Relatie stuk geweest; nu weer aan en toch vertrouwen.....
Hallo allemaal,
Mijn relatie is na een jaar op en neer gaand....toch vijf weken geleden geknapt. Om allerlei redenen, die op zich niet eens met deze posting te maken hebben. Drie weken geleden zijn we weer in een poging om door te starten beland en willen we het toch weer proberen....zijn gek op elkaar. Was het leven maar zo simpel dat alles altijd in één keer duidelijk wordt.
Nu is het zo dat ik mijn partner niet helemaal vertrouw. Hij is wel heel erg snel (3 dagen nadien) nadat we stopten een weekend weggegaan naar een dame die hij volgens mij al langer op zijn vizier had. Navraag gedaan: nee, er is écht niets gebeurd. Kijkend naar zijn gezicht toen hij dit vertelde kon ik hem toch wel geloven, al bleef het toch eventjes sudderen.....maar nee. Ik geloof echt dat daar niets gebeurd is.
Toen was ik een paar dagen geleden bij hem en hij zat even boven op de PC. Ik had de indruk dat hij snel even iets voor mij verborg. En het viel me al op dat hij naar boven ging en zijn mobiele telefoon meenam. Ik weet niet waarom, maar mijn intuitie zat wat te knagen de laatste paar dagen. En rechtstreeks vragen of hij iets verbergt, dat leverde niets op.
En nu heb ik vandaag mijn zonde begaan. Ik heb zijn wachtwoord geraden van de PC en ben zijn mails gaan checken. Blijkt dat hij ondertussen zich een dag nadat het uit was meteen weer had ingeschreven bij datingsites en veel en heel lief had zitten mailen met gegadigde vrouwen op die site. Brrr!!!!!!!!! Ik kon wel kotsen. Rationeel kon ik natuurlijk niets er tegen in brengen, want ja...het was uit!!! Ik ga er niet meer over wat hij doet toen wij uit elkaar waren. Maar op de een of andere manier had ik het toch wel fijn gevonden als hij dat weer eerlijk had verteld nu wij weer bezig zijn met lijmpogingen.
Maar nu wij al weer drie weken bezig zijn met herstellen voelt het toch niet okee dat hij weer heeft zitten mailen met datingsites. Ik heb hem meteen opgebeld en gezegd dat hij "zo'n praaaaaaachtig profiel" had aangemaakt. Ik was woest.
Maar nu heeft hij mij zijn huis uitgezet en ik heb de sleutel moeten inleveren omdat hij vind dat ik in zijn prive'leven heb zitten spitten. En dat zijn vertrouwen in mij nu weg is.
En dat snap ik natuurlijk wel. Ik had natuurlijk veel beter eerlijk aan hem moeten vragen of hij zijn PC 's wilde openmaken voor mij. Ik ben ZELF nu erg oneerlijk geweest en daar voel ik me nu ook schuldig over.
Nu hebben wij elkaars vertrouwen geschonden en ik snap zijn reactie wel goed. Maar het voelt toch een beetje als "bedrogen zijn" nu hij het juist niet verteld heeft. En brrrr, die mails waren zo poeslief en zo brrrrrr.
Wie heeft raad, een spiegel, hoe herstellen wij het vertrouwen in elkaar? En wat een dikke sik krijg ik eigenlijk van datingsites.....het idee dat daar mannen op zitten die gewoon keihard IN een relatie zitten en dan mailen. Wat een bedrog. Gatver.
Fiderelske
Even denken hoor!
Iemand schreef hier eens zo'n mooie opmerking over! Ik moest er direct aan denken toen ik jou bericht las. Het was zoiets: 'hij reageert als een bankrover die na de achtervolging word gearresteerd en dan tegen de politie zegt: Jah, maar júllie reden door rood licht!'
Ja dat was ik
Ja dat was ik van die opmerking. Nou vind ik door de zakken van de broek gaan die jij zelf moet wassen net iets anders dan in het huis van de ander gaan zitten vissen. Of begrijp ik dat nou verkeerd?
Maar ja, ik vind zijn verontwaardiging wel helemaal misplaatst hoor. En idd, zo kinderachtig. Geloof je echt dat er niets gebeurd is dat weekend je met die dame weg? Kan het me heel moeilijk voorstellen.
MariaRosa
Doe ik onverstandig?
Nou, ik geloof inderdaad écht wel dat er niets is gebeurd dat weekend, maar misschien gewoon omdat zíj geen aanstalten maakte. Er zijn daar altijd nog twee mensen voor nodig. Dus wie weet is hij gewoon keihard afgwezen. Maar ik geloof niet dat hij iets gedaan heeft. Dan zou hij écht een meesteroplichter zijn en helemaal op mijn achterhoofd ben ik niet gevallen en ik vertrouw ook wel redelijk op mijn intuitie.
Kijk, dat ik zijn PC heb doorgekeken is gewoon niet goed te praten. Hoe dan ook, ik had het hem ook gewoon kunnen vragen: laten wij die PC van jou 's aanknallen en laat me dan maar 's alles ZIEN en lezen wat jij uitspookt. Dan had ik nog wat meer eer aan mijzelf gehouden dus natuurlijk heeft hij een punt nu. En dat maakt hem sterk.
Bovendien ken ik vanuit mijn ouderlijk huis heel goed hoe het voelt als je eerlijk bent maar je niet vertrouwd wordt. Mijn moeder heeft me als kind GEK gemaakt met valse beschuldigingen en als mij iets drijft om een schoon geweten te houden is het wel dat ik het niemand wil aandoen om aan mij te twijfelen. Dat is wel 's lastig soms en dus kon ik het ook niet lang (1 uur) voor miij houden om tegen hem te zeggen dat ik zijn ww gekraakt had. Geen bravo voor mijn eerlijkheid hier, ook niet achteraf.
Maar nu hij. Ik sla zo dicht bij hem als hij begint met argumenteren. Namelijk: ja, als jij vind dat ik niet te vertrouwen ben maar ik HEB WERKELIJK een schone lei, dan is het aan jou om je conclusies te trekken.
Dus feitelijk heeft hij niets anders gedaan dan zich weer op de markt begeven, en ik begrijp niet waarom dat mij zo raakt, terwijl ik de stekker eruit trok vijf weken geleden. Feitelijk gezien mocht hij immers toch alles weer doen wat hij wilde? Hij zei vandaag nog: als je morgen bij me weggaat, ga ik overmorgen wéér op internet datingsites.
En dat doen zo'n pijn.
Gatverrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr. Heeft hij nou gelijk of niet.
Laat je niet gek maken
Je gaat veel te veel uit van wat hij vindt. Zegt dat hij er wel gelijk in heeft in dat dat hem sterk doet staan. Nou mooi niet. Als het echt een lieve vent was zou hij zeggen 'ja wel wat zwak om meteen datingsites te gaan staan. Ik zou eens samen met een therapeut moeten gaan kijken hoe inwisselbaar vrouwen voor mij zijn" (haha, laatste zal volgens mij geen enkele man zeggen, zelf naar therapie gaan).
Maar laten we het nou eens op de keper beschouwen: wat je pijn doet, is dat je dus inwisselbaar voor hem bent. Blijkbaar. Heb het daar over. Niet in een argumentenstrijd maar rustig. Stel gewoon de vraag: zeg eens eerlijk hoe inwisselbaar ben ik voor jou. Dat is voor mij belangrijk om te weten voordat ik verder mijn kostbare energie aan deze relatie besteed. Het geeft niet als ik inwisselbaar ben, maar dan weet ik waar ik aan toe ben.
En ja, als hij eerlijk 'ja' zegt, zul jij daaruit ook je conclusie moeten trekken. Hij heeft daarin een beetje gelijk maar hij bluft ook een speelt gewoon dan maar de hoogste troef. Maar dat is toch geen basis voor een volwassen relatie?
Het is keihard maar je kunt nu beter de waarheid horen dan over drie jaar erachter komen dat hij al die tijd aan het rondkijken was.
sterkte, MariaRosa
Ik zie het zo
even los van de vertrouwenskwestie en of je nou wel of niet inwisselbaar bent, vind ik het heel wat over hem zeggen dat hij een dag na jullie breuk alweer op datingsites bezig is. Mijn ervaring met mannen die dat direct gaan doen nadat een relatie is stukgelopen, is dat dit mannen zijn die slecht alleen kunnen zijn en heeeeel veel bevestiging nodig hebben. Vaak onvolwassen types. Kortom, de vraag zou wat mij betreft meer zijn of jij hem nog wel wilt nu je hier bent achtergekomen.
Groet Knoet
Maria rosa
Hoi MR<
neee, dat zie ik nog geen enkele vent doen: zelf therapie voorstellen!!!Soms denk ik écht: leven we echt in 2008? of zijn we gewoon nog in de Middeleeuwen waarin mannen als de dood zijn voor hun gevoelens.
Ik heb dat al eens gezegd, dat ik me zo ingewisseld voelde. Hij zegt dan; "geen een van die dames tipt aan jou, 'Fiderelske'. Alles valt bij jou in het niet. Ik wil hen niet. Maar ik wil ook niet mijn hele leven alleen blijven."
Maar ik SNAPPPPPPP gewoon niet dat iemand zo snel al weer van dat soort flutteksten uit zijn pen kan krijgen. "Lieve X, ja ik houd ook van Kunst en Cultuur de laatste tijd steeds meer. Kom je achter op mijn motor rijden?"Pfff, walgelijk. Puberale teksten. En hoe hij die dames naar de mond praatte in die mail. Deed zich écht voor als "de perfecte man". Ik krijg ineens zo'n akelig idee ook bij die sites, terwijl ik ze zelf destijds ook wel bezocht. Ik word weer even heel hard met mijn voeten op de aarde gezet: dit soort mensen bestaat gewoon. En dat is dus gewoon mijn vriend die dat doet. En DAT (die teksten, en dat oneerlijke ook naar zichzelf), zegt ooooooook iets over hem. Want; hoe eerlijk ben je dan eigenlijk naar jezelf??? Mén! Ik krijg het gewoon niet voor elkaar om mij al te gaan bezighouden met een andere man, zolang ik nog in mijn verwerkingsproces zit met mijn exgeliefde. Alle 'huil' moet er dan eerst even uit.
En dit is al wel de derde grote slag dit jaar die ik moet incasseren. We hebben problemen gehad op het vlak van Grenzen respecteren van mij, Wensen respecteren van mij, en dan nu weer dit issue over vertrouwen. Jezus.
Ik had zo gehoopt op een lieve man, die luistert, die eerlijk naar zichzelf én eerlijk naar mij is, die mijn grenzen kent én respecteert en er blijft steeds minder van over.
En toch kap ik nog niet met hem. Ik zit momenteel in een halve depressie, net weer een aanvraag lopen bij een Psych. Instituut....want ik ben ook zo besluiteloos als wat.
Groetjes,
Fid.
Ik kan me niet voorstellen ...
dat hij zo zou reageren als hij niets te verborgen heeft.
Ik zou het persoonlijk helemaal niet erg vinden als mijn man mijn email zou lezen, er valt namelijk niets bijzonders te lezen (maar misschien over een tijd wel wanneer ik mijn deutschen Seelenfreund heb gevonden).
Die man is gewoon betrapt op heterdaad en wordt nu erg verdedigend. Laat je niet kisten, in oorlog en liefde is alles geoorloofd. Je hebt gewoon je intuitie gevolgd en gelijk gekregen.
Stoppen, fiderelske
Vertrouw op je intuitie en blijf bij je besluit. Je bent al gestopt met hem, blijf dan gestopt met hem. Ik denk dat je zelf eigenlijk heel goed weet hoe het zit. Nu zie je weer een beeld van hem zoals hij ook is, en je weet waarschijnlijk al, je kunt iemand niet veranderen. Dus zo blijft hij ook. Wil je dat?
Iemand zei het al en ik denk het ook, als je echt kapt met hem denk ik dat het al een stuk beter met je zal gaan, en dat je ook trots kunt zijn op jezelf. En daardoor voel je je ook beter.
Maar stoppen is ook moeilijk, want dan ben je alleen. En dat is eng. Maar beter alleen dan met een vent die je een schuldgevoel aanpraat. Want ik denk dat jij niet zomaar in ieders computer zal gaan wroeten, als er geen aanleiding is zou je die neiging niet hebben. Ik vind het ook knap dat je het hebt gezegd, maar val niet in de valkuil die hij nu opstelt: namelijk jou je schuldig laten voelen over het feit dat jij argwanend was, en niet meer ingaan op de achterliggende reden ervan.
Elske fiderelske, stop met deze man. Er zijn genoeg anderen en er loopt er vast eentje rondt die precies past bij jou en door wie je je beter voelt in plaats van slechter.
Testje, heb ik ooit via een vriendin die psychologie studeerde: probeer je eens echt voor te stellen dat je gestopt bent met deze man, dat je vrij bent. Denk niet aan hoe dat dan zou moeten, aan de verwijten bijvoorbeeld, maar puur aan de situatie: jij zonder deze man. Bijvoorbeeld als je in bed ligt voor je in slaap valt. En voel dan eens goed hoe dat voelt. Voel je opluchting...? Probeer daar dan naar te handelen.
Veel sterkte ermee! Mirjam
Zonnetje et al / vervolg hier thuis
Iedereen, bedankt voor de reacties. Het zet me wel aan het denken.
@ Zonnetje; "Als je het geen punt vindt dat hij op datingsites zoekt, dan had je niet in zijn computer hoeven snuffelen. Als je het wel een punt vindt, wat wil je dan nog van hem eigenlijk?"
Ja, natuurlijk vind ik het wel een issue dat hij op datingsites kijkt. Ik ben de trotse bezitter van natuurlijk goed aangelegde, in verhouding staande, naturelle, transparante..... jaloezie. Nee, ik vind dat niet leuk, omdat ik me inderdaad nogal snel ingewisseld voelde. Na een dag nadat het uit is. Tjonge. Ik projecteer mijn eigen verwerkingsproces er dan even op en ik ben écht een paar maanden weer even van de leg hoor, nadat een relatie uit is. Mijn beslissing of zijn beslissing, dat maakt niet eens uit. Vervlogen idealen, kapotte dromen, weg toekomstbeeld met deze man. Dat soort dingen. En ik ben prima in staat om met en voor mijzelf te leven, maar ik kan niet zo rationeel omgaan met het feit dat hij zomaar weer naar andere dames mailt met die flutteksten die ik lees. Wel probeer ik mijn best te doen om te bedenken waarom hij doet zoals hij deed. Ik concludeer uit zijn gedrag dat hij "mij inwisselt", maar dat zegt meer over mijn angst, dan over zijn daadwerkelijke reden. Hij is bottomline gewoon doodsbang om alleen te zijn, zoveel begrijp ik inmiddels (van hem!!!). Dus het is niet TEGEN mij, maar meer VOOR hem om zijn angst om alleen te zijn niet zo sterk te hoeven voelen.
Inmiddels is de verzoening weer (redelijk) gaande, niet met rasse schreden, maar wel met goede intenties, liefde en veel uitgesproken leed. De huissleutel heb ik inmiddels weer terug....... Gisteren een goed gesprek gehad over de wat meer concrete vormgeving van onze relatie, dus ipv zeggen wat we willen en waar we behoefte aan hebben, ook aangeven HOE we dat beide dan voor ons zien. Blijkt dat mijn partner ook nog veel meer veiligheid van mij nodig heeft....
Het stelt me op de een of andere manier gerust Zonnetje jouw zinnetje van "en zo zijn jullie dus, heel gewone mensen". Dat geeft rust. Ik voeld me slecht, het past niet bij het beeld dat ik van mijzelf wil hebben.
@ zonnetje
"' verliefd op een ander\' (door Mira Kirshenbaum"
Dit boek ga ik kopen!
Mirjam
Hoi Mirjam
"Vertrouw op je intuitie en blijf bij je besluit....je kunt iemand niet veranderen. Dus zo blijft hij ook. Wil je dat?"
Nee, iemand kan niet veranderen, maar verandering ueberhaupt is niet onmogelijk, zeker niet als diegene zelf ook al het gevoel heeft dat die verandering nodig is. Ik geef hem duidelijk terug wat het effect is van zijn gedrag op mij en op zijn omgeving en het zet hem wel degelijk aan het denken. Mijn partner is echt helemaal geen ideale man, of perfecte vent. Hij is lastig, onpeilbaar af en toe, een bang kind dat zich snel in de steek gelaten voelt en die troost wil, is het niet goedschiks, dan kwaadschiks.....en voor dat laatste pas ik in ieder geval, daar ligt mijn grens. En die moet ik hem laten weten, en met hem bespreken. Hij is zeer serieus bezig met zijn eigen ontwikkeling, maar soms gaat het mij nog lang niet snel genoeg. En dan komt mijn non-accepterende houding om de hoek kijken. Niet netjes, niet psychologisch verantwoord, niet verstandig, maar wel menselijk. Ik ben zijn partner, niet zijn -peut.
"maar val niet in de valkuil die hij nu opstelt: namelijk jou je schuldig laten voelen over het feit dat jij argwanend was, en niet meer ingaan op de achterliggende reden ervan"
GOED PUNT! Dit hebben we gisteren meteen besproken. Ik liet me inderdaad nogal leiden door het toch al slechte gevoel over mijzelf en zijn woorden goten daar alleen nog maar meer ellende overheen. Het ging ineens wel heel erg over mij. Een mooie afleiding voor hem natuurlijk. Gisteren maar weer mooi alles even in perspectief gezet. Zie mijn posting hierboven hoe dat afgelopen is. Dank je wel voor de les, ik raakte bijna afgeleid.
Groetjes
Fid
Zonnetje
"je schreef ook: Ik voelde me slecht, het past niet bij het beeld dat ik van mijzelf wil hebben.Wat ik me dan afvraag is of je je slecht voelde door wat je vriend over je zei (dus dat je vriend maakt dat je je slecht voelt)."
Nee, ik voelde me al slecht over mijzelf, ik WIL niet iemand zijn die andermans spullen navlooit. Ik geloof niet in controle, wel in vertrouwen. Maar wat doe ik met mijn 'norm' als ik stellig de indruk krijg dat ik vertrouwen geef ten onrechte? Tja, dan komt in mij ook de schaduwzijde naar voren. En toen ben ik dus gaan checken of ik inderdaad kán vertrouwen op mijn intuitie of niet. Het is natuurlijk reuze slim van mijn partner om meteen de zaak om te draaien en het over mijn slechte zaak te hebben en dat hij dan zegt dat het niet nog een keer moet gebeuren. Maar dat is wel de zaak omdraaien! Hij is gewoon niet eerlijk geweest. En bottomline ging het daarover. Hij verlegt de discussie gewoon. En ik moet al zo oppassen met hem dat hij antwoord geeft op mijn vragen en niet ineens het gesprek een andere wending geeft. Daar is hij heer en meester in. Dus ik ben erg bij de les. Hij blijft er bij - ook nu - dat hij morgen wéér op datingsites zou gaan staan als het morgen uit zou zijn. Hij wil "niet alleen blijven" (citaat).
"Dat is echt een alarmsignaal hoor. Mensen die het nodig hebben dat hun partner zich slecht voelt om zichzelf betet te kunnen voelen, daar ga je finaal aan onderdoor uiteindelijk. Want na een poosje ga je het geloven."
Ja, hier moet ik wel een beetje voor oppassen. Hij kan helemaal idolaat van mij zijn, maar kan ook zo krenkend en kwetsend zijn. Echt lelijke dingen zeggen.
"Dat zeg je toch niet om hem te pesten?" Nee, inderdaad niet. Ik ben geduldig, maar heb niet het eerdergenoemde engelengeduld. Ik ben inderdaad geen -peut. Of althans 
....niet zijn -peut of -loog.
Vergeleken met vorig jaar hebben we al wel heel mooie stappen gezet en ik krijg van hem ook allerlei gratis lessen aangereikt, zoals jij het verwoordde. Grenzen stellen, voor mijzelf opkomen, nee=nee handhaven...enz. En dat kan ik niet in theorie, daarvoor moet ik ín een relatie zitten. En begrijp me goed....hij is ook lief, grappig, charmant, zorgzaam, zachtaardig, onzeker, en houdt heel veel van mij. Anders was ik allang weggeweest. Maar hij daagt me zeker uit.
groetjes,
Fid
Wij gaan beter
hoi zonnetje
Ben jij dezelfde zonnetje als die van omgaan met je ex? Fijn dat je weer een nieuwe lover hebt!
Hier gaat het een stukje de goede kant op weer. Wij willen elkaar niet kwijt en mijn partner heeft de dames in kwestie laten weten dat hij iemand ontmoet heeft. Dat ben ik dus. Ik heb hem eerst vertrouwen gegeven en de dag erna toch ook gevraagd of IK de mails kon zien. Natuurlijk werd hij wat bozig, maar heeee, heb ik niet alle reden ertoe om het te verifieren? En gelukkig...het klopte inderdaad. Ik heb gezegd dat hij natuurlijk altijd nog oneerlijk kan zijn omdat hij op zijn werk natuurlijk nog kan mailen via vage nieuwe accounts.... En dus heeft die hele actie van mij weinig uitgehaald. Want wie kwaad wil...het is net als vroeger thuis......als je door je ouders verboden was om een jongen mee naar je kamer te nemen, was het niet zo moeilijk om het stiekem ergens anders te gaan doen. Uiteindelijk werkt controle gewoon niet. Denk ik nu. Achteraf. Want hij zou in theorie toch nog van alles kunnen doen.
Misschien is onze les wel Zonnetje dat je moet vertrouwen op je gevoel. En hem dat voorleggen.....dat je een gek gevoel in je buik hebt.
Maar nu jouw actie. Ben wel heel benieuwd hoe hij reageert. Maak je klaar voor een verhitte strijd en zorg dat de discussie niet omgedraaid wordt. Heb het eerst over zijn actie. Daarna over jouw fouten. "daar gaan we het ook nog over hebben, ........ straks".
Wel er over gehad wat het dan is dat hij weer zo snel online is gegaan.
Fuck a duck; wat is dat toch?
Damn...wat is dat toch? Hoe ben je er achter gekomen? Heeft hij op jouw profiel gereageerd?
Het was een sporenonderzoek en dan volgt nu de kruisverhoorperiode. Feiten voorleggen.
Je weet maar nooit hoe hij reageert. In mijn geval had mijn partner al eventjes niet meer gemaild met de dames, sinds wij weer met elkaar aan het lijmen waren, dat heb ik zelf natuurlijk toen meteen gecheckt. Het ware oudere berichten, wel precies in die periode toen wij uit elkaar waren.
Inmiddels door alle hordes heen die wij hebben genomen, kiezen-kozen we wel steeds weer-nog voor elkaar en gek genoeg (daar ben ik zelf verbaasd over!!) verdiept onze liefde hierdoor zich wel, want er moet daarna zoveel herstelpraten gebeuren, dat dat ook wel weer heel veel openheid geeft. Het is net alsof er dan meer 'reden' is om elkaar eens flink te ondervragen. Hierdoor kwam ik erachter dat mijn vriend zich niet veilig voelt bij mij, omdat ik steeds aangaf te twijfelen. Ook wel terecht, want er gebeurde genoeg. Maar zijn reactie daarop is dus onmiddellijk: niet binden, niet openen, niet kwetsbaar zijn of opstellen. Het is allemaal erg actie-reactie. En het is het misschien waard om te onderzoeken op welke actie van jou hij zo reageert. Wil hij zich wel binden? Voelt hi zich al op zijn gemak?
en ondetussen natuuurljk uitzoeken wat WIL JIJ NU NOG?
zucht. Moeilijk man
Fiderelske
Hoi Fiderelske. Het is goed om je tweede mail te lezen na die eerste van emotie doortrokken email.
In de eerste vind je het 'zum kotsen' dat hij nadat jullie relatie was beeindigd naar dating sites was gegaan. Vind je dat echt eerlijk? En mag ik je vragen: Had jij soms de relatie beeindigd? Het lijkt mij idd een kestie van 'ok, jij bent niet de enige op de wereld, hoor!, m.a.w. een boze reactie.
Elkaar begrijpen is veel moeilijker dan elkaar verwijten maken (ik spreek uit ervaring, daarom ben ik er ook enigzins mee begaan). Ga zo door als in je tweede mail en probeer vooral open met elkaar te spreken. Begrip is misschien moeilijker dan verwijt, maar het geeft je uiteindelijk zoveel meer terug!
Succes!
