Moet je je verjaardag vieren?

Hier is geen 'gelijk'

Jij hebt gewoon een ander verjaardagsgevoel dan de rest.

Op dit moment voel je je totaal niet happy en heb je helemaal geen zin in verjaardagsgedoe. Logisch toch. Je bent niet de enige die niet met vreugde uitziet naar koffie, taart en borrelhapjes en allerlei koetjes en kalfjes rond de salontafel.

Misschien is het een idee op je geboortedag bij je moeder langs te gaan met een gebakje?

Ga met je gezin 's avonds ergens eten als verjaardagsviering. Tja, voor kinderen is het best jammer als hun moeder een hekel heeft aan een verjaardag. Voor kinderen is die dag dé dag van het jaar.

Sterkte ermee.

Ik hoop dat je het gauw weer de moeite waard vindt te vieren dat je er bent!!

Bromvlieg,

Hé wat een nare laatste zin. Je vult wel heel veel in.

Op een andere manier

Ik vier mijn verjaardag ook niet uitgebreid. De laatste keer (afgelopen maandag) heb ik ontbijt op bed gekregen van de kinderen, en leuke cadeautjes. 's avonds hebben we samen pannekoeken gebakken. Komend weekend komen mijn ouders en zus & zwager met hun kind op de koffie. 's morgens om 11.00 uur, tussen de middag mee-eten en om 14.00 uur weer klaar.
Over twee jaar heb ik zo'n 'kroonjaar'. Daar zie ik erg tegenop, vooral omdat dan van je verwacht wordt dat je er veel werk en een echt feestje van maakt. Oh, en ik heb van die collega's die het dan leuk vinden om in het hele gebouw posters op te hangen met '40!' en je foto erbij ;-(

Je goed recht

Het is je goed recht,geen verjaardag vieren.Ik ken wel mensen hoor,ook binnen mijn familie,die er soms gewoon geen zin in hebben en het niet vieren.Prima,even goede vrienden hoor.Ik vind beslist niet dat het hoort en dat je het moet doen voor anderen.Mijn man viert het ook niet echt,maar de kinderen en ik kopen wel wat voor hem,en zijn ouders komen even een bakkie doen.
Er is immers een nog een heel gebied tussen niet vieren en heel uitgebreid vieren!
Bastet

Bromvlieg

Nare laatste zin van Bromvlieg? Hoe dat dan? Tjee, ik vond het juist zo lief! En haar adviezen ook heel bruikbaar.

Ik sluit me dus aan bij Bromvlieg.

Zo zie je maar, iedereen leest het weer anders.

Ik doe het ook niet

en ook bij mij wordt er gezeurt. Jammer dan, het is MIJN verjaardag. Als zij een uitgebreidt feest willen dan doen ze dat maar mooi zelf.
Ik ga die dag met mijn dochter iets leuks doen. Zelfs de school weet dat ze als dat op een doorde weekse dag is dat ze dan niet komt.
En 's avonds gaan we lekker uit eten. Dit jaar mocht mijn Lief ook mee.

Een maand later is dochterlief jarig en dan vier ik het voor de familie wel een beetje mee met haar. Hoef ik maar 1x te rennen.

Jezelf zijn

Vieren dat ik er ben, doe ik graag. Op mijn manier.
Bromvlieg suggereert dat ik zwaar in de put zit, of in een existentiele crisis verblijf. Echt vrolijk ben ik niet, maar dat heeft fysieke redenen van hopelijk voorbijgaande aard. Maar depressief? Neu. Blijft de vraag, is je verjaardag er voor jezelf, of ben je die dag (naar mijn mening) de klos, en moet je hollen om het anderen naar de zin te maken?

Het "moet" niet....

Natuurlijk moet je je verjaardag niet vieren. Maar ik denk dat ik het ook jammer zou vinden het gevoel te hebben dat ik later niet "welkom" zou zijn op de verjaardag van mijn zoon. Misschien is dat het meer bij je moeder. Het gaat niet om de taart en hapjes.
Ik zou al tevreden zijn als ik zoon persoonlijk kan feliciteren, al mag ik een uurtje langskomen....
Mijn ouders leven niet meer, misschien is daardoor mijn gevoel anders. Ik zou er alles voor over hebben als mijn ouders op mijn verjaardag een bak koffie konden komen drinken.
Ik heb ook wel eens mijn verjaardag zo`n beetje overgeslagen, niet uitgebreid gevierd. Maar wel mijn schoonouders opgehaald voor een kop koffie. En ja, ik deed dat hoofdzakelijk om hun een plezier te doen. Daar is toch niets mis mee?

Snert

Ik heb een paar jaar achtereen een snertfeestje gehouden, ergens diep in de herfst. Een pan erwtensoep met en een pan erwtensoep zonder, en iedereen die van snert houdt komt maar langs. Ik vind dat veel leuker. Ongedwongen, en veel minder werk. Misschien doe ik dat weer es, als ik me weer wat fitter voel. ´t Heeft ook veel te maken met de verhouding met mijn moeder. Ik kan niet echt mezelf zijn bij haar.

Vieren

Ik vind verjaardagen vieren erg leuk, maar mijn eigen verjaardag het minst. Dus vaak stuur ik iedereen een mailtje dat ik het dit jaar vier met man en kinderen en een etentje. Uiteindelijk komen dan toch even mijn ouders overdag, en een paar andere mensen, en 's avonds gaan er dan toch een paar vrienden mee uit eten. Kortom, het loopt dan gewoon zoals het schijnbaar loopt. Je stuurt mensen ook niet weg. Achteraf is het dan ook altijd erg gezellig, zonder regelstress.

Verjaardagen vieren voor moeders en mannen gaat wel weer ver. Dan kan man dat toch zelf regelen? Zo ben ik ook getrouwd, man wilde graag en ik zag op tegen al het gedoe en geregel, dus heeft hij het allemaal geregeld en hoorde ik pas een uur van tevoren dat we gingen trouwen. Zo doet iedereen waar 'ie goed in is.

Cobi

We zijn wel ooit in ondertrouw gegaan, maar zonder dat ik een datum wist. Ik dacht ergens in de zomer, het werd januari.

Geen feestje

Wij vieren alleen de verjaardagen van de kinderen.Ik heb niet zoveel energie en ben erg moe na een verjaardagsfeestje.Dus vind ik 2 keer per jaar een kamer vol visite wel genoeg.
Mijn moeder komt wel even langs en 1 goede vriendin ook.Maar die voelen niet als visite en dan zijn die bezoekjes niet vermoeiend.
Toen wij besloten onze verjaardagen niet meer te vieren was er ook onbegrip,vooral mijn schoonfamilie,zelfs na de uitleg van mijn man, dat het echt te vermoeiend was ,was mijn schoonfamilie nog beledigd.Maar niemand stelde voor om te helpen.Zelfs niemand vroeg waarom ik zo vermoeid was.Daar had ik dan weer moeite mee.
Dus eigenlijk heb ik nu het gevoel dat ik mijn verjaardag vier met die mensen die ECHT van me houden en dat voelt goed.
In de ochtend ontbijd op bed en 2 zingende kinderen,een knuffel van mijn man ,m'n moeder die even langskomt,m'n vriendin en een andere vriendin stuurt altijd een leuk cadeautje per post en ik heb een heerlijke dag.
En deze mensen kennen me,dus zetten zelf water op voor thee als het zo uitkomt,zien aan me dat ik moe ben en blijven niet tot laat hangen.
Bellefleur,het is jouw dag.Een dag die voor jou leuk hoort te zijn!!!!!!!

Kanonne bellefleur

Je geboorte en je begrafenis: díe doe je voor een ander. De jaren daar tussen mag je doen wat JIJ wilt. En je moeder mag fijn de hele dag aan JOUW geboortedag denken, 30 taartjes eten en een flinke neut en álle fotoalbums nog eens doorkijken. Bij haarzelf thuis. Stilstaan kan ze toch ook gewoon lekker fijn zelf?

Ik vier mijn verjaardag nooit en famille, maar alleen met mijn gezin. Lekker een taartje eten en een uitstappie en klaar. En hier en daar gooi ik er met een vriendin een taartje tegenaan in de week er voor of erna, maar dat is het dan ook wel. Iedereen is hier 364 dagen per jaar welkom. Maar níet op mijn verjaardag.

Tirza

Cobi

Mensen doen tegenwoordig ook maar wat met dat trouwen...je zult de ambtenaar wel geschokt hebben achtergelaten. Bij mij was het geheel achteraf juist wel weer romantisch, met een saxofoonspeler die een huwelijksaanzoek kwam afleveren op m'n werk (je weet waar ik werk, dus je kunt je voorstellen dat het nogal de aandacht trok...). En de puberella's (toen nog op de basisschool) die ook van niets wisten en als eerste door man van school werden gehaald, kapper, kleren etc., de juffen hebben het er nu nog over

Hier net zoals bij pelle

We vieren de verjaardagen van de kinderen met veel mensen over de vloer.
Mijn verjaardag vieren we niet, behalve dan cadeautjes op bed door de kinderen en ik hoef niets in huis te doen.
Mijn man viert zijn verjaardag zoals mij en zijn ouders komen meestal op bezoek in het weekend rond die tijd.

Toen de kinderen nog niet leerplichtig waren, gingen we op mijn verjaardag altijd een dagje weg (dierentuin, grote stad, of zoiets)

Niets moet

volgens mij is de vraag niet of je je verjaardag moet vieren, maar vooral of je daar anderen bij uit moet nodigen. Als je je moeder nu belt met de mededeling dat je je verjaardag gaat vieren door met een vriendin naar de sauna te gaan denk ik niet dat je het probleem oplost!

Ik denk dat je zeker niet verplicht bent om mensen uit te nodigen om je verjaardag te vieren. Je moeder kan toch op allerlei manieren je geboorte herinneren. Is het daarvoor absoluut noodzakelijk dat ze bij jou langs komt en dat jij taart en koffie regelt?

Ik heb het jaren niemand uitgenodigd voor mijn verjaardag. Zat over het algemeen ook gewoon op m'n werk. Heb zelfs wel eens extra gewerkt, ben wel eens op een personeelsfeestje geweest, op vakantie en weet ik veel wat nog meer.

Vieren deed ik het altijd wel. Soms alleen door heerlijk uit te slapen, soms door met m'n partner uit eten te gaan soms... Pas toen ik kinderen kreeg ben ik weer mensen uit gaan nodigen een taart gaan regelen. Maar dan vooral omdat ze zo ongeveer op mijn verjaardag zijn geboren. En de kinderen vinden het wel leuk om zo'n dag in de belangstelling te staan. Ik lift daar op mee.

Nihilistische verjaardag tot kunst verheven

Nou, ik vier mijn verjaardag dit jaar dus helemaal niet. Geen kadootjes, geen taart, geen felicitaties. 't Voelt een beetje als verraad als ik het een beetje vier: niet met vrienden, familie en bezoek en wél ontbijt op bed? Nee dus. Vaak koop ik voor mezelf een kadootje: parfum, boek of een chrysantenbol. Maar dat voelt niet goed als ik verder geen bezoek wil.

Hier doen we het zo

Voor de volwassenenverjaardagen dan toch.

Op een zaterdagavond ergens in de buurt van mijn verjaardag gaan we eten bij mijn moeder (doen we sowieso al één keer per maand). Moeder vraagt dan wat de jarige graag wil eten en zorgt voor taart voor achteraf.

Wie is er dan aanwezig? Mijn zussen met hun gezin en mijn moeder en mijn gezin. That's it.

Met mijn beste vriendin ga ik in die periode dan wel eens iets eten.

En thuis krijg ik van dochter en echtgenoot een cadeautje en eten we iets speciaals.

Dus geen echt feest. Geen hopen vrienden en familie die langs willen komen.

Ideaal voor ons.

Katrien

Ja, voor wie vier je je verjaardag?

Het is natuurlijk maar wat je visie is, en hoe je bent opgegroeid.
Aan mijn kant van de familie zijn verjaardagen en andere feestdagen niet belangrijk - mijn ouders hebben het idee dat het leuk is om elkaar te ontmoeten als je daar zin in hebt en niet omdat het persé DIE dag is etc.
Aan mijn mans kant van de familie is het ook heel erg de dag die telt, en verjaardagen 'horen' gevierd te worden. Tenzij er binnen één gezin meerdere verjaardagen binnen korte periode vallen, dan 'mag' je deze samen vieren.
Dit jaar werd Man (vlak na mij jarig) 40, en we hadden het die periode ervoor erg druk. Elk weekend meerdere afspraken (sportwedstrijden, verjaardagen etc etc). Ik kreeg al hoofdpijn van het idee om in het enige weekend dat ik nog vrij had onze verjaardagen te gaan vieren. Mijn man vond het een uitstekend idee om dat dus dit jaar over te slaan. Mijn schoonmoeder wist niet wat ze hoorde, maar ze heeft het wel geaccepteerd ("als je niks viert krijg je ook geen cadeautje hoor!" alsof het ons daarom gaat..., maar we kregen uiteindelijk toch nog een leuk geldbedrag om samen uit eten te gaan). Mijn moeder is op de dag zelf langs geweest voor een kop koffie, ik had nog overwogen om dan ook mijn schoonouders uit te nodigen, maar eigenlijk kwam het bezoek van mijn moeder ook al niet echt uit, dus dat maar niet gedaan - dan zat ik tòch weer mijn verjaardag te vieren.
Omdat ik het een beetje sneu vond voor onze kinderen ben ik op mijn verjaardag een dagje met ze naar een pretpark geweest en de MacD toe - dus zij hadden ook een leuke dag gehad.
Volgend jaar gaan we het denk ik wel weer vieren, maar als het weer zo druk is misschien ook wel niet. We zien wel.
M.i. bestaat er in deze geen 'goed' of 'fout'.
Jesse

Kinderen

Mijn kinderen zijn 11 en 13. En ik begrijp niet goed wat er voor hen leuk aan is om de verjaardag van hun moeder te vieren. Twee dagen daarvoor is het druk omdat er van alles geregeld moet worden, en de dag zelf heb ik weinig aandacht voor ze. Vooral mijn dochter vindt veel mensen bij elkaar niet leuk. Of ben ik nu te kortzichtig? Ik kan het ze wel eens vragen.
Bromvlieg zegt dat voor de kinderen de verjaardag van hun moeder de leukste dag van het jaar is. Zijn er meer die er zo over denken?

Verschillend en amk

het liefst vier ik mijn verjaardag niet. Brrr....geren en gevlieg en middelpunt van belangstelling is ook niet iets waar ik me prettig bij voel.
Dit jaar heb ik mijn veertigste verjaardag wel groots gevierd, maar wel in combi met de verjaardag van mijn man en ook nog het feit dat we zoveel jaar getrouwd zijn. We zijn ooit in stilte getrouwd, nooit gevierd, dus dat mocht er ook nog wel bij.

Het viel me trouwens op dat AMK schreef dat ze op haar verjaardag iets leuks gaat doen met haar dochter en dat school al weet dat als dat op een doordeweekse dag is, dat dochter dan niet komt.

Persoonlijk vind ik dat niet kunnen. Volgens mij kan je na schooltijd nog prima iets leuks doen als je het perse op de dag zelf wilt doen. En anders in het weekend voor of na je verjaardag. Een dag van school houden, gaat mij te ver. Als iedereen dat doet....

groetjes van Purk

Ah bellefleur

zo vervelend bedoelde ik het helemaal niet, dat spijt me...

Ik gun je graag een gezellige dag op de manier die je zelf feestelijk vindt. Helemaal niks vieren lijkt me zo saai voor je kinderen - tenzij ze wat ouder zijn en het helemaal snappen.
Soms helpt het om zin te maken en wordt het toch nog best aardig.

Grootse feestjes met veel gedoe om zelf te organiseren, daar krijg ik ook altijd de kriebels van. Misschien kan je man een leuke verrassing voor je verzinnen?

En wat je moeder betreft - hm ja, da's moeizaam, maar natuurlijk lang niet alleen op je verjaardag.

Maar je moet niks! Helemaal niks. Het is jouw verjaardag en je doet wat je zelf prettig vindt.

Bellefleur,mijn kinderen

Bellefleur,mijn kinderen maken spontaan ontbijd op bed en komen zingend binnen,ze zijn 15 en 10 jaar.Dit zijn ze uit zichzelf gaan doen,waarschijnlijk omdat ze zelf ook ontbijd op bed krijgen op hun verjaardag.Over een paar jaar kan het weer anders zijn,maar nu geniet ik ervan.Mijn kinderen vinden mijn verjaardag en die van hun vader leuk om te vieren,op hun manier.Jongste maakt altijd nog een tekening en oudste heeft meestal,soms ook niet een cadeautje.Juist omdat we het niet vieren is onze verjaardag voor de kinderen wel leuk,geen gestress en een moeder die niet te genieten is omdat ze moe is.En juist omdat het spontaan is en niet verplicht,maar omdat de kinderen het uit zichzelf doen is het voor mij speciaal.
Ik haal ook niets speciaals in huis voor het ontbijd,dus het is gewoon een boterham met kaas en een kopje koffie.
Mijn dochter gaat om de 2 weken van donderdag op vrijdag naar mijn moeder,voor de gezelligheid,en ik was net die vrijdag jarig,toen belde ze 's ochtends op en begon te zingen toen ik de telefoon opnam.Dat vind ik veel meer genieten dan een kamer vol visite en cadeau's.

Verbazing

Gezien de reacties in dit draadje zou het antwoord op Bellefleur's vraag of je een verjaardag moet vieren 'ja' moeten zijn. Kennelijk hoef je je verjaardag niet met visite e.d. te vieren, maar je moet er wel wat aan doen: uit eten, iets leuks met de kinderen of zo. Bellefleur geeft aan dat ze niks wil, want ze heeft er geen zin in, om haar bekende redenen.
Ik geef haar groot gelijk.

Jaren geleden was mijn verjaardag, zes weken na het overlijden van mijn zoontje en een week nadat ik weer met werk was begonnen. Ik heb in mijn omgeving aangegeven dat ik niet in de stemming was voor een verjaardag, dat ik niet gefeliciteerd wilde worden en dat ik graag de dag als een gewone dag voorbij zag gaan.
Dat is niet gelukt. Felicitaties en cadeautjes horen er blijkbaar heel erg bij. Ik vond het afschuwelijk, enerzijds omdat ik niet blij was en 'lang zal ze leven' niet wilde horen en anderzijds omdat er zo ontzettend over mijn behoefte werd heen gewalst.
Net als Sinilund vind ik het terreur. Sterkte, Bellefleur, doe lekker wat voor jou goed voelt en laat je niet onder druk zetten.

Format

Het wordt imho pas een probleem als je verjaardag vieren alleen volgens een bepaald format mag verlopen.

Kijk, die dag is en blijft je verjaardag, of je iets doet of niet. Je kunt niet verontjaren. Je moet wel. Gegeven dat feit is er altijd wel een mouw aan te passen hoe je hem viert.

Ik wil niet in elk draadje ermee op de proppen komen, maar mijn moeder is nu zo ziek dat ze haar laatste verjaardag beging in de wetenschap dat er geen volgende komt. Toch hebben we er een mooie dag van gemaakt. Een moeilijke dag, dat wel, maar ook mooi. Ze heeft de aardbeientaart belegd die ze zelf al niet meer kon eten. We waren met zijn allen bijelkaar (dat vind ik het belangrijkste). Het was rustig. We hebben met elkaar gepraat. Zat zij te wachten op zo'n Hollandse Kaasverjaardag? Natuurlijk niet. Maar dat hoeft ook niet.