Relatie met jezelf
Er werd hier op het forum een boek aangeraden: Zelfcompassie van Kristin Neff. Ik heb het meteen besteld en ben er in begonnen. Ik vind het heel boeiend te lezen dat je de relatie met jezelf vaak op de laatste plaats zet en je gaat richten op de relatie met anderen. Of veel zelfkritiek hebt aan de ene kant en zelfoverschatting aan de andere kant.
Ik zie ook ineens dat veel (van mijn) relatieproblemen hier een oorsprong in hadden: als die ander me maar liefhad, zette ik mijzelf wel opzij. Dat komt ook door mijn jeugd, zoals bij iedereen natuurlijk.
Hoe is jullie relatie met jezelf? Wat doen jullie om een jezelf lief te hebben en toch geen groot ego te krijgen?
Ik ben heel benieuwd en hoop op reacties.
Pennestreek,
Met vorm van beloning doelde ik op jouw inzet en geduld om je gezin bij elkaar te houden en je opmerking je schuldig te voelen als je eens niets deed. Maar eigenlijk is het niet nodig om te denken in “ verdienen van een beloning” als tegenkompensatie.
We zijn geen werkpaarden.
Streng
Pennestreek, ik herken dat gedrag wel bij 1 van mijn kinderen. Perfectionisme, en jezelf geen rust gunnen, want er moet altijd iets nuttigs worden gedaan.
Zij werkt daar ook aan, want ze zit zichzelf idd in de weg. Ze is expres niet het honours programma gaan doen op de universiteit (ze haalt heel hoge cijfers),omdat er dan weer meer druk op zou liggen. Ze gaat in het najaar een semester in een ver buitenland studeren, en daar ligt geen druk op, want ze heeft alle punten voor haar bachelor al binnen, en gaat haar master pas doen als ze terug komt. Dus daar kijkt ze heel erg naar uit, dan kan ze een beetje freewheelen.
Ze voelt zich ook vaak schuldig als ze 'niets' doet. Maar ze is nu wel aan 't leren dat niets doen heerlijk kan zijn. Maar goed, zij is nog jong en dan kun je je denken en gedrag wat makkelijker aanpassen. Hoewel zij natuurlijk ook nooit een vrolijke losbol zal worden.
Ik vind het moeilijk om je van echt advies te voorzien. Iedereen heeft recht op ongegeneerd niets doen en jezelf dan te verliezen in een boek/Netflix/bioscoopje of whatever.
Kun je je wel beter ontspannen als je met iemand samen bent, met vriendinnen bijvoorbeeld?
Interessante vraag
De relatie met mezelf is er bij mij ook niet altijd eentje van hiep hiep hoera. Ik vertrouw mezelf dingen niet toe of denk dat ik dingen niet goed aankan. Anderen doen dat beter, denk ik, of voelen zich betet of piekeren minder. Ik kan heel erg genieten maar ook erg in mezelf opgesloten zitten. Dat lijkt tegenstrijdig als ik het zo opschrijf maar toch is het zo. Ik ben ook altijd heel betrokken bij bepaalde mensen, mijn werk en noem maar op, maar dat zorgt er soms voor dat ik veel te emotioneel reageer. Daar heb ik dan weer last van, ga erover piekeren ect. Ook vind ik dat ik altijd veel verwerkingstijd nodig heb voordat ik gebeurtenissen kan loslaten. Blijf ik maar herkauwen. Vermoeiend! Ik werk niet aan mezelf maar ik reflecteer wel enorm veel. Soms vraag ik me af waarom eigenlijk. Iemand tips?
met mildheid naar jezelf kijken
https://www.volkskrant.nl/opinie/omarm-de-loser-want-hij-durft-uit-de-ratrace-te-stappen~a4597408/
Ik weet niet of ik wel of niet een link naar een (betaalde) krant mocht zetten, maar dit is een mooi artikel in het kader van 'wees mild voor jezelf '.
groet,
Angela
