Mijn neemt steeds de kinderen mee, vanwege hobby
Hallo,
Ik weet niet zo goed waar ik dit moet posten.
Het is niet echt een relatei probleem maar toch wel.
Mijn man heeft een hobby, die erg uit de hand is gelopen. Namelijk een zeilboot Ik ben zijn hobby eigenlijk meer dan zat en heb ik geen zin om telkens maar weer mijn weekenden en vakantie op te offeren aan de boot. Geen probleem zou je zeggen maar hij neemt de kinderen gewoon mee. Vandaag ook weer. Ik zit hier al de hele dag thuis zonder mijn kinderen. Morgen moet ik weer gaan werken en ik heb mijn zoon bijna niet gezien omdat hij gisteren ook al met papa weg was.
Dit is niet de eerste keer dat hij ze gewoon meeneemt. Ik heb al vaker een keer een hele dag of zelfs een dag met nacht alleen thuis gezeten omdat hij weer zo nodig moest.
Feit is dat de kinderen dit keer uit hun eigen zeiden dat ze mee wilde.. Ik heb nog diverse keren aangedrgen om dat iets anders te gaan doen met ze vieren maar daar wilde mijn man niets van weten. Hij vindt dat hij er recht op heeft om met ze naar de boot te gaan. Dat ik dan alleen ben vind hij geen probleem.
Wat kan ik hier nou tegen doen?
Kids weg
Jij kunt er niets tegen doen,jullie kunnen wel samen hierover praten en tot een compromis komen.
Het lijkt me toch niet zo moeilijk om het daar gewoon over te hebben? Hij heeft inderdaad recht om zijn kinderen mee te nemen, zeker als de kinderen ook graag meegaan, maar jij hebt net zoveel recht om met de kinderen tijd door te brengen in het weekend, EN met je man niet te vergeten!
Tijd voor een goed gesprek, zonder verwijten over en weer, met het doel het voor iedereen weer leuk te krijgen.
Mooi weer hobby
Zeilen lijkt mij vooral een mooi weer hobby. Of gaat hij ook de deur uit als het regent?
Waar was jij toen de zeilboot aangeschaft werd?
Als je een eigen boot hebt, wil je er zo vaak mogelijk gebruik van maken. Jij vindt van niet?
Ben jij niet de enige die het als probleem ziet? De rest lijkt het leuk te vinden?
Wat wil jij doen in het weekend?
Help, mijn man heeft een hobby
Best leuk hoor, zeilen. Leuk ook voor je kinderen om een hobby te delen met hun vader. Ik ken een gezin waar moeder en zoons fanatiek bezig zijn met voetbal. De hele zaterdag gaat op aan voetbalgedoe, en ook doordeweeks zorgt het voor hectische avonden doordat de zoons op verschillende dagen trainen. Ik geloof dat zij als afspraak hebben dat ze een keer per maand samen iets gaan doen op zondag. De jongens zijn ook al 12 en 15, dus worden toch al uithuiziger. De vader vermaakt zich ook prima. Als vrouw en kids op zaterdag naar het voetballen zijn (zij is trainer), doet hij boodschappen en de was. Ik vind het zo lekker roldoorbrekend, echt leuk. Gelukkig zeuren mannen niet zo 
Zoals Kaaskopje al zegt, is zeilen een mooi weer hobby. Ik zou dus lekker van de rust in huis genieten, en eens in de zoveel tijd een gezamenlijke dag eisen. Of je geeft je op voor Help, mijn man heeft een hobby.
Zuur
Eerlijk gezegd vind ik dit een nogal zuur berichtje. Je man en kinderen zijn lekker samen buiten bezig. Jij kiest ervoor om niet mee te gaan en nu zit je thuis te pruilen omdat je man lekker met de kinderen bezig is en jij alleen thuis zit. Waarom ga je niet gezellig mee en maak je zin. Dit zijn voor je kinderen waardevolle momenten, dit zijn de dingen die zij later van hun jeugd zullen herinneren en die hen vormen. Waarom geef je er de voorkeur aan om niet mee te doen en wel te mopperen?
Mijn kinderen doen allemaal een teamsport, ik heb helemaal niets met teamsport. Ik ben wel vrijwilliger in de club en besteed zeker 1 dag in het weekend eraan en soms ook het hele weekend. Ik heb niets met de sport maar wel wat met mijn kinderen namelijk. Dit is belangrijk voor hen, daarom maak ik zin en zorg dat het gezellig is.
Leuk toch?
Ze zijn lekker buiten, ze zijn met elkaar. Tja, jij houdt kennelijk niet van zeilen. Maar als ze de hele dag gingen voetballen, inclusief de derde helft, was je dan wel happy?
Of als je man steeds vertrok zonder de kinderen?
Ik zou lekker genieten van je rust en gaan doen waar je zelf aardigheid in hebt. Je ziet de kinderen toch de hele week?
En in de winter wordt er niet gezeild, dus dan kun je weer van alles met zijn allen doen.
Hmmm
Ik zou gaan voor de gulden middenweg, en afentoe meegaan. Ik vind het heel waardevol voor de kinderen dat ze zoveel tijd doorbrengen met hun vader.
Serieus?
Is deze vraag een grap ? Fijn toch dat je man zijn kinderen zo betrekt in z'n hobby en hen er mee van laat genieten! Ik zie echt het probleem niet, Jij kan dan toch meegaan of genieten van je eigen hobby...??
Nou
met het nederlandse weer, lijkt het me dat je ze zeker een half jaar lang wel ergens anders mee naar toe kunt lokken. Ik zou dus zoeken naar iets leuks om met de kinderen te doen in het weekend. En deze tijd lekker gebruiken om zelf leuke dingen te doen.
Niet zo heel erg toch?
Ik zou denk ik pas balen als mijn man een hobby zou nemen waar hij de kinderen niet bij kan gebruiken, bijvoorbeeld vissen of golfen.
En ik zou van de (tijdelijke) rust genieten.
Misschien helpt het je om je probleem wat te relativeren.
Wat is het eigenlijk voor zeilboot?
Is het een klein bootje? Kun je er op eten en slapen? Heb je er een plaatje van?
Ahum anna3. beetje fout voorbeelden...
'Ik zou denk ik pas balen als mijn man een hobby zou nemen waar hij de kinderen niet bij kan gebruiken, bijvoorbeeld vissen of golfen.'
Onze overbuurman is net terug van een heel weekend vissen...samen met zijn broer. Ze hadden allebei een zoon mee...eentje van 10 en eentje van 6. En een lol dat ze gehad hebben!
En mijn eigen ega is van 8 uur vanochtend tot 6 uur vanavond wezen golfen met onze 2 jongens van 14 een 11. Op een baan ver weg. Ondertussen ben ik met dochter van 9 en overbuurmeisje naar onze eigen golfbaan geweest, waar 'vriendinnetjesdag' was. En een lol dat ze gehad hebben! (en ik ook. Heb 2 uur met de dames staan putten, chippen en afslaan in het zonnetje)
Ingrid (tja, je staat er versteld van wat je allemaal met kinderen samen kunt doen. Volgens mij is golf nou echt een fantastisch voorbeeld van een sport die perfect in gezinsverband kan...)
Ik snap het toch wel
Een dagje weg met papa is natuurlijk prima. Maar Papa is nu beide dagen in één weekend weg met kids.
Als je doordeweeks werkt en kinderen naar school gaan, wil je in het weekend je kinderen toch wel zien, m.u.v. speciale weekenden zoals kamp of zo.
Ik zou het een goede regeling vinden als Papa kinderen maiximaal één dag in het weekend meeneemt zodat er ook tijd overblijft voor andere gezinsactiviteiten.
Aanvulling (te snel gedrukt)
Zelf heb ik flexibel werk en ik zou mijn werk dan deels verplaatsen naar de dag dat man en kinderen weg zijn. Of juist met een vriendin afspreken, hoewel dat lastig is in het weekend.
Man moet dan wel van tevoren aangeven wanneer de gezinszeildag gaat vallen.
En inderdaad, soms toch meegaan.
Ik zie het anders
Iedereen gaat hier vooral in op de kinderen, maar hoe zit het met de relatie tussen de partners? Wat is het verhaal? Is dat zeilen iets van na het huwelijk, zat het er altijd al in?
Het is sowieso een luxe-probleem, maar ik vraag me dus af hoe dit ooit ontstaan is. Ik zou Beukman toch wel willen zien in het weekend. Beukkinderen ook, graag natuurlijk, maar ik snap dus niet hoe het tussen KW en echtgenoot zit.
Daar zou ik ook geen zin in hebben
ik wil het weekend met zijn vieren doorbrengen. Ik zou er een harde afspraak over maken, bijvoorbeeld de ene weekenddag boot, de andere met zijn vieren.
Oh ok
ik lees het al. Hij vindt dat hij recht heeft om naar zijn boot te gaan. En hij vindt het niet erg dat jij alleen bent.
ok, dan is het duidelijk.
Het is niet leuk als er geen overleg is...
als de ander eenzijdig besluiten neemt en de ander alleen maar mededelingen te horen krijgt. Ik denk dat dat is wat hier speelt. Toch kids weg?
Heb helaas geen advies, behalve proberen harde afspraken te maken van wanneer hij wel weg kan wat jou betreft, ipv er alleen op hameren dat hij niet weg mag.
Ontspanning
Misschien is het voor die man de ultieme ontspanning naast zijn baan?
Kidsweg, vertel eens verder?
Ook boot
Mijn man heeft ook een zeilboot en ik vind het verschrikkelijk. Houd niet van boten en water en al helemaal niet als zo'n ding scheef gaat (wat wel gebruikelijk is bij zeilen). MIjn kinderen zijn denk ik ouder dan de jouwe en die vinden er ook niks aan. Mijn man gaat echter niet alleen, die staat er min of meer op dat wij mee gaan en is dan nog geirriteerd dat wij allemaal chagerijnig op die boot zitten en dat ik de hele tijd op mijn horloge kijk of ik al met goed fatsoen kan vragen of we weer eens terug gaan. Ik probeer altijd zeilmaatjes te vinden hahaha: "joh houd je van zeilen? Goh je mag best een keer mee hoor"
Tja yura
hij kan toch moeilijk verwachten dat jullie elke keer jullie best doen om het wel leuk te vinden. Ik zou echt wel mijn best doen eens per maand ofzo maar vaker ga ik dan echt niet mee en zeilmaatjes moet hij dan maar lekker zelf zoeken.
Sjonge hee
ik hoor hier over papa wil dat, mama wil dat.... gun je die kinderen het niet dat ze lekker bezig zijn met iets wat ze leuk vinden?
Vermaak jezelf en geniet van je rust. Lees een boek, ga vrijwilligerswerk doen. Have a live!
Ik begrijp het ook niet zo.
Je ziet de kinderen bij het ontbijt, bij het avondeten (of niet) je kan ze naar bed brengen. Heerlijk toch, tijd voor jezelf? Of zit daar het probleem? Dat je je dan verveelt? Als dat zo is dan is dat toch echt jouw probleem, kinderen zijn er niet om jou te vermaken. Dat geldt ook voor je man natuurlijk en daarom vind ik dat moet gelden: wat de kids leuk vinden mogen ze voor kiezen in hun vrije tijd.
MR
Nou
een keertje alleen vind ik heerlijk! Zou ik best vaker willen zelfs
Maar als man elk weekend de kinderen meeneemt naar iets waar ik geen 'bal an vind' en het dan ook nog eens niet 'boeit' dat ik dat vervelend vind en ook wel eens iets leuks met zn allen wil doen, dan hadden wij zeker een relatieprobleem!
Kom op zeg, in een relatie zit je met zn allen. Dat is geven EN nemen. Dan doe je ook eens iets voor een ander. En de enige die ik iets voor een ander zie doen hier is 'kids weg' En man weigert.
Ik zou hier toch eens een serieus gesprek over aangaan. Misschien ziet hij de ernst van jouw probleem niet, en denkt hij ook wel jou een plezier te doen door voor 'rust' te zorgen.
Het valt mij wel op
dat je het hebt over 'mijn' kinderen. Ik zie het hele weekend 'mijn' kinderen niet. Het zijn ook zíjn kinderen, lijkt mij. En hij gaat er lekker wat mee doen. Overigens heeft Cobi hartstikke gelijk en de rest ongelijk: een boot heb je elke dag en is dermate arbeidsintensief en kostbaar dat je wel móet en zeilen is zeker geen mooiweer-hobby. Als het maar niet te hard waait met kleine kinderen, maar in grote delen van NL kun je tot windkracht 6 eindeloos tekeer gaan met je zeilboot.
Tirza
Tirza
dat is slakken op zout leggen. Als ik over mijn kinderen praat, zeg ik ook altijd MIJN kinderen en daar bedoel ik helemaal niet mee dat ze exclusief van mij zijn. Zo praat ik gewoon. Ik word zelf altijd kriegel van stellen die het hebben over ' wij' en ' onze'.
En verder: Cobi 'heeft niet gelijk' maar je vindt dat cobi gelijk heeft. Althans dat vind ik 
Ik weet niet wat ik er van zou vinden. Tuurlijk is het hebben van een boot intensief, maar is dat een geldig excuus? Ik denk het niet. Een huwelijk / relatie lijkt me kostbaarder en intensiever en vergt meer investering.
Hardstikke leuk hoor als je man veel tijd door brengt met zijn kinderen, maar het moet niet ten koste gaan van het gezinsleven.
Slakken op zout?
Ik bedoel natuurlijk zout op slakken
Nou fianna
In die zin: ik dacht eerst dat ze gescheiden was, omdat ze iets schreef van: ik heb mijn zoon al het hele weekend niet gezien. De zin daarvoor had ze het over 'mijn kinderen' dus ik dacht in eerste instantie een fout gelopen weekend-afspraak over zoon. Toen raakte ik in de war en ging ik me afvragen waarom iemand het zo strak heeft over 'mijn' kinderen. Als haar man nou hier zou schrijven en hij zou zetten: ik mag mijn kinderen niet eens meenemen naar de boot - hoe zouden we dan reageren?
Tirza
In dat geval
zouden we hem toch adviseren zijn vrouw te vertellen dat ze nodig een eigen hobby moet gaan bedenken en haar te stimuleren te genieten van de tijd voor haarzelf? En dat ze blij mag wezen met een man die de moeite neemt om met zijn kinderen op stap te gaan? Die moet je tenslotte ook vaak met een zaklantaarn gaan zoeken.
Kom op zeg
stel dat twee mensen gescheiden zijn en dat de ene elk weekend de kinderen neemt, zelfs al is de afspraak dat de andere ouder ze ook X. keer mag zien. Dan begrijpt toch iedereen dat die ouder gaat steigeren. Wat maakt het dan uit dat de kinderen geweldige dingen doen met die ene ouder.
Natuurlijk is het leuk dat ze een actieve vader hebben en dat de kinderen van het zeilen genieten. Maar de moeder heeft toch gelijk dat ze ook wel eens iets als gezin wil doen wat zij ook leuk vindt. En dat ze boos is dat de vader zonder overleg de kinderen gewoon meeneemt.
Ik ben naar aanleiding van cobi's opmerking opeens ontzettend bl
dat ik die blijmoedige aanhaak-eigenschap wel bezit.
Want toen ook het 3e kind (na resp kind 1, man, en kind 2) spontaan riep dat ze ook op golf wilde heb ik ondanks mijn twijfels manmoedig een set clubs & een leskaart voor mezelf geregeld.
Voor de niet kenners...golf is minimaal zo tijdrovend als zeilen. En misschien nog wel verslavender.
Ik dank echt god op mijn blote knieeen dat ik het leuk bleek te vinden, want ik betwijfel of het me gelukt was de rest van het gezin in toom te houden qua golf-uren als ik was blijven tegenspartelen. Nu hebben we tot mijn verbazing een 'echte gezinshobby'. Maar ik weet zeker dat niet-aanhaken had geleid tot een hoop onplezierige discussies en steeds maar weer stiekem opschuivende grenzen thuis. Af en toe een dagje voor jezelf is heerlijk, maar om nou minimaal van april tot oktober je weekends in je uppie door te brengen..nee.
Kortom: ja, ik kan me kids-weg gevoelens wel een beetje voorstellen. Maar aan de andere kant weet ik ook niet in hoeverre ze echt haar best heeft gedaan om (al was het maar af en toe) toch een beetje aan te haken. De hakken al te diep in het zand zetten werkt ook niet, en (zie mijzelf) je weet niet of het toch nog leuk wordt als je er met een positieve mindset gewoon eens instapt (in die boot, zeg maar)
