Toch een vechtscheiding

Veel steun vragen

Je schrijft dat je hard op weg bent om in paniek te raken. Ik kan het met levendig voorstellen. Je man verspreidt negatieve, giftige energie en probeert die in jou te 'injecteren'. Zorg dat hem dat niet lukt! De manier waarop je man je behandelt zou ik als erg vervreemdend beleven. Je kunt er niet op reageren omdat problemen oplevert maar zoek in ieder geval mensen bij wie je heel theatraal kunt beschrijven en nadoen wat hij doet en lach tot de tranen je over de wangen stromen. Zorg dat jij niet in zijn gifwolk blijft hangen door er met mensen over te praten en laaf je aan hun stomverbaasde reacties: die man spoort niet!
Wat betreft de advocaat: die voorlopige voorzieningen maandag moeten eerst maar eens getroffen worden. Maar daarna zou ik geloof ik ook naar een andere advocaat gaan zoeken. Ik vind onbereikbaarheid zeer problematisch maar inhoudelijke voorstellen doen zonder jou daar vooraf in te kennen dodelijk. Dat voelt natuurlijk ook heel onveilig. Degene die jou moet vertegenwoordigen en ondersteunen, luistert helemaal niet naar je! Hoppa, meer angst, weer een stukje verder op de weg naar paniek. Ken je gescheiden mensen? Informeer eens rond of iemand van hen een goede advocaat kent. Misschien via maatschappelijk werk? Huisarts?
En verder, vraag vooral steun van mensen waarvan je weet dat je ze kunt vertrouwen. Je hebt het hard nodig. En je kinderen hebben op zijn minst één ouder nodig die emotioneel het roer enigszins recht houdt.
Sterkte, Hannes

Steun

Steun krijg ik gelukkig en van steeds meer mensen!
Mijn moeder gaat zelfs maandag mee naar de zitting. Nou had me dat een paar jaar geleden verteld en ik had je op zijn minst stomverbaasd aangegekeken.

De paniek is weg. Voor nu in ieder geval. Gisteren heb ik de hele dag beelden gehad, dat de kinderen bij me weg werden gehaald en ik werd niet goed. Was alleen nog maar aan het schudden en beven en het hield niet op. En dan is er nog een ziek kindje hier, dat mij het liefst de hele dag bij haar heeft en een kindje met energie over, die de hele dag op me wil klimmen en wil dat ik hem opvang van de trap enzo.

Maar goed, gisteravond had ik het dan een soort van geaccepteerd. Oké, het is niet anders, het is hier horror. IK LAAT MIJ NIET MEER GEK MAKEN. En ik kreeg een soort rust. Man kon doen en laten wat hij wou, mijn hoofd was leeg en ik werkte niet meer mee of tegen. Ik kon er naar kijken en hebben van: hij doet maar, of niet. Grappig, komt idd denk ik ook omdat ik zoals jij zei Hannes, zijn gedrag zeer overdreven heb nagedaan met vrienden, zodat we er ff om konden lachen. Was leuk en relativerend.
Dat was wel prettig, om te merken dat het niet meer uitmaakt wat hij doet en het voelde vrij.

Toen werd ik na een nacht vol nachtmerries wakker. Ging naar beneden. Man zou over vijf minuten naar werk.
Wil je nog even praten, zei hij.
Nee, zei ik, maar als je iets te vertellen hebt wil ik wel luisteren.

Nou:
Of ik die voorlopige voorzieningen toch niet wou intrekken. Hij trok alles terug: ik ben niet gek hij wil de kinderen niet afpakken en ik mag de pinpas en de auto weer gebruiken. En zo'n gevecht past toch niet bij ons, tijdens een scheiding zeg je soms dingen die je niet meent, en konden we niet weer normaal tegen elkaar doen en dat was toch in het belang van de kinderen. Of hij alsjeblieft nog even kon blijven, kon hij rustig een woning zoeken. De redelijkheid zelve.

Terwijl hij tot gisteravond laat achterlijk heeft lopen doen, cynisch, negeren, insinuaties, pesten enz.
Dus ik zeg: Ik vertrouw jou niet. Het zou mooi zijn als je meent wat je zegt, maar zet alles wat je nu zegt maar met je advocaat op papier, onderteken het beiden en dan zal ik er over denken. Mail me maar wat je denkt, wat je wilt, ik zal erover denken. Dat zou hij doen (mailen, over met advocaat iets opstellen reageerde hij niet)

Ik kan niet even in vijf minuten denken van: ach ja, is goed joh, laat maar zitten. Beetje laat ook, maandag is de zitting. Ik heb hem een aantal vragen gesteld waar ik het antwoord al op wist en hij antwoorde ontwijkend. Ik heb hem gevraagd wat hij dan gisteren met zijn advocaat heeft besproken en hij viel stil.

Maar goed, ik heb een epistel met punten opgesteld, punten die helder moeten zijn voor ik erover kan denken de speciale voorziening in te trekken (bijv dat hij afziet van het plan aannemelijk te maken dat ik gek ben en het plan de kinderen bij mij weg te halen). Heb dat naar hem gemaild met de vraag daarop te reageren.

Geen antwoord. Zelfs geen leesbevestiging.
Ook geen mail van hemzelf, wat hij had gezegd te doen.

Wel een telefoontje van mijn advocaat. En, geloof het of niet, deze man voelde voor mij heel goed. Of deze advocaat ook bij mij past, kom ik later op terug.
Maar hij had het verzoek van mans advocaat gekregen om het verzoek voorlopige voorzieningen in te trekken. Want man zou niet meer proberen kinderen van de vrouw weg te halen enz. En, wat ik zelf al dacht zei advocaat gelukkig ook: niet doen en gewoon doorzetten maandag. Deze (mijn) man kan over twee dagen wel weer heel wat anders bedenken... Gewoon doorgaan.

Ik vind het sneu voor man als hij het (op dit moment) serieus meende, maar ik kan het risico niet nemen. En deze situatie moet gewoon ophouden te bestaan.

Maar hij komt wel over een klein half uur thuis...

Een vriend van mij heeft rondgebeld onder vrienden die ervaring hebben met advocaten in de omgeving en mijn advocaat staat bekend als goed, maar niet erg attent tegenover clienten. Heb van die vriend ook een naam van een andere advocaat die goed is en ook 'attent'. Ik wacht maandag af, Probeer te communiceren met advocaat over ons contact en afhankelijk daarvan ga ik wel/niet naar die andere advocaat. Daar ben ik welkom.

Joh, ik heb niet veel vrienden, maar degene die ik heb zijn goud en meer waard.

Allemaal mooi, maar ondertussen ben ik wel op. De kinderen trekken het ook bijna niet meer, want als moeder ben ik op t moment ook niet echt beschikbaar, al doe ik wat ik kan. En zo komt ie thuis (waar moet ik me nu weer op instellen?) en is er een week-end.

En elke keer denk ik, nu kan ik echt niet meer. Jawel hoor, dan kan er nog een schepje bovenop.

Jee, dit was weer heel lang, en geen vragen zeker he. Nou ja, dit is dan maar mijn manier.

Ik laat vanavond nog van me horen als ik de kans krijg/neem,

Liefs en een beetje in de war,

Floriene.

Floriene

Ik ben heel benieuwd hoe het met je is, hoe laat je bijna ex gisterenavond thuisgekomen is, of hij thuisgekomen is etc.

Heb jij al een idee hoe en of je de kinderen wat gaat vertellen?
Natuurlijk is eerst as Ma een spannende dag met waarschijnlijk nogal wat emoties; fijn dat je moeder meegaat en heel hopelijk komt er zsm rust in de tent.

Wil en kan je financieel blijven wonen waar je nu woont?

Helaas moet ik het hier weer bij laten vanwege niet rustig kunnen typen, tot later!

Liefs en hou je taai he!

Traantje

Tanden op elkaar

Gisteravond kwam man om 23.00u thuis. Ging naar. De kindertjes lagen op de bank te slapen en ik was ook wat weggesukkeld. Dus ik dacht, we gaan lekker in bed. Ik had de jongste net in mijn bed gelegd en zou het andere kind ophalen. Kom ik dus beneden en zit man ineen keer bij het kind op de bank. Dacht dat ik een hartverzakking kreeg!
Verder niet gesproken. Zijn gaan slapen.

Vanmorgen heeft hij boodschappen gedaan en is toen weer weggegaan. Nou ja, maar beter. Het is bizar om nu bij elkaar in huis te zijn. Zie wel wanneer hij weer terugkomt. Kan ik weer niet zeggen wanneer papa weer thuis is. Zo luulig voor die kinderen.

Nu dit klote week-end nog door. Voel me eigenlijk alleen maar teneergeslagen nu.

De kinderen weten al langer dat papa ergens anders gaat wonen. ze kijken nu wel heel veel televisie, maar verder dan af een toe een kleurplaat met ze maken kom ik nu niet. Lullig voelt dat.

We wonen in een vrij goedkoop huurhuis en ik wil hier graag blijven wonen,dus dat zal wel lukken.

Zo moe. Ik ga maar even liggen.
Floriene.

Blijf alles bijhouden floriene!

Het lijkt er meer op dat je man onberekenbaar is. Blijf bijhouden hoe het gaat, wat hij zegt, dat hij ineens de andere kant opzwaait. Nu jij niet meewerkt en toch voorlopige voorzieningen aanvraagt kan hij maandag ineens weer een andere pet ophebben.
Goed zoals je nu gaat. Kun je niet een vriendin bij je in huis vragen zodat die wat met je kindertjes kan spelen. Of ga, hoe moe je ook bent, en hoe belabberd het weer misschien ook is, toch even met ze wandelen. Ook een kindje met koorts mag naar buiten, en ik denk dat het voor jullie alledrie wel even lekker is, uitwaaien.
Sterkte maandag, ik hoop dat e.e.a. snel betijt...
Ik zou toch voor een andere advocaat gaan, je bent ook sterk afhankelijk van een goede secretaresse. Als zij hem blijft afschermen heb je nog geen goed contact.

Inderdaad

Dank je Hannes.
Het gaat, gezien de omstandigheden, inderdaad gewoon goed. Hoe beroerd ik me ook voel en hoe verbaasd ik ook steeds blijf, dat ik in zo'n slechte horrorfilm zit.

Vanmorgen een mooi moment. Ik was iets aan het doen en in een keer drong het zo helder tot me door, en was alles even helemaal stil: IK GA SCHEIDEN, IK GA ECHT SCHEIDEN!!!!

En ik was even zo ontroerd en blij.

Twee maanden geleden, zeg maar, zat ik zo depressief vast in alles: ik wil hieruit, maar ik kan niet, durf niet, ik ben te slap, het lukt me nooit om door te zetten, ik zit voor altijd in deze gevangenis enz enz.

Hoe vaak heb ik hier niet huilend de verhalen gelezen van mensen die wel konden doorzetten. Ik wou ook zo graag. En ik wist dat ik het zou gaan doen, maar ik zag er zo tegenop de stap te zetten. Als ik naar het nu kijk was die aarzeling niet echt vreemd.

Maar goed, ik ben nu al zoveel verder, maar nog steeds ergens aan het begin. Als ik aan morgen denk, draait mijn maag zich om. Ik probeer er maar niet teveel aan te denken, want ik kan toch niet iets doen aan voorbereiding ofzo. Ik weet nog steeds niet wat ik nou precies moet verwachten, wel de grote lijnen natuurlijk. Maar als ik iets moet zeggen? Brrr. Ik kan prima mijn zegje doen en kom over het algemeen zeer stevig over. Maar als ik dichtklap...klap ik ook echt dicht. Niet te veel aan denken dus.

Wel aan denken: Nog even en hij is echt weg uit dit huis. Misschien kan ik dan ook weer wat energie opbouwen.

Ach en die arme kinderen. Vooral de oudste neemt alles waar en kan zich soms moeilijk uiten. Ze zwabbert heen en weer tussen papa en mama(maar dat was altijd al zo) en heeft het er moeilijk mee. Dan weert ze mij weer af en dan kruipt ze weer in me. Ik probeer zoveel mogelijk te vertellen dat dat allemaal goed is. Dat we allemaal boos zijn en bang en verdrietig en dan weer een beetje blij. Ook haar vertel ik: het wordt beter. Maar ja, zij is vier.

Zo eerst maar weer.
Liefs, Floriene.

Mirreke

Dank je.
Je was me net voor.
Man is inderdaad onberekenbaar. Geen idee wat hij van plan is. Dat zei mijn advocaat ook. Hij kan vrijdag wel verzoenend overkomen maar wat denkt meneer dinsdag, of woensdag of.. Dan kan het wel weer heel anders zijn.
Ik schrijf nog steeds alles op, wat hij zegt, doet. Wat hij meeneemt, terwijl we dat niet hadden afgesproken.

Ik ben er ook nog niet gerust op. Want wat hij vrijdag probeerde leek verdacht veel op een valtstrik, tijd rekken. Omdat hij over heel veel andere dingen leugenachtig bleef.

Ik wacht eerst maandag af, kijken hoe het gaat met die advocaat en of ik met hem kan communiceren over hoe het tot nog toe is gegaan. Als het me niet bevalt, ik heb via vrienden de naam van een andere andere advocaat, die van mij weet en waar ik zo terecht kan.

Ik ga vanmiddag met de kindertjes naar een vriendin. Zij gaat mijn haar doen en mijn kinderen vinden het heerlijk om daar te zijn. We moeten er ook echt even uit, zitten in een soort vavuum hier. Dus we zijn ieder geval even buiten en uit die bedomptheid hier.

Liefs, Floriene.

Veel succes morgen

Ik zal aan je denken!
Groet, Hannes

Floriene

Spannende dag vandaag. Ik denk aan je en hoop dat je weer een stap verder komt. Ik hoop ook voor je/jullie dat de sfeer een beetje redelijk blijft, vooral voor je kindjes lijkt die bozigheid van je ex-to-be me vreselijk.
Laat je inderdaad niet gek maken!

Hallo mensen

Heel erg bedankt voor jullie steun.

Het was afschuwelijk vandaag.

Ik kan helaas niet veel vertellen, aangezien is gebleken dat man meeleest. Man heeft zelfs tekst, van mij van hier op het forum, uitgeprint en ingediend vandaag bij de rechter. Bedoeld als bewijs dat ik labiel ben, aan de drank en een slechte moeder

Dus ik vind het heel jammer, maar het houdt hier voor mij maar op. Ook niet veilig.

Ik ben heel blij met de steun die jullie me hebben geboden, met al het meedenken en meevoelen.

Ik wens iedereen hier heel veel sterkte en geluk met alles. Zet m op.

Nou, Jullie weten dat man hier meeleest. Heb je nog een reaktie voor hem: wat mij betreft, leef je uit!

LIEFS, FLORIENE

Ah bah ex van!

Gatverdegatver!
Vies spelletje hoor. Hopen dat je kinderen je ooit zullen vergeven voor zo'n misselijke actie!

Sterkte Floriene

Juist niet ophouden florienne!

Laat hem maar gewoon meelezen en zien dat jij in het openbare leven medestanders hebt en in je recht staat. Sta pal hoor.
En ex van, als je nog meeleest: kies voor eer en respect, ook voor jezelf.

MR

If you love the child, love the mother

Lieve Floriene,
Die slechte film wordt alsmaar slechter Met jou gaat het helemaal goed komen. Je komt hier over als een evenwichtig mens die de hevige emoties die de situatie logischerwijs met zich meebrengt, tamelijk goed weet te plaatsen en te hanteren. Die rechter zal, als hij de zaak goed heeft bekeken, ook wel snappen dat jij hier 'gek' van wordt. Wie zou dat niet worden?
Ex van
Ik snap heel goed dat jij hier hebt meegelezen, zou ik eerlijk gezegd ook gedaan hebben als ik had geweten dat mijn ex verhalen over mij vertelde op het internet. Wat wel handig zou zijn is als je in plaats van onmiddellijk doldriest in de aanval te gaan eens even zou kunnen stilstaan bij wat hier allemaal gebeurt. Ik begrijp heel goed dat jij niet de enige bent die 'schuld' heeft aan het mislukken van jullie relatie, en dat weet 'Floriene' ook wel. Maar de manier waarop de dingen nu uit de hand aan het lopen zijn, komen voor zover ik dat kan overzien wel voornamelijk voor jouw rekening. Kan je misschien niks schelen, emoties en zo. Moet allemaal kunnen. Maar mag ik je dan aan één ding herinneren? Je hebt twee jonge kinderen die hier middenin zitten! Al kan al het andere je helemaal niets bommen, sta even stil en denk even aan je kinderen! Stel je voor hoe ze zich voelen dat ze dit allemaal moeten meemaken?
Mijn oudste herinnert zich nog de dag dat haar vader uit ons huis vertrok, schreeuwend en tierend in de auto stapte, bijna de deur tegen haar aan dicht sloeg - ze wilde namelijk niet dat hij wegging - en tegen haar schreeuwde dat hij op vakantie ging. Dit is twee jaar geleden, ze was toen drie jaar. Ze herinnert zich nog dat hij 'iedere keer tegen jou schreeuwde'. Ze herinnert zich nog heel goed hij in aanwezigheid van alleen zijzelf en haar jongere broertje tekeer is gegaan over mij, over de slechte dingen die ik allemaal heb gedaan.
En nou denk jij misschien: ik schreeuw niet, waar maakt dat rare wijf zich druk om?
Mijn dochter weet dat haar vader 'iedere keer boos is als hij jou ziet'. Er valt geen onvertogen woord, maar zijn lichaamstaal spreekt boekdelen. Ze ziet dat hij een hekel aan mij heeft en weet dat hij zich met moeite kan beheersen. De spanning en negativiteit die hij uitstraalt zijn voor haar overduidelijk zichtbaar. En zij vindt dat heel moeilijk want het is veel te groot voor haar. Ze vindt het moeilijk om naar haar vader te gaan. Ze houdt van hem maar voelt zich ook niet veilig.
Je moet iets met je negativiteit, reageer je af, praat met vrienden, scheld bij hun op je ex. Maar je moet je serieus afvragen of je zo destructief wil zijn dat je je kinderen en passant meesleept in je eigen woede en wrok. Al meen je er nog zoveel recht op te hebben 'Floriene' eens een lesje te leren, ze is de moeder van je kinderen en je kunt haar niet schaden, zonder je kinderen te schaden. Deins daar asjeblieft voor terug. Het gaat iedereen veel te veel kosten! Jouzelf ook, namelijk het vertrouwen en het gevoel van veiligheid dat je kinderen bij je voelen. Sta even stil en vraag jezelf af of je dit echt wil.
Groet, Hannes

Floriene

Wat een rotstreek zeg. volgens mij heb je hier niks gezegd wat je echt zou kunnen schaden. Bovendien kan ik me niet voorstellen dat een rechter daar intrapt. Succes met je scheiding.
Voor je ex heb ik geen woorden, die moet maar zijn eigen draadje starten...

Floriene

Wat een vreselijk nare situatie zit je. Heel veel sterkte in ieder geval. Ik zou je nog willen zeggen, print de hele draad uit voor jezelf, maar ook als bewijs. Hij zal vast niet alles hebben uitgeprint, alleen de dingen die hij dacht te kunnen gebruiken. Dan heb jij ook "bewijs". Diep triest dat het zo moet gaan.

Sterkte, je bent een krachtige dame, Pinkelot

Mooi hannes, denk aan je kinderen!

Helemaal mee eens!

Labiel

Ach, ach, mijn ex was in het begin ook heel erg boos en zijn advocaat had het bij de vrederechter over mijn twee depressies als "bewijs" van mijn labiel-zijn. Een slag onder de gordel, vond ik, maar het zei meer over mijn ex dan over mij.
Die rechter weet vaak wel beter, hoor! Sommige mensen weren zich als een duivel in een wijwatervat, maar laat je niet doen!

Hoi allemaal

Ik zit steeds te denken hoe ik hier nu toch verder zou kunnen schrijven, maar ik weet echt niet hoe. Hier was mijn eigen plekje, maar dus ook niet.

Zoals je zult begrijpen is de situatie erg naar nu hier. Mijn voornaamste taak is eigenlijk om het voor de kinderen zo min mogelijk onveilig te maken. Moeilijk. Ik doe wat ik kan.

Ik zelf voel me op geen enkele manier meer veilig. Man heeft niet alleen van forum geplukt, ook persoonlijke mail van mij naar vriendin is ingezet. Er wordt in mijn spullen gezeten, dingen weggenomen...en als ik iets koop van geleend geld word ik meer dan vernietigend aangekeken (terwijl ik over geen enkel geld beschik)

Maar goed, ik wil man niet zwartmaken. Ben ook niet trots op mijn oproep je uit te leven naar hem toe. Ik probeer mijzelf schoon en zuiver te houden. Ik wil niet meedoen aan vuile spelletjes. Ik kan dat niet verantwoorden tegenover mijzelf en de kinderen. Zo'n voorbeeld wil ik niet zijn.

Maar goed, zeer waarschijnlijk is komende maandag de uitspraak van de rechter. Dan is besloten of de kinderen en het huis voorlopig aan mij toegewezen worden. Ook zal dan bekend zijn in welke termijn man het huis dan zal moeten verlaten. Kan zijn tussen zes weken en drie maanden (!). Ook zal dan duidelijk worden of aan eis van man zal worden voldaan, namelijk onderzoek door de raad van kinderbescherming.

O, nog even over mijn advocaat: hij was super, ik ben er blij mee!

Nou ja, ik wou toch niet zomaar niets meer zeggen hier. Zou graag willen dat dit mijn plekje kon zijn om mijn hart uit te storten, maar zou dan voortdurend het idee hebben dat ik tegen man praat, of daar rekening mee moet houden.

Ik ga mijzelf de komende tijd bij elkaar houden, ik houd me schoon en zuiver. Al is het soms best moeilijk om niet mee te gaan in gemene spelletjes en gevechten om macht. Ik zit mijn tijd uit en denk: nog even doorbijten en je krijgt je vrijheid terug. Ik pik dus nog steeds dingen om maar geen ruzie te krijgen, soms voelt dat fout (zoals geld, ik heb daar gewoon recht op, we zijn in gemeenschap van goederen getrouwd!!!) Maar aangezien het toch niets oplevert laat ik het maar.
Ik tel maar af, het komt wel.

Lieve mensen, waar ik kan en hoe ik kan laat ik van me horen. Nogmaals, ik ben blij met jullie, die ik helemaal niet ken, maar die wel met mij begaan zijn, om welke reden dan ook.

Liefs, Floriene.

Moed houden

Floriene, ik wil enkel laten weten dat er aan je gedacht wordt. Moed houden hoor!

Liedewij

Floriene

Fijn dat je je even hebt gemeld. Jij hebt spijt van je oproepje, ik heb eerlijk gezegd ook spijt dat ik me even kort wat ongenuanceerder naar je bijna-ex liet gaan.
Uiteindelijk is dit een openbaar forum, en heeft hij net zoveel recht om hier te lezen en posten als jij. Jammer is alleen dat hij er iets negatiefs mee wil doen.
Ik wil bijna-ex-van-floriene eigenlijk vragen om hier zijn voordeel mee te doen. Het is uiteindelijk voor alle partijen het beste dat een scheiding in rust en redelijkheid wordt opgelost. Het is niet leuk, en niet perse je keuze, maar als iets nou eenmaal zo is, dan kun je het lijkt mij op de best mogelijke manier doen. En dat is niet door anderen kapot te maken.
Dus, open je eigen draad, of schrijf constructief mee.
Weet je, nu is het niet leuk, maar ooit komt het leven weer goed. En als je daarbij een goede relatie met je ex hebt, en een fijne manier om met elkaar om te gaan en samen voor de kinderen te zorgen, is het leven alleen maar leuker, en word je ook een fijner mens. Echt, uiteindelijk komt het daardoor naar je toe.
Zelf ben ik niet gescheiden (gelukkig zeg ik erbij) maar ik ben wel de tweede partner van mijn lief, en met zijn eerste partner heeft hij een dochter van nu bijna 20. Ik ben ook al bijna twintig jaar in zijn leven, en heb dus ook de scheiding redelijk meegekregen. Scheiden is niet fijn, maar je kunt het zelf zwaarder maken, maar ook lichter. Daar zou ik zeker voor kiezen!
En nu, twintig jaar later gaat het goed, en gaan we allemaal goed met elkaar om en met dochterlief. Ik zou jullie gunnen dat dat heel wat sneller gebeurt. Hoe dan ook blijf je altijd, ALTIJD, met elkaar verbonden door je kinderen, en daarom blijf je altijd speciaal voor elkaar. Ik hoop echt dat jullie dat in redelijkheid voor mekaar kunnen krijgen!
Een groet en veel sterkte voor Floriene, maar ook voor jou, bijna-ex. Ook voor jou hoop ik dat het goed komt, en dat je tot elkaar kunt komen en zonder wrok kunt overleggen. Bovendien is dat ook nog eens heel wat goedkoper en rustiger
En als je wilt zeuren en zeiken over die vervelende bijna exvrouw van je, dan open je gewoon een draadje beneden, en kun je je ei kwijt!

Sterkte

Ik hoop dat de zaken voor jou snel een beetje op hun pootjes terecht komen. Ik zal af en toe aan je denken.
Groet, Hannes