Nog een keer: bezoek familie corona

Ik begrijp Menorquina wel

Ik vind de toon van Daan ook verwarrend. Aan de ene kant wordt er gevraagd 'hoe gaan jullie met dit soort situaties om', waarop de meeste mensen adviezen geven hoe het misschien wel zou kunnen, maar Daan blijft alleen maar sputteren dat ze/hij ze niet op bezoek wil hebben.

Maar oké, ik gooi er ook nog een advies in: ontmoet ze alleen bij hen thuis. Dan zie je ze toch en kun je alleen op bezoek gaan (of met zn tweeën) en heb je beter in de hand hoe lang je blijft, afstand houdt etc.
En geef aan dat er bij jullie thuis gewoon te veel mensen zijn met teveel contacten en dat je je daar niet goed bij voelt.

Andersom ook niet

Je wil ook niet zelf besmet worden door ouders waarvan je weet dat ze door hun opstelling risico lopen.

Misschien heb je er dan zelf niet zoveel last van, als je jonger bent kan het minder ziek betekenen maar het hoeft niet, maar je kunt er wel weer mee veroorzaken dat er een school dicht gaat omdat je kinderen het doorgeven aan school.

Nee, kortzichtig. Ouderen hebben ook eigen beslissingsrecht maar als je je onvoorzichtig wenst te gedragen dan is leeftijd ook geen reden om je te ontzien.

Dwingend gedrag

Volgens mij is corona niet jouw primaire probleem maar het dwingende gedrag van je ouders. Ik vind ook dat ze over jouw grenzen gaan, en flink ook. Jij vindt het belangrijk om voorzichtig te zijn. En dat respecteren ze niet. Ze doen gewoon waar ze zelf zin in hebben, forceren niet alleen jou maar ook je kinderen. Vinden dat je niet zo moeilijk moet doen, niet zo moet zeuren. Zij vinden dat ze voor jou kunnen bepalen wat jij belangrijk moet vinden. Het gaat tenslotte om hun gezondheid, hun risico. Ik vind dat een rare egocentrische gedachte. Als iemand risico loopt door jou, betekent dat ook voor jou iets. Daar ervaar je iets bij en moet je mee zien te dealen. Daar moet je zelf een keuze in kunnen hebben, of je daar deel van uit wil maken.

Ik zou er wel even klaar mee zijn geloof ik. Ik zou ze voorlopig wat afhouden. Wat smoesjes verzinnen en ze alleen kort zien en alleen als ik uitgerust en opgewekt genoeg was voor hun zuigende gedrag. Je hoeft niet eindeloos mee te blijven bewegen met de verwachtingen van anderen.

Haha

Menorquina, ben jij niet mijn vader

Iedereen erg bedankt voor de reacties, ik kan overal wat mee!
Jo Hanna, jouw posting vond ik erg lastig en heeft me flink geholpen.
Ik vind mijn ouders ook erg dwingend en kan daar blijkbaar nog steeds niet mee overweg.
Ik verzand dan steeds voor mezelf in vergoelijkende gedachten. (er speelt ook onmacht bij ze etc)
Terwijl er natuurlijk altijd 2 partijen zijn, ik laat ze dwingend zijn. Terwijl ik hier zo makkelijk schrijf dat bijv mijn kinderen geen afstand durven houden denk ik bah, ik geef ze echt een heel slecht voorbeeld.
Ik ga weer meer het heft in handen nemen, dank!

Menorquina

"Maar je ontmoet ze toch alleen als je geen klachten hebt?"

Moeilijk om de rest van je verhaal serieus te nemen als je het probleem van de asymptomatische en presymptomatische besmettingen nu nog steeds niet begrijpt.

Wat een bijzondere reactie. Jij bent echt het zonnetje in huis zeker ...

Als je geen klachten hebt, én 1,5 meter afstand houdt, én een mondkapje draagt, is de kans dat je anderen besmet nihil. Ook zonder moeilijke woorden snappen mensen dat.

Menorquina

Het ging erom dat de ouders van Daan de coronamaatregelen gezeur vinden. Dus wat hun betreft geen afstand, geen mondkapje. Daarom was juist jouw reactie over 'geen klachten' bijzonder

Tja Lou

In mijn reactie staat toch echt 'en op 1,5 meter afstand.'

Dus de reactie van jou en Ad Hombre slaan nergens op.

Tja die maatregelen

die zijn zinnig om je aan te houden maar als je doet alsof dat altijd gemakkelijk lukt, dan ben je in mijn ogen naïef.

In dit geval beschrijft ts dat de ouders juist niet de 1,5 meter in acht nemen en tegen de wens van ts in toch dichterbij komen bij hem/haar en de pubers. Ts houdt dat wel in de gaten voor zichzelf maar de pubers kunnen zich er lastig aan onttrekken. Dat lijkt me echt een probleem als je daarin niet op 1 lijn zit zoals ts en ouders.

Maar zelfs als je het allemaal echt wilt is het lastig hoor die 1,5 meter. I
k werk op een plek waar met name in de wandelgangen geen afstand te houden is. Voor je het weet en er op kunt anticiperen komen er mensen langs die je voor moet laten en sta je. Gezicht afwenden is dan nog het enige wat je kunt doen. Ook in pauzeruimtes. Daar zitten mensen echt wel 1,5 meter uit elkaar maar ze moeten toch langs elkaar heen. En we werken met kwetsbare mensen waarbij we ook soms dichterbij dan 1,5 meter moeten komen. In mijn werk is het vaak nog wel te doen om de 1,5 meter van het gezicht te houden maar voor veel collega’s is dat ook al niet aan de orde. Mondkapjes dragen we allemaal behalve bij het eten en drinken in de pauzes natuurlijk.

In dat soort korte contacten zit volgens de GGD het risico niet. Maar de vraag is of dat klopt.
Mijn man, zelf ook enorm van afstand houden buiten de deur, had een paar weken geleden een niet zo lang gesprek met een ogenschijnlijk gezonde collega. Die was niet sterk in de 1,5 meter, kwam zo nu en dan toch even dichterbij. Man sprak collega er op aan en collega beloofde beterschap. Maar dat lukte toch weer even niet. Volgende dag was collega ziek en vertelde in de periode ervoor contact te hebben gehad met iemand die toen ook gezond leek maar ondertussen positief getest was. Situatie en omstandigheden zijn voorgelegd aan de GGD en die bestempelde het contact van man en collega als vrijwel risicoloos mbt overdracht. Er hoefden geen maatregelen/beperkingen aangenomen worden. Resultaat: niet alleen mijn man werd ziek maar ons hele gezin. Allemaal positief getest. En ik ben in de periode dat ik besmettelijk was gewoon aan het werk geweest met kwetsbare mensen. In die situatie waar die 1,5 meter belangrijk gevonden wordt maar ook moeilijk aan te houden is ondanks goede bedoelingen.

Dus uitgaan van de 1,5 meter is prima als basisregel. Doen alsof dat altijd mogelijk is, is naïef. Je bent daarin echt afhankelijk van situaties die je niet altijd kunt beïnvloeden en de medewerking van anderen. Die je ook niet altijd kunt beïnvloeden. Vaker niet dan wel misschien zelfs.

besmettelijk

Je kunt dus besmettelijk zijn voor je klachten hebt. Kun je dus heel leuk afstand gaan houden met een mondkapje op, maar dat is bepaald geen 100% garantie.

De GGD

gaat uit van 2 dagen besmettelijk zijn voor je ziek wordt. Is al eerder genoemd.

En zelfs met maatregelen vind ik het een best enge gedachte hoor. Zowel voor het besmetten (ik ben een potentieel risico voor mensen om me heen zonder dat ik me daar bewust van ben) als voor het besmet worden (iedereen om me heen is een risico want veel mensen zijn zich niet bewust van het feit dat ze ergens besmet hadden kunnen zijn). Toen we hoorden dat we echt positief waren, dacht ik heel even dat ik nooit meer het huis uit zou durven. Dat is na 4 weken alleen maar thuis zitten wel weer anders geworden.

Naar mensen en naar menselijk contact kijken als potentieel risico is echt zo tegengesteld aan hoe ik in elkaar steek. Ik vind het afschuwelijk. Maar het is wel de realiteit waarin we leven.

En wat het RIVM/van Dissel al allemaal heeft uitgekraamd over die mondkapjes... en meer onzin die al lang bewezen onjuist was. Goed, dat geheel en al terzijde, voordat die discussie hier weer losbarst.

Jesse

Maar die 1,5 meter is ondanks de goede bedoelingen juist niet altijd haalbaar. Blijkt in de praktijk. Je doet je best maar ben afhankelijk van andere mensen en omstandigheden die je niet altijd kunt beïnvloeden.
En in de omstandigheden van ts werken de ouders om te beginnen al niet echt goed mee om de 1,5 meter te handhaven. En nog een aantal andere dingen doen ze ook niet.

Grenzen aangeven

Ik herken het omdat ik het ook moeilijk vind! Ik heb ook de neiging om veel te veel te vergoelijken en te laten gebeuren vanuit begrip voor de vermeende onmacht van de ander. Ik vind dat ook altijd nog een moeilijke. Ik ben kort geleden met een persoon in mijn leven bij wie ik daar mee worstel flink op de feiten gedrukt en heb me gerealiseerd dat ik me veel te verantwoordelijk voel om die ander te laten begrijpen wat ik (niet) wil. Het is alsof ik de verantwoordelijkheid van het gedrag deels naar me toe trek door iets kroms te denken in de trant van: ik heb het kennelijk nog niet goed genoeg uitgelegd? Ik moet het nog maar eens proberen. Maar dat leidt tot eindeloos gesoebat en heel veel ruimte voor slecht gedrag.

Het besef begint langzaam in te dalen dat ik mezelf in de spiegel moet aankijken. IK respecteer mijn grenzen niet door in contact te blijven met iemand die zich slecht gedraagt naar mij toe. Waarom zou ik me stelselmatig afhankelijk maken van diens begrip, van zijn onvermogen grenzen te ervaren? Ook realiseer ik me dat ik nooit die ander echt verantwoordelijkheid maakte, die persoon nooit echt voor de keus stelde om mijn grens te respecteren. Ik bleef maar praten, meebewegen, schipperen. Dwingende mensen benutten dan de ruimte. Die gaan niet ineens jouw grens respecteren. Daar is helemaal geen noodzaak toe. Jij beweegt toch wel.

Het begint logischer te voelen om die ander een harde keus voor te leggen: Ik wil dit gedrag niet. Als je met mij wil praten, in contact met mij wil zijn, moet je dat achterwege laten. Als je het toch blijft vertonen ga ik weg, Grensoverschrijdend gedrag lijkt ook ergens wel een beetje een slechte gewoonte. Waar mensen nou eenmaal mee doorgaan omdat er geen grens is waar ze door tegengehouden worden. Bij dwingende mensen lijkt er te weinig besef van jouw 'echtheid' als individu. Daar helpt praten niet aan. Dat kun je alleen maar laten zien in gedrag.

In deze situatie

In deze situatie kan dat betekenen dat je ronduit tegen je ouders zegt: ik wil me aan de coronaregels houden. Dat betekent x, y en z. Als jullie mij willen ontmoeten, zullen we hier overeenstemming over moeten bereiken. Ik snap dat jullie hier geen zin in hebben maar voor mij is het belangrijk. Kunnen we afspreken dat we de regels in acht nemen en dat we er niet opnieuw over gaan discussiëren? Als dat niet kan, voel ik me steeds onrustig en onprettig als ik jullie zie en dat wil ik niet. In dat geval stel ik voor dat we elkaar de komende tijd af en toe via de telefoon of Skype spreken.

Als ze dan beginnen te argumenteren kun je zeggen: ik begrijp dat jullie het niet met mij eens zijn hierover. Dat is ook prima. Maar ik voel me er nou eenmaal niet prettig bij om geen beschermende maatregelen in acht te nemen en ik wil dat onrustige gevoel niet meer. Het is belangrijk voor mij om de regels in acht te nemen? Kunnen we dat afspreken?

Ze moeten doorkrijgen dat het geen discussie is over wie er gelijk heeft over de coronamaatregelen, dat discussiëren geen zin heeft. Ze moeten gaan snappen dat de enige vraag is: respecteren wij onze dochter genoeg om te doen wat zij van ons vraagt, om de eenvoudige reden dat zij zegt dat het belangrijk voor haar is. Verder nergens om.

Dat zeg ik toch juist Laetitia?

Het probleem van Daan zit niet in of je op 1,5 meter besmettelijk bent, maar dat de ouders niet eens moeite doen (of lijken te doen) om de afstand te houden.

Jammer Pirata

"En wat het RIVM/van Dissel al allemaal heeft uitgekraamd over die mondkapjes... en meer onzin die al lang bewezen onjuist was."
Ik ben benieuwd naar welke onzin en welke bewijzen jij refereert.

Jesse

"Ik ben benieuwd naar welke onzin en welke bewijzen jij refereert."

Niet opgelet, Jesse? Denk je nu dat we een heel betoog gaan schrijven om jou wijzer te maken? Google is je vriend, tenminste als je het onderscheid herkent tussen zin en waanzin.

Laetitia

"Maar die 1,5 meter is ondanks de goede bedoelingen juist niet altijd haalbaar. Blijkt in de praktijk. Je doet je best maar ben afhankelijk van andere mensen en omstandigheden die je niet altijd kunt beïnvloeden."

Als iedereen hier ziek van zou worden waren de supermarkten allang gesloten. De corona-app gaat niet voor niets pas af bij een kwartier.

Dus je kunt echt wel langs elkaar heenlopen maar dan de rest van de tijd op 1,5 m blijven.

Precies Ad

Die moeite kan Jesse zelf wel nemen. Bovendien is het offtopic.

Jo Hanna

Herkenbaar, dat gesoebat en geschipper en het 'zal ik het anders nog een keertje uitleggen'. Zo doe ik het ook vaak. Met als gevolg dat het meningsverschil niet wordt opgelost.

Laatst probeerde iemand het moeizame gesprek over de coronamaatregelen (ik voorzichtiger, zij losser) samen te vatten met een schouderophalend 'nou ja, als dat voor jou goed voelt, dan mag dat natuurlijk'. Nou nee, dacht ik, het voelt helemáál niet goed om als melaatsen om mijn lieve familieleden heen te draaien. Maar ik wil het wel, omdat ik dat verstandiger vind. Ik ga daarmee tegen mijn gevoel in, zoals iedereen op dit moment die een beetje gezond nadenkt. Ga dat nou niet ook nog eens tegen mij gebruiken. Het is allemaal al moeilijk genoeg.

Dus dat ging ik dan ook weer uitleggen. Het werd er niet gemakkelijker op. Nou ja, maakt verder niet uit maar ik bedoel maar, ik weet een beetje hoe buikpijnerig het kan worden als je het hierover niet eens bent met familie.

Jesse

Ja maar in mijn oren (nou ja hier ogen) klonk het alsof je er van uitgaat dat het zo ingewikkeld niet is. En dat is het wel.

Triva

‘Als iedereen hier ziek van zou worden waren de supermarkten allang gesloten. De corona-app gaat niet voor niets pas af bij een kwartier.

Dus je kunt echt wel langs elkaar heenlopen maar dan de rest van de tijd op 1,5 m blijven.’

Tja, ik zeg volgens mij ook niet dat iedereen van dat soort korte contacten ziek wordt. Ik zeg dat in een aantal contacten de 1,5 meter niet alleen van jezelf afhankelijk bent. Die passeer-contacten leveren gemiddeld genomen heel weinig risico op. Hoewel ik denk dat het risico niet 0 is anders kon je met Corona en al naar de supermarkt. Maar het leven is dus meer dan alleen die passeer-contact. En daar ben je altijd mede afhankelijk van situaties die je zelf niet kunt beïnvloeden.
En mijn man zal vast niet de eerste of de laatste zijn die ziek geworden is van een contact dat als laag-risico bestempeld wordt.

Ad Hombre

Waar heb ik niet opgelet dan? Als ik niet eens weet over welke onzin het gaat, kan ik moeilijk naar bewijzen hiervoor zoeken. En google is zeker geen vriend in het vinden van bewijzen.

Laetitia # 58

Ik reageerde daar uitsluitend op #45
"Je kunt dus besmettelijk zijn voor je klachten hebt. Kun je dus heel leuk afstand gaan houden met een mondkapje op, maar dat is bepaald geen 100% garantie."
Want de reden dat je op afstand gaat zitten (waar je wilt evt met mondkapje) is juist _omdat_ je besmettelijk kunt zijn zonder dat je het weet.

Als je weet dat je besmettelijk bent, blijf je immers thuis en überhaupt uit de buurt van anderen die (nog) niet besmet zijn. Althans, dat is het idee.