Mijn man wil scheiden... ik niet!

Eigenwaarde

"Hij is altijd al zo egoistisch geweest alles eerst voor zichzelf, en ook altijd bevliegende ideeen. Tja ik ben daar de fout ingegaan omdat hij \'alles\'van mij krijgt, ik doe alles voor hem ik leef voor hem, mijn kinderen mijn familie e vrienden en daarna misschien voor mezelf."

Kijk, en hier liggt het probleem: Je geeft meer dan je ooit terug zal krijgen van hem.
Inplaats van om je huwelijk te vechten, vecht nu ff voor jezelfst, voor je eigenwaarde.

Mijn 1ste huwelijk was ook zo - ik deed alles voor hem, maar niks kwam terug.
Toen het over was, was ik opgelucht. Hij was verliefd, ook op een collega (opmerkelijk, gezien hij maar 18 maanden van zijn leven gewerkt heeft).

Ik ben door de scheiding alleen maar beter geworden, hij niet.
Zoals je je man beschrijft, zal hij binnen 6 maanden weer bij je aankomen.
Laat hem nu vertrekken, en maak iets van je eigen leven. Je zal er geen spijt van hebben.

Herkenning

Tja mijn man werkte daar ook pas 11 maanden.... zij is totaal anders als mij en heeft dezelfde interesses al mijn man. ideaal nu voor hem toch....
Bedankt eigenwaarde!!!

Een jaar geleden

zat ik in een enigszins vergelijkbare situatie (kort draadje in het Alleenstaand ouderschap archief). Ik kan inmiddels in alle eerlijkheid zeggen: het wordt beter!Ook ik werd totaal overvallen door de mededeling dat meneer verliefd was op een ander, en hij is dezelfde dag naar haar vertrokken en nooit meer teruggekomen.
Als hij echt niet met je verder wil, heb je geen keus dan dat te accepteren. Het is niet leuk, vreselijk oneerlijk en jouw leven ligt in puin. Maar je zult verder moeten. Kies voor jezelf, bouw je eigen leven op en wees trots op jezelf dat je dat kunt!
Heel veel sterkte, het is een rottijd, dat weet ik....

Dingen voor jezelf doen

Hej

kijk hoe je jezelf kunt versterken. Ik heb dezelfde boodschap moeten verwerken (na 12 jr relatie en 10 jr samenwonen, 2 kinderen).
Wat me heeft geholpen, kort gezegd, is ten eerste dat de relatietherapeut me min of meer heeft gedwongen om te zeggen dat ik er OOK klaar mee was (zie jouw eigen tekst: je verstand zegt JA -en... je hebt écht beter verdiend dan een kerel die met je jojoot, je kinderen worden daar de dupe van omdat jij eraan kapot gaat.)
En ten tweede om leuke dingen te gaan doen, aansluiting te zoeken bij vrienden met kinderen. Ben in de zomer een week op pad geweest met mijn 2, bij familie die een beetje bij konden springen nu en dan. Driedubbel goed: familie blij dat ze de kinderen zo lang konden zien, ik blij dat ik welkom was en even af en toe niet hoefde te 'moederen', kinderen blij omdat ze werden vertroeteld en lekker weg waren uit een rotsituatie.

Ga volgende week voor het eerst naar 'mijn' therapeut. Ben benieuwd. Wel heel blij mee om een steuntje te hebben, iemand om wéér dat stomme verhaal tegen te vertellen. Iemand die me helpt om kaf van koren te scheiden, te helpen kiezen welke dingen ik aan moet gaan met mijn ex en welke niet, gewoon even stoom afblazen (na 3 mnd is mijn familie wel klaar met mn verhaal, ook vrienden willen op 'hoe gaat het' het liefst 'naar omstandigheden wel' horen. En geef ze eens ongelijk. Het is ONZE strijd. Vrienden zijn na een tijdje om léuke dingen mee te doen, dan is er daarna wel weer tijd voor een schouder).

sterkte en veel liefs, laat je niet gekmaken. Bepaal wat erin zit voor jou en gá ervoor. Ik moet zeggen dat ik me erg verheug op een eigen huisje, en van de spulletjes die me door familie en vrienden en (ex-, ben net mn baan kwijt) collega's worden toegestopt.

Je komt er wel

Hoi LB,

ook ik heb in het zelfde schuiten gezeten. Inmiddels ben ik acht jaar verder. Mijn man ging weg op 2 december dus moest helemaal alleen de feestdagen door met 2 kids... grrrr.

Boos ben ik ook niet geweest, althans niet in het begin. Je hoopt dat het een bevlieging is. dat de druk van het gezin misschien te groot is? Is hij overspannen? Als het nieuwtje eraf is komt hij wel terug.
Tja en toen uiteindelijk bij mij duidelijk werd dat het niet meer zou veranderen toen kwam pas het gevoel van verraad en teleurstelling. echt boos (zoals sommige het noemen) ben ik nooit geweest. Volgens mij had het geen nut.

Uiteindelijk ben er ik er wel achter gekomen dat een echtscheiding veel lijkt op het overlijden van een partner (heb helaas beide ervaringen) het proces is eigenlijk niet anders behalve dat de partner er bewust voor kiest om je te verlaten terwijl dit bij overlijden toch anders is.

Ik zou zeggen zoek de kracht bij jezelf. Geniet van de dingen van alle dag. Je hebt misschien nu nog niet het gevoel dat je alles aan kunt maar elke dag word je sterker. Elke dag groei je weer een stukje. Uiteindelijk zul je zien. Je komt er sterker uit. Je kunt nu bewust kiezen voor JEZELF en kids.
Jij bepaald de uitgaven. Jij bepaald hoe het leven verder gaat. en Jij kunt nu bewust voor jezelf kiezen.

Ik wens je veel sterkte in de tijd die nog gaat komen.
groeten Irene

Je hebt gelijk

Ik kan niet boos worden op hem, nooit....
ja we vulde elkaar altijd goed aan. hij wst waar hij op vakantie wilde en ik wilde op vakantie maar he maakt me niet uit waarheen!
Echt, ik zal hem zelfs missen maar alleen omdat ik nu mezelf MOET gaan ZOEKEN!

Boos, maar niet als ik bij hem sta.

nu heeft hij een week de sleutel van zijn nieuwe woning.
Mar nu "logeerd" hij weer bij ons omdat de kinderen geopereerd zijn. en ook rust moeten hebben en binnen moeten blijven. Hij leeft al met onze vriendschap en het regelen van de scheiding gaat tussen het verhuizen door, misschien. Tenminste zoals hij zegt eerst verhuizen de rest komt wel... we hebben het gehad over hoe we het gaan aanpakken.... hij wil zelfs nog 5 dec. samen vieren en 1e kerstdag.... Huh..... snappen jullie het wel??? Iemand zei hij komt alleen voor de lusten en wil geen lasten daarom gaat hij op zichzelf voor die rust en vrijheid.... Euhh zo voelt het wel.... zelfs de sex vond ik goed tot vorige week zondag.... MOET ik verstandelijk echt mee stoppen. Maar MIJN lusten willen wel. Maar weet dat het eigenlijk niet kan. Hij is een week thuis, maandag gaat hij weer, hoe lang moet ik dit volhouden. Werd ik maar boos... Ik kan het goed verwoorden maar niet als ik tegenover hem sta, dan doe ik precies het tegenovergestelde....
Wie heeft tips....

Tips!?

Inderdaad het van samen één zijn naar het alleen MOETEN is zo verschikkelijk moeilijk.

Je vraagt tips maar je moet bij jezelf gaan voelen wat goed voelt. Jij voelt nog het samenzijn het plannen van vakantie, het genieten van zijn aanwezigheid, naar domweg samen door het leven gaan. Hij is bezig met zijn nieuwe liefde met het opbouwen met zijn leven met haar.

Hij voelt vriendschap en is niet bezig met de rouwverwerking waarin jij nu zit. Je kunt letterlijk niet meer door één deur. Hij heeft een andere "deur"/weg gekozen. Je moet het een plek gaan geven en dat heeft tijd nodig. Doe tot die tijd wat goed voelt maar blijf je bewust dat hij er anders tegen aankijkt. Hij begint een nieuw en spannend avontuur; door hem zelf gekozen.

Jij wordt gedwongen een nieuwe weg in te slaan. Je leven anders in te gaan richten samen met je kinderen.

Maak nog geen afspraken over sinterklaas en kerst. Misschien ken je wel iemand die het ook alleen doet en kun je je daaraan koppelen. Ikzelf geniet altijd van mijn kids en maak er een heel feest van. Chocolademelk en de liedjes hard op. etc etc..

Je moet voor jezelf een nieuwe routine vinden. een nieuwe start . Jullie gezamelijke huis wordt jouw huis.

Toen mijn ex in mijn huis kwam was hij verbaasd dat ik de boel had omgegooid etc. Nou het is mijn huis dus ik maak het ook mijn huis. Ik hoef met niemand te overleggen (kids zou altijd wel te porren voor wat verandering) Stukje bij beetje wordt het van jou.

Mijn ex heeft ooit bij mij op de bank gezeten en vroeg doodleuk ;"hebben we nog cola". Nou ik gaf netjes antwoord met "WE hebben geen cola. IK heb wel cola maar die is voor de visite en daar schaar ik jou niet onder". Toen werden de rollen wat duidelijker.

Mijn tip is dus zoek naar jezelf. Je zult wel moeten.Jij bent de belangrijkste. Het draait nu om wat jij wilt... Geniet van je pas verworven vrijheid, ookal wou je die niet maar, het is je wel in de schoot geworpen. Wees gelukkig met jezelf en je kids; uiteindelijk is dat je grootste rijkdom.

Luister dus naar jezelf!!!!!!!
en laat je niks opleggen door hem of andere om je heen.

Trouwens het is logisch dat je niet tegen hem boos kunt zijn en je boosheid niet kunt uiten. Je hoopt dat hij terugkomt. Dat hij met hangende pootjes komt bekennen dat hij de grootste fout heeft gemaakt en jullie terug wil. Dat hij het gezamelijke leven ook weer op wil pakken.

Je hebt waarschijnlijk een angst dat als je boos op hem bent hij niet meer terugkomt. Het is dan makkelijker om tegen andere over het onrecht (dat hij weggaat) te praten dan met hemzelf. Doe gewoon wat goed voelt. Je moet jezelf niet verplichten om boos op hem te zijn terwijl je het niet kunt en voelt.

Tjonge het is al wel een heel verhaal. Ik hoop dat het je iets helpt.

sterkte !!! Irene