Problemen in de familie
Hallo allemaal,
ik hoor graag zoveel mogelijk verschillende meningen over het volgende, ik zal proberen een lang verhaal beknopt weer te geven...
4 jaar geleden, mijn zoontje was 3 jaar, is hij sexueel misbruikt door zijn neef, de zoon van mijn zus van toen 14 jaar. We hebben hem op heterdaad betrapt. Hij is niet "all the way" gegaan gelukkig.
Er volgde eerst familieruzie, therapie voor neef en in de gaten houden van mijn zoon.
Na een tijdje weer "normaal" contact gekregen met elkaar, het is toch je zus. Het contact tussen zoon en neef is goed, de weinige keren dat ze elkaar zien.
We hielden en houden onze zoon in de gaten, praten waar nodig. Zo te merken heeft hij er geen schade aan ondervonden, we hebben ook contact gehad met een deskundige.
Maar voor later weet je natuurlijk nooit hoe het zal gaan.
Mijn man was bloedlink natuurlijk, zo boos. Ik heb hem ervan weten te weerhouden mijn neef iets aan te doen. Maar de haat jegens hem blijft.
Bij familiebezoeken is er altijd iemand die wegblijft. Of neef, of mijn man. Is niet leuk,maar kan niet anders.
Nu de vraag...mijn zus en een van mijn ouders vinden dat mijn man nu maar eens normaal moet doen en moet vergeven en vergeten. Hij was toen een kind en nu een jongen van 18. Door mijn man kunnen we niet meer normaal bij elkaar komen,vinden zij.
Vandaag moederdag is neef weggebleven. In juli hebben we een familiebarbecue en nu vinden zij dat het gewoon maar weer normaal moet zijn. Mijn zus vindt dat haar zoon vaak genoeg is weggebleven en dat het nu maar over moet zijn.
Mijn man en ik zijn het hier niet mee eens. Hij is nog steeds boos en wil niet met hem in een ruimte zitten. Ik begrijp hem, het is zijn zoon die wat aangedaan is. Ik voel het ook,maar ik probeer toch de familiebanden te onderhouden, het is mijn familie.
Wat vinden jullie? Moet mijn man idd na 4 jaar maar eens "normaal" gaan doen en niet meer de familiebezoeken moet "verpesten" of is het normaal en logisch dat hij dit niet meer wil?
Ik vind dat neef weg moet blijven als mijn man wil komen. Wij zijn tenslotte niet de "daders". Soms blijft mijn man weg, zeker als er niet iets bijzonders te vieren is. Ook deze keer zou hij weg kunnen blijven, ik heb het nog niet met hem overlegd.
Ik wil graag meningen horen. Niet om mijn zus ermee om de oren te slaan ofzo. Er is overigens een hele grote kans dat zij dit ook leest, zij is ook op het forum. Ik wil graag weten of wij nou zo star en moeilijk zijn en iets aan dit probleem moeten doen of dat we in ons "recht" staan om zo te blijven?
Dus nogmaals, geen verwijt naar mijn zus toe, dat is niet mijn bedoeling, ik wil gewoon graag weten hoe jullie hierover denken.
Groetjes,annemieke
Reakties
Hoi,
bedankt weer voor het meedenken.!
chiquita, voordat wij iets konden zeggen, heb ik mijn zus tegen mijn vader horen zeggen dat zij neef nu echt niet meer thuis houdt, dat het genoeg moet zijn. en..dat als er iets gebeurd haar vriend zal helpen om hem te beschermen. Ik was woest toen ik haar hoorde praten en heb dat ook tegen haar gezegd. Wat een dreigement en dat terwijl mijn man zich rustig houdt.
mijn man en therapie? weet je, helaas is dit niet het enige trauma van hem. oorlogsverleden, gevlucht uit zijn land en mishandelingen van pa hebben hem gemaakt tot man die bennikki beschrijft. Ook dat geeft hier regelmatig problemen hoor. In januari zelfs zover dat we uit elkaar zouden gaan.
Maar hij vecht nu voor zijn gezin, alleen staat hij totaal niet open voor therapie. Zijn visie? als alles opgerakeld wordt houdt hij niet vol.
Ik ga wel evengooglen bnnikki, dank je wel!
anna, die dingen die jij mist, die heb ik juist niet helemaal genoemd om niet weer dingen op te rakelen, ook niet als zus dit leest. Het ging daar ook niet om,maar ik wil ze best kort benoemen.
Er zijn altijd problemen geweest in gezin van zus helaas. vader van neef is overleden na een problematische scheiding. Of dit impulsief was? dat weet ik eigenlijk niet. Mijn twee kinderen waren boven verstoppertje aan het doen met twee andere kinderen uit haar gezin. hij verstopte zich in de badkamer waar neef bezig was aan de wastafel. Die draaide onmiddelijk de deur op slot en deed wat hij wilde doen.
Mijn zoon en nichtje hoorde hem roepen,maar ze konden hem niet vinden;-(( toen kwamen ze ons halen. een heterdaad situatie zeg maar.
Volgens therapeuten was het eenmalig en doet hij het niet meer. Ik weet het niet. iemand die zich vergrijpt aan een kind wat 11 jaar jonger is, is gek.
of hij spijt had? hoop het wel. hij wilde wel zijn excuus aanbieden,maar dat heb ik geweigerd. wat zijn woorden na zo'n daad.
Na een paar weken therapie kwam hij me trots vertellen dat het allemaal wel meeviel. andere jongens van zijn groepen zijn veel verder gegaan. Ik was pislink toen hij het vertelde.
Na twee jaar was hij trots dat de therapeuten vonden dat het zo goed ging en dat ze zeker weten dat dit een eenmalige actie was.
De therapeuten wilden een sessie met ons, maar dat hebben we geweigerd.
Ons gezin gaat goed. Manlief doet erg zijn best om zijn eigen buien in de hand te houden en zoon waar het om gaat vertoond geen randverschijnselen, direct al niet trouwens. Ik ben bang dat therapie veel kapot zal maken bij mijn man, hem een ander mens zou maken en het niet zou redden.
Klein detail: 5 vrienden van hem die bij hem in de oorlog zaten hebben al zelfmoord gepleegd.
Ik ben er wel van overtuigd dat hij als hij toch nog ouder wordt, zeker wat aan therapie zal moeten doen,maar hij moet er wel achter staan uiteraard.
Ik voel me bevreid! bevreid dat ik eindelijk voor mezelf kies. Niets meer omwille van lieve vrede of familiebanden. Ik kies voor wat ik wil en wat het beste is voor ons gezin.
Overigens was mijn zus boos na mijn smsen over waarom ze zo praatten tegen mijn vader, dus we hebben momenteel geen contact. Kans is groot dat ze dit leest en weet hoe ik erover denk. Zo niet, zodra ze wil zal ik het haar vertellen. Zoveel negativiteit die van haar afkomt wil ik niet meer.
groetjes,annemieke
Wow
wat een verhaal over die neef. Kan me de gevoelens van je man helemaal voorstellen! Sta achter hem want jouw kind is dit aangedaan. Verder vraag ik me af of neef wel helemaal genezen is , dit komt toch ergens vandaan! ik zou je kind en neef nooit meer samen ergens laten en eerlijk gezegd: bij mij zou het niet meer goedkomen, zou neef noooooooit meer willen zien. dus vind je toch al heel schappelijk hierin dat je aan de familie denkt.
Wow
wat een verhaal over die neef. Kan me de gevoelens van je man helemaal voorstellen! Sta achter hem want jouw kind is dit aangedaan. Verder vraag ik me af of neef wel helemaal genezen is , dit komt toch ergens vandaan! ik zou je kind en neef nooit meer samen ergens laten en eerlijk gezegd: bij mij zou het niet meer goedkomen, zou neef noooooooit meer willen zien. dus vind je toch al heel schappelijk hierin dat je aan de familie denkt.
Weet je...
weet je...ik denk heel stiekem dat hem zelf ook ooit eens iets is overkomen op dit gebied.
Toen mijn zus dit aan zijn juf vertelde, vertelde zij dat ze hem eens in de duinen had gezien met haar vriend destijds, nu ex en een vreemde man.
Ik vond dat zij daar achteraan moest gaan, zij geloofde het niet. ze vroeg het wel aan haar zoon,maar die ontkende.
verder is ze nooit erachter aan gegaan of het waar was of niet.
Even reageren
Hai,
Ik wil toch even reageren op dit bericht, ik hoop niet dat ik mensen tegen het hoofd stoot. Ik werk veel met (ex)-gedetineerden en heb veel ervaring met trauma. Ga niet in details ivm anonimiteit. Ik snap dat het voor je man moeilijk, dan niet onmogelijk is om contact te hebben met neef. Ik zou hem ook aanraden in therapie te gaan. Hij zou EMDR kunnen krijgen voor alleen dit trauma, de oorlogstrauma's kunnen dan buiten beschouwing worden gelaten. Ook na traumabehandeling kan hij ervoor blijven kiezen geen contact te hebben met neef, vind ik volstrekt begrijpelijk. Wel vind ik daarentegen dat neef niet zijn leven lang gestraft kan blijven worden. Hij was 14, dat betekent dat zijn hersens nog niet volgroeid waren. Op je veertiende zeg je dingen die wat ongemakkelijk uit de hoek komen. Ik ehb het idee dat je je daar erg aan vastpint, maar het was toen geen volwassen man! Hoe afschuwelijk het is wat hij heeft gedaan, hij heeft behandeling gehad, hij moet een nieuwe kans krijgen. Ik denk niet dat je iemand, en zeker iemand die toen een kind was, kan blijven straffen door hem niet bij feestjes te laten komen. Je ziet vaak bij daders van incest/seksueel misbruik dat zij ook ooit seksueel zijn misbruikt. Wat dat betreft zou je vermoeden best eens waar kunnen zijn. Misschien klink ik wat hard, maar ik denk echt dat als je man hierdoor getraumatiseerd is, en hij neef niet meer wil zien, dat hij dan zelf moet beslissen niet op gelegenheden te komen waar neef is. Of/en in therapie moet. Neef verdient een tweede kans. Hulpverlening zegt echt niet zomaar dat zij het risico op terugval laag inschatten. Ik vertrouw daarin toch wel op hun deskundigheid. Jij bent het slachtoffer, dus snap ook goed dat jij dat wantrouwt en een stuk voorzichtiger bent. Maar neef wordt nu ook slachtoffer.
Anoniem
hoi,
anoniem bedankt voor je berichtje. Een heledere kijk vanaf de andere kant is ook goed.
en weet je..ik denk net als jij. als het gaat om een ander!
nu is het mijn kind die voor zijn leven beschadigd is, die mogelijk later problemen krijgt hierdoor.
dat voelt zooooo anders. ik snap de kant van jou, van de therapeut,maar als ouder van een kindje van 3 die dit heeft meegemaakt kan je zo niet meer denken.
ik hoop dat je snapt wat ik bedoel.
groetjes,annemieke
Laika
Hoi,
laika er is geen spanning dat hij neef niet mag zien, dat denk ik niet iig.
we kwamn ook nog wel regelmatig bij mijn zus. zoon weet heel goed wat neef gedaan heeft en dat dat niet mag.
Hij weet ook dat hij boven niet naar zijn kamer mag gaan. in het begin mocht neef zijn kamer ook niet uit als wij kwamen.
Mijn zoon vond het jammer, hij mag neef graag.
Verder is hij idd 18. hij is meestal niet eens thuis hoor, ook niet op zondag bij oma.
maar vanaf nu dus wel op feestjes.
Dat weet je niet
Hoi,
dat weet je niet nee. dat hoop ik ook niet.
toch als ik soms met hem praat, denk ik dat dit toch van invloed zal blijven zijn.
denk jij van niet dan?
Beren
Ik ben het eerlijk gezegd eens met Laika en denk dat het beter voor je zoon is dat je man (en jij misschien) hulp zoekt om met wat gebeurd is om te gaan. Anders loop je het gevaar dat je door je gedrag meer schade berokkend dan je kind werkelijk heeft opgedaan. Je ziet beren in de toekomst, maar die lopen nu ook vrij rond..
Valt mee hoor
hoi meiden,
nou het lijken meer beren dan het zijn. normaal gesproken speelt dit hele probleem niet hoor.
alleen nu er weer een barbecue is en mijn zus begonnen is met dit verhaal, hebben we het erover.
normaal gesproken speelt dit gewoon niet meer.
dus...hulp zoeken is momenteel absoluut neit nodig. voor ons niet en voor zoon niet. We houden hem uiteraard wel in de gaten.
De woede die mijn man voelt, is alleen als we erover praten of als er zoiets gebeurd in de familie, is alweer maaaanden geleden.
dus nee, dat is nu het punt niet. bedankt voor het meedenken.
groetjes,annemieke
Tja,
Ik volg deze draad nu al een paar dagen en ik krijg er toch een ongemakkelijk gevoel bij. Ik wil niemand voor het hoofd stoten en ik ben tegen seksueel misbruik en de gevolgen daarvan wil ik ook niet bagatelliseren. Maar heb ondertussen nog maar deels sympathie voor de wijze waarop jouw man omgaat met dit verhaal. Gebaseerd op wat ik nu lees, krijg ik de indruk dat het probleem ondertussen meer bij jouw man (en misschien ook bij jou) ligt dan bij jullie zoon. Er is iets gebeurd dat niet had moeten en mogen gebeuren, de dader was een jaar of zestien, heeft therapie gehad, jullie zoon lijkt er niets aan over te hebben gehouden en kan op gelegenheden zijn waar neef ook is. Maar jouw man blijft vastgebeten in woede en wraakgedachten. Misschien aan de ene kant begrijpelijk omdat niemand wil dat zijn kind zoiets overkomt. Aan de andere kant vind ik dat de wijze waarop jij beschrijft dat je man ermee omgaat ongezond aandoet. Neef heeft (al dan niet gedwongen) hulp gezocht om niet meer in dat gedrag te vervallen, jouw man die boordevol trauma's zit weigert hulp en zijn woede blijft een onwrikbaar iets. Dat geeft mij de indruk van iemand die (al dan niet bewust) vastbesloten is om zijn boosheid en woede te koesteren. En dat vind ik ongezond. Kijk, het gaat er niet om dat je neef weer in de armen zou moeten sluiten, maar blijven hangen in woede en haar is weer het andere uiterste.
Bovendien vind ik dat een jongen van 16 doorgaans niet zo verantwoordelijk is voor zijn daden als hier in het begin van de draad geschreven werd. Het is niet voor niets dat we in ons land jeugdrecht kennen en dat er heel zwaarwegende redenen moeten zijn voordat een minderjarige als een volwassene behandeld kan worden. Ik vind dat neef ook een kans verdient om niet zijn hele leven te worden afgerekend op iets dat hij toen hij minderjarig was heeft gedaan. Behalve natuurlijk als je in zijn houding of waar dan ook serieus aanleiding vindt om te vermoeden dat hij weer de fout ingaat. Dat zou alles anders maken.
Groet Dirkje
Dirkje
in zijn houding zie ik niets waarvan ik denk dat hij weer de fout in gaat. maar..er was ook niets in zijn houding dat aangaf dat hij de fout uberhaupt zou gaan maken,dus schijn bedriegt.
Ik snap wat je bedoelt. Het blijven hangen in woede en haat is niet iets dagelijks hoor, alleen als je het hebt over het feit dat we bij elkaar willen komen.
weet je, als het je kind is, maakt het weinig uit of de piemel van een man van 30 is of die van een 14 jarige. hij is net zo groot. een kind van 3 die je laat zien hoe je iemand moet aftrekken en verteld dat er dan spuug uitkomt...maakt niet uit hoe oud degene was.
Dat mijn zoon zichtbaar geen problemen vertoond, zegt niets over de toekomst.
Je hebt gelijk dat neef genoeg gestraft is, het is klaar voor hem.
maar wij kunnen het nooit vergeven. Het is mijn kind.
groetjes,annemieke
Nee,
het gaat ook niet om de grootte van de penis en ook niet om de vraag of het goed of fout was wat je neef deed. Dat is allemaal duidelijk: hij had het nooit mogen doen. Ik wil ook echt het gevoel dat je zult hebben als je kind dit overkomt niet bagatelliseren. Het lijkt me afschuwelijk.
Maar wat wel uitmaakt zijn wat andere dingen. Namelijk waar word je zelf beter van in dit proces en waar wordt je kind beter van. Ik durf te wedden dat van de houding die jij beschrijft zowel je man, jullie zoon als jullie gezin niet beter wordt. Van haat is namelijk nog nooit iemand beter, gelukkiger of evenwichtiger geworden.
En inderdaad weet je wat betreft je zoon niet alles over de toekomst. Maar hoe zal hij het gebeuren ooit zelf achter zich kunnen laten of misschien in perspectief kunnen zetten als zijn ouders (of 1 ervan) er aan vast blijven houden? En nu zou het maar zo kunnen dat je gaat vertellen dat jullie dit buiten je zoon houden, maar ik geloof niet dat dit kan, als ik hoor hoe zeer het nog speelt. Je hoeft het niet iedere dag over iets te hebben om het levensgroot aanwezig te laten zijn.
Groet en sterkte,
Dirkje
Mijn enige reactie
ik wil toch reageren op sommige van jullie
wat mijn zoon heeft gedaan is fout heel fout PUNT
geen discussie over mogelijk..
hij heeft vier jaar therapie gehad,is geen porentieel gevaar,geen kans op herhaling,heeft spijt betuigd in brief,er is een mogelijkheid gegeven om samen met tussenpersoon er over te praten waarin mijn zoon spijt wilde betuigen maar dit is allemaal afgewezen.
hij weet wat hij gedaan heeft.is verantwoordelijk voor zijn daden en heeft op recht spijt...het is niet mijn zoon die eist dat hij op feestjes mag komen,hij heeft op moederdag zelf gezegd,mam ik ga niet ik zie oma wel een andere keer,hij gaat hier goed mee om en niet omdat hij het moet maar omdat hij weet waarom het niet kan,en mijn zus der man de ruimte gaf om te gaan..
toen mijn vader over de bbq begon dacht ik al o jee...dat kan niet goed gaan..mijn vader wilde dat mijn zoon erbij was en ik zei dat ik dat ook wel prettig zou vinden maar niet zal kunnen.mijn vader wilde praten met zus en haar man..ik heb niets afgedwongen..ik zou me er niet mee bemoeien,mijn vader wilde dit bespreken met mijn zus...dit is mis gegaan..
mijn zoon zei meteen mam,dat wil ik niet,ik ga dan niet mee maar vind het wel jammer maar snap het wel..en ik besloot niet te gaan zodat mijn zus met man wel kon gaan maar in de tussentijd was het helaas helemaal misgegaan..
ik wil even benadrukken dat ik niet de insteek heb om het allemaal maar "gewoon"te vinden,mijn zus en ik zijn er altijd uitgekomen en dat zal ze ook toegeven hoop ik dat het altijd goed is gegaan.
als ze bij me was waren de kinderen gewoon boven aan het spelen terwijl mijn zoon ook boven was...en mijn zoon heeft als haar zoon naar hem toe wilde altijd de deur op slot gedaan of kwam naar beneden om te zeggen dat hij bij hem wilde zijn en mijn zoon dat niet wilde..
nogmaals,ik en mijn zoon eisen niet dat hij weer bij de familiefeestjes mag komen..we hadden de wens om hem er bij te betrekken en dit te bespreken..ik heb nooit iets geeist..en zal ik ook niet doen...helaas is het misgegaan
de zus
@ de zus
mag ik je toch even complimenteren dat je zó reageert !?
Annemir
Heb niet het hele draadje gelezen maar een tijd geleden heb je ook geschreven over dit onderwerp met dezelfde inhoud. Maar gelukkig krijg je weer te horen wat je graag wil horen. Neef is fout geweest, man mag boos zijn niemand heeft wat over zijn gevoelens te zeggen. Om wie gaat het nu om je man of om je zoon. Je zoon heeft er geen problemen mee. Dus ik vind dat je man zich moet aanpassen (nee niet aan je neef maar aan je zoon) En er is een die zichzelf graag in de slachtofferrol zet en dat is je man. Hij wil perse gelijk hebben betreffende dit onderwerp. Die krijgt hij ook maar er komt een moment om verder te gaan. Je kunt ook te veel bevestiging vragen. En ik vind als hij het niet aankan hij maar thuis moet blijven en niet neef. Accepteer het dat het is gebeurd en dat zoon er tot nu toe geen last van heeft. Probeer te genieten van het heden en probeer niet te veel in het verleden te blijven hangen.
Joost
hoi,
joost als je nou eens wel het hele draadje leest zul je zien dat ik echt niet te horen krijg wat ik wil horen hoor, de meningen zijn verdeelt.
het is nou eenmaal zo dat je niet alles kan schrijven exact hoe iets zit.
Ik vind je erg kort door de bocht. heb je wel eens gepraat met slachtoffers van sexueel misbruik? kan je je hele leven lang last van hebben, zeker later.
dus dat hij er nu geen last van heeft, zegt niets.
Ik heb 4 jaar lang geprobeerd hiermee om te gaan, om neef eenkans te geven,maar het gevoel is te sterk, het komt regelmatig op bijsituaties in het leven.
4 jaar lang houden wij onze mond en regelen we het onderling. Nu is het klaar, we laten ons niet dwingen iets te voelen of juist niet te voelen voor de lieve vrede.
het is goed zo, het contact is verbroken, er is nu eindelijk rust bij mij.
groetjes,annemieke
Denk
dat dit ook de beste beslissing is. Geen contact meer. En ik denk dat het aan de rest van de familie is hoe daar mee om te gaan, dit is hun beslissing en niet die van jullie. Daar zul je je bij neer moeten leggen. Ik wil verder niks onderschatten maar als je aan de ene kant wel het contact onderhoud maar aan de andere kant wel wil zeggen hoe het moet is dit contact zeker niet goed te houden, wat nu dus ook wel blijkt. Maar ik wil je dit nog wel meegeven als je bang bent dat hij er in het heden nog last van krijgt...je kunt altijd wel iets vinden. En als je vindt dat je er alleen maar wat van kan zeggen als je zelf wat mee hebt gemaakt.....dat kan ik en ik heb er niks aan over gehouden in negatieve zin. Ik wens jou en je zus veel sterkte! heb het idee dat de jongens er prima mee kunnen omgaan.
Joost
Hoi,
bedankt voor je berichtje. idd soms is even geen contact beter.
over dat je alleen mee kan praten als je het hebt meegemaakt..ik bedoelde dat je dan pas kan voelen hoe het voelt.
iedereen heeft een idee ergens over of een mening,maar als je het zelf meemaakt dan is het anders.
ik bedoel niet zelf het misbruik,maar het feit dat een ander jouw kind dit heeft aangedaan terwijl jij het wil beschermen. je kent het gevoel misschien wel..je kind heeft pijn en jij zou het het liefste overnemen.
