Relaties Relaties

Relaties

Verder na ontrouw deel 3

Deel 2 was de 1000 gepasseerd maar nog zeker niet ten einde.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
regenboog

regenboog

07-12-2017 om 19:58

Liegen

Dat keihard liegen vind ik misschien nog wel erger dan het hele vreemdgaan.
Nadat de affaire bij ons aan licht kwam en we besloten om in relatietherapie te gaan bleek man niet de hele waarheid te vertellen maar nog steeds te liegen.
Hij bleef bij zijn verhaal dat ze nog maar 1,5 maand wat samen hadden en alleen maar gezoend te hebben.
En wat erg eigenlijk, ik geloofde dat, nou ik wilde dat geloven en sloot dus mijn ogen voor de werkelijkheid want mijn man zou nooit zoiets doen.
Totdat ik zije mail een keer checkte en in de prullenbak een mail van haar aantrof.
Ze begreep maar niet waarom hij toch voor mij had gekozen, ze hadden het zo leuk gehad samen.
Bleek dat ze al maanden iets hadden en al diverse hotels, sauna's en grote steden hadden bezocht.
Ze schreef zelfs over de sex die ze in haar auto hadden gehad.
Ga nu even compleet over mijn nek.
Toen ik man hiervan op de hoogte bracht, brak hij in tranen uit en zei dat hij het niet allemaal durfde te vertellen want dan zou de ellende nog groter worden.
Hij wilde mij niet nog meer pijn doen en schaamde zich ook erg.
Nee door zo achter de werkelijke waarheid te komen doet veel meer pijn en kost nog meer vertrouwen.
Sindsdien heb ik echt een hele grote hekel aan liegen gekregen en of dat dan grote of kleine leugens zijn ik haat ze!
Je kunt beter gelijk de waarheid vertellen dan iemand later nogmaals een mes in zijn rug te drukken en dan heel langzaam om te draaien.
Sorry klinkt wat luguber maar zo voelde dat voor mij destijds.
Dus Marin ik zou niet meer bevriend kunnen zijn met iemand die een leven vol leugens kan leven.

Olijfje, ik voel vreselijk met je mee maar begrijp ik het nou goed dat hij je eigenlijk al meerdere keren heeft bedonderd en ook niet steeds met dezelfde?
Hij heeft niet toegegeven toch dat hij echt is vreemdgegaan met die andere vrouw (en)
Als dat zo is dan vind ik het echt heel knap van je dat je nog bij hem wilt blijven en het ook kunt volhouden zonder kapot te gaan aan achterdocht en wantrouwen.
Ik heb misschien nu makkelijk praten omdat wij het uiteindelijk samen gered hebben maar mocht het ooit weer gebeuren dan is het echt einde verhaal.
Iedereen kan eens de fout in gaan maar als je dan weer een misstap maakt na alles wat er gebeurt is en waar je samen doorheen moest gaan dan ben je niets waard. Mijn liefde in iedergeval niet. ;

Wens jullie allen veel sterkte, het is moeilijk en zwaar en er lijkt soms geen licht meer aan het eind van de tunnel maar dat komt....Echt waar.

Marin

Marin

07-12-2017 om 22:14

tja

Dank voor jullie reacties. Ja ik steek mijn mening niet over stoelen of banken hoor. Ik zeg dat ik het afschuwelijk voor die vrouw vind, hem een nare man. En ook dat ik het niet uit kan staan dat die vrouwen allebei met een halve man zitten maar die man met 4 x zoveel namelijk 2 vrouwen. Zij wil niet per se dat hij daar weggaat, ze wil hem gewoon blijven zien. Ik zeg dat ik verder mijn handen ervan aftrek en niets meer hoef te horen ook niet als ze weer eens verdrietig is dat hij nu toch echt met haar gaat stoppen. Ik zie bij haar een duidelijk patroon van relatieverslaving: deze affaire houdt eigenlijk de rest van haar leven tegen. En hij gebruikt het om zich zelf wat te gunnen omdat het thuis niet gezellig is. Maar ja, zeg ik dan, natuurlijk is het niet gezellig want die vrouw heeft al jaren van vreemdgaan (ook met andere vrouwen) meegemaakt. Zij heeft het ook gehad met hem (heeft ze mijn vriendin ook geschreven) maar ze blijven bij elkaar uit financiéle reden en omdat ze wat ouder zijn en niet alleen willen zijn. Maar hij doet het wel weer stiekem, dat wel. Nou ja niets menselijks is me vreemd maar dit vind ik van alle partijen zo vreselijk naar. Maar mijn zaak niet.

Pluis

Nee het was een onbekende van mij. Maar tijdens werktijd kwam man haar regelmatig tegen (bewust/opzoeken). Ik heb van alles over haar via internet proberen te achterhalen. Ik moest en zou weten wie dit is...

Inmiddels zit ik bij mijn ouders. Situatie thuis uit de hand gelopen en man vroeg mij mijn spullen te pakken. Dat heb ik gedaan. Voor nu... ik weet het niet. Ik weet niet wat hij wil. Na vele ruzies afgelopen maanden ziet man het allemaal niet meer goed komen. Ik wil er juist wel voor gaan maar het moet van twee kanten komen.

Regenboog

WAt jij zegt voel ik precies zo... ik moest er ook zelf achterkomen dat er een ander was. Vrienden van man wisten het al en hadden hem op het hart gedrukt: "je moet dit gaan bespreken". Maar hij durfde niet. Wilde me geen pijn doen...blablabla... Tot het moment dat ik rechtstreeks tegen hem zei (na al dat vreemde gedrag): "er is een ander he?". En toen kwam het eruit. En dan later nogmaals liegen tegen me. Ook "om de goede vrede te bewaren" dat viel me vreselijk verkeerd. Wat je zegt: een mes nog even flink draaien. Waarom? Waarom kan je niet gewoon open en eerlijk zijn? Ik snap het gewoon niet....

GitteNN

GitteNN

08-12-2017 om 11:00

pffff

Wat een heftige verhalen weer allemaal. Ik word er zo verdrietig van. Het liegen. Vreselijk.Het overal zelf achter moeten komen wat jullie mannen gedaan hebben. geen woorden voor. sorry dat ik wat minder help en tips of zoiets geef.

zit zelf weer in een dipje. ook ivm overgang denk ik. maar ook het niemand meer vertrouwen. met niemand kunnen praten over dit alles. ff geen zin in dingen doen....tijd om weer lief voor mezelf te zijn. iets leuks voor mezelf te gaan doen.

heb trouwens een pup gekocht, in mijn zoektocht naar een trouw maatje. spannend vind ik het wel.

liefs Gitte NN

Flanagan

Flanagan

08-12-2017 om 11:03 Topicstarter

Teken van zwakte

Ik zie liegen als een teken van zwakte van degene die staat te liegen.

Als ik merk dat mijn man heeft gelogen om mij niet te kwetsen of om zichzelf een minder vrolijke bespreking te behoeden, vaak is het eerder het laatste wat de klok slaat, dan vraag ik mij af wat iemand maakt om de waarheid te omzeilen. Maar dat is wel zijn punt waar hij aan zal moeten werken. Hij zal ook met het nare gevoel in zijn lijf moeten rondlopen over het feit dat hij mij niet de juiste reden kon vertellen. Ik leg dat gebeuren ook bij hem neer. Ik pak het niet op zo van, hij bedoelt het goed of misschien ben ik ook wel hard geweest.

Ieder mens heeft bij liegen wel last van zijn geweten, zo zie ik het tenminste. Soms heeft het wat tijd nodig om in te zien hoe stompzinnig dat gelieg doorsuddert in de onrust in je lijf. Soms kan je het wat sturen.

Verandering:
Een tijdje deelde ik geen info met man over welzijn van mijn ouders. Ik wilde niet dat dit werd doorgeklept aan die fijne schoonmoeder van mij. Zo hoefde ik ook niet aan te horen hoe zij sukkelde. Maar daardoor gingen we minder communiceren. Zo werd er minder 'gelogen' doordat er minder afstemming plaats vond.
Ik ben op een gegeven moment opzettelijk wel meer gaan delen zodat man wist wat mij bezig hield. We gingen weer wat meer praten over dierbaren en zorg. Hij is daardoor ook meer gaan delen over wat hem bezig hield.

Gezien ieders activiteiten, zijn we ook opener geworden wat betreft elkaars agenda. Zo is er meer ruimte gecreëerd om eerlijk te zijn. Het geeft ook minder onrust in het lijf van de zwakke die voorheen de waarheid verzweeg.

@ uptown, ziet je man het niet meer goed komen omdat hij het gevoel heeft dat je hem niet meer vertrouwt? Haal je in de ruzies die ontrouw er wel eens bij?
Je kan meer regie geven aan een relatie. De ontrouw is niet meer terug te draaien. Wel gepaste alertheid voor herhaling. Maar je kan meer naar elkaar toe komen door meer met elkaar over wat dan ook te praten. Niet om elkaar uit te horen maar om momenten te creëren waarin je open en eerlijk kan zijn: vertrouwen tonen.

Flanagan

Flanagan

08-12-2017 om 11:11 Topicstarter

GitteNN

Gefeliciteerd met je viervoeter. Afleiding doet de scherpe bramen verkleinen.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

08-12-2017 om 11:17

Flanagan

Waarom kun jij je schoonmoeder niet vergeven? Geldt het loslaten van wrok alleen jegens overspelige partners? (Sorry voor de brutale vraag, maar ik vroeg me dat al een tijdje af).

Flanagan

Flanagan

08-12-2017 om 11:42 Topicstarter

Phryne,

Het komt van twee kanten; schoonmoeder wenst mij ook niet welkom te zijn. Ze kijkt langs mij heen als ik haar een hand geef met een felicitatie, ze negeert mij volledig . Toen ik na een lastige operatie thuis kwam, was er geen interesse, twee weken later bleef ze liever buiten voor de deur in haar auto wachten dan binnen komen. Ze kan het niet opbrengen haar excuus te maken voor de foute wijze en het geklets met anderen achter mij om, om mij zo neer te zetten als ondankbaar. Zelf had ze vroeger ook zo'n schoonmoeder die veel onrust in haar huwelijk veroorzaakte. Ik heb vroeger veel verdriet aan de keukentafel aangehoord. En dan flikt ze mij later hetzelfde terwijl ze weet hoe dat voelt.

Het is geen kwestie meer van vergeven. Het is een gepaste afstand tegen bedriegelijke mensen die vals kunnen stoken. Stoken in een huwelijk is het ergste wat je kan doen, omdat er ook kinderen en een man slachtoffer worden van die valsheid.

Het moeilijke is dat je elkaar blijft tegen komen. De pijn van een ontrouwe partner is psychisch een zware dobber om te kunnen plaatsen. Maar meestal hoef je die andere niet meer tegen te komen. In mijn situatie is het best lastig om de geschiedenis los te kunnen laten als je elkaar op familiedagen ziet. Ik voel hoe ze mij haat omdat ik niet naar haar pijpen dans. Dat is ze namelijk wel gewend.

Ik zit in de fase na vergeven/vergeten. Ik zit in de fase verder gaan, gericht op toekomst met gezin. De realiteit meenemend.

Flanagan

Flanagan

08-12-2017 om 11:45 Topicstarter

Phryne (2)

Ik heb het mijn man vergeven.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

08-12-2017 om 12:10

Flanagan

Dat is lastig, mensen die je slecht gezind zijn en waar je toch niet omheen kunt. Hoofd rechthouden en je fatsoenlijk gedragen is dan het enige wat je kunt doen.

Flanagan

Flanagan

08-12-2017 om 12:19 Topicstarter

Overlapping

Ookal is hier geen sprake van vreemd gaan, de eenzaamheid binnen het huwelijk is wel herkenbaar. Dat vraagt om herstel dmv praten met en steunen van elkaar. En goede wil.

GitteNN

GitteNN

09-12-2017 om 09:33

Moe

Van telkens mezelf aan moeten pakken. Moe van denken: waarom? Moe van denken: niet aan denken. T is voorbij. We zijn nog samen. Alleen het voelt alleen. Met niemand er over praten.
Helaas weer weggezakt. In dat klote verdriet. Weer willen scheiden. Weer er niet meer willen zijn.

Maar toch is t anders. Toch weet ik dat dit wegtrekt. Toch weet ik waar ik t aan kan pakken. Want ja hoe kut t ook is dat t gebeurde ik MOET er mee dealen, welke keuzes ik ook maak. Ik zie de lucht alweer wat blauwer worden alleen al door dit op te schrijven.
Fijn dat t hier kan.

Bobbie

Bobbie

09-12-2017 om 11:14

Dat mag

Wat het uiteindelijke besluit ook (ooit) mag zijn: er staat geen tijd voor. En je mag geloven dat elk rotgevoel uiteindelijk weer draagbaar wordt. Dat geeft hoop en met hoop houd je vol en blijf je letterlijk in leven; waar je ook op hoopt.

Het enige dat ik je nooit zou adviseren is in zo'n situatie, een dal of top: een beslissing nemen. Niet om te gaan en niet om je vast te leggen te blijven. Je gevoel is als je gewicht: op en neer, zelden stabiel. Daarbij heb jij nog een achtergrond van depressie en dat is niet te vergelijken met nuchter, rationeel denkende mensen die in staat zijn dingen van elkaar te scheiden.
Dus eigenlijk: blijf je eigen koers varen, dein rustig mee en zwem niet tegen de stroom. Als het even niet gaat dan gaat het niet en voel je je fijn: geniet er dan van.
Hou je taai, je komt er echt, het duurt alleen soms langer dan jijzelf of je omgeving oké vinden. Wees maar geduldig ,

GitteNN

GitteNN

09-12-2017 om 11:52

Bobbie

Met tranen in m’n ogen las ik je stuk. Mooi geschreven. Denk dat de verplichtingen van verjaardagen en aan komende kerst ervoor zorgen dat er een extra druk ligt van leuk doen. M’n dochter merkt al dat er eea gaande is. Morgen hoeven we niets. Een geschenk zo’n dag.
Xx GitteNN

Tips

Graag wil ik even reageren op jullie verhalen
Bij mij heeft het wel enorm geholpen in het verwerken om álles te vragen, álles ja elk detail te willen weten, ik ben zelfs naar de plekken geweest samen met man waar ze “het gedaan hebben”, waar ze gereden hebben waar ze koffie gedronken hebben ik heb aan hetzelfde tafeltje gezeten...
Ik heb de Truus in mijn verhaal ook gezien.
Voor mij was dit goed alles te weten er als het ware bij te zijn geweest , mischien een tip voor jullie
Zo hoef je jezelf niets meer af te vragen zijn er geen geheimen meer
Sterkte voor allen

GitteNN

GitteNN

10-12-2017 om 23:18

Tinkeltje

Weet je hoe fijn t is dat te lezen. Vaak komen er nog vragen boven maar man wil er niet meer aan. Wat ik wel snap maar als ik geen antwoord krijg spookt tin mijnhoofd en wordt t groter en groter. Hij is ook een type dat dingen echt wel vergeet. Als hij een gesprek aan tel voert met iemand en ik ben neiwusgierig naar iets waarop hij antwoordde weet hij gewoon niet meer wat er gezegd werd. Maar ook er niet meer naar teug willen. Voor mij zijn de antwoorden belangrijk. Nee ze veranderen niets aan de situatie maar anders blijft t spoken.
Heb je Truus life geZien? Iets gezegd? Jemig t voelt bijna alsof ik op sensatie uit ben maar neeeeeee dat is niet zo. Wel heb ik een vermoedde dat daar soms nog een puzzelstuk ligt in mijn verwerking en door hier te lezen hoe lotgenoten daar mee om zijn gegaan kan ik afwegen wat voor mij zou kunnen werken.

Trustu allemaal
GitteNN

Been there

Been there

11-12-2017 om 13:36

Hier idem dito

Ik weet alles tot in detail. Heb haar ook gesproken en weet hoe ze eruit ziet. Doordat ik alles weet konden er geen spoken meer in mijn hoofd zijn. Ik kon het daardoor niet "nog erger" maken. Het deed natuurlijk wel pijn om het te horen. Ze zeggen vaak Ignorance is a bliss ik denk in ons geval van niet. Het continue malen van wat er gebeurd zou kunnen zijn maakt een mens gek, dan maar liever weten wat er gebeurd is. En dat ik weet hoe ze eruit ziet was voor mij ook beter. Ik zag een vrouw met te veel make-up, te opzichtig geverfd haar, te bruin, etc. Alles wat ik niet ben (niet dat ik geen make up draag of zo maar meer ik ben meer naturel) en dat hij daarvoor gevallen was, als ie nu met een Doutzen type was aangekomen..... Oef, nu klink ik vast als een kreng, ben ik niet hoor maar ik was echt gekrenkt. Sufferd zag het pas toen ik hem erop wees. Ja, aandacht he...mannen zijn soms net kleine jongetjes. Heb overigens daarna nooit meer een rood kleurtje in mijn haar gewild......

GitteNN

GitteNN

11-12-2017 om 15:20

been there

heel herkenbaar. ik wil ook alle details weten. heb man het stukje van tinkeltje voorgelezen. hoop dat hij snapt dat het belangrijk is. zal jou verhaal ook nog voorlezen. hij begreep het wel al toen ik haar stuk voor las. weet je dat het zelfs al zo werkt dat het begrip alleen al wonderen doet. zelf wil ik ook niet teveel meer zinken dus zorg ervoor dat ik laat weten wat ik nodig heb. maar heb ook meer geduld met man. als het voor hem niet meteen gaat dan geef ik hem de tijd.

phoe he goed bezig.

liefs GitteNN

Bobbie

Bobbie

11-12-2017 om 17:34

Die openheid

Daar zit wel wat in.
Grote kans dat bij man ook (schaam/spijt) emoties bovenkomen en dan zit je sámen in de emotie ipv de bedrogen het meest ( zoals vaak)

Man ziet dan precies op dat moment wat het me vrouw doet en ipv weg te kijken, te vergeten, door te gaan, staat het koppel allebei stil bij wat het veroorzaakt heeft, waarom het kon gebeuren enz.

Dat zal niet voor iedereen zo werken, maar kan me best voorstellen dat als je daar samen doorgaat ipv alleen of apart, dat juist dát hele zinvolle gesprekken kan geven.
Want waar langs elkaar leven of zwijgen toe kan leiden is juist al bekend.

Ik heb mijn kinderen al vanaf kleins af aan geleerd dat samen een toverwoord is. Samen doen geeft kracht en verlichting. Openheid en communicatie ook. Iets wegzwijgen kan leiden tot ellende.

trots op jullie

Aan de ene kant zou ik alles willen weten. Ik weet al best veel denk ik... Ik weet hoe ze eruit ziet, waar ze werkt, welke opleiding ze doet, waar ze woont etc.Dit heb ik trouwens allemaal zelf uitgepluist hoor. Aan de andere kant voel ik mijn haat jegens haar groeien. Waarom kwam zij in mijn leven! Ik heb op het punt gestaan toen ik er net achter was wat er speelde om naar haar werk te gaan en haar ten overstaan van al haar klanten te vragen waar ze in godsnaam mee bezig was. Gewoon voor mijn gevoel, gewoon om haar ook voor lul te kunnen zetten...want ik voelde me flink voor lul gezet. Vernederd... Dat zij de pijn zou kunnen ervaren die ik had/heb.

Ik vind het zo knap als ik lees hoe het bij sommige van jullie gaat. Wauw... was ik daar maar alvast. Na flinke ruzies en scheidingspapieren in huis lijkt dat allemaal zo ver weg. Ik merk dat mijn punt van acceptatie richting man ernstig is veranderd. Ik pik niet veel dingen meer. Ben sneller geirriteerd en blijf in mijn hoofd dat stemmetje houden "zou hij haar echt niet meer zien/spreken". Ik walg soms van mezelf om mijn achterdocht. Ik ben nooit zo geweest... en anderzijds denk ik: gek wijf, je verdient mijn verdriet/pijn/angst niet eens. En dan wil ik zo graag alle onrust mijn lichaam uit en er noooooooit meer aan denken.

Stom he, dat ik van man wel een deel heb kunnen vergeven maar dat mijn haat jegens haar zo enorm groot blijft. Dat ik nog steeds denk: wat zou ik doen als ik haar nu tegen kom? Ga ik haar te lijf? Nee dat siert me niet nee...maar als je aan iets komt wat van mij is dan zou zoiets zomaar kunnen gebeuren.

Flanagan

Flanagan

11-12-2017 om 18:34 Topicstarter

Geen haar op het hoofd

Mijn man is voor het wrk nog wel eens op pad. De gedachtegang dat bij scheiding, zij op de papa-dagen voor mijn kinderen zou koken en met ze kopjes thee ging drinken als een vervangende moeder, was ondenkbaar en tegelijk een stimulans om aan de relatie te werken en het vorm te geven waarin ik een plaats had.
Dus twee vliegen in één klap. Respect naar mij toe en voorkomen dat ze een vinger in de pap kon steken.

Voor diegene die bang zijn dat hij naar een ander gaat, laat hem niet los....Stel je voor dat Troela voor je kinderen moedertje gaat spelen. Daar moet je toch niet aan denken.

Flanagan

Flanagan

11-12-2017 om 18:37 Topicstarter

Toekomst

Wat herstel betreft: het gaat er niet om wat er gebeurd is maar wat je in de toekomst niet mogelijk gaat maken. Geen voedingsbodem voor een derde in het spel.

Bobbie

Bobbie

11-12-2017 om 19:02

Flanagan offtopic

Ik snap je vergelijk in emotioneel verraad en " een ander" die de boel regelt enz, maar een schoonmoeder is toch wel anders dan een andere bimbo die ook nog eens of misschien juist, het meest intieme met je man deelde dat een stel kan hebben. Daarbij wil ik niets aan je probleem afdoen trouwens of zeggen dat advies niet zou kloppen.

Flanagan

Het klinkt heel mooi, echt.. maar als je nog niet kan leven met wat er is gebeurt, hoe kan je dan zorgen dat de toekomst geen voedingsbodem is/wordt voor een derde?

Been there

Been there

11-12-2017 om 19:06

Uptown

Ik had mijn eerdere berichtje in eerste instantie veel feller geschreven. Ik had geschreven dat ik me superieur aan haar voelde nadat ik haar had gesproken/gezien. Ik vond haar nep. Vond mezelf veel echter, oprechter. Door mezelf zo boven haar te plaatsen heb ik me staande kunnen houden. Ik schreef dit niet in mijn vorige bericht omdat ik bang was dat jullie zouden denken dat ik een arrogant mens zou zijn. Dat ben ik absoluut niet maar dit was mijn overlevingsmodus, zo laag mogelijk over haar denken en mezelf zoveel mogelijk daarboven verheffen. Misschien raar maar het heeft me geholpen. Ik ben eigenlijk nooit zo (zelfverzekerd), maar nogmaals de overlevingsmodus denk ik. Want wat ik achteraf ook zo raar van mezelf vond is dat toen ik haar sprak ik niet tegen haar gescholden heb. Ik ben heel rustig gebleven en heb haar in nette woorden verteld dat ik mijn man absoluut niet voor haar zou opgeven en dat als mevrouw zich verveelde in haar huwelijk dat ze het dan maar bij een ander moest zoeken. Ook dat had ik nooit van mezelf verwacht. Het liefst had ik haar uitgemaakt voor alles wat mooi en lelijk was. Tja, een mens kan als ie gewond is rare dingen doen. Ik wens je veel sterkte en liefs...

Flanagan

Het idee dat dat kreng hier in ons huis zou kunnen komen wonen, voor mijn beestjes (we hebben veel huisdieren) zou zorgen nee dat gaat mij ook veelste ver! Ze moet weg blijven...ver weg!

Flanagan

Flanagan

11-12-2017 om 19:34 Topicstarter

Bobbi,

Het gaat om de eenzaamheid. Om de kinkel in de kabel. Om de bodem onder je voeten voel glijden. Wie de dader is, maakt dan niet uit. Het gaat om de beleving van dat voelen wegglijden.

Flanagan

Flanagan

11-12-2017 om 19:40 Topicstarter

Been there,

Ik herken dat gevoel van 'beter' ziijn. Het verstekt je gevoel om weerstand te bieden.
Beter superieur dan zwakjes. Als je tegen de ander opkijkt, is dat snel een kwetsbare plek dat je het gevoel kan geven dat ze boven jou staat.

Flanagan

Flanagan

11-12-2017 om 20:03 Topicstarter

Intiem

Welke waarde hecht je aan intiem zijn...
Zowel man als ik zijn voor onze relatie intiem geweest met een ander. Voor mij persoonlijk is intimiteit een beleving op dat moment. Ik hoef niet te weten wat man met vroegere relaties gedaan heeft. Zo heb ik ook mijn eigen ervaringen. Voor mij geldt dat mijn man op dat moment met zijn hoofd en gevoel bij mij is. Ik begrijp heel goed dat er vrouwen zijn die dit anders zien.

Misschien had ik nog liever gehad dat hij intiem was geweest met een buitenstaander, dan dat hij mij 'vergat' te steunen en zo zijn moeder mij de helse pijn van eenzaamheid bezorgde. Itt een Truus, zal ik bij haar over de drempel moeten stappen. Dat doe ik alleen in belang van de kinderen. Maar het vraagt wel beheersing.
Spoedig hebben we weer zo'n gezellige hypocriete schijnvertoning als de familie bij haar kerst gaat vieren. Grr..

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.