Relaties Relaties

Relaties

Miss

Miss

03-11-2018 om 23:05

Verder na ontrouw deel 5


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Hoedan

Ik lees hier vaak mee, soms is dat pijnlijk, soms met bewondering. Zonder uitzondering bewonder ik de kracht die hier wordt beschreven.
Jouw post, Hoedan, is daarvan een heel goed voorbeeld en daarom reageer ik. Wat ben je een moedige vrouw. En wat heb je gelijk in wat je schrijft over de impact van vreemdgaan op jezelf.
Ik wens voor jou en voor alle anderen hier heel erg veel kracht en een terugkerend vertrouwen in de liefde. Uiteindelijk is dat het meest kostbare wat mensen kan binden, in welke vorm dan ook.
Hou vol!

Pennestreek

Pennestreek

06-02-2019 om 09:56

Hoedan

Wat mooi, ondanks alle verdriet en pijn die je nog steeds hebt, dat jullie nu eindelijk, eindelijk toch elkaar weer lijken te vinden.
Zo herkenbaar, al die dingen waar je zo lang mee geworsteld hebt, die je zo vaak hebt geprobeerd te bespreken en/of waar je je dan maar bij hebt neergelegd, dat je man daar nu ineens van ziet wat je bedoelde. Dat is zo enorm fijn, maar tegelijk heb je ook inderdaad dat gevoel, waarom moest het zo lang duren, en waarom moest je me eerst zoveel pijn doen?

Zo werkt het altijd, pas als je écht naar jezelf kunt kijken, kun je je ook écht in de ander verplaatsen. Jullie moeten, net als wij, een nieuw evenwicht vinden. En die balans blijft verschuiven tijdens dat hele proces van jezelf (en elkaar weer) leren kennen. Maar in ieder geval doen jullie het samen, en dat is het belangrijkste. En het blijft vallen en opstaan, soms een stap naar voren en twee terug, maar over de gehele linie maak je vorderingen, houd dat voor ogen. En inderdaad, je wil te snel . Jullie zijn je hele leven een bepaalde manier van doen gewend, je hebt al in je vroege jeugd allebei overlevingsstrategieën ontwikkeld, die leer je niet zo snel af. En je moet ze eerst ook nog herkennen, dat is al lastig genoeg. En dan hebben jullie samen ook nog patronen ontwikkeld over die 25 jaar, die moet je ook eerst herkennen voor je er wat aan/mee kan. En dat duurt dus lang, iets dat je zo lange tijd hebt gedaan, leer je niet in een paar weken of maanden af, dat duurt minstens jaren. Maar, nogmaals, je doet het samen en dat is zo fijn! Het is de kunst elkaar daarin te steunen, elkaar liefdevol op zwakke plekken of terugvallen wijzen. Daar niet boos over worden, maar gewoon weer een stap terug doen en het proces daar weer oppakken.

Nee, ik ga je niet vertellen dat het weer net zo wordt als vroeger. Dat kan niet, daarvoor is er veel teveel gebeurd, daarvoor zitten de wonden bij jou (misschien ook bij hem?) te diep. Maar er kan wel iets heel mooi nieuws groeien. Wederzijdse waardering en echte diepe liefde. Die kwetsbare plekken heeft en veel onderhoud nodig heeft, want je glipt heel gemakkelijk en snel weer in oude patronen. Maar het is, bij ons in ieder geval, veel intenser.
Dikke knuffel.

Hoedan

Hoedan

07-02-2019 om 22:22

Dankjewel moederziel en Pennestreek

Jullie reacties doen me goed!

Dankje

Bedankt voor je reactie Hoedan. Wat ontzettend fijn om te horen dat jullie nu samen op de goede weg zijn zeg! Jullie hebben positieve stappen gemaakt lees ik wel.

Veel is weer herkenbaar voor mij. Zoals het alleen voelen in mijn verdriet! Ben ook veel met mezelf bezig. Meer in mijn eigen kracht staan. Helaas ziet mijn man relatietherapie niet meer zitten. Hij wil positief vooruit denken.
En soms gaat het goed en dan toch komt iedere keer weer dat verdriet naar boven. Hij vind het nog lastig om daar mee om te gaan. Hij doet wel zijn best maar ik merk ook dat hij eigenlijk wil dat dat eens stopt en zo graag wil dat ik alleen nog maar naar de positieve dingen kijk. Dus mijn verdriet laat ik nu niet meer altijd zien. Mediteer nu regelmatig om voor mezelf rust in mijn hoofd te creeeren. Dat voelt goed.

Hoop van harte voor je Hoedan dat jullie er samen gaan komen!!
En sorry voor mijn late reactie. Ik lees nog wel mee maar ook niet meer iedere dag.

Bobbie

Bobbie

08-02-2019 om 22:26

Senna

"dat hij eigenlijk wil dat dat eens stopt en zo graag wil dat ik alleen nog maar naar de positieve dingen kijk. Dus mijn verdriet laat ik nu niet meer altijd zien. Mediteer nu regelmatig om voor mezelf rust in mijn hoofd te creeeren"

Zie je hoe verdrietig en onwillig dit klinkt? Deze houding van hem en jouw terugtrekkende reactie en het verschil in beleving en "werken aan" geven zo in de toekomst gaten om in te vallen als jullie niet leren om tot elkaar te komen. Dan is het nu uitstel van executie. Hij zal toch om moeten, hoe hard hij van moeite doen af lijkt te rennen nu.

Miss

Miss

09-02-2019 om 11:15

Vooruit willen

Hoedan veel sterkte ook voor jou. Knap hoe je zo goed bij jezelf blijft. Dat is wat we allemaal willen toch?

Daarom Senna, blijf echt jezelf.
Hoe meer ik me afzonderde en dacht ach het valt toch wel mee wat hij gedaan heeft. Hoe erger mijn pijn werd. Nu laat ik de pijn er zijn, En man dus weg is. Voorlopig nog steeds. Maar we op moment ook praten en ik het er gewoon laat zijn. De intense pijn die ik voel. Dat is dan jammer voor hem als hij er niet mee kan dealen. Dan heeft ons huwelijk geen zin meer.
Ik ben er voor me zelf wel uit als hij niet meer oprecht en eerlijk praat ik het geen kans meer ga geven. Door de tijd heen wat bobbie ook zegt moet je wel een openheid zien. Anders is het bij ons gedoemd te mislukken. Terug naar toen kan ik ook nooit meer. Die enorme grote liefde die weg is. En ik vraag me echt af of het genoeg is om nog oud met hem te worden.
Voel me oprecht een fijner mens nu ik gewoon huil als ik het zo voel, of vrolijk kan zijn.
De problemen die we met kind hebben, is nu de volgende sprong. Wil niets, hoeft niets, is zwaar opstandig.En waarom? Alleen maar door die rot lust. Ik begrijp er met tijd en wijlen nog niets van dat je dat zo op het spel kan zetten...

Miss

Miss

09-02-2019 om 15:50

Mari

Eigenlijk een vraag aan jou, omdat je laatst over dat jonkvrouwen verhaal posten.

Zou dat het hoer- Madonna complex kunnen zijn?
Vraag me echt af... Of dit bij mijn man ook zo werkt. Beetje een bizarre verwoording vind ik het. Maar herkende jij dit bij je ex man/vriend. Jou post zette mij toen zo aan het denken en kwam deze benaming tegen.
Omdat hij dat zomaar met jan en alleman kon, maar thuis ook niets te kort kwam kan ik het niet plaatsen.
Eigenlijk maakt het niet veel uit voor het verleden, maar wel voor mijn toekomst. Gewoon stof tot nadenken... Ik ben zo met mezelf bezig dat ik zn houding krijg van ach moet hij doen, dan zijn er 2 uitgangen. Eén voordeur en achterdeur. En ik word daar best naar van. Want aan de andere kant snaakt mijn hoofd en hart nog steeds naar hem en heb ik zo veel hoop ( die hij ook geeft ) dat ik de enige ben. Maar dan vraag ik me toch af of ik mezelf niet voor de gek aan houden ben !?
Kan iemand echt veranderen in deze gewoonte. En blijft zijn poortje dicht...

Dankjewel als je wil antwoorden. Is meer omdat ik dit in mijn omgeving gewoon niet uit kan leggen. En niemand mij begrijpt. Ik ga volgende week eens kijken voor een praatgroep voor partners. Hoeft niet eens samen. Maar meer voor mezelf alles op een verder rijtje te krijgen, omdat ik er ook echt wel 100% voor wil gaan maar ik ben bang om weer zn ontzettend veel pijn gedaan te worden. In de toekomst. Nu leef je meer in het moment maar ik zal toch een keer knopen door moeten hakken... in wat is nu de juiste beslissing.

Mari

Mari

09-02-2019 om 22:44

Miss

Ja ik denk dat dat het madonna-hoer complex een uitvergrootte versie van dat jonkvrouwen verhaal is. Of eigenlijk hetzelfde...
Ja dat is zeker het geval bij mijn ex.

Maar de kwestie is: mijn ex gaf dat toe, wilde er aan werken. En nóg kon hij niet terecht bij de therapeuten, omdat ze er niet echt een interventie op hadden. En dan ging hij ook nog elke week naar de AA voor seksverslaafden, de SLAA. Dat is een zelfhulpgroep die mensen echt ondersteund 'nuchter' te blijven. En ja, hij onthield zich dan van seks met anderen en zelfs van porno omdat hij zo graag met mij wilde gaan. Ik vree na het eerste jaar niet meer met hem omdat hij zo twisted was in de seks. Niet omdat ik het niet had gewild, maar omdat ik een heel donkerbruin vermoeden had dat als hij daar weer aan zou beginnen, dat hij dan weer los zou slaan. Maar... mijn ex kan weer een heel ander verhaal zijn. Is een cerebrale narcist, die staan hier om bekend.

Van jouw man kan ik natuurlijk niet zeggen hoe hij in elkaar zit en of hij dit kan helen. Wat ik wel van groot belang acht, is of hij zelf inziet dat hij een probleem heeft en daar aan wil werken met een therapeut (als hij die kan vinden hiervoor) niet alleen aan de seksverslaving maar vooral aan wat er onder zit. Want het is meestal een coping mechanisme, een vlucht voor iets wat men niet wil voelen. En hij kan zich nu dan wel onthouden van contact met anderen, dat ook echt menen, jou ook echt hoop geven en er zelf in geloven: als hij niet aan de bak gaat door aan die diepere problematiek te werken, is de kans dat hij weer gaat uit acten (in seks of andere verslaving) groot. Sorry ik wou dat ik je een andere boodschap kon geven maar je vraagt naar mijn mening en dit is wat ik ervan vind en wat ik ook gehoord en gelezen heb al die jaren dat ik me er mee bezig hield... Van alle verslaafden zijn seksverslaafden degenen met het hoogste terugvalrisico. Maar daar vallen ook seksverslaafden onder die alleen aan porno verslaafd zijn dus dat hoeft nog niets over je man te zeggen qua vreemdgaan.

Sterkte (en je weet dat je me ook persoonlijk mag mailen, hè?)

Mari

Nijntje

Nijntje

10-02-2019 om 11:21

Hoer madonna complex

Volgens mij schrijft esther perel hier ook over in haar boek. Had jou man thuis moeite om opgewonden te worden? Want dat is symptoom van het hoer madonna complex toch?

Hier gaat het nog steeds fijn op en af 😏 Heb nog steeds hele moeilijke momenten maar ook hele gelukkige.

Nijntje

Nijntje

10-02-2019 om 17:03

Miss

Miss, je schrijft:
Terug naar toen kan ik ook nooit meer. Die enorme grote liefde die weg is. En ik vraag me echt af of het genoeg is om nog oud met hem te worden.

Ik herken dit ergens wel, er is iets stuk gemaakt. Ik vind dit ook het moeilijke. Doe ik mijzelf niet tekort door bij hem te blijven? Als ik bij hem blijf ontneem ik mijzelf ook de kans om iemand anders te ontmoeten, iemand waarbij je die grote liefde weer kan ervaren. Of zou het gevoel en het vertrouwen kunnen herstellen? Ik probeer nu juist het geluk in mijzelf te vinden maar daarmee groeit soms ook het gevoel waarom zou ik nog bij deze man blijven. Bij mij gaan de twijfels erg heen en weer. Maar dat past misschien ook wel bij de verwerking van ontrouw?

Miss

Miss

10-02-2019 om 19:18

Vertrouwen

@ Mari, dankje voor je toelichting. Dit vind ik juist fijn, want ik vroeg er zelf om. Dus geen sorry (xxx)
Het houdt mij juist " aan " en dat is wat ik echt nodig heb. Ik ga het in me opnemen. Daarom reageer ik nu zo kort op jou... thnx in ieder geval.

@Nijntje, dat kan ik nou juist niet echt zeggen. Wat me wel opgevallen is dat er meer tussen posses tussen zaten en dat ik dacht, ach moe, ach druk, ach komt wel weer goed, zoals bij jonge stellen waar het drukke leven maar door denderd. Dus zocht er nooit niets achter. Is meer een puzzel die ik nu leg, de laatste tijd nu ik veel tijd tot mezelf ben. Zoals met tijd en wijlen ontzettend vaak de auto uit deed, en nu nooit meer... Dat soort signalen. Wat mij nooit bewust tot wantrouwen aan gezet heeft.

De paniek sloeg hier gister flink toe, nadat zijn telefoon open lag en ik er niet in kon( met code) lag ik weer helemaal neergeslagen op de grond. Omdat ik zo in paniek was lukte het ook niet meer helder na te denken/reageren terwijl hij niets veranderd had... Ik draaide gewoon door. Wat ben ik toch veranderd door deze hele aanslag op mijn leven! Hij stelde me echt gerust en ik kon er gewoon in maar deed iets niet goed. Echt mindfuck. Waarom doe ik dit. Het is alsof ik de grip op mijn hoofd verlies...

Net wat je zegt Nijntje in je laatste post... het zet me zo tot nadenken deze nieuwe fase ( in rouw, in het verdriet, in de nieuwe inzichten) wat wil ik nou echt met mijn leven?????????
Het gevoel dat van kilometers naar centimeters is gegaan.. Dat ik hem omarm...En met tijd en wijlen me stuk huil van het gemis. Maar tot tegenstelling ook weer zo vrolijk ben en me echt mezelf voel.

Ben zo gefocust op mezelf (en daar diende de gelegenheid zich aan om in zijn telefoon te kijken. Maar waarom zou je dat überhaupt doen? In geen jaren keek ik erin. Hij heeft me zoveel wijs gemaakt. Dat ik alleen nog maar geloof in dat dat ik zie. Niet meer in wat ik hoor..
Maar net als jij, waar doen we goed aan. Het wisselt net als bij jou per dag, per uur
Thnx ook voor jou post. Ik voel me een beetje minder eenzaam. Xxx

Ik ook

Ik ook

11-02-2019 om 12:23

Eenzaam

Ik denk dat dat het is het plekje in je hart wat zo moeizaam heelt, eenzaamheid. We zijn 3 jaar verder nadat de bom barstte. Heel veel dingen gaan goed, beter, maar er is ook schade. Ik ben blij dat mijn gezin weer een echt gezin is, dat mijn pijn er soms nog mag zijn, dat mijn man zijn best is blijven doen. Hij er 100% vertrouwen in heeft dat we samen oud worden. Ik 95%. Geloof niet dat er meer in zit. Ik hou mezelf voor dat dat met een andere partner ook zo zou zijn.
In andere draadjes was een discussie of je het zou willen weten als partner vreemdgaat. Mijn antwoord is nee, de pijn is zo groot, het tast zoveel aan, dat ik het liever niet zou weten. Maar ja toen de deksel van de beerput openging moest ik ook alles weten. Toen was er geen weg meer terug.

Puinhoop

Puinhoop

12-02-2019 om 20:01

Weerstand

Ik heb van alles gelezen hier intussen maar reageer even nergens op, want ik heb nog altijd een kop vol watten en kan niet focussen.
Bloedonderzoek wees uit dat ik vit. B12-tekort heb, wat al die symptomen veroorzaakte. Daarna een week buikpijn, nu weer een griep met keelpijn....ik ben al een paar maanden onder de pannen.
En ik denk dat het ook daardoor komt dat ik sneller van de kook ben. Ik heb gewoon geen tot weinig afleiding. Kon ik voorheen lekker de hele dag aan het werk zijn, nu heb ik nergens puf genoeg voor. Had ik anders muizenissen en vervelende beelden voor ogen, dan pakte ik de fiets en trok de velden in. Kan nu even niet. En door die verminderde weerstand komt alles harder aan.
Baal ook zo dat ik lekker afgevallen was, bijna op streefgewicht, en nu alweer 6 kg erbij heb.

Ik hoef het woord droogneuken maar te lezen en zie ze die laatste avond samen op de bank liggen, toen ze zich helemaal had opgedoft voor hem. Dan zie ik hem, met de baard die hij toen nog had, op haar liggen draaien. Herlees ik in gedachten 'Ik moet mijn dochter even ophalen bij een vriendinnetje en daarna kom ik naar je toe.' Lees ik een zin in de krant en denk aan zijn mail aan haar 'toen ik terugreed naar huis, besefte ik dat ik bij mijn gezin hoorde, bij mijn liefhebbende vrouw'. Jemig, ik krijg de ene flard na de andere voor ogen en oren momenteel. Ik kan niet wachten tot ik weer beter ben, lekker de hele dag aan het werk kan en kan sporten. Ik word gek af en toe.

Intussen weet ik nu wel hoe het zat met dat telefoonnummer van hem, wat ze via via gevonden had. Ze had hem via Linkedin gevonden en zo een berichtje gestuurd. Wat ik meteen ook heb geprobeerd om te checken of dat mogelijk was.

Ze heeft ineens veel sporen op internet verwijderd. Misschien heeft ze wel een andere man gepakt, wiens vrouw wraak zoekt. Ik gun het dat wicht van harte. Iemand moet haar eens een veeg uit de pan geven. Bah, ik voel me opgesloten.

Precies dat

“ Ik herken dit ergens wel, er is iets stuk gemaakt. Ik vind dit ook het moeilijke. Doe ik mijzelf niet tekort door bij hem te blijven? Als ik bij hem blijf ontneem ik mijzelf ook de kans om iemand anders te ontmoeten, iemand waarbij je die grote liefde weer kan ervaren. Of zou het gevoel en het vertrouwen kunnen herstellen? “

Nijntje wat is dit herkenbaar zeg! Op die momenten dat dat naar boven komt, komt ook die twijfel weer naar boven!

@ik ook. Fijn om te horen dat het goed gaat bij jullie. Ook al zal de beschadiging voor altijd blijven. Als je daar mee om komt gaan is dat ook prima natuurlijk. Het andere draadje of je zoiets moet vertellen of niet heb ik ook gelezen. Ik vind het ook heel dubbel. Mijn man heeft enorm getwijfeld of hij het zou vertellen. Was eerst niet zijn bedoeling maar is door zijn vriend die er vanaf wist toch voor de eerlijkheid gegaan. Toch ben ik daar blij mee. De reden dat hij niet wilde vertellen had ook te maken met de man van zijn minnares. Die weet nml nog steeds van niets. Als hij er achter komt dat leeft die dame wrs niet lang meer. Dus hij heeft me wel verzocht hem niet te contacten. Dit heb ik ook noet gedaan. Niet om haar te beschermen maar wel voor hun kind! Daarnaast durfde hij het ook niet omdat hij bang was me kwijt te raken... tja dat is iets waar we nog wel eens discussies over kunnen hebben he, want daar had je ook eerder over na kunnen denken. Achteraf ben ik blij dat ik het weet en dat we ‘opnieuw’ kunnen beginnen.
De beerput is ook hier open gegaan maar toch blij ik regelmatig die twijfel hebben of ik wel echt alles weet... hij zegt van wel maar goed in hoeverre vertrouw ik dat nog... van de andere kant als er nog meer naar boven komt wat doet dat er nog toe? Alles is er gebeurd, hoe vaak weet ik, waar etc etc. En toch wil ik soms meer weten. Dat komt wrs ook wel omdat ik exact weet wanneer hij daar was. Dus wil van iedere dag alles weten. En of er bv in onze auto iets is gebeurd etc etc. Maar goed, soms komt die twijfel naar boven en dan komen ook deze dingen naar boven. De volgende dag besef ik me dan ook wel weer dat het er niet meer toe doet. Of is het toch zo dat ik wil dat hij 100% alles verteld zodat ik zeker voel dat hij eerlijk is. Want dat gevoel heb ik nog niet helemaal helaas.

@Miss hoe gaat het nu? Rust weer beetje terug?

@Pennestreek een virtuele knuffel voor je! Ik heb altijd bewondering voor je hoe je overal mee omgaat! Ik herken je in het niet lekker voelen en je daardoor ook sneller af laten leiden door de triggers. Goed dat je nu de oorzaak weet. Hopelijk krijg je snel onder controle en kun je weer lekker je ding doen en voel je je zelf weer snel beter. Ik ben bv al vanaf het moment van uitkomen snot verkouden. Ik kom er maar niet vanaf. Mensen in mijn omgeving vragen vaak of ik allergieën heb. Ik zelf denk dar het puur komt omdat ik zelf niet lekker in mijn vel zit. Pffff allemaal kleine dingen maar alles bij elkaar... ellende!!
Dit weekend een fijn weekend gehad en genoten van mijn gezin. En dan denk ik zolang ik dat kan is er genoeg om door te gaan en er voor te vechten!!

Fijne avond allemaal!

Miss

Miss

12-02-2019 om 21:49

Knuffel

Voor je puinhoop. Wat ellendig allemaal. Wat zul je je rot voelen.. hopelijk lucht het schrijven je hier wat op. Als je (geestelijke en/of) lichamelijke gezondheid je in de steek laten dan komt alles dubbel zo hard binnen. Stress is bij mij nummer 1 in pijntjes in mijn lichaam, hoofd, buik, rug.. Stress is mede een enorme grote factor.
Heb je nu vitamine preparaten gekregen of wat kun je daar aan doen?
Het stinkt idd enorm dat ze haar sporen wist, wellicht is er meer aan de hand.

@ ik ook, Uit onderzoek is gebleken nu ik toch met deze zelfontplooiing bezig ben en dat met jullie kan delen:
Ons verlangen is er om er toe te doen, Onze angst is niet de dood maar eenzaamheid. En ik kan het beamen. Zie steeds meer in die " stelling"

Je relatie in een ander perspectief zien, is zo apart. Iets waar ik als jongbroekie nooit mee bezig was. Misschien ben ik nu wel volwassen geworden na deze hele uitkomst. Man is nu voor vast weg de komende maanden. Ook geen in en outs wandelingetjes meer.
En zie er als een berg tegen op. Ik wil gewoon niet zonder hem !!!!! Mijn hoofd, lijf en hart snaaakt naar hem. Het liefst haal ik hem nu nog op! Verdorie ! (Klootzak)! Kon ik maar gewoon stoppen met houden van. Dat was zoveel makkelijker, dat soort verhalen over : ik voel niets meer, ik wil scheiden, ik hou niet meer van mijn partner.
Ik kan het gewoon nog steeds niet zeggen en ik wil het ook gewoon niet, als doorzetter in alles. Geen gezin meer zijn, geen man en vrouw zijn. Ik kan me er niets bij voorstellen!!!! Het maakt me zo intens verdrietig. En hem ook. Hij is weer zo ontzettend lief, aanhankelijk, knuffelig en open.
Dan is de keerzijde dat wat jij zegt ik ook, door gaan met schade, iets wat slijt. Hem moeten gaan vertrouwen op, een levenlang risico op zowel geestelijke schade als lichamelijke met alles wat ik op had (dan alsnog kan) kunnen lopen. Ondanks dat hij mij trouwheid beloofd... Ik kan wel gillen (!)

Miss

Miss

12-02-2019 om 22:03

Senna

We kruisten elkaar met posten!

Dat eindeloze overdenken aan de details had ik ook en soms nog, want ik kan op een paar vingers tellen waarvan ik zeker weet dat hij daar wat mee uit gespookt heeft over door gaan. Maar wat brengen mij die vragen nog. Weeeeeer een aanslag op mijn gestel, op jou gestel. Op je gezondheid. Op je ik sta nu in mijn kracht en ga door. Ik ben goed zoals ik ben peptalks.

Ik weet het wel, dat is genoeg. En alleen die gedachte maakt je al van je stuk. Laat staan het antwoord.

Fijn dat je het wkd zo genoten hebt, en dat ook oprecht ziet. Heerlijk.

Puinhoop

Puinhoop

13-02-2019 om 12:47

Geen details meer vragen!

Voor al het andere: vraag alsjeblieft geen verdere details meer! Het zijn nu juist al die dingen die ik weet, die me nu zo plagen. Weliswaar zou ik anders mogelijk met mijn fantasieën ergere dingen hebben bedacht, maar toch: ik wou bv. niet weten waar hij langs was gewandeld naar haar huis destijds. Heb je d'r weer een route bij die je neerdrukt. En al die andere dingen....ik ben alleen blij dat ik weet hoe ze eruit ziet (lelijker dan ik me in mijn fantasie had voorgesteld) en waar ze woont (anders zou ik altijd, op elke wandeling die we maakten, me afvragen of ze dáár soms woont, als mijn man daar naar keek.) De rest had ik beter helemaal niet kunnen weten. Dat ze gesekst hebben, had genoeg moeten zijn, maar wat ze precies hebben gedaan, al die beeldende dingen, nee, dat had verborgen moeten blijven. Ik zie hem nu op haar bed liggen met die grijns 'broekje uit', ik heb de zinnen in mijn hoofd van zijn mails aan haar, waardoor ik me vooral verraden voelde, dat hij ondertekende met mijn koosnaam voor hem, dat hij zei verliefd te zijn en dat nooit op mij was geweest etcetera.

Ja, ook de mijne was bang dat ik zou willen scheiden. Dat is móest scheiden zelfs, van mijn geloof. En ja, ook ik denk dan: had dat bedacht vóór je met hear mee ging. Er zijn zat momenten geweest waarop je had kunnen stoppen: niet nóg en drankje doen, niet zoenen, nee, ik ga niet met je naar huis en zelfs daar al: toch naar huis gaan. Maar zoals hij zei: 'Laat het maar gebeuren.' Ja, dan riskeer je je huwelijk. weet je toch.

Bedankt Senna en Miss, voor jullie steun. Senna, ik ben Puinhoop meid, niet Pennenstreek Dat gaat wel es mis Ja, ik heb pillen nu. Als nu deze griep ook overgaat is er misschien weer licht aan de horizon. Vandaag ga ik de weekboodschappen doen. Morgen eindelijk de bedden van man en mij verschonen, dat mag wel es na die stinkgriep
Het is ook aldoor zo grijs weer. Als morgen eindelijk de zon weer eens gaat schijnen, weet ik zeker dat mijn stemming ook opknapt.

Miss, ik herken je gevoelens heel erg. Nog steeds zoveel van hem houden. Ik ben ook heel verliefd nog altijd op hem, altijd geweest, altijd gebleven. Toch ben ik ook ietsje genuanceerder gaan denken de laatste tijd. Voorheen dacht ik altijd dat ik nooit van een nadere man zou kunnen houden. En ik zou nooit uit mezelf bij hem weg gaan, want voor God zijn we getrouwd en blijven we dat, ook al zou er een wettige echtscheiding zijn. Alleen overspel is een Bijbelse grond voor echtscheiding, in die zin dat je dan vrij bent te hertrouwen. Ik heb hem vergeven, dus we zijn nog bij elkaar, maar ik begin nu wel eens te denken: als hij me op een kwade dag toch aan de kant zet, zal ik zeker de eerste jaren intens verdrietig zijn, ook omdat mijn droom van een heel gezin dan in duigen zou liggen. Maar hij zou binnen een jaar echt wel weer een ander hebben. En dan ben ik ook vrij om een andere liefde te vinden. Wie weet of er niet een broeder is, voor wie ik toch ook weer dergelijke gevoelens zou kunnen krijgen? En omdat het dan iemand zou zijn met wie ik de liefde voor God gemeen heb, zou het niet juist waarschijnlijk zijn dat hij me mogelijk zelfs meer zou liefhebben dan mijn huidige man doet? Misschien zou hij dan zelfs wèl verliefd zijn, zouden die romantische gevoelens niet altijd van alleen mijn kant komen. Het kán. Ik moet niet dwaas zijn en denken dat alleen deze man mijn grote liefde is. Het is gelukkiger te geven dan te ontvangen, zeker, maar het zou toch ook heerlijk zijn om dan eindelijk eens net zo geliefd te worden als lief te hebben?
Dat geeft weer een klein lichtpuntje aan de horizon. Natuurlijk wil ik het liefst met mijn man getrouwd blijven, maar er is nu eenmaal een kans dat hij er een keer mee ophoudt. En dan moet mijn wereld niet instorten.

Het is helaas zo, dames, dat een dergelijke beschadiging in je relatie nooit meer echt overgaat. Op zijn best kun je er tzt aardig mee leven. Maar 100 % vertrouwen komt nooit meer terug, en daar rouw ik wel om.

Oeps

Sorry Puinhoop foutje!

Maar bedankt voor je reactie! Ik weet dat je helemaal gelijk hebt mbt die details. Ze doen er niet meer toe. Maar toch vind ik het in een minder moment ooit lastig.

Net zoals vandaag. Wij doen al jaren niets met Valentijn. Dus ergens wist ik ook wel dat ik niets moest verwachten. Maar toch als ik dan terug denk dat hij een jaar geleden valentijnsavond op een meeting was met haar vind ik deze week gewoon klote. Dit is nml ook de week dat er voor het eerst iets gebeurd is tussen vorig jaar. Hij denkt daar niet eens meer aan. Ik had vandaag dan een kleinigheidje toch wel leukgevonden. Ik merk dat ik er moeite mee heb. Maar mss verwacht ik ook wel te veel. We deden het immers eerst ook nooit dus waarom nu dan wel? Ik had een kaartje geschreven. Ik heb hem nog niet gegeven. Omdat ik ergens toch wel verwacht dat hij steeds degene moet zijn om initiatief te nemen. Voorheen had ik dit helemaal niet. Het is ook niet realistisch. Ik kan natuurlijk niet verwachten dat hij iedere keer een stapje extra blijft doen.
Ik merk aan mezelf dat ik dat stapje extra zetten niet kan maar dat ik het wel van hem verwacht. Dat is natuurlijk niet eerlijk. Worstel gewoon beetje met mijzelf.
Binnenkort wil ik alleen een weekend weg. Een Mindfullnes Retraet. Even tijd voor mezelf. Mijn man is enorm bang dat ik dan na zo’n weekend terug kom met andere gedachtes en alsnog zou gaan. Ik zeg hem: daar ga ik niet vanuit... Maar ik kies nu iig even voor mezelf om tot rust te komen!

Geniet van de zon de komende dagen!!

Pennestreek

Pennestreek

15-02-2019 om 08:45

Oh, nu snap ik het ook 😉

Ik zat niet lekker in mijn vel, maar lappenmand had ik het niet willen noemen. Ik ben daar trouwens gelukkig redelijk uit weer, uit dat dipje.

Senna, NATUURLIJK kun je wel verwachten dat hij steeds dat stapje extra blijft doen. Sterker nog, als hij nu al niet meer bereid is voor jou zijn best te doen, zie ik het eigenlijk somber in. Hebben we het al vaker over gehad. Jij hebt daar behoefte aan, aan extra blijken van genegenheid, aan extra aandacht. En als hij slim was, zou hij zich realiseren dat alles wat je aandacht geeft, groeit. Dus als hij meer aandacht geeft aan jou, werkt dat twee kanten op, allebei positief: Jij wordt er een leuker mens van, maar hij gaat jou dan vanzelf ook meer en beter zien.

Ik kreeg gisteren op mijn werk een bos bloemen bezorgd. En bij thuiskomst als cadeau een weekend samen weg. Omdat hij ziet en waardeert dat ik zo mijn best doe, en omdat hij zo blij is met ons zoals het nu gaat. Dat had natuurlijk allemaal niet gehoeven, een doosje bonbons of een enkele roos of een kaart was ook voldoende geweest, het gaat erom dat hij moeite voor je doet. Echt, heb het daarover. Vraag erom.

Vanwege een scheiding in onze naaste omgeving hebben wij het er nu ook weer heel vaak over. Wat nu de reden is dat we het gered hebben samen en wat er nog beter moet of niet lekker loopt. Hoe het heeft kunnen ontstaan. Het blijft ook hier onderwerp van gesprek. De conclusie is dat het alleen maar heeft gewerkt omdat we allebei er veel energie, tijd en liefde in stoppen. Dat we allebei naar elkaar luisteren en tegemoet willen komen aan elkaars behoeften. Elkaar willen begrijpen. Luisteren naar elkaar. En onszelf beter leren kennen. Zo leert hij nog steeds open te zijn, ook over pijnlijke dingen. En zo leer ik niet primair te reageren op wat ik dénk dat hij zegt, want dat klopt vaak niet met wat hij bedoelt. Dus ik vraag na, haal een paar keer diep adem om eventuele emoties te laten zakken, en pas dan kan er een gesprek op gang komen, waarin we beiden kunnen zeggen wat we op ons hart hebben en pas dan kunnen we echt naar elkaar luisteren.

Het is een continu proces. En het goed willen doen voor de ander is daar een heel wezenlijk onderdeel van. Dus ga weer het gesprek aan en laat weten wat JIJ nodig hebt van hem. Dat kun je prima een positieve insteek geven en niet zeurderig laten klinken. Vertel wat het met je zou doen als hij wél met die bos bloemen was aangekomen. En niet eens vanwege water vorig jaar is gebeurd, man hier is dat ook allemaal kwijt, denkt er nauwelijk meer aan. Maar ik vertel hem keer op keer, dat ze/het nog wel bijna dagelijks in mijn hoofd zit, dat ik daar last van heb, en daar houdt hij rekening mee. Het draait echt om wíllen luisteren naar elkaar, rekening wíllen houden met elkaar, ook als dat betekent dat je naar minder mooie kanten van jezelf moet kijken.

Liefs voor jullie allemaal, en geniet met jullie mannen van een heerlijk weekend. Regel lekker een wandeling met een drankje op een terrasje na voor jullie samen, even er samen tussenuit. En zeg dat je van hem houdt, en vergeet niet te waarderen en t benoemen wat hij wél goed doet!

Er zo dik opgelegd

Commerciële dagen zoals Valentijn en Moederdag leggen het er zo druk bovenop; wee degene die vergeten is bijtijds een kado te kopen; er is weinig spontaans aan. Ik beleef liever een spontane actie die uit het hart komt.
Senna geeft aan dat ze al jaren niets meer aan Valentijn doen. Wij ook niet. Mijn man weet dat ik het ook commerciële oplichting vind en pas er wel voor om met een bos rode rozen te komen. De man van Senna kan denken dat zijn vrouw er net zo in staat; een bos bloemen op Valentijn juist irritant vinden omdat het eerder een goedmaker is dan een spontane blijk van waardering en liefde. Maw; het niets doen is een blijk van begrip voor je pijn. Want zou je nu echt blij zijn met een doos hartjes?

PS Eens had man iets goed te maken en kwam met een heel groot boeket van een goede bloemist aanzetten. Ik heb gezegd dat ze mooi waren en dat ik een knuffel net zo zou kunnen waarderen. Ik ben niet zo van aflaatbriefjes. ik heb liever dat iemand er iets van leert en het niet vergeet.

Ik denk dat de man van Senna zo gespannen is dat hij bang is iets verkeerds te doen. Dan doe je maar liever niets, kan je ook niets verkeerds doen.

Tip. Koop voor jezelf de bloemen die je graag op tafel ziet staan. Verwen jezelf, daar heb je in wezen een ander toch niet voor nodig..

Bloemen

Ik heb een vriendin die zichzelf elke week trakteert op een grote bos bloemen omdat ze graag naar een mooi boeket op tafel heeft staan en als blijk van waardering voor wie ze is. Ze wacht niet op de commerciële dagen waar de spontaniteit de glans heeft verloren.

Hoedan

Hoedan

15-02-2019 om 09:28

Senna

Herkenbaar weer Senna, niet zozeer mbt Valentijn want daar doen we niet aan maar wel in andere situaties. Maar: hier ben ik het gesprek aangegaan (wel in therapie want thuis bleven we steeds hangen in verwijten en onuitgesproken zaken) en wat Flanagan zegt gaat bij mijn man zeker op. Hij is bang iets verkeerds te doen en bevriest dan als het ware. Dus ga het gesprek aan. Geef aan wat je nodig hebt.

Hier gaat momenteel bijna alle aandacht uit naar de oudste. Ik heb mijn werk stilgelegd om er voor haar te kunnen zijn. Gelukkig kan dit en heb ik echt het gevoel dit samen met man te doen. Maar soms ben ik er boos en verdrietig om omdat wel duidelijk is dat dochter deze crisis mede in is gegaan door onze spanningen na het uitkomen vd affaire. Daardoor heb ik niet ingezien hoe snel ze naar beneden zakte. Maar goed het is wat het is en door de heftigheid van alles wat er bij haar gaat ze nu eindelijk uitgebreid onderzocht worden.

Het lastige aan deze situatie is dat we in mijn ogen nu weer BV gezin aan het worden zijn en daar ging het de vorige keer mis. Dat roept dus ook weer herinneringen op en triggert mij.
Maar goed: het verschil is dat we in therapie zijn en dat man nu zelf ook dingen erkent en hopelijk aankaart mocht dat nodig zijn.

Sterkte Senna: en zeker waar: Neem tijd voor jezelf daar word je sterker van. Ik ben zo blij dat ik die stap genomen heb want dat helpt me nu zo. Dat ik weer dingen aan kan.

Puinhoop

Puinhoop

15-02-2019 om 12:50

De datum

Oh Senna, dat snap ik ook niet hè: bij ons is dat 16 november. Op de 4e ging hij vreemd en op de 16e vertelde hij het me, versie 1 dan Als die periode nadert, ben ik ook meer van slag. Maar man heeft geen idee waarom. Uilskuikens! Ik snap niet hoe je zo blond kan zijn als man. Ik zou wel willen dat ik mijn persoonlijke 'zonden' zo makkelijk kon uitwissen, er nooit meer aan denken, jemig, dacht ik er maar nooit meer aan. Maar het is er elke dag nog.
Ik ben ook zo kwaad op dat mormel. Het is dat de actie nu jaren geleden is, dat het alles alleen maar erger zou maken -zij zou weer contact kunnen opnemen met hem en wie weet waar het toe leiden zou- maar ik heb soms zo'n drang haar op te zoeken! Fantaseerde laatst over het in de brievenbus proppen van een hondendrol, of het schrijven met merkstift op haar voordeur 'Hier woont die slet!'
Maar ja, dat is zo laag bij de gronds, dat kan dan weer niet natuurlijk. Ik wou dat ik wist waar ze zich ophoudt buitenshuis, dat ik haar kon bespioneren, of ergens tegen het lijf lopen. Maar ze schijnt nogal een kluizenaar te zijn.
Bah, alles wat er kan , is slijten, slijten, de tijd haar werk laten doen. En ondertussen de ogen 's nachts met vaseline insmeren om die huilrimpels weg te werken.

Fransien

Fransien

15-02-2019 om 13:55

Niks mis met wraakfantasien

Gewoon met een vriendin een paar flink vervelende, liefst over the top, plannen maken om wraak te nemen. Misschien helpt het om het er eens uit te gooien en kun je het dan achter je laten.
Het zijn maar gedachten.

Miss

Miss

15-02-2019 om 20:44

Ohjaaaaa

Puinhoop, heb er twee van aan de telefoon gehad, en 1 daarvan de huid vol gescholden, hoe kon ze. Tja ik hield er gewoon van ( sex) was haar antwoord. Stomme slet. Bah. Ik denk niet gelogen dat ze er 300 "gehad heeft" en nu een stel kinderen rijker. Gadverdamme hoe haal je het in je botte hersens met zn slet naar bed te gaan? Bah, bah. En de ander daarvan kan ik zo opzoeken, zo fantaseer ik om op het hele werk aanplak biljetten op te hangen met haar gezicht en tekst Maar is het helpend? nee, dan krijg ik haar zielige verhaal te horen. Ik wil dat niet meer. Dan pak ik mijn dagboek en schrijf dan van me af. Ooit komt de dag dat ze haar portie krijgt.

Vertrouw daar nou eens op!

Puinhoop

Puinhoop

16-02-2019 om 13:28

Zelf ook vreemdgaan

Denken jullie er wel eens over om een koekje van eigen deeg te geven? Soms denk ik wel eens dat dat mogelijk het enige is wat de rekening kan vereffenen. Gaat natuurlijk vet tegen mijn christelijke levenswijze in Maar ik heb er na al die tijd nog zoveel verdriet van, dat ik wel eens denk dat ik de boel even moet rechtzetten. Zelf ook een keer gaan stappen, flirten en met een andere man naar bed.
Er zijn twee maren: ten eerste zal hij me waarschijnlijk niet vergeven, want die zal in zijn trots gekrenkt zijn;
Ten tweede heb ik helemaal geen zin om met een andere vent te vrijen.

Dus denken jullie daar wel eens over?

Pennestreek

Pennestreek

16-02-2019 om 14:04

Soms

Maar destijds zou het zeker niet gewerkt hebben, want hij wilde toch al weg. Nu zou ik hem er denk ik wel mee raken. Maar wat levert het dan op? Begrijpen doet hij me inmiddels toch wel. En hij weet ook wel hoeveel pijn ik heb gehad. Wat daarbij heel goed heeft gewerkt was de aanpak van onze relatietherapeut. Die kon mij helpen hem die gevoelens uit te leggen. En dat is dus veel constructiever dan zelf vreemdgaan.

Los daarvan, geen idee met wie ik dat zou moeten doen. Ik hou van mijn man, ben nog nooit iemand anders tegengekomen waar ik ‘zin’ van kreeg. En ook geen voorstellen in die richting. De #metoo discussie snap ik in die zin ook niet. Heb zelfs wel eens gedacht dat er iets mis was met mij 😕.

Is mijn man/zijn wij nou echt zo bijzonder, dat we het over dit soort dingen kunnen hebben en dat dat dan uiteindelijk goede gesprekken en wederzijds begrip overlevert? Ik gun dat jullie allemaal ook zo, maar ik heb verder geen goede raad meer. Hoe het bij ons gaat heb ik al vaak verteld. Maar ja, iedereen is natuurlijk anders... Ik tel mijn zegeningen maar weer eens.

Ik wilde nog wel even iets zeggen over mannen die aan hun Truus zeggen nooit verliefd te zijn geweest op hun vrouw. Dat denken ze op dat moment echt. Mijn man kon ook dat gevoel niet meer terughalen. Als dat er nl nog wel was, was hij nooit op het idee gekomen om te scheiden. De geest blokt daarom die herinneringen. Of duwt ze weg. Pas toen man er met de therapeut actief naar op zoek ging (foto-albums bekijken, vakantieverslagen lezen, muziek luisteren uit die tijd) kon hij dat gevoel weer terug halen. Dat was echt ook van groot belang bij ons herstel. Misschien iets voor jullie om samen te doen? Trips down memorylane maken? En samen nieuwe leuke dingen doen!!

Puinhoop,

Zelf ook vreemdgaan is als van wal in de sloot; God ziet in je hart en het tast je persoonlijke band met God aan. Je geloof is juist waar je je kracht uit kan putten.
Blijf zelf in reine.

Nijntje

Nijntje

16-02-2019 om 16:25

Zelf vreemd gaan

Denk dat mijn man het niet zo zou ervaren als ik.
Hij zou er van balen en het proberen weg te drukken. Ik denk niet dat het bij zou dragen aan begrip. Hij heeft wel aangegeven dat wanneer ik dat zou willen hij vindt dat ik daar credits voor heb. Dat is mooi gedacht van hem maar ik zou mijzelf bedriegen als ik vreemd zou gaan. Niet ten opzichte van hem maar meer ten opzichte van waar ik zelf voor sta. Ik zou er denk ik ook niet van kunnen genieten.

Mari

Mari

16-02-2019 om 17:25

zelf vreemdgaan

Ik ben er het type niet zo voor maar ik heb er wel aan gedacht. Niet uit wraak of zo maar om uit het slachtofferschap te stappen door in te zien dat een fling niet zo veel hoeft voor te stellen vergeleken met een diepe band.

En ja iemand zei ooit eens dit "Als één van de partners seksueel contact heeft met een ander ontstaat er een energetische onbalans. De een wordt een dader, de ander het slachtoffer. Dat kun je doorbreken door zelf ook even iets met iemand anders te hebben"

Dat zette me wel aan het denken. Als ik het had gekund en gewild had ik het gedaan want ik vind er wel iets inzitten. Ik bleef ook veel te lang hangen in een verdriet dat maar nooit wegging. Maar ik weet uit mijn jeugd ook dat een vrijpartij nou ook weer niet zo'n big deal hoeft te zijn wat al dat verdriet waard is. Ik denk dat veel vreemdgangers er ook zo in staan.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.