Relaties Relaties

Relaties

Priscilla

Priscilla

29-10-2008 om 21:37

Mijn gevoel is op

Ik weet niet zo goed hoe ik het moet omschrijven. Ik ben meer dan 10 jaar samen met mijn man en we hebben samen ook kinderen. We hebben veel meegemaakt en altijd vond ik wel weer iets om voor te strijden. Toch heb ik nu het gevoel dat het echt op is.
We zijn nog relatief jong, maar ik vind hem een oude mopperpot. Dit begint al bij het opstaan en als hij thuiskomt van zijn werk gaat hij ermee door, totdat hij naar bed gaat. Dit is meestal eerder dan onze kinderen. Ik kan niet meer gezellig en vrolijk tegen hem doen, omdat hij dat ook nooit is.

S morgens met het opstaan, begint hij met mopperen. Ik slaap dan nog half en reageer niet zoals hij dat wil. Dat is een reden om van het gemopper geruzie te maken. Ik negeer hem dan maar en zorg dat de kinderen op tijd klaar zijn voor de oppas. Als hij beneden komt en alles is niet spik en span kan hij erg uitvallen. Zo gaan we gezellig allebei naar het werk. Ik werk halve dagen en als ik thuis kom doe ik het huishouden. Mijn man werkt sinds kort weer hele dagen en als hij dan thuiskomt kan er soms niet eens hallo vanaf. Dan begint hij over klusjes die de kinderen moeten doen en die ik nog niet gedaan heb. Mijn gezicht staat dan op onweer en dan wordt hij boos. Als ik thuiskom moet ik tegen een chagerijnige bek aankijken, zegt hij dan. Hij eet niet mee, maar als hij in de pan kijkt wel even gatver zeggen. Zelf kookt hij ook graag, maar als ik iets niet zo lekker vind mag ik dat niet zeggen. Dan is hij erg gepikeerd. Na het eten ga ik de dieren voeren die we allemaal hebben en toen ik tegen half 7 binnenkwam vertok hij 10 minuten later zonder wat te zeggen naar bed. Ik verzorg de kinderen verder, totdat ze gaan slapen. Dit was mijn dag vandaag.

Ik wil dit niet meer ! Ik voel me meer waard dan hij me wil laten geloven. Ik verlang naar een eigen plekje met de kinderen. Ik wil alles overleggen, maar ik word hier zo moe van. Het hele verhaal ligt natuurlijk veel moeilijker, maar is heel erg lang. Ik weet het even niet meer.

Priscilla

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
even niet

even niet

29-10-2008 om 21:58

Vroeger

Priscilla, als ik een verhaal zoals het jouwe lees, vraag ik me af: hoe was het vroeger? Is dit zo gegroeid? Dat je zo niet verder wilt/kunt, is duidelijk, maar wat mij niet duidelijk is, is de achtergrond van dit alles. Je schrijft dat jullie veel meegemaakt hebben. Speelt dit erin mee dat jullie relatie nu zo is en dat jouw man zo is? Of is het altijd al zo geweest en in de loop van de tijd erger geworden?

kees

kees

30-10-2008 om 08:27

Biezen pakken

Als hij weer z'n shachrijnige bek in je pannen loert en "gatver" zegt en weer begint te zeiken over klusjes? Jas pakken, kids mee en lekker buiten de deur gaan eten of hij hoepelt maar lekker op met zijjn gezeik. Kom nou zeg!

Maries

Maries

30-10-2008 om 10:26

Korte vraag

Is je man depressief, of ziek (geweest)?
Ik denk dat iedereen het er wel over eens zal zijn dat zijn gedrag niet deugt, maar de vraag is natuurlijk, waarom hij zo doet.
Kan je iets meer over hem vertellen?

Priscilla

Priscilla

30-10-2008 om 13:43

Mijn man

Is altijd een overheersende man geweest. Dat heb ik nooit leuk gevonden,maar er was nog over te praten. Dan ging het weer een hele tijd goed. Nu wordt hij steeds egoistischer en denkt dat hij nog gelijk heeft ook. Er valt niet eens over te praten, want dan zeur ik. Ik merk dat ik steeds meer mijn eigen leven leef en hij het zijne. Ik heb zijn eigenaardigheden altijd voor lief genomen en genegeerd, maar dat lukt me niet meer. Ik erger me er steeds meer aan. Het liefst zou ik hem eens goed de waarheid zeggen, maar heb geen zin in de ruzies. Voor de kinderen en ook voor mezelf wil ik alles zo rustig mogelijk houden. Ik ben bang als ik weg ga hij me niet met rust laat. Dat hij een eigen leven onleefbaar maakt. Hiermee dreigt hij namelijk steeds.

Priscilla

Heb je weleens

Heb je weleens relatietherapie met hem gedaan? Dat zou voor mij nog de enige optie zijn anders was ik er klaar mee.Wat een respectloos naar heerschap zeg !
Op welke manier denkt hij trouwens jouw leven onmogelijk te gaan maken?

Damajo

Slaapt hij vanaf half 7?

Je man werkt sinds kort weer hele dagen schrijf je en na een dag werken vertrekt hij vóór 7 uur naar zijn bed?
Gaat hij dan slapen en slaapt hij tot de volgende ochtend, of gaat hij er later weer uit?
Waarom werkte hij eerst geen hele dagen, was hij ziek? Het klinkt of er met je man wel meer aan de hand is dan een beetje overbelast en moe na zijn werk.
Je schrijft dat de koek op is en ik weet niet of je het nog kunt opbrengen om energie in deze man te steken, maar volgens mij is er iets flink mis met hem. Iets dat je niet met een biertje oplost, maar waar je op zijn minst een arts bij nodig hebt. Hier boven werd al een depressie genoemd en dat ligt het meest voor de hand. Zoveel slapen is echt zorgelijk, zeker in combinatie met dat vreselijke humeur. Deze man trekt het leven niet meer.
Sterkte.

Priscilla

Priscilla

30-10-2008 om 23:45

Negeren

die donderbui. Die donderbui is met een kwartier niet over hoor. Die duurt totdat hij naar bed gaat. Ik heb dat altijd wel geprobeerd, maar dat lukt me steeds minder. Het is ook niet iets van een paar weken of maanden, het wordt alleen steeds erger. En zoveel slaap is niet goed. Nee, dat is een aanwensel denk ik. Dat heeft hij vanaf het begin al gedaan. Normaal is het niet voor 7 uur, maar 8 uur of 9 uur. Vaak gaat hij tegelijk met de kinderen naar bed. Bij een depressie denk ik aan meer dingen dan chagerijnig zijn en vroeg gaan slapen. Zoals nergens geen zin meer in hebben. Hij is ook niet echt chagerijnig, maar hij wordt dat als niet alles gaat zoals hij dat wenst.

Relatietherapie heb ik hem een paar keer mee naar toe gekregen, maar hij zag veel als kritiek op hem en deed niets met de opdrachten. Hij is ook wel een paar keer bij een psycholoog geweest, maar haakte weer snel af. Hij vond het allemaal maar onzin. Dat is nu ongeveer een half jaar geleden en depressief was hij niet. Wel is hij iemand die graag de controle heeft over alles. Dat is ook altijd wel zo geweest, maar hij lijkt daar nu in door te slaan. Hij wordt boos als dingen niet gebeuren zoals hij dat (van anderen) verlangt.

Priscilla

Tinus_p

Tinus_p

31-10-2008 om 10:16

Herfstblaadje

Herfstblaadje:
"Sorry, maar ik snap heel goed waarom jouw man de laatste tijd zo ongenietbaar is. Je schrijft het namelijk zelf al in je beginposting: \'Mijn man werkt sinds kort weer hele dagen.\' Kijk, daar zit \'m de belangrijkste oorzaak in. Hij is of voelt zich overbelast."
Hmm, weetniet. Enerzijds vind ik dat je een punt hebt; die opmerking over 'sinds kort weer hele dagen' betekent dat hij een tijdje gene hele dagen heeft gewerkt, en daar zit vast een verhaal achter.
Anderzijds beschrijft Priscilla haar man als een extreme controle-freak, en daar is moeilijk mee samen te leven.

Maries

Maries

31-10-2008 om 10:33

Ik denk

dat jij al heel goed weet wat je wilt. In je hart dan. Je schreef het zelf in je eerste posting. Je verlangt naar een eigen plekje en je wilt dit niet meer. Maar dan komen er allemaal maren. Door alles met een MAAR af te doen, zorg je er zelf voor dat er niks veranderd aan je situatie. Omdat dat natuurlijk heel eng is. Maar op die manier kom je nooit vooruit.
Je man wil/kan niet veranderen, hij is niet depressief, jij bent niet meer gelukkig, rel.therapie en psycholoog hebben jullie al gehad, dus wat nu? Zelf een beetje een leven opbouwen durf je ook niet WANT hij heeft gezegd.....Snap je een beetje wat ik bedoel?
Ik zou zo'n man echt onhoudbaar vinden, als dit niet een kwestie van een depressie is maar iets van jaren, zou ik het toch wel tijd vinden om mn leven gelukkiger te maken. Misschien is het voor jouzelf wel wat om naar een psycholoog te gaan? Om ervoor te zorgen dat je weer weet hoe je zelf het heft in handen kan gaan nemen, niet bang zult zijn voor je eigen stappen die je ongetwijfeld zult moeten nemen als je wilt dat dit veranderd.
Blijf niet vastzitten door alles weg te praten met 'MAAAR' want dan zit je een jaar later nog zo. Handel!!

Priscilla

Priscilla

31-10-2008 om 11:15

Maries

Ik denk dat je gelijk hebt. Al is het natuurlijk niet zo simpel als je schrijft. Ik ben altijd erg makkelijk en heel flexibel geweest. Ik vond teveel goed. Zo verleg je steeds je grenzen en ging hij er steeds weer overheen. Als je al van alles hebt uitgeprobeerd, blijven er niet veel keuzes over. Blijf je, of ga je weg. Klinkt heel simpel. Ik ben niet bang voor de stappen. Daarvoor duurt dit al te lang. Ik ben bang wat het met de kinderen zal doen. Ik bedoel dan niet het uit elkaar gaan, maar het uitvechten over hun rug. Hij wil de kinderen hoe dan ook bij zich houden en ik denk dat hij daarvoor heel ver gaat. Ik wil de kinderen niet in die positie brengen. Hij zal over meer zaken ruzie maken, maar die vind ik minder belangrijk in mijn beslissing.

Priscilla

even niet

even niet

31-10-2008 om 13:24

Priscilla

Hoe goed ik ook begrijp wat die uitspraak over de kinderen met je doet, denk ik ook dat je niet verder moet modderen.
Je beschrijft zelf al heel goed hoe het in elkaar zit tussen jullie en je man weet heel goed hoe jij op hem reageert. Je schrijft "hij wil de kinderen hoe dan ook bij zich houden...". Waarom ga je ervan uit dat automatisch gebeurt wat hij wil? Jij bent er toch ook nog en jij hebt toch ook een wil? Ik snap dat je geen ruzie wil, maar de enige manier om dit te doorbreken is om voor jezelf op te gaan komen. Je man zal eerst niet weten wat hem overkomt, maar uiteindelijk werkt het wel. Ik heb ook het idee dat hij de therapie afgekapt heeft omdat hij dan teveel gefronteerd wordt met het feit dat hij misschien iets niet goed doet. Je zegt het zelf al: hij vond dat hij teveel de schuld kreeg. Geloof me, ik ken het type man. Trek je om te beginnen niets aan van dreigementen. Dat is om jou onder de knoet te houden. Met geen ruzie maken schiet je hier niets op, zo gaat hij steeds verder over je grenzen heen.
Ik vind het een heel goed idee van Maries om voor jezelf hulp te zoeken. Al is het in eerste instantie niet met de gedachte dat je wilt scheiden, het kan je helpen te ontdekken hoe je je eigen houding kunt veranderen en wat je werkelijk wilt. En wat de kinderen betreft....er is nog altijd een rechter die beslist. Zou je man werkelijk altijd de zorg voor kinderen willen nemen? Ik denk het niet, ik zie het puur als chantage.

Ik wens heel veel wijsheid, zoek hulp voor jezelf.

even niet

even niet

31-10-2008 om 23:39

Herfstblaadje

Jij schreef:
Patronen ontstaan toch omdat beide partijen het laten gebeuren?

Precies. En dit is een voor mij maar al te bekend patroon. Een patroon ontstaat doordat 2 mensen op een bepaalde manier op elkaar reageren. Een dominante man wordt dominanter met een vrouw die meegaand is. En een meegaande vrouw (die omwille van de lieve vrede maar niet teveel tegengas geeft) laat die dominante man steeds vaker en verder over haar grenzen heengaan.
Het probleem met patronen is dat het niet eenvoudig is om die te doorbreken.
Een goed gesprek zal weinig zin hebben. Ik denk (en weet bijna wel zeker) dat de enige manier om het gedrag van haar man te veranderen is dat Priscilla haar eigen gedrag verandert. Met behulp van therapie. Het zou best wel eens kunnen zijn dat er dan een nieuw patroon ontstaat tussen haar en haar man. En zo niet dan denk ik dat ze wel weet wat haar te doen staat.

Priscilla, nog even voor jou: ik ben nu 3 jaar geleden gescheiden en kijk soms met verwondering terug op mijn huwelijk en bepaalde gebeurtenissen. Ik had ook een dominante man. Geen slechte man, er was een tijd dat het niet zo'n probleem was, maar door allerlei omstandigheden waren de verhoudingen scheef gegroeid. Ik had dat zelf echter niet zo in de gaten en ben dat pas gaan zien na de scheiding. Je man wil niets meer weten van therapie, kies dan voor jezelf en ga aan de slag met jezelf. Ik denk dat je zo meer kans maakt je huwelijk nog te redden dan alles maar aan laten sudderen en steeds verder van jezelf af te komen staan.

klokje 2

klokje 2

03-11-2008 om 12:02

Priscilla

ik kan me goed voorstellen dat jij wanhopig bent geworden van het vechten tegen deze bierkaai. Heb je een prettige/goede huisarts? Misschien kun je daar je verhaal kwijt. Neem desnoods een andere, of laat je verwijzen naar maatschappelijk werk. Je hebt hulp nodig en steun, anders ga je er aan onder door.
Volgens mij ben je al op de goede weg door het gedrag van je man niet langer meer te wilen pikken. Kies voor jezelf en je kinderen en laat deze bullebak eens heel hard en lang over zichzelf gaan nadenken. Laat je niet bang maken, hij bepaalt niet alléén wat er met de kinderen gebeurd. Jij kiest jouw leven en jouw eigen weg, met of zonder hem. Hij dreigt, dat betekent dat hij ook bang is. En daar heeft hij alle reden voor. Hij is volkomen fout bezig en hoe zielig/moe/depri hij ook mag zijn, zó mag je iemand echt nooit behandelen.
Heb je hem wel eens gevraagd waarom hij zo onsympathiek (ik hou het netjes) tegen je doet? Misschien heeft hij het niet eens (meer) in de gaten. Vergis je daar niet in.
Veel kracht en sterkte!

Hier ook

ervaring met een dominante ex. en ja, ook ik was vrij meegaand. maar de koek raakt ooit op.
ook ik werkte, en zorgde voor de kinderen en huishouden. mijn ex was ook een enorme controlfreak. elke dag maar afwachten of alles 'goed genoeg'was ik liep op eieren. praten lukte niet, dat stootte hij steeds af. relatietherapie wilde hij , maar na een week niet meer. ik heb destijds nog een goede vriend erbij betrokken, zodat hij misschien zou gaan praten. ook dit hielp niet. na een lange tijd was ik helemaal op. ik ging me ook verzetten, want kon toch niks goed doen. dus ipv het huis perfect aan kant te maken voordat hij thuis kwam ging ik lekker met mijn kinderen naar het zwembad. toen ging natuurlijk alles escaleren.
we zijn uit elkaar gegaan want de liefde was ver te zoeken. nadat hij weg was kwam ik per toeval erachter dat hij een ander had. dit bleek al een jaar aan de gang te zijn. toen heb ik wel uiteindelijk alles kunnen plaatsen.

Priscilla

Priscilla

03-11-2008 om 21:02

Waarom

Ik heb het hem wel gevraagd natuurlijk, maar daar kan hij mij niet echt een antwoord op geven. Hij weet het niet, zegt gewoon alles wat er in hem opkomt als hij kwaad is. En verder zegt hij dat hij het niet meent. Maar het is wel gezegd. Dat op eieren lopen doe ik ook. Steeds zenuwachtig zijn of je het wel goed doet. Maar eigenlijk vindt hij altijd wel wat om over te klagen. Ik word er doodmoe van. Die controle heeft hij altijd willen hebben, maar het is veel erger geworden. Ik denk dat hij zich redelijk heeft kunnen inhouden heel wat jaren. Een goed gesprek was dan ook genoeg om het weer te laten ophouden voor even. Nu reageert hij daar niet meer op en wil ik niet steeds een strijd hebben om een beetje normaal te kunnen leven. Ik weet dat ik knopen moet gaan doorhakken, maar dat is toch heel moeilijk.

Priscilla

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.