Verder na ontrouw deel 4

Sorry dat ik niet exact jullie verhaal weet. Ik lees niet alles meer. Kom alleen als t niet goed gaat bij mezelf. Dit om mezelf te beschermen. In het begin las ik alles gaf tips en vroeg ze. Toen een tijd half mee gelezen maar merkte dat ik dan mijn eigen shit waarin we beland ben helemaal overhoop haalde.

Na een terug val kom ik hier weer, mss egoïstisch maar ik merk dat alleen lotgenoten helemaal ECHT snappen wat je voelt, met daarbinnen nog steeds andere meningen of tips, en die zijn fijn want dan krijg je even een andere kijk op t geheel.

RelatieTherapie is zeker fijn: die derde persoon stuurt geeft tips en tipt zaken aan waardoor je uiteindelijk samen door kan. Daar mag je echt in vertrouwen

En ja voelen wat je nu echt helemaal zelf wil os lastig; je kunt t wel voelen maar dan moet je ook echt alles uitschakelen; ik bedoel t hebben van kinderen mss wel samen een eigen bedrijf. En dan voel je echt. Maar dat wil nog niet zeggen dat je dat dan kan of wil beslissen en uitvoeren. Er zijn nog meer mensen betrokken in dit verhaal. Zeker daar waar ee kinderen zijn en dat is bij heeeeeee veel van de lotgenoten hier. Dus t mag al dat getwijfeld. Na bijna drie jaar en nu de tweede relatie therapie zijn ook wij nog heel hard aan t werk.

Neem echt alle alle alle tijd met de beslissing.
Liefs Gitte NN

Gitte

Dank Gitte, het is fijn om er met lotgenoten zo over te kunnen hebben.
Vanmorgen kreeg ik ook ineens voor mij een eye opener: in de lange relatie die mijn man en ik hebben met veel ups maar ook veel downs (ziekte, sterfgevallen, lastige familiebanden ga zo maar door) kon ik voor mijn gevoel altijd op hem bouwen. Ik voelde me altijd door hem getroost. En nu ben ik zo verdrietig en voel ik geen troost want hij heeft de acute pijn veroorzaakt. Natuurlijk kijk ik naar mijn aandeel en zie ik langzaam in waar het misging maar hij heeft een keuze gemaakt, meerdere keuzemomenten en is gewoon uitgechecked. En dat doet zo’n zeer. Dat iemand die je blind vertrouwt je zo bedriegt. En daar speelt ook nog mee in mijn geval dat man het niet zelf opgebiecht heeft. Maar ik had vermoedens. En tijdens eerste gesprek heeft hij het nog niet verteld maar begon figuurlijk wild om zich heen te slaan met negativiteit naar mij toe.

Het is een heel proces. En het gekke is dat ik me momenteel weer enorm fysiek tot hem aangetrokken voel. En dat het lijkt of hij daar ook niet helemaal mee om kan gaan. En daardoor word ik weer onzeker want dan is een stemmetje dat zegt: met die ander had ie vast betere seks.
En met praten blijven we in cirkels draaien. Ik ben nog zo boos, verdrietig. En hij wil verder, met mij en niet meer achterom kijken. Maar ja het is nog geen 2 maanden geleden.
Dus therapie is meer dan welkom....

Zooooo herkenbaar

@ GitteNN ik begrijp dat je overhoop ligt!!! Alleen al het idee dat de Truus weer aan het pijlen is, zorgt ervoor dat mijn nekharen zelfs overeind gaan staan. Laat staan die van jou. Je kunt ze wel wurgen. Maar richt je weer op jezelf. Het is de energie niet waard om met zn wijf ( sorry) in contact te gaan. Nul komma nul energie.

@ Hoedan
"En dat doet zo’n zeer. Dat iemand die je blind vertrouwt je zo bedriegt"
Dagelijkse kost hier, en vast bij lotgenoten. Je denkt dat je soulmate dat nooooooit doet. Het besef komt met de dag meer. Dat niets is wat het lijkt in het leven. Ik zei het vandaag nog, ik kan het niet verkroppen dat ik oprecht dacht dat wij een open eerlijke relatie hadden. Dat we alles tegen elkaar konden vertellen en vragen.k heb het al eerder benoemt jaren geleden wilde ik een ervaring met een vrouw proberen. Om daar eerlijk voor uit te komen omdat ik altijd dacht dat ik "bi / lesbisch " was kosten mij dat echt wel veel kruim. Het opengooien van gevoelens. De angst om hem te verliezen. Maar ik was ALTIJD eerlijk. Een open boek ben ik.

Nu wetende dat ik in een illusie gedroomt heb. Dacht te hebben wat andere samen niet hebben, zoals ons.
Ik zei : het kan nooit meer kapot tussen ons en ik knuffelde hem, zes dagen na dat gezegd te hebben kwam ik achter Truus nummer 1 van het vreemdgaan. Vier maanden later kwam ik pas achter de rest.
En weet je? Eigenlijk is het 1 groot leer en keer proces voor me.
Ik dacht dat te hebben.
Ik heb dat nooit gehad, zeg ik nu tegen hem.
Hij word dan verdrietig en boos, dat was er wel. Nee dat was het niet. Anders had je dit oprecht gedeeld. De intensie met een ander wat te willen ervaren. Net zoals ik dat jaaaaaren geleden deed.
En moet je weten voor mijn openheid daar in ging hij al vreemd. Dus dat had er niets mee te maken. Hij loog daarvoor al.

@ senna, vandaag waren wij een wkd samen. Het is fijn. Maar het is anders. Ik focus me meer op mezelf. De focus op hem is compleet anders geworden. Ik heb mijn therapeut me daar ook om gevraagd mee te helpen.
Ik denk dat het goed is te doen. Wij hebben dan extra goede gesprekken. Ik probeer mijn emoties ook een beetje te parkeren.
Ik had met zoon parfum gegeven. Ook altijd fijn als je niet weg wilt. Je kiest wat jij wilt. Niet dat wat hij wil.
Want in de kern kunnen we hun niet veranderen. Dat moeten hun zelf doen en willen en bewijzen! Aan ons.
En wij kunnen ons zelf alleen maar anders opstellen. Dat is ook erg vaak benoemd hier. Wij kunnen ons zelf oppakken en de schouders eronder zetten. Het in mijn geval, totaal anders dan bij jullie laat ik dat voorop stellen dat mijn man het huwelijk maar met een korreltje zout heeft genomen. Dat doet zn pijn wetende dat hij altijd de enige voor mij is geweest. Maar word het niet eens tijd miss, om daar eens een weg in te gaan vinden? Hij nam het niet zo nou!!!! Miss!! Zo roep ik mezelf tot de orde. En zorg dan weer goed voor mezelf als de vreselijke pijn weer omhoog komt. En die blijft komen dat is helaas een feit. Net als bij jullie.

Tijdens ons wkd weg zagen we de minnares van mijn schoon pa, destijds. Ik kon haar wel wat aandoen. Man vertelde dat hij als mannetje van 9 jaar daar wel eens mee naar toe ging met zn pa. Dan draait je maag toch om?
Mijn man heeft dus nooit anders geleerd dan dat het " normaal was"
Ik kan die vent wel wurgen. Ik heb met uitgecheckt uit mijn schoon vaders leven. Ik wil hem nooit meer zien als mijn schoonmoeder sterft. Ze is terminaal. Die klap krijgt mijn man straks ook nog. Dat word de ultime test of hij open gaat zijn.
Man begon vandaag al over de eerste aessie die we overmorgen hebben na uitkomst van de vier truzen, dat hij bang is dat ik dan weer heel de dag verdrietig ben. Dat hij er tegen opziet.
Tja dat kan ik echt niet voorkomen, ik kan alleen maar luisteren en me richten op een ander soort relatie met hem.
Een die ik van zijn leven nog nooit zo heb bekeken, maar anders zit er maar 1 ding op en dat is stoppen met hem.

Oh hoedan

Man biechtte Truus 3 en 4 pas vier maande later op, Truus 1 en 2 zelf ontdekt.

Ik kan je vertellen het doet net zoveel pijn. Het maakt geen verschil in de pijn... sorry...
Maar misschien geeft het jou wat verlichting. Omdat je denkt dat dat helpt.

Het verzwijgen van bij mijn man is prima zo. Laat me de details besparen waar ik achter kwam.
Het helpt geen donder, het zorgt bij mij alleen maar voor meer nachtmerries.

En om terug te komen op de intimiteit bij jullie ( Senna en Hoedan) ook daarin voelt dat bij mij ook nog steeds zo...

Samen

Ik ben nog bij miss-man.

We hebben net samen ons eerste gesprek gehad bij zijn hulp.
Over een paar weken komt er een evaluatie gesprek. Daar mag ik ook weer mee naartoe. Ze bieden hem een traject aan. Hij dacht zelf thuis na 5 intake gesprekken klaar te zijn (??????? Omg hield hij me toch zoet en aan het lijntje? Of wil hij het echt voor een nieuwe samen zijn gaan)
Ik heb volmondig ja geantwoord dat ik het graag wil. Om aan hem en ons te werken. Maar dan een nieuwe relatie.
Dan moet de zwarte miss man weg.

Ook duidelijk mijn grenzen aan gegeven. Hij is zich bewust ervan maar dat is voor mij niet genoeg.
Ik ben me er ook bewust van niet met andere naar bed te moeten gaan. Toch deed hij het.
Ik heb me duidelijk geuit.

Het ligt nu dus geheel bij hem. De onzekerheid is slopend.

Goed Miss

Goed dat je duidelijk bent geweest Miss!
Nog een lange weg te gaan maar hopelijk komt het goed!

Ik heb even een vraagje voor iedereen.
Mijn man heeft alle app verkeer met haar verwijderd voordat hij alles vertelde. Zo ook het app verkeer met zijn vriend waar hij er mee over gesproken had.
Ik kan dus niks meer zien en moet hem op zijn woord geloven. Dit vind ik lastig aangezien hij me een paar maanden lang ook zonder moeite voor heeft kunnen liegen. Ik twijfel dan ook aan een paar dingen.
Nu begreep ik dat je verwijderd app verkeer terug kunt zetten op je telefoon. Zouden jullie het me aan of afraden hem dit voor te stellen?
Beetje in dubio....

Senna

Geen idee of je verwijderde berichten nog kunt herstellen. Maar ik kan je aanbevelen het niet te lezen.

Want je wílt niet weten wat voor onzedelijke voorstellen ze elkaar allemaal gedaan hebben.. je wilt niet weten hoe hij over haar dacht in zijn verliefde bui en je wilt niet weten hoe hij over jou sprak om te rechtvaardigen waar hij mee bezig was.

Je zal wellicht nu dénken dat je dat wilt.. maar geloof mij.. ik heb veel wel gezien en gelezen.. het maakt het herstel niet gemakkelijker.

Want ja.. je gaat reageren op dingen die hij nu zegt en ze willen bewijzen met wat je hebt gelezen. En los daarvan is de film die je door al die kennis cadeau krijgt in je hoofd ook iets wat ik je niet toewens. En je hoofd zal al van alles verzinnen.. omdat je er niet bij was.

Probeer.. hoe lastig ook.. in het nu te leven. En ben je bewust dat hij het waarschijnlijk altijd minder rauw zal doen voorstellen als het werkelijk was en jij altijd vragen zal blijven hebben.

Senna

Net als wat JJ zegt. Voor het herstel van jullie relatie levert je het niets op.

Ik heb net als JJ diverse screenshots gelezen. Geloof mij dat wil je echt niet.
( gezegdes zoals ik kan mij maandag niet inhouden)
Hoef je echt niet weten. Het word idd een film. Een horror film in je hoofd.

Ga er maar vanuit dat de gevoelens die jij hebt met een aantal zaken die niet kloppen, dat die zo zijn.
Je onderbuik klopt altijd. Dat is bij mij en vele van ons wel gebleken. Geloof pennestreek waar een jaar nadien er bijv. Toch uit kwam dat hij met haar naar bed was geweest. Ze vermoede het en uit eindelijk vertelde hij het.

Je man wil je "sparen" ga daar maar vanuit.

Correctie

Ik bedoel puinhoop. Niet pennestreek.
Helaas zijn er zoveel die hier lotgenoot zijn.

Bah wat is dat toch. Waarom toch?
Je kunt het gewoon heel vaak niet begrijpen. Omdat wij zo niet zijn.

Eerder poste ik dat het geheel bij hem ligt. De doorslag voor de therapie ligt bij hem. De rest natuurlijk bij mij. Bij mezelf... wat wil ik?

Ik heb hem hier echt als vijand weg gezet. Dat is veranderd bij mij. Doordat ik weg was gegaan. Nu meer analyseer. Bewust ben. Van wat voor persoon hij is.
Echt in twee werelden kan leven zoals hij ook vandaag weer verwoorden.
Ik zit helemaal vol van die sessie. Gelukkig kan ik het met mijn vriendin delen. Die gedachtes maken je soms hopeloos. Hoe verder.
Wie ben ik toch in dit hele leven?
Hij was altijd super lief thuis, vandaag ook aan therapeut geuit of het nu lijkt alsof hij over gecompenseerd heeft al die jaaarrren......

Wie is hij toch?

Stip of Signe...

Met de soort gelijke man. Lezen jullie nog wel eens mee? En zo ja kunnen jullie mij nog wat goede raad geven. Op deze vraag.
Of Mari.....

Ik voel nu wel dat die andere( zwarte) - miss man onder controle is, maar voor Hoelang...
Zou er hoop zijn?

Hij vind hoop helemaal niet juist. Hij gaat het nooit meer doen zegt hij.
Ook ik heb geuit in waar baseer je dat op ?
Alleen bewust zijn is niet genoeg. Er moet meer komen.
De psych noemt het de sleutel vinden tussen zwart en wit. De tussen weg van zijn emoties te vinden.
Je weet dat het fout is, toch doe je het weer. Ik benoemde het als verslaving zonder stempel. Daar had ze wel oren naar en vond het ook.
Het lijkt op erkenning voor mezelf omdat ze me begreep. Dat voelde ook zo. Maar nu het plan van aanpak..... daar denk ik heel de tijd aan.

Ik lees mee.

Wat is je vraag Miss?

Thnx stip

Wat als hij dadelijk besluit dat het wel welletjes is na de 5 intake gesprekken? Dat hij ze de hand schut en zegt : Zo ik weet zelf wel wat ik moet doen.

( dus zonder het traject van een jaar ongeveer)
Weet je mijn verhaal nog? Kwa man....

5 intakegesprekken?

Vijf intakegesprekken en dan nog een traject van een jaar? Dan moet je wel heel graag willen, om dat aan te gaan. Jeetje, knap als je het volhoudt. En ik vraag me ook af waarvoor, zeker als je hem er aan de haren bij moet slepen. Maar ook, wat heb je zelf in gedachten om het een een jaar over te hebben?

Dank

Bedankt voor jullie reacties. Jullie hebben gelijk denk ik dus ga ik het niet vragen om het allemaal terug te zetten. Ik heb destijds wel eens vaker in zijn telefoon gekeken maar nooit gekke dingen gevonden in hun app verkeer. Hij zegt ook dat ze dat niet deden... maar goed ik zou vooral willen weten wat er onderling afgesproken is etc voor ze het gingen vertellen. Maar goed... meer kan ik idd ook maar beter niet weten.

Maar vandaag gebeurde er toch iets....
Kreeg een bericht van de dame (Truus
Ik ken haar ook goed. Ze wilde nog even spijt betuigen tegenover mij en ons het beste gunnen.
Ik ontplofte eerst... maar ben een gesprek met haar aangegaan. En het was voor mij uiteindelijk heel prettig om te weten dat alles wat mijn man heeft verteld ook door haar verteld werd. Ze zei ik wil al je vragen beantwoorden als je daar behoefte aan hebt. Dus na enige twijfel toch wat dingen gecheckt waar ik bij mijn man aan twijfelde en het kwam ‘gelukkig’ op hetzelfde neer. Wat voor mij wel betekend dat er geen leugens meer zijn en hij idd alles verteld heeft. Wat hij ook telkens beweerd heef t, maar goed mijn vertrouwen is weg he.

Ze hebben overigens geen contact gehad met elkaar. Dus het was niet afgestemd.
Ben ook niet bang dat dat gaat gebeuren. Ze is als de dood dat haar man er achter gaat komen. Die denkt nog dat er alleen gezoend is. En daardoor is hij al helemaal door het lint gegaan. Ze zegt ik moet met het leugen leren leven want vertrekken kan ik niet.... maar ja eigen schuld... daar moet je. maar mee dealen heb ik gezegd. Ze kon mij even berichten omdat hij even weg was gaf ze aan.

Hoedan: hopelijk gaat de therapie jullie de goede kant op helpen. Ik zit weer even in een Up maar het gaat echt ook met kleine ups en grote downs. Maar als we echt willen moeten we er vertrouwen in blijven houden. Toi toi toi en succes met de intake.

Miss: ik vind het ook heftig hoor zo lang therapie. Maar begrijp wel dat het in zijn situatie noodzakelijk is. Voor jou komt er dus ook nog een pittige periode aan. Sterkte!

Phryne

Die 5 gesprekken zijn natuurlijk peanuts vergeleken bij een traject. Dat is voor hun om een zicht op hem te krijgen. Ze zitten letterlijk met hun handen in het haar met hem, onderdrukken van emoties, aandacht verslaafd, van 1x vreemd gaan tot affaire.

Ze kunnen hem geen " stempel" geven. Ze willen wel heel graag de sleutel mee zoeken waarom hij dit heeft gedaan. ( thuis heel veel tekort gekomen)
Ik vergelijk het maar met iemand die geslagen is vroeger, kopie gedrag.

Dus wat is dan een jaar op bijna 16 jaar samen geweest te zijn....
Ik hou verdomme nog van hem. Ik mag hem niet als zielig behandelen. Dat doe ik ook niet! Maar probeer te kijken wie ik ben hierin. Ik weet alleen dat ik grenzen aan kan geven en aan mezelf kan werken. Maar wat als hij dat straks niet meer doet. Dan is het kansloos en dat houdt me bezig. Hij wil wel tot nu toe. Maar idd een traject is niet mis maar noodzakelijk. Wij hebben een kind. Ik ben niet verantwoordelijk voor hem maar wel voor ons kind. Maar ik zie ook wel dat dat geheel bij hem ligt.

Goed zo Senna!

Heel verstandig!
"Fijn" om Truus te kunnen vragen/ spreken!
Kon je nog even lekker vloeken op haar

"maar goed ik zou vooral willen weten wat er onderling afgesproken is etc voor ze het gingen vertellen"

Geloof maar dat er vanalles besproken is. Dat is hier ook zo met collega. Ze zullen hun verhaal precies kloppend door hebben genomen. Maar dat is helemaal niet meer belangrijk voor jou. Dat levert je alleen maar meer pijn op! Laat dat maar los. Daar kom je nooit meer achter.
Toch knap van je dat je je niet mengt in het huwelijk van haar door meer te vertellen tegen haar partner. Lijkt mij een hele opgave voor je.

Of dit.........

Ik geloof niet zo in psychologische hulp tegen vreemdgaan. Ik ben ervan overtuigd dat sommige mensen vreemdgaan omdat dat is wat ze doen. Ik denk niet eens dat daar een dieperliggende reden voor is en ik denk ook niet dat ze dat doen omdat ze niet genoeg van hun partner houden.

Therapie is niet meer dan het verzinnen van de plausibele reden achteraf en een vals gevoel van veiligheid. Hij/ zij heeft er aan gewerkt en er hulp voor gehad dus nu doet hij of zij het niet meer.

Miss

Ik vind een jaar helemaal niet lang. En al helemaal niet als ik terugkijk.

Ik vind t moeilijk Miss om wat over jou/ jullie te zeggen. Kan alleen vertellen hoe t hier was / is.

Man had soortgelijk verhaal als jouw man - behalve dat er op seksueel vlak uiteindelijk minder gebeurde.

Toen hij uiteindelijk alles opbiechtte ging hij ee vanuit dat ik bij m weg zou gaan. Ik deed t niet. Voor hem was t een opluchting dat z n dubbelleven aan t licht kwam. Hij voelde zich bevrijd - en nam zich voor dat t nooit meer gebeuren zou. Zuur vond ik dat ; hij voelde zich oogelucht ( en zichtbaar- vrolijk) en ik kreeg zo n pakket ellende op m n bord.

Man vond daarom in eerste instantie therapie niet nodig. Want voor hen was t duidelijk dacht hij. Hoj voelde zich gesterkt denk ik.
Voor mij was t een must. Ik stelde de eis aan hem ; of samen verder met therapie of uit elkaar.

De therapie heeft hem en mij veel gebracht. Inzicht gegeven. En vaak een aanzet tot mpoie gesprekken / elkaar terugvinden.

Man was vanaf begin heel " schuldbewust". Hij liet mij zien dat hij echt anders wilde - en liet mij in mijn waarde wanneer ik verdrietig was. Of erop terug kwam.
Peut heeft hem dat ook helder laten zien; zij bepaalt wanneer t " klaar" is. Niet jij.
Dat heeft mij enorm heholpen.

Geen idee hoe het voor jouw man werkt.
Hier bleek er wel degelijk een reden te zijn voor vreemdgaan / aandacht van vrouwen zoeken.
En eigenlijk ook een logisch verhaal ( gewn excuus). Ij was zich er niet van bewust - dacht dat t alleen maar " slap" was.

Eerlijk gezegd snap ik niet zo goed waarom ze zo met je man met hun handen in t haar zitten. Zo uitzonderlijk is t geloof ik ook weer niet. Ben daarna zoveel soortgelijke verhalen tegen gekomen.

Maar miss - het isan jou wat er gebeurt als man handdoek in de ding gooit. Het zijn jouw voorwaarden. Als hij daarin niet mee wil gaan is aan jou wat de consequenties zijn. Dat kan een ander niet voor jou invullen.

Jij bepaalt jouw grens. En ik die van mij.

Mij heeft t behouden van onze relatie veel gekost. En veel opgeleverd waar ik heel blij mee ben.

Een scheiding heeft lange tijd ( jaren) op de loer gelegen.

Miss- mij hielp de afspraak dat we een bepaalde tijd niet over scheiden ziuden hebben. Ervoor zouden gaan.
Maar wel met uiterste inzet - dus volledige therapie. Als man m gedrukt had was er de k ik feen toekomst voor ons samen geweest.

Miss

Ik denk waarschijnlijk meer zoals jij omschrijft in # 532. Je hebt vreemdgangers in allerlei soorten, maar ik geloof niet dat de notoire types allemaal een stoornis of verslaving hebben.

Gresn

Weet niet meer wie maar las van iemand over sms’jes die ze graag wil lezen. Bij mij is ook alles gewist. Gitteman heeft dat gedaan op zijn tel. Zowel met haar als met vriend. En onlangs was weer alles gewist met die vriend; degene waar ik ontdekte dat Truus vrienden mee geworden was op FB om zo te kunnen achterhalen hoe t met gitteman gaat.

Ik zou er wel voor gaan; die sms’jes; nee t brengt niets althans t lost het probleem zeker niet op maar het niet precies weten vreet ook aan je denk ik. Althans bij mij wel.

Binnenkort tweede afspraak therapie. T is echt een grote worsteling. En ik ben er uit.

Hoe t ook allemaal heet; vergeven, achter je laten, vooruit kijken, een plek geven. Daar gaat t mijne inziens niet om. T gaat er bij mij om dat mijn grens is overschreden als t gaat over vreemdgaan. En ik tob dus met of ik daarmee kan leven of niet. En dat is het gevecht.

Gitte man vecht zich te barsten om t te behouden. Maar mijn in eerlijke gevecht dat ik dus echt met mezelf aan ga en met de pijn worstelen dat maakt t voor mij zo lastig. Dik 2,5 jaar verder en nog steeds niet verwerkt.

GittNN

Wat een rotmens!!!!

Ik loop nu een dik half jaar bij mijn psycholoog.
Ik heb mijn man als vijand weg gezet. Ook zeker hier op het forum. Omdat ik het niet kan/kon verkroppen dat hij zo LANG heeft gelogen tegen mij. Wat moet ik nog geloven? Die gedachtes.

Omdat ik nu bezig ben met mezelf, kreeg ik vandaag een opdracht mee van haar. Wat vind ik belangrijk? Wat is mijn eigenwaarde? Wat heb jij nou nodig? Met kaartjes moet ik stapeltjes maken wat ik zeer belangrijk vind etc.

Het achter mij laten lijkt mij never nooit te lukken. Accepteren zal wel gaan moeten, het geen invloed op hebben. En vergeven? Nu niet, nooit niet.
Zo voelt het nu. Net als zn beetje bij jou, daar gaat het helemaal niet om. Het gaat erom dat grenzen gepasseerd zijn binnen ons huwelijk.

Wetende dat ik 2 jaar geleden mijn over buurman vertelde dat zijn vrouw vreemdging.. Omdat ik zo eerlijk ben. En nu zelf de over buurman ben sloopt me soms. Mijn eerlijkheids grens is overschreden daar gaat dit hele leer en proces over voor mij zelf, ga je zelf naar een psycholoog?

Mijn man gaf vandaag te kennen het traject te willen gaan doen. Ik ben " blij, opgelucht en bang" heeft het zin? Helpt het ons?

Als hij het traject alsnog niet doet weet ik dat hij mij nooit trouw gaat zijn. Dan is het zo ie zo kansloos. Dat kan ik niet accepteren. Zo ver ben ik al met muizen stapjes. Want tussen weten en doen zit een groot verschil.
Want mijn grens is ook bereikt GittNN. Ik heb geen idee wat het met mijn toekomst doet. Het moeten dealen met staat los van alle therapie en hocus pocus.
Je kunt alleen met jezelf aan de slag, wat doe je zowel daarmee?

Stip

Bedankt voor je bericht!! Heel duidelijk.
Is jou vertrouwen terug gekomen? In hem?

Ik heb duidelijk mijn grenzen aan gegeven.
Nu zien wat man doet, handelt.

Zijn letterlijke woorden zijn : je bent het drie dubbel waard om het traject aan te gaan. En klonk eerlijk en oprecht. Daar houdt ik me voor nu maar aan vast.

En verder doorgaan met aan mezelf te werken waar ik al mee bezig ben.

Miss

Ik heb tot nov vorig jaar in therapie gezeten; zat dit al voor die tijd maar dit maakte dat ik langer bleef. Daarnaast samen in therapie. Ik nu bij een wandelcoach/therapeut en samen een tweede maar ander traject EFT relatie therapie.

Daarnaast menig boek al doorgespit. Ook dat helpt.

GittNN

Dat is niet mis. Je doet erg je best.. respect daarvoor.
Triggers zoals met het pijlen van GittNN man door Truus halen weer veel pijn omhoog. Begrijp wel dat je nu " flipt"
Niemand kan dat gevoel weghalen bij jou. Maar ik als lotgenoot wens je veel sterkte.

( ik vermeld ook iedere contact met Truus, sta niet voor mezelf in. Zelfs niet naar een bruiloft van bekende gegaan vanwege haar, als ik zou weten dat ze ging pijlen op internet zou ik haar ook op willen zoeken)
Is dat gevoel al wat gezakt of houdt het je nog constant bezig in je hoofd?

Miss

Nee dat gevoel zakt niet. Ik zou haar graag eens een punch in the face willen geven. Iemand beschreef t erg mooi hier, maar dat ging wel over de man; hij was opgelucht dat zijn dubbelleven uit was gekomen en nu had zij alle shit op haar bord

Dat geldt voor gitteman maar ook zeker voor Truus.

Iemand schreef ook naar de overburen te zijn gegaan toen ze vreemdgaan zag; en nu was ze zelf de overburen geworden. Dat zal altijd zo blijven.

En zo zijn we hier allemaal overburen geworden. Door degene die je t meest liefhad. Waar je je t meest veilig bij voelde.

Oh ja wat zou ik graag eens tegen haar schreeuwen. Maar zou ook haar die aandacht niet gunnen. Ik hoop dat t haar een keer zal overkomen. Dat gun ik haar. Heeeeeel erg

Hoedan

Ben je al naar therapie geweest? Hoe hebben jullie het ervaren?

Hier gaat het redelijk. Ene dag beter dan de ander.
Maar ik ben wel gesloopt. Heb vorig jaar een burn out gehad en voel me weer net zo ellendig en heb totaal geen energie. Slaap heel veel. Manlief wil het savonds gezellig maken en dan slaap ik al bij het aanzetten vd film. Oeps... Wil ik liever ook niet maar mijn lichaam zet er weer even de rem op. Ik merk dat hij hier niet zo goed mee om kan gaan. Ik probeer het allemaal heel goed te doen maar mijn batterij is gewoon ff op. Helaas merk ik dat ook naar mijn zoon toe. Merk dat mijn geduld eerder op is en prikkelbaarder ben.
Kortom precies zoals hierboven al gezegd is; hij is het kwijt en nu zit ik met de ellende..