Relaties Relaties

Relaties

JJ

JJ

18-05-2018 om 13:37

Verder na ontrouw deel 4

Deel 3 was de 1000 gepasseerd maar nog zeker niet ten einde.
https://www.ouders.nl/forum/relaties/verder-na-ontrouw-deel-3


Geloof

Het is jammer dat het niet wilt lukken.
Ik hoop voor je dat verder verloop van beslissingen in goed overleg kunnen plaatsvinden. Geloof in jezelf dat je de veranderingen aankunt.

Hoedan

Hoedan

15-10-2018 om 16:23

Sterkte JJ!

Niet verwacht dit. Veel sterkte met alles.
Heel verdrietig.

JJ

JJ

15-10-2018 om 16:54

bedankt

Bedankt dames, doet me goed hier ook wat steun te krijgen. Hopelijk maakt het degenen die hoop hebben dat alles goed komt niet bang. Ik ben de laatste maanden erg vaak positief geweest en heb hier vaak genoeg gezegd hoe goed het bij ons ging, want dat ging het ook. Ook wel negatief zoals vrijdag, maar heb altijd vooruit willen kijken en niet willen opgeven. En nog steeds protesteert mijn hart.

Deze relatie heeft me echter de afgelopen 2 jaar ontzettend veel energie gekost. Mijn vrouw was al langer ongelukkig en het voelt alsof ik een onmogelijke race heb willen winnen. De positieve signalen waren er, maar soms waarschijnlijk mooier op mijn netvlies dan ze daadwerkelijk waren.

Het goede wat ik eruit haal is dat ik mijn verslaving aan blowen te boven ben gekomen, ik sport 4x in de week en ben een stuk socialer dan toen ik nog wel in die worsteling zat. Het slechte is mijn vertrouwen in mijn waarneming van de liefde dat flink beschadigd is. Ik heb in mijn eigen Truman show geleefd in periodes. Wat is nog echt en wat is gespeeld, of op zijn minst mooier voorgedaan.

Het spijt me zelf enorm dat ik het zover heb laten komen dat de laatste 2 jaar uiteindelijk zo gelopen zijn als ze gelopen zijn en mijn vrouw zo ver van me af was komen te staan dat ze in de armen liep van een ander en het vertrouwen dat we het konden redden als schaatsen op een dun laagje ijs was, nooit wetende of en wanneer we er doorheen zouden zakken.

Doordat we vorig jaar ook al 3 maanden in scheiding lagen hebben we al eens nagedacht over hoe nu verder. Geen idee hoe lang het duurt voordat vrouw daadwerkelijk weg is. Ze heeft flink wat punten gesprokkeld dus wellicht komt ze snel ergens in aanmerking voor, al heb ik uiteraard mixed feelings over haar toekomstige vertrek. Ik hou nog heel veel van haar, ze is de mama van mijn kinderen en na 14 jaar relatie zeker niet de eerste de beste. Als ik haar zie maakt ze me blij en de dag dat ze de deur dichttrekt zal een zwart randje krijgen. Tegelijkertijd denk ik dat, als er sprake zou kunnen zijn van een oplaaiende vlam, die alleen gezien kan worden door ons wanneer we niet bovenop elkaars lip zitten. Dat hoeft voor mij niet persé verhuizen te zijn, maar we zien wel hoe dat dan weer loopt.

Over mijn 3 jongens maak ik me nog wel het meeste zorgen. Veel zal afhangen van waar mama straks gaat wonen en hoe we hier praktisch mee om kunnen gaan. Ik hoop dat we ons flexibel kunnen opstellen en we de milestones in hun nog veel te jonge leventjes samen kunnen delen.

Ik hoop, voor mijn eigen gevoelens, dat ze voorlopig geen andere mannen in haar leven toelaat en dat een dergelijke confrontatie sowieso nog even uitblijft..

(En stiekem zei de gek, hoop ik dat ze tot bezinning komt, want ze is en blijft de mooiste en de liefste)

Pennestreek

Pennestreek

15-10-2018 om 17:01

En hoop doet leven

maar kan je ook verlammen. Hou dat in de gaten JJ. Je hoopt al zo lang...

Ik moest trouwens wel een traantje wegpinken. Kon ik je vrouw maar vertellen hoe blij ze (zou) moet(en) zijn met een man die zoiets over haar schrijft. Hoe blij ik zou zijn als ik zeker wist dat mijn man zo over mij denkt.

Mari

Mari

15-10-2018 om 17:31

ach

JJ wat een verdriet. Sterkte

Miss

Miss

15-10-2018 om 18:37

Lees met tranen

JJ oprecht, ik lees met tranen je post..

Ik kan maar 1 ding aan je vrouw kwijt, jou liefde van je leven...:

Kon ik de mijne maar ruilen.
Met zn trouwe vent als jouw.

Xxx sterkte

Bobbie

Bobbie

15-10-2018 om 20:01

Wie boft

Je vrouw.
Om wat je zegt.
Ze doet wat ik dacht en ik gun het je niet.
Mijn vriendin zei me: ga weg voor je gaat haten en door een zonnebril kijkt: zwart.
Probeer het, ook als de waarheid straks echt je ziel bereikt.

JJ

JJ

16-10-2018 om 09:55

Bobbie

Tja, ze staat er heel anders in. Ik ben niet genoeg, we zijn niet genoeg om samen man en vrouw te zijn. Geen geloof, hoop en liefde. Als houden van niet meer genoeg is, houdt het op.

Het hele gevoel van vorig jaar komt terug. Er zal vast niemand anders zijn, maar mijn hoofd maakt me aardig gek.

Binnen 48 uur is volgens haar nu 'alles anders'. We zijn beland op een punt dat zij vindt dat we niet verder konden groeien. Ik sta er anders in, maar het zij zo.

Er zal vast in de toekomst een lieve vrouw zijn die zit te wachten op een vent van eind 30 met 3 kinderen. Eerst maar door de molen van uit elkaar gaan.

Bobbie

Bobbie

16-10-2018 om 13:58

Hoe je

Alles onder woorden bracht en brengt is mooi; ik bedoel dan de liefde die uit je woorden spreekt. Je bent sterker dan je nu ervaart.

Maar in je eentje lukt het niet, ik weet er alles van.
Je vrouw heeft wel aanwijzingen gegeven, maar jij bleef tot nu volhardend en dat siert je.

De komende tijd is een warrige tijd, een achtbaan. Maar adrenaline helpt je er doorheen. Je rotgevoel valt ook niet 24 u per dag als een deken over je heen, maar voor nu eerst gedoseerd. Dat maakt dat je beslissingen kunt nemen en dingen kunt regelen.

Blijf praten over de kinderen en regel het goed.
Val niet in oude gewoontes zo midden in je verdriet. Je hebt echt je best gedaan.

Zit hier ook met tranen jouw bericht te lezen JJ. En ook ik denk bij mezelf, had ik maar zo’n trouwe man, ze weet niet wat ze weggooid. Misschien komt ze daar nog wel achter, voor nu hoop ik dat jij een andere vrouw vind, zo één die niet vreemdgaat, en die ook nog eens heel graag met je wil vrijen. Ook met drie kindjes moet dat wel kunnen lukken hoor. Maar voor nu even pas op de plaats, en dealen met je verdriet. Hoe oneerlijk dat jij, na alles wat je hebt vergeven, nu nog eens de trap na krijgt. Ik denk dat ze het echt wel geprobeerd heeft, om die verliefdheid weer terug te vinden, maar het niet gelukt is bij haar, en dat daar ook het probleem met de intimiteit zat. Je kunt wel heel graag van iemand wíllen houden, maar als je gevoel niet meedoet dan blijft het een verstandskwestie. Je lichaam doet daar dan ook niet aan mee. Heel erg verdrietig, voor jullie allemaal. Heel veel sterkte gewenst...

Sterkte JJ

Ik lees hier vaak mee omdat, zoals je zelf ook al zei, ik veel herken in jouw situatie. Het doet me heel veel pijn dit te lezen. Veel sterkte!

JJ

JJ

17-10-2018 om 09:29

kleine update

Gisteravond nog even een gesprek gehad met mijn vrouw. We begonnen rustig, luisterden goed naar elkaar. Al gauw overviel me weer het gevoel dat het gewoon niet klopte, de beslissing niet om de juiste reden wordt gemaakt, hoe standvastig ze ook lijkt te zijn.

Ze heeft hier gelezen zei ze, verwees ook naar wat Flanagan zegt. En ik heb haar verteld dat ik juist ook van dergelijke spiegels veel leer.

Ze vindt dat ik vergeet te melden dat ik haar het idee heb gegeven haar niet te vertrouwen door in haar privé te gaan neuzen en dat dat voor haar de druppel was afgelopen zondag, samen met de absolute verbinding man-vrouw en de intimiteit.

Voor het eerste kan ik alleen maar sorry zeggen. Ik vertrouwde haar wel dat ze niet nog eens zou aanpappen met een ander, 100%. Wel had ik moeite om te vertrouwen op mijn waarneming van de liefde die ik van haar kreeg. Dat maakt het nog niet goed dat ik het deed.Ik begrijp dat het haar boos maakt.

De verbinding tussen twee mensen is iets waarvan ik vind dat het wel degelijk hersteld kan worden met tijd, posititiviteit en aandacht. En als die verbinding herstellende is, dan krijgt de intimiteit weer een kans.

Ze vindt dat mijn inzichten wat laat zijn.Waarom sprak ik mijn irritatie -ook nonverbaal- uit als ze niet reageerde als ik hoopte? Waarom geloofde ik niet dat het vanzelf wel de rust zou krijgen als we er gewoon over op zouden houden en waarom gelooft zij dat dan nu niet meer?
Wat is te laat wanneer je van elkaar houdt en een gezin hebt om voor te knokken, zegt geen haast te hebben? Een huwelijk blijft werken, leren, communiceren, luisteren, accepteren.

Voor mij voelt het onlogisch om direct helemaal uit elkaar te gaan. Het stof laten neerdalen en van een afstandje bekijken wie we nou eigenlijk zijn voor elkaar. Ik denk dat het met die verbinding dan nog niet eens zo slecht is gesteld als ze zichzelf wil doen geloven.

Het hart protesteert heel hard.

Man

Man

17-10-2018 om 10:21

Zelfreflectie

"het gewoon niet klopte, de beslissing niet om de juiste reden wordt gemaakt, hoe standvastig ze ook lijkt te zijn"

Begrijpelijk dat jij daar zo ook tegen aan kijkt. De andere kant is dat als ik de redenatie van jou vrouw lees, haar ook niet helemaal ongelijk kan geven.

Ik snap je vrouw wel dat het haar naar de keel grijpt. Het trekken en drukken om dingen weer 'normaal' te krijgen kan soms averechts uitpakken.
Zeker als een van de redenen is geweest dat de situatie waarin ze toen zat haar heeft doen vertrekken. De dreiging dat ze weer in dezelfde situatie terecht komt kan afkeer teweeg brengen.

JJ

JJ

17-10-2018 om 10:37

trekken en drukken

Het verschil is dat stoppen met trekken en drukken niet persé hoeft te zijn te scheiden en het als voldongen feit dan maar 'op te geven'.

Ik begrijp haar ook wel. Wat ik niet begrijp is dat ze het zo voelt dat er geen andere uitweg meer is dan er een streep onder te willen zetten.

Bobbie

Bobbie

17-10-2018 om 11:21

Weegschaal

Het is natuurlijk enigzins naïef om te denken dat het goed komt als je het maar laat of negeert.
Net zo goed als een volledige focus dat is, waarbij elk uitgezonden signaal gewogen en geanalyseerd wordt, waarbij hoop uit signalen gehaald wordt die er niet inzit, of waarbij de ander verwarrende signalen uitzendt.

Het punt waar jullie van vertrokken zijn in het herstel ligt op een verschillend level, evenals jullie kijk erop.
Jij zag het licht en zij zat jaren in het donker. Die schakeling kon jij maken maar zij niet op jouw tempo.

Ik lees je liefde uit je berichten en ik denk dat je een mooi gezin hebt.
Wie weet komen jullie er uit. Maar ik denk wel dat jullie daar hulp bij nodig hebben vanwege jullie verschillen in manier van omgaan met/denken.

Man

Man

17-10-2018 om 11:25

Zelfreflectie

"Wat ik niet begrijp is dat ze het zo voelt dat er geen andere uitweg meer is dan er een streep onder te willen zetten."

Wellicht geeft ze hier aan dat de veranderingen niet voldoende zijn om te blijven.
Ik heb je hele draadje niet meer scherp, maar heb je wel eens gevraagd wat wat zij veranderd wil hebben? Heb je wel eens gekeken hoe zij het vindt als je haar op een voetstuk plaatst?

Je komt heel aanhankelijk over, sommige vrouwen vinden dat juist fijn (gezien reacties hier soms), maar sommige vrouwen kunnen en willen daar niets mee. Die kunnen er niks mee dat ze dagelijk horen hoe mooi/lief/etc ze zijn.

Haar noodrem heeft (ook) jou tot inzicht gebracht, maar wellicht in de ogen van je vrouw niet voldoende. Of wellicht weet je vrouw zelf nog niet waar haar dwars zit. En ja dan heeft trekken helemaal een averechts effect.

Mari

Mari

17-10-2018 om 11:45

te laat

Je vrouw zegt dat bepaalde inzichten van jouw kant te laat komen. Kan het zijn dat ze al veel eerder zaken heeft proberen aan te slingeren maar dat het toen bij jou niet 'landde'?
Dat zaken pas in beweging kwamen toen er een derde opdoemde?
Ik ken bij mijzelf en bij vriendinnen en andere vrouwen wel dit mechanisme: ze proberen jaren man te bereiken door te praten, maar pas als er iets concreets gebeurt, (minnaar, echt willen scheiden) pakt man het op. Maar vaak is er dan bij de vrouw al iets geknapt of gebroken en heeft ze haar hart dicht gedaan vanuit een gevoel dat die man toch niet bereikbaar was.
Ik vind dat altijd erg tragisch (weet natuurlijk niet of dat bij jullie zo is). Beide houden wel van elkaar maar door het tijdsaspect (en het feit dat man de issues van vrou in eerste instantie niet serieus nam) lopen twee mensen elkaar mis. En ja, wat ik ook van mijzelf en veel vrouwen ken, is dat er een dan een punt van no return is, hoe die ander zijn best ook doet. "had dat eerder gedaan' denken we dan.
Sorry het kan bij jullie helemaal anders zijn maar ik pikte dit er uit op

JJ

JJ

17-10-2018 om 12:09

te laat?

Ik snap wat je zegt, maar in dit geval ging het er meer over dat ze mijn begrip over bepaalde discussies volgens mij wat laat vond. Juist de winst van afgelopen jaar is dat we veel beter hebben open gestaan en hebben geluisterd naar de dingetjes waarmee we zaten.

Ja natuurlijk, gisteren vroeg ze ook wel: waarom stop je pas met blowen als ik weg dreig te gaan (begin 2017) en in dat verlengde, waarom houdt het 'gezeur' over intimiteit pas op als ze daar helemaal klaar mee is?
Maar dat was al gestopt, al zag ze nog steeds dat ik het er moeilijk mee had dat het uitbleef. En wellicht heeft het meelezen hier daar ook aan bijgedragen, wie weet.

Ik beschouw dat als een leermoment in de communicatie en niet als iets onoverkomelijks. Ik lees wat je noemt over point of no return, maar ik denk niet dat dat in dit geval geldt. Wij zijn individueel van elkaar en als koppel enorm gegroeid de afgelopen 2 jaar op vlak van communicatie, gelijkwaardigheid, verdeling gezin, tijd voor elkaar etc. Heel veel was al verbeterd, en dan had dat point of no return en al veel eerder moeten zijn. Ja, ze heeft recht van spreken dat ze niet altijd even goed gehoord is, zeker. Maar in de afgelopen 2 jaar is er veel achterstallig onderhoud gepleegd.

De verbinding/intimiteit was het laatste puzzelstukje wat te kort de tijd krijgt met teveel focus erop. Het voelt als een enorme gemiste kans, een overhaaste conclusie dat er niks meer inzit nadat ze zoveel met mij gewerkt heeft aan onze relatie, ons gezin.

JJ

JJ

17-10-2018 om 12:17

weegschaal

Het woord weegschaal is bij ons ook gevallen. Alles werd gewogen, zeker de laatste 2 weken.

"Jij zag het licht en zij zat jaren in het donker. Die schakeling kon jij maken maar zij niet op jouw tempo."

Ik denk dat je hier wel de kern raakt. Ik heb haar jaren in het donker laten zitten en we geven onszelf nu te weinig tijd en middelen om samen het licht te bereiken. Ze vertrouwt er niet meer op dát we het licht kunnen bereiken.

Ik heb te snel willen gaan op het vlak van intimiteit, mijn tempo of verwachtingen waren niet juist. In 4 maanden heb ik opdat gebied wonderen verwacht, terwijl we al 2 jaar op dat vlak uiteen lagen. We hebben dat proces nodeloos gefrustreerd.

JJ, en mevrouw JJ

Alleereerst vind ik het wel lastig om te reageren op de veranderingen. Na de opmerking dat je vrouw mijn post had gelezen en daarna dat het meelezen mogelijk heeft bijgedragen, voel ik mij enigszins bezwaard. Ik vind het oprecht jammer als je aangeeft dat je vrouw niet meer in een toekomst kan geloven.

Beste Mevrouw JJ, zelf heb ik tijden gekend waarin ik het ook welletjes vond. Tijden waarin ik een ‘ego’-gedachtegoed van man moeilijk kon verteren. Hij wilde het liefst alles bij het oude vertrouwde laten, in belang van de rust voor de kinderen. (Die zijn ouder dan die van jou, maar de puberteit blijft ook een kwetsbare leeftijd.)
Maar het was ook in mans eigen belang; Ik was namelijk de centrale spil. Alleen miste ik wel de waardering hiervoor, terwijl hij zijn moeder afschermde. En eigenlijk ging het tussen ons niet eens zo slecht, als ik maar niet over die stoorzender begon.

Langzamerhand ben ik de stoorzender gaan ‘aanvaarden’, het behoud van het gezin was mij te belangrijk om dat door de stoorzender, en alles wat daarmee te maken had, te laten afbreken. Dat betekent niet dat ik alles over mij heen laat gaan; mijn man weet dat ik aan het aanvaarden ook grenzen heb gesteld.

We zijn op weg naar een nieuw evenwicht. Of we het al bereikt hebben, of niet, is mij nog niet helemaal duidelijk. Mijn man ziet intimiteit ook graag als een maatlat. Ik kijk eerder naar aspecten als openheid en eerlijkheid. Daarin verschillen man en ik blijkbaar en dat heeft mij wel verbaasd.
Toch is het gezin voor mij de aanleiding om van die verbazing geen breekpunt te maken want ik denk dat elke relatie staat voor werken, zoals men ook een vriendschap onderhoudt.

Ik hoop mevrouw JJ, dat u de uitglijder ( privé-zaken en non-verbale irritatie) van uw man alsnog kan vergeven. (Maar ik weet ook niet hoe vaak dit plaats vond.)
U komt wel over als een vrouw die haar man goed kent. Het feit dat jullie nog communiceren, pleit voor jullie beiden.

Flanagan

JJ

JJ

17-10-2018 om 16:30

Flanagan

Mijn vrouw heeft het gelezen. Ze zegt me dat ik je moet meegeven dat je niet de reden bent van haar beslissing. Verder heeft ze niet de behoefte hier te reageren, omdat het mijn verhaal is.

Vervolgens bevestigt ze dat haar vertrouwen weg is met een verwijzing naar een citaat hierboven

'Maar vaak is er dan bij de vrouw al iets geknapt of gebroken en heeft ze haar hart dicht gedaan.'

Ik vind het pijnlijk hoe standvastig ze zich naar me opstelt, de deur stijf gesloten wil houden.

Annie

Annie

17-10-2018 om 18:43

Je hebt een enorme persoonlijke groei doorgemaakt.
Probeer daar de positieve kanten van te zien.Dat is de positieve uitkomst voor jou van jullie worsteling.
Je bent niet alleen beter relatie materiaal geworden (en heus niet alleen voor haar maar ook voor ev toekomstige nieuwe relaties)
Maar vast ook gewoon een fijner mens. Voor jezelf, voor je kinderen, voor de rest van je omgeving en de wereld.

Nu voelt het alsof je alleen maar verliest (een grote liefde). Het verlies is tragisch maar de uitkomst is behalve tragisch ook mooi.

Mari

Mari

17-10-2018 om 19:35

je schrijft: Vervolgens bevestigt ze dat haar vertrouwen weg is met een verwijzing naar een citaat hierboven

"'Maar vaak is er dan bij de vrouw al iets geknapt of gebroken en heeft ze haar hart dicht gedaan.'

Ik vind het pijnlijk hoe standvastig ze zich naar me opstelt, de deur stijf gesloten wil houden."

Ja daar citeert ze mij. Ik begrijp haar dus wel. Op een gegeven moment kan je je hart niet meer opendoen ook al zou je dat willen.
Hoe pijnlijk ook voor jou: ze geeft aan op dat punt te zitten en dat moet je respecteren. Anders luister je weer niet naar haar gevoel. Als het op wilskracht niet gaat, kan je het nog zo rot vinden: het is haar gevoelsleven. Dat kun je niet afdwingen

sterkte

Ad Hombre

Ad Hombre

17-10-2018 om 20:02

"Ook in het weekend gingen we niet gelijktijdig naar bed, en ze vertelde me later dat ze dan huilend in slaap viel. Het vervelende aan zoiets is, dat ze me dat destijds niet verteld heeft, wat me niet vrijpleit overigens."

Sorry, dat ik een maandenoud citaat opdiep, ik zat even terug te bladeren. Maar hier zit een vrij belangrijke misvatting. Gelijktijdig naar bed gaan *is* je intieme leven...

"Het intieme leven vloog ook achteruit, wat ook weer spanningen opleverde."

Je bedoelt seks? Seks is hooguit de slagroom op je intieme leven.

JJ

JJ

17-10-2018 om 20:17

Ad/Mari

Er zijn in het verleden zeker misvattingen geweest, signalen verkeerd opgevangen of zelfs genegeerd ten tijde van mijn verslaving.

In die periode had ze al weg kunnen zijn, nog voordat ze zwanger werd van onze derde zoon.

We hebben in die periode beiden teveel voor lief genomen. Stomste fout van mijn leven natuurlijk. En om met Mari te spreken is haar hart toen eigenlijk al dicht gegaan, nooit echt meer open gaan staan om de ware JJ te zien. En ik stond erbij, wist het wel, maar kon er niet aan ontsnappen. En dat klinkt zwak voor iemand die er niet in gezeten heeft.. en dat is het wellicht ook. Ik heb het toen niet onder controle kunnen krijgen. Ik ben blij dat ik er overheen gekomen ben, harde les.

Ik hoop dat ze haar hart ooit weer op een kiertje zal zetten voor me. Voor nu is het goed zo.

Liever met een glimlach uit elkaar dan met onbegrip en woede.

Ze houdt van me en ik van haar. Laat dat nou alsjeblieft zo blijven.

JJ

JJ

17-10-2018 om 20:35

intimiteit

Nee, met intimiteit of het intieme leven bedoel ik niet seks. Knuffelen, kussen, het fijn vinden bij elkaar, samen douchen en elkaars rug wassen. Intimiteit kan zelfs een blik in haar ogen zijn vol liefde me aankijkend. Seks is een uitwas van intimiteit, inderdaad die kers op de taart, of de slagroom zoals je zegt.

Mari

Mari

17-10-2018 om 21:39

ik vind dat toch zo rot

Ik heb het zo vaak mis zien gaan (ook zonder vreemdgaan) tussen twee mensen: op de communicatie. De een geeft het aan, maar het komt niet aan bij de ander. De een (meestal vrouwen) zoekt het in praten, op de ander inpraten, maar het komt niet binnen. Pas als er iets dramatisch gebeurt. Of misschien pas als het hart van die ene dicht is gegaan. Dat zo lang het nog open is, de ander denkt "nou we houden toch van elkaar, komt wel goed hoor". En zij voelt het al gebeuren (weet ik van mijzelf en veel andere vrouwen) en probeert naarstig die ander erbij te houden.
Maar pas als ze echt niet meer wil, wordt die ander wakker en heeft spijt als haren op zijn hoofd. Maar hij kon het ook niet eerder voelen, het is niet eens zijn schuld...

wat ik eerder zei: mensen lopen elkaar mis terwijl ze wel van elkaar houden, zo zonde

Maar goed, JJ, ik begrijp dat je daar nu niets aan hebt. Ik vind het gewoon rot, voor je vrouw en ook voor jou. Je hebt er alles aan gedaan, en zei waarschijnlijk op haar manier ook

JJ

JJ

17-10-2018 om 22:07

tja

Dat maakt het zo zuur.. het 'hadden we maar eerder'. Ik zeg vanavond wel rustig dat het maar zo moet zijn, en dat het goed is zo maar jezus.. ik kan wel janken eigenlijk.

Fouten zijn gemaakt. Klopt. En die hadden eerder getackled moeten worden.

Maar goede dingen zijn er ook ontzettend veel geweest. Drie kinderen zijn er niet voor niks. Ik kan onmetelijk veel dingen opnoemen die we samen delen. En vraag me dan af waarom ze die niet meer ziet.. die dingen haar hart niet opnieuw kunnen openen. Met de lessen van de fouten die we hebben gemaakt.

Mijn pogingen de afgelopen 2 jaar dat ik gestopt ben, mijn leven omgegooid heb, we al haar frustraties hebben aangepakt.. we hebben zó veel gedaan om gelijkwaardig te worden, liever, socialer, communicatiever.. ik kan 100 bloemen meenemen, haar masseren elke dag, vertellen hoe mooi ze is als ze zelf vindt van niet (en dat is ze) maar ze vangt die liefde niet in haar hart want ze kan me niet loskoppelen van de probleemjaren.

Mijn vrouw was vroeger zo enorm idolaat van mij.. zo ontzettend lief, attent, en nu lijkt, want ze staat in defensemodus, er zo weinig van over soms. En als ik dan mijn verdediging staak volgen de knuffels en voelt het weer zo goed en onnodig.

Hadden we maar, konden we maar.. het knaagt enorm.
Droevig voor ons allemaal hier in huis.

Maar niemand hier heeft een toverstokje.

Pennestreek

Pennestreek

19-10-2018 om 21:13

JJ, hoe is het met je/jullie?

Moest aan je denken...

JJ, wat een verhaal. Wat verdrietig dat jullie nu hier staan. Ik lees heel veel liefde in je berichten. Heel veel sterkte.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.