Snel samen wonen na breuk
Ik lees hier al even mee
Zelf ben ik gescheiden, 4 jaar terug. Huisje gekocht na de scheiding, druk met renovatie, hier en daar een date, maar nog niet the next best thing tegen gekomen. Met vallen en opstaan veel geleerd, grenzen aan geven, ik heb alle fouten gemaakt die mogelijk was als je 20 jaar samen bent geweest en het toen allemaal nog old school gebeurde 😂 bijna alles dan, maar een nieuw gezin starten met een ander, nee, dat kwam nooit in mij op, ik kan het me niet voorstellen, dit huisje is het heiligdom van mij en de kindjes. Het zijn late tieners en ze steunen me, dat ik soms een date heb, top vinden ze. Maar hen altijd beloofd dat deze eenheid nooit zal wijken voor een man. Heb drie jaar gelat, moeilijk, hij wilde meer en ik ook, maar ook dit: tot ze thuis wonen, is samen wonen voor mij geen vraag, het gebeurt niet en ja, ook als dat einde relatie is.
Geen verwijt, enkel het willen weten, waarom gaan zoveel mensen zo snel soms samen wonen na een breuk, wat drijft hen? Mijn ex deed het na 3 dates, speelde snel papa van de nieuwe vriendin haar kleine, alles moest in snel tempo. En nu zoekt hij in zeven haasten een eigen stek...ik snap het niet, lijkt me zo vermoeiend allemaal.Â
Mss ben ik gewoon wat apart en graag op zichzelf, kan ook.Â
Ik vermoed dat sommige mensen niet goed alleen kunnen of durven te zijn, dat ze daarom snel weer willen samenwonen. Gebrek aan zelfvertrouwen? Behoefte aan een kinderoppas/klusjesman/houshoudster/kostwinner? Ik heb het altijd fijn gevonden om het zelf te kunnen rooien en regelen, zo ben ik ook opgevoed.
Ik ben 12 jaar geleden gescheiden en sta er net zo in als jij. Daarna een paar haar alleen geweest en toen ik weer een relatie kreeg heb ik altijd gelat. Dat was soms minder leuk (elkaar missen) maar meestal prima. Alle kinderen zijn nu jongvolwassen, dit najaar gaan we samenwonen. Best spannend, maar ik heb er zin in.
Ik begrijp jou volkomen. En in een goede relatie is latten echt een prima optie. Jij stelt je eigen leven en dat van je kinderen voorop. Er kan prima een plek zijn voor een partner. Maar iemand is een aanvulling en geen invulling van je leven.Â
Ik zie (en ook uit onderzoek blijkt dat) mannen vaak zo snel mogelijk weer in een relatie willen en dan ook weer het "volledige" plaatje. In onderzoek las ik ooit dat het komt omdat mannen meer uit relaties halen dan vrouwen. Minder goed alleen kunnen zijn, het prettig vinden verzorgd te worden. Maar ook een maatje om mee te praten. Vrouwen hebben vriendinnen, zussen of een moeder voor al hun emotionele behoeftes. Mannelijke vriendschappen zitten anders in elkaar. Het draait meer om activiteiten of gezelligheid dan om emoties of diepe gesprekken. Met het wegvallen een partner valt dat deel ook weg terwijl er wel behoefte is. En daarnaast vervult samenwonen natuurlijk ook fysieke behoeftes (veel meer toegang tot regelmatige seks).Â
Naar mate mensen ouder worden verdwijnt de behoefte om samen te wonen steeds meer. Zowel mannen als vrouwen hebben dan veel meer een eigen leven, ritme en gewoontes.Â
Jij hebt al een scheiding meegemaakt. En 60 tot 70% van de samengestelde gezinnen loopt ook fout. Dus heel verstandig om je eigen stek te behouden! Rust en ruimte voor iedereen. Een verstandige man begrijpt dat. Een afhankelijke of minder zelfstandige man niet.Â
Ik zie dit vaak vooral bij mannen maar ik heb het idee dat het vaak te maken heeft met 'willen bewijzen dat je wel een relatie aan kan' en misschien zelfs dat het 'aan de ander lag'.
Izza schreef op 19-05-2024 om 13:09:
[....]Â Â En 60 tot 70% van de samengestelde gezinnen loopt ook fout.Â
Ik kan geen enkel onderzoek vinden die dit bevestigd.
"waarom gaan zoveel mensen zo snel soms samen wonen na een breuk, wat drijft hen?"
In mijn geval als man plots weg is en ik single zou zijn dan zou het zijn omdat ik nog meer kinderen wil en met nieuwe man ga voortplanten. Als ik geen eitjes meer zou hebben zou ik misschien liever weer latten zodat we elkaars gezinnen niet in de weg zitten en er qualitytime overblijft. Ik zou denk ik geen zin hebben in andermans tieners en troep. Dan wacht ik wel even tot ze weg uit huis zijn.Â
Waarom gaan zoveel mensen zo snel soms samen wonen na een breuk, wat drijft hen?
In ons geval was het tweeledig. Mijn vriend was (en is) niet financieel onafhankelijk dus hij kon nergens heen. En we wilden gewoon erg graag samen zijn. Dat eigenlijk vooral. Ik had helemaal geen zin in mijn eentje wonen, ik was verliefd en wilde samen zijn. We waren ook erg zeker van *ons*, kenden elkaar al lang.Â
Dus wij waagden die sprong en ik ging van mijn ex vijf weken naar mijn ouders en daarna naar mijn nieuwe (particuliere huur)woning en mijn vriend trok gelijk bij me in.
We hadden allebei een vorm van co-ouderschap, maar gingen niet gezinnetje spelen. Beiden verantwoordelijk voor onze eigen kinderen (4, 5 en 8 waren ze zo ongeveer).Â
Toen zijn kinderen steeds meer bij ons kwamen wonen en we inmiddels in mijn koopwoning woonden zijn we wel een soort van gaan latten want een samengesteld gezin zijn valt niet mee. Mijn woning is nu gesplitst en we wonen beiden met onze kinderen in een eigen deel. Dit bleek perfect, we zijn inmiddels 10 jaar samen en nog steeds heel happy samen en met de kinderen gaat het helemaal goed. Â
Off topic: noem ajb je tieners geen 'kindjes'.
Iets meer on topic: met de huidige woningmarkt zou ik mijn kinderen niet beloven om niet te gaan samenwonen zolang ze nog thuis wonen. Maar ik woon in Amsterdam, dus ik ga ervan uit dat mijn kinderen waarschijnlijk pas tegen hun dertigste uitvliegen 😒
Mooie reacties Â
En idd, ze zijn ondertussen zo groot als of groter dan ik, tieners dus 😊
Ben van B en hier is het ook krap op de woningmarkt, ze zijn welkom tot zolang het nodig is. En zelfs als ze uitvliegen weet ik niet of ik het dan wil, samen wonen als ik een leuke relatie krijg. Vind het nu gewoon te leuk zo, kan daar zo intens van genieten tegen de jongste uit het middelbaar is, ben ik 45, geen idee of ik het dan nog kan, delen...
Er zal in mij ook een stukje angst zitten, na de scheiding was het stressen, in volle Corona een leuke woning proberen te vinden...dat wil ik gewoon niet meer mee maken, het is nu goed zo, woning is volledig van mij, wel lekker rustig zo.
elledoris schreef op 19-05-2024 om 15:14:
[..]
Ik kan geen enkel onderzoek vinden die dit bevestigd.
Antwoord van ChatGPT:
Het echtscheidingspercentage van tweede huwelijken in Nederland is hoger dan dat van eerste huwelijken. Volgens de gegevens van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) eindigen tweede huwelijken vaker in een echtscheiding. Hoewel exacte percentages variëren per bron en onderzoeksmethode, ligt het echtscheidingspercentage voor tweede huwelijken rond de 60%​ (https://www.cbs.nl/nl-nl/cijfers/detail/37425ned?dl=27B1E)​​, (https://www.cbs.nl/nl-nl/longread/statistische-trends/2022/trends-in--echt--scheidingen/2-traditionele-kijk-op-trends-in-echtscheidingen)
Dit zijn de huwelijken, verkering/lat-relaties worden voor zover ik weet niet geregistreerd.
Wij hebben eerst gelat. Toen ik door Ex vakkundig het huis uitgezet was, heb ik eerst 1,5 jaar bij mijn ouders gewoond. Uiteindelijk dus pas na 3 jaar samen gaan wonen. Nu wonen we al 9 jaar bij elkaar en hebben het beide nog heel erg naar onze zin met elkaar.
Veel mensen zijn toch bang voor alleen zijn en kunnen niet goed alleen zijn (emotioneel, financieel en qua huishouden draaien). Dan krijg je dat.Â
Zelf vind ik het heerlijk het huis alleen te hebben, met mijn kinderen bedoel ik en als ze er niet zijn, kun je me bijna horen spinnen van genot😊 ik nodig dates nooit thuis uit eigenlijk...daar valt ook veel over te zeggenÂ
Bloeien schreef op 02-06-2024 om 10:13:
Zelf vind ik het heerlijk het huis alleen te hebben, met mijn kinderen bedoel ik en als ze er niet zijn, kun je me bijna horen spinnen van genot😊 ik nodig dates nooit thuis uit eigenlijk...daar valt ook veel over te zeggen
Ik vind het nu soms fijn en soms niet. Vind het fijn dat ik alles weer kan vinden, in kan richten zoals ik wil, kan doen wat ik wil, maar soms is zo'n groot huis alleen (als de kinderen er niet zijn) ook wel een grote stilte.Â
Dat klopt. Een nacht zonder hen was de hel. O wat kraakte alles en de leegte zoog me op. Tot ik besloot er iets van te maken de nachten ze weg waren. Elke kamer ging ik dan binnen, wenste iedereen slaapwel, filmpje op en genieten van de rust en stilte. Laatst een vriendin uitgenodigd, samen gekookt, gelachen, gepraat en toen zij weer weg was, echo de het plezier nog steeds tussen de muren😊 maar soms zijn er van die kleine momentjes van verdriet, dat mag ook.Â
Ik wil gewoon niet het gevoel hebben dat het nu moet, ben nu 4 jaar geleden gescheiden en nog steeds niet klaar voor the next best thing. Sommige al heel vroeg blijkbaar, dat maakt dat ik me raar voel, want mijn ex is echt de ex en toch ben ik nog niet klaar voor iets serieus. Herken iemand dit?
Ja hoor bloeien. Ik ken veel mensen die een behoorlijke tijd wachten met relaties. Met name vrouwen doen daar jaren over. Die hebben voldoende contacten waarin hun emotionele behoeftes worden ingevuld (zoals jij jouw vriendin beschreef). Ze hebben vaak minder behoefte aan seksualiteit of kunnen prima een tijd zonder (zeker als hun hoofd er niet naar staat). En volgens onderzoek halen zij in verhouding minder uit relaties dan mannen. Dus ze genieten van de vrijheid en om niet meer hoofdzakelijk verantwoordelijk te zijn voor het huishouden bijvoorbeeld.Â
Daarnaast wordt er in de maatschappij veel waarde gehecht aan een relatie. En dan bij voorkeur serieus en met samenwonen. Single zijn zien veel mensen toch niet als volwaardig, volwassen of ongewenst. Terwijl een relatie een keuze zou moeten zijn en bewust single zijn dat ook kan zijn. Genoeg mensen die geen enkele behoefte hebben aan een relatie. Of die de juiste persoon niet tegenkomen.
