Man die liegt
wie heeft ervaring met een heel erg liegende partner? Kan en wil nu de details hier niet neerzetten, maar heb hem steeds met respect en liefde behandeld, ook als ik hem confronteerde met zijn leugens. Een paar maal nieuwe kans gegeven. Mede doordat hij zich er zo overtuigend uitkletste en mij aan het twijfelen bracht. Maar nu heb ik volstrekte zekerheid. En ben in verwarring. Ik wil met hem breken, wraak nemen, maar ook uitleg krijgen (zinloos, die geloof ik toch niet meer), en ook hem helpen (kan ik niet, ga ik ook niet meer proberen). Voel me zo gewantrouwd door die dwangmatige oneerlijkheid. Voel me ook gemanipuleerd door hem, steeds met lieve woordjes en nieuwe leugens weer gesust. En ben verdrietig, ook al weet ik niet meer wie of wat ik eigenlijk kwijtraak en of dat er ooit wel echt geweest is. Wie kent deze situatie, hoe heb je het afgerond? Graag steun van mensen die het echt meegemaakt hebben, dit liegen gaat veel verder dan leugentjes om best wil of liegen om vreemdgaan en dat is heel erg bizar om mee te maken met iemand waarvan je houdt (maar blijkbaar niet genoeg om hiermee door te gaan).
Zo'n beetje wel
Ik heb het ook wel voorgehad, leugens , er waren dan dingen waarvan ik mij niet kon voorstellen dat m'n partner dat zou doen, maar ik kon geen andere uitleg vinden, als ik hem dan om uitleg vroeg wist hij mij toch telkens te overtuigen van z'n onschuld...maar na een tijdje moest ik dan toch inzien dat ik veel te goedgelovig was in alles, hij loog met het meest onschuldige gezicht
Hij kon zo lief zijn, hoe kon hij dan tegelijk toch zo ziekelijk liegen, zelfs over gewone dingetjes waar niet echt over te liegen viel, wat eigenlijk niet veel uitmaakten
achteraf bleek het hier wel om een verslaving te gaan
Nokken!
Leugens en onbetrouwbaarheid is funest voor een relatie. Maar goed, daar was je al achter. Mijn grote liefde (toen ik jong was) bleek ook volstrekt onbetrouwbaar en lulde zich overal uit. Maar wat hield ik van die jongen. Ik dacht dat ik hem kon helpen, dat hij mij nodig had. Het heeft me enorm veel tijd gekost om los van hem te komen.
Als ik mezelf toen een tip had moeten geven: direct afstand, meteen en definitief. Ik weet niet of jij samenwoont, maar ik zou direct bij hem weggaan en nooit meer contact met hem opnemen.
Verwacht geen uitleg, geen verklaring, want die zul je toch nooit 100% geloven en je zult nooit weten wat waar is en wat niet.
Maar da's makkelijk praten, want als jij je net zo voelt als ik toen, ben je een soort van verslaafd aan deze man. Er zijn boeken in de bieb over verslaafd zijn aan foute mannen (weet ff zo geen titel). Lees die. Praat met vriendinnen die je weerhouden van bij hem teruggaan. Wapen je voor gladde praatjes die hij ongetwijfeld zal hebben waardoor je weer voor hem valt.
Men, als ik het over mocht doen, was ik bij de eerste leugen bij hem weggegaan. Maar ik bleef hem (99%) geloven, hem het voordeel van de twijfel gunnen, altijd met twijfel, ik was zo vreselijk met hem bezig, het was verschrikkelijk.
Laat hem los, en ga niet meer met hem in discussie, want zijn praatjes en jouw wil om hem te geloven zijn samen funest.
STERKTE
Goedgelovig
Ik vermoed dat Alco te maken heeft gehad met een alcoholverslaving 
Prulletje
Verslaving?
Ik denk eerder dat het een ziekte is! Mijn ex-man kon zo goed liegen, dat hij het zelf voor 100% geloofde wat hij zei. Ik werd daar zo onzeker van, omdat ik eigenlijk wel wist dat hij loog, maar hij kon het op de één of andere manier weer zo verdraaien dat ik er altijd weer intrapte. En werd daar zo onzeker van. Ben blij dat ik van hem af ben. Maar ben hierdoor wel heel achterdochtig geworden, naar iedereen toe.
