, maar ze ging zelf al wel snel over wat diepere dingen praten, en zo kunnen dan diepere vriendschappen ontstaan, maar eerst moet iemand de eerste stap zetten hierin, anders blijft het maar oppervlakkig over koetjes en kalfje praten. Misschien gewoon eens voorzichtig proberen?

Maxime

Vind mezelf stoer!

ga volgende week bij Inkie koffie drinken en ik heb een vrouw waar ik altijd mee stond te praten bij de bassisschool uitgenodigd voor koffie ik bij haar of zij bij mij ik heb zelfs om haar telefoonnumer gevraagd.Ze vond het ook jammer dat we elkaar niet meer spraken omdat mijn kids van school zijn.
En ik ga naar die vriendin van vroeger op de koffie die heb ik ook gevraagd of ze het leuk zou vinden als ik ook bij haar kwam.Haar reactie was jazeker ik dacht al ze vond het zeker niet gezellig omdat ze nooit eens bij mij komt.Stoer he dames!

Branca

HEEL stoer!

Branca

Goed van je!

Ik heb trouwens ook al met Inkie afgesproken om een keer koffie te drinken, als ik straks bevallen en hersteld ben. Misschien kunnen we nog een keer met z'n 3-en afspreken?

Esmee

lijkt me leuk !!

Branca en esmee

lijkt me ook wel leuk.. maar ik wilde afspreken voor ik ging werken in daarwaaresmeewoont dus moeten we even kijken hoe dat doen branca...