Relaties Relaties

Relaties

Omgaan met verlatingsangst


Vrijheid als single

Frits leeft nu, na twee relaties , in de 'luxe' van vrijheid. Dat lijkt mij best een rustgevende tijd; geen rekening hoeven houden met huisgenoten en je eigen ritme bepalen. Vrienden om je heen is fijn, maar hen achter laten daar waar je ze ontmoet, ook.

Moederziel, je hebt de zorg voor je kinderen en deelt met hen een huis. Maar kan je je voorstellen dat als jij in zijn schoenen stond, je ook veel waarde zou hechten aan die vrijheid? Niet hoeven rekening houden met anderen, je eigen tempo kunnen bepalen en met diverse vrienden iets afspreken als jij daar behoefte aan heb?

Hiermee geef ik niet aan dat hij mogelijk meerdere relaties onderhoud, maar dat hij niet in het stramien van relaties hoeft te lopen. Helemaal als hij een drukke onregelmatige baan heeft. Hij zal je mogelijk zien als een goede en gezellige vriendin. Miischien is het voor jou ook mogelijk om hem als een goede en gezelige vriend te zien, zonder toekomstplannen. Probeer je in zijn situatie te verplaatsen, (een leven zonder kinderen?). Misschien helpt dit bij het ongeduldig wachten op antwoord.

Ik ken mensen die single zijn, ze vinden het echt heel moeilijk om weer rekening te houden met anderen.

moederziel

moederziel

27-07-2017 om 16:27 Topicstarter

Nou Phryne

Ik ga hier niet uitweiden over het hoe, wat, waar en waarom van de afspraakjes, maar je zit er naast. Voor seks waren de afspraken in elk geval totaal ongeschikt en beide keren heeft Frits best hard zn best gedaan. O.a. door een kilometer of 300 om te rijden en een verblijf in een ander land met een dag te verlengen. Hoorde ik pas achteraf.

Goh, in mijn wereld zijn mensen gewoon nog oprecht geïnteresseerd in elkaar. Ondanks een druk eigen leven. Die issues en rugzakje is mijn interpretatie, niet die van Frits. Geen 'handig excuus' dus.

Ok, dus ik val in de categorie drammerige claimer, en Frits had na 2 afspraakjes in 25 jaar in katzwijm moeten vallen, zijn leven achter zich moeten laten om alleen bij mij te zijn. Over onrealistische dromen en verwachtingen gesproken

Nee Phryne, ik ga hierin niet met je mee

moederziel

moederziel

27-07-2017 om 16:32 Topicstarter

Flanagan

'Ik ken mensen die single zijn, ze vinden het echt heel moeilijk om weer rekening te houden met anderen.'
Dat is bijna letterlijk wat Frits aangeeft: moeilijk om wee rekening met iemand te moeten gaan houden.

Ja, ik kan me heel erg goed voorstellen dat die vrijheid een groot goed is. En in dat drukke leven van deze Frits zit ook nog (parttime) ouderschap.
Ik wil eigenlijk helemaal niet inbreken in dat leven, net zomin als ik inbreuk op mijn leven wil. Gewoon af en toe een stukje met elkaar oplopen, en daarvan genieten. Go with the flow.

Dat lukt me nu dus heel goed, om dat helder te zien. Maar als de onzekerheid toeslaat, oei oei....

Phryne Fisher

Phryne Fisher

27-07-2017 om 16:38

Moederziel

Prima, dan weet je het toch beter. Het is jouw leven.

Als de onzekerheid toeslaat

Dan lijkt de deur op slot terwijl die deur niet op slot maar alleen even dicht is. ( zoals bij zovelen)
Misschien helpt deze beeldspraak je op dergelijke momenten twijfelt aan hem, en zijn vriendschap voor jou.

tante Sidonia

tante Sidonia

27-07-2017 om 17:40

getver Phryne

ik vind jou manier van kijken naar en praten over mannen ook wel erg bot. Je hebt ze echt hoor die niet direct zo nodig erop hoeven en een contact even aan willen kijken. Zeker als ze zo teleurgesteld zijn als frits.

En de 'afgewezen drama queen' vind ik ronduit schofferend. Was dat nodig?

Phryne Fisher

Phryne Fisher

27-07-2017 om 18:10

Tante Sidonia

Ik wilde eigenlijk niet meer reageren. Mijn toch al ietwat botte inslag wordt op sommige dagen van de maand negatief beïnvloed Ik probeerde een wat pragmatische realistische benadering als tegenwicht voor het gepsychologiseer in de meeste reacties. Het kan best dat Frits het ook echt moeilijk heeft gehad, kan ook dat hij helemaal geen seks wilde, of juist wel. We weten het niet. Feit is dat hij de boot afhoudt, en daar kun je je dan heel rot over voelen, maar ik zou het me zeker niet persoonlijk aantrekken. Je weet wat je te bieden hebt en als dat niet is wat hij zoekt, jammerdebammer.
Persoonlijk vind ik mijn reacties heel zinvol en bruikbaar, maar ook daar geldt dat je er maar uit moet halen wat je van toepassing vindt. Ze zijn zeker niet naar of lullig bedoeld.

moederziel

moederziel

27-07-2017 om 18:24 Topicstarter

Gepsychologiseer

Phryne, lees mijn opening nog eens. Ik vraag me niet af wat er in het hoofd en hart van Frits gaande is, ik wil weten hoe ik het beste kan omgaan met mijn eigen kramp.
Aan seks moet ik nog even niet denken: nog iets om afschuwelijk onzeker over te zijn na 20+ jaar monogamie en 4 bevallingen. Knappe gozer die mij binnen enkele dates uit de kleren krijgt

Goed. Dit keer dus eens geen focus op *hem* maar op *mij*

bonnie

bonnie

27-07-2017 om 18:51

Op jou dan

Ik denk dat je niet eerlijk bent.
Ik denk dat je wél dromen, hoop en verwachtingen hebt. Vandaar de kramp. Anders was de kramp er niet.
Mijn advies blijft staan: neem afstand. In ieder geval voor het moment. ik vind het begrijpelijk dat hij niet veel tijd voor je heeft, maar toch ook niet zo'n hoopvol teken. Bescherm jezelf en neem afstand, leg je focus bij anderen.

moederziel

moederziel

27-07-2017 om 19:04 Topicstarter

Pffffff

Het maakt geloof ik niet uit wat ik schrijf. Nee, geen verwachtingen. Dromen? Ja, maar die heb ik al mijn hele leven - net als ieder ander. Fantaseer ik weleens over hoe het kan zijn? Ja hoor, met alles erop en eraan. Over Frits, over Johnny Depp die ook weer vrijgezel schijnt te zijn.
Heb ik hoop? Ja. Ik hoop met heel mijn hart dat ik niet tot aan mijn dood de erfenis bij me zal dragen van mijn trauma's. Vandaar de kramp. Ik wil graag gezond zijn, gezonde relaties aangaan met mensen die iets bij me losmaken, ook al weet ik nog niet precies wat.

Het is zo goedbedoeld, maar afstand nemen lost de angst niet op. Pas op de plaats, ja. En dan voelen, ervaren en aanvaarden dat er angst is. Allesomvattende angst om afgewezen te worden.

Bakkie

Bakkie

27-07-2017 om 19:06

Je eerste post

Heeft toch echt de focus op Frits en hoe hem niet weg te jagen als je in de kramp schiet. Dus niet per se op andere mensen behalve dan daarmee jezelf.

Ook ik denk dat je niet helemaal eerlijk bent naar jezelf en ik denk dat deze meneer iets minder geïnteresseerd is, hoe gezellig het ook was en dat snap ik ook wel gezien de bult bagage van beiden plus dat er nog wel meer speelt. Maar goed, geen relatie dus, dan moet het niet zoveel uitmaken dat hij weinig reageert en moet je dat nog steeds gaan leren; iets waarmee je hard bezig bent en dat is prima. Geef het de tijd en verwacht niet zoveel van jezelf.

Ik ben na jaren alleen nog steeds niet toe aan een relatie. Prima, ik heb een hond genomen, veel minder gezeur en duidelijk in zijn verwachtingen naar mij. Wij doen over alle problemen gewoon een...juist, ik zeg het lekker toch: een plasje

Bakkie

Bakkie

27-07-2017 om 19:10

Die angst

Die mag er zijn. Die is er als logisch gevolg van een verleden en recent verleden.
Heel normaal: als je je haar verft met rode verf dan wordt het rood. Als je je stoot wordt het blauw. Oorzaak gevolg.
Het hoort nu bij je en wie weet lukt het om er vanaf te komen of niet of alles er tussenin. Neem babystapjes en laat dat voor nu het meest haalbare zijn.

FF zo

FF zo

27-07-2017 om 19:24

Moederziel

Denk je heus dat een man zit te wachten op een vrouw die in scheiding ligt een ook nog eens 4 kinderen om zich heen heeft? Hij daarbij aangeeft dat hij veel waarde hecht aan zijn eigen vrijheid.
Hij blijkbaar ook nog een eigen verwerkingsproces ondergaat.

Ik deel de adviezen van de voorgaande schrijvers. Neem afstand en bekijk het reeel. Het is zeer onwaarschijnlijk dat Frits, anders dan een losse affaire, jou kant op komt.

Je postings stralen verliefdheid uit. Kijkend door een roze bril..... je wil het alleen nog niet zien.....

Miertje

Miertje

27-07-2017 om 19:54

Back to basic

De Hamvraag:

"4. ik heb in het contact vooral heel erg veel last van mezelf: irreële angst, krampachtig gedrag, bang niet goed genoeg te zijn om contact mee te hebben
Mijn concrete vraag is dus hoe ik punt 4 het beste kan tackelen".

Ik denk dat je eerst je zelfrespect en eigenwaarde zélf (of met prof hulp) moet opbouwen en dat niet moet laten afhangen van wat anderen mogelijk voor je kunnen betekenen, want:
De beste relatie in je leven heb je met jezelf! Als die relatie weer in orde is, dan volgt de rest...denk ik.
Zettumop!!!
XXX

moederziel

moederziel

27-07-2017 om 21:08 Topicstarter

Dankjewel Miertje

Dat is denk ik wel waar het om draait, ja. Work in progress.

bonnie

bonnie

27-07-2017 om 21:56

ppfff

Niets mis met back to basic, leuke en soms mooie hobby, maar dat is het dan ook.
Het is zo enorm hip; al die angsten.
Volgens mij hebben we ze allemaal. We zijn allemaal sociale wezens en functioneren slecht alleen. We hebben de ander nodig en zijn bang afgewezen te worden. Die angst komt door het afgewezen worden, maar afgewezen zijn we allemaal geworden. Inherent aan leven.
(Maar uiteraard is een fase van wonden likken best zinnig)

Bakkie

Bakkie

27-07-2017 om 22:12

Wat zegt Miertje

Dat anderen niet al gezegd hebben en waarom haar apart bedanken?

Ook vrouwen, zoals Bonnie zegt, zonder slechte jeugd kennen die angsten en onzekerheden, echt waar, je bent daar beslist niet anders in ( gelukkig ). Zoals al gezegd, volg je therapie, blijf proberen, misschien komt het. Zolang je oefent ga je niet achteruit en word je bagage beter te dragen.
Wegpoetsen lukt niet, het zal er altijd zijn, maar beter te dragen kan absoluut.

moederziel

moederziel

28-07-2017 om 00:15 Topicstarter

miskend

Bonnie, uit je laatste 2 posts #47 en #48 blijkt dat je echt geen idee hebt van wat je zegt. Ik neem je uiteraard niet kwalijk dat je mij en mijn verhaal niet kent. Dat kan ook niet aan de hand van deze draad.
Maar ik vind het bijna lachwekkend dat je 'al die angsten' hip noemt en dat ook vrouwen zonder slechte jeugd (?) angsten en onzekerheden kennen.

Natuurlijk, ieder mens is van vlees en bloed en heeft zijn eigen bagage. Ik vind mezelf daarin niet bijzonder. Tegelijk ontstaat bij mij, juist onder begeleiding en invloed van een zeer deskundige behandelaar, steeds meer het besef dat ik vanwege mijn 'bagage' en achtergrond helaas ook geen enkele eerlijke kans heb gehad op een gezonde ontwikkeling van kind naar volwassene. De gevolgen van deze jarenlange traumatische ervaringen zijn tot op de dag van vandaag pijnlijk voelbaar en zeer verstrekkend. En dan heb ik het niet over het verkeerde kadootje krijgen met sinterklaas.

Mijn taak bestaat er nu uit om ervoor te zorgen dat mijn kinderen niet dezezelfde rekening gepresenteerd krijgen en zo ongewild het trauma doorgegeven krijgen - precies zoals ik het als kind doorgegeven kreeg. Daarnaast moet ik voor mezelf de cirkel zien te doorbreken. Afrekenen met irreële angsten om mensen die belangrijk voor me zijn weer te verliezen, is daar een van de muizenstapjes in.

En ik bedank Miertje omdat zij op een of andere manier mij altijd feilloos lijkt te 'lezen'. Heb ik eerder ook al meermalen gemerkt.

moederziel

moederziel

28-07-2017 om 00:19 Topicstarter

Bonnie en Bakkie bedoel ik

mijn bericht is voor beiden

bonnie

bonnie

28-07-2017 om 06:18

Je neemt het veel te

persoonlijk op, mijn relaas was meer algemeen bedoeld.(wellicht niet gepast in jouw persoonlijke verhaal)
Dat een behandelaar vanalles van jouw angsten vindt, is niet zo gek. Die persoon leeft daarvan.
Dit wil je (weer) niet horen: ik denk dat je een prima ontwikkeling hebt gemaakt naar volwassene. Je geeft zelf aan een prima relatie te hebben gehad. Daar was je dus toe in staat. Nu voel je je verloren en angstig en mi is dat vrij normaal.
Neemt niet weg dat eea bij jou lastiger kan liggen, natuurlijk. Maar verlatings/bindingsangst zijn nu eenmaal modewoorden, kun je moeilijk ontkennen. 'iedereen' heeft er last van en dat is precies het punt: dat denk ik ook. Oerangsten, alleen zijn we nergens.
Door de enorme individualisering 'werkt' iedereen aan zichzelf.

Punt is dat sommigen in dit draadje, waaronder ik, je proberen duidelijk te maken dat je zorg misschien 'gewoon' gegrond is. En omdat we je het beste gunnen is ons advies je pijlen op iemand anders te richten.
Maar zodra een mening niet in jouw straatje past gooi jij het met minachting op de hoop 'miskenning en onwetendheid' Jammer hoor.

Miertje

Miertje

28-07-2017 om 09:03

Babylonië

Moederziel had 1 concrete vraag in dit draadje nl:

"Ik heb in het contact vooral heel erg veel last van mezelf: irreële angst, krampachtig gedrag, bang niet goed genoeg te zijn om contact mee te hebben
Mijn concrete vraag is dus hoe ik punt 4 het beste kan tackelen"

Gewoon, niets meer dan deze vraag. En dan volgen er allerlei ingewikkelde aannames en dergelijke. Kun je ook wat uithalen, maar haken niet in op de eigelijke vraag en Moederziel ging weer bijsturen, ik hielp haar een handje.

Op 1 of andere manier intstond er steeds een babylonische spraakverwarring.
Het is een beetje als dat spelletje dat je met elkaar in de kring zit en de 1 fluistert de ander wat in de oren en aan het einde van de rij is het totaal niet meer duidelijk wat er als eerste in de rondte werd ingefluisterd.

Ik haalde die essentie gewoon weer even naar voren in #45, niet om voorzittertje te spelen en "laten we het even centraal houden" te roepen. (nou ja misschien ook wel, zeg ik eerlijk

Bakkie

Bakkie

28-07-2017 om 10:24

Grappig

We zeggen veel eerder al precies hetzelfde: tijd, geef het tijd, meer dan therapie kun je niet doen.
Heeft niets met feilloos aanvoelen te maken als een ander dat herhaalt en de voorzittershamer tot zich neemt.

Ik werk blijkbaar op je allergie, ondanks mijn kwetsbaarheid dat ik voorbeelden uit m'n privéleven geef. Dan stop ik met mijn inzet. Zo houd je via je selectie de mensen over de eerdere napraten, naar van wie je het wel accepteert. Want dat doe je, mensen ( die alle delen kennen) door de mangel halen alszijnde randdebielen die nergens vanaf weten. Ik vind dat vals, echt ranzig vals.

wenneke

wenneke

28-07-2017 om 10:33

my 2 cents...

Hoi Moederziel,

Dit is de eerste keer dat ik reageer op een forumpost.
Ik heb de afgelopen maanden je verhaal gevolgd en heb vaak met tranen in mijn ogen zitten lezen. Zo veel raakvlakken met mijn situatie...
Daar ga ik verder niet over uitweiden, want dat is niet van toepassing. Het enige wat ik wil zeggen hiermee, is dat ik snap hoe dat erin gehakt heeft bij je. Helemaal in combinatie met de gebeurtenissen in je jeugd.

Over je vraagen met aannames van mijn kant, misschien sla ik de plank wel volledig mis, dat kan natuurlijk)
Het maakt geen moer uit wat Frits (misschien ooit) voor plaats inneemt in je leven. Op dit moment heb je veel aan het contact met hem, op welke manier dan ook. Dat is een fijn gevoel en dat is denk ik lang geleden. Iemand die contact met je heeft om wie je bent, je interessant vindt om mee af te spreken en daar ook moeite voor wil doen. En dit is toch een andere situatie dan met een moeder op het schoolplein, of een familielid of een vriendin die je al 20 jaar hebt.En dat heeft niets met verwachtingen te maken, meer met gezien worden denk ik. Niet in de rol van andere moeder op schoolplein, familielid of vriendin. Maar gezien worden om wie je zelf bent. Misschien een beetje zweverig, maar ik weet niet zo goed hoe ik het anders kan omschrijven.
En hoe dit zich allemaal verder gaat ontwikkelen en wie wat daarmee wil, is (nu) toch niet belangrijk?

Ik begrijp helemaal dat het lastig is je enthousiasme te temperen. Contact geeft een soort van "high" denk ik.Het is een lekker gevoel wat hij je geeft.Al is het door een appje af en toe, meer niet.
Hoe je je enthousiasme (of claimerig gedrag) kunt inperken is denk ik door inderdaad grenzen te stellen aan jezelf. Hoe moeilijk dat ook zal zijn.
Niet meteen met 10 berichtjes terug reageren, het zo vrijblijvend mogelijk houden en reageer niet meteen binnen 10 seconden.
Dat is praktisch.

Hoe je dat emotioneel moet doen is een ander stukje. Dat is lastiger dan dit. Want ook al weet je dat je goed bent zoals je bent, het zo voelen is een ander verhaal. Dan is bevestiging van een "onafhankelijke derde" zoals Frits, erg fijn.
De kunst is om die bevestiging uit jezelf te halen. Dan worden die contactjes met Frits meteen een stuk minder beladen en heb je minder behoefte hieraan.En ik geloof dat je hier met therapie een heel eind mee gaat komen.

Ik vind het knap om te lezen hoe ver je al gekomen bent. Het klinkt heel cru ik weet het, maar jouw verhaal destijds liet me inzien dat ik niet de enige was die in een dergelijke situatie beland was.
Goed om te lezen dat het weer een stuk beter met je gaat, ook al zal dat met golfbewegingen gaan.

moederziel

moederziel

28-07-2017 om 12:13 Topicstarter

Lieve Wenneke

Man.... nu zit ik met tranen in mijn ogen te lezen. Recht in mijn hart, je snapt precies wat ik voel en bedoel. Het gaat mij idd helemaal niet om Frits of welke kans ik bij hem maak, of dat hij (of ik) alleen voor de snelle wip gaat, of dat ik slachtoffer ben van een 'modekwaal', of....

Miertje (dank!) komt er terecht steeds op terug: dit gaat om de paniek die de oprechte aandacht van iemand anders bij mij teweegbrengt. De verwarring als je gezien wordt. Dat is al winst, wat de toekomst ook brengt. Het kan dus wel. Maar ik kan er ook heel, heel moeilijk mee overweg.

Ik neem het anderen (hier of elders) niet kwalijk dat ze zich niet kunnen voorstellen hoe diep het gaat als je doormaakt wat ik - en jij begrijp ik -heb doorgemaakt. Het raakt en beschadigt je diepste wezen, je kern. Het is een trauma, opnieuw, en ging en gaat bij mij verder dan liefdesverdriet, verwerken of rouwen om wat was. Het trekt wie je bent volledig in twijfel en laat er weinig van heel.

Ik ben benieuwd naar jouw verhaal. Wil je dat delen? Mag uiteraard ook per dm. Misschien kan ik leren van jouw lessen.

liefs x

moederziel

moederziel

28-07-2017 om 12:19 Topicstarter

bonnie/bakkie

minachtend, vals, ranzig, niets willen horen.... wow, ik ben nogal wat!

Ik stel daarom voor, aangezien jullie toch helemaal klaar met mij zijn, dat jullie jezelf verhuizen naar een ander topic. Hoeven we elkaar ook niet te irriteren.

Bakkie

Bakkie

28-07-2017 om 12:26

Jammer

Dat je denkt dat slechts een enkeling je snapt. Ook ik raak in paniek bij aandacht, ik weet precies waar je het over hebt, maar jij kiest zelf je mensen uit, dat deed je eerder. Jammer dat je altijd denkt uniek te zijn.Jammer dat je het omdraait en er precies het verkeerde uithaalt, zoals vaker.
Ik vertrek, maar niet omdat jij het vraagt want ik laat me niet manipuleren, maar omdat ik mijn energie dan liever in iemand anders steek.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

28-07-2017 om 12:37

Inderdaad

Paarlen voor de zwijnen, zo voelt het.

bonnie

bonnie

28-07-2017 om 14:31

Miertje

Hoezo 1 concrete vraag? In de o.p. vroeg ze toch echt hoe ze dit netjes aan kon pakken zonder Frits weg te jagen.

Het antwoord daarop is; stop met alleen in je eigen straatje kijken en stel je open voor de buitenwereld, luister zelf eens naar mensen ipv dat je alleen gehoord en gezien wil worden. Zoals mensen met goede bedoelingen hier weg geschoffeerd worden, zo wordt wrs Frits ook niet gezien/ gehoord. En ja, zo jaag je hem uiteraard weg. Self fullfilling prophecy.

Punt 4

Maar ipv je onzeker afvragen of je wel genoeg voor hem bent, kan je ook stellen dat als hij het contact te veel van één kant laat komen, hij jou aandacht niet waard is. Draai het punt om, cijfer je jezelf niet weg.

Dat besef van eigenwaarde zal merkbaar zijn op het moment dat een andere meneer je pad kruist. Iemand waar je minder hard aan hoeft te trekken. Mocht de vriendschap met Frits doven, dan is er nog geen man overboord. Geen haast.

Juist omdat je Frits van vroeger kent, kan die onbevangenheid van jong mens zoals vroeger, jou ook doen dromen van een zonnige toekomst. De waarschuwende reacties in dit draadje, zijn er vooral om te voorkomen dat je niet weer je neus stoot.

moederziel

moederziel

28-07-2017 om 22:23 Topicstarter

Flanagan

Ik vind het lief dat er bezorgdheid is, dat ik mijn neus niet opnieuw stoot. Toch weet ik zeker dat het gaat gebeuren, al weet ik helenaal niet of dat nu met deze Frits zal zijn. Maar ik stort me vaak nogal enthousiast in contacten (vriendschap, werk etc) en dan is neuzen stoten onvermijdelijk. Zo dubbel. Ene moment onbevangen, andere moment in de kramp.
Maar weet je, ik kan het niet anders. Ik werd vroeger veel en snel verliefd en heel vaak was het niet wederzijds. Dat begreep ik wel, want wie werd er nou verliefd op mij? Of ze bleven even, werden door mij aangeklampt en liepen dan natuurlijk weer hard weg. Toen kwam moederzielman en die zei letterlijk: mij krijg je niet weg, ik blijf. En dat deed hij, 22 jaar. En toen ging hij toch en hoewel ik weet dat ik hier alles bij elkaar weinig aan kon en kan doen, is het moeilijk om niet in de oude reflex te vallen. Zie je wel, ze gaan toch altijd weer.

Maar ik merk ook dat er vanalles gaande is in mij. Ik leer per dag. Voor mezelf opkomen, vertrouweling mezelf. Vertrouwen dat ik de moeite waard ben om voor te blijven. Ik heb genoeg te geven, maar het mag geen pijn meer doen.
En ziet iemand mij niet? Dan loop ik weer verder op mijn weg. Beloofd.

Dankjewel Flanagan, voor het hart onder de riem

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.