Relaties Relaties

Relaties

JJ

JJ

18-05-2018 om 13:37

Verder na ontrouw deel 4

Deel 3 was de 1000 gepasseerd maar nog zeker niet ten einde.
https://www.ouders.nl/forum/relaties/verder-na-ontrouw-deel-3


Mari

Mari

06-09-2018 om 15:21

Waaruit blijkt nou eigenlijk dat je vrouw wel een waardevolle, intieme man-vrouw relatie met je wil?
Wil ze je eeuwig op een houtje laten bijten?
Ik ben er van overtuigd dat geen zin meer hebben in die intimiteit gelegen is in blokkades die zijn ontstaan door jullie omgang. En dat die blokkades geslecht kunnen worden als beide partijen daar toe bereid zijn omwille van de liefde. Bijvoorbeeld door je bewust te worden van de blokkade, waar het zit, en dan in alle kwetsbaarheid je weer te gaan openen voor elkaar. Bijvoorbeeld door tantra.
Ik bedoel, zeggen dat je met iemand vertel wilt maar geen of nauwelijks effort tonen zou mij op een gegeven moment tot een breuk leiden. Actions speak louder then words.

JJ

JJ

06-09-2018 om 15:54

Mari

"Waaruit blijkt nou eigenlijk dat je vrouw wel een waardevolle, intieme man-vrouw relatie met je wil?"

Goede vraag hoor.

Ze is er nog steeds.
Ze ziet me graag, vindt me aantrekkelijk.
Ze knuffelt me, kust me, kruipt tegen me aan.
Ze vertelt me regelmatig hoe fijn ze het vindt bij me te zijn, dat ze van me houdt.
Ze zegt me regelmatig dat ze zou willen dat 'het' nooit gebeurd was.

Maar ze lijkt (uiterlijke schijn?) zich soms te weinig druk te maken om mijn verlangens. Wel in de zin van dat ze bang is dat het voor mij uiteindelijk een soort showstopper wordt, terwijl ze feitelijk in één adem kan zeggen dat ze de aantrekkingskracht/behoefte om te vrijen niet heeft (en ik dat dus maar heb te accepteren).
Maar tussen knuffelen en vrijen zitten nog een hoop andere stations. Moet je dingen doen die je niet wilt doen, puur om de ander een goed gevoel te geven? Nee natuurlijk niet. Dat moet goed voelen bij jezelf. Ik vind het bijv. erg prettig om haar te masseren, ze hoeft er niet om te vragen, het geeft me een goed gevoel. Ik ga -dus- ook niet bedelen om, geef wel aan dat het me benauwd dat ze het niet voelt.

Ze zegt dat ze er wel mee bezig is in haar hoofd, veel meer dan ik denk. Dat ze zich dus bedenkt dat ze een move wil maken, maar als puntje bij paaltje komt, ze dan niet over haar drempel stapt. Ze zei dat ze nu een boekje heeft aangeschaft, zonder in detail erover te treden wat precies. Ik ben benieuwd wat ze daarmee wil. Ik heb wel aangegeven dat we er wel echt iets mee moeten gaan doen, maar het blijft een delicaat onderwerp waar ik continue het gevoel krijg dat ik me er niet druk over mág maken.

Zelfs er hier op dit forum over praten geeft me dat gevoel.

JJ

JJ

06-09-2018 om 16:24

Perel

Iemand toevallig ervaring met dit boek?

https://www.bol.com/nl/p/erotische-intelligentie/9200000026240602

Mari

Mari

06-09-2018 om 18:51

je schrijft: "Maar ze lijkt (uiterlijke schijn?) zich soms te weinig druk te maken om mijn verlangens. Wel in de zin van dat ze bang is dat het voor mij uiteindelijk een soort showstopper wordt, terwijl ze feitelijk in één adem kan zeggen dat ze de aantrekkingskracht/behoefte om te vrijen niet heeft (en ik dat dus maar heb te accepteren)."

Dat vind ik rot voor je. Juist na vreemdgaan kan je ook op dat gebied wel wat bevestiging gebruiken. (heb niet alles gelezen maar Waar ik op doel is het volgende: had zij dit voor het vreemdgaan ook al? Is er iets in jullie intimiteit geweest waarvan zij zegt dat ze zich is af gaan sluiten voor seks tussen jullie? Bijvoorbeeld dat zij het te snel vond gaan van jouw kant, ik noem maar wat (begrijp het als je het niet hier neer wilt zetten hoor). Want als daar sprake van zou zijn, zou het daar ook weer opgepakt kunnen worden is mijn mening. En tantra zou daar een hele mooie methode voor zijn, mits beide partners er toe bereid zijn, om dingen weer uit te gaan bouwen.

En als die bereidheid er niet is, hm, wat willen jullie dan met elkaar? Je bent toch niet alleen een lieve broer waar ze veel zekerheid bij heeft?

JJ

JJ

06-09-2018 om 19:34

broer zus

Wat ik zeg... het probleem is voor het vreemdgaan wel ontstaan denk ik. Er was een situatie ontstaan dat mijn vrouw het niet meer voor zichzelf deed, maar vond dat het zo hoorde. Ze 'gaf' me de ene dag wat, zodat ze de volgende dagen 'vrijaf' zou hebben. Zo voelde ze dat.

Ik heb dat niet altijd zo ervaren. Wel zijn er keren geweest dat ik merkte dat er weinig interactie was. Ik ben zelfs wel eens halverwege gestopt, want er is weinig lol aan als de ander een houding heeft van 'schiet op ik wil slapen'.

Aan de andere kant was het altijd wel erg leuk, goed en spannend. Tuurlijk we zijn 14 jaar ouder en 3 kinderen verder dan toen we wat kregen, maar de huidige situatie is wel het andere uiterste.

Maar mijn aandeel van verwaarlozing, zie samenvatting in post #1 van dit draadje, zal zeker een reden zijn dat ze even afgeknapt was, we elkaar verloren zijn. Ik pleit zeker niet onschuldig.

Nee ik wil niet de rest van mijn leven een beschermende broer zijn, maar ook iemand die haar door het bed kan smijten en gewoon weer vent kan zijn zonder dat ik eerst in 4voud een verzoekschrift moet indienen. En ook degene waar naar zij verlekkert kan kijken en denkt da's mijn hapje en een stoute bui mee kan hebben.

Klinkt plat wellicht, maar ik hoop dat het allemaal weer wat losser wordt, ongedwongen. De dingen die er tegen hém gezegd zijn logen er ook niet om. Waarom kan dat dan niet bij de man waar je van houdt, die je graag zegt te willen behouden?

Ik zeg net nog tegen haar terwijl ik haar een knuffel geef dat er niemand zoveel van haar houdt als ik. 'Dat blijkt, want anders begrijp ik niet waarom je hier nog bent'.

Zo zwart zie ik het echt nog lang niet en zon opmerking vind ik overtrokken, want we gaan verder gewoon erg goed samen.

Het boekje is trouwens een pittig dagboek van Heleen van Rooijen. Niet echt wat ik had gedacht, het laat weinig aan de verbeelding over. Wie weet reset het haar gedachten over seks een beetje.

Man

Man

06-09-2018 om 22:19

Waarom

"Zelfs er hier op dit forum over praten geeft me dat gevoel."

Ik snap je punt. Wat dat betreft preek je beetje voor verkeerde parochie.
Snap ook wel dat het je onzeker maakt als je vrouw andere gedachte nog heeft over intimiteit als dat jij die hebt.
Wellicht heb je gevoel.... waarom met hem wel en met mij niet. En dat geeft onzekerheid en spanning. Dat is nu net niet wat je kunt gebruiken.

Ik zou er zelf wel scherp op blijven hoe vrouw reageert. Of je merkt dat ze haar best doet maar moeite heeft met de 'laatste' stap of het is een goed houdertje. Met dat laatste bedoel ik.... hou man tevreden maar neem de 'laatste' stap niet.

Toch kan zo’n boek wel goed zijn, om haar sexuele gevoelens weer op standje ‘aan’ te zetten. Jaar of tien geleden had ik zelf een periode dat ik weinig zin had en heb toen heel bewust door zulke boeken te lezen mijzelf weer daaruit gekregen. Voor jou vind ik het wel heel pijnlijk hoor. Natuurlijk wil je niet dat ze iets tegen haar zin doet, en je bent super geduldig. Maar met ‘die ander’ ging ze wel helemaal los en dat steekt dan toch.

Je zegt dat je haar vaak masseert, als mijn man mij masseert eindigt dat altijd in sex, ook al had ik er vooraf niet zo’n zin in. Door het masseren raak ik uiteindelijk zo opgewonden.. misschien kun je je vrouw bij het masseren ook wat meer gaan teasen. Net even wat langer over de billen, onderrug, meer niet. Pas als zij er zelf op gaat reageren weer heel klein beetje verder gaan. Niet met als uiteindelijke doel om te gaan vrijen maar eigenlijk om haar lichaam weer een beetje wakker te maken. De kunst voor jou is dan om niet teleurgesteld te zijn als het daar bij blijft. Dat lijkt me wel heel frustrerend voor jou. Hopelijk lukt het jullie om haar vuurtje weer aan te wakkeren. En anders misschien inderdaad toch eens naar een sexuologe (hormoonhuishouding al gecheckt? Misschien overgang die een rol begint te spelen?) Sterkte ermee in ieder geval.

Jij

Respect voor je hoor dat jij zoveel geduld op brengt. Het lijkt mij nml enorm lastig dat ze idd die lust wel had met de ander maar niet met jou. Vind het knap van je dat je zo veel geduld hebt. Duid op echte liefde zou ik zeggen. Ik zou wel denken dat het niet te lang moet duren voordat die aantrekkingskracht terug moet komen. Gelukkig wil ze wel intiem zijn maar is een stapje verder nog lastig.
Wat Mari aangeeft lijkt me een goede tip idd mbt de massage.

Ik zit wat dat betreft op hetzelfde punt op dit moment maar dat komt juist omdat ik het steeds lastiger vind worden dat hij intiem is geweest met een ander. Ik kan me niet meer ontspannen. Mijn man doet zijn best. In het begin heb ik enorme drang en aantrekkingskracht gehad. Ik denk achteraf dat dat een soort bedwijsdrangnis geweest dat hij het niet op ander hoeft te gaan zoeken. Maar mijn man is wel minder geduldig. Hij wil wel graag telkens meer en voor hem voelt elke keer nee als een afwijzing. Ik ben dan daarin tegen dan weer bang als ik het niet doe dat hij weer op een ander gaat zoeken. Voor de affaire liep het bij ons nml hetzelfde zoals je beschrijft bij jullie JIJ. En dat had vooral te maken met mijn burn-out en hormoonhuishouding die totaal niet meer klopte. Op dit moment voel ik me weer tegen die burn out aan zitten en is mijn energie heel laag.
We zijn op dit moment op vakantie. Ik geniet van mijn zoon en soms ook als gezin. Maar eerlijk gezegd gaat er geen uur voorbij dat het niet door mijn hoofd spookt. Ik begin er geen gesprek over omdat ik beloofd heb mijn best te doen een fijne vakantie te hebben samen. Gaat op zich ook goed. Maar voelt een beetje zo van als ik mijn mond maar houd en gewoon doorga dan gaat het allemaal wel oké. En wel oké is voor mij dus niet goed genoeg.

Weet even niet wie het schreef maar mijn man gaat ook bijna nooit tegelijk met mij naar bed. Dat vind hij te vroeg. Is ook een lekker discussie punt (altijd al geweest). Hij is nml een nachtuil. Waardoor hij vaak nog laat in slaap valt op de bank en halverwege de nacht naar bed komt. Met als gevolg dat ik degene ben die er in de ochtend uit kan voor onze zoon. Maar goed staat hier los van, enige dat hij vaak als hij dan naar boven komt nog zin heeft en ik al goed slaap.

Ik ga nog even paar dagen met mijn zoontje genieten en mss wel een gesprek aan met man. Want meestal is de zin op vakantie meer maar dat geld op dit moment voor mij niet helaas.
Hele dag met zoonlief in de weer, super leuk! Maar dan ben ik in de avond zo moe dat ik op ben en al vrij snel in slaap val. Ik heb de behoefte aan een arm of massage idd maar verder nog niet.. (niet altijd iig) man vind dit enorm lastig omdat hij zegt dat hij bang is dat we zo weer uitelkaaar groeien...

JIJ sterkte en veel geduld gewenst. Hopelijk gaat het vuurtje bij haar weer een keer aan. Las in een ander draadje een tip voor een parenclub. Is dat mss een idee of trekt dat jullie helemaal niet? Weet ook niet of ik zou doen hoor maar mss kan het helpen de spanning terug te brengen.

Senna

Moeilijk is dat hè, als je probeert te genieten maar het bedrog toch steeds door je hoofd blijft spoken en er hoeft maar iets kleins te gebeuren of je denkt, zie je wel, het gaat noooooit veranderen, ik kan beter weggaan... zoals vroeger, het onbevangen onvoorwaardelijk er voor gaan samen wordt het nooit meer... het zal altijd een vaas blijven met een barstje. En ook al komen we er (hopelijk) beter uit en gaan we samen verder, 100% vertrouwen zal er nooit meer zijn. Daar kan ik best verdrietig om zijn. Het voelt soms ook als een toneelstukje naar de buitenwereld ofzo. Ik merk wel dat de tijd wel echt de wonden ook heelt, ik denk er nu veel minder aan. Maar zeker nog wel meerdere keren per dag. Maar langzamerhand kan ik ook weer gaan geloven dat het wat beter gaat en merk ik dat mijn man wat meer zich openstelt ook. De intimiteit was bij ons ook voor en tijdens het vreemdgaan nog goed op peil. Wij hebben ook een periode gehad dat we elkaar opvraten net na het uitkomen van de affaire. De laatste maanden merk ik dat ik inderdaad steeds meer moeite krijg met de intimiteit, ik kan mijn hoofd er niet zo goed bij houden. Door de diagnose ADHD die mijn man onlangs kreeg staat zijn hoofd er ook even niet naar dus ik vind het aan de ene kant wel even best zo. Aan de andere kant maak ik me dan inderdaad zorgen of het vuur wel weer terug komt. Een broer/zus relatie is niet wat ik wil.

Ik zou het trouwens heel moeilijk vinden om tijdens de vakantie helemaal niet te ‘mogen’ praten over het vreemdgaan. Kunnen jullie niet een avondje ofzo inplannen dat jij toch even kan spuien? Ik zou er helemaal in ‘stikken’ denk ik, dan gaat het ook steeds meer je gedachten beheersen en heb jij een nare vakantie terwijl iedereen doet of er niets aan de hand is.. sterkte daar mee en hopelijk kun je toch nog een beetje genieten van de vakantie.

JJ

JJ

07-09-2018 om 11:11

bedankt

Bedankt voor de steun.

Gisteravond in bed moest ik er toch weer over beginnen, mijn fout. Ik heb er moeite mee dat ik me passief om moet stellen -van mij geen enkel initiatief meer- en mijn vrouw gewoon geen behoefte heeft.

Het ontaard dan in een soort defensief van haar kant. Enerzijds geeft ze aan me te begrijpen, terwijl ze ook zegt dat het allemaal heel normaal is qua frequentie. Dat het heel normaal is in relaties dat de één meer zin heeft dan de ander. Tegelijkertijd heb ik het voor de volgende dag ook verpest, want door het er over te hebben betekent het niet dat ik er 'de volgende dag ineens wel bovenop mag'. Ze zegt dat geïrriteerd over het feit dat ik er 'weer' over begin.

Ik snap haar frustratie dan ook wel weer, ik begin er 's avonds laat in bed over, ze wil slapen, maar het komt zo hard over op de manier waarop ik het om de oren geslagen krijg. Ik moet het er van haar vooral niet over hebben, dan komt het vanzelf wel.

We zijn nu een jaar verder. Van 31 augustus tot eind april hebben we geen enkele seksuele interactie gehad, waarvan we de eerste 3 maanden officieus in scheiding lagen. Vanaf november zijn we elkaar gaan hervinden. Ik worstelde met de erfenis van de ontrouw, heftig op zoek naar bevestiging dat we het zouden redden.
Daarna kwam het mondjesmaat. Hoeveel geduld moet ik dan toch hebben tot het 'vanzelf' terugkomt?

Het gaat mij niet om de frequentie. Wat me het meeste pijn doet is haar reactie op mijn verlangens. Defensief, het gevoel gevend dat ik niet moet zeuren, ze gaat me niet iets 'geven' waar ze geen zin in heeft. Nogmaals, je moet niks tegen je zin in doen, maar is dat dan geen teken aan de wand als je je man zo laat 'spartelen', hoe vaak hij zijn behoeftes ook aangeeft? Wetende waar vandaan je komt met zijn 2-en? Ben je niet bang wat je woorden als 'geen aantrekkingskracht' met me doen?

Als je van iemand houdt, getrouwd bent met iemand, dan 'gun' je de ander toch wat? Waarom roept het bij het gevoel op dat ik iets onlogisch verlang? Ik voel me af en toe een klein kind dat een snoepje wil en dat vooral niet krijgt van zijn moeder, of hij nou dramt, het heel lief vraagt, de hele dag lief speelt zonder ruzie te maken, karweitjes doet in huis, terwijl we het hier toch moeten hebben over een gelijkwaardige man-vrouw relatie, niet over moeder-kind.

Zeker in deze periode verlang ik enorm naar de bevestiging. Een jaar geleden lagen we in puin.
We gaan er op dit vlak zo anders mee om. Twee kampen i.p.v. 1 team tegen een gezamenlijke vijand die we willen tackelen.

Het is lastig het hier neer te pennen. Mijn vrouw weet me hier te vinden en dit voelt weer als een aanklacht aan haar adres wat ze zou kunnen lezen, al heeft ze beloofd dat niet te doen.

Sorry, totale offday.

JJ

JJ

07-09-2018 om 11:24

Senna

"Ik zit wat dat betreft op hetzelfde punt op dit moment maar dat komt juist omdat ik het steeds lastiger vind worden dat hij intiem is geweest met een ander. Ik kan me niet meer ontspannen."

Ik heb daar gelukkig weinig last meer van. Ze zou er blij mee moeten kunnen zijn dat ik haar lichaam en hele 'zijn' niet meer associeer met haar affaire. Ik wil vooral met haar zijn en 'dat' kan me gestolen worden momenteel. Er valt toch niks meer aan te veranderen. De bewijsdrang die jullie hadden naar jullie vreemdgaande man om hem te laten merken dat hij het nergens anders hoeft te zoeken werkt blijkbaar anders als een vrouw haar man wil bewijzen dat haar affaire een foutje was.

Wat betreft de tips m.b.t. de massage. Zie mijn post hierboven. Ik neem geen initiatief en mijn vrouw vraagt er ook niet om om verder te gaan. 2 maanden terug heb ik de stoute schoenen wel aangetrokken en heb ik haar overdonderd en bleek ze het met tranen in haar ogen te hebben ondergaan, hoorde ik achteraf. Ik durf niets meer, bang voor afwijzing, bang voor teleurstelling en bang dat ze het toch doet, maar dan tegen haar zin.

Die parenclub die je voorstelt lijkt me dus geen goed idee.

Het klinkt allemaal zwaar ellendig, maar ik ben over het algemeen wél heel positief over mijn relatie met mijn vrouw als je bekijkt waar we doorheen gegaan zijn.

Mari

Mari

07-09-2018 om 13:21

Ik ga gewoon zeggen wat ik bij jouw verhaal voel ook al zullen velen het een zweefteven verhaal vinden. Ik voel dat jij veel meer pas op de plaats mag maken vwb de intimiteit. Nu zal je zeggen: 'nog meer'? Ja want je wilt er iets mee, er zit een bewijslast op die groter is dan seksualiteit: jij wilt weer als man gezien worden door haar. Heel begrijpelijk maar het werkt niet. Ik zou dat voelen als vrouw en daardoor juist geen zin hebben. Daarom stelde ik tantra voor: als man het vrouwelijke eren juist door pas op te plaats te maken en af te zien van een snelle vrijpartij of orgasme maar te genieten van elk moment dat zij in de intimiteit wil geven. Te genieten van het verlangen. Uiteraard vraagt het van haar zich open durven stellen voor hernieuwd contact. Maar als zij het tempo mag bepalen en ze dat ook voelt dan is dat voor haar wellicht een 'veilige' manier om zich weer aan sensualiteit over te geven. Het is een pad wat je samen moet gaan maar vooral een pad van aandacht en overgave in kwetsbaarheid, voor beiden. Ik heb het seksleven van veel paren zien opbloeien langs deze weg. En niet alleen het seksleven: de band werd sterker dan ooit. Turning the blocks (vreemdgaan/ verwijdering van elkaar) into stepping stones, zeg ik altijd maar. Het kan geen kwaad je er eens in te verdiepen. Ik denk dat alleen richting op libido vergroting contra productief werkt.
Just my two cents

JJ

JJ

07-09-2018 om 14:54

zweven

Ik vind iets niet gauw te zweverig, maar of mijn vrouw voor zoiets open staat is maar de vraag. Mindfullness was het nl. ook niet voor haar.

Maar met je gedachtegang kan ik wel iets. Ik vraag me alleen af waar te beginnen en of het uiteindelijk het niveau van spanning en uitdaging terugbrengt wat voor mij ook onderdeel is van mijn ideale volwaardige relatie man/vrouw.

Mari

Mari

07-09-2018 om 15:02

Maar dit is het dus: je wilt het wel doen als je de garantie hebt dat jouw idee van een man vrouw relatie erin zit. Maar mag ik je aanreiken dat dat juist de knop is die om moet: alsof je van te voren weer met een verkering begint en blij bent met het eerste handje vasthouden.
Wat ik je wel kan vertellen dat het een weg vol spanning en uitdaging is, nog meer dan de oude paden. Veel intenser ook. En voor mij is het volwaardiger dan wat ik ooit eerder meemaakte aan intimiteit

Mari

Mari

07-09-2018 om 15:15

JJ nog even

ik schrijf "dat dat juist de knop is die om moet" maar ik bedoel natuurlijk niet dat dat zou moeten maar dat het daar om zou gaan als je deze weg zou bewandelen

JJ

JJ

07-09-2018 om 16:17

vrede

Het belangrijkste is dat we straks vrede hebben met wat de verhouding is.

Als dat is dat ik een manier vind om ermee te dealen, me er niet druk om te maken en vooral niet een verband blijf leggen met hoeveel ze daadwerkelijk om me geeft, dan is dat ook prima. Ik kan mijn beeld van hoe ik graag mijn huwelijk zie bijstellen, zij kan haar voet weer langzaam van de rem trekken of alles daar tussenin.

Maar je hebt een bepaald idee van hoe je graag wilt leven met je partner, en als dat altijd zo geweest is en het is er ineens niet meer, dan ga je aan jezelf twijfelen. Zeker omdat het met een ander wel kon. En ja, ik begrijp de spanning, de roze bril, het nieuwe, het ontdekken, het laten zien wat je in huis hebt en alles wat er bij iemand komt kijken die je niet kent.

Maar dat maakt het ook wel bitter dat ze dat niet kan of wil geven aan de vader van haar kinderen, de man waarmee ze getrouwd is, de man waarvan ze zegt te houden, de man die ze pijn heeft gedaan en toch graag wil behouden.

Goed, we dwalen enorm af van het topic.
Ik sta zeker open voor andere invalshoeken of andere wegen naar Rome, wil tegelijkertijd bij mezelf blijven en de erkenning voelen die ik verdien.

Ik ook

Ik ook

07-09-2018 om 17:14

Ik lees al heel lang mee... Zelfde schuitje, eigen verhaal.

JJ, ik vind het bijzonder dat je zoveel geduld hebt. Bij een gelijkwaardige relatie als partners is sex een van de bouwstenen. Frequentie etc is voor ieder paar anders. Als je niet op 1 lijn zit qua frequentie, behoefte dan moet dat op zijn minst een open onderwerp van gesprek zijn.
Ik begrijp heel goed dat dit je dwars zit. Mijn partner vindt het ook lastig initiatief te nemen. Bang dat ik geëmotioneerd raak. We kunnen daar wel goed over praten. Vind dat ik me over zoveel heen heb moeten zetten, moet hij zich hier maar overheen zetten .

Mij bekruipt het gevoel dat je vrouw heel veel van je houdt, haar gezin niet kwijt wil. Vast nog vele redenen heeft om door te gaan met elkaar. Zou ze dat ook doen als er geen kinderen in spel waren? Met andere woorden kiest ze 100% voor jou? Dat moet, voor mij, argument 1 zijn om samen door te gaan.

Hoedan

Hoedan

07-09-2018 om 18:07

Senna

Oef, lastig die vakantie zo hè? Heb ik toen ook zo ervaren hoewel het wel lekker was er tussenuit te zijn.

Dat mbt intiem zijn en moeite hebben dat hij met een ander is geweest herken ik. Bij mij wisselt dat. Nu weer een flow dat het minder op komt. Man en ik kunnen mede door therapie beter praten over dit soort dingen momenteel. Bespreekbaar maken is hier heel belangrijk. Dat je je gehoord voelt. En soms gebeurt het tijdens een vrijpartij en dan laat ik het gebeuren en gaat het weer voorbij en gaan we daarna verder.
Wij hadden voor de affaire ook een verschillend libido (ik had/heb perioden van weinig behoefte). En dat was vaker een punt van aandacht. Maar konden daar nooit goed over praten. Nu wel en we bedenken ook andere manieren. Wij gingen ook vaak ongelijk naar bed. Man is hier ook een nachtuil. Nu gaan we wel samen naar bed. Praten of knuffelen nog was. Soms leidt dat tot een vrijpartij. Er is dus meer gelegenheid. En als man dan nog niet moe is, dan staat hij weer op. We besteden meer aandacht aan elkaar. Samen Netflix kijken. Samen naar de bios. Eten Kleine dingen maar daardoor leren we elkaaar opnieuw kennen. En dat helpt me. We zijn er nog lang niet. In therapie komen zaken naar boven bij man en ook wel bij mij die we willen doorwerken. Maar het feit dat we beiden bereid zijn om te reflecteren doet ons veel goed. En we hebben denk ik best intensieve therapie, wekelijks namelijk. Dus dat helpt ook om scherp te blijven nu.

Probeer nog van je vakantie te genieten. En ookal heb je afgesproken er niet over te praten. Als dat niet gaat omdat jij je dan opvreet. Dan zou ik toch samen het gesprek aan gaan.

Hoedan

Hoedan

07-09-2018 om 18:14

Lastig hoor. Ook wel wat herkenbaar mbt verschillende behoefte. Maar ik kan me voorstellen dat jij ook wel in je man zijn bevestigd wilt worden. Mijn man geeft ook aan dat voor de affaire als ik dan minder behoefte had en we daar niet goed over konden praten dat hij zich dan afgewezen voelde. Ik kan me voorstellen dat jij dat ook zo voelt. Zeker omdat je vrouw dat bij die ander wel vond en deed.
Blijf het gesprek erover aan gaan. Praat je vrouw over haar seksuele verlangens. Wat zij fijn vindt? Wellicht durft ze niet aan te geven dat ze iets anders zoekt op dit gebied als wat jullie voorheen hadden? En ik kan me ook voorstellen dat jij nu totaal geen initiatief meer durft te nemen. Maar aan de andere kant denk ik ook als dit zo blijft dat het uiteindelijk een breekpunt wordt. Dus blijf in gesprek samen. Blijf elkaar aanraken.

JJ

JJ

08-09-2018 om 02:34

slapeloze nachten

Vanavond gesprek gehad. Ineens weer het gevoel terug bij af te zijn. Op meerdere momenten was ik bang dat ze op ging geven. Ze durfde ook niet volmondig ja te zeggen tegen een toekomst samen.

Ze maakt zich wel druk over de intimiteit. We zijn volgens haar enorm gestegen t.o.v. vorig jaar in zo'n beetje alles, maar het stagneert op dat vlak.

Ook als ze er zich toe aanzet, dan lukt het haar niet zegt ze.

Ze gaf aan dat ze denkt dat in een goed huwelijk partners het niet erg vinden dat de frequentie lager is, maar dat onze situatie het juist uitvergroot als een soort bevestiging die we zoeken. En ik was blij dat ze dat ook zo zag, want dat raakt wel de kern.

Verder zei ze dat we zonder intimiteit als een broer/zus zouden eindigen en dan word ik wel ellendig, want voor mijn gevoel gaan we gewoon goed en zijn we ook zonder zinderend seksleven meer dan broerzus.

We zitten op 75% vindt ze. We hebben een steile weg omhoog naar de top van de berg gemaakt, alleen dat laatste stuk is steiler dan we allebei dachten en wilden.

Maar blijft de grote vraag hoe we samen toch die laatste meters naar boven kunnen maken, zonder dat ze opnieuw uitcheckt.

Angst is een slechte raadgever

Er zijn veel artikelen of relazen te lezen waarin de gezegde ‘ angst is een slechte raadgever’ terug komt. Steeds verstrekt het effect van een mogelijke vrees voor erger, de waarneming op zich. Het ontneemt je de rust in je lijf, het doet je twijfelen
.
Het lezen over andermans beleving werkt als herkenning. Maar op afstand merk ik dat ik er anders tegen aankijk dan als het mij overvalt. Tegelijkertijd werkt het als een spiegel; waarom is er wel kalmte en overzicht als ik de relazen van anderen leef, maar verlies ik dat vertrouwen als het mij betreft. Oja, angst sluimert; ik vergat vertrouwen te hebben in mijzelf en ik stond even niet stil bij het feit dat ik daar een keus in heb, zoals Trudy, de schrijfster van het relaas in de link beschrijft.

‘Ik heb de hele rij gezien, en vooral gevoeld ook. En steeds weer in de ogen gekeken. En gevoeld dat er in de andere helft van mijn bange hart alleen maar liefde te voelen is. En het allerbelangrijkst: dat ik zelf kies wat mijn leven bepaald. Angst, of liefde. Dat dat echt een keuze is, en helemaal aan mij en wat mijn leven betreft, niet aan iemand anders.’

Ze schrijft over angst in het algemeen.

JJ, lees anders de link, ik hoop dat het je mag helpen te geloven in een toekomst ipv het getwijfel door een onzekere vrees, wat invloed heeft op wie je nu bent en hoe je je nu voelt.

https://trudyhommel.nl/angst-is-een-slechte-raadgever/

JJ

JJ

08-09-2018 om 09:55

bedankt Flanagan

Het is precies zo ja..

De onrust, de twijfel. Ik sta net op het voetbalveld bij mijn zoontje te kijken met dezelfde angst in mijn hoofd als exact een jaar geleden.

Anderen hier kan ik objectief van relaas dienen, maar als ik de twijfel proef in mijn eigen situatie ga ik alles weer uitvergroten. Hopende op die dikke knuffel van haar die zegt 'Maak je niet druk lief. Het komt wel goed. We redden het wel'. Maar die geeft ze even niet.

Ik weet het. Zeg het ook tegen anderen. Ik moet niet naar haar kijken om mij een goed gevoel te geven. Het zit in mezelf.

Ik ga de link (laten) lezen, de positiviteit hervinden.

Zoon

JJ, geniet van de wedstrijd van je zoon, alles op zijn tijd.

Hoedan

Hoedan

08-09-2018 om 16:06

Sterkte. En probeer inderdaad vanuit jezelf naar de positieve dingen te kijken. Want die zijn er! Dat lees ik uit jouw post. Geniet van je kinderen ook!

Miss

Miss

08-09-2018 om 16:08

Hier ook

Lam geslagen...

Man heeft besloten het ert traject van 8 weken niet te gaan doen.
Onze systeemtherapeut gaf te kennen dat hij zijn gevoelens op moet gaan schrijven in een boekje.
Zodat hij gevoelens kan gaan benoemen en kan aangeven. En vond het traject niet helemaal passend voor hem. Dan is het een kwestie van een vinger geven en dus een hand pakken.
Aankomende week aan ze op mijn verzoek overleggen wat nu dan?
Mijn psycholoog hakte er volledig in bij mij gisteren wat nu het plan van aanpak word? En dat heeft me echt weer terug gezet naar mezelf toe.
Heeft hij me zoet gehouden? Hij weet wel wat hij moet doen, en hij is zich bewust van alles krijg ik steeds te horen.

JJ compleet anders dan bij jou. Maar voel me terug bij af. Echt met handen in het haar. Bij jullie is het de intimiteit bij mij is het de vraag houdt hij de intimiteit bij mij. Ga van links naar rechts. Voel echt wel dat hij wil en oprecht spijt heeft. Maar patronen zijn zo gewoon, dat ik nu even niet voel de verandering door deze beslissing.

Mari

Mari

08-09-2018 om 16:30

pfff Miss

Dit is nu wel het laatste wat ik je gunde. Er wordt wel erg veel van jouw geduld gevraagd. Trek je dat nog wel?
Ik zeg: als je man er echt mee aan de slag wil, laat hem dan beginnen met naar de SLAA te gaan. Er is sprake van seksverslaving, als je het laat rusten om er aan te werken, zal het weer opvlammen. Alleen maar opschrijven als hem iets dwars zit is goed maar ook met een watje naar een betonnen muur gooien. Als het hem serieus is, moet het veel steviger aangepakt worden

Miss

Miss

08-09-2018 om 16:53

Mari

Precies dat kaart ik steeds aan!!!! Miss man je wilde het TOEN ook niet meer doen en toch DEED je het weer!!
Het was 5 jaar geleden dat hij het deed. Wilde het toen NOOOIT meer ( zei hij tegen zich zelf want ik wist niets)
Nu is het dan weer opgekomen maanden geleden.

Moet ik nu maar op zijn woord geloven dat hij het nooit meer doet, ik word crazy van die gedachte?

Morgen gaat hij terug in gesprek en kijken wat de volgende stap word. Zo ie zo adhd test zegt hij. Maar ja wat dan nog? Zei hij gisteren dan ga ik wel extra sporten.

Het lijkt wel alsof ik met een cocaïne verslaafde te maken heb. Die aandacht nu in sporten omzet.
Hij heeft het de laatste keer gedaan om niet aan verdriet te hoeven denken. Mari ken je emotionele regulatie stoornis? Daar gooien ze het op. Inclusief aandachtsverslaving.

Ik sta wel op mijn strepen, maar het sloopt me. Het lijkt alsof we stijgend gaan en dan weer dieper dalen....
Het maakt me zo verdrietig en voel me zo alleen. Terwijl ik weet dat ik dat niet ben, maar voel me zo wanhopig.
Ik heb alleen controle op mezelf en verlies het vandaag even. Ga dadelijk iets doen waar Ik blij van word want voel me moedeloos.

En ergens denk ik als hij het wil doen, doet hij het TOCH WEER. Maar ik geloof er wel in dat ik het dan meteen voel en weet. Mijn intuïtie spreekt vaak.
Hij wil het niet. Maar ik ben BANG! Las net het stuk van de angst. Herken het compleet.
Ik wil me niet laten leiden door angst maar het is er soms. Terwijl ik best sterk stond... vond ik zelf.

Miss

Miss

08-09-2018 om 17:06

De wil is er wel

Laat ik dat voorop stellen. Hij heeft op zijn werk al die dagen vrij genomen maar bah wat is dat toch.
Zie echt wel inzet... Ik bedoelde dat hij maandag in gesprek gaat met zijn psycholoog. Die zal not amust zijn... Dat hij het niet gaat doen.

Ik hoop dat ze het individueel gaat doen met hem, want dat was met lotgenoten en dat staat hem zo enorm tegen. Maar weet je wat het is?

Misschien wil ik wel te graag.
Misschien wil ik wel veel te veel....
Misschien moet ik nog meer loslaten..
Bah !!!!
Ik heb er 0 controle op dat weet ik allemaal wel !! Kan alleen op mijn grenzen blijven staan en dat is wat ik kan en doe maar voelt vandaag moedeloos aan...

Mari

Mari

08-09-2018 om 17:32

Emotionele Regulatie Stoornis (miss)

is een term die veelal samenvalt met diagnoses uit de Clusterb groep van de DSM: narcisme, borderline, histrionisch etc.
Ik zelf vermoed dat deze term makkelijker gebruikt wordt omdat de therapeut iemand niet wil of kan pinpointen op een van deze specifieke persoonlijkheidsstoornissen. Begrijpelijk.
Verslavingen komen daar veel bij voor en zijn eigenlijk een exponent van de ERS, net als veel andere gedragingen. Het is heel rot voor de persoon zelf maar minstens zo rot voor de omgeving. Helaas is er voor de partners van deze mensen niet veel steun en hulp. Ze moeten het zelf uitzoeken of hen wordt door de hulpverlening aangeraden stevig hun grenzen te stellen. Een terecht advies maar aan de andere kant is het ook wat leeg: op een gegeven moment ben je één grote grens en heb je nog steeds geen gezonde relatie. Je krijgt niet wat je niet wilt, maar ook niet wat je wel wilt met dat advies.
Mijn raad aan jou: informeer je. Zoek op ERS en cluster b. En ga op alle mogelijke manieren proberen meer liefde voor jezelf op te gaan voelen.

Niet passend

@Miss, de opschrijfmethode blijkt niet bi) je man te passen, en groepsgesprekken zo te lezen ook niet. Geen man overboord; wacht eerst maar af waar de therapeut mee komt.

Het komt toch vaker voor dat een bepaalde methode of zelfs bepaalde therapeut niet aanslaat of klikt.
Raak nog niet in paniek, anders is alle moeite voor niets. Als jij al geen vertrouwen hebt in een toekomst, wat kan hem dan nog motiveren.
Ik hoop dat dit laatste niet verkeerd wordt geïnterrumpeerd; ik beweer niet haar man geen ruggengraat heeft, maar het is wel fijn als je partner er ook nog in gelooft en dat uit.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.