Ik wil scheiden van man....
Ik wil scheiden maar weet niet hoe ik dit aan moet pakken. Zelf heb ik momenteel geen werk. De zorg over 3 jonge kinderen. Qua alimentatie kan en wil ik niets verwachten. Man is baan kwijt geraakt sinds de financieele crisis. Helaas ben ik dus afhankelijk van man. Dus is de neiging om toch maar te blijven groot. Maar ik wil niet meer. Wie weet wat ik het beste kan doen. Heb geen geld voor dure advocaat ofzo. Help
Wonen
Advocaat kan via gratis rechtsbijstand (http://www.rvr.org/) en je hebt recht op bijstand (ipv alimentatie). Maar waar ga je wonen? Dat is vaak het grootste probleem.
En waarom wil je scheiden als ik vragen mag?
Eerst sterkere positie opbouwen
Ik weet natuurlijk ook niet waarom je wilt scheiden, maar volgens mij is het slimmer eerst te zorgen dat je jezelf kunt bedruipen door een baan te zoeken en dan pas die man op straat te zetten.
Hoe verder
Hallo Eenzaam,
Allereerst wat vragen. Woon je in een koop of huurhuis. In een huurhuis mag de vrouw blijven wonen met de kinderen. Deze word door de rechter vaak toegewezen aan de vrouw.
Woon je in een koophuis dan zal deze of te koop of met een overdracht aan jou man moeten worden toegewezen (jij word dan uitgekocht). In het laatste geval moet jij naar de woningstichting bij jou in de plaats. Leg de situatie uit. Echtscheiding opgestart en dat je bij niemand terecht kan. Je kunt dan een urgentieverklaring krijgen. (is vaak een bedrag van 50 euro mee gemoeid)
Ga naar de gemeente een bijstandsuitkering aanvragen. Leg de situatie uit. Hun kunnen je vaak goed begeleiden.
Verder een advocaat. Je kunt een advocaat van onvermogen krijgen. Dit houd in dat de gehele echtscheiding jou maar 200 euro zou kosten. (let op ik weet niet hoe het zit als je huis nog moet worden verkocht)
De afhankelijkheid van je man lijkt nu heel groot maar als je eenmaal deze weg echt bent ingeslagen merk je vanzelf hoe goed het voelt alles zelf te regelen. (ongeacht hoe de hele situatie gaat)
Als je een baan kunt vinden betaal je belasting maar kun je ook belasting terugvragen. Kinderkortingen etc.
Ook met je huurhuis krijg je huursubsidie. Vaak betaal je maar 250 euro huur als je in de bijstand zit. Hoe dan ook je gaat erop achteruit als je uit elkaar bent.
ik wens je veel sterkte in het maken van je keuze.
Groeten Irene
Irene?
Wat verkoop jij nou voor onzin??? "In een huurhuis mag de vrouw blijven wonen met de kinderen." Oh ja? En als de man er wil blijven met de kinderen? Of de vrouw zonder de kinderen? Of een co-ouderschap, dus 50% kinderen?
"Woon je in een koophuis dan zal deze of te koop of met een overdracht aan jou man moeten worden toegewezen." Of je zoekt een baan en je koopt je man uit?
"Ga naar de gemeente een bijstandsuitkering aanvragen" Ik zou zeggen: Zoek een baan!
Prulletje
Prulletje
"Wat verkoop jij nou voor onzin???" Het is geen onzin!!! Het is het beeld bekeken van een standpunt die jou misschien niet bevalt?
"In een huurhuis mag de vrouw blijven wonen met de kinderen." Oh ja? En als de man er wil blijven met de kinderen? Of de vrouw zonder de kinderen? Of een co-ouderschap, dus 50% kinderen?
Tja en bij co-ouderschap heb je ook de kinderen. Dus ook een urgentie verklaring!! Inderdaad man kan er evt. ook blijven wonen als de kinderen bij hem blijven.
"Woon je in een koophuis dan zal deze of te koop of met een overdracht aan jou man moeten worden toegewezen." Of je zoekt een baan en je koopt je man uit?"
weer zo'n opmerking. Waar pluk je zo even een baan vandaan. De vanzelfsprekendheid dat je in "deze tijden" zomaar een baan kunt vinden. (die als je de kinderen ook verzorgt gelijk aansluit bij de tijden van de kids) (over een evt. BSO maar niet te spreken wachttijden, dagen etc., gastouderopvang kan nu nog een optie zijn maar hoe wordt het in 2010?)
Wat vriendelijker voor een menselijk advies zou je ook niet misstaan Prulletje
Groeten Irene
Bedankt voor tips
De reden dat ik wil scheiden is dat we niet gelukkig samen zijn. Sinds we samen zijn, zijn bijna al mijn vrienden verdwenen. Hij heeft ook ruzie met mijn ouders. Het lijkt of als je voor de een kiest, dat ik dan de rest verliest. Vandaar dat ik me eenzaam voel. Verder is man soms agressief, kan heel driftig worden om in mijn ogen kleine dingen. Hij geeft me ook altijd kritiek in het bijzijn van anderen. Voel me dan enorm voorschud staan. Dit heb ik hem al zo vaak gezegd maar hij wil er niets aan doen. Ergens hou ik nog wel van hem maar ik ben het ook goed zat. Dat hij nu geen werk heeft en de hele dag thuis is zal ook meespelen. Dat is niet goed voor een relatie. Natuurlijk ligt het ook aan mij, ik ben ook niet makkelijk.
Het ergste is een scheiding voor de kinderen...
Hij kan ook een heel lieve vader zijn.
Ik ben er nog niet helemaal uit, twijfel nog wel.
Bedankt voor tips. Het zal niet makkelijk zijn...
Irene
Prulletje heeft gelijk: je beweert een boel dingen heel stellig, maar niet correct. Urgentie voor een woning krijg je bijvoorbeeld in heel veel plaatsen niet op grond van een scheiding.
Je bewijst Eenzaam geen dienst met onjuiste informatie.
Irene
Beste Irene, ik ben een heel vriendelijk mens. Maar wat jij zegt raakt gewoon kant nog wal. Huurwoningen zijn NIET standaard voor de vrouw. Koopwoningen zijn NIET standaard voor de man. Urgentieverklaringen zijn er, zoals Ellen al opmerkte, in het grootste gedeelte van de Nederlandse gemeentes ook niet. Iemand meteen verwijzen naar de bijstand vind ik niet verstandig. En bovendien is het krijgen van een uitkering ook een heleboel werk.
En wat bedoel je met: "Het is het beeld bekeken van een standpunt die jou misschien niet bevalt?"
Prulletje
Eenzaam
Jouw argumenten hebben mij ook jaren tegengehouden. Ook ik wilde niet scheiden voor de kinderen, dat was het ergste wat ze kon overkomen. 10 jaar heb ik dat volgehouden, mezelf steeds voorgehouden; ja maar hij kan ook een lieve vader zijn. Hoor je niet dat die zin fout is? Hij kan? Hij IS een lieve vader, zo hoort het te zijn. Al met al werd ik steeds ongelukkiger en kilo's zwaarder en ziek van de stress. Steeds maar mezelf voor ogen houden; nee nu nog niet, nog zoveel jaar dan zijn de kids groot en dan kan het. Tot ik op geven moment echt niet meer kon, maar nog niet wilde scheiden. Hij dacht mij dwars te zitten door te roepen; nou dan gaan we maar scheiden. En toen zei ik ja. De kids zijn heel erg geschrokken en waren heel verdrietig, maar de oudste zei dezelfde avond nog tegen mij; mama ik heb het wel aan zien komen. U was zo boos en verdrietig de hele tijd. En gelukkig hebben de kids me ook na de beslissing op zien knappen en vrolijker zien worden. Helaas ging X weer dwars liggen en wilde alsnog niet scheiden, maar ik heb tegen alles in toch doorgezet. En de kids en ik wonen nu met zijn 3en en zijn heel gelukkig.
Als je de stap gaat zetten, of eigenlijk nu al, informeer je, ga bij de gemeente praten hoe het zit met wonen, schrijf je in al dan niet met urgentie, die kan misschien nog komen. Bereid je voor, dat als je eenmaal zover bent dat je de stap kunt zetten, je niet helemaal van nul af moet beginnen, want dan is de weg vele malen langer en vele malen zwaarder, omdat dan iedere dag er een te veel is. Succes Jacci
