Verder na ontrouw deel 7

Ook herkenbaar Feetje. Die kusmondjes stuurde mijn man voorheen nooit, wel smileys met hartjes ed. Na zijn affaire stuurde hij die kusmondjes wel. Was me eerst niet eens zo opgevallen, zo naïef. Tot ik achter de affaire kwam en de som maakte. Ik heb gezegd dat hij die nooit meer naar mij hoefde te sturen, dat zij dat blijkbaar deed en hij dat van haar overgenomen had, maar hij die eerder nooit naar mij stuurde en ik ook niet naar hem. Hij heeft ze nooit meer naar mij gestuurd. Soms kunnen het al van die hele kleine dingen zijn, maar toch heel confronterend en pijnlijk. 

Ik denk dat na de shock van het ontdekken, het juist de kleine dingetjes zijn die het zo moeilijk maken. Ieder klein dingetje die je ontdekt na de grote "bulk" maakt dat je gaat wankelen. De waarom-vragen worden steeds groter. Het vertrouwen is nog zo minimaal, als die er al is. 

Hier nog steeds geen trouwring om om die reden. Daarbij past hij ook niet, want door het niet sporten, te veel emotie-eten etc heb ik wat kilootjes opgespaard haha. 

Puinhoop wat zwaar voor je zeg. Wat een gevecht! 
Zelf 2 weken geleden, na een fijne vakantie samen, ontdekt dat er weer app contact is tussen man en truus. 
Ik zie het even niet meer zitten. Ik vecht me kapot en ondertussen gebeurd dit. 

Ik besef dat het ergens een keer ophoudt, dat het niet van één kant kan komen…maar hij wilt bij mij blijven. 
Ik heb hem te veel kansen gegeven omdat ik weet hoe goed we het samen kunnen hebben maar mijn grens is in zicht. 

oh Feetje, dat is niet okay. Waarom wil(de) hij contact? Wat zegt hij?

Bij mijn man liep dat fout. En dát heeft tot op de dag van vandaag veel schade gegeven. 

Wow Feetje. Wat kl**te! Daar moet hij bij mij niet meer mee aankomen, dan is het doei en tot ziens. Net zoals jij zegt, je kunt niet alleen vechten. En als hij bij je wil blijven, laat zijn gedrag dat nu niet zien. Jou omzeilen met een andere manier van chatten etc? Ik word gewoon al boos voor jou merk ik. Wat geeft hij zelf voor verklaring? 

Puinhoop schreef op 20-10-2021 om 21:15:

Man, man, ik kwam in een ander draadje een link tegen naar narcisme en 'gaslighting', 50 punten die erop wijzen dat hij een narcist is en ik zat gewoon te janken, toen ik het punt voor punt las en het was alsof ik zijn karakteromschrijving doornam. Ongelooflijk.

Maar als zulke trekken dusdanig aanwezig zijn, is het onmogelijk ooit een gezonde relatie met zo iemand te hebben. Waarom blijf je daar in hangen? Kinderen? Kerkelijke motieven? Ik zeg expres kerkelijk want voor mij is dit geen religie. Ik kan niet geloven dat een God het goedkeurt coute que coute jezelf tot slachtoffer van een relatie te maken alleen omdat een of andere man in een boek heeft gezegd dat je niet mag scheiden. 
Of ben je bang alleen te zijn? Geloof me, zonder zo'n man ben je minder alleen. 

Mamame, hij beaamt dat we het samen op alle fronten goed hebben maar kan de spanning als zij hem appt niet weerstaan. 
Zij betekent volgens hem alleen spannende sex. Hij ziet dat los van onze “goeie” relatie…maar ik niet.
Ik zie dat als “niet genoeg hebben aan mij alleen” èn ik wil mijn man niet delen. 

Feetje, hij kan haar ook blokkeren; hoeft hij niet herinnerd te worden aan haar lichaam.
En Feetje, zoek haar op, geef een trap onder haar kont zodat ze voelt hoe kwaad een kwade vrouw kan zijn. Sommigen snappen het pas als ze bang worden voor een volgende confrontatie. Dan vinden ze je man ook minder aantrekkelijk.
Misschien dat je man dan weer iets van jou vindt, maar zo vind je ook iets van zijn loyaliteit; huwelijk is niet iets vanzelfsprekends

Puinhoop schreef op 20-10-2021 om 21:15:

Ik huil wat af de laatste tijd. Gewoon omdat ik bezig ben met weggaan, in mijn hart, en dan ineens weer besef dat ik hem toch ook zo ga missen. Maar waarom eigenlijk? Ik denk omdat ik zelf wel degelijk van hem heb gehouden. Heel veel zelfs, tegen de klippen op. 

Maar het beeld van samen oud worden spat uit elkaar en dat bedroeft me zozeer, dat ik soms nauwelijks overeind blijf. Ook al weet je nog zo goed dat het de juiste beslissing is, je kunt er nog altijd om rouwen.

En soms twijfel ik weer heel hard en denk ik dat overgangshormonen mijn beoordelingsvermogen misschien ook wel vertroebelen en dat ik het allemaal zwarter zie dan het is. Zo word ik heen en weer geslingerd.

Ik herken veel van wat je zegt. Is het niet de hoop die je parten speelt? De hoop dat hij wél van je zou houden? De hoop dat jullie toch dat gelukkige stel zouden worden? Mijn ex was volgens iedereen hoteldebotel verliefd op mij toen we elkaar net kenden. Maar toen er een kind kwam, sloeg dat om en is het nooit meer geworden wat het was. En al die jaren ben ik blijven hopen dat dat weer terug zou kunnen komen. En ook de hoop om samen oud te kunnen worden. Het is verdraaid lastig om de harde waarheid te accepteren als je jarenlang een verkeerde hoop hebt gehad. 

Hallo dames, 
Al een tijdje lees ik mee met dit draadje, helaas niet zonder reden (man had affaire van, ik vermoed, minstens 2 jaar). Ik wil jullie laten weten dat ik veel herken in alle berichten en echt dankbaar ben voor jullie openheid. @Feetje. Hoe lukt het jou om er achter te komen dat er weer contact is, zelfs via andere aps. Ik denk dat het hier ook weer speelt. Wat is dat toch, alles op het spel zetten inclusief relatie met je 3 puberende kinderen als die er... weer ....achter komen. 

Haha Anna, breng ons nu niet op ideeën, ik probeer nu juist wel vertrouwen te hebben. 

Welkom Cleasje! Weet je of de affaire nu wel is gestopt? En hebben jullie bijvoorbeeld iets van therapie? Sterkte in ieder geval. We zijn hier allemaal gekomen na het uitkomen van de affaire van onze partner, dus herkenning zul je hier vast gaan vinden. 

Feetje, serieus? Goed van je dat je nu duidelijk je grenzen aangeeft. Zal hij ze ook accepteren?

Ik heb vandaag Truus 2 een mail gestuurd met de boodschap (nogmaals) dat ze mijn zoon met rust moet laten. Prima dat ze klassemoeder wil zijn, in de ouderraad zit, de buurtcommissie voor zit etc. Maar blijf ook in die rol weg bij mijn gezin! Krijg ik een mail terug: ik doe toch niets fout? Neuh joh!? Get a life, stay away from mine. Grrrr. 

Feetje schreef op 21-10-2021 om 09:07:

Anna Cara het was via de werk app dus het was “werk”. Maar ik las hele andere dingen. Het ging over elkaar weer eens zien, eventueel lunchen, over mij omzeilen door contact te hebben via signal.

Het is crisis nu…in mijn hoofd en in mij huis.

Oh gadverdamme. Je weet wellicht dat mij man ook weer was gezwicht? En ik geloofde hem met zijn nul contact belofte na uitkomen deel 1. Ook hier ging het via een bepaalde app. En het eindigde met elkaar weer zien en sex. Kon het niet geloven. Hoezo alleen van mij houden? Hoezo mij niet kwijt willen? Maar vooral: waarom beloof je dan weer monogaam te willen zijn. Wees eerlijk.  

Mijn psych zei het mooi: je moet voor jezelf beslissen wat is je grens. Wat accepteer je. Wat wil je wel of niet. Je man moet zelf kiezen voor niet ingaan of zoeken naar spanning. Jij kan hem niet veranderen. Verander zelf. 

Het kan helpen om te zeggen: ga maar weg. Hier ben je niet meer welkom. Ik wil een monogame partner. Kan je dat niet wegwezen.