Relatie op afstand
Zijn er hier mensen met ervaring in een relatie op afstand ? Hier is het zo dat we elkaar regelmatig mailen en sms-en, maar we kunnen elkaar maar zelden zien, en dat knaagt toch wel, De vooruitzichten zijn dat dit hier pas binnen een 4-tal jaar zou kunnen veranderen ? zijn er anderen welke ook zoiets hadden ? het is soms zo knagend...
Manlief en ik...
...hadden 18 maanden een relatie op afstand, verschrikkelijke telefoonrekeningen (ik had geen internet).
Wij hebben elkaar zo eens in de 3 weken voor 2-3 dagen gezien.
Was niet makkelijk, maar ik moest in Duitsland nog wat rechtelijke dingen klaren, voordat ik kon verhuizen. Op een dag hebben wij soms zo 60 sms verstuurd...
Nu woon ik al weer 5,5 jaar in NL - de tijd vliegt!
Tussen jullie meetings zal ik je aanbevelen, lekker met vriendinnen uit te gaan, want anders werd je stapel van het wachten!
Ik ook
een relatie op afstand, en wel met een engelsman nu zo'n 3 jaar. Voorlopig komt hij ook nog niet naar Nederland en ik ga niet naar Engeland. Ik moet er wel bijzeggen dat ik hem zeer regelmatig zie, lang leve ryanair... hij komt meestal hierheen maar vanavond vlieg ik naar hem toe.
Groet Terpi
Ik ook
Op 16 juni postte ik een dergelijke vraag, maar kreeg er heel weinig reactie op:
Ik denk dat er op dit forum meerdere mensen zitten met een langeafstandsrelatie (LAR) of long distance relation (LDR).
Ik zit in deze situatie, nu zo bijna twee jaar volop. Sinds vorig jaar ben ik gescheiden en woon ik de ene week alleen, de andere week wonen mijn kinderen bij mij.
Mijn vriend woont 360 km verder, in Nederland. We proberen elkaar om de veertien dagen te zien. De ene keer ga ik naar ginder, de andere keer komt hij naar hier in België. Dat gaat goed, het geeft ons ook tijd om ons eigen plekje te vinden. Ik vind het ook wel fijn om alleen te zijn af en toe, want in mijn huwelijk voelde ik me vaak verstikt en snakte ik ernaar af en toe alleen te zijn. We kunnen het goed vinden met elkaars kinderen. De eerste tien jaar zal deze situatie wellicht niet veranderen, want mijn jongste is nog maar twaalf.
Het moeilijkste vind ik dat je niet zomaar elkaar kan spreken als je het moeilijk hebt, of als je net iets heel leuks hebt meegemaakt, of even overleggen rond een probleempje met de kinderen. Bellen doen we wel vaak, en mailen, maar dat is toch anders. We spreken wel allebei Nederlands, maar toch ook weer niet 
Zeker aan de telefoon of in mails "begrijpen" we elkaar niet altijd even goed.
Ik zou het wel fijn vinden om gelijkaardige verhalen te horen, om herkenning te vinden, of om ideeën op te doen.
Rammetje
Rammetje
Ow wat grappig zeg. Ik heb het juist omgekeerd. Ik ga om met een man uit belgie, bijna 300 km hier vandaan en ben zelf Nederlands. Ik herken dat zo, de afstand, de taal, het is vaak komisch hoe we dingen anders zeggen.Maar heel stiekem beginnen er bij mij vlaamse woorden in te sluipen en bij hem veel Nederlandse woorden.
Ik heb echter mijn kinderen fulltime bij mij dus even mun boeltje oppakken en met hen naar Belgie verhuizen is ook geen optie maar we zullen zien wat de toekomst brengt!
Zotteke
Tja, Zotteke, ik geloof best dat er bij jou Vlaamse woorden insluipen, anders zou je niet zo'n naam kiezen
Mijn kinderen "verwijten" mij wel vaak dat ik NL woorden gebruik ("gsm, mama, niet mobieltje" enz.)
Maar het is zoals je zegt: we zullen wel zien wat de toekomst brengt. Het is goed zoals het nu is, en daar ben ik blij om. Ondanks de afstand is mijn relatie nu veel beter, intiemer en "dichterbij" dan het tijdens mijn huwelijk ooit was!
Ik zou alleen willen dat ik een soort "beam me up, Scotty"-systeem had om in één "knip" de 360 km te kunnen overbruggen, ipv er drie-en-een-half uurt over te moeten rijden. Zucht!
Rammetje
Yep
Haha ja dat herken ik wel. Je moet er echt voor gaan zitten voor zo'n rit. En in eerste instantie is het allemaal nog spannend en als je de weg eenmaal een paar keer gereden heb dan zie je dat het opschiet maar uiteindelijk wordt het saai en hebbie zoiets van ben ik er nu nog niet?
Ik heb dat overigens nu ook hoor. Meer contact en meer dichtbij dan toen ik nog getrouwd was.
Leuk om wat van je te horen!
