Verder na ontrouw - deel 8

Breiertje schreef op 14-03-2025 om 13:13:

[..]

Ik vind dat een moeilijke. Waarom mezelf een optie voor het oog houden die ik niet heb. Dat doe ik bewust niet.

Dat is als vragen aan iemand die ziek is, wat zou je doen als je wel kan genezen.

Wie zou me helpen, boodschappen doen, net me naar arts rijden? Alle hulp kost geld, en dat heb ik niet.

Ik fantaseer wel. Denk dat weggaan makkelijker is dan blijven en vergeven. Alleen wonen als ik dat fysiek en financieel zou kunnen idealiseer ik wel. Weggaan lijkt me makkelijker dan blijven.

Maar dat weerleg jij altijd, dus dat kan dat ik fout ben met die fantasie.

Ik focus me niet op wat geen optie is, omdat ik dan denk ik verder afdrijf. Ik probeer me te focussen op wat mijn opties wel zijn.

Maar ik nam al info en weet wat te doen bij scheiding. Dat wel.

Wat denk je MRI, is dit een goede manier om ermee om te gaan? Ik waardeer je mening en input altijd heel erg

Dat dacht ik ook en heb ik gedaan en daarna kwam ik erachter dat dat dus niet zo makkelijk was. Weggaan moet je niet doen uit "onvrede" met wat is, maar uit acceptatie dat iets er niet (meer) is. Zolang de acceptatie er niet is, blijft het een gevecht. 

dat las ik hier vaker dat weggaan niet zo makkelijk is als ik denk in mijn hoofd 
Blijven is echter ook moeilijk...
Er is geen makkelijke weg.
Ik hoop dat ik ooit weer gelukkig word. En dat het piekeren en nadenken stopt.
Maar goed, zat vanmorgen voor het eerst in maanden in een goede vibe. Wil deze even proberen aanhouden, want heb nood aan wat innerlijke rust 
Zal nu niet proberen nadenken over 'wat als...' of ik glijd weer af. En ik win er niets mee als ik weer doemdenk of teveel nadenk. Maar win er nu wel mee als ik even geniet van me goed voelen.

Elpisto schreef op 14-03-2025 om 12:33:

[..]

Je hebt altijd de mogelijkheid om te scheiden toch? De vraag zou misschien meer moeten zijn: Wat is het je waard om te scheiden.

Beiertje heeft meerdere malen aangegeven die mogelijkheid niet te hebben. Ze is lichamelijk en financieel afhankelijk.

Breiertje schreef op 14-03-2025 om 13:13:

[..]

Ik vind dat een moeilijke. Waarom mezelf een optie voor het oog houden die ik niet heb. Dat doe ik bewust niet.

Dat is als vragen aan iemand die ziek is, wat zou je doen als je wel kan genezen.

Wie zou me helpen, boodschappen doen, net me naar arts rijden? Alle hulp kost geld, en dat heb ik niet.

Ik fantaseer wel. Denk dat weggaan makkelijker is dan blijven en vergeven. Alleen wonen als ik dat fysiek en financieel zou kunnen idealiseer ik wel. Weggaan lijkt me makkelijker dan blijven.

Maar dat weerleg jij altijd, dus dat kan dat ik fout ben met die fantasie.

Ik focus me niet op wat geen optie is, omdat ik dan denk ik verder afdrijf. Ik probeer me te focussen op wat mijn opties wel zijn.

Maar ik nam al info en weet wat te doen bij scheiding. Dat wel.

Wat denk je MRI, is dit een goede manier om ermee om te gaan? Ik waardeer je mening en input altijd heel erg

Tja ik heb al jaren een invaliderende ziekte en daar zijn nu nog eens levensbedreigende alarmerende klachten bijgekomen. Ik leef een leven wat velen als zwaar zouden ondervinden: nooit ergens naar toe kunnen, 90% van de tijd alleen zitten, slechts mijn kind als familie (die lief is maar ook een jongvolwassen zelfstandig bestaan leidt)  Om naaar artsen te kunnen moet ik hulp vragen, boodschappen worden bezorgd, verder kom ik nergens. Toch zou ik er niet aan moeten denken dat ik nu met mijn ex zou zijn, ook al zou hij gezelschap bieden, en me eens ergens naartoe kunnen brengen, eens naar natuur of zo. Maar er speelde bij ons veel meer dan alleen het vreemdgaan wij konden voornamelijk niet verder door zijn persoonlijkheidsstoornis. Maar als ik nog in de relatie had gezeten, had ik zeker gedacht 'oh nee het kan niet uit zijn, dan kan ik niks meer, heb ik bijna niemand meer'
Ik stel de vraag ook omdat het antwoord veel duidelijk zou kunnen maken. Want afgezien van de onmogelijkheid weg te kunnen, lijk je toch ook gehecht aan de leuke en lieve dingen die jullie hebben, en terecht. Wie weet zou je, als je de mogelijkheid had, dat je helemaal niet willen, alleen gaan wonen. Er is gewoon nog heel veel tussen jullie en je hebt geen idee hoe het is om er ziek alleen voor te staan, want dat ken je niet. Dat je je niet focust op wat geen optie is, klopt imho niet want je fantaseert daar over. En wat je zegt: je idealiseert het. Gegeven je situatie zou ik daarmee oppassen. Want daarmee neem je ook afstand van de band die jullie ook hebben en cultiveer je een ideaal wat je misschien helemaal niet zou willen mocht je de gelegenheid hebben. Blijft dat het volkomen terecht is dat je kwaad bent. Ik blijf van mening dat je daar veel meer bij geholpen zou moeten worden, bijvoorbeeld door een hele goede creatief therapeut. 

Breiertje schreef op 14-03-2025 om 13:36:

dat las ik hier vaker dat weggaan niet zo makkelijk is als ik denk in mijn hoofd
Blijven is echter ook moeilijk...
Er is geen makkelijke weg.
Ik hoop dat ik ooit weer gelukkig word. En dat het piekeren en nadenken stopt.
Maar goed, zat vanmorgen voor het eerst in maanden in een goede vibe. Wil deze even proberen aanhouden, want heb nood aan wat innerlijke rust
Zal nu niet proberen nadenken over 'wat als...' of ik glijd weer af. En ik win er niets mee als ik weer doemdenk of teveel nadenk. Maar win er nu wel mee als ik even geniet van me goed voelen.

Breiertje, ik kreeg deze quote als een bemoediging van een vriendin als ik vastliep in verdriet als de herinnering aan de jaren dat hij in overspel met mijn vriendin leefde, mij letterlijk de adem benam en zoveel pijn voelde. 

"Do you know the opposite of a trigger? It's a glimmer!

Glimmers are those little moments in your day that make you feel grateful, happy, peaceful, and importantly joyful. When you train yourself to look out for glimmers, they will appear more and more."

 Liefs 

Pippeltje schreef op 14-03-2025 om 18:09:

ik had iets geschreven maar was van gedachte veranderd...

? Ik zie niets staan?

LifeEvent! schreef op 14-03-2025 om 22:55:

[..]

Breiertje, ik kreeg deze quote als een bemoediging van een vriendin als ik vastliep in verdriet als de herinnering aan de jaren dat hij in overspel met mijn vriendin leefde, mij letterlijk de adem benam en zoveel pijn voelde.

"Do you know the opposite of a trigger? It's a glimmer!

Glimmers are those little moments in your day that make you feel grateful, happy, peaceful, and importantly joyful. When you train yourself to look out for glimmers, they will appear more and more."

Liefs

Dat is een mooie. Thanks!

ik heb vorige week “De Duivelsdriehoek” van Carolien Roodvoets gelezen. Ze beschrijft waarom mensen vreemdgaan, de verschillende soorten vreemdgangers, de verschillende soorten minnaressen en verschillende soorten echtgenotes en ook hoe zo’n affaire tot stand komt en een verslaving wordt. Bevat heel veel herkenbare en verklarende elementen. Zij gaat uit vanuit ervaringen in de kinderjaren. Ik herken heel veel elementen die bij mijn man speelden, alsook bij zijn minnares. Het is een beetje gelijklopend met de verschillende hechtingsstijlen, maar gaat dieper, vind ik. Je moet er de mythen en sagen uit de oudheid bijnemen , maar dat was de psychologie van toen en verassend actueel. Mensen blijven mensen he. Iedereen is uniek, maar wat ons drijft is niet zo uniek. Ik wou dit boek al jaren lezen, en nu te pakken gekregen, nu ik in rustig vaarwater zit en de dingen van op een afstand kan bekijken. Veel bijgeleerd.

Het conflict dat de man in zijn innerlijk ervaart, streven naar de veilige liefde van zijn moeder die hij nodig heeft, versus zijn zucht naar mannelijke automie, wordt veruitwendigt en hij probeert dit conflict op te heffen door een externe oplossing te zoeken die zich dan aandient onder de vorm van een minnares. Een evenwichtige man evenwel moet dit leren onder ogen zien en dit conflict in zichzelf oplossen. Pas dan kan hij een bewuste keuze maken en een vrouw naast zich verdragen die zowel moeder als minnares is, figuurlijk dan. Een evenwichtige partner. Dat kan een andere vrouw zijn dan deze die hij nu heeft, maar als hij werkelijk dit conflict in zichzelf kan oplossen, kan er meestal wel verder gebouwd worden aan de huidige relatie. Als hij dit innerlijk conflict niet onder ogen ziet, zal hij dit meenemen naar elke toekomstige relatie. 
Met andere woorden, een man die kan groeien kan ook kiezen. Het kan ook dat hij tot de slotsom komt dat hij onmachtig is om trouw te blijven. Dan moet hij daar in zijn huidige en volgende relaties eerlijk voor uitkomen. Maar vele van de verhalen die ik hier lees gaat om mannen die niet willen kiezen omdat ze niet meer kunnen ondertussen, ze zitten vast en worden van het één naar het andere geslingerd. Zo lang alles geheim is hebben ze alles en dat willen ze liefst zo houden. Het gaat altijd weer om keuzes maken en kiezen is ook iets verliezen. Hoe goed hij dit kan heeft alles te maken met de grond die hij onder zijn voeten heeft. Stevig geworteld of ontworteld bij een hevige storm (sommige bij een zuchtje wind). 
De schrijfster haar besluit is… vreemdgangers zoeken liefde, proberen te helen waaraan ze gewond werden in de vroege jaren, alleen zoeken ze dat bij een ander in plaats van bij zichzelf. Wat nooit werkt. Een externe oplossing voor die wonde is gewoon een pleister die het innerlijke conflict tijdelijk oplost.

Ik heb het nu over de vreemdgaande man, maar er wordt ook ingegaan op de motieven van de minnares en de psychologie van de echtgenote. 

Theekannetje schreef op 17-03-2025 om 18:36:

ik heb vorige week “De Duivelsdriehoek” van Carolien Roodvoets gelezen. Ze beschrijft waarom mensen vreemdgaan, de verschillende soorten vreemdgangers, de verschillende soorten minnaressen en verschillende soorten echtgenotes en ook hoe zo’n affaire tot stand komt en een verslaving wordt. Bevat heel veel herkenbare en verklarende elementen....... 

Heel herkenbaar idd! 

Kan iemand mij misschien op weg helpen?
vele bladzijdes geleden (kan het niet meer terugvinden) noemde iemand naar mij een ,volgens mij Engelse, term om op te googlen. Het was een theorie over het chemische proces in de hersenen ,en het verloop van de fases tijdens een affaire/ hevige verliefdheid. Weet iemand wat ik bedoel? Ik wil het graag nog eens lezen, maar weet even niet waar ik op moet zoeken. 

Stresskipje schreef op 18-03-2025 om 10:57:

Kan iemand mij misschien op weg helpen?
vele bladzijdes geleden (kan het niet meer terugvinden) noemde iemand naar mij een ,volgens mij Engelse, term om op te googlen. Het was een theorie over het chemische proces in de hersenen ,en het verloop van de fases tijdens een affaire/ hevige verliefdheid. Weet iemand wat ik bedoel? Ik wil het graag nog eens lezen, maar weet even niet waar ik op moet zoeken.

Herken je bij hem een nieuwe fase? Evolutie in zijn verliefdheid?

Wat vinden jullie.. 

Ik heb wat ruimte gepakt voor mezelf en ben dus niet thuis (vakantie). Daardoor heeft man de (zorgtaken van de) kinderen nu eventjes. Dat is best druk. Hij moet ook nog werken, heeft wel een paar dagen vrijgenomen, maar hij is het type die dan 40+ uur in drie werkdagen wilt proppen. 
Vanuit de relatietherapie hebben we afgesproken om tijdens deze dagen ons partner-contact te doen via een app voor stellen, waarin dagelijks 1 vraag komt om tot wat meer verbinding te komen, een kort quizje van 6 multiple choice vragen over jezelf en de ander (simpele vragen als wat is je ideale datenight en dan krijg je 4 keuzes) en als je wilt een foto uploaden van een leuk moment ooit samen. Na 2 dagen toch man maar eraan herinnerd dat we dat zouden doen want hij beantwoorde de vragen de eerste daf niet. Aangegeven dat hij het zou moeten willen doen tbv ons, niet als een verplichting want anders voegt het niet veel toe. Dus hij beantwoord dan 2 van de 3 vragen. Het kost denk ik 10 minuutjes om alles te doen. 
Ging een paar dagen oke en nu gister weer niet gedaan. Aangegeven dat het mij geen goed gevoel geeft en ik me niet prioriteit voel. Man gaf aan het druk te hebben (dat begrijp ik, maar kinderen liggen voor 20n op bed) maar man had blijkbaar oppas geregeld voor de avond en is de stad in geweest (nu kan ie wel oppas regelen als ik er niet ben?).

Vraag ik dan te veel, omdat ik weet dat hij het nu heel druk heeft, of mag ik gewoon verwachten dat hij ergens wel een kwartiertje kan pakken om iets te doen tbv 'ons'? Of moet ik dat misschien wat meer loslaten. 

Hij had overigens gister een werkdag overlappend met Truus en in therapie is afgesproken dat hij vanaf nu transparant moet zijn over hun contact. Maar ook daar niets over gehoord. Kan het laten liggen, want misschien was er gister een keer geen contact, maar ik ben daar natuurlijk niet gerust op. 

Soms denk ik echt, in de volgende therapie sessie een goed voorwaarden gesprek weer te gaan voeren. Sommige vertrouwenspersonen adviseren mij om te overwegen er wat minder stellig in te gaan omdat we eigenlijk amper gesprekken met elkaar hebben en dat eerst op gang moet komen voordat iets anders 'nut' heeft. En hier en op internet lees je vaak om het een halfjaar te geven. Maar na de lange aanloop naar de affaire toe, de affaire zelf en nadat het is uitgekomen, is gewoon al dik anderhalf jaar totaal en ik ben dat afwachten wel beu..