Relaties Relaties

Relaties

Mezelf terugvinden in relatie

Door allerlei omstandigheden gaat mijn huwelijk niet zo goed. Mijn man ergerde zich de laatste tijd vaak aan mij en deed negatief. Ik heb hem daar een tijdje geleden op aangesproken en gezegd dat ik samen wil blijven, maar niet op deze manier. Ik heb hem wel de tijd gegeven om na te denken wat hij wil. We zijn al lang samen, namelijk, en geven echt wel om elkaar. 
Ik heb me in de tussentijd een beetje aangepast zodat we conflicten konden vermijden. Gedrag dat bij hem irritatie oproept heb ik ingehouden. Vooral ook voor de kinderen.  Inmiddels, maanden later,  merk ik dat ik mezelf niet meer kan zijn in de relatie. Dat ik teveel heb ingeschikt. Tegelijk merk ik dat hij geen stappen heeft gezet om uit te zoeken wat hij wil. Hij vindt het zo wel weer goed gaan. Ja, fijn voor hem, maar ik kan mezelf niet meer zijn. 

Liefst wil ik de relatie behouden, maar ik wil ook mezelf kunnen zijn. Dat vond ik juist altijd zo waardevol aan onze relatie. Hoe kan ik in deze situatie mezelf weer terugvinden zonder de boel op scherp te zetten?


therapie? 

Je niet meer aanpassen?

-:wat doe jij nu anders dan voorheen? 

- Praten en denken aan wat jullie ook aantrekkelijk aan elkaar vonden? 

Goed dat je grenzen stelt, dingen bespreekbaar maakt. Maar hoe meet je gevoel? Wanneer is het goed. Voor jou niet, voor je man wel. Je hebt blijkbaar verwachtingen van actie? Vaak denken wij vrouwen heel duidelijk te zijn. Maar is Mars en Venus. 

Foetsie

Foetsie

06-10-2021 om 07:58 Topicstarter

Anna Cara schreef op 05-10-2021 om 23:43:

therapie?

Je niet meer aanpassen?

-:wat doe jij nu anders dan voorheen?

- Praten en denken aan wat jullie ook aantrekkelijk aan elkaar vonden?

Goed dat je grenzen stelt, dingen bespreekbaar maakt. Maar hoe meet je gevoel? Wanneer is het goed. Voor jou niet, voor je man wel. Je hebt blijkbaar verwachtingen van actie? Vaak denken wij vrouwen heel duidelijk te zijn. Maar is Mars en Venus.

Vooral mijn spontaniteit houd ik in. Grapjes, dingen die ik doe, dingen die ik wil bespreken. Van alles eigenlijk. Hij werd namelijk om al die dingen boos waar de kinderen bij waren. En niet even 1 boze opmerking, maar op een nare manier die telkens de sfeer verpestte.

Hoe ik gevoel meet: hij raakt me niet aan, een knuffel wordt niet echt beantwoord, lijkt alsof hij mijn aanraking irritant vindt. Hij maakt negatieve opmerkingen over mij, waar de kinderen bij zijn, die ik dus slik nu voor de lieve vrede. Zeer tegen mijn natuur in. Ik merk ook dat de kinderen dat beginnen over te nemen.   Hij praat nergens over, zeker niet over zichzelf.  Ik moet alles eruit trekken, deelt niks meer spontaan met mij. Eerder vond hij dat ook niet makkelijk, maar kon ik altijd wel met hem de diepte in als het echt nodig was, nu kan ik hem niet meer echt bereiken. 

Weet je zeker dat er geen ander in het spel is? Ik zou eens voorzichtig polsen, misschien een leuke collega met wie hij goed kan praten, of een sportmaatje.

Foetsie

Foetsie

06-10-2021 om 09:55 Topicstarter

Daar lijkt het wel heel erg op, maar ik zou niet weten hoe. Hij werkt al tijden volledig thuis, begint net pas weer af en toe fysiek op kantoor te komen. Is ook nooit weg voor hobby's of zo. Ik ben wel eens weg, maar hij is ook bijna nooit alleen thuis, vanwege online onderwijs.

dan

dan

06-10-2021 om 12:16

het is niet goed als je niet jezelf kan zijn, ooit is hij toch op je gevallen en nu word je steeds bekritiseerd. Het kan zijn dat hij zelf niet lekker in zijn vel zit en dit afreageert op jou of heel misschien heeft hij online wel contact met iemand. 

MRI

MRI

06-10-2021 om 12:34

Hoe ziet het er uit als jij je niet inhoudt/

Foetsie

Foetsie

06-10-2021 om 12:38 Topicstarter

MRI schreef op 06-10-2021 om 12:34:

Hoe ziet het er uit als jij je niet inhoudt/

Dan ben ik heel positief, actief, ondernemend en heb ik veel ideeën. Beetje een blij ei. Ook wel wat impulsief, hij heel bedachtzaam, dat vulde altijd mooi aan. 

MRI

MRI

06-10-2021 om 14:34

Foetsie schreef op 06-10-2021 om 12:38:

[..]

Dan ben ik heel positief, actief, ondernemend en heb ik veel ideeën. Beetje een blij ei. Ook wel wat impulsief, hij heel bedachtzaam, dat vulde altijd mooi aan.

hebje wel eens van het kernkwadrant gehoord? Dat lijkt me een mooi instrument om jullie in balans te krijgen, gesteld dat hij ook erin meegaat.  Je trekt elkaar aan op je kernkwaliteit: bij jou bijvoorbeeld impulsief, bij hem bedachtzaam. Maar... onder druk of stress (of in een langdurend huwelijk) worden de kernkwaliteit vaak het te veel van het goede: impulsief wordt onnadenkend, bedachtzaam wordt initiatiefloos (bijvoorbeeld). Dan zit je in elkaars irritatie zone. Maar het heeft geen zin je te gaan inhouden want je kernkwaliteit hoort nu eenmaal bij je. wat je beter kunt doen is leren van de kwaliteit van de ander en dat toevoegen aan je eigen kwaliteit, dus voor jou: impulsiviteit koppelen aan bedachtzaamheid en voor hem bedachtzaamheid koppelen aan spontaniteit. er is een boekje over: Het Kernkwadrant van Daniël Offman. succes

Leene

Leene

06-10-2021 om 14:43

Er hoeft niet altijd een ander in het spel te zijn. Is hij niet overbelast, oververmoeid. Is hij zijn werk zat? Allemaal dingen waardoor hij niet goed in zijn vel zit en waardoor hij als bedachtzame rustige persoon zich
' opeens' rot kan gaan irriteren aan iemand in zijn nabijheid die heel erg enthousiast en nogal 'luid' is.
Alleen helpt je continue aanpassen niet. Als het goed is pas je je aan elkaar aan. Maar totaal je zelf kwijtraken is nooit de bedoeling. En op de persoon spelen is helemaal uit den boze en nog erger als de kinderen erbij zijn.
Ik zou denk ik heel duidelijk grenzen aangeven. Geen kritiek op elkaar uiten waar de kinderen bij zijn. Zeggen dat je jezelf niet compleet kan veranderen en ook niet meer van plan bent om op je tenen te gaan lopen. Hij is veranderd door iets.. niet jij. 
Heb je al eens op de man afgevraagd of hij de relatie nog ziet zitten? Of hij bij jou wil blijven? Vraag aan hem concrete dingen die hij echt wil veranderen.
En dan niet zeggen dat jij niet meer zo hard mag lachen. Je vraagt van hem toch ook niet of hij heel enthousiast gaat doen of 4x zo energiek terwijl hij dat nooit is geweest. Een klein fel hondje verander je ook niet met een tover stokje in een grote loebas van een hond.
Sterkte

Foetsie

Foetsie

06-10-2021 om 17:23 Topicstarter

MRI schreef op 06-10-2021 om 14:34:

[..]

hebje wel eens van het kernkwadrant gehoord? Dat lijkt me een mooi instrument om jullie in balans te krijgen, gesteld dat hij ook erin meegaat. Je trekt elkaar aan op je kernkwaliteit: bij jou bijvoorbeeld impulsief, bij hem bedachtzaam. Maar... onder druk of stress (of in een langdurend huwelijk) worden de kernkwaliteit vaak het te veel van het goede: impulsief wordt onnadenkend, bedachtzaam wordt initiatiefloos (bijvoorbeeld). Dan zit je in elkaars irritatie zone. Maar het heeft geen zin je te gaan inhouden want je kernkwaliteit hoort nu eenmaal bij je. wat je beter kunt doen is leren van de kwaliteit van de ander en dat toevoegen aan je eigen kwaliteit, dus voor jou: impulsiviteit koppelen aan bedachtzaamheid en voor hem bedachtzaamheid koppelen aan spontaniteit. er is een boekje over: Het Kernkwadrant van Daniël Offman. succes

Dit klopt inderdaad. Ik zit in zijn irritatiezone, waardoor hij nog terughoudender wordt. Ik ga dat boekje maar eens lezen. 

Klinkt als een relatie die echt niet meer gezond is; vooral voor jou niet. Maar het is ook slecht voor de kinderen zoals jullie nu met elkaar omgaan. Het klinkt voor mij alsof jij je op een onheuse manier moet aanpassen voor de lieve vrede.
Heb je al met hem besproken dat dit te ver gaat voor jou? Wat zegt hij dan?

Foetsie

Foetsie

06-10-2021 om 17:46 Topicstarter

Leene schreef op 06-10-2021 om 14:43:

Er hoeft niet altijd een ander in het spel te zijn. Is hij niet overbelast, oververmoeid. Is hij zijn werk zat? Allemaal dingen waardoor hij niet goed in zijn vel zit en waardoor hij als bedachtzame rustige persoon zich
' opeens' rot kan gaan irriteren aan iemand in zijn nabijheid die heel erg enthousiast en nogal 'luid' is.
Alleen helpt je continue aanpassen niet. Als het goed is pas je je aan elkaar aan. Maar totaal je zelf kwijtraken is nooit de bedoeling. En op de persoon spelen is helemaal uit den boze en nog erger als de kinderen erbij zijn.
Ik zou denk ik heel duidelijk grenzen aangeven. Geen kritiek op elkaar uiten waar de kinderen bij zijn. Zeggen dat je jezelf niet compleet kan veranderen en ook niet meer van plan bent om op je tenen te gaan lopen. Hij is veranderd door iets.. niet jij.
Heb je al eens op de man afgevraagd of hij de relatie nog ziet zitten? Of hij bij jou wil blijven? Vraag aan hem concrete dingen die hij echt wil veranderen.
En dan niet zeggen dat jij niet meer zo hard mag lachen. Je vraagt van hem toch ook niet of hij heel enthousiast gaat doen of 4x zo energiek terwijl hij dat nooit is geweest. Een klein fel hondje verander je ook niet met een tover stokje in een grote loebas van een hond.
Sterkte

Ja, dit speelt ook inderdaad. Ik heb wel vaker in dat soort periodes gemerkt dat hij zich terugtrok,  maar ik kon altijd wel weer de verbinding maken. Nu houdt hij het af.

Ik heb hem een tijd geleden gevraagd wat hij wil. Of hij bij elkaar wil blijven. En aangegeven dat het afreageren op de kinderen moest stoppen (daar was hij ook negatief tegen). Hij wist toen niet wat hij wilde, gaf hij aan. Ik heb duidelijk gezegd dat ik bij elkaar wil blijven. En dat ik wil dat hij uitzoekt wat hij wil. Eventueel met hulp. 

Het afreageren op de kinderen stopte. Ik ben bliksemafleider geworden. Dat vind ik niet erg voor een tijdje, maar mijn grens is wel bereikt nu. We zijn een dik half jaar verder en ik merk dat hij niks verder is gekomen. Hij weet nog steeds niks, geen stappen gemaakt. Geen hulp gevraagd. Het gaat best goed zo, vindt hij. Ja, omdat ik mezelf klein maak. 

Alle initiatieven tot verbinding kwamen en komen van mij. Van knuffel tot een keertje uit eten. We hebben het heel fijn met ons gezin. Ik wil dat graag zo houden. Maar samen hebben we nog maar weinig momenteel.

Wat jij schrijft over niet zo hard mogen lachen dat raakt me erg. Dat is het precies. Ik zou nooit van hem vragen om zijn 'zijn' zo aan te passen aan mij. Ik kan hier de woorden niet goed vinden, maar hij wijst eigenlijk mijn diepste 'zijn' elke keer weer af. Ik ben dom,  asociaal, berekenend, manipulatief, denk alleen aan mijzelf. Dat doet pijn, want in werkelijkheid denk ik juist aan hem en de kinderen en pas ik mezelf juist teveel aan om het nog een beetje te laten lopen allemaal. 

MRI

MRI

06-10-2021 om 17:50

Foetsie schreef op 06-10-2021 om 17:23:

[..]

Dit klopt inderdaad. Ik zit in zijn irritatiezone, waardoor hij nog terughoudender wordt. Ik ga dat boekje maar eens lezen.

nou, als ik je berichten lees, denk ik dat hij eens zoiets moet lezen en een stap in jouw richting doen

Foetsie

Foetsie

06-10-2021 om 17:51 Topicstarter

Pippeltje schreef op 06-10-2021 om 17:41:

Klinkt als een relatie die echt niet meer gezond is; vooral voor jou niet. Maar het is ook slecht voor de kinderen zoals jullie nu met elkaar omgaan. Het klinkt voor mij alsof jij je op een onheuse manier moet aanpassen voor de lieve vrede.
Heb je al met hem besproken dat dit te ver gaat voor jou? Wat zegt hij dan?

Ja, ik heb dat besproken. Een tijd geleden, en toen beloofde hij dingen uit te zoeken. En onlangs weer. Hij heeft het niet in de gaten, dat ik me aanpas. Hij is vooral heel onduidelijk. Wijst naar mij. Zegt dat ik zaken omdraai. Probeert de bal telkens bij mij te leggen. 

Foetsie

Foetsie

06-10-2021 om 17:55 Topicstarter

MRI schreef op 06-10-2021 om 17:50:

[..]

nou, als ik je berichten lees, denk ik dat hij eens zoiets moet lezen en een stap in jouw richting doen

Ja, dat denk ik ook. Maar op mijn vraag of hij er hulp bij wil zoeken (om uit te zoeken wat hij wil) reageerde hij al heel boos. Dat ik alles altijd omdraai zodat hij gek lijkt. Zoiets.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.