Moet je je verjaardag vieren?

Bellefleur, kinderen

Wat er voor een kind leuk aan is om de verjaardag van een ouder te vieren? Ik heb het even aan mijn 11 jarige zoon gevraagd. Hij vindt het gezellig, geniet ervan om een cadeautje voor me te kopen. Hij mag alleen op de fiets dan naar de stad en koopt van zijn eigen geld iets liefs. Hij vindt het leuk als er bezoek komt en helpt met de hapjes en de drankjes.
Hij vindt zijn eigen verjaardag het leukst maar mijn verjaardag vindt hij ook gezellig.

Rode beuk

Wat mooi dat jullie zo´n goede dag van de verjaardag van jullie moeder hebben kunnen maken. Dat is een dag om later op terug te kijken. Heel veel sterkte gewenst.

Bellefleur

Zoals ik het zie, in jouw situatie, zou ik het bij jullie gezin houden en het wel voor het gezin gezellig maken. Dus ontbijtje, cadeautjes van man en kinderen en wat extra's bij de warme maaltijd. Moeder mag 's middags langskomen voor een kopje koffie met gebak en dan gaat ze weer. Dat je niet goed in je vel steekt momenteel lijkt me een zeer goede reden om er geen poespas van te maken.
Ik was, toen ik nog alleen woonde, een feest aan het voorbereiden toen ik opeens in het ziekenhuis opgenomen moest worden. Wat ik niet wist was dat mijn vrienden het feest verder bleven voorbereiden en toen ik uit het ziekenhuis kwam viel ik met mijn neus in de feestboter. Ik vond het vreselijk! Als ze het hadden uitgesteld tot ik weer fris en vrolijk was geweest had ik er van genoten.
Ik heb mijn oudste zus niet uitgenodigd voor de laatste verjaardag die we hadden dit jaar. Een beetje om dezelfde reden als jij moeite hebt met je moeder. Ik voel haar aanwezigheid echt als visite, terwijl ik met mijn andere zus meer op mijn gemak mezelf kan zijn.

Ik vier het wel...

maar dan alleen met mijn gezin. Ontbijtje, kadootjes en dan iets leuks ondernemen met zijn 5-en, en 's avonds ergens een hapje eten. Mij kun je niet gelukkiger maken en daar gaat het volgens mij om.

Geen familie, geen vrienden, geen gedoe van regelen en huis vol zooi. Dat heb ik 4x per jaar als de kinderen en manlief jarig zijn. Niet op mijn eigen verjaardag.

Niemand heeft er een probleem mee, en als dat wel zo zou zijn is het hun probleem, niet dat van mij

Onzin

Doe wat je hart je ingeeft.Als je er echt geen zin in hebt,doe het dan gewoon niet.Wat versta je onder 'vieren' ook he.Groot feest met vrienden,familie...?Sorry,maar daar doen wij hier ook niet aan mee hoor.Wat ik wél doe is een taart halen tijdens het weekend voor ons en voor't geval er iemand zou langskomen.Meestal springen schoonouders en ouders wel effe binnen,maar ik maak er zeker geen heel gedoe van.
Ik krijg het ervan wanneer anderen zich hier gaan mee bemoeien.Ze gaan der van uit dat het haast een verplichting is dat je jouw verjaardag viert voor't plezier van anderen?Dat zie ik ook heel anders.
Om nog zo'n typisch voorbeeldje te geven:
Nog niet zo lang geleden waren wij 25 jaar getrouwd.Fijn,leuk,zijn we best fier op,maar of het een must is om dit te vieren met een groot feest,neen dus.
Ik heb daar ook menige commentaar van familie op gekregen hoor,want volgens hen was het toch wel eens leuk om allemaal samen te vieren.Het ging hen dus helemaal niet om het feit dat wij het al 25 jaar samen hebben volgehouden,maar gewoon om het feest op zich.Nou,wij hadden echt geen zin om een hoop centjes te gaan spenderen aan een feest,enkel omdat anderen vinden dat dit zo hoort.
Daar kan ik me niet in vinden.Wat anderen ervan denken leg ik dus ook naast me neer.Ieder beslist voor zichzelf en daar stopt het voor mij.Wij zijn hier wel met ons gezinnetje eens gaan uit eten en ik hoef me echt niet schuldig te voelen omdat ik niet doe zoals het merendeels van de bevolking denkt dat je moet doen.Gelukkig heeft mijn man dezelfde mening en dat maakt het wat makkelijker.

Laat je niet beinvloeden door anderen en probeer je man duidelijk te maken dat je het dit jaar echt niet ziet zitten.Je moeder moet niet zielig doen,want stilstaan
bij je geboortedag kan ze best ook wel zonder een feest en je kinderen hebben hier niets mee te maken.Dàt zijn volgens mij gewoon middeltjes om je voor de zoveelste keer een schuldgevoel aan te praten.

Grote genade!

'een snikkende moeder aan de lijn' omdat je je verjaardag niet wilt vieren. Hoe oud is die vrouw? Get a life! zou ik willen roepen. Sjongejonge Bellefleur, arm mens, laat je niet manipuleren. Je kunt wel zeggen: ach, waar gaat over, laten we het maar weer doen voor de lieve vrede, maar trek je grens. Dit gevalletje van zieligdoenerij staat vast niet op zichzelf.
Waarom toch laten mensen anderen niet vrij en blij leven en moet er toch zo moeilijk worden gedaan. waarom denkt je moeder niet: "Bellefleur viert haar verjaardag niet. Ga ik lekker een ander keertje op bezoek en neem ik taartjes mee. Gezellig." En koestert ze de gedachte dat ze een dochter hééft.
En je man gaat maar helemaal op het dak zitten, kom op, je hoort helemaal niks. Jij voelt je niet lekker bovendien.
Kunnen je man en je moeder niet samen ergens ver weg jouw verjaardag gaan vieren, kun jij lekker doen wat jij wilt.

Rodebeuk o.t.

RB: ondanks, toch een hele fijne verjaardag morgen. Ik ben dit weekend weg met man (ook een verjaardagscadeautje , op de terugweg zondag ga ik kijken of ik de chauffeur zo kan laten rijden dat we langs jouw huis komen om de kopjes af te geven, zodat je je bezoek in elk geval espresso uit Echte Kopjes kunt schenken

En on topic: Bellefleur, vertel je moeder in elk geval wel dat je er nu de hele week druk mee geweest bent (en het halve forum met jou . Haar mening is dus bést belangrijk, al leidt het niet automatisch tot het vieren van het juiste feest voor haar.

Niet

Mijn moeder zegt altijd alleen iets speciaals voor de kinderen doen als je er zelf ook plezier aan hebt. En ik heb het uitgeprobeerd. Als we iets gaan doen wat ik niet leuk vind slaat dat over op de kinderen en is de dag niet gezellig om dat ik het niet leuk vind en ik constant een toneelstuk aan het opvoeren ben. Mijn man wil al jaren zijn verjaardag niet vieren. Maar zijn ouders willen er nog steeds niet aan. Komen nog steeds ook al krijgen ze niet meer dan een kop koffie. Hij doet hun dan 'wat aan'. Mijn ouders hangen er gelukkig niet zo aan. Soms vier ik wel de verjaardag een andere keer niet. Dus mijn advies: doe wat jezelf wilt je bent niet verplicht naar anderen toe om je verjaardag te vieren.

Rodebeuk en bellefleur

Allebei gefeliciteerd met een nieuw jaar. In elk geval hebben jullie een zonnig weekend, da's alvast iets.

En niks zomaar in het gareel Bellefleur, gewoon verzinnen wat je graag wilt zonder al die afwas en dat gedoe! Gastvrouw zijn is niet ieders hobby, zeker niet op je eigen verjaardag,

RodeBeuk, sterkte in jullie familieomstandigheden...

Yta (o.t.) huisnummer vergeten!

Dat is jullie huisnummer keer 5 en dan het eerstvolgende priemgetal in oplopende lijn. Straatnaam weet je wel toch, want er zijn hier niet zoveel straatnamen. Of, als je geen zin hebt in vermenigvuldigen en priemgetallen, de laatste twee cijfers van je telefoonnummer min 3.

Als je jarig bent.....

.....dan ben je nog niet jarig!
Jaren lng heb ik als kind en met groeiende verbazing beleefd hoe mijn ouders hun verjaardag vierden...nou ja, vierden....hele dag en avond in de keuken staan en hapjes en drankes doorgeven aan een bomvolle huiskamer. Vreselijk vond mijn moeder dat! Niemand die een hand uitstak! Nou, ben je lekker jarig, sta je verdikkeme in de keuken! Omdat iedereen vond dat dat moest!
Mijn moeder doet dat dus niet meer en terecht!

Nee Bellefleur, JIJ MOET HELEMAAL NIETS! Hoe durven ze jou te dwingen je verjaardag te vieren! Dat vind ik dus asociaal! Notabene terwijl je zelf al helemaal niet goed in je vel zit. Sorry hoor maar ik vind dat emotionele chantage! Ga lekker uit eten met je man. Een verjaardag moet wel leuk zijn, ook voor jou! Wil je niets doen? dan is dat jouw goed recht! Je kunt ook een andere keer leuk met je kinderen wat gaan doen!

Verjaardagen en rouw

Voor mijn moeder is mijn geboortedag een ramp geweest en elk jaar is dat voor haar een herbeleving, een dag van rouw. Ik weet niet beter... pas heel laat heb ik op mijn verjaardag eens kunnen vieren zonder te voelen dat iemand verdrietig was. Maar ik hou er niet van eigenlijk om mijn verjaardag te vieren. Het voelt als een enorme hypotheek. Ik ben ook gestopt om mijn verjaardag voor haar te vieren. Ik vier mijn verjaardag wel met mijn kinderen omdat het belangrijk is voor hen om te weten dat je ook andermans verjaardag viert en hoe dat gaat. En daar beleef ik plezier aan.. dat vind ik wel fijne verjaardagen.

Judith-t

Jeetje, dat is pas heftig. Wát is jouw moeder dan verloren op de dag dat jij werd geboren? Heeft ze je wel duidelijk kunnen maken dat ze blij met je is? Of kan dat niet?

Ach

Het heeft te maken met een trauma tijdens de bevalling en een couveusetijd er na. Dat is de hechting niet ten goede gekomen, zeg maar. Maar goed. Wat ik wilde zeggen is: als je kinderen hebt, doe je je kinderen een groot plezier met een feestje en met laten zien dat hun moeder goed voor zichzelf zorgt door te vieren dat ze verjaart. Op mijn verjaardag maak ik het mij makkelijk door niet uitgebreid te hoeven koken. Gezelligheid en ontspanning staan voorop.

Judith- beetje o.t.

Wat erg voor je zeg...
En wat verdrietig dat je moeder na al die jaren nog zwaarder hecht aan het trauma van toen dan aan het feit dat zij een dochter heeft, ondanks deze akelige tijd. Heeft je moeder nooit psychologische hulp gezocht?

Judith (wat herkenning, misschien te veel)

Het is heel herkenbaar, jullie verhaal. En heel verdrietig. Ik heb er indertijd voor gekozen om zelf apart stil te staan bij de traumatische bevalling zodat ik er op zijn verjaardag kon zijn voor mijn zoon. Ik deed dan iets apart met mijn man samen, zonder zoon. Hoefde niet veel voor te stellen, maar het was een bewust moment. Daardoor ging het ook eerder slijten naar mijn idee, omdat er een plek voor was. Alleen ik zal me nooit zo vrij en bevrijd voelen als bij de geboorte en verjaardagen van de jongste. Daar blijft een verschil.

Maar als ik niet die moeder had gehad die er altijd zo op gehamerd had dat je de feesten moet vieren zoals ze vallen, dan was het bij ons misschien ook wel zo'n verhaal geworden. Het is idd heel erg verdrietig als mensen zo erg geen weg vinden voor hun gevoel.

Ik wil maar zeggen, ik snap wat je bedoelt met waarom je het voor elkaar moet vieren.

Asociaal

goh als jij al asociaal bent dan ben ik vergelijkbaar met een kannibale holbewoner.

Kijk, ik vind iedereen die ik lief vind lief hoor maar niemand moet mij pushen om iets te doen waar ik geen zin in heb. En dingen die 'horen' die horen meestal toch al niet bij mij dus dat verrek ik al helemaal.

Ja leuk voor de kinderen dat begrijp ik wel (mijn oudste is 7,5 en die vindt mijn verjaardag ook heel belangrijk) dus op het grote bed, ontbijtje, liedje zingen, kadootje geven oh wat leuk oh wat lief, slinger aan je stoel, klaar. En verder ga jij gewoon die dag lekker iets doen waar jij zin in hebt, werken, desnoods zonder je je af in een hotel.

En volgende keer zie je wel weer.

Verder hier ook een traumatische bevalling gehad maar nooit heb ik de verjaardag van mijn oudste beladen gevonden. Die hel zie ik niet samen met de verjaardag van haar, ik begrijp nu dat ik daar echt blij mee moet zijn. Pff nee gelukkig ervaar ik dat niet elke verjaardag.

Jammer...

Manda: "Verder hier ook een traumatische bevalling gehad maar nooit heb ik de verjaardag van mijn oudste beladen gevonden. Die hel zie ik niet samen met de verjaardag van haar, ik begrijp nu dat ik daar echt blij mee moet zijn. Pff nee gelukkig ervaar ik dat niet elke verjaardag."

Misschien was jouw traumatische bevalling iets minder traumatisch...?

Nou ja fladder

wat een mega simplistische reactie geef jij ! Kijk, het is natuurlijk niet zo dat een ieder elk deel van een akelige ervaring gelijk verwerkt. Als jij wat langer had nagedacht voordat je dit had gepost had je het vast niet geschreven.

Manda

Tja... Ik rook toch echt een zweem van onbegrip, inclusief "pfff", in je reactie. Jij hebt een traumatische bevalling gehad, maar geen problemen met verjaardag vieren. Iemand anders heeft dat wel. Kennelijk was háár bevalling nog een graadje traumatischer. Of met andere woorden, minstens zo kort door de bocht als jouw reactie: blijkbaar was je bevalling niet traumatisch genoeg want je kan (gelukkig) de verjaardagen nog vieren zonder naar gevoel.

't Is maar hoe je het leest
Maar serieus: ik vond de ondertoon van niet snappen (inclusief "pfff"), waarom iemand anders wél last blijft houden van zo'n bevalling, dusdanis dat verjaardagen vieren niet leuk meer zijn, een tikkie vervelend... De hele posting ademt een toon van "aansteller!" uit en daar kan ik bijzonder slecht tegen.

Mocht dat niet de bedoeling zijn geweest (het blijft tenslotte geschreven tekst die verkeerd opgevat kan worden) dan zit ik er naast. Maar echt, ook nu ik het nalees komt het vervelend op me over (vooral de "pfff" schiet me heel erg verkeerd in dit soort postings).

Nogmaals nou ja

en ik vind je mate van invullen zo stekend en zo ver af staan van mijn beleving dat ik er verder ook niet op in ga.

Als...

...ik er echt volledig naast zit bied ik bij deze mijn excuses aan.

Judith wat vreselijk

Het lijkt me heel erg om als kind gebukt te gaan onder het trauma dat je moeder aan haar bevalling van jou heeft overgehouden.
Zelf heb ik ook een zeer traumatische bevalling gehad, dus ik voel met je moeder maar ook met jou mee. Ik hoop dat ik mijn dochter jouw ervaringen bespaard heb (ze is inmiddels 15, dus dat zou dan toch nu wel naar boven moeten zijn gekomen), maar kan met je moeder meeleven dat het soms zwaar kan zijn. Het blijft toch een dubbele dag, hoe lang het ook geleden is.
Sterkte daarom voor jullie alle twee! n@nny

Fladder/manda

Fladder, Manda deed hier een beetje beroep op voorkennis want zij heeft een traumatische bevalling gehad maar daarover is uitgebreid onder haar voorvorige nick gesproken op Ouders Online. Samen met mij, ook onder een vorige nick, die ook zo'n bevalling heeft gehad.

Manda hoort dus gewoon bij de club. Dit is ook een onderwerp dat zo persoonlijk is dat het niet waarschijnlijk is dat mensen dit soort dingen op deze manier zouden bedoelen. Laat ik het zo zeggen, had ze het neerbuigend bedoeld, dan zou ze geen traumatische bevalling gehad hebben maar gewoon een appeltje-eitje en was ze een zeurende trut.

En dat is ze niet!
Ze is gewoon een vrouw die heeeeeeeel blij is dat ze niet meer hoeft.

Neem dat maar van mij aan. Gewoon even een beetje kort geformuleerd, verder niets aan de hand.

Ja opluchting

pfff ja, ik heb het wel op andere momenten dan gaat mijn keel dicht zitten, maar gelukkig niet bij haar verjaardag. Ik praat rl zo min mogelijk over die bevalling, wil er verder andermans pret ook niet mee bederven want als ik er dan eenmaal over praat dan is het veel te heftig. Dus ik bijt mijn kaken dicht als een vriendin vrolijk met haar kersverse baby op de arm zegt "wel makkelijk dat jij alleen maar keizersnedes hebt gehad", bij die kraamvisite stond ik ook na een kwartier weer buiten.

Ik vermoed ook dat als tzt mijn dochters op het kraambed liggen ik bij de deur zal staan met alle alarmbellen op standby, maar dat wil ik tegelijkertijd voorkomen want stel je voor dat ik mijn dochters in de weg zit op die manier met mijn ervaringen, want dat is mijn trauma en niet die van hun.

Nou ja, zo zie maar weer, heb ik het toch nog toegelicht. Anyway, als iemand zijn of haar verjaardag niet wil vieren dan moet dat gewoon kunnen, zo belangrijk is het nou ook weer niet. Overigens ik voel mij sinds ik een jaar of 12 was niet meer jarig, dat gevoel heb ik dus nooit.