Verder na ontrouw - deel 8

MRI schreef op 28-09-2025 om 11:30:

Natuurlijk is het niet netjes als een vriendin of zus iets begint met je gebonden partner. Die heeft namelijk ook een relatie met de bedrogen partner. Een vriendschaps- of familiaire relatie. Maar ik vraag me toch af waarom zoveel bedrogen mensen zich bezig houden met het morele niveau van de minnares. Afgezien van de situatie dat zij een vriendin zou zijn, heb je toch alleen te maken met degene die jou trouw beloofd heeft? Is er dan iets van 'als zij (minnares) er niet was geweest, was het niet gebeurd?" En geloof je dat dat helemaal waar is?

In mijn geval gaat dit helemaal niet op, ik ben niet de 'bedrogen partij', heb niet met vreemdgaan te maken in mijn relatie, er is geen minnares  die ik 'haat'. Ik  kijk ernaar vanuit mezelf, hoe ik er in sta, hoe ik kijk naar relaties en ja ook wel hoe ik zou willen dat we met elkaar omgaan. 

En dat het dan anders is bij een vriendin of zus omdat je een relatie hebt met de bedrogen partner, sorry ik vind dat zo'n onzin argument. Ik heb met iedereen een relatie, als medemens. 

Omega schreef op 28-09-2025 om 15:45:

[..]

In mijn geval gaat dit helemaal niet op, ik ben niet de 'bedrogen partij', heb niet met vreemdgaan te maken in mijn relatie, er is geen minnares die ik 'haat'. Ik kijk ernaar vanuit mezelf, hoe ik er in sta, hoe ik kijk naar relaties en ja ook wel hoe ik zou willen dat we met elkaar omgaan.

En dat het dan anders is bij een vriendin of zus omdat je een relatie hebt met de bedrogen partner, sorry ik vind dat zo'n onzin argument. Ik heb met iedereen een relatie, als medemens.

Mag jij vinden hoor. Ten overvloede: Ik vind het stom om iets met een gebonden persoon te beginnen, jij vindt het abject. Niet zo'n groot verschil lijkt me. 

MRI schreef op 28-09-2025 om 12:30:

[..]

Ja ik vind jullie ook een schoolvoorbeeld waarbij zelfonderzoek heeft geleid tot mooie resultaten voor jullie als individuen en als stel. Natuurlijk vind je die derde die gebruikt maakt van de lacune in de relatie in eerste instantie een asshole. Maar uiteindelijk is het voor je relatie ook het beste als je in alle eerlijkheid kunt onderzoeken waardoor dit heeft kunnen ontstaan. Bij jullie is dat zo. Maar er zullen ook stellen zijn waarbij er niet zo gewetensvol gekeken wordt en de vreemdganger een verhaal ophangt van 'maar zij deed ook dit of dat'. In die gevallen is het makkelijk schuld naar de minnares af te schuiven.

Mijn zusje legde het aan met een ex , beide fout en toch heb ik mijn zusje vergeven en mijn ex niet, mijn zusje zat nog in de ik ben leuker/bijzonder/beter dan mijn zus fase.  Mijn ex had zijn pik in zijn broek moeten houden ook als ze haar tieten liet zien. Ik hoef geen vent die voor elke vrouw die hem wilt gaat.

Izza schreef op 28-09-2025 om 18:42:

Wat natuurlijk een verschil maakt is dat mensen hier vaak verder willen of gaan met hun bedriegende partner. Die persoon zegt en doet wat we graag willen. En voor die persoon hebben we gevoelens. Zo iemand moet dus wel goed zijn omdat we er positieve gevoelens voor willen of nog altijd hebben. De derde is een buitenstaander in de relatie. Iemand die ongewenst de relatie is binnengekomen. We kennen die persoon niet eens altijd. Horen meestal alleen de gekleurde versie van de eigen partner. En de derde is niet iemand waar we ook maar iets van gevoelens voor hadden. En anders dan de eigen partner gaat de derde niet gebukt onder schuld of schaamte of voor jou door het stof. Dan is het niet zo gek om iemand de schuld te geven of medeverantwoordelijk te maken. Je wilt niets met hem of haar dus een makkelijke zondebok. Die zich verder ook niet kan verweren. En je partner doet wellicht mee. Want dan is de aandacht niet op het eigen wangedrag.

Ja en dat is natuurlijk ook heel menselijk. We hebben altijd meer coulance met mensen die we kennen en waarmee we contact hebben. Ik vind mijn buurman ook weer aardiger als ik hem weer eens spreek. Maar in het geval van vreemdgaande partner kan het natuurlijk bedrieglijk zijn om je pijlen op die derde te richten imho

Maar Izza, volgens mij is dat helemaal niet de discussie. Natuurlijk is het verkeerd om de derde de schuld te geven terwijl je partner zelf vreemdgaat. Maar beiden hebben schuld aan een moreel verwerpelijk iets. Dat kun je toch niet ontkennen? Het is altijd zo recalcitrant bij jou voor mijn gevoel en dat stoort me mateloos. Je hoeft toch niet altijd tegen de stroom in te gaan? Je kunt toch gewoon toegeven dat een derde dat niet had moeten doen. Of ben je het niet met de blote stelling eens dat het verkeerd/fout/immoreel/onjuist is als je een affaire start met iemand die in een relatie zit? Even los van je eigen argumenten telkens, gewoon een ja of nee. 

Als de bedrogene dan de pijlen volledig op de derde richt, ja daar sta ik volledig aan jouw kant. Die heeft geen enkele relatie met mij dus dat is onzin als ik diegene de 'schuld' zou geven. Ik heb in mijn geval een keer met hem gebeld en daarna geen contact meer gehad. Ik heb niks met hem en wil niks met hem te maken hebben. Maar ik vind het een vreselijke vent, zonder hem te kennen. 

Stel iemand biedt je dochter van 21 drugs aan en zij gaat er vrijwillig in mee, daardoor gebeurt er iets verschrikkelijks waardoor ze in het ziekenhuis belandt. Dan is die derde toch ook iets vreselijks aan het doen? Ook al heb je er geen relatie mee van tevoren? En kan mijn dochter voor zichzelf denken en is het haar eigen verantwoordelijkheid? 

Ik vind het ook echt zo simpel dat een relatie die goed is nooit vatbaar is voor inmenging van derden. Je kunt niet objectief vaststellen of een relatie goed of slecht is. Als je gaat scheiden was het achteraf altijd verschrikkelijk, als je man overlijdt was het een perfect huwelijk. Dus als een derde bewust iemand verleidt die in een relatie zit dan kan het altijd misgaan, goeie of slechte relatie en dan is dat gewoon een kansloze zielige actie, LOS van de verantwoordelijkheid van de partner. 

Ik ga toch mijn "verhaal neerzetten" lees al lang mee , mijn eerst vriendje eindigde in mijn zusje haar bed, mijn ex man ging ook vreemd. Nu een hopelijk eerlijke partner al 10 + jaar , nooit heb ik de 3de als schuldige gezien. sterker beide keren vertelde ze het me en de 2de keer was ik dolblij juist want ik voelde het haarfijn aan en zij dacht dat hij single was ... en mischien dat dat meespeelt ik zag ons beide als bedonderd ... de eerste keer had mijn zusje mijn vriendje verleid, er speelde tussen ons een onbewuste strijd van wie is er leuker , maar een vriendje dat niet meer dan ze wilde me nodig heeft hoefde ik niet toen al niet. 

Ik sta dus volledig neutraal tegenover de derde. Sterker nog ik zie de persoon in kwestie nog wel eens. Maar ik zie zo iemand niet als schuldig of medeplichtig en zeker niet als moreel zondig of wat dan ook. De derde had geen relatie met mij. En is niemand verantwoording schuldig behalve zichzelf. De enige schuldige is de persoon in de relatie. Die heeft het bewust opgezocht OF het toegelaten. Dan heb ik het niet over een dronken zoen in het café. Maar een affaire of secundaire relatie is echt een volledig bewuste keuze. Ik ben niet met een derde bezig. En hoefde ook geen contact. Die persoon heeft zijn of haar eigen redenen. En die doen er voor mij niet toe. En zoals eerder gezegd ik zie een persoon die bezet is ook niet als verboden goed. Want het is geen eigendom. Maar iemand die zelf keuzes maakt. En die keuzes zijn niet het probleem van de derde. 

Izza schreef op 28-09-2025 om 22:21:

Ik sta dus volledig neutraal tegenover de derde. Sterker nog ik zie de persoon in kwestie nog wel eens. Maar ik zie zo iemand niet als schuldig of medeplichtig en zeker niet als moreel zondig of wat dan ook. De derde had geen relatie met mij. En is niemand verantwoording schuldig behalve zichzelf. De enige schuldige is de persoon in de relatie. Die heeft het bewust opgezocht OF het toegelaten. Dan heb ik het niet over een dronken zoen in het café. Maar een affaire of secundaire relatie is echt een volledig bewuste keuze. Ik ben niet met een derde bezig. En hoefde ook geen contact. Die persoon heeft zijn of haar eigen redenen. En die doen er voor mij niet toe. En zoals eerder gezegd ik zie een persoon die bezet is ook niet als verboden goed. Want het is geen eigendom. Maar iemand die zelf keuzes maakt. En die keuzes zijn niet het probleem van de derde.

Hier ben ik het wel mee eens maar het anderste uiterste vind ik wel om dus de vrouw van (of man ) te gaan verwijten dat ze dingen niet goed doet in jouw ogen want grenzen moeten duidelijker gemaakt worden naar jou als derde/minnares , daar sloeg ik op aan. Je weet dat je met een ander ligt te rotzooien(niet jij hoor izza)en diegene al een relatie heeft en gaat dan klagen over ja ik begrijp niet dat hij nog met me mag werken van dat zijn vrouw en hij er niet meer over hebben gepraat enz dat vind ik klinkklare onzin. Je weet van te voren waar je aan begint , namelijk iemand die het niet zo nauw neemt met trouw zijn of eerlijkheid in het algemeen

GekkeHenkie100 schreef op 28-09-2025 om 08:23:

[..]

In een wereld waarin mensen rationele en weloverwogen keuzes maken kan ik hierin mee. Maar dat is het leven niet. In het leven is het nu eenmaal zo dat wij allemaal wel eens dingen doen die we achteraf heel graag niet hadden gedaan. Ingegeven door psychologische factoren, sociale factoren en emotionele factoren. Oftewel: we zijn heel erg beïnvloedbaar, en des te meer wanneer we ons daar niet bewust van zijn. Helaas moeten wij vaak eerst in de problemen komen om dat te begrijpen. En dan kunnen we vaker keuzes maken om meer te leven zoals we zelf willen.

Therapeut hier was glashelder: het is misdadig om een gebonden persoon te benaderen met de intentie diegene te krijgen. Want: als je weet dat diegene een relatie en gezin heeft, er is geen toenadering vanuit de ander en dan ga jij op manipulatieve manier bij iemand binnendringen. Iemand emotioneel bespelen. Iemand die kwetsbaar is omdat er inderdaad problemen zijn waar onvoldoende bewustzijn op zit.
Natuurlijk is elk verhaal anders. Als je partner actief op tinder zoekt naar een date en/of liegt over het hebben van een relatie. Dan is er weinig te verwijten aan een derde. Maar als de derde notabene een vriendin is, mijn hemel…

Weet je, wettelijk mag het allemaal. En natuurlijk blijft degene die vreemdgaat volledig verantwoordelijk. Maar als jij degene bent die willens en wetens een relatie van een ander binnendringt, dan vind je jouw eigen genot en plezier zo belangrijk dat het ten koste mag gaan van anderen. En daar maak je de wereld niet mooier mee.

Mee eens! 

En daarnaast als je een relatie hebt met God is de derde (naast de partner) schuldig aan het overtreden van de meeste van de 10 geboden. Zo heftig is deze zonde en wordt dan ook zwaar toegerekend door God!

Je zult niet begeren wat van een ander is, niet stelen, geen overspel plegen, geen vals getuigenis spreken, God liefhebben boven jezelf en je naaste geen schade toebrengen, Zijn Naam niet misbruiken (wat mijn truus deed want ze vertelde mij en anderen wel even hoe goed ze was en dicht bij God leefde ) etc

Daarnaast ziet iedereen de derde weer anders door opvoeding, ervaring, karakter en daardoor het eigen moreel kompas ontwikkeld. 

Waar we het denk ik allemaal over eens zijn is het trauma wat bedrog door overspel veroorzaakt. Met grote en langdurige, zo niet voor life, de gevolgen daarvan. Of je nu wel of niet doorgaat met diegene die je dat heeft aangedaan. 

En toch... lijkt het me voor de eigen gemoedsrust uiteindelijk toch positiever om neutraal te staan ten opzichte van de derde persoon dan om te blijven oordelen en misschien zelfs haten. Wat win je ermee? 

Volgens mij vergeeft God je alle zonden. Daarom geloven mensen ook. En ieder mens is zondig. Daarnaast leert de bijbel dat je anderen moet vergeven en in liefde moet ontvangen. Haat jegens een ander is bijvoorbeeld zondig. Je moet je medemens liefhebben. En God maakt daarin geen onderscheid. Alle mensen zijn gelijk voor Hem. Dus ook Truus mag gewoon naar de hemel straks. Terwijl niet overspelige brave burgers er toch echt niet inkomen..

MRI schreef op 29-09-2025 om 01:30:

En toch... lijkt het me voor de eigen gemoedsrust uiteindelijk toch positiever om neutraal te staan ten opzichte van de derde persoon dan om te blijven oordelen en misschien zelfs haten. Wat win je ermee?

Eens. Het geeft een enorme gemoedsrust om bezig te zijn met jezelf en je eigen gezin of naasten. Daarin zie ik veel meer herstel dan je eigen partner wel vergeven maar vol haat, woede of afgunst naar die derde. Zoiets kost ook bergen (negatieve) energie. En stress is heel ongezond. 

Waarom ik mij keer op keer meng in deze discussie is dat ik geloof dat het niet helpt om te zeggen dat je niet boos moet/mag zijn op de derde. Natuurlijk zou het fijn zijn als de derde je onverschillig laat. Good for you Izza. Maar de praktijk is dat dat voor velen niet zo werkt. En dat is wat mij betreft heel vaak heel goed te begrijpen en heel erg menselijk. Omdat de derde (mits willens en wetens) heeft meegewerkt aan iets dat diepe sporen achterlaat. Wat zo pijnlijk is aan vreemdgaan is dat degenen die betrokken zijn met wat ze doen voorbij gaan aan hoe het voor de bedrogen partner is. Hoe ik het voelde: mijn pijn deed er voor hen niet toe. Ik bestond in feite niet, mijn bestaan deed er niet toe. Het is niet medemenselijk iets te doen wat fijn is voor jou maar een ander diep beschadigt. Daar heb je geen belofte voor nodig.

Maar natuurlijk is de partner degene die afspraken schendt, liegt en bedriegt. Natuurlijk ga je niet tot herstel komen met je partner als je je blijft richten op de derde. Natuurlijk klopt het niet als een vreemdgaande partner de schuld geeft aan de derde. Ik zou zeggen: als je boos bent op de derde dan is dat heel goed te begrijpen. Voel het maar en uit het maar. Dan is de kans het grootst dat je het los kunt laten en je met je partner en jezelf aan de slag kunt. Want die partner heeft volledig verantwoordelijkheid te nemen voor het vreemdgaan. Zijn/haar keuzes laten de diepste sporen na. Hij of zij heeft jou in de steek gelaten. Dus wat MRI zegt dat je ‘uiteindelijk’ gemoedsrust vindt als je los komt van de derde.

Ik zou denken dat het allebei kan en mag bestaan, en ook redelijk los van elkaar staat. De schuld van de een maakt die van de ander niet meer of minder. Het is lullig om naar bed te gaan met de man van je vriendin of zus, en het is lullig om vreemd te gaan als je een relatie hebt. De ene daad maakt de andere niet minder verkeerd.
Dat vind ik wel lastig aan schuld naar de derde partij schuiven, dat het dan automatisch minder schuld overlaat bij de vreemdganger. Dat voelt niet terecht. Je gaat niet per ongeluk vreemd, je weet toch dat je een relatie hebt.
Het is een beetje alsof een heler minder schuld heeft omdát iemand anders die fiets had gestolen, of dat de dief minder schuld heeft omdát de heler die fiets vervolgens heeft aangenomen en nu verkoopt. 
Het staat imo los van elkaar, de ene schuld doet niks met de andere schuld. Het is allebei fout, en in welke mate, dat valt te bezien maar dat staat los van elkaar.