Rommel in huis
Hallo,
Ik ben nieuw hier en ben benieuwd of ik hier mijn probleem kan vertellen en misschien kom ik eindelijk tot een oplossing.
Ik woon al meer dan 20 jaar samen met mijn partner en we hebben 3 kinderen.
We werken allebei waarvan ik fulltime en zij part time (22 uur)
mijn probleem is dat ons huis een ontzettende rotzooi is.
Alle kasten, lades zitten vol en overal ligt was en andere dingen.
eigenlijk te veel om op te noemen.
Nu zullen jullie zeggen van nou ruim het op maar daar zit nou eigenlijk het probleem.
mijn vrouw wil niet dat ik het opruim omdat zij bang is dat ik dingen weggooi en zij wil eigenlijk de controle er over houden.
Ik wil haar graag helpen maar dat mag niet, zij accepteert ook geen hulp van ouders, vrienden enz en ik heb voorgesteld om een opruimcoach in te huren maar alles wijst ze af.
wij hebben hier al jaren ruzie over en ik heb al heel vaak gedacht om bij haar weg te gaan en dat ook uitgesproken.
Maar ik vind daarom weggaan eigenlijk niet kunnen.
Wij kunnen het goed met elkaar vinden en natuurlijk is het ook gezellig samen.
Het punt is dat de rommel steeds erger word.
Ik weet niet meer wat ik moet doen.
Wie kan mij helpen?
Alvast bedankt.
Mocht jouw vrouw een hoarder zijn of er iets van hebben, dan heb je specifieke hulp nodig. Als je dan aan het weggooien of wegbrengen slaat dan wordt de situatie alleen maar erger.
Maar als ze dat niet is of niet zo erg dan kan je begeleiding overwegen. Als je niets doet, krijg je wat je al hebt. Er is dus iets anders nodig. Jij weet niet wat dat is en jouw vrouw ook niet. Anders hadden jullie het al uitgevonden, toch. Jij vindt het haar probleem, wat niet alleen het hare is, en voor de oplossing heb je jullie beiden nodig. Jij moet een draai maken omdat jij ook een deel van oplossing bent en zij zich gesteund voelt en niet aangewezen als de schuldige (met schaamte komt niets tot bloei) en zij heeft ook een draai nodig. Dat is lastig gesprek waar je begeleiding bij nodig hebt. Jullie zitten beiden in een modus waar je niet zelf uit komt, terwijl je elkaar nodig hebt en tegelijkertijd zetten jullie elkaar waarschijnlijk klem.
Zou voor zoiets afgebakend relatietherapie geschikt zijn? Als het opruimen van het huis een project is dat jullie beiden willen en nodig hebben (en dat zou het voor mij ook thuis zijn) hoe pak je dat aan dat je elkaar steunt ipv op elkaars pijnpunt te zitten. Dus eerst de samenwerking en vanuit daar kan je hulp zoeken voor de was (strijken, wassen, vouwen, etc) met de bekende drie dozen (doorgeven, weggooien, twijfel).
Netterdanhaar schreef op 05-12-2022 om 20:53:
bedankt voor de tips maar dit heb ik al geprobeerd.
er is meer kastruimte gekomen (wel 2 of 3x) maar deze zijn volgestopt en het ‘probleem’ veranderd niet.
Ik help haar met was opruimen, was opvouwen en strijken maar de volgende dag is het gewoon weer hetzelfde.
Nu kunnen jullie zeggen van wen er dan maar aan maar dat gaat gewoon niet.
Ik erger mij er dood aan, het voelt alsof we in een caravan wonen zo vol ligt het en ik durf niemand binnen te laten komen.
Een monteur voor de cv ketel kan er niet eens bijkomen bijvoorbeeld.
Ik irriteer mij er steeds meer aan en zie geen oplossing meer.
Ze ziet het wel maar ze kan het zelf niet oplossen en zij accepteert geen hulp en ik moet maar afwachten of het ooit veranderd.
Tot een tijdje geleden was het bij ons ook erg rommelig, dressoir in de woonkamer lag vol met allerlei zooi (de mooie spullen zag je niet eens) en in elke kamer ook een hoop troep. Bij ons hielp het enorm dat er iemand kwam logeren, er moest plek gemaakt worden in de logeerkamer dus was puinruimen. Ik was daarna echter zo blij dat die kamer aan kant was en dat is hij nog steeds, zelfs nog wat leger geworden. Daarna ben ik ruimte voor ruimte gaan aanpakken, geen grote stappen per dag maar soms gewoon 1 of 2 lades van een kast. Nu oogt het echt een stuk netter en zo is het ook fijner om het bij te houden. Maar het begin maken met opruimen is het moeilijkste deel.
Er liep hier een tijdlang een draadje waarin we elkaar stimuleerden om op te ruimen. Zoals Poezekat schrijft, kleine stapjes, dat deden we ook in dat draadje. Het heette dan ook iets van Kastje/hoekje/laatje per dag. Het geeft namelijk een heel goed gevoel als je iets ‘af’ krijgt. En zo’n klein project is te overzien. Ik zou samen met je vrouw bekijken wat de fijnste plek is om orde en overzicht te krijgen. Ik zou zelf de keuken aanraden. Daar heb je veel laatjes en kastjes. Iedere avond als de kinderen op bed liggen een laatje aanpakken. Leeghalen, schoonmaken, weg doen wat weg kan en dan opnieuw inrichten. En zo ga je de hele woonkamer langs. Naarmate je het vaker doet wordt opruimen/weggooien makkelijker. Dus dan lukken min of meer vanzelf grotere projecten als kledingkasten ook.
Het helpt mij ook om taken op te schrijven. En dan afvinken wat klaar is.
Je kunt ook nog een beloning met elkaar afspreken. Als de keuken klaar is samen uit eten om het te vieren of zo.
In ieder geval denk ik dat je het moet gaan benaderen als gezamenlijk probleem en er dan ook samen aan werken. Jij moet heel duidelijk maken dat je niet van haar verwacht dat ze het in haar eentje oplost en dat jij je ook verantwoordelijk voelt en die verantwoordelijkheid ook oppakt. Ik hoop dat je vrouw, door klein te beginnen en succeservaringen op te doen, er zelfs een beetje lol in gaat krijgen. Maar ben het wel eens met de mensen hier die schrijven dat hoarding wel een echt probleem is dat je niet zelf kunt oplossen. Maar ik vind dat vanaf hier lastig inschatten. Is het echt verzamelwoede of ‘gewoon’ door de bomen het bos niet meer zien?
Succes!
Als er overal was ligt hebben jullie ook gewoon veel te veel kleren. Ik ben soms ook niet heel snel met het wegwerken van de schone was, maar omdat wij per persoon niet enorm veel kleren hebben, zou het bij ons gewoon niet eens lukken om overal was te hebben liggen. De circulatie is vrij hoog.
Je mag toch wel je eigen was opruimen en overtollige kleding weggooien?
Jeetje wat een vervelende situatie. Het is een situatie die in de loop van de jaren is ontstaan en zal dus ook tijd kosten om te veranderen.
Er zijn al heel veel goede adviezen gegeven. Wat vooral heel belangrijk is (denk ik) dat jij eerst bij jezelf te rade moet gaan, wat is voor jouw acceptabel. Met welke hoeveelheid 'rommel' kan jij leven. Als je dat duidelijk hebt, dan kun je dat aangeven. Zoals andere ook hebben aangegeven: het moet voor jullie beide leefbaar worden. Nu ben jij degene die zich aanpast en dat hou je maar een periode vol, op een gegeven moment is het voor jou klaar. Ik neem aan dat jij dat wil voorkomen, dus daarom is het belangrijk om te blijven communiceren. Doe dat met een ik-boodschap. Ruzie maken helpt niet, omdat je dan snel in de emotie schiet en dat zorgt dat het moeilijker wordt om echt te luisteren naar wat de ander zegt.
Het is een probleem van jullie samen en jullie moeten ook samen werken aan de oplossing. Ik hoop dat jullie eruit komen en wat met de goede adviezen die hier gegeven worden kunnen.
Het lijkt me verstandig als eerst belangrijke plekken vrijgemaakt worden, de ruimte waar de cv ketel staat bijvoorbeeld omdat de monteur daar blijkbaar niet eens bij kan komen.
Ik zou simpelweg gewoon gaan opruimen. Begin bij één ruimte. Niks weggooien, maar geef het aan haar in een doos om uit te zoeken.
Het is hier ook regelmatig rommelig, maar echt allerhande troepjes.
Door mijn extra werken, nu weinig fut om veel te doen. De afgelopen weekenden waren vol. De wasmand peilde uit en het was inmiddels zoeken in de berg schone was naar kleding.
Daarbij heb ik weinig ruimte binnen voor de was en buiten was het te nat. En binnen droogt het slecht, dus dan gaat het langzamer..
Uiteindelijk mijn moeder even opgetrommeld voor een dagje en dan is het weer ok.
Ik had het best zelf gekund, maar soms ben je op zo'n punt beland dat je gewoon niet meer weet waar je moet beginnen.
Alsje dan denkt aan beginnen, dan haak je al snel af.
Best kans dat jouw vrouw ook vewoon het overzicht kwijt is.
Dat ze zich schaamt voor hulp omdat zij de oorzaak is. Dat gevoel herken ik ook wel. Maar als het eenmaal gedaan is geeft dat zoveel rust.
Zeg haar gewoon dat dit of een volgend weekend een opruim weekend wordt. Ze kan helpen of niet, maar nee is geen optie.
En als je het moeiljk vindt om het aan de orde te stellen of haar de ernst te laten inzien: het is ook voor je zoon geen goede situatie om in zo'n chaotische bende te zijn. Zeker als zelfs zijn eigen kamertje een troep is, geeft dat toch wel een beetje het gevoel er niet te mogen zijn: mama's troep is belangrijker... Zo wil je niet dat je kind opgroeit.
Ik vraag me toch wel af hoe ‘erg’ het is.
Zou best kunnen hoor, maar ik vind de genoemde voorbeelden niet erg overtuigend.
Hier is dit ook echt wel een issue, en ik stoor me aan enorm veel zaken. Maar dat onze slaapkamer een wasserette is met wasmanden ed zie ik als een onoverkomelijk iets in een druk leven. Hoort er gewoon bij. Ja, heerlijk als mijn slaapkamer een keertje echt leeg en schoon is. Duurt helaas maar 1 dag. Jammer dan, er komt doorgaans toch geen bezoek dus heeft voor mij geen prioriteit.
Een derde verdieping helemaal vol? Hemel, wie heeft er een derde verdieping? Praktisch niemand dus. Heerlijk om zo’n verdieping te hebben, prima juist om daar ‘rotzooi’ te hebben. (zou ik denken dan)
Als het gewone leven echt in het gedrang komt heb je natuurlijk wel een probleem. Kastjes en laatjes vol? Tsja, wat moet je er anders mee? Daar zijn ze mi voor, en ik zou erg blij zijn als alle rommel hier in huis in kastjes en laatjes zat.
Pinokkio schreef op 07-12-2022 om 00:10:
Ik vraag me toch wel af hoe ‘erg’ het is.
Zou best kunnen hoor, maar ik vind de genoemde voorbeelden niet erg overtuigend.
Hier is dit ook echt wel een issue, en ik stoor me aan enorm veel zaken. Maar dat onze slaapkamer een wasserette is met wasmanden ed zie ik als een onoverkomelijk iets in een druk leven. Hoort er gewoon bij. Ja, heerlijk als mijn slaapkamer een keertje echt leeg en schoon is. Duurt helaas maar 1 dag. Jammer dan, er komt doorgaans toch geen bezoek dus heeft voor mij geen prioriteit.
Een derde verdieping helemaal vol? Hemel, wie heeft er een derde verdieping? Praktisch niemand dus. Heerlijk om zo’n verdieping te hebben, prima juist om daar ‘rotzooi’ te hebben. (zou ik denken dan)
Als het gewone leven echt in het gedrang komt heb je natuurlijk wel een probleem. Kastjes en laatjes vol? Tsja, wat moet je er anders mee? Daar zijn ze mi voor, en ik zou erg blij zijn als alle rommel hier in huis in kastjes en laatjes zat.
Er zijn zat mensen met een derde verdieping. Meestal zolderverdieping genaamd. Mijn vorige woning had er zelfs 4.
Ik begrijp prima waar TO het over heeft. Ons gezamenlijke huis met ex was ook altijd een zooi. Overal en op elke verdieping. Nu in mijn eigen huis beperkt zich dat Meestal tot de kinderkamers en de badkamer als er erg veel was is.
Rommel in huis geeft rommel in je hoofd. Hetzelfde geldt voor een rommelige werkplek. Soms overzie ik door de vele dossiers mijn werk niet meer op mijn werk.
Als ik dan echt even vastloop, dan neem ik een paar minuten voor mezelf. Orden mijn bureau. Sleutels in mijn jas, dossiers even ordenen. Wat kan weg, bekertjes, flesjes, post-its, etc. Daarna kan ik gewoon weer verder en heb ik de controle terug.
Ik kan zelf heel onrustig worden van troep. Daarom heb ik geen speelhoek in de woonkamer en is de woonkamer echt mijn zen gebied. Hier kom ik na een lange werkdag tot rust. Alles heeft een plek en er staan geen onnodige spullen.
Mijn ex vond altijd dat de vensterbank te vol stond. Stond ie niet, ik heb gewoon drie dezelfde grote potten.
Hij lag wel altijd vol, want meneer gebruikte dat ding als bijzettafel. Net als de fruitschaal, daar moest vanalles in behalve fruit.
Troep is voor iedereen een ander begrip en Meestal zie je je eigen Troep niet.
Ikea had deze briljante reclame.
https://youtu.be/ilGfqyXX6V4
Pinokkio schreef op 07-12-2022 om 00:10:
Ik vraag me toch wel af hoe ‘erg’ het is.
Zou best kunnen hoor, maar ik vind de genoemde voorbeelden niet erg overtuigend.
Ik vind vooral het 'ik wil wel opruimen, maar dat mag niet van haar' niet zo overtuigend. Je kunt prima opruimen zonder dingen weg te gooien.
En hij heeft het alleen maar over 'hulp' en 'helpen', alsof hij zelf geen verantwoordelijkheid heeft in huis. Het klinkt alsof hij vindt dat het haar taak is. Hij 'helpt haar met de was opruimen'. (Het is nog maar de vraag waaruit dit 'helpen' bestaat, maar dit terzijde.) Waarom neemt hij niet zelf het initiatief om die was te gaan opruimen zonder haar? Schone was gaat in de kast, dus daarbij hoef je niets weg te gooien. Kan heel veilig zijn. Waarom neemt hij niet zelf het initiatief om alle spullen van het keukenblad in een doos te doen? Ze is vast ook wel eens niet thuis als hij wel thuis is - doe er wat aan. Ruim al die was weg als ze niet thuis is. Ik neem aan dat zij ook de kinderen moet chauffeuren? 'zij zegt dat ze geen genoeg tijd heeft door de 3 kinderen en haar werk' terwijl het klinkt alsof hij alleen maar werk heeft, dus hup.
Je kunt wel opruimen zonder dingen weg te gooien, maar alleen maar als er ook ruimte is om die op te ruimen dingen in op te bergen. Als iemand nooit iets weggooit en steeds maar meer spullen in huis toelaat, dan is op een gegeven moment de bergruimte vol. Dan kan je meer bergruimte erbij regelen, en dat is vaak de eerste actie. Dat is bij TO ook gebeurd, als ik het goed heb gelezen. Het helpt niet, want die nieuwe bergruimte zit in no-time ook vol.
Uiteindelijk ligt overal spul op elk horizontaal vlak. Het enige dat je dan nog weg kan doen zonder discussie, is afval (tenzij je met een erge hoarder samenwoont, dan mag ook dat afval niet weg).
Het idee "schone was gaat in de kast" is logisch, maar werkt alleen als er in die kast ook ruimte is voor de schone was.
Het idee van de "doos voor haar om uit te zoeken" klinkt leuk, maar is geen oplossing, want uiteindelijk staat er een batterij "dozen voor haar om uit te zoeken" in een hoek. Nu kan je betogen dat een rij dozen om uit te zoeken op de vloer minder erg is dan een hoop losse troep op de vloer, en daar zit wat in, maar dat neemt niet weg dat er van alles op de vloer ligt dat je eigenlijk niet op die vloer wil hebben.
Ik voel achter sommige reacties hier het idee dat deze man vanuit niks doet behalve zijn vrouw bekritiseren. En dat zou kunnen, maar uit meerdere opmerkingen van TO leid ik af dat dit niet een kwestie is van iets verschillende normen over wat opgeruimd is, of een sexistisch idee over de taakverdeling in huis, maar wel degelijk een probleem met een partner die niks wil weggooien, wel nieuwe dingen het huis binnenbrengt, en ook niet toestaat dat een ander aan haar spullen zit. Controledwang gecombineerd met verzamelwoede. En ja, daar word je als partner langzaam intens gefrustreerd van.
Ik ben hier thuis degene die veel rommel heeft en eigenlijk teveel spullen om nog kwijt te kunnen in huis, dus hier verschijnen ook stapeltjes her en der in huis met spullen die niet meer in de kasten passen. Ik kan ook moeilijk dingen wegdoen, maar man ook. Ik heb het idee dat ik zelf er het meeste last van heb van de spullen hier in huis en voel mij er ook het meest schuldig over, omdat er overal spullen van mij zijn. Maar ik heb toch het idee dat het opruimprobleem ook in het verschil in ideeën over opruimen of huishouden in het algemeen zit. Daarin verschillen man en ik nogal.
Man heeft minder (nauwelijks) troep, ziet niet wat er nu zo moeilijk is aan opruimen (begrijpt ook niet dat ik het moeilijk vind), en maakt ook andere keuzes dan ik. Hij is ook niet echt bereid afspraken te maken van wie wat wanneer doet, want dat vind hij onzinnig. Terwijl mij dat wel zou helpen. Hij doet overigens wel veel in het huishouden, daar niet van.
Een voorbeeld: Als het mij is gelukt om een grote (inloop)kast kast weer eens netjes in te ruimen, mooie ordening, overzichtelijk en zelfs met toelichting dat dít de ordening is.... schuift hij de spullen die erin horen er hup, gewoon in. Dat gebeurt dan een paar keer en weg is het overzicht weer.
Een ander voorbeeld: man stelt voor een of andere duur speelgoed (waar de kinderen erg veel mee gespeeld hebben, waar ik dus wel aan gehecht ben) te verkopen aan een kennis die er wel belangstelling voor heeft. We hebben hier echter een grote sta in de weg wat een beetje een miskoop was, wat ik graag zou zien verdwijnen maar waarvan hij het niet nodig vindt dat het de deur uit gaat.
Oja, maar ik wilde dus zeggen: misschien zijn TS en zijn vrouw dus ook uit fase in hun ideeën over opruimen of het huishouden.
Bijtje82 schreef op 06-12-2022 om 20:12:
Ik zou simpelweg gewoon gaan opruimen. Begin bij één ruimte.
Dat gaat nog wel in een huis waar een week of twee niet is opgeruimd. Bij een huis dat veel langer rommelig is geweest, krijg je dat niet zo snel voor elkaar. Om het vol te houden heb je een plan nodig en afspraken want meer dan anderhalf uur opruimen per keer is niet te doen, als je dat een langere tijd wil blijven opbrengen. Bij dat anderhalf uur hoort dan ook opruimen wat je net hebt veroorzaakt. Dus, stel je doet de administratie, dan ook het opbergen van de mappen, shredden van de post die weg kan, wegbrengen van het papier naar de papier bak etc.
