Ongelukkig :-(

Sinds 2002 in een relatie die normaal begon. Tot op een avondje uit ik voor de keuze werd gesteld: s anderdaags naar een bbq bij zijn thuis komen of gedaan met de relatie. Al jong volwassene geen probleem overgemaakt. Tot over mijn oren verliefd. Naarmate de relatie vorderde geen contact meer met vrienden. Partner vond dat vrienden in een relatie voor problemen zorgen. 2004 zwanger, onverwachts en op aandrang van hem laten weghalen. Waren niet klaar voor kinderen vond ie. Maar 2 maanden later wel het ouderlijk huis van hem kopen omwille van een openbare verkoop door deurwaarder. Na zovele jaren zijn we nog steeds "samen". Het huishouden en alle kosten voor onze 2 kinderen zijn voor mij. Hij doet praktisch niets in het huishouden. Betaald ook niks van school of kledij van de kinderen. Werk sinds enkele jaren wegens medische problemen parttime (2 rugwervels al versleten) maar alle kosten zijn voor mij wat huishouden en kids betreft. Onze jongste dochter wordt 11 en hij heeft haar nog nooit in bad geholpen, haar gekamt of kledij gekocht. Tenzij voor een verjaardag. Zoals een familielid dat zou doen. Hij betrekt mij bij niets. Ik heb geen sociaal leven meer buiten mijn klanten van het werk. Ik mag niet van zijn leven weten. Ik vind dit niet meer normaal. Maar toch kan ik niet zonder hem en doe ik alles voor hem zonder enige affectie van zijn kant. Ik zie soms geen uitweg meer en mijn kinderen zijn de dupe hiervan. Ik hang financieel aan hem vast. Ook al doe ik financieel bijna alles alleen.