Tja wat nu? Conflict met schoonouders en man.

Kom op zeg

Kom op zeg, die mensen hebben 12 maanden om hun vakanties in te plannen en dan is het lastig om met 1 of 2 verjaardagen rekening te houden? Dat is gewoon een vorm van 'niet willen'.

Misschien is het wel niet willen maar misschien is er wel een hele goede reden.

Helaas heeft ontploft ze niet de mogelijkheid gegeven om uit te legen waarom ze per se dan op vakantie willen. Misschien zit er wel een hele goede reden achter. Een atractie/evenement dat precies in die periode is, of een persoonlijk moment (huwelijks aanzoek/eerste zoen/het doodgeboren kindje waar ze nooit over verteld hebben) waarom ze graag in die periode weg willen.

Je kan wel 12 maanden hebben om op vakantie te gaan, maar je kan niet elke vakantie altijd plannen. Probeer maar eens in juli te gaan skieen..

Niet willen

Ja inderdaad, het voelt voor mij als niet willen. Het zijn maar 2 kinderverjaardgen per jaar waar ze rekening mee hoeven te houden, verder helemaal niets, gaat ook niets bij komen omdat zij maar 1 zoon hebben met 2 kinderen. Verder vragen wij nooit wat aan ze: geen eerste schooldag/ afzwemmen enzovoorts. Als ze erbij kunnen zijn prima, zo niet, ook niet erg, alleen 2 verjaardagen per jaar en dat is teveel gevraagd.

Ze kunnen 2 maanden ervoor en 2 maanden erna, maar moeten perse die maand.

Natuurlijk is het niet goed dat ik ontploft ben, maar ik kan er met mijn pet niet bij dat je je eigen vakantie belangrijker vindt dan de enige familieleden die je hebt. Want man was vooral boos dat ik zo boos was geworden, want hij is het wel met mij eens dat zijn ouders niet willen en dat het heel vervelend voelt.

En omdat kind 2 toevallig in die maand is geboren zijn ze er dus nooit bij, als ze net als kind 2 net als oudste in de winter was geboren was er niets aan de hand geweest.

En ik ga niet de verjaardag van kind 2 altijd 3 maanden later vieren, vind ik echt nergens opslaan, alleen omdat zij niet willen.

Ik snap het wel

De teleurstelling dat ze er niet bij zijn, de onverschilligheid die er uit spreekt. Het gevoel dat je kind niet belangrijk genoeg wordt gevonden en impliciet ook die boodschap naar de ouders toe. Voor jullie kan het een belangrijke dag zijn, voor ons niet. Nu niet en in de toekomst waarschijnlijk ook niet.
Ik snap best dat je daar boos om bent, verdrietig om bent. Ik snap niet dat je daar flink ruzie om maakt.
Hier vergelijkbaar, grootouders hebben een huis in het buitenland en gaan daar heen wanneer ze zin hebben. Toevallig zijn ze altijd nét weg bij verjaardagen/jubilea/eindmusical in ons gezin terwijl ze wel terug komen voor verjaardag volwassen zoon of een afgebroken kies.
Zulke mensen verander je niet meer.

Marianne

Ik snap het

Ik snap het ook. Bij ons zijn de kinderen ook op onhandige tijden jarig (mei en voorjaarsvakantie), dus vaak ook mensen weg. Ik vond het zelf ook heel jammer met die eerste verjaardag, juist omdat ik dat wel een mijlpaal vond. En toen waren mijn ouders weg. Tja, ik heb dat wel aangegeven, maar ik weet ook dat ik het los moet laten, omdat dit vaker zal voorkomen. Aan de andere kant een week eerder of later vind ik nog wel te overzien en uit te leggen naar een kind. Maar als opa en oma elk jaar standaard 2 maanden eerder of later of niet komen, dat zou ik echt moeilijk te begrijpen vinden. Los daarvan, je verandert hen niet, dus zo boos worden heeft geen zin. Excuses daarvoor zijn denk ik wel op zijn plaats.
En ik denk ook dat het meer te maken heeft met niet willen. Ik ken genoeg mensen die kleinkinderen hebben, altijd in (bijv.) juni op vakantie gingen, maar nu een kleinkind hebben in die maand en dan dus wat later of eerder weggaan. Ik krijg wel het gevoel dat je het voelt als een achterstelling ziet van het ene kleinkind ten opzichte van het andere. En met dat gevoel moet je denk ik wel wat naar hen toe, je kan het in elk geval benoemen en aangeven dat je dat zo voelt en dat je dat niet leuk vindt naar je kind toe. Kunnen zij dan ook weer op reageren, misschien beleven zij zaken wel heel anders.

Sneeuwitje.

Met de billen bloot

Ik zou met de billen bloot gaan: idd excuus, aangeven hoe het me raakt en dat ik daardoor ontplofte. Tegelijkertijd me goed beseffend dat ik idd invul op basis van mijn eigen denkbeelden, normen en/of verwachtingen.

"Accepteer" de pijn die het je doet dat je schoonouders er niet bij zijn. En zie in dat zij er anders in kunnen staan dan jij dat doet. Voor hen weegt het kennelijk/misschien niet zo zwaar. Hang daar niet meer aan op dan dat het is op basis van je eigen invulling.

Als jullie band goed is, zullen ze ongetwijfeld in hun plannen meewegen dat jij het als moeder zo belangrijk vindt dat zij er bij zijn. Dan nog kan het natuurlijk zijn dat ze toch gaan. Maar de kans dat ze jouw wensen hier omheen serieus meewegen zijn denk ik groter wanneer je vanuit je kwetsbaarheid ("ik zou jullie er zo graag bij hebben") reageert dan wanneer je dat doet vanuit kritisch, normatief oogpunt (het niet kunnen maken).

Dus door de boosheid heen, naar het verdriet dat er onder zit en dat delen. Dat zou ik denk ik doen.

Excuses….

Nee, die zouden ze niet van mij krijgen. Ze gaan zelf zo bot en onverschillig om met 2e van 'ontploft' waarna zij boos geworden is, heel boos. Dat recht heeft zij gewoon om vechrikkelijk boos te worden. Daar hoeft ze geen excuses voor aan te bieden. Dan bevestig je ze alleen maar in hun opvatting.

Nee, hoor, laat ze maar lekker gaan…prima…maar jullie plannen ook jullie dingen. Oeps…op hun verjaardag? Jammer nou zeg, dan zijn we er niet. Los laten en te eigen weg volgen.

Tja

Ik weet niet wanneer je tweede kind jarig is maar als dat eind mei/begin juni is geef ik de opa en oma groot gelijk. Ze zijn al jaren gewend om twee maanden weg te gaan met de camper en dat doe je qua weer en prijs het beste tussen begin mei en eind juni.

Jammer dan.

Je hoeft de verjaardag dan dus geen drie maanden uit te stellen als je dat al zou willen maar maximaal een maand te vroeg of een maand te laat maar ik zou zeggen: lekker rustig en we doen het wel over als opa en oma er weer zijn. Hier woont de familie best ver weg en het kwam wel eens voor dat er van alle tantes en ooms (5 tantes, 5 ooms) er maar 1 stel kwam. Dat was wel een beetje jammer en stil maar alla.

En dan heb ik het nog niet eens of het feit dat mijn kinderen geen oma hebben maar ik vind dat opa en oma als ze allebei nog gezond zijn gewoon lekker 2 maanden weg moeten kunnen zonder ontplofte schoondochters!

Je kunt je erop instellen

Ik snap best dat het niet leuk is dat ze waarschijnlijk nooit op de verjaardag van de jongste zullen komen. Hoe 'niet leuk' ik het zou vinden hangt toch een beetje van de periode af en ook van hoeveel visite er verder nog op de dag zelf komt. Als opa en oma de enigen zijn, dan wordt het een ongezellige boel als ze niet komen, maar dat kan ik mij niet zo goed voorstellen.
Ik kom uit een familie waarvan bijna iedereen in het oosten/nooroosten woont en die kwamen niet op de verjaardagen van de kleinkinderen en neven en nichten. Ze kwamen wel als mijn vader en moeder zelf jarig waren. Ik wist niet beter. Ik vond het wel héél erg leuk als het er toevallig toch een keer van kwam. Dat is voor zover ik mij herinner twee keer in mijn hele kindertijd gebeurd.
Ik kan je eigenlijk alleen maar aanraden om je erop in te stellen dat opa en oma tijdens de verjaardag van de jongste niet in het land zijn. Ik denk dat kinderen dat soort situaties voor zoete koek aannemen zolang de óuders er geen drama van maken. En dat gebeurt nu wel een beetje. Ik snap dat ook hoor, dus ik begrijp je teleurstelling hierover, maar als je het gaat accepteren als voldongen feit, dan is het niet jaar in jaar uit een teleurstelling. Ik kan me bij zo'n lange vakantie ook wel voorstellen dat ze in een periode gaan dat het het meest gunstig is. Qua weer, qua campingkosten, etc.. Dus stel dat ze graag in mei/juni gaan, dan vind ik niet dat je kunt eisen dat ze dan maar in juni/juli of april/mei moeten gaan. Dat kan best veel verschil maken wat het weer en de temperatuur betreft. En juli is veel duurder dan juni. Ik noem maar wat.
Dus samengevat: stel je erop in en bespreek een alternatief waar jullie op mogen rekenen.

Een dag voor zoons verjaardag

Mijn zoons zijn 8 dagen na elkaar jarig. Mijn moeder gaat al jaren standaard één dag voor de eerste verjaardag voor 2 maanden op vakantie. Ze kan ieder ander moment, maar wil per se dan. Ik heb het opgegeven. Helaas. Ik zou het alleen zo graag willen begrijpen.

Ach

Mijn moeder gaat altijd van mei t/m sept met de camper weg. Zij heeft maar 1 kleinkind en ik weet zeker dat ze toch weg zou gaan als dat kleinkind in die maanden jarig was. Simpelweg omdat het fijner is om in die maanden weg te zijn dan in andere maanden en omdat een verjaardag ook maar een verjaardag is. Mijn schoonmoeder daarentegen vindt verjaardagen heel belangrijk en zegt zelfs al geboekte vakanties af als er verjaardagen in blijken te vallen, wat ik dan weer overdreven en zelfs ergerlijk vind. Ik snap eerlijk gezegd ook niet waarom je je zo druk maakt.
Une femme

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Verjaardag niet belangrijk?

Als een verjaardag niet belangrijk wordt gevonden, wat dan wel? Ik denk dat je als grootouder toch een bepaalde mate van betrokkenheid zou moeten willen tonen. Ik ben niet het middelpunt van het universum waar iedereen zich naar moet voegen, maar voor mijn kinderen is hun verjaardag DE gebeurtenis van het jaar.
Grootvader hier heeft geoogst wat hij gezaaid heeft: na jarenlang afwezig te zijn geweest op verjaardagen en als klap op de vuurpijl twee dagen van tevoren af te zeggen voor de eindmusical waarvoor speciaal kaarten geregeld waren hoeft kind hem niet meer op zijn verjaardag te hebben. Kind werd trouwens ook niet uitgenodigd bij zijn verjaardag.
Wanneer je geen betrokkenheid toont wordt de relatie al gauw minder intens. Wat heb je elkaar nog te vertellen? Wat houdt het dan in om grootvader te zijn? Als je helemaal niets deelt en bij verjaardagen er ook niet bent, dan houdt het IMO op. Ik kan me voorstellen dat zulke gedachten nog wat ongrijpbaar door je hoofd schieten wanneer een grootouder niet op een verjaardag komt. Een soort onafwendbaar begin van het einde.
Ik zou wel mijn excuses voor het ontploffen aanbieden, de vorm, maar dat de inhoud, de desinteresse, voor jou nog steeds belangrijk is.

Marianne

Excuses

Gemaakt vandaag en uitgesproken dat ik het ontzettend jammer vind dat ze er niet bij zijn, dat ze maar even klein is, maar dat het hun eigen keuze is.

Ze gaan kijken of ze eventueel hun vakantie kunnen wijzigen.

En...

... voelt het goed voor je? Fijn dat ze gaan kijken of ze het kunnen/willen verzetten in ieder geval!

Voor jullie

Ik vind het wel zwaarder wegen dat je kind 2 wordt. Op deze leeftijd maakt het nl. echt niet uit. Het is meer dat ze voor jullie komen dan voor het kind. Jullie zijn jarig.
Het is jammer voor jullie, maar niet het ergste van de wereld.
En ik vind het ook een beetje chantage door te zeggen dat ze dan niet op verjaardag van je andere kind mogen komen.
Kortom, ik snap best je teleurstelling maar ik ben heel blij dat ik geen familie ben!

Precies rafelkap

Van mij hoefden ze echt geen vakantie van 2 mnd te verzetten en dat ELK jaar weer, alleen maar om een ontplofte schoondochter!

Ik word er nu al bang van dat ik later ook zo'n schoondochter krijg want wat is het volgende? Kado van oudste is meer waard dan het kado voor jongste? Oudste mag wel logeren en jongste nog niet?

Nee

Juist niet, het enige is 2 verjaardagen per jaar, verder niets...

Goed gedaan!

Misschien heeft je 'ontploffing' je schoonouders toch aan het denken gezet en hebben je excuses het mogelijk gemaakt dat schoonouders gaan kijken of ze hun vakantie kunnen wijzigen.
Ontploffen is natuurlijk niet handig, maar ik kan me het gevoel goed voorstellen.

Hier grootouders nooit op verjaardagen kinderen

Mijn ouders zijn er vrijwel nooit bij op de verjaardagen van de kinderen, of van mijn man of mij. De eerste tien jaar omdat ze zelf inderdaad elke keer op vakantie zijn: de verjaardagen vallen namelijk net in de periode dat zij op vakantie willen (voor en naseizoen). Ze gana ook altijd een week of zes, en dat verschuif je dan niet zo drie weken naar voren of achteren ivm klimaat en temperatuur in het vakantieland . Zou ik ook echt niet willen. En de laatste jaren niet, omdat ze het te druk vinden, en zeggen: vieren jullie dat maar lekker met je vrienden en hun kinderen, wij komen liever als het wat rustiger is. Nou prima toch ? Ik heb daar echt geen enkel probleem mee. Liever qualitytime met opa en oma een andere keer, dan vulling op een verjaardag waarbij ze toch al hieperdepiep zijn en na 5 minuten met hun vriendjes naar boven stuiven. Dus...ik snap ook niet dat je daarom ontploft. Ik vind het heerlijk als mensen zo hun eigen leven leiden.

De hamvraag is , is er wel die oprechte belangstelling maar uiten ze op een ander moment? Want als je het gevoel hebt dat er geen oprechte belangstelling is, ja, ik kan me voorstellen dat dat teleurstellend is.
Wat iemadn zei, als ze niet op de verjaardagen komen, wat deel je dan eigenlijk wel: ik ben van mening dat het "samen delen" niet afhangt van een verjaardag. Sterker nog: op een verjaardag heb je veel vaker minder tijd voor elkaar omdat het drukker is.

Fijn voor jou dat ze je reactie serieus nemen en hun vakantie proberen te verzetten, maar ik hoop echt niet dat mijn (schoon)kinderen me zo gaan claimen, ik ben sterk allergisch voor mensen op die manier besalg willen leggen op mijn tijd en mijn plannen.

En dat snap ik dus niet

"Juist niet, het enige is 2 verjaardagen per jaar, verder niets..."
En dat snap ik dus niet Ontploft. Waarom MOETEN ze op die verjaardagen komen en maakt het je voor de rest dus blijkbaar helemaal niets uit? Je zit vast in je eigen gedachtengang dat betrokkenheid synoniem is aan aanwezig zijn op een verjaardag. Stel dat ze wel op verjaardagen komen en de rest van het jaar niets van zich laten horen, ben je dan tevreden? Nee toch? Betrokkenheid zit 'm in zo ontzettend veel dingen. Maar bovenal heeft dit vooral te maken met jouw eigen verwachtingen en normen. ("Opa's en oma's horen een kinderverjaardag belangrijker te vinden dan hun eigen vakantie"). Die boodschap hebben veel mensen hier in verschillende bewoordingen gegeven, maar ik heb het gevoel dat die niet echt overkomt...

Goed gedaan hoor!

Als dit voor jou belangrijk is mag je dat best zeggen. Alleen niet meer ontploffen als opa en oma toch hun eigen plan trekken .
Ik zou later best een schoondochter als ontploft willen hebben hoor, waarom mag een schoondochter geen verwachtingen hebben van een opa en oma? Is alleen maar fijn toch als je dat weet? Is iets anders dan claimen, dat wordt het pas als ontploft bij de dingen die zij in haar ontploffing heeft gezegd was gebleven. Ik vind het netjes opgelost zo.

Dubbel hoor

Mijn voormalig schoonvader had destijds rond de uitgerekende datum van oudste een reisje voor zichzelf geboekt. Dat vond ik ook echt niet leuk, en heb me gedragen als de verongelijkte schoondochter. Uiteindelijk kwam dochter een week te vroeg, dus heeft hij haar toch nog kunnen zien voor zijn vakantie. En wat vond hij het erg om haar daarna een week te moeten missen (eigen schuld!).
Aan de andere kant heb ik in de afgelopen 10 jaar minstens 8 keer de verjaardag van mijn vader gemist omdat ik op vakantie was. Vond hij ook niet leuk, dus toen hij 65 werd heb ik gezorgd dat ik erbij was.

2 cadeau's

Anders is het ook nog een idee om kind 2 ook vast een verjaarscadeau laten geven op de verjaardag van kind 1. Dan kunnen de grootouders structureel wegblijven als die periode voor hen een vakantieperiode is.

Belangrijk

Je kunt als ouder zélf dan wel die kinderverjaardag heel belangrijk vinden, maar je kunt toch niet zomaar opleggen aan je schoonouders dat zij het net zo belangrijk vinden als jij. Dus ja, ook ik begrijp wel je teleurstelling en nee, ik begrijp totaal niet dat iemand om die reden ontploft. Ik ben zelf op een totaal onhandige datum jarig en veel familie woont ver weg. Nu vind ik het vieren van mijn verjaardag wel erg leuk en ik zou ook graag visite krijgen, die dag. Maar helaas, hoewel ik wel de verjaardagen voor de andere gezinsleden regel en er voor hen ook altijd bezoek komt, is er bij mij vrijwel nooit iemand. Ik kan daarover ontploffen, maar feit is dat dat niet helpt. Gewoon vriendelijk er wat van zeggen, zoals ik ook wel heb gedaan, helpt ook niet, want niemand in mijn familie- en vriendenkring krijgt daar meer tijd van. Jammer voor mij, dan maar de dag op een andere prettige manier ingevuld.
Nu kan ik me zo voorstellen dat je schoonouders het verschijnsel "verjaardag" überhaupt niet zo belangrijk vinden. Liggen zij er wakker van als jullie bij hen een keertje niet opdagen? Mijn (schoon)ouders kunnen ook niet altijd, hoewel wij de viering wel altijd in een weekend plannen. Daar ga ik geen drama van maken. Mijn vader is op zijn verjaardag geregeld op vakantie. Dan wordt het ook lastig om bij hem op bezoek te gaan, wel so be it. Een verjaardag is zo belangrijk als je hem zelf maakt, dat is je goed recht, maar ik vind dat je niet aan anderen kunt opleggen (wel uitleggen! maar niet opleggen) dat zij die net zo belangrijk moeten vinden. Je grootouderschap staat of valt daar niet mee, net zo min als met de graagte waarmee je wilt oppassen op kleinkinderen enz.

Kinderverjaardagen

Vinden wij wel belangrijk, volwassen verjaardagen niet, misschien bij een speciale leeftijd, maar dan nog.

En als straks de kinderen groter zijns het weer anders, voor oudste wordt haar kinderfeest ook belangrijker dan de verjaardag zelf.

En natuurlijk is zo ontploffen nergens voor nodig nee, maar ja ik had even geen controle meer.

Overigens zei schoonmoeder vorig jaar dat ze het zo jammer vond dat ze er niet bij kon zijn en dan dit jaar weer weggaan?