Mijn partner houdt niet van kinderen
Hi allen,
Sinds een jaar heb ik nu een nieuwe vriend. Dit was mijn beste vriend voor ruim 3 jaar en sinds een jaar hebben wij nu een relatie.
Ik heb een dochter van 3. Mijn vriend houdt niet van kinderen en dat was allang duidelijk. Hij wilt dan ook zelf echt geen kinderen. Het is een grote verantwoordelijkheid en neemt veel tijd in beslag. Toch heeft hij de keuze gemaakt om met mij te gaan, want ik ben het waard en hij wilt het proberen.
Nu zijn we een jaar verder
Hij is wel het type dat voor heel veel dingen echt tijd nodig heeft door bindingsangst. Die tijd wil ik hem graag geven, maar hij komt soms met opmerkingen als ''als we ooit gaan samenwonen zou ik dat liever eerst samen willen en niet met een kind erbij'' ''het zou de relatie wel beïnvloeden als je dochter voltijd bij jou zou wonen (woont nu bij haar vader)''.
Hij zegt dat met tijd het allemaal wel komt.. Dat hopen we dan.
Mijn ex (niet de vader van mijn dochter, maar andere ex vriend) accepteerde mijn dochter meteen en er was verder geen issue. Bij mijn huidige vriend is dit even anders.
Moet ik hem de tijd geven om mijn dochter uiteindelijk te accepteren? Hoeveel tijd moet je iemand hiervoor geven. Ik vind het best moeilijk.
Als hij samen is met mij en me dochter gaat het erg goed, maar je merkt als mijn dochtertje even druk of vervelend is dat je het bij hem ziet opborrelen en hij zich irriteert.
Zal dit met tijd goedkomen? Is zijn best doen om alles te accepteren voldoende om de relatie voort te zetten? Hij is super trots op mij als moeder, maar vind het zelf lastig om te accepteren dat hij een plus papa wordt/is. Hij probeert het en doet ze best, maar is dit voldoende?
Moet ik hem de tijd gunnen?
Philou schreef op 02-06-2023 om 12:46:
[..]
Iemand iets verplichten terwijl hij het toen niet wilde en nog niet wil, heet dwang. Voor wie is dwang een recept voor geluk?
Ik vind het heel raar dat je weet wat je niet wilt én dan toch wilt samenwonen in een setting die je nog steeds niet wilt, terwijl je hart niet bijdraait in meer dan 1 jaar (of drie). Ik vind het ook raar dat je als moeder een relatie hebt waar je mee wilt gaan samenwonen én gelijk ook denkt aan kind fulltime bij jou weer laten wonen terwijl dat niet op zijn bucket list staat.
Ik snap dat je het liefst beide dingen wilt maar die gaan niet samen want 1 van de drie heeft het niet als droom. Neem dat serieus.
Ik denk dan ook niet dat hij wil samenwonen maar zij. Hij heeft gezegd als we ooit gaan samenwonen, dus ik veronderstel dat samenwonen met haar sowieso niet op z’n bucketlist staat.
Nick90 schreef op 02-06-2023 om 13:30:
[..]
Ik denk dan ook niet dat hij wil samenwonen maar zij. Hij heeft gezegd als we ooit gaan samenwonen, dus ik veronderstel dat samenwonen met haar sowieso niet op z’n bucketlist staat.
Dat zou kunnen, zo kan je kan je het ook lezen. Misschien kan TO daar iets over zeggen.
Ik heb een dochter van 3. Mijn vriend houdt niet van kinderen en dat was allang duidelijk. Hij wilt dan ook zelf echt geen kinderen. Het is een grote verantwoordelijkheid en neemt veel tijd in beslag. Toch heeft hij de keuze gemaakt om met mij te gaan, want ik ben het waard en hij wilt het proberen.
Speel jij ook nog een rol in het verhaal? Hoezo hij heeft de keuze gemaakt... Als duidelijk is dat hij kinderen niet leuk vindt, dan heeft het toch gewoon weinig kans van slagen met een kind van 3?
Een kind van 3 is nog heel wat jaren druk, vervelend en irritant voor iemand die kinderen niet leuk vindt. Ze gaat nu nog niet naar school,maar als ze dat wel gaat, krijg je de hele logistiek erbij van naar school gaan, schoolvakanties waar je aan gebonden bent, sportclubs, vriendjes, vriendinnetjes, etc.
En na de vader, en je ex is dit nu alweer minimaal de derde man in huis? En dan voor een driejarig kind... En dan te bedenken dat de derde nu nog in zijn oefentijd zit om te kijken of hij het wel vol houdt met een 3-jarig kind, terwijl hij nota bene vooraf aan heeft gegeven niks te hebben met kinderen...
Arm 3 jarig kind.
mmmh… sorry maar dit komt niet goed…
je weet dat hij niet van kinderen houdt en hij zegt dat ook, hij weet dat je een kind hebt… tja zo zie je dat het niet gaat werken toch!
nu leven jullie beide op ‘hoop’ en ja geweldig toch iemand die zegt: ik hou niet van kinderen maar jij bent de ‘moeite waard’ om te proberen…
Sorry maar het water kruipt waar het niet kruipen kan!
je zegt nu: maar hij wist toch dat ik een dochter heb? Ja en jij wist al langer dat hij niet van kinderen houdt.
heb het zelf meegemaakt, over een ander fundamenteel punt… beiden hopen dat je een compromis kan vinden en toch gelukkig kan worden. Het fundamenteel verschil bleef trekken… we werden allebei ongelukkiger en er kwam wrok… bleven trekken en sleuren aan iets die van het begin niet ging werken.
bespaar jezelf en je dochter veel pijn en stop met deze relatie. De pijn van nu is niets tegen de pijn en ellende en de stress die je hebt in de relatie
just saying…
