Komt dit ooit nog goed?
Om een goed beeld te kunnen scheppen van mijn verhaal moet ik al bijna drie jaar terug gaan. Begin 2006 was ik net zwanger van onze dochter. We zaten middenin een verbouwing en ik voelde me op dat moment niet zo goed. De relatie met mijn man liep op dat moment ook niet soepel. We leefden langs elkaar heen en hadden weinig contact (ook niet lichamelijk). Ik april 2006 kwam ik erachter dat hij via internet een dame ontmoet had waarmee hij via chat en sms regelmatig contact had, ook sexueel getint contact. Ik was hier erg verdrietig over maar na een moeilijke periode in ons huwelijk zijn we er samen toch weer helemaal voor gegaan. Ik was me er van bewust dat onze relatie op dat moment ook niet goed liep. Man had naar een oplossing gezocht om zich beter te voelen, welliswaar niet zo’n slimme, maar we hebben samen besloten om voor ons huwelijk en onze kindjes te gaan en met elkaar in gesprek te gaan/blijven.
Tot zo ver eigenlijk nog niets aan de hand. Het ingewikkelde komt nu pas. Man en de dame in kwestie hebben vervolgens wel contact gehouden (met mijn medeweten overigens). Hoe ik daar ooit in mee heb kunnen gaan? Als ik alles vooraf geweten zou hebben, zou ik dat ook nooit gedaan hebben. Maar mijn man gaf aan dat hij, naast de foute dingen die gebeurd waren tussen hem en de dame, zo’n bijzondere vriendschap met haar had. Zoiets had hij nog nooit meegemaakt. Ze voelden elkaar zo goed aan. Ze hadden beiden heel veel spijt van alles wat er tussen hen gebeurd was, maar dat was een gevolg geweest van de moeilijke periode in beide huwelijken (dame in kwestie is ook getrouwd). In eerste instantie stond ik hier negatief tegenover, maar omdat mij verzekerd werd dat het echt alleen maar om een vriendschap zou gaan, ben ik uiteindelijk toch overstag gegaan. Misschien naïef.
Dit heeft een hele poos zo geduurd tot ik er halverwege 2007 achter kwam dat er toch weer sexueel getinte sms-jes heen en weer gestuurd werden. Ik ben heel erg boos geweest op mijn man en heb gezegd dat hij het contact met de dame moest beeïndigen als hij zijn huwelijk niet op het spel wilde zetten. In principe is toen het contact wel beëindigd, maar al gelijk weer met de compromis dat dame nog wel mocht laten weten hoe haar zwangerschap zou verlopen. Zij was namelijk inmiddels zwanger. Ook daar ben ik misschien zelf wel weer de fout in gegaan door daar mee in te stemmen, want daardoor bleef er toch een band bestaan en werd het contact weer niet definitief verbroken. In december 2007 is kind geboren en, hoewel er eigenlijk geen contact meer zou zijn, werd er vanaf die tijd toch weer zo nu en dan toch contact gezocht tussen man en dame. Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook nooit kei-hard gezegd heb dat het nu over moest zijn.
In juni 2008 gingen wij op vakantie in de provincie waar dame woont. Ook hiervan denk ik achteraf hoe hebben we daar ooit voor kunnen kiezen..... Tijdens de vakantie heeft dame contact gezocht met mij via mijn man (hiervoor had ik haar een enkele keer via msn wel gesproken). Ik heb me toen over laten halen haar een keer te ontmoeten. Zij wilde mij haar kant van het verhaal uitleggen en mij vertellen hoe bijzonder de vriendschap met mijn man voor haar is. Ik heb dame toen ook ontmoet en ik moet eerlijk zeggen dat het een fijn en open gesprek was. Na deze vakantie is het contact tussen man en dame sterk toegenomen. In de loop van de tijd was ik me gaan afvragen of ik een vriendschap tegen mag/kan/wil werken die blijkbaar zo sterk is dat de twee personen waar het omgaat elkaar toch telkens weer op willen zoeken. Ik had zelf ook zo nu en dan via msn of sms contact met dame. Van beide kanten werd mij verzekerd dat er geen misbruik gemaakt zou worden van het vertrouwen dat ik ze gaf om de ‘zo bijzondere vriendschap’ te laten bestaan. In deze periode had ik ook af en toe via msn contact met dame.
Nu ben ik er onlangs dus achter gekomen dat het weer mis is gegaan. Er zijn weer dingen geschreven en gedaan die wat mij betreft niet kunnen als je getrouwd bent. Ik voel me zo verschrikkelijk bedrogen door zowel mijn man als dame. Beiden hebben ze diverse keren aangegeven dat ze het zo fijn vonden dat ik ze het vertrouwen gaf, dat ze er geen misbruik van zouden maken. Dat het wel heel stom van hen zou zijn als ze dat zouden doen, want daarmee zouden ze zelf hun bijzondere vriendschap op het spel zetten. En toch is het dus weer gebeurd…..
Ik weet het allemaal niet meer. Contact tussen dame en man is inmiddels wel definitief verbroken (als ik man tenminste mag geloven). Hij wil er alles aan doen om ons huwelijk te redden. Ik wil dat eigenlijk ook. Ik houd nog steeds van man. We hebben twee lieve kindjes. Daar wil ik wel voor vechten. Maar ik vind het zo moeilijk. Hoe kan ik hem nou ooit nog vertrouwen????
Ik weet eigenlijk niet precies waarom ik dit nou allemaal hier neerzet. Ik verwacht niet dat er iemand is die met de gouden tip komt waarmee alles in één klap weer goed komt. ’t Lucht in ieder geval wel op om het hele verhaal eens op te schrijven.
Sorry dat het zo’n lang verhaal is geworden, maar bedankt voor het luisterend oor (lezend oog).
Liefs,
Ikke
Okay...
De draad eens even echt gelezen, en heel eerlijk gezegd komt de man van Kruimel er voor mij heel wat negatiever uit dan 'dame'. In die zin hoeft Kruimel zich zeker nergens voor te schamen: ze heeft alle recht flink in de war te zijn en niet dezelfde vriendschappelijke gevoelens jegens de 'dame' te voelen als de Trouwe Vriendin. Dat snapt Trouwe Vriendin vast ook, als ze zich iemand voorstelt die dergelijk contact met haar partner zou hebben.
Wat me opvalt in de draad is dat er gesproken wordt over 'vriendschap'. Zielsverwantschap. Ik geloof absoluut dat dat tussen mannen en vrouwen kan bestaan zonder enig gevaar (ik weet zelfs dat dat kan), maar in dit geval staat vrij ondubbelzinnig vast dat daarvan geen sprake is. Er is hier wel degelijk seksuele aantrekkingskracht (niet te krap zelfs...). Dan moet heus het contact volledig verbroken worden, Kruimel, want dit bedreigt - hoe je het ook wendt of keert - je huwelijk. Eigenlijk ben je veel te lief en coulant geweest (tegen je man). Met kleine kinderen kan ik me daar trouwens alles bij voorstellen...
Maar ik geloof, even heel hard gezegd, maar ik zeg het toch omdat het gewoon waar is, dat er geen toekomst is voor jullie huwelijk als de geliefde van je man in zijn leven blijft. Of dat nou platonisch is of niet. Dat is leven op een vulkaan.
Overigens veroordeel ik in deze niemand. Soms lopen dingen anders dan je gepland had. Nou... die telefoonscène, die vind ik wel wat ver gaan. Maar ik ben dan ook bijzonder preuts
Ik moest eerlijk gezegd wel lachen
om de opmerking van Trouwe Vriendin dat ze "het niet toe laat dat er zo over haar vriendin wordt gesproken". Gut, bromde ik tegen mijn beeldscherm, en wat wou je daaraan doen meid?
Tirza
Pardon?
"Dit is Kruimel's forum, niet dat van die zielsvriendin."
Is er een lijst beschikbaar waar op staat van wie dit forum is? Ik hoop wel dat ik erop sta, anders ben ik me daar zomaar in overtreding...
Het gaat niet om rechten hier
Ik blijf het netjes vinden dat de vriendin heeft gewaarschuwd dat ze meeleest. Het alternatief was geweest dat ze dat niet had gedaan en dat had ik achterbaks gevonden.
Als je bedoelt dat dit heel erg zuur is voor Kruimel, dan ben ik het met je eens. Zeker na het lezen van haar verhaal heb ik erg met haar te doen. Maar juist voor haar is het goed dat de vriendin open kaart heeft gespeeld hier.
Als Kruimel behoefte heeft haar gevoelens van zich af te schrijven dan kan ik me dat voorstellen. Gewoon een andere nick aannemen, Kruimel. En mijn tip opvolgen: een paar feiten verdraaien als rookgordijn.
