Man is zo stil, word er gek van

Stilte

Van nature ben ik ook geen echte prater.
Omdat bij ons thuis, mijn vader geen gesprek dulden tijdens het eten. Hij had altijd zijn motto van "met praten vul je geen gaten (hij bedoelt de mond)".

Nu ik er aan terug denk, was praten uit den boze, omdat het iedere keer tot flinke ruzie heeft geleden, wat toen in die tijd mijn persoonlijke ontwikkeling belemmerde.

Op een dag, toen ik(16) stage moest lopen, leerde ik mijn eerste vriendin(18) kennen. Aan haar heb ik veel steun en vertrouwen (die was compleet weg) gehad.
Doordat het bij mij thuis niet ging, zoals in een normaal gezin behoort te gaan, ben ik na twee maanden, bij haar ingetrokken. Onze band werd steeds hechter en hechter. Zij had ook een goede opleiding, die ze nog aan het vervolgen was, naast haar fulltime baan. En ik ook nog bezig was, met mijn opleiding, die voorheen stroef verliep, vanwege de erg moeilijke situatie bij mijn ouders thuis. Ik ben haar erg dankbaar, dat ik mij persoonlijk heb kunnen ontwikkelen. Ook voelde en vulde wij elkaar goed aan. Zij is helaas niet meer in ons midden. Nadat mijn wereld was ingestort, heb ik wel relaties gehad, maar dat verliep niet zo lekker, doordat ik enigzins niet veel sprak. De twee gingen vreemd, en de andere stelde eisen, dat ik niet voor een bepaalde tijd, aan het werk mocht, en ook nog een bepaalde tijd thuis moest zijn, terwijl ik een eigen bedrijf had te runnen. Bijna 13 jaar alleen geweest, en op een dag, ik een zeer lieve schat van een vriendin (inmiddels vrouw) leerde kennen, waarbij wij elkaar ook goed aanvullen, ondanks ik nog steeds geen goede prater ben (taalbarrière (Nederlandse en Russisch) is ook een uitdaging, maar dat gaat ook steeds beter, nu ik in de Oekraïne woon). Mijn huidige vrouw, heeft veel geduld en maakt zich nauwelijks druk. Op een of andere manier, is er tussen ons zeer goed contact. Zoals afgelopen ochtend, zij komt de eetkamer binnen, en zij keek naar mij, terwijl ik met mijn mobiel, de krant aan het lezen was, en ik in mijn ooghoek haar zag staan, even zwaaien, en een glimlach terug,met de vraag, of ik aan tafel kom...... Zo hebben wij nog meer dingen, dat wij voor elkaar zijn, en elkaar verbonden voelen.