Samen blijven wonen en toch uit elkaar

Mijn eerste gedachte

jullie moeten helemaal niet uit elkaar! Jullie zijn een goed team, kunnen een hele avond samen praten, het is gezellig en jullie delen de dagelijkse ditjes en datjes. Uit elkaar gaan vind je zonde. Waarom zou je dit allemaal in vredesnaam weggooien?
Omdat de vonk weg is? Get a life! Wat jullie hebben is goud waard, serieus!
Sorry, maar het klinkt een beetje verwend, de vonk is weg, dan maar alles weg?
er is geen ander, er is geen verdriet, er is geen geweld of verwaarlozing, hooguit weinig aandacht voor elkaar.
Richt je op wat je hebt. Leg de lat niet zo hoog. Steek wat meer energie in elkaar. Zo'n relatie vind je echt niet snel nog een keer in je leven,

Dat draadje elders op ool...

over hoe erg scheiden is voor je kinderen, en of je een egoistische trut bent als je om minder dan echte doffe ellende uit elkaar gaat, heb je dat gelezen? Het was volgens mij in OT of algemeen, of misschien in 6-12? Vorige week, 2 weken terug. Zoiets.

Alle gescheiden mensen die daar reageerden wisten te vertellen dat het in hun geval ECHT erg was. Te erg om bij elkaar te blijven. Anders hadden ze het ook nooit gedaan.

Is het bij jullie ook ECHT erg? Of anders gesteld...je schrijft dat je niet gelukkig bent. Maar ook niet ongelukkig. Maar hoe erg niet-gelukkig ben je? En in hoeverre kun/wil/moet je dat aan je relatie wijten? Duren romantiek & hartstochtelijke vonken een heel leven? Is dat 'gelukkig moeten zijn' niet zo'n typische eis die we tegenwoordig aan het leven stellen? Allemaal vragen waar ik eens een hele tijd rustig over zou nadenken.

Ik ga een eind met botervlootje mee eerlijk gezegd. Ik zou op basis van wat jij nu schrijft ab-so-luut niet nadenken over uit elkaar gaan. Wel over manieren om het nog leuker te maken dan het nu is.

Eierdopje

Wat is

Voor jullie het verschil als je aparte (slaap)kamers hebt tov nu? Wat is de impact op de kinderen en met welk beeld groeien die op? Wil je dat je kinderen met dat beeld opgroeien?

Dat lijken mij de vragen die je jezelf kan stellen.

Persoonlijk geloof ik niet dat ik voor zo'n halve oplossing zou kiezen. Het voelt als stilstaan en schuilen in een bushokje terwijl je eigenlijk lekker warm thuis wilt zijn.
En eigenlijk als ik je posting lees krijg ik de indruk van een bijzonder fijn huwelijk (waar velen jaloers op zouden zijn) dat ingedut is.... Maar goed, da's alleen maar gebaseerd op wat je schrijft, maar op basis daarvan zou ik het liefste zeggen: gooi het roer om qua spanning, doe allebei een nieuwe sport, ga naar de kapper etc, zoek de erotiek op mbv internet of wat dan ook, ga samen op vakantie waar je nog nooit bent geweest, ga parachutespringen samen, wat dan ook! doe iets spannends!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Doodsangst

Parachutespringen is een goed plan. Er is een bekend psychologisch onderzoek waaruit bleek dat mensen die elkaar in angstwekkende situaties meemaken (in dit geval een hangbrug) elkaar leuker vinden. Blijkbaar verbindt het brein de hartkloppingen van angst met de hartkloppingen van verliefdheid. Met een date dus ook altijd naar een hele enge film gaan en als het met je relatie echt niet meer lukt dat parachutespringen, en zo laat mogelijk aan het touwtje trekken. Doet wonderen!

Kicks zoeken en tijd nemen

Als je samen kinderen hebt, werk en verplichtingen, dan is er gewoon geen tijd om weer samen die adrenalinegevoelens van verliefdheid te hervinden. Pure verliefdheid en romantiek heeft te maken met adrenaline, dopamine, oxytocine etc. Eeuwig verliefd zijn gaat ook niet. Je hebt namelijk ook nog een leven te leiden en verantwoordelijke dingen te doen.

Jullie leiden blijkbaar samen nu een verantwoordelijk, maar daardoor ook gezapig leven.
Net als zovelen. Vaak zie je dat mensen dan die kick van verliefdheid elders gaan zoeken. Dan opeens hebben ze wel weer romantiek en spanning. Maar dat komt zelden omdat hun huwelijk slecht is. Het komt omdat ze behoefte hebben aan die spanning. Omdat zoveel mensen gaan scheiden is de verleiding groot om te denken dat 'dit het nu eenmaal is'. Dat je dat nu eenmaal buiten de deur moet gaan zoeken. Zo zonde.

Jullie zijn nu maatjes. Dat is een geweldig vertrekpunt, want er zijn niet zoveel mensen die dat hebben.

De kans is ook groot dat je samen die kick weer kunt terugvinden. Je hoeft niet eens echte doodsangsten op te zoeken. Motorrijden, trancefeesten, vliegles nemen, weekendje weg. Het vraagt geregel om tijd met zijn tweeen te vinden, we hebben immers kinderen. Maar het maakt wel het verschil voor onze relatie. Als ik tot 3 uur 's nachts met man op een trancefeest aan het dansen ben, dan bekijk ik hem weer met nieuwe ogen. Als we samen hand-in-hand over het strand wandelen (en ons niet druk hoeven te maken over de kinderen),dan krijg ik weer vlinders. En voor mijn man werkt het net zo.

Je mooi blijven maken voor elkaar. Leuke dingen voor elkaar organiseren. Als het niet vanzelf gaat: ga het dan gewoon als structuur oppakken. Als de eerste gevoelens weer terugkomen, dan versterken die zichzelf weer. Zo werken die hormonen namelijk ook.

Gaan scheiden kost veel meer dan bijv. elke week een oppas nemen en samen leuke dingen gaan doen.

Tihama

De liefde is weg?

Is de liefde echt weg? Of inderdaad, zoals je later zegt: de vonk en de romantiek?
Dat zijn echt twee verschillende dingen en ik ben het met mijn voorgangsters eens: jullie delen volgens mij een fantastische relatie. Alleen al het feit dat je nog steeds met elkaar in gesprek bent en de goede dingen kunt benoemen. Ik zou zeggen: ga swingen! Voor ons was dat de manier om zo'n zelfde relatie een enorme boost te geven.
Succes met al jullie keuzes en beslissingen.
Swinger

Jee swinger,

wat is dat nu weer voor een kortzichtig advies: ga swingen. Dat lijkt me in dit stadium van de relatie van Marit wel het domste advies dat je geven kunt. Je zegt zelf atijd dat je heel erg zeker moet staan in je relatie en dat je heel erg zeker moet zijn van elkaar, wil dit een goede manier zijn om je relatie een nog grotere boost te geven. Het lijkt me dat Marit en haar man allereerst moeten kijken of dat wat ze samen hebben, nog zo zeer de moeite waard is dat het het investeren waard is.
Marit, voor de rest kan ik me alleen maar aansluiten bij de eerdere sprekers: jullie relatie klinkt als liefdevol en stabiel. Voor jezelf en je kinderen: ga alsjeblieft kijken of er een manier is waarop je de liefde die jullie bindt weer kunt omzetten in iets dat het broer-zus niveau overstijgt. Inderdaad, natuurlijk wordt een relatie sleets, maar dat is niet hetzelfde als dood. Investeer in jullie samen, op welke manier dan ook. Investeer vanuit de gedachte dat wat jullie hebben te mooi en voor iedereen te waardevol is om weg te gooien. En vraag je man of hij dat ook wil. Vanuit jouw beschrijving heb je niets te verliezen, alleen maar te winnen. De relatie defintief opbreken kan altijd nog.
Aagje

Aagje helderder

Ik neem dat Swinger bedoelt dat het een optie zou kunnen zijn voor op de langere termijn, niet voor nu, dat zou inderdaad onverstandig zijn. Swingen is een soort parachutespringen maar dan op emotioneel gebied.

Brunette

Waar lees jij dat Swinger dat bedoelt? Ik lees dat ze zegt: ik had net zo'n ingedutte relatie als jij, ga swingen, mijn relatie heeft het toen een boost gegeven. Ik haal er niets uit dat op de lange termijn zou slaan.
Aagje

Aagje (swingen)

Inderdaad, ze zegt het hier niet, ik destilleer dat uit een heel ander draadje over het onderwerp (van een tijdje geleden), maar dat kun jij natuurlijk niet weten. Sorry.

Misschien bedoelt swinger

Dat ze gewoon lekker moeten gaan dansen! Heel veilig, goed voor vonk en actie, ik zeg: doen!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ooit

lang geleden toen ik 2 jaar single was had ik een homoseksuele vriend die ook singel was en allebei kwamen we tot de conclusie dat we eigenlijk gewoon samen een groot huis zouden moeten kopen, ik zwanger moest worden (geen seks, bakje, spuitje vullen etc) en dat er dan 2 leuke kindjes zouden komen. We verder allebei een eigen slaapkamer zouden hebben, hij het huishouden en de kinderen zou doen en ik zou gaan werken.

Ik vind dat nog steeds (het is anders gelopen) een positief idee.

Ik las ooit ook een verhaal van een lesbische vrouw en een homoseksuele man die samen een gezin hadden, zelfs getrouwd waren en dat een heel goed huwelijk vonden.

Ik zie niet in waarom je uit elkaar letterlijk zou moeten gaan als je elkaars beste vrienden bent. Neem allebei je eigen slaapkamer, maak afspraken over vrijers en blijf samen zou ik zo zeggen. Seks kan je trouwens ook prima hebben in je eentje volgens mij.

Derden

"Natuurlijk komt er vroeg of laat een derde in het spel en dan zien we wel verder, maar zou het kunnen dat je als vrienden samen de kinderen opvoedt maar geen relatie meer hebt."

Hoe stel je je dat precies voor met die 'derde'? Als jullie in 1 huis blijven wonen, komt die derde dan logeren bij papa op zolder? En die derde van jou bij jou op de slaapkamer? Als je voor zo'n constructie kiest, moet je wel beseffen dat dit voor je kinderen een erg verwarrende en onveilige situatie kan zijn, nog los van alle autoriteits- en loyaliteitsconflicten die er door kunnen ontstaan. Het klinkt mij gewoon niet zo werkbaar in de oren, maar goed ik heb er geen ervaring mee.

Chris

Ach

ik snap het probleem niet zo, als het alleen maar vrijers zijn dan gaan die gewoon weer thuis slapen of s'ochtends de deur uit. Je kan je kinderen toch best wat uitleggen ? Als het een serieuze relatie wordt met een ander dan vindt zich dat wel een weg, dan zal je waarschijnlijk wel uit elkaar gaan. Maar zover is het nog lang niet.

ja ik zou denk ik met elkaar afspreken dat er voortaan 2 slaapkamers komen en er vrijers langs mogen komen en daar samen duidelijke afspraken over maken. En tja ik denk niet dat jullie dan beide na zo'n afspraak heel erg snel een vrijer hebben, ik bedoel ik neem aan dat je daar dan ook wel kieskeurig in zal zijn. Dus samen verder, goede teams moet je niet uit elkaar halen. En dan maar eens zien wat zo'n volgende stap brengt, je weet niet hoe dingen lopen, misschien ontstaat er wel weer wat tussen jullie als jullie beide een keer de bloemetjes flink hebben buiten gezet.

Het kan best zijn dat een ingekakte relatie weer kan opbloeien, je weet het gewoon niet.

Samen dingen doen

cobi:
was vanavond WEER zitten praten. Communicatie in een relatie is een goed ding, maar met uren diepgravend gaan zitten spitten naar wat er allemaal mis is ondergraaf je elke relatie. Ik denk dat je met samen iets ondernemen een stuk verder komt dan alles kapot te analyseren."
Eens. Eindeloos praten over je relatie werkt niet -het is belangrijk dat je samen dingen DOET. Of dat nu samen swingen is, of samen langs het strand wandelen, of swingen bij het strand (helaas is Riche failliet lees ik net).

Ik snap het niet

"De liefde is weg maar we zijn nog wel samen een goed team."

Hoe voel je dat de liefde weg is? Ik kan me niet voorstellen dat je in harmonie samen kunt leven met iemand en dan opeens niet meer om die persoon geven?

Paar vragen (om te helpen)

"De liefde is weg..."

- Dat lijkt me ernstig. Zelfs als goede vrienden heb je liefde nodig toch? Als de liefde echt weg is, lijkt het me een hopeloze zaak.

"Alleen de vonk, de romantiek is al jaren geleden steeds minder geworden"

- Is er nog een vonk dan als je zolang bij elkaar bent? Ik ben het met de anderen eens, dat je die actief moet gaan zoeken. Die vonk "is" er natuurlijk na al die jaren niet zomaar. Als het um daar op vast zit... (blijkbaar wel, want je begint al over derden). Kijk eens of je de vonk/ sexuele spanning nog binnen het huwelijk weet te vinden. Desnoods swingen/polyarmorie, maar dan binnen je relatie.

"Uit elkaar gaan is zonde"

- Hoezo? Nuchtere financiële of praktische overweging? Bij elkaar blijven als er niets meer is, dát is pas zonde! Dat hele leven wat je ook had kunnen leven, oei weg, dat is pas zonde.

Of is er dus toch alleen maar méér dan een goed draaiend team? WIL je nog samen door en de relatie nieuw leven in blazen.
Hoewel ikzelf daar totaal geen voorstander van ben, speelt het in mijn vriendenkring: polyamorie. Ze willen bijelkaar blijven; hebben expliciet voor elkaar gekozen. Maar voor die vonk, mogen ze buiten de deur kijken. Maar zij tweeën blijven de basis en niet alleen maar als vrienden.

"hij slaapt al weer enige dagen op zolder"

- Waarom? Dat intrigeert mij nu nog het meest. Snurkt hij of voelen jullie echt even niets meer voor elkaar?

Zomaar wat vragen en gedachten in de hoop jouw gedachten op een rij te krijgen.

Swingen en dansen...

Ja, dansen is ook leuk!
Maar inderdaad, ik bedoelde echt swingen als sexueel contact met anderen. En ja, daar moet je een stabiele relatie voor hebben. Maar die hebben jullie toch ook? Zo komt het wel op mij over. Alleen de romantiek/vonk/sexualiteit is ver te zoeken. Toch?
Zo was het bij ons ook. En dat is niet fijn. En toch wist ik dat ik met deze man een goede relatie had. En dat betekende dat we ook konden uitspreken wat we misten op sexueel gebied. Bij ons bleek dat de 'clou'van de verwijdering die in de loop der jaren bij ons was ontstaan. We hadden ook vreemd kunnen gaan om dat stuk spanning te zoeken, maar hebben hiervoor gekozen. En dat is heel eng! Heel eng om uit te spreken, heel eng om de eerste stappen te zetten en nog enger om het ook daadwerkelijk te gaan doen! Maar ik kan wel zeggen dat als we het niet hadden gedaan onze verder stabiele relatie toch teveel was gaan lijden onder de sexuele problemen en ik niet zo zeker weet of wij dan nu nog bij elkaar waren geweest.
Kortzichtige reactie? Misschien, maar misschien ook net datgene wat Marit nodig heeft in haar relatie en dan is het misschien wel de spijker op zijn kop!
Swingen doe je niet maar even. Swingen kent ook heel veel gradaties en nuances. Maar ik weet een ding zeker: ik swing liever dan dat ik vreemdga.
Groet! Swinger

Hmmm

Dan blijf ik dat swingers advies toch raar vinden in dit stadium. Marit en haar man zitten nu vooral in de situatie dat ze er van overtuigd zijn dat scheiden (al dan niet officieel) en tegelijk samen blijven leven een goede optie is. Wij (ik ook) kunnen hier uit wat ze schrijft wel menen te destilleren dat er genoeg basis is om als stel verder te kunnen, maar zij en haar man zullen zelf tot die conclusie moeten komen. Of niet natuurlijk. Dat laatste lijkt op grond van wat ze schrijft wel erg jammer, maar uiteindelijk kunnen wij vanaf hier niet overzien. Voordat ze de keuze gemaakt hebben om allereerst te zoeken of er een gezamenlijke toekomst is, lijkt mij gaan swingen te vergelijken met je begeven in drijfzand. Zouden ze de keuze maken om weer te investeren in hun relatie en te zoeken naar manieren om de vonk daarin terug te brengen, dan moeten ze dingen zoeken die bij hen passen. Dat kan van alles zijn, alleen zij kunnen dat gezamenlijk bepalen. Of dat nu swingen is, of wat dan ook, daar heb ik geen oordeel over, hooguit een mening .
Aagje

Rust

Rust is niet altijd een goed iets denk ik. Het kan ook een teken zijn dat het je allemaal niet zoveel meer kan schelen.
Jullie slapen nu apart, maar goed dat is ook niet de essentie van een huwelijk toch, samen slapen? Waarom geeft je dat rust, als je toch al niks meer deed in bed? Wat is daar de meerwaarde van, behalve nog meer afstand scheppen?

Ik vind dat je er alles aan moet doen om weer liefde in je relatie te krijgen. Maar soms is het gewoon op, hoe vervelend dat ook is. En om dan maar in een liefdeloos huwelijk te blijven..

Snuggle's

Maar, maar, maar,

"En daarbij hoort liefde, seks, aandacht." Waarom?
Als jullie vinden dat het zo goed is is dat toch jullie beslissing.
Als je er niet tevreden mee bent is het iets anders natuurlijk. Maar een huwelijk is een afspraak tussen 2 mensen en daar kun je toch gewoon zelf invulling aangeven.

Essentie

Is dat zo, Snuggle's, is de essentie van een huwelijk samen slapen? Gut.

Tirza

Tirza

Wel goed lezen, ze zegt juist dat dat NIET de essentie van een huwelijk is Jullie zijn het helemaal eens.

Volgens mij

Nemen jullie elkaar een beetje teveel voor vanzelfsprekend aan. Je zegt dat je zijn aandacht kunt missen, maar bij mij betekent dat over het algemeen dat ik mijn dagen aan het vullen ben met nonsens dingen. Fijn dat dat kan af en toe, maar als het te lang duurt, dan moet ik mezelf weer een schop onder de kont geven en mijn best doen voor mijn omgeving (man en kinderen). Je waardeert namelijk waar je in investeert.

En ik zou er eerlijk gezegd niet aan moeten denken, weer beginnen aan dat hele proces van steeds je best doen voor iemand, verleiden, leren kennen (en misschien erg teleurgesteld raken). Dan investeer ik liever in degene waarvan ik weet dat hij geen eigenschappen heeft waar ik niet mee kan leven, en die ik volkomen vertrouw. Passie is niet iets wat vanuit de hemel naar beneden komt storten, behalve dan bij hele nieuwe relaties. Het is iets waar je aan moet werken!

Toch nog even

Marit, je schrijft dat je geen behoefte hebt aan sex en aandacht van je man. Wat ik me dan altijd afvraag: is dat echt zo? Of DENK je dat dat zo is? Neem maar van mij aan dat je jezelf heel wat wijs kunt maken op dat gebied. Misschien schuilt er diep in jou wel heel veel verlangen. En dat kan naar een andere man zijn, maar het kan ook zijn dat de manier waarop jullie sex hadden niet bij je paste en dat je dat nooit onder ogen hebt willen zien. En dat als je dat stuk durft te bespreken er misschien wel heel wat los komt.
Ik wou het toch even zeggen. Helemaal omdat ik zelf ooit ook dacht dat ik geen sex en aandacht meer nodig had en er gewoon niet zo van hield. Het tegendeel bleek waar. En ik zeg niet dat je moet gaan swingen (dat was natuurlijk een beetje gecharcheerd...), maar ik zeg wel dat je misschien dat deel ook eens nader zou moeten onderzoeken bij jezelf.
En als ik het helemaal bij het verkeerde eind heb, beschouw deze woorden dan maar als ongeschreven! Alhoewel...misschien heeft iemand anders er dan weer wat aan. Dat is zo leuk van zo'n forum.
Groet! Swinger

Seksloze maatjes

Het lijkt me nogal wat om seksloos naast/langs elkaar te blijven leven totdat de kinderen het huis uit zijn. Ik ben het met de meerderheid eens dat het absoluut de moeite waard is om weer op zoek te gaan naar wat jullie zoveel jaar geleden aantrekkelijk vonden aan elkaar, maar als dat niet lukt is de relatie misschien wel gewoon op. Het lijkt mij een heel erg ongewenst alternatief om dan maar op maatjesbasis bij elkaar te blijven, als een goed geolied economisch samenwerkingsverband.
(Maarja, ik ben dan ook wel een heel slecht voorbeeld als het gaat over relaties.)

Kinderen

Ik zal nooit vergeten dat mijn 8-jarige zoon tegen mij zei: "mam, nu je gelukkig bent met Caitlynnsman, kan pappa toch ook weer bij ons komen wonen?" Tot zijn verdriet zag ik dat niet zo zitten, omdat mijn ex en ik het tegenovergestelde van teammaatjes zijn. Kortom, ik denk niet dat je kinderen het erg vinden als jullie op een dergelijke manier uit elkaar zouden gaan, als de andere keuze een traditionele scheiding met alles erop en eraan is.
Hoewel je daar waarschijnlijk hele goede afspraken over zal maken, lijkt het me wel erg raar om van dichtbij toe te kijken hoe je ex verliefd wordt op een ander en de gedachte dat je "teammaatje" uiteindelijk stomende seks onder hetzelfde dak zal hebben met een ander, zou me ook niet blij maken.

Marit, jazeker kan dat

Ik reageer op je openingsposting met mijn eigen ervaring. Ook 16 jaar samen en ook twee kinderen. Jaren geleden toen de kinderen nog klein waren heb ik serieus overwogen om te scheiden omdat we niks meer met elkaar hadden en ik naast een vreemde in bed ongelukkig lag te zijn. Een jaar of vijf geleden hebben we de kamers in huis opnieuw verdeeld, we hebben nu alle vier een eigen slaapkamer. Dat scheelde voor mij al zo enorm, een eigen kamer.
Ik ben echt blij voor de kinderen dat een scheiding ze bespaard is gebleven (zeker de oudste met autisme, co-ouderen zou voor hem een ramp zijn geweest met al die wisselingen) en dat ze een lekker leventje leiden op één vaste plek.
We gaan nu nog een stap verder: we zijn bezig met nieuwbouwplannen voor twee kleine huizen naast elkaar, met een tussendeur voor de kinderen (die inmiddels jonge tieners zijn). Ik kan me ons heel goed als buren voorstellen! Het lijkt me heerlijk om m'n eigen huis te hebben. Dochter komt bij mij wonen, zoon bij vader (allebei volgens hun eigen voorkeur) en ze kunnen letterlijk bij ons allebei in en uit lopen zoveel ze willen. (Overigens gaan we dan wel scheiden omdat we dan allebei een eigen huis hebben en het anders erg ingewikkeld zou worden.)
Ik merk aan niets dat ze dit een raar idee vinden of dat ze het raar vinden dat we aparte slaapkamers hebben. Het is maar hoe je het brengt denk ik. Voor hen is de situatie zoals die is gewoon normaal: sommige ouders hebben samen één bed, sommige ouders hebben allebei hun eigen kamer en sommige ouders hebben allebei een eigen huis.
Wat mij het meest geholpen heeft is dat ik de lat lager ben gaan leggen. Hoe minder je verwacht, hoe minder je wordt teleurgesteld. Ik hoef van mezelf niet meer aan mijn relatie te werken en ik hoef geen seks, romantiek en passie meer, dat geeft een hoop rust. Voor zover ik mijn man ken vindt die het ook wel prima zo. Het is gewoon een nieuwe fase die een aantal jaar geleden is ingezet, en daarmee het zoeken naar een nieuwe samenlevingsvorm.
Het leuke is dat het hier veel gezelliger is geworden sinds we gezamenlijk met die bouwplannen bezig zijn, het lijkt wel een nieuwe gezinshobby!
En als er ooit een 'derde' komt: totaal geen probleem als we straks twee huizen hebben.
Als je zo kunt samenleven en je vindt het allebei prima: trek je dan niks aan van 'hoe het hoort' en doe gewoon wat goed is voor jullie.
Groet MM