Onaantrekkelijk worden
Het lijkt mijn man niet te kunnen schelen, maar hij wordt steeds onaantrekkelijker.
Toen ons eerste kind geboren werd, 16 jaar geleden, stopte hij daarom met roken. Gevolg was dat ie dikker werd, want het werd met snoep en chips gecompenseerd, hij kon het hebben, was altijd aan de dunne kant geweest. Na 10 jaar begon hij weer te roken, maar het snoepen stopte niet. Dus hij rookt en snoept veel, wordt dikker en dikker en ruikt altijd naar rook en/of nicotine, doet zittend werk en beweegt weinig.
Als ik er wel eens een opmerking over maak, reageert hij boos.
Ik vind hem steeds onaantrekkelijker worden maar durf het eigenlijk niet meer te zeggen.
Een kwestie van tijd
Onze schoonheidsidealen staan in directe relatie tot onze kennis en inzichten over gezondheid. Ik voorspel: mollig is niet meer ´in´, zodra algemeen bekend raakt dat overgewicht echt tot gezondheidsproblemen leidt.
Sini
Ik ben zelf ruim 30 kg zwaarder dan toen ik man leerde kennen. Hij paste toen míjn broeken, maat 31 voor spijkerbroeken. Man heeft inmiddels 1 maatje meer, over mij zullen we het maar niet hebben, behalve dat man nog steeds blij met mij, dus ook met mijn spekjes
Scepticus
Mijn levensverwachting met 20 kilo te zwaar is toch nog echt een stuk hoger dan toen ik anorexia had. Als ik in die trant door was gegaan, zat ik nu al in de eindjaren.
Sini
Vind je? Ik denk dat als de algemene cultuur is dat je wat meer vet mag hebben, dus niet overmatig dik, maar gewoon vrouw zeg maar, er heel wat minder extreem gelijnd zal worden. Hoeveel vrouwen van onze leeftijd hebben eetproblemen gehad? En het hoeft zo extreem niet te zijn om erg ongezond te zijn hoor.
Ik denk dus dat het ideaalbeeld uit de jaren 70/80 met extreem mager zijn veel gevaarlijker is dan een mollig ideaalbeeld. En dat vind ik wel degelijk relevant.
Ik ben trouwens flink aangekomen bij mijn eerste 2 zwangerschappen. Maar om daarvoor het kinderen krijgen te laten vind ik ook weer zo wat 
Blij
En ik ben trouwens ook best blij met mezelf. De reden dat ik nu wil afvallen is om me weer fitter te voelen. Ik ben het zat om me stijf te voelen, en snel last van mijn rug te krijgen. Maar esthetisch gezien vind ik molligere vrouwen mooier dan hele slanke.
Armoedeverschijnsel
De mogelijkheid om overal eten te kunnen kopen en te nuttigen, roept een beeld op van ongekende luxe. Toch zie ik het verander(en)de straatbeeld in Nederland, met steeds meer dikke en mollige mensen, als een teken van armoede. Het gezonde voedsel wordt steeds duurder; het ongezonde almaar goedkoper. Bovendien is er voor mij bijna niets armoedigers denkbaar, dan niet goed voor jezelf te zorgen.
Sini
Op dit moment ben iets minder blij met mezelf. Ik ben opeens rond mijn middel uitgedijt. Die dertig kilo erbij vond ik eigenlijk helemaal niet zo erg. Alles was nog redelijk in verhouding. Ik ben lang, waardoor ik met een kilootje meer niet gelijk propperig word. Maar ik heb nu wel het gevoel dat ik propperig word en dat is niet prettig. Maar dat ik die gevoelens heb zijn uitsluitend gebaseerd op mijn gedachten over mijn gewicht en verschijning met dat gewicht. Zoals ik nu ben is voor mijn man nog steeds acceptabel. Ik hoef me in dat opzicht dus niet onbehaaglijk te voelen. De liefde raakt echt niet over doordat ik niet slank ben dus. Ik denk dat hij bij echt heel zwaar overgewicht wel zou gaan morren.
Scepticus
Bovendien is er voor mij bijna niets armoedigers denkbaar, dan niet goed voor jezelf te zorgen.===
Jij associeert overgewicht dus meteen met niet goed voor jezelf zorgen? Ik ken een superslanke vrouw die niet fris uit haar mond ruikt en zich wat saai kleedt (saai naar mijn smaak) en een superdikke vrouw die er altijd tiptop en fleurig uitziet en geen geurtjes heeft. Ik weet niet wat ik 'armoediger' vind.
Dik zijn kan een gevolg zijn van armoede, of onverantwoordelijk eetgedrag, maar dat hoeft niet. Voor je iemand dus veroordeelt en als armoedig bestempelt is het dus misschien handig om eerst eens kennis te maken met zo'n dikkerd.
Waar is knofje?
En na dit alles gelezen te hebben denk ik vooral: hoe is 't met haar man?
Ik heb zelf nooit gerookt, gelukkig, maar suiker was (en is) mijn verslaving. Ik was een kilo of 20, 25 te zwaar (nu nog zo'n 5 a 7), en ik was zelf heel ongelukkig met mijn lijf. Mijn man maakte het niet veel uit.
Een eetverslaving houdt zichzelf in stand: je voelt je niet blij, dus ga je snoepen, wamt daarvan kom je in een soort roes, waardoor je je even niet rot voelt. Dan zie je jezelf in de spiegel en je hebt weer een reden om dat rotgevoel weg te eten.
De man van Knofje is niet gelukkig, dat durf ik van een afstandje wel te beweren. Misschien is hij wel zijn verdriet over het stervende sexleven aan het wegeten en -roken. En daardoor vindt Knofje (kan ik me ook wel voorstellen) steeds minder aantrekkelijk - een vicieuze cirkel dus.
Tegen hem zeggen dat je hem onaantrekkelijk vindt gaat hem niet helpen om eruit te komen. Wat wellicht wel helpt is een goed gesprek waarin je je zorgen uit en je hulp aanbiedt (gezonde snacks inkopen/klaarmaken, samen sporten, van die bank af!) Vraag hem of hij gelukkig is en wat hem dwarszit. Steek hem een hart onder de riem.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Klopt
Ik ben het eens met Valkyre. En ik denk ook dat je moet zorgen dat je elkaar leuk en aantrekkelijk blijft vinden. En dat is natuurlijk heel persoonlijk. Ik kan wel vinden dat ik er met 30 kg meer nog heel leuk en fris uitzie, maar als mijn partner er anders over denkt hebben we toch echt een probleem.
