Mijn man wil niet scheiden en ik wel

vlg mije

ben je volledig het overzicht kwijt. Je noemt drie punten op die vlg. jou de grootste problemen binnen de relatie zijn en noemt dan a passant even aan het eind dat je tegen je wil bedienende sex met hem hebt, omdat dat van hem moet.

En de problemen die je noemt zijn vlg. mij niet als probleem te herkennen. Wat kan het probleem zijn met onderwerp lichaam? Hij wilt trainen en jij wilt dat hij niet traint want daar wordt hij lelijk van?
Jij turnt en hij wil dat weer niet? Jeetje...mijn tip zou zijn: laat elkaar een beetje vrij in hoe je wil leven en heb geen commentaar op hoe de ander eruit ziet.

En de seks. Nou, dat is een probleem wat ik me voor kan stellen. Hij heeft veel meer behoefte dan jij maar daarnaast is hij niet erg geinteresseerd in jouw behoefte maar hooguit in die van hemzelf. Daar kan aan gewerkt worden lijkt me.
Hebben jullie wel eens samen therapie overwogen?

Maantje Maan

Wat een vervelende situatie.

Vooral die testosteronverhogende middelen maken het denk ik extra moeilijk, met zijn libidoverhogende gevoelens en jouw gevoel (als ik het zo lees) aldoor dingen voor hem te moeten doen. Ik heb trouwens vaker gehoord dat die middelen relaties kapot doen gaan omdat de man aldoor seks wil en soms ook op een agressieve manier aan zijn trekken wil komen.

In principe ben ik voor vrijheid-blijheid, dus als hij wil trainen, laat hem zijn gang gaan. Dat is zijn ding.

Maar door die middelen verandert zijn gedrag en gaat hij eisen aan jou stellen en jou verwijten als het niet naar zijn zin gaat.
Dat is niet eerlijk, en fnuikend voor jullie relatie. Overigens: voor mij zeer herkenbaar, een man die bij alles naar mij wees. Het lag altijd aan mij en ook alleen aan mij. En ook bij mij een man die weinig praat.

Je geeft aan "op" te zijn. Ik kan me dat voorstellen.

Het lijkt erop dat hij dat nog steeds niet goed snapt hoe ongelukkig jij hiervan wordt.

Ik denk dat je heel erg duidelijk moet maken dat je het zo niet langer trekt. Omdat hij eerder gezegd heeft dat je dingen niet hebt gezegd, is het denk ik goed dat je het hem niet alleen zegt, maar ook in een mail of app vastlegt, die je bewaart, bijv. door appgeschiedenis aan jezelf te mailen. Hoef je daar geen discussie meer over te voeren.

Ik was op een gegeven moment zo klaar ermee van altijd de schuld krijgen en respectloos gedrag van man naar mij (wat ik ook probeerde), dat ik gezegd heb te willen scheiden. Alle eerdere signalen van mij, waren kennelijk niet duidelijk genoeg voor hem (hoewel ik eerder zelfs mails en brieven aan hem heb geschreven!).

In elk geval, toen ik zei dat ik wilde scheiden was de boodschap eindelijk duidelijk!

Sindsdien is het veel beter.

In jouw geval moet je bedenken of je een eis aan hem stelt (bijv: stoppen met die middelen omdat die jullie relatie verpesten).

Je moet denk ik in elk geval een duidelijke grens stellen wat jij wilt/nog toelaat en je niets aantrekken van dat hij je egoistisch noemt, want ik kan me voorstellen (ivm herkenning) dat hij vaak egoistischer doet dan jij.

Scheiden is niet altijd de oplossing, maar een op aldoor seksbeluste man hebben er erop wachten tot je verkracht wordt door je eigen man, is denk ik ook niet de oplossing.

Als je het nog aandurft, om na jouw boodschap wat er moet veranderen en dat je anders gaat scheiden, het nog met hem te proberen, om te kijken wat jij aan positiviteit richting hem kunt doen en of jullie samen iets (relatietherapie) kunnen doen om jullie relatie te verbeteren.

Als jij wilt scheiden kan je scheiden, ook als hij niet wil. Maar maak eerst duidelijk dat je het zo niet langer wilt. Bij voorkeur met een kans voor hem om iets te veranderen. NB Ik vond het wel dat ik pas kon zeggen dat ik wilde scheiden als ik daar ECHT toe bereid was (en dat was ik dus). Dus niet zeggen te willen scheiden en het vervolgens toch niet doen. Dat verzwakt je positie in jullie relatie nl. helemaal.

Heel veel sterkte.

Verkrachting is strafbaar

Ik ben ook tot seks gedwongen in een vorige relatie, ik weet hoe verwoestend dat is, in en buiten het bed. Vergeet niet: gedwongen seks is verkrachting. Spreek dat uit naar hem toe. Verkrachting binnen het huwelijk is ook strafbaar. Als jij zegt dat je niet wilt of dat hij halverwege stopt, moet hij dat respecteren. Dat staat in de wet en dat geldt voor iedereen, dus ook voor hem. Nee is nee. Punt. Geen discussie. Als hij zo nodig moet, gebruikt hij zijn rechterhand maar (of linker, naar voorkeur).
Hij wil graag dat jij vaker zin hebt. Maar een ding is duidelijk: van gedwongen seks krijg je een weerzin van seks en het kost (soms veel) tijd om daar overheen te komen! hij zal aan het werk moeten, lieve dingen voor je doen, jou zachtjes en vriendelijk verleiden zodat je weer zin krijgt.

Wat jullie hobbies betreft zou ik zeggen: gun elkaar je hobby, maar spreek wel af hoeveel tijd die mag kosten. Er moet tijd overblijven voor gezin en elkaar. Elk 1 avond per week weg terwijl de ander bij de kinderen blijft? Desnoods elk 2 avonden, maar meer wordt problematisch, dan komt jullie sociaal leven in de knel. Probeer dat onderling helder te krijgen.

Verder is het hoog tijd voor therapie. Jullie relatie klinkt niet gelijkwaardig (meer).

Denk nog eens goed na

en zet op papier wat het voor jou betekent om gescheiden te zijn. Je zult nog steeds met je man te maken hebben, want jullie hebben nu eenmaal samen kinderen. Het huis zal waarschijnlijk moeten worden verkocht. Jullie moeten de kinderen 'delen', dwz dat jullie allebei nog maar de helft van de tijd met de kinderen samen zullen zijn. Je staat overal alleen voor. En bekijk je financiële situatie. Wat heb je zelf aan inkomen? En op hoeveel inkomen kun je rekenen als jullie gescheiden zijn?

Ik krijg het gevoel dat je dat niet overziet. Als je dat alles op een rijtje hebt, en je vind nog steeds dat die situatie beter is, dan moet je doorzetten. Zoals Ff zo al zei, scheiden kan ook als hij niet wil. Alleen wordt het dan lastig om het in goede harmonie af te wikkelen. Zou je er een vechtscheiding voor over hebben?

Als je dit alles voor jezelf helder hebt, blijft natuurlijk nog over dat ook je man kan veranderen. Ik zit zelf middenin dat proces, dus ik weet waar ik het over heb. Dus geef hem wel een eerlijke kans. Zet op een rij wat jij van hem nodig hebt. En dus niet alleen een mededeling dat je zo niet verder wil. Daar kan hij namelijk niks mee. Een brief of mail lijkt mij heel goed. Probeer daarin wel kort en bondig te zijn, mannen zijn snel de draad kwijt. En probeer te schrijven vanuit de ik-boodschap. Dus: Ik vind het heel naar als jij... Ik voel me ... als jij.... Niet beschuldigend, maar open en vragend, en uitleggend wat zijn gedrag met JOU doet. En hoe je het graag anders wilt zien.

Sterkte!

Angst

een goed raadgever, maar een slechte leider.

Kijk goed waar je bang voor bent en probeer de situatie zo te krijgen dat jij voor je eigen veiligheid hebt gezorgd

In dat geval

plan je het moment best heel zorgvuldig. Zorg dat de kinderen op een veilige plek zijn en zorg dat er iemand letterlijk onder handbereik is.
Dus sein buren of familie of een goede vriend(in) in en zorg dat die op speeddial staan.
Zorg dat je een koffer klaar hebt staan en een plek om naartoe te gaan. Vraag een voorlopige voorziening aan om ervoor te zorgen dat je man het huis uit moet. Maar ik denk dat het weinig realistisch is om te denken dat hij uit zichzelf na je boodschap vertrekt. Zorg dat je voldoende financiële reserve hebt (dus dat je man de bankrekening niet kan blokkeren of leegtrekken of zo) en zorg ervoor dat je woonruimte krijgt. Dus schrijf je nu al in bij de woningbouwvereniging en dergelijke.
Op internet staan genoeg afvinklijstjes over wat je moet regelen in geval van een scheiding. Je veiligheid en die van de kinderen staat nu bovenaan.

Ik kan zelf niet goed uit je berichten halen waarom je precies bang van hem bent, ik lees alleen iets over dat hij vindt dat je egoïstisch bent. Maar ik ben er natuurlijk niet bij geweest...

Je gaat nog moeilijke tijden tegemoet, ik wens je het allerbeste.

Klinkt inderdaad niet prettig

Heb je enig idee waar dit gedrag vandaan komt, had hij dit altijd al, of is het iets nieuws? Niet dat je er nog veel mee opschiet natuurlijk, maar ik vraag me af of hij al zo was toen je verliefd op hem werd of dat dat pas later is gekomen.

Anyway, mijn adviezen uit mijn vorige reactie blijven daarmee staan. Garandeer je eigen veiligheid en die van de kinderen.
Je kunt het nog radicaler aanpakken en in het geheim alles regelen, onderdak voor jou en de kinderen, voorlopige voorziening aanvragen, familie en vrienden inseinen en misschien zelfs al een melding van bedreiging doen bij de politie. Daar zullen ze nog niks mee kunnen doen, maar dan is wel bij ze bekend dat hij potentieel gevaarlijk is en zullen dan bij een melding van huiselijk geweld wel sneller in actie komen. En als je dat allemaal rond hebt vertrek je en je legt een brief neer of je belt.

Echtscheiding aanvragen

TO, als je bang bent dat je man, na jouw bericht dat je nu ECHT Wilt scheiden, al jullie geld gaat opmaken (of las verdwijnen zodat jij er niet meer bij kan), dan kan je beter niet alleen een voorlopige voorziening aanvragen, maar OOK meteen de officiële echtscheidingsaanvraag bij de rechter indienen. Dan wordt financieel nl alles bevroren, in de zin van, dat dat het moment wordt waarop gemeten wordt wat jullie hebben en moeten verdelen, op het moment van indiening van de echtscheidingsaanvraag. Dit is mn van belang als jullie in gemeenschap van goederen getrouwd zijn.

buiten Nederland

ik zou voorzichtig zijn met tips die juridisch van aard zijn, want dit gaat vast niet over Nederland.==

Klopt dat, TO?

Helena, waarom verbaast je dat zo?

Er zijn zat situaties waarin partners het niet samen eens zijn over uit elkaar gaan. Of dacht je serieus dat alle scheidingen altijd in volledige harmonie verliepen, en dat partners het altijd met elkaar eens zijn dat scheiden de beste oplossing is voor de problemen? Overigens kan een man dat natuurlijk ook he, een voorlopige voorziening aanvragen.

Natuurlijk geeft een rechter niet zomaar een voorlopige voorziening af waarbij een van de partners dient te vertrekken. Maar als de situatie bedreigend is gebeurt dat wel vaker ja. Daarom raad ik TO ook aan toch al melding te doen bij de politie van de bedreigingen die haar man uit. Als er niet al een dossier ligt zal een rechter niet tot zo'n voorlopige voorziening besluiten.

Zeker als TO inderdaad niet in NL woont zou ik als ik haar was mijn licht opsteken bij een echtscheidingsadvocaat of zo. Dat lijkt me sowieso handig, om uit te zoeken hoe je er juridisch gezien voor staat.

Wapens

Zijn die wapens legaal? Zo niet, dan heb je nog de mogelijkheid de politie om hulp daarbij te vragen. Je kunt daar ook gewoon eens gaan praten over wat je opties in dit geval zijn.

Maantje Mama

Je noemt hem een superpapa, maar je schreef eerder: "

Hij heeft me al verschillende keren gezegd dat hij niet wil scheiden en als ik doorzet dat hij er alles zal aan doen om mijn kapot te krijgen.
Hij zou niet rusten vooraleer ik een hoopke miserie ben want hij is van het principe dat als ik zijn leven kapot maak, dat het mijne dan ook maar kapot moet.

Hij is ook een liefhebber van allerhande messen en zwaarder, heeft een pistool en geweer en hij doet aan gevechtsport waarbij de trainer hem af en toe moet temperen omdat hij 'een killerblik' in zijn ogen heeft.
Daar ben ik dus bang voor...."

Dat is toch niet echt het beeld dat bij een superpapa past.

Veiliger?

Je schrijft: Het klopt inderdaad dat ik niet in Nederland woon. Ik vond dit veiliger.

Ik snap het niet. Wat vond je veiliger?

En heeft je man de nationaliteit van het land waar je woont?

En wil jij ook in het land waar jullie nu blijven wonen, blijven wonen als je uit elkaar gaat?

juridisch

Als ik jou was zou ik toch wel wat juridisch advies inwinnen (evt. via internet, je hoeft niet meteen een dure advocaat te betalen als dat niet nodig is) voor je stappen onderneemt. Dan weet je nl. welke stappen welke - misschien blijvende - gevolgen hebben voor jullie relatie, jouw positie.

Even als voorbeeld:
In Nederland kan het nl. heel onhandig zijn als je wilt scheiden als je alleen uit huis vertrekt en ergens tijdelijk gaat wonen (huurwoning), terwijl je man en kinderen in het huis blijven. Dat kan onhandig zijn als je eigenlijk terug wilt in jullie huis met de kinderen. Want als je een tijdje (1, 2, 3 maanden) alleen in die huurwoning (of kamer?) hebt gezeten, kan gezegd worden dat de man voor de kinderen zorgt en kan de rechter oordelen dat het beter is dat het blijft zoals het is. Dus jij alleen, kinderen bij vader in het oude huis. Goed om dat van tevoren te weten en dus zo'n tijdelijke situatie anders in te kleden/korter te laten duren.

In het land waar jij zit kan dat weer anders zijn, ook misschien m.b.t. de situatie waar jij in verkeert. Kan best handig zijn te weten welke stappen juridisch gezien wel en niet handig zijn. Juist omdat hij dreigt met jou kapot maken. Dan KAN (hoeft niet!) hij van alles tegen je doen en kan het juridische van belang worden.

Maantje Mama

Iemand die zijn of haar partner zo behandelt geeft een heel slecht voorbeeld aan zijn of haar kinderen.

Het gebruik van middelen.
Het verzamelen en gebruiken van wapens waarbij zijn trainer hem moet kalmeren wegens een "killer blik".
Iemand ernstig onder druk zetten om seks te hebben.
Je partner ernstig bang maken.

Zo iemand kan ik geen superpapa (of -mama, als het een vrouw is) noemen, ook al doet hij lief tegen de kinderen.

Maar het is een bekend verschijnsel dat partners van dit soort mensen toch weer de neiging hebben alles goed te praten en excuses te zoeken. Dat bedoel ik niet sarcastisch, maar heel serieus.

browser history

Denk om het iedere keer wissen van je browser history en niet opslaan van het password in de browsercache.
Als hij zo paranoia is, kun je beter voorzichtig zijn.

Maantje Mama

Lees nou mijn lijstje eens van daarstraks.

En dan ook wat je net schrijft er achteraan: "Ik vond het veiliger omdat ik weet dat hij me screent en in de gaten houdt.
Op buitenlandse sites gaat hij minder snel zoeken. Moest hij lezen dat ik informatie inwin bij volslagen vreemden, mag ik onmiddellijk een lijkwagen bellen."

Nog steeds een superpapa?

Weet je omgeving hiervan? Vrienden, familie? Je kunt wel wat steun gebruiken, denk ik.

Angst

Goh Maantje, hoewel ik wel het e.e.a. herken van gedrag van je man en jouw angst ervoor, is het bij jou echt nog een graad erger.

Nu schrijf je weer "Ik vond het veiliger omdat ik weet dat hij me screent en in de gaten houdt." Pfff, het wordt echt steeds erger. Laat me zo zeggen, ik snap jouw schrik/angst. Of die angst trouwens terecht is of niet(?). Heeft hij ooit fysiek geweld tegen jou gebruikt?

"ik heb inderdaad op internet al een en ander opgezocht op juridisch gebied. Het kan allemaal, maar het zou een vervelend slopende en dure rechtszaak worden. Ik zou dat toch liever vermijden,"

Natuurlijk wil je dat liever vermijden! Dat wil iedereen.

De vraag is: neem je de gok (want dat is het denk ik) om het hem rustig te vertellen en daarna te vertrekken (zie tips daarover wat je hem dan zo kort mogelijk - als feit niet als vraag! - vertelt?

Of durf je het echt niet aan, omdat hij kan exploderen en moet je echt dingen voorbereiden en bij wijze van spreken vertrekken (zoveel mogelijk dingen al verhuizen) en het hem dan pas vertellen?

Positief (dus in zijn voordeel) is, dat hij rustig reageerde op dat spiraaltje niet verwijderen.

Als hij rustig is, lijkt hij voor rede vatbaar. Klopt dat? Of kan hij ook dan weer zo omslaan?

Angst - vertellen?

Heb je hem eigenlijk ooit gezegd dat je soms / vaak bang voor hem bent?

Hoe reageerde hij daarop?

Je zou misschien, als je het aandurft en hij rustig is, hem kunnen zeggen dat je niet gelukkig bent zoals het nu gaat. Dat je soms/vaak bang voor hem bent. Dat je dat niet meer wilt. Wat hij daarvan vindt? Wat jullie daar samen aan kunnen doen, zodat jij niet meer bang voor hem bent?

Durf je zo'n gesprek met hem aan?

Wel heel duidelijk zijn, dat je het echt niet zo meer wilt. En dat je niet meer bang wilt zijn voor je eigen man.

Ik heb het mijn man ook wel eens gezegd en daar schrok hij toch wel van. Was er eigenlijk verbaasd over, waarschijnlijk omdat hij van zichzelf weet dat hij het niet slecht bedoelt (hij handelt zelf volgens mij vnl. uit angst), dus daarom niet begrijpt dat ik bang kan zijn als hij verbaal geweld gebruikt.