Tja wat nu? Conflict met schoonouders en man.
Vorig jaar zijn schoonouders niet op 1ste verjaardag jongste geweest, want vakantie kon niet afgezegd enzovoorts. (Terwijl ze een jaar ervoor al wisten dat ze jarig zou zijn!) man heeft namens ons gezegd dat wij het echt niet leuk vinden, argument: ze merkt er toch niets van! Ik heb mijn mond gehouden voor de lieve vrede.
En dit jaar gewoon met droge ogen zeggen dat ze er weer niet zijn om dezelfde rede, ik ben ontploft, ik heb gezegd dat ik het asociaal vind, ze hebben twee kleinkinderen, dus maar twee dagen in het jaar waar rekening meegehouden moet worden, verder vragen wij nooit wat, mogen ze doen wat zij willen qua vakantie en dergelijke en zien we elkaar als het uitkomt.
Ik heb in mijn boosheid gezegd dat ze ook niet op oudste verjaardag hoeven te komen. Ze wilden het nog uitleggen, maar ik heb gezegd dat ze niets hoeven uit te leggen, dat zij hiervoor kiezen.
Daarna ben ik uit het gesprek gelopen.
Man was boos dat ik zo ontploft was en vraagt zich af hoe nu verder Erik ook! Dus wat nu?
Dubbel
Misschien is het voor jou wat onbegrijpelijk gedrag en leidt dat tot onrealistische verwachtingen. Iemand kan niet komen maar toch niet blij zijn dat ze er niet bij is. Zo zwart wit is het niet. Er zijn altijd afwegingen en gemengde gevoelens. Mensen zijn met zichzelf bezig. Dat wil niet zeggen dat ze het slecht voor hebben met jou of een kind van jou. Soms is het gewoon onhandig gedrag en inderdaad het wekken van achteraf onrealistische verwachtingen. Mensen stellen hun agenda bij, zo vast ligt dat allemaal niet. Misschien zijn ze er dit jaar dus wel bij begrijp ik uit jou bericht. En er zijn ook mensen die echt altijd bot zijn of ondoordacht. Vriendelijk uitleggen inderdaad, dat lijkt me de gedachte. Wil niet zeggen dat mensen dan wel hun keuzes bijstellen, maar je geeft ze dan de kans om rekening te houden. Mijn moeder kon ook ontiegelijk ontploffen over haar schoonmoeder. Met reden. Als kind heb ik daar echter geen last van gehad. Ik vond oma wel een tikje apart en wonderlijk maar trok me dat niet persoonlijk aan. We lachen nog weleens hartelijk over de bijzonderheden die ze had en ze is alweer heel lang niet meer onder ons. Ik heb verder ook goede herinneringen aan mijn oma en heb er zelfs op bijna volwassen leeftijd nog weleens gelogeerd.
Ontploffen - goed gedaan hoor?
Je hebt je doel bereikt, maar ik vind ontploffen niet de manier om je zegje te doen. En jijzelf geloof ik ook niet. En ik denk ook niet dat je dat van je peuter zou accepteren. Nu krijg je dat mensen bang van je worden, of voorzichtig met je om gaan voortaan. Toch iets om over na te denken ? 
(ervaring met ontploffend mens, die ontploft omdat hij z'n emoties niet goed kan uiten)
Kinderverjaardagen en drukte
Ik spreek geregeld grootouders en hoor dan weleens dat ze de verjaardagen van kleinkinderen vaak niet zo leuk vinden omdat er dan allerlei vrienden van hun kinderen plus kleintjes komen; hele drukte, kinderen spelen samen (of maken ruzie) en merken amper welke volwassenen er op bezoek zijn.
Die grootouders vinden het daarom veel leuker om op een ander moment rustig op verjaarsvisite te gaan, zonder heel die partij kindertjes van onbekenden erbij.
Is ook een overweging, toch?
Klopt tonny
En ik moet eerlijk zeggen dat ik het zelf ook fijner vind als opa en oma op bezoek komen als het lekker rustig is. Dat is over en weer toch wat meer kwali-tijd.
Ze komen vroeger
Hier komen de opa's en oma's altijd als eerste. Als het feestje officieel om 15.00 uur begint, vragen we hen om 14.00 uur. (en vragen ze om ook precies rond die tijd te komen) dit ook i.v.m. hyperende kinderen die al uren zitten te wachten tot het 'feest' begint. Met de opa's en oma's doen we dan de taart met de kaarsjes en de kadootjes. Lekker rustig en de kinderen zijn zo blij dat het feestje is gestart. Na een uur, en soms nog wel wat later, de meeste komen niet precies om 15.00 uur begint de drukte en taaien de opa's en oma's langzamerhand af, die zijn het dan wel zat (ze mogen van ons uiteraard ook gewoon blijven hoor, en soms doen ze dat ook wel)
Oma
Ik hoop tzt oma te worden. Mijn kinderen zijn volwassen, wel allemaal single maar wie weet hoe 't over 5 of 10 jaar is. Ik hoop van harte dat ze tzt dan niet van me verwachten dat ik persé op de verjaardagen van m'n kleinkinderen kom. Nodig me gewoon uit en kan ik niet, om wat voor reden dan ook, dan niet. Kom ik wel met kerst eten of regel ik een jaarlijks kleinkinderenuitje samen met oma. Ik begin alvast te fantaseren 
Wanneer op vakantie?
Wanneer valt de verjaardag van je kindje?Binnen een periode waar je schoonouders zelf verlof of de kans hebben om op vakantie te gaan?Werken ze nog of niet meer?
Daar hangt toch ook veel vanaf he...wat precies de omstandigheden zijn.
Mijn schoonouders bv gaan elk jaar weer opnieuw rond dezelfde periode naar het buitenland omdat het net dàn het voordeligst uitkomt.
Kan begrijpen dat je het niet zo prettig vindt dat ze niet bij de verjaardag van hun kleinkind aanwezig zijn,maar zoals jij het hier beschrijft,lijkt het alsof je schoonouders met opzet net dan op vakantie gaan.
Denk je dat nu zelf ook?
Ik zou gewoon eens een gesprek met hen hebben hierover als het je echt zo dwars zit.Nog altijd beter dan iemand verwijten naar't hoofd slingeren,terwijl ze waarschijnlijk niet eens zelf beseffen dat er een probleem is.
Jeetje
Ik snap helemaal hoe het voelt. Hier komt oma weer niet op de verjaardagen van mijn kinderen. Omdat ze een weekendje weg gaat. Het zijn dan niet haar biologische kleinkinderen maar het maakt me wel verdrietig. En reken maar dat kinderen het rot vinden, of ze nou 1 of 15 worden. Ze bekijken namelijk ook ooit een keer de foto's van die eerste verjaardag en zien daarop iemand ontbreken.
Ik ontplof van binnen en hou verder mijn mond. Het heeft zo weinig zin.
