Shit dumpende vriendin
Kennen jullie deze dynamiek binnen vriendinschappen: het klagen en shit over de relatie bij de ander dumpen om vervolgens door te kunnen gaan met de relatie die toch niet helemaal gezond is?
Ik heb het zelf vroeger gedaan en als het wederzijds was, kon ik het nog onder de noemer vriendinschap scharen maar het houdt natuurlijk juist toxische zaken in stand want je bent het kwijt en hoeft niet daadwerkelijke onder ogen te zien wat er mis en daar consequenties aan te verbinden.
Ik kan ook veel te lang meegaan in de 'opvangrol' want als ik zie dat iemand verdriet heeft, ben je altijd welkom voor een kopje thee en een opbeurend woord. Bijna zelfontkennend want daarna voel ik me zelf eigenlijk helemaal niet fijn. Daar zit dus nog steeds iets scheef bij mij want blijkbaar stel ik me toch op als people pleaser op zo'n moment. Of ik denk dat iemand jarenlang opvangen op die manier een goede vriendin zijn is.
Maar ik doe het ook om het volgende: ik heb geen familie, kinderen uit huis (een bijna maar zit meestal bij zijn vriendin). Wel vrienden maar de meesten druk en toch wat losser, kan je niet bellen als er iets is met mijn gezondheid oid. Werk als zelfstandige dus ook dat moet ik allemaal uit mijzelf halen.
Daardoor lijk ik een 'sitting duck' te worden voor vriendinnen die dit gedrag in extremo vertonen: want mijn beperkende overtuiging erachter is denk ik: "als ik een grens aangeef, ben ik ook deze vriendin kwijt". En dat is dan juist de vriendin die ik wel kan bellen als er iets is, alleen doe ik dat maar 3% van de interactie en de ander veel meer bij mij. Ongelijkwaardig dus.
Zo heb ik een vriendin die al jaren in mineur is (verhouding met een getrouwde man die haar wisselend leuk behandelt en dan weer laat vallen: in volkomen radeloosheid Martina bellen). Natuurlijk heb ik mijn twijfels en afkeuring over de relatie laten blijken, gezegd dat ze voor haarzelf moet kiezen, dat ik het vreselijk vind voor zijn vrouw, dat ik niet denk dat het een leuke man is etc. Maar het toch steeds aangehoord. Ook al jaren gezegd: ik kan je nu niet meer opvangen hoor. Maar ze ging toch door met mij radeloos bellen en als iemand huilend aan de telefoon hangt, kan ik heel moeilijk die ander in haar sop gaar laten koken.
Nu was het van de week weer zo ver en nu heb ik voor het aangegeven in een doorwrochte brief: "ik wil je niet meer opvangen voor wat betreft je shit met Jantje. Voor alle andere zaken in je leven (depressief kind, moeilijkheden met werk en familie) kan ik er wel zijn maar niet meer voor iets wat toch nooit verandert en wat ik eigenlijk help in stand houden door je steeds op te vangen"
Reactie "ja maar ik voel me juist ellendig door kind, werk en familie)" Waarvan het de eerste keer in vijf jaar zou zijn dat het alleen daar over zou gaan want Jantje is tot nu altijd de grootste bron van ellende gebleken en dat heb ik in nette bewoordingen ook aangegeven alsmede de herhaling dat ik voor de andere zaken zeker een luisterend oor wil hebben.
Ik heb het zware vermoeden dat de vriendschap om het aangeven van deze grens ontploft en dat stemt me verdrietig (hoewel het goed voelt dat ik deze grens stelde). Het kunnen dumpen van de Jantje shit is denk ik zo belangrijk voor haar dat ze, haar kennende iets zal hebben van "nou laat dan ook maar helemaal zitten".
Ik weet het, je kan niet bij het stellen van een grens aan toxisch gedrag verwachten dat de ander volwassen reageert. Toch doet het pijn: weer een vriendin kwijt omdat ik (veel te laat ja, that shit is on me) een grens stel.
Ik moest het even kwijt.
Advies geven
Advies geven in een zgn toxische relatie pakt vaak slecht uit. Jouw vriendin gaat niet weg bij die foute man. Sterker nog: ze zal jou verwijten dat jij haar "in zijn armen" hebt gedreven met je advies. Je zult het nooit goed doen.
Vind je haar nog wel aardig? Heb je leuke en plezierige dingen met haar? Zo nee, ga dan dingen doen waar je blij van wordt. Vraag haar desnoods of ze meegaat! Samen iets doen of kijken naar een voorstelling is vaak wat constructiever.
alleenmoeder
Nee je hebt gelijk, je doet het nooit goed. Ze verwijt me dat niet hoor. Maar ik heb ook heel veel alleen maar geluisterd. Ook al was het verhaal steeds hetzelfde. en ja, ik zeg al een paar keer in dit draadje, ik haar nog steeds een mooi iemand. Er is al eerder geadviseerd om dingen met haar te gaan doen. Dat deden we al maar eigenlijk wil ze het alleen maar over Jantje hebben. Het werd ook steeds erger, voorstellingen en dingen waar ze vroeger interesse in had kan ze niet meer opbrengen uit algehele gedeprimeerdheid over de relatie die maar niet tot stand komt. Ik vind dat echt rot om te zien. Ze gaat er bijna onderdoor. dat is ook een reden waarom ik haar zo lang ben blijven bijstaan. Het hielp alleen niet
Bedankt iedereen
Voor mij is er wel genoeg over gezegd. Ik wil iedereen die constructief heeft meegedacht bedanken, ik heb weer wat dingen duidelijker gekregen. Nu wil ik het er wat mij betreft graag bij laten.
Nou Martientje
Nogal een pittige reactie op Aleid. Je was er al uitestapt ja, maar je bleef jezelf toch van alles afvragen. Of je er wel goed aan gedaan had, want weer een vriendin kwijt en de eenzaamheid loert.
Aleid zegt: laat ook dit laatste stukje los. Blijf het je niet afvragen.
By the way: niet iedereen op dit forum is therapeut of coach. Verwacht dus ook niet alleen reacties die voldoen aan de regels van coaching.
Jutta
Ja het was pittig maar voor mij gebeurde het volgende
Ze neemt dingen aan, stelt geen open vragen maar stelt dingen die ik niet gezegd heb. Zoals je bent boos, je wilt gezien worden. Vervolgens bouwt ze daarop een redenering als dat vriendin mij wel ziet en hoe dat dan voelt.
Als ik probeer uit te leggen hoe het voor mij ligt, namelijk dat ik niet zozeer boos dan wel vermoeid en verlamd ben, kom er een nogal boze reactie dat mijn gedrag op dat van vriendin met Jantje lijkt en dat ik dat moet loslaten. Ja duh, dat had ik al veel eerder gezegd, dat ik zie dat dat een parallel ligt en dat ik dat nu wil doorbreken. Ik meen dat ik nergens me afgevraagd heb of ik het wel goed gedaan heb. Het kon namelijk niet anders. Wel is het inderdaad een ding dat je dus eerder een sitting duck bent als je eenzaamheid kent in je leven, wat hier door enkelen werd bevestigd en wat ik ook weer zie in het leven van vriendin. Vandaar dat ik er te lang mee ben doorgegaan. En ook dat ligt bij mij en had ik allang toegegeven en ingezien.
Ja dat voelde voor mij als een coach die zelf invult voor de ander en vervolgens de ander daar op gaat afrekenen. Ik voel me dan juist door haar niet gezien in de zaken die ik al heb toegegeven. Ik denk dat Aleid en ik best op éen lijn zitten maar ik antwoord natuurlijk ook op anderen vanuit het perspectief van toen ik nog niet tot deze stap van grens aangeven was gekomen. Daarbij voelde het dat ze niet zag dat ik al verantwoording nam voor mijn rol in het gebeuren en dat er nog even wilde inwrijven. En ook toegegeven, ik was wat te scherp in mijn reactie door het coach gebeuren erbij te halen.
Kunnen we nu stoppen.
Zeker kun je stoppen (it)
Jij kunt stoppen. Maar verder is iedereen natuurlijk vrij om te reageren op zijn/haar manier. Forum, weet je wel. Het is niet aan jou.
je hebt gelijk Marinade
Ik zal gewoon niet meer op deze draad kijken. Bedankt iedereen!
Jutta
Thnx.
Uit haar reactie op jou blijkt dat ze ook een eerdere post al anders had begrepen dan bedoeld. Dat kan gebeuren op fora waar je je niet onmiddellijk kan verduidelijken.
Het blijft interessante materie, de waarde die er gehecht wordt aan de balans tussen geven en ontvangen in een relatie. En dat, ook al ben jij degene die naar eigen mening, teveel geeft (of te weinig ontvangt), het stiekem toch de ander is die daar, ook al zie je je eigen aandeel wellicht ook, op beoordeeld wordt. Het 'ja, maar' - verhaal. Dat dat blijft schuren is logisch. Uiteindelijk zijn er alleen maar verliezers.
Uitgepraat
Nou even vertellen hoe het afliep: we hebben het uitgepraat. Op mijn initiatief
Ik gaf toe dat ik dingen veel te veel aantrek, dat ik ga lopen piekeren over hoe zij het kan oplossen maar dat ik dat bij haar moet laten.
Zij zei dat ze inderdaad bij mijn dumpte: mij echt nodig had om haar shit kwijt te kunnen en dan toch weer verder te gaan met die toxische verhouding. En ook dat het goed was dat ik het zei, wel moeilijk eerst maar dat het geleid heeft tot afstand van die man.
Zo blij dat ik een grens hebben kunnen aangeven en toch de vriendschap behouden is gebleven.
bedankt voor het meedenken
