Ik wou dat ik adam curry durfde te zijn...

La paai

hmm, Paai als buurvrouw in de ectoplasma... Verrek ! ja nu je het zegt, ze past zo tussen die 'Rotterdamse gamma boeddha chique'.

Kerriekipje

het kan toch zo zijn dat he halsoverkop verliefd wordt en daar zo overdonderd door raakt en zo bijzonder dat je dat niet wilt of kunt negeren? Ik spreek niet uit ervaring hoor, maar ik kan me voorstellen dat het mensen kan overkomen.

Klopt als een bus ja. Kan inderdaad iedereen overkomen. En ik noem dat dus: "je lul achterna lopen!"

Ik snap wel dat iemand dat doet, maar bewondering (zoals jij dat hebt hiervoor) kan ik hiervoor niet hebben. Bewondering voor wat?! Dat je je leven in eigen hand neemt en vervolgens dat van een ander verknalt?
Begrijpelijk misschien wel, maar bewondering vind ik een slecht gekozen term in dit geval.

Lullige liefde kees

Kees, als jij halsoverkopverliefd worden, daar totaal overdonderd door zijn en dat niet kan of wilt negeren gelijk stelt aan "je lul achterna lopen", dan vermoed ik dat je nog nooit echt verliefd bent geweest. Das best lullig.
Want ik ben 15 jaar geleden waanzinnig verliefd geworden op mijn man, ik was totaal overdonderd door onze klik, magie, alle puzzelstukjes die op zn plek vielen en een waanzinnig geluksgevoel dat dit ons overkwam. En dat geluksgevoel vond met name plaats in mn hart, hoofd en daaruitvoortvloeiend tussen mn benen. Maar niet andersom.

Je lul loop je achterna uit pure geiligheid, lust, sexuele verveling thuis of gewoon omdat je pik groter dan je herseninhoud is. Dat vind ik echt niet te vergelijken met echt verliefd worden. Ik hoop dat het je ooit eens overkomt en me hierin postuum gelijk in kunt geven.

En inderdaad, als je zodanig verliefd wordt dat je daarvoor je leven in eigen hand neemt en kiest voorjezelf dan heb ik daar bewondering voor. Juist omdat je weet dat iedereen meteen klaar staat met zn negatieve oordeel omdat we namelijk hebben afgesproken dat op een ander verliefd worden en weggaan niet hoort en dat we het daar misschien met zn allen best wel eens moeilijk mee hebben. En degene die die regel overschrijdt en dus de code verbreekt, wordt dus per definitie meteen de kop afgehakt.

En dus beeindig ik mijn betoog wederom: als je daar tegenin durft te gaan en ondanks alle kritiek en afwijzingen je eigen gevoel durft te volgen vind ik dat best dapper.

Waarom is oneerlijk en ongelukkig blijven hangen in een relatie beter dan eerlijk ervoor uitkomen dat het over is? Is dat niet een tikkie Calvinisme van ver terug in de vorige eeuw?

Het is misschien allemaal nog wat vers aan beide kanten...

... maar mij lijkt Jan Smit dan een voor de hand liggende optie voor Patries. Of is Volendamse sjiek weer heel anders?
Groetjes
Massi

Kerriekipje

Je reageert wel lekker fel op Kees (omdat dat een man is natuurlijk) en omdat hij wat zegt wat je niet horen wilt
"..En dat geluksgevoel vond met name plaats in mn hart, hoofd en daaruitvoortvloeiend tussen mn benen." Precies, er is ook nog zoiets als je hoofd, je ratio. En hoe oud ben je? 18? En wil jij Bekende Nederlanders als groot voorbeeld om hetzelfde te gaan doen? Kinderachtig hoor.

Ach kerriekipje toch

Je haalt 2 dingen door elkaar Wijffie.

Dat je helemaal overdonderd kunt worden van liefde en je daarin helemaal geeft voor de ander ken ik zeker. Ben zelf al 30 jaar getrouwd meisje, dus je hoeft me echt niet uit te leggen hoe dat voelt.

Het verhaal wordt anders als ik mijn lieve wijffie na 30 jaar plotseling opzij schuif voor een ander omdat ik ineens een speciale click met die persoon zou voelen. Ten koste dus van mijn wijffie waarmee ik al 30 jaar lang lief en leed deel. Daar kan ik als buitenstaander dus geen bewondering voor hebben.

Kijk, je kunt best besluiten je eigen leven in de hand te nemen en besluiten om weg te gaan (dat snap ik best) , maar je bent in mijn ogen een lul als je weggaat en de dag erna loop je al met een ander exemplaar.
Daar kan ik dus geen bewondering voor hebben.

Dan kun je me weer een ouwe lul vinden, maar ik heb nog wel zoiets van
netjes afhandelen van een relatie in plaats van de een naar de ander hoppen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Dat bedoel ik dus met je "lul achterna lopen".

Kerriekipje

Ik heb niet het hele draadje gelezen, want ik liep nogal achter en er is wel al heel veel geschreven. Toen ik jouw eerste posting las, dacht ik meteen: Ja, ik herken dat wat zij bedoelt! Ik zou graag alles eens over een andere boeg gooien zoals Curry doet.

Maar... A ik heb kleine kinderen thuis en B ik heb het geld niet om ergens anders zomaar opnieuw te beginnen. En misschien weegt B nog wel zwaarder dan ik wil toegeven. Ik ben niet iemand die materialisme nodig acht voor geluk. Maar ik zou het erg verdrietig vinden mijn kinderen niet meer te kunnen bieden wat ik ze nu wel kan bieden. Als dat geen rol speelt in je leven, is de beslissing ook net weer iets makkelijker te nemen.

Bewijst maar weer eens: geluk is niet te koop, maar wat financiële armslag maakt het leven wel een stuk eenvoudiger!

Groetjes,
Toosje

Kees

Nu, uit nieuwsgierigheid, toch het hele draadje gelezen, en word nu lichtelijk onpasselijk. Kees is 30 jaar getrouwd, dus ik mag aannemen dat hij minstens 50 is. Dat is in mijn ogen (gezien mijn leeftijd) een oudere man. Maar als hij als voorbeeld moet dienen voor zijn leeftijdsgenoten, dan ga ik beweren dat ik Adam helemaal begrijp! Dat houd je toch niet vol!!!

Kees, je bedoelt het waarschijnlijk niet slecht, maar allemachtig, moet het op zo'n denigrerend toontje naar Kerriekipje toe omdat zij een andere mening heeft dan jij? Ik ken (hoogst waarschijnlijk) jouw vrouw niet, maar het moet een bijzondere vrouw zijn, als ze het al 30 jaar uithoudt met een man die niet op een respectvolle manier over haar praat, maar over zijn wijffie. Gruwel.

Groetjes,
Toosje

Oordelen

tja, ik ben blijkbaar een heel kinderachtig meisje, of wijffie dat er niks van begrijpt.
Nee Rafelkapje, ik heb geen BN'er nodig om als groot voorbeeld hetzelfde te doen. Ik had ook kunnen schrijven: ik zou graag de buurman willen zijn van 3 hoog achter maar die kent niemand en dit was toch een vrij prominent verhaal in de media. Ik ga Adam niet "nadoen" zoals je allang had kunnen lezen, ik wilde alleen de discussie eens opgooien over hoe verwerpelijk het nu werkelijk is om ingrijpende keuzes te maken. Met je hoofd inderdaad, niet met je lul. Misschien moet je eerst mn berichtjes eens goed lezen voordat je oordeelt met "kinderachtig". Meteen je oordeel klaar hebben, dat is veel volwassener natuurlijk.

En met dat volwassenen zijn kom ik meteen bij Kees uit. Jochie, wij gaan er niet uitkomen met elkaar. Jouw onvermogen om de wereld eens vanuit een ander perspectief te zien is heel herkenbaar, mijn ouders hebben er ook steeds meer last van hoe ouder ze worden. Ik ben blij dat je al 30 jaar een mooie liefde hebt, houwen zo!

Ik heb een balletje opgegooid en mn punt proberen te maken, maar blijkbaar ben ik te politiek incorrect. Ik sluit mijn bijdrage voor dit draadje af en ga eens surfen naar een leuke avontuurlijke reis!

Dirkje e.a.

Zo had ik het nog niet bekeken. Je hebt gelijk natuurlijk. Maar ik ergerde me verschrikkelijk aan de woordkeuze van Kees. En zoals ook anderen mijn manier van denken verwerpelijk mogen vinden, mag ik ook iets vinden van de postings van Kees. Ik zal mij in ieder geval in de werkelijkheid nooit denigrerend uitlaten naar anderen over mijn man.

Kerriekipje, ik begrijp jouw vraag volkomen. Het gaat om de discussie of Adam er goed aan doet zijn hart te volgen tegenover leven zoals de maatschappij dat wil. Ofwel, de keuze voor een nieuwe liefde te gaan waarmee je weer een nieuwe periode in je leven instapt tegenover bij je eigen partner te blijven omdat men (maatschappij, sociaal netwerk, familie) dat van je verwacht, ook al word je daar zelf niet gelukkiger van.

Mijn mening is duidelijk, denk ik. Ik vind het niet egoïstisch om de keuze voor een gelukkige toekomst te maken. We hebben slechts één leven te leven, daar moet je alles uit halen. Als de huidige situatie (huwelijk, vriendschap, werk) je niet meer gelukkig maakt, moet je op zoek naar een andere mogelijkheid. Adam heeft dat gedaan en moet daarvoor de tol betalen die vele anderen ook betalen: negatieve uitlatingen accepteren. Vooropgesteld dat dit in de anonimiteit minder zwaar is, dan wanneer je een bekende BN'er bent.

Dat Adam heeft gewacht met weggaan bij Patricia tot hij een andere vrouw had gevonden, is ook niet meer dan menselijk. Zo werkt het natuurlijk bij velen. Wanneer een relatie niet meer 100% voldoening geeft, wil dat niet meteen zeggen dat je vreselijk ongelukkig bent. Soms ben je niet ongelukkig genoeg om op te stappen maar wel ongelukkig genoeg er een streep onder te zetten wanneer je perspectieven ziet voor een gelukkiger toekomst.

Groetjes,
Toosje

Toosje

Nou dat heb je goed gezien zeg! Ik ben trouwens 48, maar dat mag de pret niet drukken.

En ik houd het prima vol hoor en met mij nog heeel veel van die "oude gasten". We zijn niet allemaal zo als Adam Curry.
Ik houd zielsveel van mijn vrouw (mijn wijffie, mijn allesie) en heb echt niet de behoefte om haar aan de kant te zetten voor een ander en dat is vise versa. Ze is inderdaad heel bijzonder dus dat heb je goed opgemerkt.

Joh, die term "wijffie" of "mijn meissie", is niet denigrerend bedoelt en wordt in Rotterdam (waar ik vandaan kom) vaak gebruikt (mijn excuses voor kerriekipje als dat zo overkomt hoor). Ik heb nu eenmaal mijn hart op de tong en het is goed bedoeld. En respect heb ik zeker voor mijn vrouw want anders staat mijn kop binnen no time ahterstevoren ha,ha,ha...

Iedereen mag zijn mening hebben natuurlijk en ik geef gewoon die van mij. Niks mis mee toch?

En ach

Wijffie - ach. Iemand die zichzelf Kerriekipje noemt is toch ook niet helemaal serieus te nemen?

Tirza

Kees

Je klinkt in je laatste berichtje alweer een heel stuk vriendelijker. Niks mis met het hart op de tong hebben. Niks mis met Rotterdam ook niet overigens, maar dat is weer erg off topic.

"En ik houd het prima vol hoor en met mij nog heeel veel van die "oude gasten". We zijn niet allemaal zo als Adam Curry."
Ik bedoelde dat ik hoopte dat niet alle 50 plussers (waar jij dus niet toe behoort, begrijp ik nu) zo zou praten als jij deed, want dat ik Adam dan zou begrijpen. Maar ik doelde op het gedrag van Adams 50 plusser: Patricia. Sorry, was niet zo'n duidelijke vergelijking, zie ik nu ik het teruglees...

Dat jij zielsveel van jouw vrouw houdt, vind ik fijn voor jullie. Heerlijk toch, dat je na 30 jaar nog steeds intens van elkaar kunt genieten? Maar dat is niet voor iedereen weggelegd en dan vind ik dat een ieder een nieuwe kans verdient om het geluk elders te beproeven.

Ook als dat verdriet brengt voor andere partijen. Jezelf volledig wegcijferen heeft bijna nog nooit iemand gelukkig gemaakt. Dat is ook niet meer van deze tijd. Waarmee ik niet wil zeggen dat je niet moet knokken voor de relatie, maar niet ten koste van alles.

Groetjes,
Toosje

Rake woorden, toosje

Ik moet gelijk denken aan je eigen situatie, hoe het daarmee staat...Ik ben het zeker met je eens dat het soms beter is om iets af te sluiten en opnieuw te beginnen. Maar nou denk ik zelf dat het beter is om eerst een tijdje voor jezelf te kiezen. Hoppen van de ene naar de ander, dan vergeet je jezelf misschien wel weer...

Ik ben blij dat ik curry niet ben

wat een onbeschaamdheid. Wat een ongevoeligheid ook.
stuitte op een grappige deja vu. Namelijk het optreden van Tom Cruise bij Oprah maar dan een beetje anders.
http://www.panzerfaust.org/?p=7729

Winona

Mijn eigen situatie is verwarrend. Ik kan de keuze alleen opnieuw te beginnen nog niet maken. Mijn (ex?)minnaar en ik trekken steeds weer meer naar elkaar toe. Het gevoel is zo sterk en voor beiden maar moeilijk te weerstaan. Dan weer is de één een week sterk, dan weer de ander. Maar soms is er een moment dat we beiden niet zo sterk zijn en zien we elkaar toch weer. Niet dat we nog intiem zijn (nouja, lichamelijk dan), want ik heb hem al een half jaar niet meer gezoend, laat staan het bed met hem gedeeld!

Ik geloof echt dat als ik het geld van Curry zou hebben (om bij de topic van het draadje te blijven), ik eerder knopen zou kunnen/durven doorhakken. Tot die tijd houd ik mijzelf voor dat het thuis zo slecht nog niet is. En eigenlijk is het dat ook niet.

Groetjes,
Toosje

Tabitha

Go for it girl! Niks zuur pruimenmondje, gewoon lekker recht voor z'n raap. Ik hou d'r van.
Meneer Curry doet maar wat-ie niet laten kan, maar kan het alsjeblieft met een béétje verantwoordelijkheidsgevoel? Goeie genachte, wat een egoist.

Tirza

Tirza

Hoe kunnen wij nou beoordelen of Adam (of wie dan ook in die situatie) egoïstisch is??? Kerriekipje begon dit draadje vanwege de vraag of anderen ook niet zouden willen durven wat hij doet. En dat is: je hart volgen en je leven een geheel andere wending geven. Weten wij veel of Adam met Patricia doodongelukkig was? Je kunt niet in iemands relatie kijken door alleen maar de fotootjes in de Privé te bekijken!!!

Ik ben het eens met Fladderbeestje dat je je verantwoordelijkheid hebt naar je kinderen. Dat staat bij mij momenteel op nummer 1. En bij mijn (ex-)minnaar ook voor wat betreft zijn kinderen. En misschien loopt het vechten toch nog verkeerd af. Dat is sneu voor alle betrokkenen, inclusief de kinderen. Maar ik kan en WIL niet de rest van mijn leven volledig in de schaduw van mijn kinderen leven, mijzelf weg te cijferen. Ik ben gek op die gasten, echt waar, maar ik heb er ook recht op (weer) gelukkig te zijn!

Groetjes,
Toosje

Kinderen

Toosje, het is zeker zo dat je niet je hele leven in de schaduw van je kinderen moet leven, maar de verantwoordelijkheid heb je er toch wel volledig over tot na hun puberteit
Bekijk je niet best hoeveel personen er in totaal verdriet van hebben (vb door scheiding heeft moeder er voordeel aan en de kinderen en partner leed, bij uitstel moet moeder toegeven, maar voelen kinderen en partner zich beter) ... ofzoiets ??

Lastig en persoonlijk

Ik kan alleen voor mezelf spreken, en dan ook nog alleen voor mijn leven tot nu toe. Ik ben nu 13 jaar met dezelfde man, hij is heel veel, zo niet alles voor me. We hebben een paar leuke kinderen, waarvan 1 een dubbele stoornis heeft. Mijn man is mijn beste vriend, mijn maatje. Ik kan me geen betere vader voorstellen. Maar... Regelmatig voel ik me meer zijn zus dan zijn vrouw, ik mis de sex. Hij heeft daar veel minder behoefte aan dan ik, de intimiteit is daardoor ook minder, ik voel me minder begeerlijk, minder vrouw. Nu heb ik een jeugdliefde waar de sex altijd geweldig mee was. We hebben via hyves weer een heel klein beetje contact. Hij geeft aan het leuk te vinden me weer eens te ontmoeten. En ja, ik ook. Maar ik twijfel aan mijn eigen motieven! Tuurlijk vind ik het ook leuk om hem te zien, gewoon om te weten hoe het met hem is, maar stiekem...? Nee, ik zou wat ik heb er niet voor opgeven, maar in mijn fantasieen is er wel degelijk ruimte voor.

dus nee, ik vlucht niet, maar zou het best een beetje willen.

Tja

Ja hoor

IK herken het zeker van Kerriekipje. Dat je zou willen dat je je van niemand iets zou aantrekken. Gewoon je eigen egoistische gang gaan (waarbij ik geen idee heb of dat bij AC zo is hoor, dat heb ik niet gevolgt) Lekker zoenen met een lekkere kerel of nog meer. Zonder dat iemand er iets mee te maken heeft. Maar als je een relatie hebt kan dat blijkbaar toch niet.Je bent ten slotten een verbond aangegaan en wilt niemand pijn doen, en zeker je relatie niet op het spel zetten.
Bij AC gaat het blijkbaar om een echte liefdesrelatie, anders had hij het bij een paar keer wippen kunnen laten. Denken jullie niet?? Faith

Cobi

Ik neem aan dat er cynisme klinkt in jouw reactie??? Aan de andere kant, heb je wel een punt. Wat weten wij over zijn huwelijk? Misschien stond hij inderdaad al jaren droog. Dat had hij 20 jaar geleden, aan het begin van zijn relatie met Patricia, nog niet kunnen bedenken. Maar dat hij niet zonder seks oud wilde worden, begrijp ik volkomen.

Het mag duidelijk zijn: ik vind het niet verkeerd wat AC doet. Hooguit sneu voor de andere betrokken partijen.

Groetjes,
Toosje

Tops

Als alles klopt in een relatie, zoek je het niet buiten de deur. Soms mis je onbewust iets, en heb je dat nooit opgemerkt. Ik leer mijzelf steeds beter kennen door dit forum, en daarmee begrijp ik mijn huwelijk(sproblemen) ook beter.

Ik heb mij waarschijnlijk al een tijd niet begeerd gevoeld door mijn eigen partner, en die bevestiging zocht ik elders. Dat gaat dan inderdaad om de spanning. En de kick of je iemand "krijgen kan". Het vervelende is wel dat het verslavend kan werken, wat problemen met zich mee kan brengen.

Jouw vraag of iemand gelukkig kan worden als je weet dat je anderen met dat geluk ongelukkig maakt, kan ik niet goed beantwoorden. Het is de reden dat mijn minnaar en ik niet voor elkaar kiezen. Omdat het ons verdriet doet onze partners (waar we als maatje nog van houden) ongelukkig te maken. En omdat wij het verdriet van onze kinderen (nog) niet op ons geweten willen hebben. Toch ben ik ervan overtuigd dat, als de liefde te sterk is, dit uiteindelijk wel kan gaan gebeuren. Zoals ik al eerder zei: het geluk van mijn naasten kan niet de rest van mijn leven mijn levensdoel zijn. Ik ben er zelf ook nog.

Groetjes,
Toosje

Tabitha

Ik begrijp jouw reactie. En ben het er gek genoeg mee eens ook. Dat wil zeggen: als je in ideaalplaatjes gelooft. Maar je kunt het leven nou eenmaal niet volledig naar je hand zetten. Soms gebeuren er dingen die je leven een onverwachte wending geven.

Jij zegt: "Ga scheiden, prima, als je al lang niet meer gelukkig bent. Maar zorg er dan voor dat je eerst op jezelf woont, ga dan daten..."

Dat is een fijn scenario. Maar lastig uit te voeren als je al vóór de scheiding een grote liefde tegenkomt waarmee je graag een toekomst wil opbouwen. Dat je zo'n beslissing niet al na 3 weken moet nemen, staat buiten kijf. Maar ik weet inmiddels wel dat ik in een lastig parket kom als mijn minnaar mij vraagt samen verder te gaan. Dan trek ik waarschijnlijk het liefst samen in een woning, in plaats van heel veel geld in twee woningen te investeren om vervolgens na een korte tijd één van de twee woningen weer van de hand te doen. Maar dat is misschien wel iets te praktisch gedacht...

Groetjes,
Toosje

Ik denk ook dat het beter is

om eerst op jezelf te wonen. Om tot jezelf te komen, je los te maken van je vorige relatie, ook voor rust voor de kinderen.
Ik heb ook het idee dat "voor de kinderen blijven" misschien wel een soort smoes is omdat men bang is om de relatie te stoppen of om iets te zeggen tegen hun partner. Men blijft blijft tot men iets beters vindt.
Ik ben het er mee eens dat iedereen gelukkig mag zijn, maar als ik heb meer begrip voor iemand die zijn ongeluk uitspreekt en kiest voor zichzelf dan iemand die een tijd ermee looopt, niets zegt en vervolgens bij een betere keus vlucht. (wat daar lijkt het meer op)
Totaal mijn eigen mening hoor.