Irritaties met schoonfamilie
Mijn schoonfamilie, met name mijn schoonmoeder heeft redelijk andere waarden en normen dan ik en nu we een kind hebben begint het me steeds meer te storen. Schoonmoeder laten we niet alleen oppassen omdat we bang zijn dat ons zoontje dan ongezond eten krijgt en niet goed gaat slapen. Man heeft hierin dezelfde zorgen. De enkele keer dat ze oppaste heeft ze hem uit bed gehaald en om 11 uur nog laten rondrennen, met de opmerking dat hij dan vanzelf wel moe wordt.
Schoonmoeder wil ook graag bepalen wat we met onze zoon doen als ze op bezoek is, dan krijg ik opmerkingen over wanneer hij wat wil eten en als hij alleen maar appelmoes wil eten is het toch ook prima?
Kortom ik heb al een soort afstand genomen van haar en dat zorgt voor spanningen. Vroeger hadden ik met haar nog wel eens app contact maar dat is gestopt. We tolereren elkaar en meer niet.
Tot dusver heb ik er zelf geen problemen mee, wat wel nog voor irritaties zorgt is dat ze nog steeds dingen wil bepalen. Ze belt mijn man 3-4 keer per week en bemoeit zich met alles, vraagt naar de opvang van zoontje (die volgens haar alles fout doen) en bemoeit zich nu ook met de verbouwing die eraan komt. Hoeveel die gaat kosten, hoe we die financieren. Spullen die we niet meer nodig hebben heeft ze al aan mijn schoonzus beloofd (de vloer die eruit moet kan wel naar haar en de koelkast kan naar schoonzus, volgens haar. Dit is nooit overlegt). Man maakt zich niet zo zorgen, heeft zoiets van we verkopen het gewoon en dan merkt moeder wel dat ze niet zomaar dingen kan bekokstoven, maar ik vind het allemaal nogal brutaal en respectloos naar mij toe. Het is mijn kind en huis waar ze zich mee bemoeit en het irriteert me gewoon dat ze haar rol niet kent. Misschien gemeen om te zeggen maar het liefst zie ik haar helemaal niet meer, behalve dat ze verder wel lief is voor zoontje en hij haar ook graag ziet. Heeft iemand gelijke ervaringen en hoe zorg je dat opmerkingen niet onder je huid kruipen?
Eens met het grootste deel wat al geschreven is; laat los waar het kan, stel grenzen waar het nodig is.
Een keer ongezond eten, geen probleem. Een keer laat naar bed, geen probleem. Tot diep in de nacht buiten spelen, spelen met gevaarlijke voorwerpen, alleen laten zonder toezicht, dat is niet oké. Een extra snoepje prima, maar geen complete zakken.
Dingen in/over jullie huis; jullie verantwoordelijkheid. Ze bepaalt niet wat zoontje thuis te eten krijgt, niet wat er verbouwd wordt en al helemaal niet wie wat krijgt aan spullen. Je kunt geen dingen die niet van jou zijn aan een ander beloven. Dat kan ook gewoon heel direct duidelijk gemaakt worden.
En jullie bepalen dat kind naar de opvang gaat, niet zij. Jammer dat ze er gepikeerd over is, maar dat soort dingen zijn een beslissing van de ouders.
