Vakantie samengesteld gezin: ben ik de zeikerd?
Ik lat met mijn vriendin. Zij heeft twee kinderen (pubers), ik heb twee dochtertjes (van 6 en 7 jaar). We hebben het weleens over samenwonen gehad. Om verschillende redenen (als het niet werkt, moeten mijn kinderen daarna weer aan een nieuwe situatie wennen, met 6 in huis is wel druk, etc) huiverig. Vaak gezegd dat we eerst maar eens 'n vakantie moeten zien te overleven.
De vakantie hebben we gehad en die is me niet meegevallen. Ik schrijf maar even op wat me vooral heeft gestoord. Daardoor komt het misschien negatiever over dan het is.
Vooraf geen plannen o.i.d. gemaakt. Activiteiten e.d. zijn niet verplicht. Als iemand niet mee wil, dan is het verder prima als 'ie wat anders gaat doen. Dus niemand hoeft met tegenzin mee. Toch was dat wel vaak het geval bij haar kinderen. Ze wilden per se altijd overal mee naar toe. Maar daar zaten ze dan verveeld erbij. Lang gezicht, 'zeuren' dat ze terug naar het hotel willen...
Ik heb mijn kinderen geleerd dat ze 3 keer per dag eten, tussendoor fruit en soms snoep, chips of een ijsje. Op vakantie kan er wat meer, maar niet elke dag de hele dag door vette troep.
Haar kinderen zaten bij het ontbijt al aan de friet. Met mijn kinderen was het dan elke keer
discussie waarom zij dat niet mogen.
Haar kinderen beginnen ook direct na het ontbijt met snoepen, chips en snacken. Eigenlijk zo
ongeveer de hele dag door. Met mijn kinderen is het dan ook elke keer discussie waarom zij niet elke keer of zoveel mogen snoepen.
Met het avondeten was het ook elke keer gedoe. Haar kinderen lusten bijna niks. Ze lusten eigenlijk alleen friet, pizza en dingen die uit de frituur komen. Qua vlees verder alleen varkensvlees en kip, mits gefrituurd of in veel olie gebakken. Bij bv. de Burger King vragen ze zelfs nog of de sla van de burger af kan. Mijn kinderen lusten bijna alles. Ik ook. Mijn vriendin ook.
Als we het hadden over wat we gingen eten, wilden haar kinderen vooral naar de Mac, Burger King, Pizzahut. Elk restaurant waar geen friet of frituur op het menu stond, werd met veel misbaar door ze afgewezen. Ze liepen dan ook vaak demonstratief door. Gevolg was dat waar we gingen eten eigenlijk bijna elke keer werd aangepast op degenen die bijna niks lusten. Uiteindelijk vonden we dan altijd wel wat op de kaart, maar toch... ik vind het de omgekeerde wereld. Keer is niet erg, maar keer op keer. Haar kinderen hebben overigens allebei een BMI van (dik) boven de 30. Persoonlijk vind ik dat onverantwoord. Kreeg dan voortdurend commentaar dat ze niet hadden gedacht dat ik zo'n gezondheidsfreak was.
Ze wilden ook vooral naar restaurants waar het eten snel wordt geserveerd. Als ze zelf het hoofdgerecht op hadden, begonnen ze de rest al op te jagen, omdat ze weg wilden. Dat lieten ze dan duidelijk blijken. Ook "voor hun beurt" bij de ober om de rekening vragen of zeggen wat we geen desert willen, terwijl dat niet was besproken. Aan tafel zaten ze ook voortdurend (luidruchtig) op hun telefoon.
Ik, mijn vriendin en mijn kinderen vinden het gezellig om met mooi weer buiten nog wat te drinken. Maar haar kinderen zaten elke keer weer te jagen om zo snel mogelijk weer in het hotel te geraken. Persoonlijk hoeft het voor mij dan niet meer. Vaak dan maar naar het hotel gegaan en daar in de buurt met m'n kinderen nog wat gedronken of een ijsje gegeten.
Haar kinderen gingen dan op hun kamer liggen. Op hun telefoon en dergelijke. De moeder kreeg ook voortdurend verwijten en katterige opmerkingen omdat ze hun Playstation niet mee mochten nemen op vakantie.
Naar mijn kinderen vond ik ze vaak negatief. Op het strand bijvoorbeeld met banana boats e.d. De jongste mocht niet overal op en wilde op sommige dingen niet op. Haar kinderen zaten dan te 'zeuren' dat ik ook mee moest, de jongste maar even (voor je weer terug bent, ben je vaak 15 minuten verder) alleen moet laten. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt dat ik een 6-jarig kind alleen laat op een druk strand. Waarna ze dan vaak weer negatief reageerden op mijn jongste dochter, alsof door haar schuld dingen niet konden. Heb zelf toen tegen ze gezegd dat we met z'n alleen naar het strand gaan, het samen uit en samen thuis is en dat als het zo moet, ze de volgende keer meer alleen moeten gaan.
Een van haar kinderen heeft ook de "tic" om voortdurend op de hakken van zijn voorganger te lopen. Niet soms per ongeluk, maar als je er 10 minuten voor loopt, dan heeft hij 4-5 keer op je hakken gestaan. Dan wordt het gewoon irritant. Zo ook bij mijn kinderen. Als ze er wat van zeiden, dan reageerden haar kinderen ook weer erg negatief. Alsof mijn kinderen zeuren en zeikerdjes zijn. Hetzelfde met speelgoed. Hij heeft de neiging om speelgoed uit elkaar te draaien, te buigen, etc. Resultaat is elke keer dat het kapot is. Waarna je weer dezelfde discussie hebt.
Of bij de kermis. Zelf wilden ze uren hangen bij speelautomaten waar je punten kunt winnen voor knuffels of speelgoed. Als mijn kinderen ergens in wilden, dan reageerden ze meteen negatief, alsof daar geen tijd voor is. Of dat het kinderachtige attracties zijn, attracties voor baby's en meer van dat.
Richting het einde van de vakantie wat vaker met mijn kinderen alleen op pad geweest. Heb het er toen uiteraard met hen over gehad wat ze er van vonden. Aanvankelijk zeiden ze dat ze het leuk vonden. Toen gezegd dat als dat niet zo is, dat ze dat eerlijk mogen zeggen en dat dat geen probleem is.
Toen zeiden ze dat ze liever met mij alleen op vakantie gaan.
Overdrijf ik nu? Persoonlijk vind ik het echt verschrikkelijk zo'n vakantie met haar kinderen erbij. En mijn kinderen vinden het blijkbaar ook leuker met mij alleen. Wat voor mij dan weer het belangrijkste is, omdat ik vooral ga zodat mijn kinderen een leuke tijd hebben, wat anders zien dan Nederland.
Ik moet er niet aan denken eigenlijk om nog een keer in deze samenstelling op vakantie te gaan. Laat staan om 24/7 in zo'n situatie te zitten.
Ik weet niet wat ik hier lees. Wat erg dat een aantal mensen hier (en zéker TO) niet vanuit het perspectief van deze kinderen kunnen of willen redeneren en hen bestempelen als onaangepaste, slecht opgevoede, nare kinderen. Natuurlijk willen die kinderen niet alleen blijven op die leeftijd, laat staan in een vreemde omgeving, zij zitten in een hotelkamer terwijl moeder met haar nieuwe man en diens kinderen dan gezellig gezinnetje gaan spelen. Wat het nog extra moeilijk maakt is dat hun moeder persé op vakantie wil met haar lover en zijn, in puberogen per definitie irritante kleine kinderen. Wie wil nu op die leeftijd opgescheept zitten met zulke kleine kinderen waar je ook nog helemaal niets mee hebt en dan ook nog die vent van ma? Het dwarse gedrag van deze pubers kan ik me heel goed voorstellen, ze zetten zich af en doen dat op de enige manier die tot hun beschikking staat. Maar dat is niet het enige wat ze doen, ze zoeken nota bene nog de verbinding met jou door heel graag te willen dat je met ze meegaat en dan wijs je ze zo’n manier af ! Natuurlijk zijn ze meegegaan op vakantie, hadden ze dan hun moeder moeten teleurstellen ? Kinderen zijn tot op het bot loyaal. En daarbij : ze zullen zich ook wel vervangen voelen als ze moeder alleen laten gaan, die kinderen willen gewoon hun moeder terug en ‘durven’ haar niet uit het oog te verliezen. Ze zijn misschien een tikje bezitterig en daardoor dwars en terecht want moeder staat zo te lezen toch al niet zo sterk in haar schoenen en laat haar oren hangen naar iedereen en dus ook haar nieuwe man. Voor ze het weten zijn ze hun moeder aan hem ‘kwijt’ en zie daar ! Dat gebeurd ook want moeder wil niet meer met hen op vakantie. Een beetje begrip voor deze kinderen is op zijn plaats. Het lijkt me geen makkelijke situatie voor hen. En wat betreft de schattige welopgevoede kindjes van TO : wácht maar! Nu zijn ze nog plooibaar, maar jij komt ook nog wel aan de beurt. Dan zul je met terugwerkende kracht en met spijt aan de glasharde oordelen denken die je nu hebt over de kinderen van je partner.
Ik vind je erg onaangenaam en autoritair schrijven over je partner en haar kinderen. Mijn advies : Laat hen los en gun hen een lieve, aardige, niet zo zelfingenomen man met minder oordelen.
ps : het enige zinvolle in je betoog vind ik dat je je eigen kinderen niet meer wil blootstellen aan de negatieve dynamiek.
Er zijn zoveel dingen die lekker zijn maar ook gezond(er) dan wat de pubers nu eten. Want pubers hebben vaak trek en zeker als ze een groeispurt hebben, een druk leven met school, bijbaan en/of sporten (of alles tegelijkertijd).
Zonne2017 schreef op 13-08-2022 om 18:15:
Ik weet niet wat ik hier lees. Wat erg dat een aantal mensen hier (en zéker TO) niet vanuit het perspectief van deze kinderen kunnen of willen redeneren en hen bestempelen als onaangepaste, slecht opgevoede, nare kinderen. Natuurlijk willen zij niet alleen blijven op die leeftijd, laat staan in een vreemde omgeving, zij zitten in een hotelkamer terwijl moeder met haar nieuwe man en diens kinderen dan gezellig gezinnetje gaan spelen. Wat het nog extra moeilijk maakt is dat hun moeder persé op vakantie wil met haar lover en zijn, in puberogen per definitie irritante kleine kinderen. Wie wil nu op die leeftijd opgescheept zitten met zulke kleine kinderen waar je ook nog helemaal niets mee hebt en dan ook nog die vent van ma? Het dwarse gedrag van deze pubers kan ik me heel goed voorstellen, ze zetten zich af en doen dat op de enige manier die tot hun beschikking staat. Maar dat is niet het enige wat ze doen, ze zoeken nota bene nog de verbinding met jou door heel graag te willen dat je met ze meegaat en dan wijs je ze zo’n manier af ! Natuurlijk zijn ze meegegaan op vakantie, hadden ze dan hun moeder moeten teleurstellen ? Kinderen zijn tot op het bot loyaal. En daarbij : ze zullen zich ook wel vervangen voelen als ze moeder alleen laten gaan, die kinderen willen gewoon hun moeder terug en ‘durven’ haar niet uit het oog te verliezen. Ze zijn misschien een tikje bezitterig en daardoor dwars en terecht want moeder staat zo te lezen toch al niet zo sterk in haar schoenen en laat haar oren hangen naar iedereen en dus ook haar nieuwe man. Voor ze het weten zijn ze hun moeder aan hem ‘kwijt’ en zie daar ! Dat gebeurd ook want moeder wil niet meer met hen op vakantie. Een beetje begrip voor deze kinderen is op zijn plaats. Het lijkt me geen makkelijke situatie voor hen. En wat betreft de schattige welopgevoede kindjes van TO : wácht maar! Nu zijn ze nog plooibaar, maar jij komt ook nog wel aan de beurt. Dan zul je met terugwerkende kracht en met spijt aan de glasharde oordelen denken die je nu hebt over de kinderen van je partner.
Ik vind je erg onaangenaam en autoritair schrijven over je partner en haar kinderen. Mijn advies : Laat hen los en gun hen een lieve, aardige, niet zo zelfingenomen man met minder oordelen.
ps : het enige zinvolle in je betoog vind ik dat je je eigen kinderen niet meer wil blootstellen aan de negatieve dynamiek.
Het zijn natuurlijk pubers en die leven vaak in hun eigen wereld. Maar als je uit eten gaat, kunnen ze heus wel wachten totdat iedereen klaar is met eten en zeker omdat er toch vaak gegeten werd waar de voorkeur van de pubers naar uit ging. Wellicht was het niet zo verstandig om te kiezen voor een hotel maar dat is een les voor de volgende keer. Dan is het wellicht verstandig om van tevoren rond de tafel te zitten en ieders wensen te inventariseren, waarbij het misschien toch wat geven en nemen is. Want ik vind het wel cru van de moeder dat ze de volgende keer haar kinderen niet meer mee wil.
Ik heb ook medelijden met de kinderen hoor. Het gebrek aan grenzen en opvoeding, dat moeder ze liever kwijt dan rijk is, ik snap dat ze zich af gaan zetten.
Maar ze doen dat op een bijzonder ongezonde en ineffectieve manier. Vanuit mezelf als puber geredeneerd lijken deze kinderen mij geen fijne vrienden met hun dwingende omgangsvormen en eindeloze kritiek op alles. Ook al kunnen ze er zelf misschien niet eens zoveel aan doen dat ze zo geworden zijn.
Pubers hebben vaak veel honger, maar honger is een verzoek van het lichaam om voedingsstoffen. Als je dan alleen maar calorierijke meuk zonder voedingsstoffen en vitamines naar binnen werkt, blijft het hongergevoel. Je lichaam heeft namelijk nog niet gekregen wat het nodig heeft. Dus twee uur na het eten nog een kliekje wegwerken of een kop soep eten, prima. Direct na het wegwerken van een pizza nog een zak chips naar binnen stouwen, dat is geen oplossing.
Deze kinderen maken zichzelf kapot en moeder faciliteert dat volledig. Ik zou daar echt een goed gesprek over aan gaan met je partner. Want ze verwaarloost haar kinderen en daar worden het geen leukere mensen van.
Als ze niet mee hadden gewild op vakantie, hadden ze dat ook kunnen zeggen. Maar ze wilden zelf graag naar Spanje. En als een kamer van 70 m2 te klein is, vraag ik me af of hun verwachtingen realistisch zijn. Er zijn gezinnen met kinderen die in een huis met die oppervlakte wonen.
Eigenlijk gaat je hele reactie alleen maar over het eetpatroon van dit gezin. Kinderen én moeder. Niets positiefs, je bent als een diëtist en tevens pedagoog dit gezin aan het veroordelen en bekritiseren. Je verslag van jullie vakantie gaat ook alleen maar over ongezonde eetpatronen en het overgewicht van de kinderen.
Dit hele gezin voelt dit feilloos aan, de pubers eten uit weerstand nog een extra frietje.
Ik zat tijdens het lezen van je casus, want het ging niet over je relatie, te wachten op wat positiviteit. Leuke karaktertrekken, je dilemma omdat je zo dol op je vriendin bent, maar nee, ze eet ' s avonds een appel, daar ging het naartoe.
Dus ik zeg wederom, jouw negativiteit gaat dit gezin geen gezelligheid of veranderingen brengen in positieve zin. Eet je fruit, beweeg genoeg, vier actieve vakanties met je dochters en neem afstand van dit gezin voordat 4 kinderen wederom een scheiding mee moeten maken.
Waarom ben je samen met deze vriendin? Wat is er leuk, lief, waardevol aan haar? Welke toegevoegde waarde heeft zij voor jou en je kinderen, en wat voeg jij toe aan dat van haar en de hare?
Ik lees alleen kritiek, minachting en oordelen. Is hier geen sprake van “beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald?”
Als ik overigens jouw vriendin was en ik las dit over mij en mijn kinderen, dan was de keuze om de relatie te beëindigen niet meer aan jou.
Wendelmoed, je meent het toch niet echt hè, dat TS met zijn vriendin moet gaan samenwonen om de opvoeding van haar kinderen eens ferm ter hand te nemen? Dat lijkt me een garantie voor een berg frustratie en ellende bij alle zes betrokkenen. Gelukkig lijkt TS dat in elk geval niet van plan.
TS heeft de handleiding voor een succesvol troltopic op Viva gelezen en volgt hem redelijk nauwgezet op. Grappig.
Grappig? Ik vind er niets grappigs aan om onzin op een forum te gooien in afwachting op serieuze reacties. Het kost ook leden, zonde van je tijd toch, een forum met onzinnige topics?
Zoals ik in de eerste post al schreef, schrijf ik vooral op wat me stoort, waardoor het negatiever overkomt dan het is.
Natuurlijk zijn er ook dingen goed en ben ik dol op haar. Anders zou ik al niet eens aan 'n relatie of een vakantie begonnen zijn.
Maar het is soms ook goed om dingen even zonder de roze bril te bekijken. Als bijvoorbeeld mijn kinderen aangeven liever alleen met mij op vakantie te gaan, dan heeft ze voor hen blijkbaar weinig/geen toegevoegde waarde.
Dat ze voortaan zonder kinderen wil, meldde ze aan tafel, waarop haar kinderen reageerden dat ze de volgende keer wel weer mee willen en dat ze het daar niet mee eens zijn. Waarop zij dan zei dat ze niet meer meegaan. Dus blijkbaar vinden haar kinderen het wel prima zo.
Zonne2017 schreef op 13-08-2022 om 18:15:
Ik weet niet wat ik hier lees. Wat erg dat een aantal mensen hier (en zéker TO) niet vanuit het perspectief van deze kinderen kunnen of willen redeneren en hen bestempelen als onaangepaste, slecht opgevoede, nare kinderen. Natuurlijk willen die kinderen niet alleen blijven op die leeftijd, laat staan in een vreemde omgeving, zij zitten in een hotelkamer terwijl moeder met haar nieuwe man en diens kinderen dan gezellig gezinnetje gaan spelen. Wat het nog extra moeilijk maakt is dat hun moeder persé op vakantie wil met haar lover en zijn, in puberogen per definitie irritante kleine kinderen. Wie wil nu op die leeftijd opgescheept zitten met zulke kleine kinderen waar je ook nog helemaal niets mee hebt en dan ook nog die vent van ma? Het dwarse gedrag van deze pubers kan ik me heel goed voorstellen, ze zetten zich af en doen dat op de enige manier die tot hun beschikking staat. Maar dat is niet het enige wat ze doen, ze zoeken nota bene nog de verbinding met jou door heel graag te willen dat je met ze meegaat en dan wijs je ze zo’n manier af ! Natuurlijk zijn ze meegegaan op vakantie, hadden ze dan hun moeder moeten teleurstellen ? Kinderen zijn tot op het bot loyaal. En daarbij : ze zullen zich ook wel vervangen voelen als ze moeder alleen laten gaan, die kinderen willen gewoon hun moeder terug en ‘durven’ haar niet uit het oog te verliezen. Ze zijn misschien een tikje bezitterig en daardoor dwars en terecht want moeder staat zo te lezen toch al niet zo sterk in haar schoenen en laat haar oren hangen naar iedereen en dus ook haar nieuwe man. Voor ze het weten zijn ze hun moeder aan hem ‘kwijt’ en zie daar ! Dat gebeurd ook want moeder wil niet meer met hen op vakantie. Een beetje begrip voor deze kinderen is op zijn plaats. Het lijkt me geen makkelijke situatie voor hen. En wat betreft de schattige welopgevoede kindjes van TO : wácht maar! Nu zijn ze nog plooibaar, maar jij komt ook nog wel aan de beurt. Dan zul je met terugwerkende kracht en met spijt aan de glasharde oordelen denken die je nu hebt over de kinderen van je partner.
Ik vind je erg onaangenaam en autoritair schrijven over je partner en haar kinderen. Mijn advies : Laat hen los en gun hen een lieve, aardige, niet zo zelfingenomen man met minder oordelen.
ps : het enige zinvolle in je betoog vind ik dat je je eigen kinderen niet meer wil blootstellen aan de negatieve dynamiek.
Uhm, de jongste is vooral bezitterig als het gaat om mijn kinderen. Bv. met die bananaboat. Dan wordt hij vervelend als ik niet mee wil op de banana boat, omdat mijn jongste dochter niet mee mag en ik dan bij haar blijf. Een 6-jarige laat ik niet 'n kwartier of langer alleen op een druk strand.
En zo zijn er meer van dit soort situaties geweest. Jet-ski wilde hij ook met mij. Dat ging niet, omdat mijn kinderen ook wilden en niet alleen op een jet-ski mogen zitten. Hij zou dan met zijn zus op de jetski gaan, maar dan wil hij opeens niet meer en wordt hij dwars. Met parasailen precies hetzelfde. Mijn kinderen mogen niet alleen, dus ik ga met hen. De kleinste wilde ook alleen als ik met haar mee zou gaan. Je zit met z'n allen bijna een uur op een boot. Alleen de 10 minuten in de lucht ben je even weg, maar toch dan dwars doen.
De moeder was er helemaal niet bij, want die was toen niet meegegaan. Kermis idem dito.
HarrieDelSol schreef op 13-08-2022 om 22:03:
[..]
Uhm, de jongste is vooral bezitterig als het gaat om mijn kinderen. Bv. met die bananaboat. Dan wordt hij vervelend als ik niet mee wil op de banana boat, omdat mijn jongste dochter niet mee mag en ik dan bij haar blijf. Een 6-jarige laat ik niet 'n kwartier of langer alleen op een druk strand.
En zo zijn er meer van dit soort situaties geweest. Jet-ski wilde hij ook met mij. Dat ging niet, omdat mijn kinderen ook wilden en niet alleen op een jet-ski mogen zitten. Hij zou dan met zijn zus op de jetski gaan, maar dan wil hij opeens niet meer en wordt hij dwars. Met parasailen precies hetzelfde. Mijn kinderen mogen niet alleen, dus ik ga met hen. Je zit met z'n allen bijna een uur op een boot. Alleen de 10 minuten in de lucht ben je even weg, maar toch dan dwars doen.De moeder was er helemaal niet bij, want die was toen niet meegegaan. Kermis idem dito.
Waarom ging zij niet mee met dit soort uitjes?
Gingergirl schreef op 13-08-2022 om 22:06:
[..]
Waarom ging zij niet mee met dit soort uitjes?
Strand vond ze te warm en dat zand irritant. Kermis vond ze leuk voor de kinderen, maar niks voor haar.
In algemene zin wel de indruk dat met kinderen ergens naar toe gaan puur voor de kinderen niet echt haar ding is. Wat ik wel een minpunt vind.
Voor mijn gevoel heb ik er nog iets van proberen te maken van deze hele vakantie.
Hoe zou je dat dan doen als ouders als alle 4 de kinderen wel van jullie samen zouden zijn? Zou moeder dan ook niet meegaan en even bij de kleintjes te blijven zodat jij een keer met de pubers op de jetski zou kunnen gaan? Of moeder blijft even bij de kleintjes zodat jij even op pad kan met je puberzonen op de kermis?
De vakantie was bij uitstek de kans om elkaars kinderen wat beter te leren kennen, vooral op een positieve manier, maar helaas blijft de negativiteit hangen, gemiste kansen.
HarrieDelSol schreef op 13-08-2022 om 22:11:
[..]
Strand vond ze te warm en dat zand irritant. Kermis vond ze leuk voor de kinderen, maar niks voor haar.
In algemene zin wel de indruk dat met kinderen ergens naar toe gaan puur voor de kinderen niet echt haar ding is. Wat ik wel een minpunt vind.
Voor mijn gevoel heb ik er nog iets van proberen te maken van deze hele vakantie.
Ze komt wel vreemd over; dat van dat zand en de warmte dat weet je toch als je naar Spanje gaat, zelfs als je er nog nooit geweest bent. En niet meegaan met die uitjes vind ik ook echt vreemd, geen wonder dat de pubers dan gaan lopen mokken en aan jou gaan trekken, ze willen aandacht...
