Verder na ontrouw deel 4

Hoedan/ Senna

Senna, ik was vandaag bij mijn psycholoog. Ze had het over het boek De Keuze.
Lijkt me erg mooi en misschien geeft het inzicht. Ik ga hem aanschaffen. Misschien kun je eens Google of het wat voor je is.

Hoedan,

Ik vind het moedig van je dat je enorm naar de therapie "uitkijkt" ik wil je wel zeggen dat je er wel aan moet denken dat je man op dat moment ook voor open moet staan he. Dingen die hij wil vertellen. Therapeuten zijn heel goed en fijn maar hij moet ook willen dus als tip wil ik je geven richt je echt ook jezelf bij de therapeut hoe jij je er onder voelt. Dat zal ook bij hem inzichten geven, want daar gaan hun weer op door.

Ik heb een heel heftig maar fijn gesprek gehad met man. Nadat ik op het werk in huilen uitbarsten vandaag en letterlijk niets meer kon ben ik over het niet meer kunnen ademen begonnen. Dat ik me zo verstikkend voel in al mijn verdriet. En net wat je zegt hoe dan?
Ik ben bijna 7mnd verder in totaal en weet nog niet Hoe!
Ik kan het niet plaatsen dat mijn man in een letterlijke robot kan veranderen. Ons uit geschakeld en dat doet.
Hij is zich er zo bewust van dat hij het echt echt nooit meer wil doen. De pijn die hij mij gedaan heeft. Het leek nu pas echt echt oprecht.
Als ik " tijdelijk weg wil " dan stemt hij er mee in met veel pijn maar begrip.
Ik wil volgens de psycholoog te snel, te vlug, te grote sprongen maken. Dat zegt dus iets over mezelf. Het altijd maar met andere bezig te zijn is me aangeleerd en doordat ik nu zo met mezelf bezig ben ( in alles) sla ik door. Ik ben zoekende naar de middenweg.
Ik ga het wkd om te beginnen naar zee. Een muizen stapje maar genoeg voor mij hoop ik.

Senna

Hoe weet je of je de juiste beslssing neemt?

Bij mij was haar lover een grote onbekende. Truus bij jou was iemand die je kon. Dat maakt het weer wat gecompliceerder. Je bent door 2 mensen die je vertrouwde gefopt.

Maar je weet het pas een maand. Geef het de tijd zolang manlief bereidwillig blijft. Laat hem gerust weten dat het niet iets is dat even snel achter je gelaten kan worden. Dat het je heeft beschadigd. Dat je graag wilt dat dat gevoel weggaat maar dat nu gewoon nog niet lukt en hij daar begrip en geduld mee moet hebben.

Ik kan tegen mijn vrouw zeggen wat me dwars zit. Als ik een dejavue heb, hem voor me zie in gedachten of wat dan ook dat me chagrijnig maakt, dan is ze er om te luisteren. Maar ik probeer dat wel te doseren. Het heeft geen zin om de hele dag maar 'zielig' te zijn. Ik vind het wel belangrijk dat ze er op slechte momentjes voor me is en laat merken dat ze het kan begrijpen. Het maakt ons sterker. Hopelijk kan jouw man dat ook en vervalt hij niet in simplistische woorden als 'get over it'

Vandaag heb je een slechte dag (ik gisteren ) en morgen weer een goede. Wij zijn ook nog niet waar we willen zijn. Maar de stijgende lijn is er. Dat is het belangrijkste.

Ja klopt! Dat is hem

Ik ga hem opschrijven en echt overal ophangen!

Dankje!

Oh en die datums van jou, pfff wat herkenbaar! En dan heb ik nog zn mooi dagboek met alle sherlock holmes bevestigingen van de afgelopen 12 jaar... Daar kan ik op de datum aflezen dat hij 20 april 2004 zijn auto in de prak reed. Oh nee! Dat deed zij .... pffff
31december, 5 januari, 15 mei.. 17 mei...18 mei...

Ik dacht dat vrouwen daar alleen goed in waren! Fijn jou als man hier te hebben, natuurlijk niet dat wat jou overkomen is! Maar een mannen hoofd erbij te hebben!

EFT

In afwachting van de relatietherapie ben ik zojuist, op aanraden van hier, weet even niet meer door we aangeraden, aan het boek “Hou me vast” begonnen. En ik krijg er hoop door dat we er samen uit kunnen komen! Ik herken een aantal patronen. Die hoop was de afgelopen welen weg. En hoop dat mijn man het ook wil lezen, gek genoeg verwacht ik van niet. Maar de therapeut waar me mee gaan werken werkt ook vanuit deze theorie.

En zo blijven mijn emoties heen en weer gaan .

Hoe pak je een time out in emotie?

Flanagan, hoe neem je die time out zoals je aangeeft? Hoe doe je dat als je hoofd overuren maakt?

JIJ bedankt voor je geruststellende woorden. Geeft me weer moed. Morgen hopelijk weer een betere dag.

Miss bedankt voor je tip. Ik ga er naar kijken.

Houdan, onze therapeute maakt ook gebruik van die theorie. Heb het boek nog niet besteld. Mss toch maar eens gaan doen

Time out?

Inderdaad Senna en Flanagan hoe pak je een time out van je emoties. Hier is het vakantietijd. Kinderen vakantie, ik vakantie. Man pas in augustus. Dus de normale routine is ook een beetje weg. Wat fijn is maar het biedt ook minder houvast. Ik probeer me te focussen op afleiding, kleine stapjes.

@miss, ja helaas besef ik me terdege dat man wel open moet staan voor therapie. En ik weet op dit moment niet of dat zo is. Voor mij is die therapie het volgende ijkpunt. Darom kijk ik er zo naar uit. Mocht hij er niet in mee willen dan denk ik niet dat we samen verder kunnen.

@JJ je woorden helpen me ook weer dank daarvoor.

Hoe ontstaan ze..

''s Ochtends sta je op, je bent in de running mood zodat iedereen op tijd zijn ding doet en of de deur uit gaat. Als de rust is wederkeerd, begint vaak het malen. Dat malen kan thuis maar ook op het werk gebeuren. Op het moment dat je gaat malen, zal je, om jezelf te beschermen, jezelf een halt moeten toeroepen.

Niet afvragen waarom, niet voor hem gaan denken of hij dat wel beseft of inziet, of en waar je steken hebt laten vallen, of hij vanavond onvriendelijk thuis komt, of hij de afspraak bij de therapeut niet gaat afzeggen, of etc.etc.
Elk openingetje naar doemdenken dichtgooien. Niet zijn troep opruimen.

Het voor hem invullen, levert je voornamelijk verdriet op. Het maakt dat je gespannen blijft en gespannen reageert. Het is alleen moeilijk om geduld te bewaren omdat je zo snel mogelijk wilt weten waar je aan toe bent.

Probeer elke keer als dat beeld van dat stomme mens, of een herinnering aan een woordewisseling langs komt, niet met twee voeten in die bagger te gaan staan maar om te draaien; doel: de regie van je gedachtes in eigen hand houden.

Als het je lukt om die emotie te blokkeren, lukt het je vaker omdat het ook goed voelt. Goed, omdat je merkt dat je in staat bent je niet te laten meeslepen.

Niet samen naar therapie

Niet samen naar therapie hoeft niet meteen een 'over en uit'-stadium in te houden.

Je kunt er zelf zoveel van opsteken, anders tegen je relatie gaan aankijken, en tot een conclusie kunnen komen dat de relatie genoeg basis bezit om vertrouwen te hebben in een toekomst.
De veranderingen die bij jou daardoor ontstaan, kunnen bij hem ook positieve veranderingen teweeg brengen. Je zult in dat geval wel zelf de kar moeten trekken, de regie op je nemen, maar die investering kan het wel waard zijn.
Alleen al wat je er zelf van opsteekt, is die inzet al waard omdat je er ook door groeit.

Time out

Mij lukt het niet om de achtbaan in mijn hoofd stop te zetten. Ik heb er zelfs enorme hoofdpijn van. Dit komt vooral omdat bij mij de twijfel enorm overheerst de laatste dagen.
Ik heb dit met hem gedeeld maar daar wordt hij niet vrolijk van. Zijn gedachte is: je hebt toch aangegeven verder te willen dus kijk naar de toekomst.
Maar ik twijfel steeds vaker of ik met iemand verder wil die me zo’n pijn kan doen. Ook al zegt hij spijt te hebben, een kronkel in zijn hoofd had, met ons als gezin verder te willen etc etc.
Hij doet over het algemeen zijn best hoor maar zijn persoonlijkheid zal nooit veranderen. En emotioneel heb ik vaak weinig steun van hem gehad. En ik merk dat hij me die nu ook niet kan geven nu we een paar weken verder zijn.

Van de andere kant wil ik alleen ook niet zomaar opgeven en wil ik onze zoon graag in een gelukkig gezin een mooie toekomst geven. Als ik nu de stekker eruit ga trekken valt mijn toekomstbeeld ook behoorlijk in duigen en het belangrijkste ik hou nog zoveel van hem...

Pffff had vandaag gehoopt op een betere dag maar heb zo’n hoofdpijn. Zometeen als zoonlief wakker is maar eens met zijn tweetjes er op uit (papa is werken)

Fijn weekend allemaal en sterkte

tja (Flanagan)

Het voelt voor mij toch als een totaal andere dynamiek, of je schoonmoeder je zwartmaakt of dat je man met een ander ligt te vrijen. Niet per se erger of minder erg, gewoon heel anders.

Verraden worden is altijd diep ingrijpend, maar een schoonmoeder kan je makkelijker uit je gevoelsleven weren dan je partner die met iemand de liefde bedrijft. Ik snap best dat je het je man kwalijk neemt dat hij zijn moeder leek te steunen ipv jou.
Maar voor mij is dat van een andere dimensie dan vreemdgaan, dat wil ik maar zeggen.

En dat denk ik dan toch als ik je raadgevingen lees. Dat is misschien niet mooi van mij, en zelfs kinderachtig maar ik denk toch 'ja maar weet je wel hoe het voelt als je man met een ander in bed heeft gelegen' Ik ken emotioneel verraad ook, van partners en familieleden, maar dit, het seksuele verraad en het intieme verraad, grijpt voor mij veel dieper in. Dat is wellicht persoonlijk.
Neemt natuurlijk niet weg dat jij ook verraden bent, maar op een heel andere manier.

Nou ja, we hoeven er ook niet eeuwig over door te gaan. Ik denk dat mensensteun aan je berichten hebben. Ik wilde mijn gevoel gewoon even uiten

Nog even (Flanagan)

jij schrijft bijvoorbeeld "Maar ik kan best toegeven dat seks voor mij soms ook wel eens een egoïstisch genieten is geworden; alsof je man eerder een minnaar is. Mijn man vindt dat niet heel erg, eerder een afwisseling in ons seksleven met elkaar."

Ja dat vind ik heel fijn voor je en jullie maar na het vreemdgaan met partner heb ik bijvoorbeeld geen seks meer kunnen hebben zonder in huilen uit te barsten. Hoewel ik dol op hem was en hem ook aantrekkelijk vond en smachtte naar de liefde bedrijven, was ik zo gewond door hoe het is gegaan, dat ik het na een tiental pogingen maar heb opgegeven. Nooit meer vrijen dus. Dat is dan net anders dan 'het is egoistisch genieten geworden'

Op hetzelfde kruispunt

Wat er ook heeft plaatsgevonden, wij zijn allen eens bij hetzelfde kruispunt aangekomen; linksaf is werken aan, rechtdoor is scheiden, rechtsaf is terug naar af.

De emotie van willen scheiding, geen toekomst verwachten, is mij niet onbekend.
Het boek over keuze zou ook op mijn nachtkastje kunnen liggen.
De shit stinkt bij een ander net zo hard.

Huilbui

Hier is ook wel eens een vrijpartij geëindigd in een huilbui of een andere keer gewoon gezegd dat mijn hoofd er niet naar stond op de dag voor een familiedag.
Maar pleasen is iets van het verleden. Pleasen is ook ongezond, alleen heb je het te laat in de gaten.

Huilbui en verraad

Miss en Mari, zo herkenbaar. Hier gisteravond ook. Ik wil heel graag maar soms blokkeer ik gewoon. Dan flitsen allerlei beelden en herinneringen door mijn hoofd.
En over dat verraad: ik voel me ook ultiem verraden en belogen. En heb net als Senna moeite om te bedenken wil ik verder met iemand die me zo’n pijn heeft gedaan. Hij is er ook niet altijd emotioneel voor mij geweest. Maar vaak ook wel. Nu voel ik dat niet zo. Hij lijkt emotioneel niet toegankelijk.

Herkenbaar idd

Ook hier weer heel herkenbaar idd Miss, Mari en Hoedan.
In 1x krijg je een beeld voor je en is je plezier ver te zoeken.

Hoedan ik worstel er iedere dag meer mee. Vind het zo lastig om er achter te komen wat nu de juiste beslissing is. Soms zou ik wel eens willen dat iemand me daar mee zou helpen maar ik weet dat ik het zelf moet doen. Maar twijfel gewoon ernorm aan mezelf...

Ondanks alles hoop ik dat je toch beetje kan genieten met je kinderen van de vakantie Houdan.

Senna en Hoedan

Het kost heel veel tijd.

Te weten waar je goed aan doet.

Bij mij is het houden van alleen maar minder geworden.
Maar het is er nog een beetje.
Het met andere ogen kijken naar je soulmate doet iets met je, na al die maanden.

Bij JJ s vrouw bijv zien we nu echt oprecht begrip en steeds meer dat ze er serieus voor wil gaan.
Onze mannen hangen nog te veel erin van kom op zand erover... hup en door.

Maar ik heb daar een einde aan gemaakt( ook pas af gelopen week door te zeggen ik ga even weg)
Hij moet mij maar nemen zoals ik nu ben.
Ik word niet meer die oude, die te warme, die te lieve, die dag en nacht vloog voor hem. En dat heeft hij zelf gedaan.
Sinds jaren staat mijn aanrecht vol, is ons huis rommelig, doe ik de was wanneer ik zien heb, ga ik lekker wandelen al weet ik dat ik de voortuin moet snoeien. Morgen weer een dag. Pluk de dag.

Wat ik hier lees en iedereen zegt, zorg en denk goed aan jezelf en ga daar mee aan de slag.
Mijn psycholoog helpt me daarbij, Mijn vriendinnen helpen daarbij, Mijn werk helpt me daarbij.
Zet voor je zelf alle hulptroepen op een rij die je denkt Te kunnen vertrouwen en gebruiken.

En ik heb me voorgenomen als het niet lukt is het heel erg pijnlijk maar dan heb ik er alles aan gedaan voor mijzelf en zoon om het een kans te geven...
Onze verwachting met zijn therapie is 3 jaar. Dat is een enorme tijd. Maar ik gun het me zelf ook om afscheid te nemen van iets wat ik dacht te hebben en me te richten op een nieuwe relatie met hem.
En wat voor relatie weet ik nog niet.
Misschien hebben jullie iets aan deze gedachte xxx

Dankje Miss

Dankje Miss voor je reactie. Ik begrijp ook dat het tijd nodig heeft. Hier was man de meer zorgzame jaren lang. En dat heeft hij losgelaten. Hij is gewoon uitgechecked in een moeilijke periode in ons leven. En ik heb toen alles in huis naar me toegetrokken. En toen is alles begonnen. Bij eerdere moeilijke periodes waren we er voor elkaar. Nu niet en daar heb ook ik aan bijgedragen. En zie waar het mis ging. Maar de stap van ontrouw en bedrog tsja die kan ik niet begrijpen. Maar goed hopelijk is dat iets waar de therapie aan kan bijdragen.

Ik wil nu bewust niet tijdelijk uit elkaar. Wil man ook niet. Want ik ben bang dat we dan nog verder van elkaar verwijderd raken. Even los van praktische zaken mbt de kinderen. Ze weten dat er spanningen zijn maar we hebben ze ook verteld dat we daar samen aan gaan werken.
Ik ga wel ook aan mijzelf werken. Ik ben de moeite waard. En dat voelt wel goed!

En nav alle tips probeer ik nu bewust dingen te parkeren (tot de therapie). Ik geniet van de kleine dingen en focus op leuke dingen (ook voordeel van al vakantie hebben). Soms doen we dingen samen en soms apart.
Vanochtend werd ik voor het eerst wakker met een lichter hart. En dat voelde goed!

Fijn weekend.

Knap

Nog bedankt Miss voor je reactie!

En knap hoor hoedan dat je je focus kan leggen op de leuke dingen en het negatieve kan parkeren.
Ik neem het me ook telkens voor maar iedere dag is er wel een x een moment dat het me niet lukt. Waardoor de hele sfeer weer omslaat.

Gisteren bijvoorbeeld gingen we samen even douchen. Altijd gezellig Maar deze x kon ik het niet en begon ik te huilen. Mijn man kan daar niet mee om gaan. Loopt weg en vraagt waarom ik dan mee ga... Tja omdat ik wel wil maar niet altijd kan. En dan begrijpt hij niet.

Ik heb laatste dagen ook verschillende keren laten blijken dat ik twijfels heb. Hij wordt daar heel onrustig van. Ik denk de onzekerheid en schuldgevoel die dan naar boven komt. Maar hij kan daar niet mee om gaan en roept dan dingen als; als je het toch nooit niet los kan laten dan stoppen we er nu maar mee. Of het gebeurde niet voor niets. Of ga lekker in je eigen tijd twijfelen. Allemaal opmerkingen die me enorm pijn doen maar waarvan ik ook weet dat hij ze roept uit machteloosheid. Een half uurtje en een sigaretje later is hij weer rustiger.
Hij weet alleen niet of hij me dan moet troosten of niet. Hij slaapt al een paar dagen op de bank. Dat is een deel perongluk omdat hij te lang films blijft kijken maar daardoor voel ik me enorm alleen. Hij zegt dan waarom zou ik naar boven komen als je me toch niet wil..... grrrrrr ik wil wel je arm om me heen. Het hoeft niet meteen altijd sex te zijn. Komt wel weer. (Die was overigens in het begin toen het bekend was wel heel goed, ik denk een soort van drang van mij uit om te bewijzen dat hij het niet op een ander hoeft te zoeken) maar op dit moment lukt het me gewoon niet.

Ik merk dat ik nu in een down zit en hopelijk komt er snel weer een Up.

Half aug. Kunnen we weer naar de therapie. Heb al heel wat opgeschreven om daar te bespreken.

Hopelijk hebben jullie een fijne zondag!
Gr

Senna

Je schrijft "Allemaal opmerkingen die me enorm pijn doen maar waarvan ik ook weet dat hij ze roept uit machteloosheid."

Pas je op? Natuurlijk is het ook een soort van rot voor hem dat hij zich machteloos voelt maar als hij je ook nog daardoor gaat kwetsen is het eind zoek. Waarom ik zeg "pas op" is omdat ik het gevoel heb dat jij verantwoording neemt voor zijn kwetsende gedrag door hem te excuseren ervoor ( ja maar hij voelt zich machteloos...) nee hij kwetst opnieuw en dat is zíjn verantwoording. Als hij zich machteloos voelt moet hij dat laten zien en niet jou gaan kwetsen imho.

Overigens voelt hij zich mijns inziens natuurlijk ook machteloos omdat hij een verkeerd vertrekpunt heeft: het gezeur moet over zijn, maar dat is het niet. Als hij nou zou zien dat juist die arm om jou heen en empathie voor jouw verdriet de zaak zou versnellen zou hij je ook niet hoeven kwetsen uit machteloosheid.

sterkte

Senna

Herkenbaar hoor. Die twijfels en dat gebrek aan empathie. Ik heb voor mijn gevoel duidelijk aangeven dat ik nu die arm om me heen nodig heb. Dat uit zichzelf spijt betuigen. Maar het komt niet. Dus ik hoop dat ik dat in therapie bespreekbaar kan maken. En ik ben soms niet alleen verdrietig. Maar ook boos. En dat is ook niet altijd handig. Want dan kan ik een goed moment om zeep helpen. Maar helaas komt dat besef soms achteraf.
Vandaag ben ik lekker met de jongste op pad geweest. Man moest werken en oudsten waren zelf op pad. Gaf flink wat afleiding.

Knuf voor jou!

Hoedan/Senna

Jullie helpen geen goede momenten om zeep. Dat deed hij. Er klinkt zoveel angst en onzekerheid uit de berichten. Hij heeft niets meer te zeggen over wel of niet doorgaan. Die bal en kracht ligt bij jullie.
Het voelt of jullie soms bang zijn dat jullie het verder kapot maken. Dat kan niet, het is al kapot en laat je van de gevolgen van zijn actie nooit de schuld aanpraten. Echt nooit.

Boos

Door vreemdgaan ontstaat er een enorm kwetsuur in de relatie, het is dan ook volstrekt normaal dat de bedrogen partner daar heel veel last van heeft en misschien ook wel blijft houden.
Het zal voor een partner niet leuk zijn om daar steeds mee te worden geconfronteerd maar dat zijn wel de gevolgen van zijn keus voor overspel!
Vaak schamen ze zich er ook erg voor en voelen ze zich schuldig dat ze dit hun partner heben aangedaan en weten ze niet hoe ze moeten reageren.
Ga daarom in relatietherapie, ontrouw is niet zomaar iets waar je je even overheen zet maar kan laat behoorlijke sporen na.
Hier is man nog altijd even begripvol en lief naar mij toe als ik het weer eens moeilijk heb en nog nooit heeft hij in de afgelopen 3 jaar gezegd dat hij er nu wel eens klaar mee is of dat ik er nu toch wel overheen moet zijn.
Hij begrijpt goed dat dit een litteken heeft veroorzaakt en dat dat soms jeukt, ook een aantal jaar verder.
Dus als je partner daar geen zin in heeft of er niet in relatietherapie aan wil gaan werken dan mag je je serieus af gaan vragen of je wel voor je relatie wilt gaan of blijven vechten.
Ik word echt boos als ik hier de reacties van sommige partners lees dan vraag ik me echt af of ze zelf wel door hebben wat ze hebben aangericht.
Als je samen je huwelijk of relatie wilt redden dan zul je flink moeten werken en nog regelmatig geconfronteerd worden met je daden!
Willen jullie mannen ook echt wel verder met jullie? En zijn ze ook bereidt om diep door het stof te gaan?

Sterkte en veel liefs

eens hoor Regenboog

Het had mijn reactie kunnen zijn.

Mijn vrouw begrijpt ook dat ik het er af en toe -dagelijks- ineens lastig mee heb en reageert daar tegenwoordig heel adequaat op. Ik heb haar eerder uitgelegd dat het niet iets is waar ik 'even' overheen stap, hoe graag ik dat ook zou willen. Plaatsnamen, woorden, handelingen, herinneringen of soms zomaar zonder aanleiding.. ze knallen er af en toe nog keihard in. Rationeel is het natuurlijk allemaal heel simpel. Het ligt achter ons, gedane zaken nemen geen keer, ze is nu met mij enz. maar zo makkelijk ligt het allemaal niet, helaas.

Maar ik kan het tegen haar zeggen en ze reageert begripvol en ik laat haar ook merken dat ik het vervelend voor haar vind dat ik er nog 'steeds' last van heb, maar het ook iets is dat er nu eenmaal is en ik niet uit kan zetten.

Dat stukje wederzijds begrip, geduld en de manier waarop ze ermee omgaat geeft mij de redenen waardoor ik denk dat het wel goed gaat komen met ons.

Als ik Senna's man cynisch hoor reageren:
'als je het toch nooit niet los kan laten dan stoppen we er nu maar mee.'
'het gebeurde niet voor niets. '
'ga lekker in je eigen tijd twijfelen'

en al helemaal
'waarom zou ik naar boven komen als je me toch niet wil.'

Die snapt het dan echt niet helemaal. Plaatsvervangende boosheid.
Hij moet toch echt inzien dat hij de andere aanvliegroute moet gaan opzoeken, jou (Senna) weer het vertrouwen moet gaan geven en je moet gaan behandelen alsof hij je bijna kwijt was.

Toen mijn vrouw zich in mijn ogen redelijk berustend en passief in de situatie opstelde heb ik haar de vraag gesteld 'als IK morgen mijn koffers pak en vertrek omdat ik de situatie niet meer trek, zou je me dan tegenhouden, zou dat je verdrietig maken?'

Laat hem het maar waarmaken hoor, machteloosheid.. beseft hij wel hoe machteloos jij je gevoeld hebt en nog voelt?

Senna

Senna, het is echt niet normaal hoe jouw man reageert op jouw verdriet.
Ook al weet hij niet hoe hij moet reageren, dit slaat echt nergens op.
Ik zou hem echt de keuze geven, je accepteert en respecteert al mijn emoties wat het ontrouw bij mij heeft losgemaakt en werkt samen aan het herstel of we stoppen ermee en ik ga al mijn energie in mezelf steken!
Want het is precies zoals JJ hierboven zegt, er blijven triggers die het weer naar boven halen met allerlei emoties als gevolg.
Dan hoor je getroost te worden door een partner die ervoor je wil zijn!
Ik vraag me echt af of jouw man diep van binnen wel echt verder met jou wil of dat hij geen zin heeft om alleen verder te moeten.
Ik wil je geen verdriet doen, ik gun jullie het geluk maar ik weet uit eigen ervaring dat de weg lang en zwaar is en je je partner echt nodig zal zijn.

Precies regenboog en JJ

Ik herken het gedrag, het weg wuiven. Het zuchten en steunen. Het niet weten handelen met mijn gevoelens.
Jantje lacht, jantje huilt...

Op zn moment stoot ik hem af. Voor 300% en mag hij maar mij toe komen zodra hij me wel kan bieden wat ik nodig heb.

Senna, het is net wat regenboog zegt het is een lange weg. Maak je man duidelijk dat hij jou bijna kwijt is, en niet jij hem.
Dat zuchtten en steunen mag hij vanaf nu parkeren. Zo zei ik het tegen mijn man af gelopen donderdag. Ik wil begrip, oprechte steun.
Niet alleen maar even naar therapie 3 kwartier en hup het gaat toch goed. Ik ben toch in therapie?
Ik wil het nooit meer doen! Ja ja laat maar zien.
Het gaat niet goed. Het is zwart, en sommige dagen grijs.
Afgelpen wkd was het weer zonnig en wit. En heb ik maar liefst 1x 10 min gedacht aan de situatie.
Even weg heeft me wat opgeladen.

Het lijkt een omgekeerde wereld Senna en Hoedan Het draait om hun. Nee het draait om jullie. Om het samen zijn.
Maar bij mij heeft dit ook 7 maanden geduurd, wil jullie niet ontmoedigen maar luister oprecht naar de helaas ervaringsdeskundige hier....
Tot nu toe is het nog steeds waar wat ik hier steeds lees.

Wat hebben we nog te verliezen?
In mijn geval weinig tot niets.
Ik hoop dat de liefde alleen maar groeit..
Ik mag van vooraf aan beginnen. Vanaf stap 1 zo zie ik het. En dan een geheel andere relatie. Probeer die indicatie maar eens over te brengen.