Mijn man heeft een affaire gehad
Het is nu een paar weken geleden dat mijn man me heeft verteld dat hij op een avond tijdens het stappen met een andere vrouw heeft gezoend. Ze hadden telefoonnummers uitgewisseld, ze hebben vurig gemaild en geappt en ze nodigde hem bij haar thuis uit. Daar hebben ze weer gezoend. Hij heeft me bezworen dat hij niet met haar naar bed is geweest, en toen i erop stond dat hij alle contact zou verbreken -hij dacht wel een goeie vriendschap met haar op te kunnen bouwen- heeft hij dat ook meteen gedaan.
Inmiddels proberen we de scherven bij elkaar te vegen. Maar hoewel het zo onbetekenend lijkt, alleen maar gezoend, het heeft maar twee weken geduurd, doet het bij mij nog steeds pijn. Het idee dat hij verliefd is geworden op een ander, zoals hij zelf zei, terwijl hij al eerder duidelijk heeft gemaakt dat op mij nooit te zijn geweest, is kwetsend. We zijn al bijna 20 jaar samen en ik ben altijd heel verliefd geweest op hem. We hebben het in de eerste jaren wel heel moeilijk gehad, maar uiteindelijk zijn we wel getrouwd.
En nu dit.
We kunnen er maar moeilijk over praten. Ik ben van de weeromstuit gaan afvallen, kleren kopen me opmaken, ik word gek van onzekerheid, want zij was natuurlijk mooier en slanker. Hij vindt me niet interessant genoeg; hij wil graag dat ik ene baan zoek en me 'ontwikkel'. Ik heb ene studie en vrijwilligerswerk waarmee ik me voldoende ontwikkel, maar hij ziet alleen betaald werk als ontwikkelingskans, blijkbaar. Voor het geld is het niet eens nodig.
Ik voel me zo beroerd, zo onzeker. Hij knuffelt me ineens vaker dan ooit, maar ik blijf me tweede keus voelen. niet de vrouw die hij graag zou willen. Terwijl ik vind: we zijn getrouwd, we hebben voor elkaar gekozen en maak er dan ook wat van.
Nu zoek ik een relatietherapeut, omdat we zo moeizaam praten. We mailen elkaar lange brieven, maar praten lukt niet. Is het normaal dat ik me zo voel? Zou ik hier niet overheen moeten stappen?
Irrie.
"Hou het nou gewoon ff centraal."
Wie heeft jou voorzitter gemaakt?
Mirreke
GOOD FOR YOU!!!
Bedankt, Mirreke 
Beste Mirreke,
Hartelijk dank voor je vriendelijke reactie. Dat doet me erg goed. Ik had hier mijn hart uitgestort in de hoop wat troost te vinden en in plaats daarvan krijg ik een stel woedende wijven over me uitgestort die me verketteren omdat ik geen baan heb en zij me misschien wel moeten onderhouden, misschien, wie weet, mocht ik ooit gaan scheiden.
Ik heb het daarom voor gezien gehouden hier. Ik heb beslist geen behoefte aan keiharde verwijten en me gaan verdedigen aldoor voor het waarom van mijn keuzes.
Blijf maar lekker je eigen mening geven, Mirreke, misschien kun jij nog een beetje zachtheid aan deze snoeiharde forumwereld toevoegen.
Geen oordeel hier, Puinhoop
Wel belangstelling: hoe gaat het nu?
en dan...
bedoel ik natuurlijk je thuissituatie.
Lieve puinhoop,
Je voelt je onzeker, gaat afvallen etc.
Maar kijk eens naar hem?
Nu, 20 jaar verder.. haargrens stijgt misschien? worden sowieso grijzer.
Een buikje dat niet zo makkelijk meer te temmen valt?
40+... neus- en oorharen beginnen te woekeren, rimpels verschijnen.
Ik neem nu maar wat dingen aan maar jij kan dit lijstje vast wel aanvullen.
Zijn tijd heeft toch ook niet stil gestaan?
Heeft vreemdgaan ook niet vaak wat met onzekerheid te maken?
Koppie hoog meis, je hebt meer troeven in handen dan je denkt.
Many men do the talk but not many do the walk.
Hij knuffelt je meer dan ooit? Klinkt mij alsof hij benauwd is om je kwijt te raken.
Doe dingen waar je blij van wordt voor jezelf, dat mag namelijk, gewoon voor jezelf. Niet omdat je minder zou zijn dan die ander of dan hem.
Jouw ontwikkeling is meer dan prima.
En toch
Puinhoop, ik denk dat je voor troost beter bij je familie en vrienden terecht kan dan op een openbaar forum. Het voordeel hiervan is juist dat je vaak meerdere kanten hoort. En eigenlijk had ik bij een vriendin hetzelfde gezegd. Ik schrik van je situatie en van je afhankelijke opstelling. En dat komt doordat ik het een paar keer flink mis heb zien gaan in een soortgelijke situatie. Ik heb de hoop gehad dat harde woorden je misschien aan het denken zouden zetten. Maar dat is dus niet zo. Je hebt meer aan sussende reacties. En natuurlijk heb ik de wijsheid niet in pacht. Misschien bedoelt je man het heel anders dan ik het geïnterpreteerd heb. En misschien ben ik veel te zwartkijkerig. Ik hoop het! Ik zou wel willen aanraden om nu veel met hem te praten nu jullie zo close zijn. Wat is er nou precies aan de hand?
Toch vind ik het raar dat je het hebt over 'woedende wijven'. Dit zijn allemaal mensen die de moeite hebben genomen na te denken over jouw situatie en je hun visie op je situatie hebben willen geven. Dat is toch te waarderen? Doe er je voordeel mee zou ik zeggen. Ik snap ook niet dat je taalgebruik zomaar geaccepteerd wordt op dit forum. Gek hoor. Maar goed, ik wens je het beste en hopelijk krijg je nog veel reacties waar je wel iets aan hebt. En ik ben het ook zeker eens met bovenstaande reactie: zorg goed voor jezelf.
Mussie
Ik denk niet dat het zomaar geaccepteerd wordt alsin dat men het er mee eens is. Ik denk dat een aantal mensen (iig ikzelf) dachten dat Puinhoop blijkbaar voor bepaalde invalshoeken op haar situatie niet open staat en als ze er wel op gewezen wordt nogal woest van zich afmept. Bij onze HR afdeling zouden ze zeggen: ze staat niet open voor feedback 
. Nou ja prima toch, dan niet. Ik heb zelf een berichtje eraan gewaagd en nu deze, kost me ook niet de kop . Dus wat valt er te accepteren?
Hoe het gaat en hoe het ging
Moederziel, bedankt voor je belangstelling. Inmiddels heb ik door onze briefwisseling het hele verhaal achterhaald en is het anders gegaan dan ik dacht. Zij zocht contact met hem, bv, hij heeft zijn nummer niet gegeven. Maar de ontmoetingen die ze naderhand gehad hebben, hield hij wel verborgen voor me, dus hij zal toen al wel iets voor haar gevoeld hebben. Toch zijn ze pas op hun laatste ontmoeting gaan zoenen en twee dagen daarna heeft hij het me verteld, omdat hij besefte dat het uit de hand liep. Maar er is minder gebeurd dan ik in mijn bange fantasieën dacht.
Beetje Anders, ja tuurlijk is hij ook verouderd. In alles wat je zegt. Maar ik ben nog even gek op hem als in het begin.
En Mussie en Maneschijn, door al die kritiek kreeg ik sterk het gevoel dat het aan mij lag dat hij vreemd was gegaan. Dat ik het zelf had veroorzaakt door niet naar zijn pijpen te dansen. Je weet niet hoe het in het verleden altijd tussen ons geweest is. Hij had zijn leven, en ik werd Assepoester, zorgde in mijn eentje voor de kinderen en de hele huishouding. Pas nu ze naar het voorgezet onderwijs gaan, krijg ik wat ruimte voor mezelf. Die heeft hij al die jaren exclusief voor zichzelf opgeëist. Daarom is het ook zo pijnlijk als er gesuggereerd word dat hij ‘alleen de kar moet trekken.’ Dat heb ik zelf namelijk al die jaren gedaan. En dat ik nu tijd krijg voor mijn studie en vrijwilligerswerk en weer dat beetje ruimte voor mezelf zou moeten opgeven, dat staat me tegen, omdat ik altijd al mijn leven heb besteed aan het opvullen de leegtes die hij openliet, omdat hij niets van zijn leven wilde opgeven voor het gezin wat hij ineens had gesticht. Ik wel, alles. Nu is het mijn beurt, snap je?
