Trouwen....[maar geen grootse bruiloft]

Duidelijk toch?

Jullie hebben er hele duidelijke ideeën over, lijkt me zo. Dus zo ga het dan ook doen.
Met zijn vijven naar het stadhuis en daarna naar een pretpark en gezellig uit eten.
Kaarten zou ik naderhand sturen om gezeur vooraf te voorkomen. En maak je niet druk over reactie's achteraf, en of je wel of niet gemeen bent als je je trouwfeest op jouw manier doet.
Alvast een fijne dag toegewenst.
M.

Wat wil je horen?

Je gaat mensen voor het hoofd stoten.
Je gaat iets met zijn 5-en vieren dat traditioneel in groter gezelschap wordt gevierd. De etiquette, meer nog de traditie voorziet erin dat je, zoals mijn oude vader dat noemde, mensen op de hoogte stelt van je voornemen en dat je ze in de gelegenheid stelt om je te feliciteren.
Een bruiloft met een feest en veel gasten geeft een mooi moment om in geluk bij elkaar te zijn en je zegeningen met anderen te delen en te vieren.
Is het verplicht? Nee.
Je schrijft zelf dat je het wilt op de manier die voor jullie het meest ontspannend is. En dat je vindt dat andere mensen jullie keuze voor jullie dag moeten respecteren. Of ik dat gemeen vind? Nee. wel IkIkIkIk. Of beter WijWijWijWij. Erg op jezelf gericht, en niet op de gemeenschap, de kring of kringen waar je deel van uitmaakt.

Indertijd hebben wij het groot gevierd. Simpel, maar wel groot. Iedereen was welkom en iedereen kon mee-eten. Mijn argument was dat ik mijn familie liever om me heen heb op een bruiloft dan op een begrafenis, en die laatste komen sowieso wel. Voor de eerste moet je zelf zorgen.

Onderschat niet hoe mooi het kan zijn, als je het een beetje rielekst regelt allemaal, om op een dag ál je dierbaren in een keer om je heen te hebben. Dat is fantastisch.

Misschien is het een optie om het te doen op jullie manier en het ook naderhand tegen niemand te zeggen. Dat lijkt me heel ontspannend, en je geeft mensen ook geen moeilijke taak om je keuze te respecteren. Wat niet weet, wat niet deert. Als je je verspreekt zeg je gewoon dat je je samenlevingscontract bedoelde. Mocht je willen dat mensen je daarna wel als getrouwd bezien en behandelen... mmm... dan weet ik het ff niet.

Waarom wil je trouwen?

Wil je het om het zakelijke aspect? Dan zou ik er ook niets feestelijks aan verbinden. Hoeven de kinderen ook niet bij te zijn. Handtekening zetten en niet meer over praten.

Maar zodra het je gaat om iets anders dan zakelijks, dan gaat het dus wel om emotie. Je hebt het nu over jouw emotie, maar een bruiloft is voor heel veel mensen op allerlei manieren gekoppeld met emotie. Met name voor je ouders.

Persoonlijk heb ik niets emotioneels met een huwelijk. Wat mij betreft hadden we alleen aan handtekening gezet.

Een vriendin van me (notabene uit Kenia) waarschuwde me echter ontzettend goed. Ze zei:'Jij denkt dat het jóúw bruiloft is. Dat is fout. Het is de bruiloft van je moeder'. Bruiloften herbergen bergen emotie voor familieleden. Die opmerking heeft er bij mij voor gezorgd dat we de toeters en bellen hebben gedaan. Ze had gelijk: mijn moeder straalde die dag veel harder dan ik

Als ik mijn weg had gevolgd, dan had ik veel meer pijn gedaan bij iedereen die me lief was, dan dat het mij aan voordeel had opgeleverd.

Ik zou het dus niet zo doen.

Tihama

Hmm

Rodebeuk, jij bent er niet echt blij mee, begrijp ik uit je bericht. Maar ja, het zou toch gek zijn als wij zo`n dag moeten gaan vieren op een manier dat niks voor ons is? Dat is toch raar? Wij stellen het juist al jaren uit, omdat we er zo tegen op zien. En ja, de meeste mensen geven een groot feest, nodigen iedereen uit. Daar zeur ik ook niet over, als mensen dat leuk vinden, prima toch. Maar wij niet, en ik zie deze manier eigenlijk als enige optie. Het lijkt echt alsof je gewoon boos bent, rodebeuk, over onze gedachte van trouwen.

Het zal ook wel liggen aan de band die je hebt met je familie. En die band is aan beide kanten erg matig. Ik bedoel, we hebben wel contact met ze. Maar meer voor de kinderen en de lieve vrede dan voor ons zelf. We zijn ook gewoon heel verschillend en storen ons aan elkaar. Echt, we moeten niet denken aan een traditionele bruiloft, dan liever niet.

Beemer, jij omschrijft onze reden om te trouwen wel goed. Dat maakt het voor ons gevoel ook een soort van af. En voor de kinderen lijkt het me ook gewoon fijn, dat papa en mama getrouwd zijn.

Wat betreft de kaarten, nee dat waren we niet van plan. Goh, wat een gedoe eigenlijk. En dat terwijl wij alleen maar gewoon willen trouwen. Het doet me ook wel verdriet, dat het zo`n issue is eigenlijk.

Nou ja, nogmaals we willen helemaal niemand voor het hoofd stoten. Maar om dan maar te zeggen, om het gewoon op de traditionele manier te doen, nee. Lastig hoor, en ja ik vind toch eigenlijk wel dat mensen een ander moeten respecteren in hun keuze. Als men dat al niet kan, wat heb je dan aan ze?

Onze keuze ligt dus (na jaren) nu ook vast. We willen heel graag trouwen, liefst nog dit jaar, en dan geheel op onze eigen manier. Maar vertellen we dat nou van te voren of niet? Om helemaal niks te zeggen, vind ik wel raar, komt nog bij dat onze kinderen het er vast over zullen hebben.

De optie, om er helemaal niks over te zeggen, en als je je dan toch verspreekt, zeggen dat je een samenlevingscontract bedoelde. Ik weet niet of dit serieus bedoeld is, maar dat vind ik helemaal achtelijk. Ik ben gelukkig een eerlijk mens, laat ik het daar maar op houden.

Verder verlang ik helemaal niks van mensen ten aanzien van onze trouwerij. Dus ze hoeven ons niet als getrouwd stel te zien. Pfff, wat een gedoe zeg! Ik dacht dat zoiets leuk moest zijn....

Maar goed, ik waardeer jullie inbreng. En zal er over nadenken.

Groet,
A.s Bruid

Moeder

Ach. Ik vond ook dat mijn moeder zeurde, want die vond trouwen veel belangrijker dan ik.
Maar ik had van tevoren ook ideeën over wat IK een leuk feest vond en dat kwam helemaal niet overeen met wat de OMGEVING leuk vond of verwachtte. De grootste angst van mijn moeder (en schoonmoeder) was wel dat wij in het geheim zouden trouwen.

Ik heb later vastgesteld dat je bij zo ongeveer alle feesten zelf mag kiezen wat jij een leuk feest vindt, behalve bij je huwelijk. Dat is een sociaal evenement waarbij traditiegetrouw de familie bepalend is.

Ach, een leuke dag samen met de kinderen hebben we zo vaak, dus vooruit dan doen we dat huwelijk conform de omgeving. Zowel bij ouders als schoonouders prijkt de trouwfoto op de kast. Ik heb stapels foto's waar we leuker op staan, maar blijkbaar hoort dit bij de traditie.

Vorig jaar waren we trouwens 12,5 jaar getrouwd. Omdat ik ontdekte dat je de kinderen dan dag vrij mag houden van school, hebben we direct een paar dagen Efteling tijdens schooltijd geboekt. Tegen iedereen hebben we gezegd dat we ons 12,5-jarig huwelijk vierden. In werkelijkheid was het me begonnen om de wachtrijen in de Eftelintg te vermijden Kijk: DAT vind ik nu nog eens een goede reden om te trouwen.

Tihama

When in doubt

..abstain.
Sorry A.s. bruid. Ik vond mijn toon ook ongewoon fel.
Ik heb me wel aan jouw tekst gehouden, en je vroeg ook letterlijk naar onze mening. Maar toch had ik het beter niet kunnen posten. Ik was gehaast omdat ik bijna naar school moest om de kinderen op te halen.

Je post riep bij mij afkeer op omdat hij zo duidelijk mensen buitensluit.. als je alleen trouwt en je wilt dat zelf, prima. Maar kom dan niet hier vragen hoe je die geschoffeerde mensen te vriend kunt houden. Het is of-of, en het lijkt erop dat jij en-en wilt.

Je zin:
"en ja ik vind toch eigenlijk wel dat mensen een ander moeten respecteren in hun keuze. Als men dat al niet kan, wat heb je dan aan ze?"
die klinkt heel eisend.

Dus mensen moeten jouw keuzes respecteren, én je moet iets aan ze hebben.

Hoe zit dat dan andersom, vraag ik me af. Is een bruiloft niet juist een gelegenheid om je dankbaarheid te tonen voor het respect van die mensen, en om te benadrukken wat jij aan die anderen hebt gehad.

Maar nogmaals, excuses voor mijn toon. En veel geluk.

A.s.bruid

"We zien een traditionele bruiloft niet zitten. Het liefst gaan we gewoon op een maandagochtend met z`n 5en naar het gemeentehuis en daarna gezellig iets leuks doen (pretpark ofzo) en dan lekker eten".

Heerlijk toch? Gewoon lekker doen waar jullie je goed bij voelen. Ieder zijn eigen ding. Gemeen? Nee!! Dat een ander het graag anders zou zien, is het probleem van die ander. Het is jullie dag, jullie moment, jullie ding. Geniet ervan en laat de rest maar lullen.

Ik heb er trouwens toch een hekel aan om dingen te doen puur om De ander maar tevreden te houden....omdat het nu eenmaal zo hoort? Wat hoort...jullie zijn immers al 10 jaar bij elkaar en hebben al 3 schatten van kinderen...dus om het nu traditioneel te noemen.....Ik heb meer zoiets van: Lekker leven en laten leven hoor.

Eventueel kaartje (mochten jullie daartoe besluiten) kun je bijv. sturen als jullie al op "huwelijksreis' zijn. Uit naam van jullie kinderen en een beetje in de trant van: Op die en die dag zijn onze mama en papa getrouwd. Ze zijn nu op huwelijksreis en wij mogen mee.
Zo is iedereen geinformeerd.

Toch

is de vraag WAAROM je gaat trouwen wel een relevante in dit licht. Waarom zou je het wel willen zeggen vantevoren? wat is daar de gedachte dan achter? die zie ik ook niet zo. Er zijn vele manieren om een huwelijk te vieren. Het is niet OF met zijn 5en OF traditioneel. Een vriendin is getrouwd op maandagochtend met s avonds een etentje voor ouders, zussen,broers en getuigen. Dat was het.
Een ander stel is bij de gemeente redelijk traditioneel getrouwd maar het 'feest' was een grote picknick buiten dus nisk traditioneels en moeilijks of opgeprikts. Lekker buiten spelen. Er waren veel kinderen.
Wij zijn zelf getrouwd als verrassing. Niemand wist het. We nodigden mensen uit voor een lunch en daar was ineens de ambtenaar.....
Dus bedenk toch of er nog een iets andere manier is die recht doet aan jullie behoefte maar dat iets meer is dan helemaal niks en alleen maar met z n 5en (bijvoorbeeld op maandagochtend gratis met naaste familie erbij, hapje taart en de rest van de dag met het gezin). Bedenk inderdaad of het voordeel van het alleen met het gezin doen opweegt tegen de gedoetjes achteraf. en anders betekent het: niks zeggen.
Suk6 met kiezen en geluk!

Briljant tihama! (o.t.)

Dat van die 12,5 jaar ga ik goed onthouden (en gebruiken , ha, nu weet ik eindelijk waarom we eigenlijk getrouwd zijn hihi.
Jesse

Doen wat je zelf wilt

"Ik ben gewoon van mening, dat het onze dag is, en niet een pleziertje voor familie of wat dan ook."

Volgens mij weet je zelf heel goed wat je wilt en hoe je het wilt. Wat de rest van de wereld, inclusief je familie, ervan vindt is hun zaak. Je kunt volgens mij prima achteraf een mooie kaart sturen waarin staat dat je bent getrouwd en waarom.

Veel plezier op jullie trouwdag!

Chris

Over twee dingen

Over het trouwen denk ik: soit, doe wat je wilt. Van mijn broer en beste vriendin zou ik het niet zo leuk vinden, maar daar kom ik heus wel overheen.

Maar net als rodebeuk val ik veel meer over dat respect eisen voor je beslissingen. En zo'n zinnetje als "wat heb je anders aan ze". OOk bij andere issues vind ik dat altijd onsympathiek overkomen.

Als mensen klagen dat ze niet genoeg aan hun vrienden hebben, of dat mensen de titel "vriend" "niet waard zijn", of dat ze in tijden van nood aan sommige vrienden "zo weinig hadden", of respect/steun eisen "want waar heb je anders vrienden voor", dat valt bij mij meestal verkeerd.

Dan denk ik al gauw: "Jeumig, ben je met die mensen omdat je op ze gesteld bent of omdat ze een instrumenteel doel voor je dienen?".

Het zal de woordkeus wel zijn. Het heeft intussen weinig meer met je eigenlijke vraag te maken, meer met mijn overgevoeligheid, maar misschien kun je daardoor de reactie van rodebeuk ook wat beter plaatsen.

Trouwdag vieren

brrrr, toen je over het "vieren van de trouwdag" had,moest ik ineens terugdenken aan mijn schoonouders. Wat een hypocriete vertoning ieder jaar weer. Ze gunnen elkaar het licht in de ogen niet, maken elkaar en anderen het leven zuur....maar die trouwdag he....die MOET gevierd worden met bossen bloemen en visite. En dan nog boos worden als mensen niet komen.
Zum kotzen gewoon. Maar ja, ze hebben we meer hypocriete trekjes.
Zoals ineens 3 keer achter elkaar naar de kerk gaan (terwijl ze nooit gaan omdat ze andere naar eigen zeggen s'ochtends hun bed uit moeten wat ze niet willen) zodra als mensen opmerken dat ze gemist worden of wanneer ze toevallig een keer de dominee tegen komen.

Als je van elkaar houd hoef je niet persé je trouwdag te vieren. Dan is iedere dag dat je getrouwd bent een feest. Het lijkt wel bij mijn schoonouders: hoe rotter het huwelijk, hoe groter de bossen bloemen.
En uiteraard dure cadeaus verwachten.....

Getuigen?

Zijn je kinderen al zo oud dat ze jullie getuigen kunnen zijn ? Anders heb je nog 2 extra mensen "nodig". Maar verder doen zoals je zelf wilt en verder niets melden.

Ik ken twee stellen

die geheel en al stiekem zijn getrouwd, en bij beiden waren er hooguit een of twee in hun uitgebreide kennissenkring die het lef hadden openlijk beledigd te zijn. Het is jullie bruiloft, dus dat doe je zoals jullie het fijn vinden. Klaar.

Feest en trouwen van elkaar scheiden

Toen wij gingen trouwden, vonden we dat ook iets tussen ons alleen. Daar hoefden wij geen familie/vrienden bij.
Een week later hebben we een feest gegeven voor familie/vrienden omdat we getrouwd waren.
Dit alles werd nog vóór het trouwen per kaart aangekondigd. We zijn dus niet stiekem getrouwd.
Dit alles is door de familie best goed geaccepteerd.

Even slikken

Wij zijn ook zomaar op vrijdagochtend getrouwd. Hadden nog geen kinderen. Een leuke dag gehad samen. De volgende dag een barbecue gegeven vanwege onze verjaardagen. Hier kwam aan het eind een grote bruidstaart zodat het bekend werd dat we getrouwd waren. Erg leuk vonden we zelf en ook onze vrienden vonden het een leuke verrassing. Onze ouders waren 'not amused'. En dat is zacht uitgedrukt. Mijn ouders hebben 2 weken bij de keukentafel zitten huilen. En ook nu na zoveel jaar snap ik daar niets van. Ik was al eens in vol ornaat getrouwd geweest. Helaas gescheiden. Deze keer wilde ik het graag samen doen. Alleen met z'n tweeen. Al die poespas hoefde niet meer. Achteraf heb ik me wel afgevraagd of ik het anders had moeten doen. Om m'n ouders te plezieren; ja. Maar voor mijzelf; nee. Trouwen doe je met z'n tweeen en dat kun je doen in het bijzijn van al je geliefden maar je kunt er ook voor kiezen het heel klein te houden. Ik snap werkelijk niet dat vrienden of familie zich dan gepasseerd zouden moeten/kunnen voelen. Zou ik zelf ook niet hebben. Hooguit jammer dat er een feestje door m'n neus geboord is. Dat het voor ouders anders ligt begrijp ik wel. Je dochter trouwt; dat zal best een emotioneel moment zijn. En dat het dan even slikken is dat ze dat liever zonder haar ouders doet is misschien 2 keer slikken.(bij ons was dat anders vond ik omdat ik al eens getrouwd geweest was). Maar uiteindelijk gaat het om jullie dag. Jullie gaan trouwen, samen verder. Dus aan jullie om dit in te vullen zoals het bij jullie past.
Ik wens jullie samen een fijne dag en een heel gelukkig huwelijk toe!

Kan me in beide 'kampen' inleven...

jouw dag, jouw keus.

Maar toch......voor je ouders misschien heel erg niet leuk.

Wat ik eerlijk gezegd niet snap is dat als je alleen voor de administratieve romslomp trouwt, of het heel prive wilt houden, waarom je er dan achteraf toch kaarten of een taart gaat regelen? Als je een barbecue wilt houden voor al je vrienden, met bruidstaart toe, waarom vertel je dat dan niet gewoon VOORAF ipv achteraf? Kun je altijd nog zeggen dat je samen naar het stadhuis wilt. maar gun je je omgeving toch wat voorpret en mentale voorbereiding. Ik heb het niet zo op die quasi grappig-stiekeme 'zie-ons-het-eens-fijn-op-onze-eigen-manier-gedaan-hebben' benadering...'VERRASSING!!! Jullie zijn op een trouwfeest! Wisten jullie niet he? Hebben we jullie even fijn voor het lapje gehouden!

Als je het echt prive wilt doen doen het dan op zijn cobi's...maak er geen woorden aan vuil, doe het gewoon, en doe ook niet achteraf of je 'stiekem' iets heel speciaals hebt gedaan, maar meld het gewoon terloops als dat zo eens uitkomt een half jaar later. Of helemaal niet.

Maar goed..daar denkt (zoals hier blijkt) iedereen anders over.

Ja ingrid

Ik ben het helemaal met Ingrid eens. Geen dubbele boodschap. Je trouwt lekker prive, of je betrekt er mensen bij. in het laatste geval houd je rekening met die mensen.
Ben zelf trouwens 'orive' getrouwd. En hebben dat verteld wanener het zo uitkwam.' Jullie zijn toch net getrouwd?', 'Jawel we zijn wel getrouwd, maar het is voor ons niet belangrijk, het was om praktische redenen.'
Verder wel dol op trouwfeesten van anderen

Wat ene tikfouten, heodner opnieuw

Ik ben het helemaal met Ingrid eens. Geen dubbele boodschap. Je trouwt lekker prive, of je betrekt er mensen bij. in het laatste geval houd je rekening met die mensen.

Ben zelf trouwens \'prive\' getrouwd. En we hebben dat verteld wanneer het zo uitkwam.\' Jullie zijn toch niet getrouwd?\', \'Jawel we zijn wel getrouwd, maar het is voor ons niet belangrijk, het was om praktische redenen.\'

Ervaring

wij zijn op een donderdagmorgen getrouwd. Onze oudste zoon was erbij en twee ambtenaren van burgerzaken. Wij zaten met de handen in het haar hoe we ons trouwen wilden vieren. Gedoe met familie, wie er wel bij, wie niet en het makkelijkst werd op een gegeven moment...dan gewoon niemand, stoten we ze allemaal voor het hoofd

Na de huwelijksvoltrekking, die trouwens erg leuk was, binnengekomen op muziek van ABBA, I do I do en daarna met de trouwambtenaar en de getuigen koffie en taart gegeten in de trouwzaal. Die hadden we namelijk wel voor een heel uur gehuurd. Daarna zijn we naar een mooi restaurant in de buurt gegaan en daar hadden we onze ouders uitgenodigd. En hebben we direct verteld wat we gedaan hadden. Ik moest even slikken toen ik de tranen bij mijn vader zag. Maar die had zelf direct zoiets van...ik begrijp helemaal dat je geen dag met toeters en bellen wilt.
We hebben dezelfde dag een kaart op de bus gedaan met de mededeling dat we getrouwd waren en zijn daarna op vakantie gegaan.
De reacties waren wisselend. Mijn schoonzusje vond het stom, belachelijk en idioot. Maar die was eigenlijk de enige die zo te keer ging.

Wat mij wel is opgevallen is het volgende. Ik ben op veel bruiloften geweest en vaak vind ik daar wat van. Leuk of minder leuk, maar dat laat je niet weten aan het bruidspaar. Deze manier van trouwen is blijkbaar wel een vrijbrief om te laten weten wat je ervan vindt. Dat vond ik wel frappant.

Aanstaande bruid, kies wat je zelf wilt. Het is jullie huwelijk, jullie dag en jullie feest.....hoe je het ook viert. Veel plezier!

groetjes van Purk

p.s. dat van dat 12,5 jarige huwelijk ga ik onthouden...dagje vrij voor de kinderen. Niet in de rij staan bij de Efteling is me wel wat waard

Samen vieren

als het trouwen geen betekenis/waarde heeft voor jullie, dan valt er niets te vieren. Als het enkel een boterbriefje is, dan volstaat een terloopse opmerking als het ter sprake komt.
Maar als het voor jullie wel een heuglijke dag is.... Wat vier je dan wel met je familie en vrienden? Een bruiloft lijkt me meer een feestje waard dan een jaarlijkse verjaardag bijvoorbeeld.

Familie

"Lopen die ouders nou echt zo in de weg bij een dagje pretpark, smaakt dat stuk taart beter zonder je ouders erbij..."

Soms zijn de verhoudingen in een familie gewoon niet goed. A.s. bruid schrijft dat de familiebanden matig zijn en dat ze zich mede daarom niet meteen geroepen voelt een groot feest te geven.

Voor mij zijn mijn gescheiden ouders die allebei hertrouwd zijn en waarvan 1 stel niet door 1 deur kan met het andere de voornaamste reden om bij een eventueel trouwen geen feest te geven. Liever geen feest dan een feest waarin ik in de stress zit vanwege de gespannen houding van de aanwezigen. Ik heb dit bij mijn broer gezien en wist toen dat ik dat dus absoluut niet wilde.

Chris

Chris h

iedereen die op een feest wordt uitgenodigd behoort zich ondergeschikt te maken aan het gebeuren. Als je problemen verwacht van bepaalde gasten, dan spreek je die tevoren duidelijk aan. Als ze niet de garantie geven dat ze zich kunnen gedragen, dan geen uitnodiging. Als bruid zorg je voor een goede ceremoniemeester die dat in de gaten houdt, en bijstuurt indien nodig.
Maar nogmaals, als je een verjaardag wel viert met familie en vrienden, dan het trouwen toch zeker (tenzij het enkel een boterbriefje is....)

Pluk, ik wist dat deze reactie zou komen

Tja, je ouders zijn niet zomaar 'iemand'. Natuurlijk is het mijn feest en iedereen hoort zich ondergeschikt te maken aan het gebeuren. Maar met familie en zeker je ouders is het gewoon anders. Zou jij omdat je problemen verwacht met een van je ouders ze daarom niet uitnodigen op je huwelijk?

Ik probeer de verhouding met mijn beide (stief)ouders goed te houden. Als ik een van hen niet zou uitnodigen op mijn huwelijk is dat meteen het einde. Je kunt je natuurlijk afvragen waarom ze hun problemen niet voor één dag in de ijskast kunnen zetten en normaal kunnen doen. Gewoon voor mij. Maar het antwoord is dus nee. Niet dat ze elkaar in de haren vliegen, maar er hangt een soort passief agressieve verongelijktheid. En weet je, gewoon het feit dat ik wéét dat die spanning er is, zelfs al zouden ze hun best doen om het mij niet te laten merken, is voor mij een enorme vreugdebederver.

Chris

Chris h

tsjonge, wat een puber-gedrag. Ieder heeft wel wat met zijn ouders, maar dat je niet eens zo'n dag je fatsoen kunt houden. Diep treurig. Geef ze het adres van een therapeut.
En jij, je hoeft je toch niks van hen aan te trekken. Het is hun strijd, niet die van jou. Lach er om, drijf er de spot mee desnoods; dat zal ze helder maken hoe belachelijk ze zich gedragen.