Verder na ontrouw deel 4

Dank

Bedankt voor je jullie reacties.
We hebben tot nu toe vandaag een fijne dag als gezin.
Ik ga vanavond als onze zoon in bed is een goed gesprek met hem aan. Hij heeft laatste dagen denk ik al wel gevoeld dat er iets moet veranderen en dat ik anders toch nog weg ga.

Ook hier dank!

Ik twijfel momenteel inderdaad sterk of ik verder wil met iemand die mijn pijn, verdriet en boosheid niet wil erkennen. Gisteravond wel een goed gesprek gehad. Er zit bij man ook veel schaamte voor wat hij mij heeft aangedaan. Hij zegt echt verder te willen en te begrijpen dat het tijd nodig heeft. Therapie doet hij nu vooral voor mij. Hij ziet daar erg tegenop. Over een dikke week hebben we de intake.

Toen ik aangaf nu zelf erg te twijfelen of ik verder wil is hij wel geschrokken. Ik merk aan zijn gedrag vandaag dat hij erover nadenkt.

Sterkte

Knap Alleen dat je alsnog de beslissing hebt genomen. Heel veel sterkte komende tijd. Je hebt je best gedaan hoor als je al een jaar gevochten hebt.

Ik ben een maand verder en vind het zo zwaar.... een jaar vechten lijkt me heftig.

Sterkte Alleen

Pff Alleen wat heftig. Hoe reageert je man nu je de stekker eruit trekt?
Hier ruim anderhalve maand verder. Met veel uos en downs. Ook hier weinig getoonde/gevoelde empathie. We starten in aug. met relatieherapie.

Goed in gesprek

Gisteren een goed en fijn gesprek gehad samen.
Eerst werd het ruzie doordat ik in de verwijten schoot. Was niet mijn bedoeling maar lukt me nog niet goed om dat niet te doen.
Ik heb aangegeven dat ik twijfels heb en dat dit oa komt omdat ik het gevoel heb dat ik er overheen moet stappen volgens hem.
De twijfel deed hem oprecht pijn.
Hij heeft aangegeven het erg lastig te vinden om er telkens over en blijven praten en veel te moeten blijven herhalen. Hij snapt wel dat ik nog momenten van verdriet en woede heb. Hij durft me dan alleen niet altijd te steunen omdat hij niet goed weet hoe er mee om te gaan. Dit omdat ik wel eens gezegd heb of dat ik niet zeker weet of hij de persoon is die me kan steunen omdat hij ook de aanrichter is...
maar eigenlijk wil ik zeker wel zijn steun en arm op zo’n moment. Wij hebben er nml ook samen voor gekozen om het niet naar buiten te brengen.

Ik schiet heel snel in de verwijten en hij heeft aangeven dit heel vervelend te vinden. Hij zegt als hij me zeker de tijd wil geven als ik dan wil proberen om niet meer te verwijten omdat het gewoon niet meer terug te draaien is. Daar heeft hij natuurlijk een punt. Als ik dat minder doe vind hij praten ook makkelijker.

Ik heb nu afgesproken dat ik daar mijn best voor ga doen en dan ik aan onze therapeut over een paar weken ga vragen of ze mij ook apart kan helpen met het verwerken en het omgaan met...

Hij zegt geef aan als je je zo rot voelt en misschien niet altijd met te veel woorden en dan ben ik er voor je. Nu krop ik het vaak op en barst ik uiteindelijk in woede of verdriet.

Aangegeven dat het soms zomaar opkomt. Bij wen trigger bv
Dat is iets wat hij wil begrijpen maar lastig vind. Zoals Hoedan ook al zei, dan kan ik ineens een goed moment omzeep helpen.
Voor hem is het lastig geeft hij aan als ik hem eerst naar mij toe trek en daarna weer wegduw. Hij weet dan niet goed meer wat te doen.

Maar goed onze conclusie is dus wel blijven praten samen en open staan voor elkaars verdriet.
ik sta er weer positiever in gelukkig.

Dank allemaal

Begrijp

Misschien begrijp ik het verkeerd, maar hoe kun je van jezelf verwachten dat je nu al over dingen heen bent en hoe kan hij vinden dat jij er " nog steeds" over wil praten?
Jij hebt afgesproken dat je eraan werkt en of je therapeut je ook apart kunt helpen.
Wat heeft hij afgesproken en wat gaat hij doen apart met de therapeut of zelf?
Nogmaals, zoiets had ik al geschreven: het werk ligt voornamelijk bij hem. Hoe goed of slecht het ook was hiervoor: hij maakte de keuze vreemd te gaan. Daar moet echt veel geduld, steun, begrip voor zijn. Nu lees ik voornamelijk wat jij allemaal doet en ook wat er van jou fout is in zijn ogen.

Wow

Met die hitte schrijf ik zelfs mijn nick verkeerd
Ik bedoel dat er van hem veel geduld jouw kant op moet zijn. Daarnaast sta je nog aan de start; dit moet je niet haasten.

leuk, wraakgedachtes, maar niet om uit te voeren

https://nos.nl/artikel/2243194-acht-jaar-voor-vrouw-die-overspelige-man-in-brandende-slaapkamer-opsloot.html

Senna

Senna, wat fijn! Hier zijn we ook weer on speaking terms. Ik heb hem een brief geschreven en hij mij. Dat hielp om het gesprek op gang te helpen.
Verder ben ik aan het lezen in “Verder na een affaire” van Petra Deij. Dat helpt me ook om mijn gedachten te ordenen. Ik wil ook aan man vragen om dit te lezen, nog niet gedaan omdat ik niet weet of hij ervoor openstaat.

Waarschijnlijk

Om wat ik ook al zei: je trekt het je allemaal erg aan en lijkt( er staat lijkt..het is dus hoe het mij en misschien anderen overkomt door wat je schrijft) erg buigzaam naar je man?
Maar wat ik ter bescherming van jou vroeg: waar ging hij aan werken?

Senna

Boek is een aanrader. Heel helder geschreven en veel dingen zijn herkenbaar. Maar staan ook oefeningen in. Weet niet of ik die ga doen maar ook zonder dat is boek de moeite waard als je samen verder wilt.

Fijn

Ik hoop en zal duimen dat wat je wilt ook zo gebeurt en dat jij jezelf én jullie en hij voorlopig hou en jullie op 1 zetten. Dat heb je denk ik nu extra nodig. Daarna komt hij weer aan de beurt.
Jij mag echt je tijd nemen; niet uit wraak maar omdat een wond heeltijd nodig heeft. Het is niet als vroeger: kusje erop en klaar.
Hou vol evenals de rest hier.

Hou is jou

.

Herkenning

Hoi Senna,

Bepaalde teksten herken ik wel aan jou.
Ik inzicht wat ik heb gekregen de afgelopen maanden is aan mezelf te werken.
Misschien is het verstandig om daar eens over na te denken, want op dit moment stel ik me de vraag wat wil ik?
Alles draait om hen. Wat hun gedaan hebben. Wat hun willen, ons niet kwijt.

Werk nu heel hard aan mijn eigen toekomst, met hulp, hobbys en op zoek gaan naar een nieuwe relatie met hem. Maar wat voor 1 ? en daar komt bij wat voor ouder ben ik die dit accepteert tegen over zijn kind? Om verder te gaan met een man die super lief is maar enorm ontrouw is geweest.
Alles lijkt nu ook een andere wending te hebben in mijn geval dan.

Ik ben duidelijker, geef erg weinig om zijn gebullebak als hij er geen zin in heeft, ik heb hier nooit om gevraagd en jij ook niet.
Dat had hij voordat hij met alles begon.
En hoe kun je bewust maaaaaaaanden in mijn geval jaaaaaaren iemand bedonderen? Ja die vraag komt iedere dag ook hier nog.
Maar daar krijgen wij geen antwoord op en ook de waarom vraag niet.

Het is gebeurd. Nu moeten we er mee dealen. Of we blijven of gaan. We kunnen ons alleen richten op ons zelf. Zoals ik eerder vermelde. We moeten uiteindelijk oud worden met ons zelf.

Dinsdag eerste gesprek met zijn hulp. Ben benieuwd. Maar laat het op me af komen, ik heb weinig invloed op de situatie. Alleen op mijn eigen. Zoals iedereen hier vermeld, JJ, Victoria, Marie, helaas de ervaringsdeskundige hier.. waar ik echt blij mee ben en mijn goude vrienden, die zelfs bereid zijn om een appartement te kopen voor mij en zoon. Mocht ik helemaal weg willen. Is dat niet geweldig?
Jij hebt het over niet delen. Dat is voor mij dus absoluut geen optie. Mijn dierbare mogen oordelen en veroordelen op welke manier dan ook. Ik moet het doen en leven met alles en ik heb hun daar echt hard bij nodig.

Gister mac Donald beloofd aan zoon. Ja zei man we kunnen ook thuis frietjes maken.
Neen beloofd is beloofd. Het is maar een miezerig voorbeeldje. Maar eerst dacht ik tja dat kan ook. Nee beloftes zijn beloftes!
Het voorbeeld slaat nergens op. Maar ik bedoel grenzen gaan stellen.

Nu genieten bij het zwembad. Fijn vakantie. Heerlijk thuis. Puppy langs me. Die enorm veel afleiding geeft en recht heeft op een fijne opvoeding.
En aandacht voor zoon.

Gisteren waren wij gaan zwemmen. Papa was wel twintig keer van zoon van de glijbaan afgeweest. En ik 1x met hem. Daarnaast een groot pretpark dus heel de dag leuk gehad! Wat een fijn gezin zijn we dan. En savonds moet ik mijn verdriet een plek geven.
Aan het einde van de dag nemen we de dag door. Wat was het leukste van je dag vroeg ik?

Met mama van de glijbaan.
Ongelofelijk wat een antwoord. Het raakte me.
Van de gehele dag. Het simpele 1x met mama van de glijbaan.

Papa vond het niet leuk. Tja misschien de manier waarop je zoon benadert zei ik toen hij in bed lag. Goed leerproces ook voor hem weer. Zonder hem in een verkeert daglicht te zetten.
Soms voel ik me net een begeleider van.
Wat zegt dat over mij?

terugval

sommige truzen proberen ook via anderen op FB te informeren hoe het met Gitteman gaat. Dit ontdekte ik gisteren en vandaag. Lig helemaal onderuit. Ik zou haar uren op haar bek kunnen slaan.

Wat een hel is het toch. Voel me zo verdrietig. En bang tegelijk. Een raar zielig kind voel ik me. Is dit nu normaal?

GitteNN

Ik zou van mij laten horen, denk ik.

Ik zou, via degene van wie je het vernomen heb, ( zodat jouw facebookaccount, als je die hebt, schoon blijft van reacties), aangeven dat het goed gaat met jullie en dat Truus namens jullie bedankt wordt voor het informeren naar het welzijn van je man. Pure sarcasme, maar ook meteen een signaal naar anderen dat Truus zit te vissen.

Laat haar maar weten dat je haar geen ruimte geeft.

GittNN

Hoezo sommige truzen???

Wat heeft ze gedaan?

Pfffff ik begrijp jou reactie. Ongelofelijk. Mens ontaard. Gewoon weg moffelen in een kartonnen doos. Het is het hout nog niet waard van de kist. Grrr.

Loyaal

@Miss, kan het zijn dat je zoon dat antwoord gaf omdat jij degene was die de vraag naar zijn plezier die dag, stelde?
Als zijn vader die vraag gesteld had, had hij mogelijk geantwoord dat hij het glijden met papa zo leuk vond, (een soort van loyaliteit aan de vraagsteller). Dus niets persoonlijks.

Meteen ligt hier ook een waarschuwing in. Als je een antwoord persoonlijk neemt, kan dit in de eerste geval kwetsend over komen en in tweede geval juist averechts werken, iets waar je een herstel geen goed mee doet als je beseft dat een antwoord een onschuldig antwoord was en dat een kind niet eens beseft wat zijn antwoord aangewakkerd heeft; jaloezie.

Wie vraagt wat een kind het leuks vond, stelt niet echt open vraag. Je kan ook vragen of je kind genoten had van de activiteiten van de dag en of er iets is dat hij nog een keer wilt doen. Zo houd je de vraag puur bij de beleving van het kind en de actie, zonder iemand per ongeluk voor het hoofd te stoten.

Voorkom jaloezie.

Verder, Een kind die iets heel leuk heeft beleefd, vertelt dit meestal wel uit zichzelf. Soms duurt dat een dag maar dat is niet belangrijk. Heb geduld.

Voorkom wedstrijdje ‘wie is de leukste ouder?’. Daar weet een kind geen raad mee.

Goed

Advies. Kan ik wat mee.

Wedstrijd is hier absoluut niet aan de orde. Maar begrijp dat je dat zo oppikt in mijn verhaal.

Papa is er weinig tot nooit dus kan ook weinig "fout of goed" doen. Altijd druk met van alles dan met zoon.
Ik krijg met de dag meer inzicht in het proces.

Zoals reacties wat niet weet wat niet deert. In een nornaal gesprek kwam aan de orde.Daarom nooit wat gezegd om terug te komen op het vreemdgaan.

Ontkennen dat het gebeurd is dan voelt het niet eens als liegen.

Ik kan niet wachten op sessie 1, die profs zullen een flink plan mogen gaan opstellen en handvatten gaan geven. Ik zie door het bomen geen bos meer met hem.
Alleen zelf reflectie, wat ik kan doen voor mezelf in acht te houden en goed te zorgen voor mij wat ik nu doe.

Naja sommige truzen, die ene klote Truus.
Ik twijfel. Zou idd haar heeeel duidelijk willen maken dat ze gewoon moet oprotten. Zoveel verdriet veroorzaakt. Wat denkt ze wel. Ik hoop met heel mijn hart dat t pleurus wijf ook nog een keer op haar bek zal gaan.
Is overigens al bij haar derde kerel. Met gitteman er bij de vierde.

Oooh, zoooo’n truus

GitteNN, die is geen enkele inspanning waard. De mensen kennen haar al
Haar kan je negeren.

Vertel je man alleen dat ze bezig is op Facebook en dat dit je stoort zodat hij begrijpt waarom je prikkelbaar bent. Vraag je man niet te reageren op haar gestook.

Flanagan

Zal ik haar eens eea zeggen via nessenger?! Zo’n zin in!

Wat zou jij doen?

Man schrok zich ook dood. Hij blokte haar destijds en heeft dit dus ook niet gezien noch gehoord van de persoon waar ze ging vragen. Deze persoon heeft niets tegen haar gezegd en ook niet tegen ons. Wilde geen onrust voor ons.

Maar wat zou je doen?

Hangt van het soort af,

Je man was nr 4, je kan je afvragen waarom ze met hem omging.
Hoe dan ook, deze vrouw hoeft niet te weten dat ze jou kan raken; doe alsof ze niet bestaat.
Soms komt boosheid explosief opdagen. Wacht dan even een paar dagen met reageren voor je iets impulsiefs doet, wat je niet meer kan terug draaien.
Meestal zakt de boosheid en moet je lachen om zulk een aandachttrekkerij.

Soms kan je iets voor jezelf gaan doen, jezelf verwennen. Zo vond mijn man het nodig vanavond in restaurant tijdens een wachtmoment, zijn moeder te bellen om te vragen hoe heet het in Nederland was en te melden dat het hier ook prima vertoeven was.
Grr, dacht ik, moet ik die stem nu hier ook nog horen.
Mijn glas rosé was leeg en tijdens het gesprek bestelde ik op handige wijze voor dochter en mij een glas rosé. Alhoewel mijn man het gesprek snel afbrak, zorgde het bespreken met dochter over de smaak van de rosé voor wat afleiding. Het hielp mij het voorval te negeren.

Nog een reactie op Miss

Hoi Miss,

Nog Bedankt voor je reactie.
Ik vind het nog lastig om aan mezelf te werken. Hang nog veel in de slachtoffer rol merk ik. Ik denk dat dat ook wel logisch is.
Ik heb het boek besteld wat Hoedan nu aan het lezen is. Ben benieuwd. Mijn man wil het iig niet lezen.

Mijn man is deze week ziek thuis gebleven omdat het hem allemaal teveel is geworden. Hij heeft het er zwaar mee dat ik twijfels heb.... en vooral omdat ik in eerste instantie gezegd heb er voor te willen gaan. Tja......

Ik heb voor mezelf nog enkele twijfels over zijn verhaal. Maar weet niet zo goed of ik er in moet blijven hangen. Feit blijft dat hij vreemd is gegaan en of dat er nu 3x of toch meer iets gebeurd is maakt ook niet meer uit. Hij zegt echt alles verteld te hebben dus op en gegeven moment moet ik het toch geloven... heb ook wel eens de neiging om de Truus een berichtje te sturen en haar het verhaal te laten doen. Even checken of het hetzelfde is
Heb het nog niet gedaan maar af en toe heb ik ff de neiging.

Maar goed het gaat nu redelijk. Op en af per dag. Vanochtend aangegeven dat ik al op stond en merkte het lastig te hebben. Dit aangegeven en hier begon hij eerst weer te zuchten van.... pfff daar gaan we weer... heeft hij zich gelukkig herpakt. Heb nml ook gezegd als Hii dat blijft doen dat voor mij een tekens is dat hij geen respect heeft voor het feit dat ik er nog last van heb...

Ik ben voor mezelf enorm op zoek naar mijn gevoel diep van binnen. Wat wil ik diep van binnen nou eigenlijk echt? Worstel ermee hoe ik de juiste keuze voor mijn gevoel kan maken. Iemand tips?

Senna

Heel herkenbaar. Hoe kom je bij je diepste gevoel. En heb je de juiste keuze gemaakt. Tijdens het lezen van het boek lees ik dat mijn gevoelens er mogen zijn. En dat ook de vreemdgaande partner die gevoelens moet erkennen. Althans dat haal ik eruit. Maar dat dat lastig is. Maar dat je wel samen moet werken aan herstel. Want alleen dan is dat mogelijk.
Voor mij is nu de therapie het punt waar ik heel erg naar uitkijk. Kan ik maar ook mijn man (zeker mijn man ondat hij zijn emoties gedeeltelijk kwijt lijkt te zijn. En niet kan aangeven aan mij waardoor dat komt) bij mijn gevoel komen en kunnen we oprecht praten over wat we doormaken. Een derder gaat hopelijk doorvragen op wat we zelf nu niet kunnen. Want nu stopt het elke keer weer. En merk ik dat ik me gauw erger of juist me enorm fysiek tot hem aangetrokken voel. En dan denkt hij weer dat alles weer goed is.
Mijn man heeft toegezegd het boek te willen lezen. Hij weet waar het ligt maar hij lijkt uitwegen te zoeken om het niet te lezen. Maar ja dat kan ook mijn invulling zijn. Met 3 grotere kinderen in huis kun je een boek met zo’n titel niet zomaar gaan lezen. Ze weten dat we het moeilijk hebben maar niet wat reden is.

Dus ik twijfel ook nog steeds maar heb mezelf dat ook toegestaan. Neemt niet weg dat ik er wel alles aan wil doen om er samen uit te komen. Maar ik sta wel stil bij dingen die gebeuren. Wil ik die samen met hem om ons. Of om de gewoonte/ het gezin.