Man wil eerder stoppen met werken

Blijft toch hetzelfde?

Als hij stopt op zijn vijfenzestigste ben jij nog steeds vier jaar jonger en kan hij van zijn pensioen genieten terwijl jij nog 'moet'.

Of bedoel je dat je het vervelend vindt dat je nu al moet sparen en dat jij daar dan niet gelijk met hem van meeprofiteert?

Chris

Compromis

- harder sparen
- jij met 59 stoppen en hij met 61 jaar. Dan zit er maar 2 jaar tussen.

Mijn man is 9 jaar ouder, maar het speelt nu nog helemaal niet. Ben benieuwd hoe het tegen die tijd hier gaat.

Juist fijn

Jullie zijn straks beiden met pensioen en je man is dan pas 64. Dan kan je samen nog heel veel leuke dingen doen. Als hij bijna 70 is voordat je bijvoorbeeld kan gaan reizen is het toch echt heel anders. Ik zie het aan mijn ouders, die hebben letterlijk de hele wereld over gereisd en zijn echt fit. Nu zijn ze bijna 70 en wordt allemaal wat meutiger. De bedden moeten wel goed zijn en een w.c. vlakbij en 's avonds niet teveel herrie. Dat soort dingen.
Kijk niet naar die jaren dat jij nog werkt, man kan dan het huishouden overnemen zodat jet voor jou ook rustiger wordt, maar kijk naar de jaren die jullie samen nog kunnen hebbeb na jouw pensionering.
Ik maak me wat dat betreft geen illusie. Zoals het er nu naar uit ziet moet ik doorwerken tot mijn 68e. Mijn man is dan als hij nog leeft 74. Ik denk niet dat we dan nog kekke reizen gaan maken.
Rosa van der Zanden

Ik snap je wel

Mijn man stopt met werken op 51 1/2 jarige leeftijd.
Dat is al jaaaaaren bekend, sterker nog, het is één van de redenen geweest waarom hij voor 15 jaar terug ervoor gekozen heeft om bij deze werkgever te blijven (defensie), terwijl hij in de gewone maatschappij meer had kunnen verdienen.

De afgelopen 20 jaar hebben we dan ook regelmatig gefantaseerd over wat WIJ zouden gaan doen als hij niet meer hoefde te werken.

Tot.... Tot het moment dat hij zei dat ik dan wel 40 uur kon gaan werken tot mijn 65ste als hij stopte met werken...(dat is over 20 jaar!)

Die opmerking is niet in goede aarde gevallen.
De afgelopen 25 jaar heb ik voornamelijk ons gezin in mijn eentje gedraaid, omdat hij regelmatig voor langere periode weg was.
Geeft, dat is onze keuze geweest. Een bewuste keuze, want hij hoefde nog maar "zo en zo lang" en dan was hij thuis en hoefde niet meer weg en had hij "pensioen". Dan konden we samen dingen doen.

't is alleen wel zo, dat ik 40 uur werken per week voor de aankomende 20 jaar niet zie als "samen dingen doen"...

Kortom, het voelde voor mij dat de afspraken die we in het begin van ons huwelijk gemaakt hadden eenzijdig gewijzigd waren, zonder dat ik daar in gekend was

En dat voelt niet goed.

Dus ja, ik snap je wel.

En voor dat het hele OO-forum over mij heen valt: We hebben besloten om allebeide na die tijd partime te gaan werken

Dan is er meer samen, en werken we ook samen buitenshuis

Even praktisch

Stel dat je man stopt op die leeftijd.
Wat is/wordt dan zijn inkomen? Of heeft hij geen inkomen meer, en moet jij de kar trekken?

Hoe lang duurt het nog voordat hij wil stoppen met werken, en hoeveel zou er gespaard moeten worden?

En de volgende vraag: Hoe haalbaar is dat?

en dan nog een vraag... Stel, hij gaat stoppen op zijn 60ste, en heeft geen inkomen. Hoe zit het met zijn pensioenopbouw? Of laat hij zijn pensioen vanaf zijn 60ste uitbetalen? Wat zijn daarvan de consequenties? Of gaat dat ten koste van het nabestaandendeel? (kortom, mocht hij komen te overlijden op zijn 67ste, dat er dan geen pensioen meer is voor jou)

Hoe heeft hij e.e.a. bedacht? heeft hij al een financieel plan klaar liggen daarvoor?

En vergeet niet... Vrije tijd kost ook geld.

Onze banen komen qua vrij zijn niet lekker ut. Wel prettig met de kinderen want er is altijd iemand thuis. Mijn man mag van 1-4 tot 1-10 geen vrij nemen tijdens schoolvakanties, ik kan geen vrij nemen buiten de schoolvakanties om. Ik hoef geen vijf weken weg, met drie weken ben ik al extreem gelukkig aangezien we dat nog nooit hebben gehad.
Dus ja, ik snap dat reizen wel.

Rosa van der Zanden

Moeilijk

Ik zou het best moeilijk vinden om nog vier jaar door te moeten terwijl man al lekker kan ontspannen. Ik heb daarin echter weinig keus. Door de nieuwe pensioenleeftijden zal ik in hetzelfde schuitje zitten. Mijn man is anderhalf jaar ouder, dus alleen daarom gaat hij al eerder met pensioen en daarnaast mag hij met 66 jaar stoppen en ik met 67 jaar, dus daar onstaat ook een groter gat door. Ik moet 3 jaar doorwerken terwijl man al thuis zit.
Ach, het heeft ook zijn voordelen. Jouw en mijn man kan dan lekker voor het huis zorgen. Het eten staat klaar, de vloer is gezogen.... Ondertussen blijf ik stiekem hopen op een leuke prijs uit een loterij. En ergens hoop ik dat áls we iets zullen erven in de toekomst, dat niet tegenvalt. Of ben ik nu erg slecht?

Toch denk ik bij het onderwerp 'pensioen' toch ook gelijk aan 'ah, lekker reizen!' Dat zal waarschijnlijk een stuk minder makkelijk gaan dan ik nu fantaseer, maar toch. Ik mag nu maar 3 weken aaneengesloten vakantiedagen opnemen, wil je echt een keer meer, dan zal dat heus wel kunnen, maar dan heb je de rest van het jaar niets meer. Bij een reis naar een ver oord denk ik toch echt aan een langere periode. Even Afrika 'doen' in 3 weken, lijkt mij niet genoeg voor een goede indruk. Ik hoop dus van harte dat het er tegen die tijd in zit dat we zo'n reis kunnen maken, zonder op een dag meer of minder te hoeven kijken.

"leuke dingen doen"

Alleen maar leuke dingen doen vanaf mijn 60e? Hmmm, ik denk dat ik met een jaartje wel klaar ben met wandelen, fietsen, puzzelen, boekjes lezen en me dan vreselijk ga vervelen. Het lijkt me ook zo afstompend. Het gaat dan nergens meer over. Uitgekletst over de kinderen, geen werk dus geen collega`s.Tenminste als ik op mijn 60e nog gezond en fit ben, lijkt me thuis zitten maar saai.
Samen de hele dag thuis? Ik blijf dan liever werken, al is het vrijwilligerswerk, prima, lekker onder de mensen. Reizen? Een aantal weken naar AFrika? O nee,gewoon Zomers 2 weken weg en eventueel tussendoor een weekje vind ik meer als genoeg.
Ik ben bang dat mijn man als hij stopt op z`n 60e eerst flink uitslaapt, de halve dag in joggingbroek rondloopt en `s nachts laat naar bed gaat. Want ja, waar moet je nog moe van worden? Waarom zou je een wekker zetten?
Dus nee, wij ploeteren waarschijnlijk wel wat langer door, hebben we wat te doen.

Snuggle`s

Nee, werken is niet verplicht. Als ik morgen stop met werken staat er volgens mij geen politie op de stoep om me te halen.
Nee, je kan morgen waarschijnlijk niet met pensioen, maar je bent vrij om te stoppen met werken wanneer je maar wilt.

Politie

Nee er zal geen politie op de stoep staan maar waarschijnlijk wel een paar deurwaarders.
Lijkt me voor de meeste mensen ook niet een reële optie. En voor ts ook niet, anders was er geen probleem geweest.

Snuggle's

Huh?

Ik verbaas mij werkelijk over een 'probleem'als dit. Het duurt nog 20 jaar en je maakt je daar nu al boos om? Je leven kan nog 100 keer anders lopen en dan blijkt dit alles verspilde energie. Ik denk dan; wacht eerst maar af of je nog gezond bent en de keus überhaupt nog hebt.
Ik begrijp hier echt helemaal niets van. Maar gezien de reakties sta ik hierin alleen en zijn veel mensen hiermee bezig. Krijg echt het gevoel van een andere planeet te komen.

Liedewij

Probleem is natuurlijk dat werken tot je 67e tegenwoordig de norm is. Wil je 7 jaar eerder stoppen, zul daar terdege goed voor moeten gaan zitten. Je kunt het zoeken in een vorm van sparen, maar daar mag je dan idd wel tientallen jaren van te voren mee beginnen. Je kunt ook proberen je vaste lasten tegen die tijd te verkleinen door nu alvast extra in te leggen op je hypotheek bv. Je kunt ook je vrouw laten doorwerken
Ik snap je wel, Liedewij. Wil je genieten, doe dat dan nu en spaar dat niet op tot later tot je met pensioen ben. Misschien komt dat moment nooit, ben je chronisch ziek, is je partner er niet meer enz. Dat ben ik volkomen met je eens. Feit blijft, als je op je 16e bent begonnen met werken (zoals mijn echtgenoot) dan wil je maar wat graag eerder stoppen, en dan klinkt die 67 toch wel heel erg onrechtvaardig als je het vergelijkt met hoe goed de generatie hiervoor het heeft.

Ook

Hier is het nog "erger" , mijn man wil op zijn 55e stoppen, dat is over 13 jaar. En ja financieel kan dat. Ik doe geen betaald werk, maar hij verdient dus behoorlijk. Ik kijk er ook enorm tegenop, wel om een andere reden denk ik. Man kan namelijk niet alleen zijn en ik heel erg goed. Ik doe dus mijn ding en ik denk dat hij met alles mee wil, dat ik geen stap meer kan zetten zonder mijn schaduw. Als we vrij zijn en ik zeg, dat ik even snel naar de supermarkt ga om een vergeten boodschap te halen, dan zegt hij: " oh wacht even dan ga ik mee", als ik zeg dat hij dan anders even alleen moet gaan dan kan ik intussen even ... (wat dan ook), dan is dat niet de bedoeling want hij wil samen. Dan moet er dus aangekleed, geplast en gepoept worden en als we dan eindelijk weg zijn dan was ik al lang terug geweest. Vervolgens vertoeven we dan een half uur in de supermarkt voor dat ene boodschapje.
Ik ben voor de zekerheid maar gaan studeren, dan ga ik binnenkort weer werken. Alleen jammer dat zijn vooroordeel dan alsnog bevestigd word dat je het zo makkelijk hebt om thuis te zijn, want de kinderen zijn dan al lang de deur uit. Andere optie die ik in de week heb gelegd is dat we gezamenlijk naar Afrika vertrekken om daar vrijwilligerswerk te gaan doen, helaas is man nogal een angsthaas, hij houdt niet van enge beesten.

Regeren is vooruit zien

Ik vind het juist een slim plan om te bedenken wanneer je wil stoppen met werken, en wat je daarin de aankomende jaren voor zou moeten doen, en wat voor bedrag je al met al bij elkaar zou moeten sparen als je op dezelfde manier als nu zou willen leven.

Juist dat geeft je de gelegenheid om te bedenken hoe je dat zou willen doen, wat e.e.a je waard is, en of het haalbaar is om dan helemaal te stoppen met werken.

Misschien blijkt dat aan de hand van de berekeningen je daarin de aankomende jaren teveel voor moet laten, maar dat als je datgene spaart wat haalbaar en leefbaar is, je wel terug zou kunnen naar 3 dagen werken in de week als je 60 bent.

En, wat ook een leuke bijkomstigheid is... Je kunt dan jaaaaaaren filosoferen en dromen over wat je dan allemaal zou kunnen doen als je 60 bent.

Maar... Om even op de situatie van Liat terug te komen:
Ik zou de insteek van dit plan anders maken. Namelijk wat moeten WIJ doen om ALLEBEI te stoppen met werken over 20 jaar, of om ALLEBEI parttime te gaan werken over 20 jaar.

Als je namelijk een financieel plan maakt om te gaan stoppen met werken over 20 jaar, dan moeten beide partners daar iets voor doen in de aankomende 20 jaar.
Ze zullen zich daar beide voor in moeten zetten, en mogen in mijn ogen dan ook beide profiteren van dat financiële plan.

Liat

Liat, ik zou zo op gezette tijden ook eens opmerkingen maken in de trant van "goh, dat lijkt me eigenlijk best lekker, dan kom ik thuis en dan is het eten klaar en het huis aan kant" - weet-ie wat er van hem verwacht wordt

Groeten,

Temet

Lotgenoot!

Hahah, het lijkt wel alsof je over je kind hebt, plassen poepen, aankleden. Zo traag gaat het iig bij mij wanneer ik met de kinderen boodschappen doe.
Nee dat lijkt mij niets, zo' n zwaan kleef aan man.
Maar vrijwilligerwerk in een ander land, ja! Dat zou ik ook graag willen na ons werkzame leven. Punt is dat de kinderen dan nog zo jong zijn. Misschien net de deur uit
Mijn man wil overigens ook eerder minderen met werken, hij heeft een constructie met een collega. Allebei een maand op en af, of 6 weken. Dat is trouwens in een denk en fantasie fase, maar wel serieus.
En ik ben het met Silone eens, als je al vanaf je 16 e werkt en nog doormoet tot je 67e, ja dat is best zuur vergeleken met de vorige generatie.

Wat is zuur?

wat is zuur? Mijn vader werkte al vanaf zijn 12e, en werkt nu nog. (okee, parttime, maar de beste man is inmiddels 74 En nee, het was niet echt licht werk wat hij deed.
Het ligt er maar aan over welke 'vorige generatie' je het hebt.
Het zuur zit m in het gevoel van _moeten_
Mijn schoonvader is eind 50 gestopt met werken, en is een veel zuurder man dan mijn vader.
Maar on topic: Ik denk ook dat je met man om de tafel moet om te bespreken hoe en wat jullie dat _samen_ gaan aanpakken. Want ook jouw gevoel van _moeten_ heeft aandacht nodig: wat maakt dat het als _moeten_ voelt. Kun je daar iets mee? Je bent nu nog jong genoeg om wat anders te gaan doen, waar je misschien een _ik mag werken_gevoel van krijgt.

Lidewei

Nee hoor ik maak me er ook nog helemaal niet druk om en ik nader de gerechtigde pensioen leeftijd hier in Frankrijk al behoorlijk. Maar goed ik dan helemaal niet met pensioen met alle pensioensgaten en AOW gaten en ander gedoe. Ik heb geen idee wanneer ik echt met pensioen zou kunnen gaan. Misschien ergens tussen de 65 en 70. Overigens wil ik helemaal niet met pensioen. In mijn branche gaan veel mensen trouwens pas heel laat met pensioen of ze gaan officieel met pensioen maar ze blijven allerlei werkzaamheden verrichten waardoor ze alsnog bijna voltijds bezig zijn.

Mijn man is trouwens op zijn 14de begonnen met werken en ook hij is nog niet aan pensioen aan het denken.

Wel hoop ik nog een paar lange reizen te kunnen maken maar daarvoor hoeven we niet met pensioen maar kunnen we ook onbetaald verlof op nemen.

Plannen en realiteit

Mijn ouders hadden ook zo'n mooie planning voor VUT en pensioen. Tot mijn vader op zijn zestigste overleed..... Daarom plannen wij wel voor later maar kijken we vooral ook naar wat we nu willen (en kunnen) doen.

Onbegrijpelijk

Regeren is vooruitzien....Ja daar ben ik mij wel van bewust. Maar 20 jaar....Dat is een heel eind. Dat je dan ruzie/irritatie/boosheid krijgt voor iets wat over 20 jaar misschien aan de orde is....Ik begrijp daar echt helemaal niets van. Misschien komt het omdat van de 4 ouders/schoonouders er inmiddels 3 de 65 niet gehaald hebben en de 4de die nog over is met 61 jaar een herseninfarct gehad heeft. Zit je dan met al je mooie plannen...En dat plannen maken vind ik nog niet zo vreemd maar nu ruzie maken over iets dat pas over 20 jaar speelt. Wat een verspilde energie. Mijn schoonmoeder zie altijd als ik mij ergens zorgen over maakte; het komt altijd anders dan je denkt. En dat is ook zo. Ga toch liever nu genieten van je samenzijn i.p.v. bakkeleien en moeilijke gesprekken voeren voor over 20 jaar.
Echt onbegrijpelijk voor mij. En buiten dat het onbegrijpelijk voor mij is omdat ik niet zo in elkaar zit vraag ik mij echt af hoe je in het leven staat met deze plannen.Wat gebeurt er als je plan helemaal anders loopt; omdat 1 van jullie ziek is, dood is, er vandoor is enz.? Hoe kun je 20 jaar vooruit plannen? (en dan ook nog over iets waar je het nu mee oneens bent?)

Liedewij

Nou dan ben ik

eerlijk gezegd wel benieuwd in welke vorm je dat geld wegzet, want sparen is toch niet echt aantrekkelijk vandaag de dag. Je moet het wel érg vast zetten wil je een paar procent rente krijgen, dat weegt amper op tegen de inflatie over een periode van 13 jaar.

Tirza

Moeite

Waarom zou jij er moeite mee hebben? Mijn man slaapt uit, is bezig met z'n hobbies, kookt een potje voor ons beiden en rommelt nog wat in het huishouden. En ik werk fulltime en vind 't heerlijk moet er niet aan denken om hele dagen thuis te zitten.