Verder na ontrouw - deel 8

Elpisto schreef op 08-05-2025 om 14:59:

[..]

Het is ook niet dat het bij ons niet liefdevol was, of goed. Echt niet. Daar doe ik haar en ons mee te kort. Maar, er waren wel wat signalen zo af en toe. Antwoorden die misschien niet helemaal altijd eerlijk waren. Je kent elkaar natuurlijk door en door en daardoor weet ik altijd wel vrij goed wanneer ik niet helemaal de waarheid krijg te horen van haar.

Afijn, ik heb het redelijk los gelaten. Het is wat het is. Ik kan haar niet veranderen en ik zou mezelf absoluut niet willen veranderen. Dus wat dat betreft is het goed zo. Het is alleen vervelend dat het zo heeft moeten lopen en dat de kinderen daar vooral de dupe van zijn.

Zelfs nu kan ze die controle nog steeds niet helemaal los laten. En dat maakt het voor de kids wel heel lastig. En je gunt hun meer dan dit.

Haar loslaten vindt ik nog erg lastig denk nog erg vaak aan haar en waarom t zo is gelopen en vindt het nog erg moeilijk om die andere man te zien, maar hoorde hier dat dit normaal is na 5.5 maand en nog wel even kan duren. Hoe is het nu bij jou wonen jullie nog steeds gedwongen samen zoals je hier schreef? Lijkt me erg moeilijk, vond om en om thuis al verschrikkelijk maar samen lijkt me helemaal niet te doen. 

anoniemn schreef op 08-05-2025 om 15:39:

[..]

Haar loslaten vindt ik nog erg lastig denk nog erg vaak aan haar en waarom t zo is gelopen en vindt het nog erg moeilijk om die andere man te zien, maar hoorde hier dat dit normaal is na 5.5 maand en nog wel even kan duren. Hoe is het nu bij jou wonen jullie nog steeds gedwongen samen zoals je hier schreef? Lijkt me erg moeilijk, vond om en om thuis al verschrikkelijk maar samen lijkt me helemaal niet te doen.

Het is eigenlijk voor loslaten van wat we hadden. Dat komt nooit meer terug. Dat werd wel pijnlijk duidelijk. En accepteren dat dit een nieuw persoon is, eentje die ik absoluut niet leuk vind en waar ik echt niet verliefd op geworden was vroeger. 

We wonen nog steeds een soort van gedwongen samen, ze weigert weer om en om te gaan doen omdat ze naar eigen zeggen "nergens heen kan". Dus dat is dat. Maar, er gloort licht: De lease auto is inmiddels van mijn naam af sinds vorige week en de hypotheekaanvraag is al de deur uit. Dus zoals het nu lijkt is het met een paar weken klaar.

En dan komt het volgende probleem wel naar boven: Ze heeft nog niks nieuws. Ze heeft nog niks bezichtigd, ze staat volgens mij niet ingeschreven voor een huurwoning. Dus het zal me benieuwen wat er gaat gebeuren nadat we bij de notaris weg komen, want ze kan dan direct de sleutel inleveren. Ik wil der niet een dag langer bij me in hebben dan nodig is. Zo klaar ben ik met haar en haar gedrag. 

anoniemn schreef op 08-05-2025 om 16:05:

[..]

Ja dat nieuwe persoon herken ik me volledig in, apart hoe iemand ineens zo kan veranderen. Hopelijk hoor je snel wat vd hypotheek,dat eeuwige afwachten op zaken die je zelf niet in de hand hebt is ook vervelend...

Ja, ik weet niet of het apart is. Mijn ex-vrouw was altijd wel heel beïnvloedbaar qua gedrag en qua mening. We kunnen bij wijze van 2 keer precies dezelfde verjaardag vieren, en als een specifiek persoon dag 1 niet aanwezig is, verloopt de verjaardag heel anders dan als die persoon op dag 2 wel aanwezig is. 

Dat heeft ze altijd al gehad. Hence ook een beetje het hele spirutuele verhaal met die gozer waar ze de laatste keer mee vertrok. Ze heeft helemaal niks met spiritualiteit of wat dan ook. Maar elk handvat wat ze maar aan kan pakken op zo'n moment, gaat ze vol voor. Dat hou je misschien een paar maanden vol, jezelf een beetje voor de gek houden en op een gegeven moment komt ze er dan toch achter dat dat het niet is. 

Het is inderdaad een lange zit. Zeker omdat ze 1 keer in de zoveel tijd nogal eens een fittie starten wil. Maar goed, ik negeer dat zo goed als kan en probeer het zo rustig mogelijk te houden voor mijn kinderen. Ik begreep al van de kids dat ze die vertelt heeft dat we straks halve weken gaan wisselen. Omdat ze de kinderen niet zo lang kan missen. maar dat gaan we dus echt niet doen. 
Het verstand ook om dat als voldongen feit richting de kinderen te brengen, terwijl ik er niks van af weet. Co-ouderschap, voor zover je het kan noemen, gaat echt een drama worden de aankomende 9/10 jaar. 

Dat eenzijdig dingen veranderen/communiceren herken ik wel maar verder houden we ons beiden gelukkig tot nu toe prima aan het ouderschapsplan. Wijzigingen zoals jij noemt is inderdaad wel erg apart zeker als je hier andere afspraken over hebt. 

Elpisto schreef op 08-05-2025 om 16:17:

[..]

Ja, ik weet niet of het apart is. Mijn ex-vrouw was altijd wel heel beïnvloedbaar qua gedrag en qua mening. We kunnen bij wijze van 2 keer precies dezelfde verjaardag vieren, en als een specifiek persoon dag 1 niet aanwezig is, verloopt de verjaardag heel anders dan als die persoon op dag 2 wel aanwezig is.

Dat heeft ze altijd al gehad. Hence ook een beetje het hele spirutuele verhaal met die gozer waar ze de laatste keer mee vertrok. Ze heeft helemaal niks met spiritualiteit of wat dan ook. Maar elk handvat wat ze maar aan kan pakken op zo'n moment, gaat ze vol voor. Dat hou je misschien een paar maanden vol, jezelf een beetje voor de gek houden en op een gegeven moment komt ze er dan toch achter dat dat het niet is.

Het is inderdaad een lange zit. Zeker omdat ze 1 keer in de zoveel tijd nogal eens een fittie starten wil. Maar goed, ik negeer dat zo goed als kan en probeer het zo rustig mogelijk te houden voor mijn kinderen. Ik begreep al van de kids dat ze die vertelt heeft dat we straks halve weken gaan wisselen. Omdat ze de kinderen niet zo lang kan missen. maar dat gaan we dus echt niet doen.
Het verstand ook om dat als voldongen feit richting de kinderen te brengen, terwijl ik er niks van af weet. Co-ouderschap, voor zover je het kan noemen, gaat echt een drama worden de aankomende 9/10 jaar.

Het gedrag van je ex lijkt toch op het gedrag van mensen in het cluster b spectrum (narcisme, borderline etc). Ik zeg niet dat ze dat is, haar gedrag lijkt er op. Daarom wilde ik je deze video niet onthouden, misschien staan er tips in die ook voor haar gelden, hoewel ze niet zo 'erg' is als de voorbeelden in het fragment. Sterkte, lijkt me heel lastig allemaal. 

Anna Cara schreef op 08-05-2025 om 18:15:

pffff Elpisto, zo bizar om te lezen. Goed dat je oog houdt voor jouw doel. Eerst afwikkeling van de zakelijke kant. Dan pas jouw eisen op tafel leggen. Maar bizar is het wel. Ze komt zo dom over ...

Mijn doel is zorgen dat mijn kindjes het zo goed mogelijk hebben en hier zo goed mogelijk door komen. Met mij gaat het goed, oprecht. Ik steek veel energie in hun, in sporten en andere zaken die ik belangrijk vind, maar te lang genegeerd heb. 

Ja ze gedraagt zich ook behoorlijk dom. En dat is best gek, want ze is absoluut niet dom. Maar ik zit soms echt met verbazing naar haar te kijken

MRI schreef op 08-05-2025 om 18:34:

[..]

Het gedrag van je ex lijkt toch op het gedrag van mensen in het cluster b spectrum (narcisme, borderline etc). Ik zeg niet dat ze dat is, haar gedrag lijkt er op. Daarom wilde ik je deze video niet onthouden, misschien staan er tips in die ook voor haar gelden, hoewel ze niet zo 'erg' is als de voorbeelden in het fragment. Sterkte, lijkt me heel lastig allemaal.

https://www.youtube.com/watch?v=x2wpp34IVrU

https://www.youtube.com/watch?v=3S4cya-ke5k

Ja i know. Ze heeft van beide wel wat weg. Gevaarlijke cocktail, vooral voor haar zelf. Ik kan er echt vrij goed mee om gaan, al zeg ik het zelf. Altijd wel al goed gekund, maar achteraf werd het erger toen ik meer mijn eigen ding ging doen. Alles voor die controle natuurlijk. 

Zelfs nu nog, al wordt het wel minder. Maar soms toch, vooral via de kinderen, bepaalde dingen proberen op te leggen. Maar ik kan dat vrij goed negeren en counteren. 

anoniemn schreef op 08-05-2025 om 13:00:

[..]

Iets soortgelijks heb ik dan weer meer gehad (denk ik), voor mij had ze iemand waarmee ze een bepaalde manier van seks had(heb hier nooit op doorgevraagd/verlangen in gehad wat dat ook was). Ze gaf toen aan dat iemand die dit deed niet ook lief kon hebben en koos voor mij voor de liefde en voor stabiele relatie/gezin. Tijdens de scheiding gaf ze aan dat deze keuze haar na al die jaren nu duur kwam te staan en dat ze kennelijk een enorm verlangen had waar haar nieuwe vlam haar wel in kan bevredigen. Heb hierop ook gezegd heb je me al die jaren bedrogen dan dat je de seks niet goed vond maar volgens haar had ze dit van mij toch niet gewild/geaccepteerd en was het gewoon 'prima'... ook hier droeg ze altijd onderbroeken van de zeeman bij wijze van spreken want lingerie was niet nodig en een week na de scheidingsmelding kwamen de setjes per post binnen (kon ze aannemen van de postbode)..

Overigens denk ik dat als ze bedoelde wat ik denk dat ze bedoelde dat ik inderdaad niet de persoon daarvoor ben, ben zachtaardig van karakter en zou me daar denk ik niet prettig bij voelen. En toch zit het me soms dwars en twijfel ik aan mezelf ben ik dan te saai geweest de seks was echt niet slecht of altijd t zelfde ofzo maar kennelijk was er een (nooit uitgesproken) onderliggend verlangen waar ik niet aan kon voldoen.

Zoiets moet je niet op jezelf nemen. Zij had daarover moeten praten als ze daarnaar verlangde en er niet gewoon vanuit moeten gaan dat je dat niet wilde. Dan had je zelf nog kunnen kijken wat mogelijk was. Ik ben zelf nogal voortvarend op seksueel gebied terwijl mijn man snel content is met missionaris bij wijze van spreken (ook daarom dat ik nooit zal snappen waarom hij vreemdging. Eigenlijk zou het logischer geweest zijn moest ik dat gedaan hebben. Niet dat ik ook maar aan moet denken). 

Ik heb daar wel over gepraat en dan kwam er een compromis en zijn we daar samen in gegroeid. Ik bedoel maar, je bent met 2 en zij is de enige die het op haar rekening kan schrijven dat ze haar verlangens nooit deelde. Daar hoef jij helemaal geen schuldgevoel over te hebben! 

Winnie86 schreef op 08-05-2025 om 23:38:

[..]

Zoiets moet je niet op jezelf nemen. Zij had daarover moeten praten als ze daarnaar verlangde en er niet gewoon vanuit moeten gaan dat je dat niet wilde. Dan had je zelf nog kunnen kijken wat mogelijk was. Ik ben zelf nogal voortvarend op seksueel gebied terwijl mijn man snel content is met missionaris bij wijze van spreken (ook daarom dat ik nooit zal snappen waarom hij vreemdging. Eigenlijk zou het logischer geweest zijn moest ik dat gedaan hebben. Niet dat ik ook maar aan moet denken).

Ik heb daar wel over gepraat en dan kwam er een compromis en zijn we daar samen in gegroeid. Ik bedoel maar, je bent met 2 en zij is de enige die het op haar rekening kan schrijven dat ze haar verlangens nooit deelde. Daar hoef jij helemaal geen schuldgevoel over te hebben!

Dankjewel! Ja praten, had ze dat maar gedaan inderdaad maar de tijd om erover te praten/samen aan te werken was mij helaas niet gegund... 

Elpisto schreef op 08-05-2025 om 20:14:

[..]

Mijn doel is zorgen dat mijn kindjes het zo goed mogelijk hebben en hier zo goed mogelijk door komen. Met mij gaat het goed, oprecht. Ik steek veel energie in hun, in sporten en andere zaken die ik belangrijk vind, maar te lang genegeerd heb.

Ja ze gedraagt zich ook behoorlijk dom. En dat is best gek, want ze is absoluut niet dom. Maar ik zit soms echt met verbazing naar haar te kijken

Het siert je dat je zoveel oog hebt voor je kinderen Daar gaan ze veel aan hebben, want misschien zullen de weken alleen met hun mama als ze eindelijk weg is, wel niet zo gemakkelijk voor hen zijn.

Misschien niet helemaal passend voor hier, maar inmiddels weten jullie natuurlijk veel van onze situatie en zijn sommige hier goed in het inschatten van mogelijke reacties.. 

Wij zijn nu een week aan het birdnesten. Dit omdat/nadat ik heb aangegeven dat ik de relatie op deze manier niet wil voortzetten, de afspraken niet worden nagekomen, ik rust wil en geen herstel mogelijkheid zie zonder transparantie en openheid en zonder goede gesprekken. Had al eerder gezegd dat ik met anderhalve been buiten stond, de liefde rap wegloopt en anderhalve week geleden in therapie heb aangegeven dat ik denk dat apart wonen gaat leiden tot uit elkaar gaan en niet tot herstel. 
Toen hebben we afspraken gemaakt over hoe en wanneer we contact hebben, alleen daar houdt hij zich ook niet aan. Geen contact op het aangewezen tijdstip, wel contact op andere momenten zoeken etc. Er is nog altijd geen openheid of transparantie en de andere afspraken doet hij ook niet. 
Wel heeft hij een vriend geappt van de week dat 'het nog goed kan komen'. Tegelijkertijd heeft die vriend het gevoel dat man wacht tot ik de stekker eruit trek zodat het 'mijn' schuld is en niet zijn schuld. 
Komende week weer therapie en voel zelf sterk de behoefte om duidelijk aan te geven dat de scheiding opgestart kan worden wat mij betreft. 
Mijn 'vertrouwenspersoon' denkt dat man enorm kan schrikken en heel dwars zou kunnen gaan liggen. 
Wat schatten jullie in en wat zouden jullie doen? 
Ik wil natuurlijk geen vechtscheiding, maar wil ook niet eindeloos zo door terwijl ik het tijd vind om te stoppen.. 

Buitenspel2024 schreef op 10-05-2025 om 10:46:

Misschien niet helemaal passend voor hier, maar inmiddels weten jullie natuurlijk veel van onze situatie en zijn sommige hier goed in het inschatten van mogelijke reacties..

Wij zijn nu een week aan het birdnesten. Dit omdat/nadat ik heb aangegeven dat ik de relatie op deze manier niet wil voortzetten, de afspraken niet worden nagekomen, ik rust wil en geen herstel mogelijkheid zie zonder transparantie en openheid en zonder goede gesprekken. Had al eerder gezegd dat ik met anderhalve been buiten stond, de liefde rap wegloopt en anderhalve week geleden in therapie heb aangegeven dat ik denk dat apart wonen gaat leiden tot uit elkaar gaan en niet tot herstel.
Toen hebben we afspraken gemaakt over hoe en wanneer we contact hebben, alleen daar houdt hij zich ook niet aan. Geen contact op het aangewezen tijdstip, wel contact op andere momenten zoeken etc. Er is nog altijd geen openheid of transparantie en de andere afspraken doet hij ook niet.
Wel heeft hij een vriend geappt van de week dat 'het nog goed kan komen'. Tegelijkertijd heeft die vriend het gevoel dat man wacht tot ik de stekker eruit trek zodat het 'mijn' schuld is en niet zijn schuld.
Komende week weer therapie en voel zelf sterk de behoefte om duidelijk aan te geven dat de scheiding opgestart kan worden wat mij betreft.
Mijn 'vertrouwenspersoon' denkt dat man enorm kan schrikken en heel dwars zou kunnen gaan liggen.
Wat schatten jullie in en wat zouden jullie doen?
Ik wil natuurlijk geen vechtscheiding, maar wil ook niet eindeloos zo door terwijl ik het tijd vind om te stoppen..

Ik denk dat je sterk naar voren mag stappen en vol vertrouwen mag zijn dat je aankunt wat er op je pad komt.

Dan schrikt ie maar, had ie eerder moeten doen. En bij onveilige situaties leg je een dossier aan en doe je melding.

Verder zou ik me vooral bezig houden met jouw welzijn en hem neutraal en zonder emotie te woord staan. Kan dat niet dan alleen contact via e-mail. Laat je niet meetrekken, maar blijf standvastig. 

Max88 schreef op 10-05-2025 om 13:39:

[..]

Ik denk dat je sterk naar voren mag stappen en vol vertrouwen mag zijn dat je aankunt wat er op je pad komt.

Dan schrikt ie maar, had ie eerder moeten doen. En bij onveilige situaties leg je een dossier aan en doe je melding.

Verder zou ik me vooral bezig houden met jouw welzijn en hem neutraal en zonder emotie te woord staan. Kan dat niet dan alleen contact via e-mail. Laat je niet meetrekken, maar blijf standvastig.

Ik ben niet bang voor onveilige situaties hoor. Meer dwars liggen in de zin van niet normaal aan tafel komen bij een mediator om alles netjes te regelen..