Relatieproblemen door sex...

Partner die niet klaarkomt

Onlangs waren er nog een paar draadjes in de rubriek seksualiteit over mannen die problemen hadden met een erectie of met klaarkomen en hoe onzeker de vrouwen hier van werden. Vind hij me wel aantrekkelijk? Wordt hij wel opgewonden van me? En de commentaren waren ook niet van de lucht. Dumpen zo'n man werd er gesuggereerd. Niemand kwam met het voorstel dat manlief zichzelf dan maar moest aftrekken na de vrijpartij wat hier wel heel normaal wordt gevonden. Ik kan me net als SB heel goed voorstellen dat de man van Dotje erg onzeker werd van de situatie. Wat natuurlijk z'n reactie en dwangmatige gedrag absoluut niet goedpraat maar wel een achterliggend gevoel kan zijn.

Ik vraag me vooral af hoe Dotje en haar man hiermee omgingen voor het bewuste incident, toen hun seksleven spetterend was en de relatie tweee handen op 1 buik.

En ik beschouw Dotje ook niet als een seksslaaf. Vind het zelfs kwetsend die vergelijking te trekken. Bovendien heeft Dotje dapper met haar vuist op tafel geslagen. Ze wil zo niet verder, vraagt zich alleen af hoe die nieuwe weg er dan wel uit moet zien. Ze moet in elk geval helen en sterker worden en weer durven haar grenzen aan te geven, mbv een therapeut. En ook haar man heeft therapie nodig.

Reactie

Allereerst bedankt voor jullie reacties allemaal. Er wordt gevraagd om meer duidelijkheid. Het gewraakte incident was in verkeringstijd, hij heeft zijn excuses aangeboden, ik herstelde weer wat ondanks de drempel die er bleef. Intussen controleerde hij, maar dat wist ik dus niet. Dat kwam pas toen we getrouwd waren, kort daarna liet hij weten er allemaal wel degelijk problemen mee te hebben (had het eerder niet durven zeggen) en in werkelijkheid van mijn 'zelfspelletjes' te walgen. Vond het zeer genant dat ik het dan al die tijd had gedaan in zijn bijzijn (deed het al niet meer zonder hem, wat hij niet geloofde, ging zelfs aan mijn spullen ruiken), voelde me zeer onveilig. En toen begon dus het dwingende seksgedoe, waarin hij niet te stoppen was en waar ik niet tegenop kon.

Ook nu heb ik het moeilijk. Ik verlies altijd. Want of ik moet seks hebben wat ik niet wil, of ik heb een chagerijnige man of ik moet alleen verder.

Je wint

Je wint altijd als je nu stappen onderneemt. Je kunt maar 2 stappen zetten. De derde optie, zo doorgaan, heb je al geprobeerd en daar heb je een streep ondergezet! Geen seks meer tegen je zin. Niet meer onder dwang over je grenzen gaan. Je niet laten controleren.

Dan blijven er 2 opties over. 1 met je man. Als je man echt van je houdt en ook een andere relatie wil dan zal dat pijn en moeite kosten. Dat gaat gepaard met een periode zonder seks, met veel gesprekken en het heel langzaamaan samen weer wat opbouwen. En dan nog is de vraag of het lukt na wat er is gebeurd.

De 2e optie is zonder je man verder. Zoals ikook heeft gedaan. Ook dat kost tijd, pijn en verdriet. En ikook heeft je het mooie beeld voor daarna al geschetst.

Maar asjeblieft niet zo doorgaan Dotje!!

Je vergeet een optie: therapie of anderszins aan jullie probleem

Ha Dotje, daar ben je weer. Ik begrijp dat jullie al enige jaren bij elkaar zijn en met "verkeringstijd" neem ik aan dat het in het eerste jaar dat jullie elkaar kenden plaatsvond? Wat een sufferd om niet eerder aan de bel te trekken, angst en schaamte zijn slechte raadgevers. Ooit had ik verkering met een man die na een paar weken bekende dat hij het niet leuk vond om onderop te liggen en tijdelijk de leiding neem. Omdat ik nog niet heel verliefd was heb ik het toen maar uitgemaakt, ik had geen zin in seksueel gemodder. Dat is voor jullie te laat, je bent al met elkaar vergroeid, er zijn kinderen, enz.

Kom jij relatief langzaam klaar (pakweg minstens half uur nodig) of hij juist snel of deed hij in de tijd dat de seks nog goed was net niet de juiste dingen om je te kunnen laten klaarkomen? Zou mijn manier de jouwe kunnen zijn? Dus dat hij je verwent en je op het einde in plaats van je roze speelgoed te pakken hém pakt? Stel dat dit werkt maar dat je bang bent dat hij gaat klagen dat hij een levende vibrator is geworden, dan moet je dat zelf vragen want hij komt kennelijk niet uit zichzelf met zijn sores over de brug. Ik zeg altijd tegen manlief dat een echte pik veel lekkerder voelt dan een stuk plastic en dat is geen leugen maar ik verzwijg natuurlijk dat het wel jammer is dat er geen vibreerfunctie opzit

Jullie hebben een groot probleem. Houden jullie nog wel van elkaar of heeft een van beiden daar inmiddels zijn twijfels over? Snapt je man wel dat mokken averechts werkt? Zelf heb ik geen zin in seks als er een ruziesfeer hangt. Ik schreef eerder over mijn seksloze exgenoot. Groen als ik was ging ik klagen in plaats van hem te verleiden. Ook hij klaagde, hij wilde dat ik sexy lingerie ging dragen. Slimmer was geweest me te verrassen met een mooi setje. Hoe anders had het kunnen zijn als ik wist wat ik nu weet. Hoe oud zijn jullie?

Brug te ver

S.B.

Hetgeen jij schrijft is voor mij echt een brug te ver, waarschijnlijk ben jij gezond hoor, maar ik voel het zuur alweer opkomen als ik dit allemaal lees.

Denk dat ik gewoon rust nodig heb, nikst meer moeten en dan weer opbouwen vanuit MIJN mogelijkheden en wensen.

Misschien toch een keer naar de bieb?

Jammer dat je geen geld hebt voor therapie. Ik vind dit wel als een erg ernstig en ingewikkeld probleem klinken. Niet zo maar op te lossen door wat losse kreten hier op het forum te roepen. Het klinkt alsof je echt naar een seksuoloog/gewone peut zou moeten. Kost misschien geld, maar je leeft maar een keer toch. Het lijkt me jammer zo je leven te laten vergallen.

Uiteindelijk...

'Denk dat ik gewoon rust nodig heb, nikst meer moeten en dan weer opbouwen vanuit MIJN mogelijkheden en wensen.'

Toen ik een dergelijke opmerking (ik had inmiddels een zware burn-out) tegen mijn toenmalige man maakte, omdat ik anders niet meer verder kon met hem, schrok hij er toch wel van. Hij beloofde me een jaar rust op dat vlak. Geen dwang weer, geen druk meer. We leefden weer een beetje op samen, dacht ik, maar dat was ogenschijnlijk. Hij bleek snel op zoek te zijn gegaan naar een ander. Een paar maanden later al vertelde hij dat hij wilde scheiden; mijn opvolgster stond in de startblokken. Prima, het heeft het allemaal redelijk snel en pijnloos gemaakt. En ik zal nooit die eerste maand vergeten dat ik van hem verlost was: oh die vrijheid!

Tja, als er geen redden meer aan is...

Belangrijker dan reddingskansen is de wil of de vechtlust. En als die er niet meer is dan houdt het op, er is kennelijk een grens bereikt. Als je zonder hem verder gaat heb je misschien wel helemaal geen therapie nodig. Op een dag ben je weer verliefd: nieuwe combinatie, nieuwe kansen.

Poeh dotje,

wat erg wat erg.....ik weet niet eens wat ik moet zeggen(

Ik wens je alle wijsheid en kracht toe!

Lieve dotje, luister nou

Lieve Dotje,
Ik zit al een dag op mijn handen, maar ga het toch neertypen hier.
Ik neem aan dat je gewoon een ziektekostenverzekering hebt lopen? Hulp voor het soort trauma dat jij hebt wordt gewoon vergoed.
Je schrijft zelf:
"het dwingende seksgedoe, waarin hij niet te stoppen was en waar ik niet tegenop kon"
"ik moet seks hebben wat ik niet wil"
Met een goed Nederlands woord heet dit sexueel misbruik of verkrachting. Jij hebt jaren in een misbruikrelatie geleefd en bent ernstig beschadigd. Het feit dat je niet letterlijk geketend bent geweest of een mes op je keel hebt gekregen, maakt het eerder meer traumatiserend dan minder. Jij hebt hem macht over jou gegeven en hoe moet je dit aan jezelf uitleggen?
Lieve Dotje, maak die afspraak met de huisarts en laat je verwijzen. Dit los je niet op met een relatietherapietje of een paar gesprekjes.

Weer een reactie

Slimme Brunette, je reactie is te kort door de bocht. Toen ik schreef dat jouw reactie mij een brug te ver is doelde ik op de omschrijving van de manier waarop jij seks hebt. Ik kan dat (nog) niet lezen. Ik wil geen einde aan deze relatie, ik wil alleen geen seks meer tegen mijn zin en evenmin wil ik opgezadeld zitten met depressies omdat er geen seks geweest is.

Ik vind het wel heel fijn om zoveel begrip te krijgen.

Eigenwaarde

Het gaat er op dit moment op enkele manier meer om hoe dit probleem ontstond en/of wie schuldig is waaraan. De enige echt belangrijke vraag op dit moment is hoe het in godsnaam mogelijk is dat je jezelf weggeeft, dingen doet en toelaat die je eigenwaarde iedere dag een stukje verder afbreken tot je alleen nog maar kan kotsen van walging van de gedachte nog ooit iemand te moeten aanraken (en het dan toch maar weer doet). Dotje, je schrijft dat je nog steeds niet wil dat deze relatie eindigt. Daar zit je probleem. Ik zeg niet dat je pe se moet willen dat deze relatie eindigt. Maar je moet je eigenwaarde meer willen dan het behoud van deze relatie. Als je je eigenwaarde voorop gaat stellen en van daaruit in je relatie gaat staan, merk je vanzelf of die relatie daartegen kan of niet. Vanuit mijn eigen ervaring schat ik de kans niet hoog in. Maar een relatie, met wie dan ook, hoe dan ook, wanneer dan ook, met/zonder kinderen, is nooit waardevoller dan de eigenwaarde van de deelnemers. Mijn advies zou zijn: ga zelf in therapie en concentreer je op je destructieve neiging om deze dwingende en agressieve man deze enorme macht te geven over je leven. Het maakt je langzaam kapot als je hier niet iets aan doet.
Sterkte, Jo Hanna

Jo hanna

Wijze woorden, mooi gezegd.

Amen jo hanna

inderdaad goed verwoord.

Heel mooi geschreven jo hanna

Jo Hanna heeft het heel mooi geschreven.
Dotje, het feit dat je hier je verhaal typt, geeft aan dat je weet dat het zo niet verder kan. En dat is een heel belangrijke stap. Dat je nog niet klaar bent om rigoreuze stappen te zetten is begrijpelijk. Je bent als het ware verslaafd aan deze relatie (overigens komt dit ook aan de orde in de Psychologie Magazine van deze maand). De vergelijking die mij altijd erg trof was van iemand die maar geld in een gokkast blijft gooien, in de overtuiging dat die kast toch echt wel eens een keer moet gaan uitbetalen, ook al is die kans heel, heel klein... Sommige mensen kunnen niet goed hun verlies nemen, zich omdraaien en weglopen. Ik was er ook zo een.
Maar realiseer je je wel dat dit voor je kinderen een vreselijk voorbeeld is. Mijn kinderen zijn enorm opgeknapt van de scheiding. Zij snapten ook echt wel dat er van alles mis was. Uiteindelijk bleek het toch een zeer onveilige situatie te zijn, met een constant gevoel van dreiging boven hun hoofd.
Ga in ieder geval eens praten met je huisarts. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor je kinderen mag je hier niet aan onderdoor gaan!

Chris10 en poezie

Ik houd me al een poosje kalm op dit forum (of zoals iemand hierboven schreef: ik zat op m'n handen) omdat ik dat eerder beloofd had. Maar dit draadje raakt me enorm.

Chris beweert (naar SB toe) dat het belachelijk is dat Dotjes man haar controleert, uit angst voor masturbatie. Maar SB heeft wel degelijk een punt als ze dit vergelijkt met pornokijkende mannen. Hoeveel mannen worden argwanend alleen thuis gelaten door hun vrouw, nadat hij betrapt is op het kijken naar porno? Het feit dat "hij niet genoeg heeft aan haar" is daar de aanzet toe. Nu het andersom is en een man betreft, krijgt hij alles over zich heen.

Nee, ik praat niet goed wat er vervolgens gebeurde. Seks mag nooit gedwongen worden, hij ging hier vreselijk fout. Wat dat betreft, leef ik mee met Dotje, want het is afschuwelijk wat zij vertelt. Neemt niet weg dat ik vind dat SB een helicopterview heeft en de zaken objectief weet weer te geven. Complimenten daarvoor.

Poezie, ik begrijp jouw vergelijk met die aflevering van Jambers niet. Dit was een duidelijk geval van "vrijwillig onderwerpen aan een dominante man". Dit is wat sommige mensen doen. Ik onderhoud zelf een SM relatie (geen echte pijn, slechts onderwerping) met een minnaar en dat is een heel ander verhaal. Het feit dat die vrouw "nee" zegt op zijn wens om een tepelpiercing, zegt niet per definitie dat zij ook "nee" bedoelt. Zoals SB het uitdrukt: been there.

Lieve Dotje, ik heb geen oplossing, want ik ken jouw ervaring niet. Kan dan ook niet anders dan je heel veel sterkte wensen. Ik volg het draadje vanaf de zijlijn en hoop binnenkort positievere berichten te kunnen lezen.

Groetjes,
Toosje

Dotje

Okee, ik snap het, je bent op dit moment natuurlijk nog helemaal niet toe aan seks. Neem de tijd. Ik laat dit draadje nu maar voor wat het is, heb niets meer toe te voegen en ik zit de laatste tijd veel te vaak op OOL.

Toosje natuurlijk kan dat!

"Dit was een duidelijk geval van "vrijwillig onderwerpen aan een dominante man". Dit is wat sommige mensen doen."
Ja hèhè, ik ben ook niet van gisteren!
Aan haar lichaamshouding te zien (dood vogeltje) was het niet zo vrijwillig als in jouw situatie.
Soms is het echt zo dat mensen niet willen, maar bang zijn hun partner te verliezen als ze niet meedoen. In Dotje haar geval zegt ze dat zelfs. Die aflevering van Jambers deed me hier heel erg aan denken.

Gr. Poezie.

Ziek

'Chris beweert (naar SB toe) dat het belachelijk is dat Dotjes man haar controleert, uit angst voor masturbatie. Maar SB heeft wel degelijk een punt als ze dit vergelijkt met pornokijkende mannen. Hoeveel mannen worden argwanend alleen thuis gelaten door hun vrouw, nadat hij betrapt is op het kijken naar porno? Het feit dat "hij niet genoeg heeft aan haar" is daar de aanzet toe. Nu het andersom is en een man betreft, krijgt hij alles over zich heen.'

Ik vind dit ziek. Dotje wordt seksueel misbruikt, haar man is voor de Nederlandse wet strafbaar voor wat hij doet. Het begrip dat hier voor de man wordt gepresenteerd doet me denken aan het begrip voor een man die een vrouw verkracht omdat ze een kort rokje aan heeft en een sexy topje.
Deze man heeft een obsessie, die zich nu toevallig op deze manier geuit heeft en hem een reden geeft om zich compleet te misdragen. Zelfs Dotje vindt dat ze er misschien fout aan heeft gedaan, zover gaat ze al in zijn gedachtengang mee! Hij heeft door dat hij haar mag straffen vanwege 'roze' en doet dat volop. Het geeft hem macht over haar. En als 'roze' er niet was geweest, dan had hij iets anders verzonnen. Deze man is ziek en helemaal fout. En begrip voor hem is begrip voor een verkrachter.

Nog een parallel en een vraag voor dotje

SB had het over de pornokijkende man met een hevig verontwaardigde vrouw als parallel voor een vrouw met een vib en een ernstig geschokte man.
De man van Dotje kan niet leven met het idee dat zij masturbeert. Maar hoe zit het eigenlijk met de man van Dotje? Zou hij nooit masturberen? Misschien wordt het tijd dat hij dat eens gaat doen. Of *meer* gaat doen.
Een huwelijk is geen contract met recht op sexuele bevrediging door je partner. Het gaat om bevrediging van sexuele behoeften met inachtneming van elkaars wensen op dat gebied - respect dus.
Hoe meer ik er over denk, hoe zorgelijker ik de situatie van Dotje vindt.
@Dotje: hoe komt het dat jij zo slecht kunt omgaan met het mokken van je man? Daar ligt een sleutel volgens mij. Het is toch niet jóuw probleem? Als je je niet meer verantwoordelijk voelt voor hoe hij zich voelt, ben je vrij. Ook in je relatie dus.
Issey

Ikook

Nee, je haalt nu de woorden van SB en mij uit z'n verband. Wij praten NIET goed wat hij doet. Wat hij doet is iemand dwingen tot seks omdat hij vindt dat hij daar "recht" op heeft. Dat mag NOOIT.

Waar ik op doelde is de aanzet in de verkeringstijd. Dat het niet zo vreemd is dat Dotjes man zich gepasseerd voelde op dat moment. En dat hij blijkbaar geschokt was dat Dotje masturbeerde. Weten wij veel wat hij van thuis uit heeft meegekregen!

Het gedrag dat op deze gebeurtenis volgde, is van een heel andere orde natuurlijk. Dit is misbruik, en dat keur ik zeer zeker niet goed. Integendeel.

Groetjes,
Toosje

Toosje, volgens mij zit het zo

Volgens mij ligt de echte oorzaak in de afkeer die deze man heeft van de vrouwelijke seksualiteit. Hij kan het niet uitstaan dat zij aan zijn orgasme niet genoeg heeft. Als hij klaarkomt, moet zij ook tot een hoogtepunt komen. Aan zichzelf mag ze eigenlijk niet komen, niet met 'roze', niet buiten zijn aanwezigheid en als hij erbij is dan klaagt hij er nog over dat ze aan hem niet genoeg heeft.
Al vele jaren is overal te lezen dat de gemiddelde vrouw meer nodig heeft dan een pik om klaar te komen. Dat weet deze man ook echt wel. Maar hij heeft een enorme obsessie met de vrouwelijke seksualiteit die hij het liefste zou ontkennen (nauwe band met zijn moeder wellicht?) en tegelijk een volledig gebrek aan respect voor Dotje. Daardoor vindt hij dat hij het recht heeft om niet alleen zijn pik, maar ook zijn visie op het vrouwelijk orgasme aan haar op te dringen.
Deze relatie bestaat alleen maar omdat Dotje hem de ruimte geeft om zich zo te laten behandelen. Zonder respect, dus. Als zij zich niets van zijn boze gedoe, zijn rare opvattingen en obsessies zou aantrekken, hem gewoon in zijn gezicht zou uitlachen, dan was deze relatie allang voorbij geweest. Maar Dotje is waarschijnlijk een gevoelige vrouw, die zich heel verantwoordelijk voelt voor haar gezin. Ze is een prooi en hij weet dat.

Slecht omgaan met mokken

"@Dotje: hoe komt het dat jij zo slecht kunt omgaan met het mokken van je man? Daar ligt een sleutel volgens mij. Het is toch niet jóuw probleem? Als je je niet meer verantwoordelijk voelt voor hoe hij zich voelt, ben je vrij. Ook in je relatie dus."

Ik vul het in, en beken meteen dat ik vanuit mijn eigen verleden reageer: ik mocht van ex niet naar de gynaecoloog en hij heeft me doodgezwegen o.a. na een inwendige controle wegens zwangerschap en het plaatsen van de Mirena (nota bene wegens zware menstruatie).

Het laatste stilzwijgen duurde maanden, daarna werd hij "aanhankelijk". Zover als de man van Dotje ging het verder niet, maar ik voelde me net zo vies en walgelijk en besloot om nóóit meer seks te hebben toen ik (ook om andere redenen) ging scheiden (een voornemen dat stand hield tot de scheiding, toen ik eenmaal alleen was stond ik er wel weer open voor).

Ik beantwoord de vraag dan ook vanuit mezelf. Mokken, of stilzwijgen, valt in vruchtbare aarde als de andere partij een schuldgevoel is aangepraat. Ook al is het je reinste onzin om dat geviel te hebben. "Geen enkele vrouw laat zich door een vreemde tussen de benen kijken," zei mijn man, en vervolgens kon ik weken tot maanden leven met gezucht en een blik als een geslagen hond.
Zelfs als je weet dat het waarschijnlijk (proef je de twijfel?) niet okay is, voel je je schuldig. Mokken, stilzwijgen, zuchten... Het maakt een mens kapot.

Wat de vergelijking van "roze" met pornokijken is: daar zit wat in. Maar de manier waarop Dotman reageert is extreem buitenproportioneel. Het gebeurde tijdens de verkeringstijd, en het had besproken kunnen worden! Waar Dotman voor koos is om het voorval te gebruiken als een stok om mee te slaan. Levenslang. Af te kopen met seks, maar die afkoopsom is maar tijdelijk.

By the way: mijn ex keek zelf stiekem porno, dit heeft ons zelfs in de problemen gebracht (hij was blijkbaar zo verslaafd dat hij het op andermans computer deed toen we daar eens logeerden, en ik heb sterk het vermoeden dat hij ook niet altijd even discreet kijkt terwijl als kinderen rondlopen maar dat kan ik niet goed bewijzen).
Ik ruik een soort verband. Zelf een (best wel intensief) verlangen naar seks/porno o.i.d., maar op heel normale dingen (een vieb of een inwendig onderzoek bij de gynae) extreem overdreven reageren en hier telkens op terugkomen.
Er waren meer redenen dat ik de knoop tenslotte doorhakte, maar het spiraaltjes-geval was voor mij de aanleiding me in te schrijven bij de woningbouw, omdat ik voelde dat dit wel eens het begin van het eind kon worden.
De reactie op het gebeuren is zo extreem en ziekelijk... En heeft niet in detail, maar wel in groffe trekken sterke overeenkomsten met mijn ervaringen.

Alleen seks?

Wat ik me niet kan voorstellen is dat deze houding alleen in de seks terug komt. Hoe is de rest van de relatie? Hoe gaat hij om met andere mensen?
Weet je, je kan andere mensen niet veranderen. Alleen jezelf. En dit is zowel lastig als makkelijk. Lastig, omdat hij een probleem heeft waar jij niet aan tegemoet zou moeten komen. Makkelijk, omdat je dus alleen naar jezelf hoeft te kijken. Waar liggen jouw grenzen, wat zou jij graag willen? En dan vanuit dat standpunt handelen. Heb je werkelijk liever seks dan die depressieve buien? En dan nog, werkt het zoals je het nu doet? Ben je gelukkig, wordt de situatie er echt beter van? Of alleen maar iets meer houdbaar?
Als jij leert je eigen grenzen te bewaken heeft hij drie opties, 1. Hij leert ook jouw grenzen respecteren en er komt werkelijk ruimte om de relatie te verbeteren. 2. Hij gaat er nog harder tegenin en jij beëindigd de relatie. 3. Hij zit het allemaal niet meer zitten en hij beëindigd de relatie.
Op dit moment zie je het als een verlies/verlies situatie. Vanuit mijn standpunt (enige tijd na zo'n soort relatie) zie ik het als een win/win situatie. Jij wordt er in alle gevallen beter van. Echt. Niet meteen, niet volgende week, maar op termijn wel. Veel slechter dan nu kan het ook niet toch? Stop met de seks, leer je grenzen verdedigen en kijk of hij met je mee wil in dat proces.